Το Ημερολόγιο μου
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 4 of 4
  1. #1
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45

    Το Ημερολόγιο μου

    Θα ήθελα εδώ να καταγράφω κάποιες σκέψεις μου,κάποιες αφηρημένες, κατι που είδα,που έζησα,που σκέφτηκα.Δε ξέρω αν ενοχλείται κανείς από αυτό αλλά ελπίζω πως όχι,θα αρχίσω μόλις είμαι έτοιμος,τυχών σχόλια είναι ευπρόσδεκτα.

  2. #2
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Καλό Μήνα..Μετράω δεύτερη μέρα κλεισμένος στον εαυτό μου,είμαι πολύ καλά,κάθομαι στο δωμάτιο και σερφαρω στο ίντερνετ,απορρίπτω όλα τα χαζά πράγματα και μένω μόνος με τον εαυτό μου,έκλεισα την τηλεόραση εντελώς,καλύτερα έτσι,κάποια στιγμή νόμιζα ότι ο Ιός είναι ο άνθρωπος της διπλανής πορτας με αυτά που αναπαράγονται στα ΜΜΕ.Εκλεισα και το FB,δε καταλαβαίνω γιατί το έχω,δε καταλαβαίνω πως μπορούν και επικοινωνούν εκεί μέσα,από την άλλη ήταν και μια παρηγοριά,δηλαδή έβλεπα ότι χαζομάρα ανέβαζαν και ξεγελιομουν...
    Ελατωσα επισης το φαγητό,τι να το κάνω τόσο φαι κλεισμένος μέσα?
    Έκλεισα και ένα παιχνίδι που έπαιζα γιατί αν και είχε αλληλεπίδραση μεταξύ χρηστών με έκανε να νιώθω μια αφόρητη μοναξιά μιας και καμία σοβαρή κουβέντα δε θα μπορούσε να ευδοκιμήσει.
    Σκέφτηκα κάποιες ιστορίες για το επόμενο κεφάλαιο του Βιβλίου μου...Όμως το να είμαι εντελώς αποκομμένος από οποιοδήποτε εξωτερικό ερέθισμα δε με βοηθούσε,είχα λοιπόν μια καλή ιδέα που μάλλον λειτούργησε,μπήκα σε ένα τσατ Ρουμ,άρχισα να τους παρατηρώ,σου έδιναν την εντύπωση της τέλειας κοινωνικής ομάδας,όλο φιλάκια,αβρότητες, ψηφιακές αγκαλίτσες..Είπα και εγώ μια χαζομάρα για να κόψω αντιδράσεις,με γιουχαρανε...Λέω έτσι είστε...Θα σας φτιάξω εγώ...Άρχισα να γράφω στο τετράδιό,έβαλα την Ηρωίδα μου να εισβάλει σε ένα δωμάτιο,στο μυαλό μου αυτό το δωμάτιο ήταν το εικονικό τσατ Ρουμ, οπότε έγραψα σε ένα σημείο το εξής :::
    "Η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη και όλοι έμοιαζαν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με πάθος,αυτό ήταν κάτι που δε ταίριαζε με την εικόνα που έβλεπε,όλοι οι άνθρωποι εκεί ήταν χωρίς χέρια και ενώ έμοιαζαν οι φιγούρες αφελείς,εν τούτοις αυτή μπορούσε να διακρίνει την επιτιδευμενη στρατηγική της αποπλάνησης""

