Γράψτε κάποιον στίχο τραγουδιού που σας εκφράζει!

[hlias1988]

iron maiden

Ο Αζαήλ είναι δίπλα σου και συμμετέχει στο "παιχνίδι" *
Δαίμονες είναι μέσα σου και "κάνουν το παιχνίδι τους" **
Παρακολουθούν και κρύβονται καθώς περιμένουν την (κατάλληλη) στιγμή
Για έναν διάβολο να ετοιμαστεί και να κυριεύσει το μυαλό σου

Εσύ και μόνο ο Θεός θα ξέρατε, τι θα μπορούσε να γίνει
Εσύ και μόνο ο Θεός θα γνωρίζετε, ότι είμαι ο μοναδικός
Εσύ και μόνο ο Θεός θα ξέρατε, τι θα μπορούσε να γίνει
Εσύ και μόνο ο Θεός θα γνωρίζετε, ότι είμαι ο εκλεκτός

Θα μπορούσε αυτό να είναι το τέλος του κόσμου μας;
Όλων των πραγμάτων που προστατεύουμε κι αγαπάμε
Τίποτε άλλο δε έμεινε, από το να τ' αντιμετωπίσω όλο αυτό ολομόναχος
Γιατί είμαι ο εκλεκτός
(x2)

Ηττημένος, έκπτωτος άγγελος, αλλά ξανασηκώθηκα
Και η δύναμη είναι μέσα μου, αποφάσισα να προσευχηθώ
Καθώς περιμένω τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται στον δρόμο μου
Είναι τιμή να είμαι εκλεκτός και περιμένω για (εκείνη) την μέρα

[deneimaikala]

iron maiden

Ο Αζαήλ είναι δίπλα σου και συμμετέχει στο "παιχνίδι" *
Δαίμονες είναι μέσα σου και "κάνουν το παιχνίδι τους" **
Παρακολουθούν και κρύβονται καθώς περιμένουν την (κατάλληλη) στιγμή
Για έναν διάβολο να ετοιμαστεί και να κυριεύσει το μυαλό σου

Εσύ και μόνο ο Θεός θα ξέρατε, τι θα μπορούσε να γίνει
Εσύ και μόνο ο Θεός θα γνωρίζετε, ότι είμαι ο μοναδικός
Εσύ και μόνο ο Θεός θα ξέρατε, τι θα μπορούσε να γίνει
Εσύ και μόνο ο Θεός θα γνωρίζετε, ότι είμαι ο εκλεκτός

Θα μπορούσε αυτό να είναι το τέλος του κόσμου μας;
Όλων των πραγμάτων που προστατεύουμε κι αγαπάμε
Τίποτε άλλο δε έμεινε, από το να τ' αντιμετωπίσω όλο αυτό ολομόναχος
Γιατί είμαι ο εκλεκτός
(x2)

Ηττημένος, έκπτωτος άγγελος, αλλά ξανασηκώθηκα
Και η δύναμη είναι μέσα μου, αποφάσισα να προσευχηθώ
Καθώς περιμένω τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται στον δρόμο μου
Είναι τιμή να είμαι εκλεκτός και περιμένω για (εκείνη) την μέρα

Δώσε μου τη λογική να αναρωτηθώ
Να αναρωτηθώ αν είμαι ελεύθερος
Δώσε μου μια λογική να αναρωτηθώ
Να ξέρω ότι μπορώ να είμαι εγώ
Δώσε μου τη δύναμη να κρατήσω το κεφάλι ψηλά
Φτύσε πίσω στο πρόσωπό τους
Δε χρειάζεται κανένα κλειδί να ξεκλειδώσεις αυτήν την πόρτα
Πρόκειται να διαλύσουν τους τοίχους
Δραπέτευσε από αυτό το κακό μέρος

[hlias1988]

ακου αυτο και πες μου τι συναισθηματα σου βγαζει!!

https://www.youtube.com/watch?v=CoZJdil0_HI

οι στιχοι ειναι στα ρουμανικα στα ελληνικα γραφει ως εξης:

"Και ο Θεός είπε στους μαθητευόμενούς του ... Σας έδωσα μια εντολή ... να προσευχηθώ στον Κύριο για το έλεος, τη ζωή, την ειρήνη, την υγεία, τη σωτηρία, την αναζήτηση, την άδεια και τη συγχώρεση των αμαρτιών των παιδιών του Θεού. Αυτοί που προσεύχονται, έχουν έλεος και φροντίζουν καλά αυτό το ιερό μέρος."

[blackbird]

τ' ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου,
ένα τραίνο που θα 'ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου

Τα αγαπημένο μου ποίημα (και στίχοι) από Καρυωτάκη που έχει επίσης μελοποιηθεί. Η ζωή μου όλη σε 4ις στίχους

[mindcrime]

So many feelings
Pent up in here
Left alone I'm with
The one I most fear
I'm sick and I'm tired
Of reasoning
Just want to break out
Shake off this skin

I can't escape myself

All my problems
Loom larger than life
I can't swallow
Another slice
Seems like my shadow
Marks every stride
Can't learn to live with
What's trapped inside

I can't escape myself

So many feelings
Pent up in here
Left alone I'm with
The one I most fear
I'm sick and I'm tired
Of reasoning
Just want to break out
Shake off this skin

I can't escape myself

[Πες το μου και αυτό]

Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή
κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.
Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,
σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.
Γι’ αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,
για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.
Δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει
των ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.
Δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν,
πήρα τ'άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν.
Ήταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές,
αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές.
Είχε τέρατα με παράξενες στολές
που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μεσ’ στις σκιές,
Μην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν’ ακολουθήσεις,
τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.
Εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα
κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί,
όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα,
θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί.

Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές, θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μην κλάψω.
Και για αυτές τις αγάπες τις παλιές, θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μην κλάψω.
Κι όσοι μ’ απείλησαν με πύρινα δεσμά, θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μη φοβηθώ.
Να'ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και
σιγά μη φοβηθώ.

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,
να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,
πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.
Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά,
που εκεί πάνω της το φόβο, την ασχήμια
κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,
κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλασφήμια.
Δε θα δακρύσω μια και δε θα φοβηθώ.
Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,
ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ
κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.
Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να `ρθουν
σ’ αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει,
αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν
σ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.

[Macgyver]

TO hotel california ........

[Κύκνος]

Θα 'θελα ξανά να με θες,
θα 'θελα αέρας να γίνεις
να περνάω τις νύχτες που καις,
το πουκάμισο μου ν' ανοίγεις...

Να 'μαι φάντασμα στη σιωπή,
να 'σαι όλα αυτά που φοβάμαι
κι ύστερα με ένα φιλί
μες τα χέρια σου να κοιμάμαι...

[george1520]

Δε θέλω τα πράσινα, ούτε τα μπεζ

Θέλω τα ίδια που φόραγες χθες

Δε θέλω τα κόκκινα, ούτε τα ροζ

Το ξέρεις πως πεθαίνω με τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου

Που με φέρνουν πιο κοντά σου

Δε γουστάρω κυριλέ

Μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου



Με δυο κατοστάρικα από την Καλλιθέα

Όσο πιο φθηνιάρικα τόσο πιο ωραία

Γιατί; Γιατί;

Να ντρέπομαι επειδή γουστάρω δηλαδή

τα εσώρουχα σου

Με φέρνουν πιο κοντά σου

Δεν γουστάρω κυριλέ

Μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου...

[deneimaikala]

Δε θέλω τα πράσινα, ούτε τα μπεζ

Θέλω τα ίδια που φόραγες χθες

Δε θέλω τα κόκκινα, ούτε τα ροζ

Το ξέρεις πως πεθαίνω με τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου

Που με φέρνουν πιο κοντά σου

Δε γουστάρω κυριλέ

Μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου



Με δυο κατοστάρικα από την Καλλιθέα

Όσο πιο φθηνιάρικα τόσο πιο ωραία

Γιατί; Γιατί;

Να ντρέπομαι επειδή γουστάρω δηλαδή

τα εσώρουχα σου

Με φέρνουν πιο κοντά σου

Δεν γουστάρω κυριλέ

Μα τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου...

Χαχαχαχα δεν παίζεσαιιιι

[Κύκνος]

Dance me through the panic
till I'm gathered safely in...
Dance me to the end of love...

Raise a tent of shelter now
though every thread is torn,
dance me to the end of love...

[toosensible]

οι ελευθεροι και ωραίοι ,
ζουνε σε κάποιες φυλακές ...
μεσα στα τειχη που χουν χτυσει
ο καθενας για να ζήσει
τις μεγαλες τους στιγμές...

[Matrix]

Πολλά αγαπημένα τραγούδια,ποιο να πρωτοδιαλεξει κάνεις.Αλλα με αφορμή ένα ποστ λίγο ποιο πάνω,βρήκα μια από τις ποιο ωραίες εκτελέσεις.
"Tο βράδυ" σε ποίηση Καρυωτάκη,ερμηνεύει ο Αλκίνοος από τον πολυχώρο passport στο δημοτικό Θέατρο Πειραιά με το ενδιαφέρον να είναι πως εκείνη ήταν η μοναδική χρόνια που ο Αλκίνοος επιχείρησε να κάνει μια συναυλία μόνος του,επινόησε μια δικιά του πατέντα και έπαιζε όλα τα μουσικά όργανα μόνος τα οποία συνέχιζαν να ακούγονται ακόμα και όταν ο ίδιος τα είχε αφήσει στην ακρη

https://youtu.be/Bf58t2W6er0

[blackbird]

Πολλά αγαπημένα τραγούδια,ποιο να πρωτοδιαλεξει κάνεις.Αλλα με αφορμή ένα ποστ λίγο ποιο πάνω,βρήκα μια από τις ποιο ωραίες εκτελέσεις.
"Tο βράδυ" σε ποίηση Καρυωτάκη,ερμηνεύει ο Αλκίνοος από τον πολυχώρο passport στο δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

https://youtu.be/Bf58t2W6er0

Αχ να' σαι καλα που το εβαλες, δεν ειχα ακουσει ποτε αυτη την εκτελεση

Πολυ ομορφο

Για το συγκεκριμενο ποιημα δεν ηξερα καν πως ειχε μελοποιηθει. Καποιος σε ενα φορουμ κατω απο τους στιχους που εγραψα κι' εδω, μου ειχε βαλει αυτο:

https://m.youtube.com/watch?v=aZ-aWOyGm60

και ετσι εμαθα για την μελοποιηση. Και τα 2 αψογα ειναι...

[oboro]

How should I not be glad to contemplate
the clouds clearing beyond the dormer window
and a high tide reflected on the ceiling?
There will be dying, there will be dying,
but there is no need to go into that.
The poems flow from the hand unbidden
and the hidden source is the watchful heart.
The sun rises in spite of everything
and the far cities are beautiful and bright.
I lie here in a riot of sunlight
watching the day break and the clouds flying.
Everything is going to be all right.

-Derek Mahon