    Αυτό το κομμάτι το ανερτησα και είμαι σίγουρος ότι ήταν πέρα για πέρα άκυρο,από την άλλη ήταν καλογραμμένο,στοιχηματισα τι θα συμβεί και περίμενα.
    Όσο περνούσε ο χρόνος διάβαζα τις βλακείες τους και παραδόξως μου ερχόντουσαν ιδέες να γράψω, άρχισα να αναλύω το δωμάτιο και σε κάποιο σημείο αποφάσισα να γράψω και για τους κανόνες που ήταν υποτίθεται αναρτημένοι σε μια πινακίδα...
    Ο πρώτος κανόνας έλεγε ::
    "Ο πελάτης εκχωρεί στο κατάστημα το δικαίωμα να παρεμβαίνει μέσα στο μυαλό του,να επεξεργάζεται τη σκέψη του και να την μετατρέπει ανάλογα με τη συλλογική βούληση"
    Πέρασα στο τσατ τον κανόνα και μετά από δύο λεπτά είχα φάει καραμπίνατο μπαν...Που να τους εξηγήσω τώρα ότι ήταν αποσπάσματα βιβλίου...Προφανως προτιμούν τα πριβέ μηνύματα που στέλνουν με ερωτήσεις του στυλ "είσαι γυμνιστης","ενδιαφέρεσαι για σεξουαλικό παιχνίδι?"
    Οπότε βρέθηκα να γελάω μόνος μου...Οκ δε θα συνεννοηθώ ποτέ και με κανέναν,θα μείνω πάλι με την τρέλα μου και θα αδιαφορησω για το σύνολο,ούτως η άλλως και αυτό αδιαφορεί...
    Αλλά πάλι μόνος?Δηλαδή πόσα να πω με τον Γιώργο?
    Βγήκα στο μπαλκόνι και άναψα τσιγάρο,αναρωτηθηκα πότε επιτέλους θα ζήσω τη στιγμή που θα βρίσκομαι με κάποιον άλλο και χωρίς να του εξηγήσω,χωρίς να απολογηθω,χωρίς να του πω οποιαδήποτε ιστορία μου,αυτός θα με καταλάβει και θα κάτσει μαζί μου σιωπηλός να απολαύσουμε τον νυχτερινό ουρανό μέσα στην απόλυτη αυτή ησυχία..
    Ύστερα σκέφτηκα πως ίσως δε τον βρω ποτέ,ψιλοστεναχωρηθηκα γιατί ψάχνω εδώ και χρόνια και αυτή η προοπτική δε μου καλοαρεσει,αντιληφθηκα την αδυναμία του ανθρώπου να μοιραστεί και μύρισα την ανάγκη όλων για αποδοχή,μια αποδοχή που αποκτιέται με κάθε κόστος και έχει ψεύτικα,σαθρά θεμέλια αλλά αυτά παραδόξως αντέχουν γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι τα ταιζουν,πέρασαν απ' το μυαλό μου τότε οι εικόνες αυτών των λεξεων-παρακλησεων.
    Θέλω να με αγαπήσεις και αν δε Μ αγαπάς πάλι εγώ θέλω να με κάνεις με το ψέμα σου να πιστεύω πως εσύ με λατρεύεις,γιατί πως θα ζω αν εσύ με απορρίψεις?Κολακεψε με στη δουλειά,θα με κάνει ποιο αποδοτικό, δώσε μου ελπίδα για έρωτα,θα γίνω εγώ ψεύτικος έρωτας για εσένα και όλοι θα είμαστε καλά,όλα θα είναι καλά...
    Το σκέφτηκα για λίγο...Όλη αυτή την πλάνη που όλοι μας συμμετέχουμε...
    Θα αντιδράσω μάλλον...Θα πάω στη γωνία με τους τρελούς,εκεί ίσως είναι ο τόπος μου,ο προορισμός μου,η φαντασία μου είναι εκεί,από τη μοναξιά των πολλών θα προτιμήσω την ανυπαρξία της απλότητας..
    Αυτά..Πάλι ότι να ναι γράφω...

  3. #3
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Καλημέρα..
    Αφού ξύπνησα θυμήθηκα μια σημείωση του camy.
    "Γράφω σημαίνει αδιαφορώ... Ξαναγράφω..Η προσπάθεια που φέρνει πάντα ένα αποτέλεσμα όποιο και να είναι αυτό.
    Θέμα τεμπελιάς για εκείνους που δεν επιτυγχάνουν."

    Ρε τι τεμπέλης που είσαι σκέφτομαι,όλη μέρα λέω θα γράψω και όλη μέρα μένω με το ΘΑ...
    Ωραία..Να γράψω σκέφτηκα, αλλά θέλω ησυχία.
    Πήγαινε αγόρι μου απέναντι στο πάρκο μου είπε η φωνουλα μεσα μου, ευτυχώς την άκουσα.
    Έκατσα στο ίδιο παγκάκι και μετά από λίγο βγήκε ο ίδιος γείτονας που έβγαινε και τις προηγούμενες φορές,πήγα να του πω "ρε γείτονα σα θηρίο στο κλουβί είσαι,βγες λίγο έξω" αλλά αυτομάτως θυμήθηκα ότι ήμουν εκεί για άλλο λόγο.
    Κοίταξα την ιστορία μου, διαπίστωσα πως είχα πηδήξει ένα σημείο,ο ήρωας είχε πετάξει από ένα σημείο σε ένα άλλο χωρίς αναφορά,σκέφτηκα να τα ενώσω αυτά τα δύο και παρατήρησα πως είμαι πολύ ανυπόμονος,πάντα όταν έχω μια καλή ιδέα την καταγράφω και ας είναι άσχετη με το θέμα, ύστερα κολαω στο να βρω το ενδιάμεσο κομμάτι που ενώνει όλα αυτά και βαριέμαι να μη γράφω δυναμικά αλλά χλιαρά όμως χρειάζεται και αυτό.
    Έκανα τσιγάρο και παρατηρούσα το στυλ γραφής,έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με τα πρώτα χρόνια, εκεί που μιλούσα για έρωτες,για λουλούδια και ευγενικά αισθήματα πλέον μιλάω για τραγωδίες, διλήμματα και πολύ μαυρίλα,δε μπορώ να καταλάβω γιατί μου βγαίνει έτσι αλλά εμένα μου αρέσει να τα διαβάζω,έχω την εντύπωση ότι βλέπω κάτι το διαφορετικό σε αυτά τα συναισθήματα,κάτι το ηρωικό που βγαίνει από την ανοχή αυτή, βλέπω την δοκιμασία και την απελπισία σαν εξύψωση ενός ανώτερου εαυτού που πασχίζει με νύχια και με δόντια να παραμείνει ζωντανός στο σώμα,στο πνεύμα και στην ηθική.
    Αχ αυτή η ζωή,έχει τόσο μυστήριο,τόσο ανικανοποίητο,τόσες προσδοκίες,όλα τα θέλουμε και περιμένουμε ο άλλος να μας τα δώσει ενώ εμείς παραμένουμε σιωπηλοί,ενώ μιλάμε αλλά στην ουσία δε λέμε τίποτα..
    Καποια μέρα θα βάλω μυαλό ή θα βγάλω,ότι έρθει πρώτο :-)
    Last edited by Matrix; 04-04-2020 at 23:04.

  4. #4
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Σε αυτή τη νεκρή πόλη η ζωή υπάρχει μέσα στα στοιχεία της φύσης και αυτή μοιάζει να μη σταματάει ποτέ,πέφτουν σταγόνες βροχής κατά χιλιάδες και ο αέρας τις σπρώχνει με ορμή πάνω στα φύλλα των δέντρων,γίνεται μάχη να μη σπάσουν τα κλαδιά από τη δύναμη αλλά στην ατμόσφαιρα μυρίζω μονάχα ευγνωμοσύνη,ο άνθρωπος μοιάζει εξαφανισμένος από όλο αυτό το τοπίο, παράταιρος και ξένος,είναι ο μόνος που ασχολείται τούτη την ώρα με την μοναξιά του και με τις ψευδαισθήσεις του,όλες οι ψευδαισθήσεις είναι φερτές από το παρελθόν,κομμάτια μικρά που οδυνηρά έπλεξαν κάποιοι ξένοι σε αυτόν,η Μάννα που τρώει ξύλο από τον Πατέρα και το παιδί που παθαίνει σοκ,η ίδια Μάννα κάποια χρόνια πριν επιπόλαια φιληθηκε και παραδόθηκε και ο ίδιος πατέρας ηθελημένα έπαιξε ένα ρόλο που δεν τον ήξερε καν,για λίγο σπουδαίος,για λίγο τεράστιος,μέχρι να πείσει ότι είναι ο εκλεκτός,τεράστιο θέατρο που η αυλαία του είναι καταδικασμένη να γκρεμιστεί,κάνεις από τους δύο δεν είναι ικανός και η κωμωδία τελειώνει όταν αρχίζει το δράμα του παιδιού.
    Βλέπω χιλιάδες παιδιά να πέφτουν από τον ουρανό και να γκρεμίζονται, αδιαφορία πλήρης από την κοινωνία,όλα τα παιδιά αργότερα θα γίνουν δικαστές και θα καταδικάσουν τον εαυτό τους σε μια τιμωρία που το έγκλημα δεν έχει διαπραχθεί από αυτά τα ίδια,όμως σήμερα κάτω από αυτή την αγία βροχή μπορούν επιτέλους να αποτινάξουν τα δεσμά τούς καθώς το βουβό τους κλάμα διασπάται στην ατμόσφαιρα,η λύτρωση έρχεται για αυτά τη στιγμή που τα δάκρυά τους απορροφούνται από το διψασμένο χώμα.

Similar Threads

  1. Ημερολογιο
    By ftatl in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 72
    Last Post: 27-03-2018, 10:48
  2. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
    By ME&I in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 28
    Last Post: 13-04-2011, 16:20
  3. ~ Το Ημερολογιο Μου ~
    By badgirl11 in forum Παχυσαρκία
    Replies: 3601
    Last Post: 06-04-2011, 22:14
  4. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
    By DEPON in forum Παχυσαρκία
    Replies: 29
    Last Post: 01-06-2009, 22:34
  5. το ημερολόγιο μου
    By bionic_ed in forum Παχυσαρκία
    Replies: 15
    Last Post: 27-02-2006, 18:09

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •