Πεθερικά και αδέρφια διπλα

[Sonia]

Στείλαμε ταυτόχρονα Αλεξία. Μόλις έγραψα. Δεν ξέρω αν γίνομαι κακιά, αλλά έτσι το βλέπω.

[Αλεξία10]

Κοίτα να δεις, κάποτε είχε γράψει σε ένα θέμα κάποιος, νομίζω ο Ορέστης, ότι εδώ θα σου πούνε να χωρίσεις, είναι κάποιες που θέλουν να χωρίζουν τα ζευγάρια.
Εγώ δεν θέλω να χωρίζουν τα ζευγάρια, να μην κάνουν καν παιδιά αν δεν τα βρίσκουν και δεν υπάρχουν οι βάσεις θέλω. Αν βλέπω ότι κάτι, τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται εδώ είναι άλλα αντ' άλλα, δεν μπορώ να μην πω τι βλέπω.

Ειπώθηκε πιο πάνω ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν "για ένα σπίτι". Μα δεν είναι τυχαίο ότι αναφερόμαστε στο "σπίτι μου" σαν τον στενό πυρήνα της οικογένειάς μας, σαν ένα μέρος που αισθανόμαστε ασφάλεια και άνεση και κάτι δικό μας, ακόμα και συμβολικά να το δεις. Η θεματοθέτρια σε αυτό ή σε προηγούμενο θέμα, δεν θυμάμαι, έγραψε ότι έχουν σχέση πολλά χρόνια με τον άντρα της αλλά ότι ποτέ δεν συγκατοικήσαν, απλά έμενε εκεί κάποιες φορές τα βράδια γιατί δεν ένιωθε άνετα κι ότι από τότε δεν "συμπαθούσε" το όλο κλίμα. Λέει ότι σε κάποιο νεφελώδες μέλλον σκοπεύαν να το πάνε σοβαρά κι ότι της είχε πει ο άντρας της ότι θα μέναν κάπου αλλού.

Λέτε δεν την διάλεξε για γυναίκα του παιδιού του τυχαία κι αυτή αυτόν ενώ είπε ότι το παιδί ήταν "ατύχημα". Άρα δεν ήταν ακριβώς συνειδητή επιλογή, την ανάγκη φιλοτιμία κάνανε. Αν δεν υπήρχε το παιδί μπορεί να το συνεχίζανε σε μία πιο demi κατάσταση και μετά από χρόνια αν έμπαινε κάποια στιγμή το θέμα της συγκατοίκησης κι επισημοποίησης μπορεί πάλι να γίνονταν μπίλιες γιατί αυτός θα προσπαθούσε να την πείσει να μείνουν εκεί που μένουν τώρα και η Λίνα δεν θα ήθελε κι αυτός θα το έβλεπε πάλι αλλιώς. Τόσα χρόνια της έλεγε ψέματα αυτός συνειδητά γιατί ήθελε να περάσει το δικό του ή δεν είχε καταλάβει πόσο σημαντικό θέμα ήταν για την Λίνα; Κι αν την έβλεπε σαν γυναίκα της ζωής του, αν και πάλι έδινε προτεραιότητα σε αυτό που είχε στο κεφάλι του και στην πατρική του οικογένεια, που βλέπετε εσείς τις βάσεις και την συνεννόηση;
Το ότι μία εγκυμοσύνη και μία γέννα μπερδεύει τις ισορροπίες του ζευγαριού είναι γεγονός, αλλά ότι υπήρχε βασικό πρόβλημα συνεννόησης σε βασικά πράγματα και τα κρύβαν κάτω από το χαλί μέχρι που τα έφερε το παιδί στην επιφάνεια, δεν είναι θέμα ορμονών. Άλλο να μεγεθύνει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις κι αλλο να επηρεάζει ολόκληρη κοσμοθεωρία που είχες από πριν και να τα ρίχνουμε στις ορμόνες!

Λέει για παράδειγμα κάπου η Λίνα ότι ένα σαμπουάν του ζήτησε κι αυτός για να μη σκοτίζει το κεφαλάκι του και κάνει πάλι λάθος έστειλε την αδερφή του, την συνυφάδα του, δεν θυμάμαι, να το ψωνίσει. Λέει ότι υπάρχει εσωτερική πόρτα στο σπίτι που έχουν πρόσβαση τα πεθερικά κι αυτός απλά την κλείδωσε. Θα μου πείτε εσείς, Σόνια πιάνεσαι από το τίποτα, αυτά σιγά σιγά φιάχνονται. Κι εγώ λέω ότι αν ανακαλύπτεις ή μάλλον συνειδητοποιείς καλύτερα αυτά που δεν ήθελες να δεις ως τώρα, ότι αυτός ο άνθρωπος έχει νοοτροπίες που εσένα σου την σπάνε και στάση ζωής σε βασικά πράγματα διαφορετική από τη δική σου, είτε θα υποχωρήσεις και θα ψυχαναγκάζεσαι μια ζωή είτε θα πρέπει να ελπίζεις ότι θα αλλάξεις εντελώς τον άνθρωπο και να τον κάνεις κάποιον άλλο. Γίνεται; Και γιατί να το κάνεις; Άλλον πίστευες ή ήλπιζες ότι θα παντρευτείς κι άλλον παντρεύτηκες! Και περιμένεις να του αλλάξεις προσωπικότητα και σκεπτικό μπας και δουλέψει όλο αυτό; Τότε να παντρευόμαστε όποιον τύχει και να παλεύουμε να του κάνουμε ολική αλλαγή προσωπικότητας αν είναι! Λέτε κάπου ότι έχει μπερδευτεί κι αυτός και η Λίνα λόγο εγκυμοσύνης και να ξαναφουντώσουν τον έρωτά τους κτλ κτλ. Μα τι ενσυναίσθηση έχεις όταν η άλλη αισθητά έχει ξενερώσει, τσακώνεσαι όλη την ώρα κι εσύ χωρίς να πεις κουβέντα μαζί της την θυμάσαι για να πηδήξεις; Έστω κι αν το βλέπει η Λίνα λάθος και αυτός δεν την θυμάται για το σεξ αυτό καθεαυτό, έστω ότι εκείνος θεωρεί ότι με την ερωτική προσέγγιση κάπου θα τα ξαναβρούν, τι να ξαναβρουν; Όταν ο άλλος έχει ήδη δηλώσει ότι θα έπαιρναν διαζύγιο αλλά κάθεται για το παιδί κι αυτή το ίδιο, τι να παλέψει να φιάξει;

Ταυτόχρονα να πω και το τελευταίο, δεν είναι μόνο θέμα του αν θα τα βρει το ζευγάρι κι αν θα προσαρμοστεί εκεί. Είναι και θέμα αντιλήψεων σε τι περιβάλλον θέλει να μεγαλώσει το παιδί της η Λίνα. Πέρα από τις αγάπες και τα λουλούδια και το τι κάνει το ζευγάρι ή το ζευγάρι με το παιδί, υπάρχουν και οι αντικειμενικές συνιστώσες που δεν εξαρτιώνται από αυτούς ότι και να λέτε. Το να ακούει κάθε μέρα το πως μιλάνε κι αλληλοεπιδρούν τα ξαδέρφια του με τους γονείς τους, η εκ των πραγμάτων καθημερινή επαφή με παππούδες και γιαγιές κι ένα σωρό άλλα πράγματα, εκ των πραγμάτων δεν αποφεύγονται. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν χρειάζεται να είναι τα σόγια τέρατα για να μην θες να έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά σου.

Και εγώ γι αυτούς ακριβώς τους λόγους της είπα να το σκεφτεί καλά. Γιατί είπε ότι μένει για το παιδί. Ναι έπρεπε να σκεφτεί και η Λίνα και όλες μας πριν κάνουμε αυτά τα παιδιά. Αλλά τώρα τα κάναμε όμως. Και της μιλάμε για να δει τι θα κάνει από δω και πέρα. Και επειδή το παιδί ήδη υπάρχει, είναι λάθος να μένει μόνο γι αυτό. Ναι συμφωνώ να προσπαθήσεις να μείνεις για το παιδί. Αλλά να φτιάξεις την όλη κατάσταση, όχι απλά να ανέχεσαι.
Και η Λίνα λέει επίσης πως ότι άρεσε στον άντρα της τώρα το γύρισε στην παρατήρηση, και αυτό για να γίνει πάει να πει ότι και οι δύο έχουν αφήσει πράγματα στη μοίρα τους.
Τα πράγματα όμως, για να ξεφύγουν και να μη μπορούν να φτιάχνονται πρέπει πια να μη σε δένει τίποτα με αυτόν τον άνθρωπο. Στην περίπτωση όμως που υπάρχουν συναισθήματα κτλ εννοείτε ότι φτιάχνονται. Και επίσης κάπου είπε ότι όταν έφυγαν για ένα τριήμερο οι τρεις τους πέρασαν μια χαρά. Εκείνο το τριήμερο όμως δεν σκεφτόταν ότι έχει ξενερώσει και μένει απλά για το παιδί. Τουλάχιστον απ ότι είπε η ίδια.
Όσο για το περιβάλλον που ζουν της είπα από την αρχή ότι είναι μέγα λάθος. Και το πιο ερωτευμένο ζευγάρι στον πλανήτη να είσαι, όταν έχεις τους άλλους στην πόρτα σου κάθε τρεις και λίγο και δεν μπορεις ούτε να απαυτονεσαι (συγνώμη κιόλας) με την ησυχία σου και όποτε θέλεις, ε,τι να φτιάξεις, και πώς?
Από την άλλη, αν το θέμα του σπιτιού δεν είναι το μόνο που την έχει ψυχοπλακωσει τοτε όπου και να πάνε τα ίδια θα έχουν.

[Sonia]

Η ένστασή μου είναι ότι το θέμα του σπιτιού κι όλος αυτός ο χαμός πάει πακέτο με τις αντιλήψεις αυτουνού για το μεγάλωμα της οικογένειας, τον ρόλο που θα έχει το σόι στην καθημερινότητά τους και το πόσο θα βασίζεται σε αυτούς ή θα παρεμβαίνουν στη ζωή τους γενικότερα. Αυτό ακόμα κι αν δεν έχεις σπαστεί, αν δεν έχει φύγει το συναίσθημα κι είσαι μέσα στα μέλια, μακροχρόνια θα έχει συνέπειες και δεν λύνεται έτσι απλά. Βασικά πιστεύω ότι δεν λύνεται καθόλου και πρέπει να αποφασίσεις αν θες να ζήσεις με αυτά τα δεδομένα σε όλη σου την ζωή κι αν το αξίζει όλο αυτό και το παιδί σου.

Διότι καλό είναι να λέμε ότι με αγάπη και συζήτηση λύνονται όλα, όμως όταν κάποιος σε πολύ βασικά πράγματα δείχνει την δύση κι ό άλλος την ανατολή, όσο καλή διάθεση κι αν υπάρχει, ε, δεν υπάρχει λύση κάπου στη μέση.

[Lina94]

Η ένστασή μου είναι ότι το θέμα του σπιτιού κι όλος αυτός ο χαμός πάει πακέτο με τις αντιλήψεις αυτουνού για το μεγάλωμα της οικογένειας, τον ρόλο που θα έχει το σόι στην καθημερινότητά τους και το πόσο θα βασίζεται σε αυτούς ή θα παρεμβαίνουν στη ζωή τους γενικότερα. Αυτό ακόμα κι αν δεν έχεις σπαστεί, αν δεν έχει φύγει το συναίσθημα κι είσαι μέσα στα μέλια, μακροχρόνια θα έχει συνέπειες και δεν λύνεται έτσι απλά. Βασικά πιστεύω ότι δεν λύνεται καθόλου και πρέπει να αποφασίσεις αν θες να ζήσεις με αυτά τα δεδομένα σε όλη σου την ζωή κι αν το αξίζει όλο αυτό και το παιδί σου.

Διότι καλό είναι να λέμε ότι με αγάπη και συζήτηση λύνονται όλα, όμως όταν κάποιος σε πολύ βασικά πράγματα δείχνει την δύση κι ό άλλος την ανατολή, όσο καλή διάθεση κι αν υπάρχει, ε, δεν υπάρχει λύση κάπου στη μέση.

Σόνια καλησπέρα!Εννοειται πως δεν θέλω να μου χαϊδέψουν τα αυτιά δυστυχώς για το μωρό έχει δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση στην οποία φυσικά δεν κατηγορώ μόνο τον άντρα μου αλλά κυρίως εμένα γιατί σίγουρα ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας.Είναι μπέρδεμα η κατάσταση και κυρίως είναι μπέρδεμα γιατί ο ίδιος δεν παραδέχεται πράγματα ή κάνει πως δεν συμβαίνουν και έτσι ποτέ δεν βγαίνει άκρη.

[Marilou]

Κοίτα να δεις, κάποτε είχε γράψει σε ένα θέμα κάποιος, νομίζω ο Ορέστης, ότι εδώ θα σου πούνε να χωρίσεις, είναι κάποιες που θέλουν να χωρίζουν τα ζευγάρια.
Εγώ δεν θέλω να χωρίζουν τα ζευγάρια, να μην κάνουν καν παιδιά αν δεν τα βρίσκουν και δεν υπάρχουν οι βάσεις θέλω. Αν βλέπω ότι κάτι, τουλάχιστον όπως παρουσιάζεται εδώ είναι άλλα αντ' άλλα, δεν μπορώ να μην πω τι βλέπω.

Ειπώθηκε πιο πάνω ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν "για ένα σπίτι". Μα δεν είναι τυχαίο ότι αναφερόμαστε στο "σπίτι μου" σαν τον στενό πυρήνα της οικογένειάς μας, σαν ένα μέρος που αισθανόμαστε ασφάλεια και άνεση και κάτι δικό μας, ακόμα και συμβολικά να το δεις. Η θεματοθέτρια σε αυτό ή σε προηγούμενο θέμα, δεν θυμάμαι, έγραψε ότι έχουν σχέση πολλά χρόνια με τον άντρα της αλλά ότι ποτέ δεν συγκατοικήσαν, απλά έμενε εκεί κάποιες φορές τα βράδια γιατί δεν ένιωθε άνετα κι ότι από τότε δεν "συμπαθούσε" το όλο κλίμα. Λέει ότι σε κάποιο νεφελώδες μέλλον σκοπεύαν να το πάνε σοβαρά κι ότι της είχε πει ο άντρας της ότι θα μέναν κάπου αλλού.

Λέτε δεν την διάλεξε για γυναίκα του παιδιού του τυχαία κι αυτή αυτόν ενώ είπε ότι το παιδί ήταν "ατύχημα". Άρα δεν ήταν ακριβώς συνειδητή επιλογή, την ανάγκη φιλοτιμία κάνανε. Αν δεν υπήρχε το παιδί μπορεί να το συνεχίζανε σε μία πιο demi κατάσταση και μετά από χρόνια αν έμπαινε κάποια στιγμή το θέμα της συγκατοίκησης κι επισημοποίησης μπορεί πάλι να γίνονταν μπίλιες γιατί αυτός θα προσπαθούσε να την πείσει να μείνουν εκεί που μένουν τώρα και η Λίνα δεν θα ήθελε κι αυτός θα το έβλεπε πάλι αλλιώς. Τόσα χρόνια της έλεγε ψέματα αυτός συνειδητά γιατί ήθελε να περάσει το δικό του ή δεν είχε καταλάβει πόσο σημαντικό θέμα ήταν για την Λίνα; Κι αν την έβλεπε σαν γυναίκα της ζωής του, αν και πάλι έδινε προτεραιότητα σε αυτό που είχε στο κεφάλι του και στην πατρική του οικογένεια, που βλέπετε εσείς τις βάσεις και την συνεννόηση;
Το ότι μία εγκυμοσύνη και μία γέννα μπερδεύει τις ισορροπίες του ζευγαριού είναι γεγονός, αλλά ότι υπήρχε βασικό πρόβλημα συνεννόησης σε βασικά πράγματα και τα κρύβαν κάτω από το χαλί μέχρι που τα έφερε το παιδί στην επιφάνεια, δεν είναι θέμα ορμονών. Άλλο να μεγεθύνει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις κι αλλο να επηρεάζει ολόκληρη κοσμοθεωρία που είχες από πριν και να τα ρίχνουμε στις ορμόνες!

Λέει για παράδειγμα κάπου η Λίνα ότι ένα σαμπουάν του ζήτησε κι αυτός για να μη σκοτίζει το κεφαλάκι του και κάνει πάλι λάθος έστειλε την αδερφή του, την συνυφάδα του, δεν θυμάμαι, να το ψωνίσει. Λέει ότι υπάρχει εσωτερική πόρτα στο σπίτι που έχουν πρόσβαση τα πεθερικά κι αυτός απλά την κλείδωσε. Θα μου πείτε εσείς, Σόνια πιάνεσαι από το τίποτα, αυτά σιγά σιγά φιάχνονται. Κι εγώ λέω ότι αν ανακαλύπτεις ή μάλλον συνειδητοποιείς καλύτερα αυτά που δεν ήθελες να δεις ως τώρα, ότι αυτός ο άνθρωπος έχει νοοτροπίες που εσένα σου την σπάνε και στάση ζωής σε βασικά πράγματα διαφορετική από τη δική σου, είτε θα υποχωρήσεις και θα ψυχαναγκάζεσαι μια ζωή είτε θα πρέπει να ελπίζεις ότι θα αλλάξεις εντελώς τον άνθρωπο και να τον κάνεις κάποιον άλλο. Γίνεται; Και γιατί να το κάνεις; Άλλον πίστευες ή ήλπιζες ότι θα παντρευτείς κι άλλον παντρεύτηκες! Και περιμένεις να του αλλάξεις προσωπικότητα και σκεπτικό μπας και δουλέψει όλο αυτό; Τότε να παντρευόμαστε όποιον τύχει και να παλεύουμε να του κάνουμε ολική αλλαγή προσωπικότητας αν είναι! Λέτε κάπου ότι έχει μπερδευτεί κι αυτός και η Λίνα λόγο εγκυμοσύνης και να ξαναφουντώσουν τον έρωτά τους κτλ κτλ. Μα τι ενσυναίσθηση έχεις όταν η άλλη αισθητά έχει ξενερώσει, τσακώνεσαι όλη την ώρα κι εσύ χωρίς να πεις κουβέντα μαζί της την θυμάσαι για να πηδήξεις; Έστω κι αν το βλέπει η Λίνα λάθος και αυτός δεν την θυμάται για το σεξ αυτό καθεαυτό, έστω ότι εκείνος θεωρεί ότι με την ερωτική προσέγγιση κάπου θα τα ξαναβρούν, τι να ξαναβρουν; Όταν ο άλλος έχει ήδη δηλώσει ότι θα έπαιρναν διαζύγιο αλλά κάθεται για το παιδί κι αυτή το ίδιο, τι να παλέψει να φιάξει;

Ταυτόχρονα να πω και το τελευταίο, δεν είναι μόνο θέμα του αν θα τα βρει το ζευγάρι κι αν θα προσαρμοστεί εκεί. Είναι και θέμα αντιλήψεων σε τι περιβάλλον θέλει να μεγαλώσει το παιδί της η Λίνα. Πέρα από τις αγάπες και τα λουλούδια και το τι κάνει το ζευγάρι ή το ζευγάρι με το παιδί, υπάρχουν και οι αντικειμενικές συνιστώσες που δεν εξαρτιώνται από αυτούς ότι και να λέτε. Το να ακούει κάθε μέρα το πως μιλάνε κι αλληλοεπιδρούν τα ξαδέρφια του με τους γονείς τους, η εκ των πραγμάτων καθημερινή επαφή με παππούδες και γιαγιές κι ένα σωρό άλλα πράγματα, εκ των πραγμάτων δεν αποφεύγονται. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν χρειάζεται να είναι τα σόγια τέρατα για να μην θες να έχουν άμεση επαφή με τα παιδιά σου.

Σόνια πραγματικά σε όλα αυτά που γράφεις σου δίνω το ελαφρυντικό ότι δεν έχεις παιδί...
Δεν ξέρω αν είναι επιλογή σου ή υπάρχει άλλο θέμα και αγγίζω ευαίσθητα δεδομένα για αυτό θα σου πω μόνο αυτό από σεβασμό και μόνο στην αιτία που δεν έχεις γίνει ακόμα μανούλα.


Δεν θα σου κάνω καμιά θεωρία για το τι γίνεται με τις ορμόνες μια γυναίκας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας ..Δεν μπορείς να το φανταστείς γιατί πραγματικά αν δεν το ζήσεις δεν μπορεί κανένας να σου εξηγήσει τι πάλη γίνεται στο σώμα μια γυναίκας .
Σκέψου μόνο ότι υπάρχουν αυτοκτονίες από ψυχικά υγιεστατες γυναίκες και η αιτία είναι επιλοχεια κατάθλιψη.
Αυτό και μόνο αντιπροσωπεύει το τι αναμπουμπουλα να στο πω απλά συμβαίνει στο σώμα και κυρίως στο μυαλό μιας γυναίκας ....
Ξέρεις πολύ καλά ότι μια μόνο ορμόνη μπορεί όχι μόνο να σε αλλάξει σαν άνθρωπο μπορεί να σε κάνει επιθετικό ,αδιάφορο και γενικά να σε αλλάξει σαν άνθρωπο....


Τώρα ναι εγώ το είπα για το θέμα του σπιτιού και είναι πραγματικά ένα θέμα που λύνεται αν υπάρχει θέληση.Συμφωνω σε αυτά που λες αλλά δεν είναι αιτία χωρισμού γιατί πολύ απλά εν καιρό μπορεί να αλλάξουν ....τώρα μην ξεχνάς βρίσκονται σε μια εμπόλεμη στην κυριολεξία κατάσταση με του κόσμου τα θέματα να σκάνε το ένα μετα το άλλο.
Για αυτό είπα πρέπει να τα βάλουν κάτω και με τα σημερινά δεδομένα να δουν τι μπορούν να κάνουν ..
Πάντως λύνεται και είναι πραγματικά αστείο να χωρισει κάποιος για αυτό τον λόγο .
Στο κάτω κάτω εγώ αν ήθελα να είμαι με τον άντρα μου τόσο πολύ και έβλεπα το παιδί μου χαρούμενο με τον πατέρα της θα πατούσα πόδι σε πεθερές κουνιαδες και εγώ δεν ξέρω ποιον ,ότι ακούστε να σας πω, εδώ είναι το σπίτι μου πλέον και εγώ κάνω κουμάντο .και τέλος .

Τώρα όσο αφορά για το ατύχημα πραγματικά με εξοργίζει και μόνο η λέξη ..μπορεί ένα παιδί να προκύψει από αυτό αλλά γνωρίζεις πολύ καλά ότι η απόφαση να γεννηθεί δεν το κατατάσσει σε αυτό.
Ατύχημα έγινε αλλά η απόφαση να το κρατήσεις και να προσπαθήσεις είναι συνειδητή και βάση αυτής της συνειδητής απόφασης ,δηλαδή ότι αυτή η γυναίκα είναι άξια να γίνει μάνα του παιδιού μου , συνεχίζεις και προσπαθείς για το καλύτερο.

Και να σου πω και το άλλο ακόμα και εγώ που παντρεύτηκα και ήρθε το παιδί απολύτως συνειδητά ,αυτό δεν με έσωσε από το γεγονός να περάσω κάποιες δύσκολες καταστάσεις μέχρι να βρούμε τα πατήματα μας σαν ζευγάρι .
Δεν έχει να κάνει αυτό που λες αν ένα παιδιά είναι ατύχημα ή συνειδητή επιλογή ..
Άλλωστε το είπα κιόλας αλλά μάλλον δεν το διάβασες ..
Εδώ υπάρχουν ζευγάρια που χρόνια ζούνε μαζί και όταν αποκτούν ένα παιδί ξαφνικά νομίζουν ότι τόσα χρόνια ζούσαν με άλλον άνθρωπο και συχνά βρίσκονται στα πρόθυρα διαζυγίου...


Όσο για το θέμα του έρωτα αυτά που λες έρχονται και επιβεβαιώνουν αυτό που σου λέω για το σοκ που περνάει το γυναικείο σώμα μετά την εγκυμοσύνη.
Δείξε μου μια γυναίκα που μετά την γέννα έχει τρελλη διάθεση για έρωτες και λουλούδια..
Εκτός από το ορμονικό παιζουν ρόλο και πολλά άλλα ..
Για αυτό με το πέρας τουλάχιστον του πρώτου τριμήνου που δίνει και ο γιατρός το οκ πρέπει σιγά σιγά όσο μπορεί να βλέπει και αυτό το κομμάτι.
Δεν μπορεί η Λίνα στο τριήμερο που έφυγαν και ήταν χαλαρή να ήταν μέλι γάλα και ξαφνικά όταν είναι στο σπίτι να της έχει φύγει όλο αυτό ..
Τι είναι ο έρωτας ,περάστε ψεκάσετε σκουπίστε τελειώσατε ?
Αν δεν της βγαίνει στο σπίτι και τις βγαίνει αλλού πάει να πει ότι το θέμα είναι καθαρά δικό της ..Ο άντρας της δεν βλέπω να την απορρίπτει ,ίσα ίσα ....
Και εδώ που τα λέμε πως να λειτουργήσει βρε καλό μου ξέροντας ότι γύρω γύρω είναι όλο το σόι ...μην γελιομαστε σε αυτό το κομμάτι πρέπει να είσαι χαλάρως και να μην καταπιέζεται ..αλλιώς άστο να πάει στο καλό ....
Αυτό δεν λύνεται ?
Εγώ νομίζω λύνεται ....

Και τέλος επειδή κατά καιρούς βλέπω υπέρ αναλύσεις για το τι χρειάζεται για να μεγαλώσει ένα παιδί.
Ένα παιδί για να μεγαλώσει χρειάζεται κατά κύριο λόγο μια μητέρα και ένα πατέρα που να το αγαπάει και να εχει μοναδικό στόχο το καλό του .
Να υπάρχει μια ήρεμη ήσυχη ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι και τίποτα άλλο παράλογο ...

Και σε αυτό που είπα είναι αυτό που ισχύει ..
Όταν ένα ζευγάρι που έχει παιδιά ,διαζυγιο μόνο στο θέμα του σπιτιού περνει...τίποτε άλλο ...μια ζωή θα πρέπει να έχεις πολύ αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους γιατί μια ζωή από κοινού θα αποφασίζεται για το μέλλον του παιδιού σας .


Και ναι Σόνια και εγώ συμφωνώ εν μέρη σε αυτό που είχε πει ο Ορέστης ...δυστηχως σε πολλά θέματα βλέπω με πολύ ευκολία να λέγεται να χωρίζουν ζευγάρια με παιδιά ...
Έχω δει γραμμένες ιστορίες καθαρά εγωιστικές ...επειδή δεν πέρασαν αυτοί καλά παιδικά χρόνια και κακομεταχειριστηκαν από τους δικούς τους να μην διστάζουν να συγκρίνουν την δική τους ιστορία με αυτές εδώ μέσα και να επιμένουν στο θέμα του χωρισμού ..

Εγώ το ξαναλέω όσο είμαι εδώ και περνάει από το χέρι μου αυτό θα προσπαθώ να κάνω .Να βλέπουν είτε είναι άντρες είτε είναι γυναίκες τι πιθανότητες έχουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν να λυθούν και να είναι πάλι μια όμορφη οικογένεια .
Ποτέ μα ποτέ δεν θα πω κάποιον να χωρίσεις

[Sonia]

Ήμουν σίγουρη ότι θα χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι δεν έχω παιδία... Δεν θέλω να κάνω, για αυτό και δεν έχω.
Έχω πάρα πολύ κοντινά που παραδείγματα που ξεκινήσαν με πολύ αγνά συναισθήματα και στην πορεία βρήκαν ότι σε πάρα πολλά πράγματα διαφωνούσαν, αλλά ότι το συναίσθημα πάνω από όλα κτλ κτλ. Όμως στην διάρκεια του γάμου τους διαπραγματευόντουσαν συνεχώς την καθημερινότητά τους για να την κάνουν να δουλέψει, συνεχώς υπήρχαν τσακωμοί και διαφωνίες και συνεχώς τα παιδιά λαμβάναν αντικρουόμενα σήματα με αποτέλεσμα να έχουν βγει ανισόρροπα και δεν μιλάω μόνο για άτομα στην ηλικία μου που είναι γονείς, αλλά και για παιδία που είναι στην ηλικία μου και στα 40 τους ακόμα έχουν τέτοια τραύματα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Οι δε γονείς στα γεράματα έχουν σε γενικές γραμμές την έξωθεν καλή μαρτυρία, νοιάζονται ο ένας τον άλλον, αλλά οι διαφωνίες τόσα χρόνια αφήναν συνεχώς τραύματα αφού όταν ο ένας έλεγε άσπρο ο άλλος έλεγε μαύρο κι ο ένας "υποχωρούσε" και σαν ζευγάρια κάθε λίγο και λιγάκι σφάζονται πλέον και γκρινιολογάνε. Δεν το λες ούτε ποιοτική σχέση ούτε ποιοτική ζωή. Χωρισμός δεν πρέπει να έρχεται μόνο όταν μέσα στο σπίτι σφάζεσαι ή γίνεται κάτι εντελώς τραγικό.

Επίσης έχω φίλες που μετά τις γέννες είχαν το αντίθετο πρόβλημα, αυτές θέλαν τον άντρα τους κι αυτός τις απεφευγε γιατί είχε κολλήσει με το παιδί και μάλλον ξέχναγε ότι εκτός από μάνα είναι και γυναίκα του. Και σε πολλές περιπτώσεις σε ότι δεν συμφωνούσαν το ρίχναν στις ορμόνες λες κι είναι κανόνας ότι άμα η γυναίκα γεννάει χάνει τα λογικά της. Δεν είναι πάντα έτσι όπως τα λέτε, συγγνώμη αν στο χαλάω. Το να μην έχεις ζήσει ο ίδιος μία κατάσταση δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου ή ότι δεν μπορείς να καταλάβεις!

Στο θέμα του σογιού και του σκεπτικού ως προς αυτό, ο άντρας της θα το κουβαλάει όπου και να πάνε και θα αλλάξει πάρα πολύ δύσκολα. Το είχα ρωτήσει και στην Λίνα αν πίστευε ότι θα αλλάζαν τα πράγματα αν μετακομίζανε, αν έχει και η ίδια δυνάμεις να δοκιμάσει και μου είχε απαντήσει χλωμό. Σε αυτό το θέμα, του διαφορετικού σκεπτικού και των ορίων με την πατρική οικογένειά του κάθε μέλους του ζευγαριού επέτρεψέ μου να έχω άποψη και μάλιστα μεγάλη. Όχι μόνο από ένα σωρό κοντινά μου παραδείγματα, αλλά και από εμένα σαν παιδί τέτοιου ζευγαριού, που στα περισσότερα πράγματα πάντα συμφωνούσαν, είχαν την ίδια λογική, ήταν και είναι πολύ αγαπημένοι αλλά εκεί υπήρχε θέμα και με τα χρόνια αυτό το θέμα πήρε τρελές προεκτάσεις άμεσες και έμμεσες. Δεν θα το αναλύσω εδώ γιατί θα βγούμε εκτός θέματος...

[Αλεξία10]

Λίνα, αν θέλεις πες μας και γενικά πώς είναι ο άντρας σου σε σχέση με το σόι και εσένα. Δηλαδή είναι ο τύπος που θα τους ακούσει και θα κάνει ότι λένε ή είναι αυτός που θα τους βάζει στη θέση τους?
Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αν αυτός είναι το σκυλάκι τους, και στην Αμερική να μετακομίσεις μαζί του πάλι δεν θα βρεις λύση.

[Αλεξία10]

Ήμουν σίγουρη ότι θα χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι δεν έχω παιδία... Δεν θέλω να κάνω, για αυτό και δεν έχω.
Έχω πάρα πολύ κοντινά που παραδείγματα που ξεκινήσαν με πολύ αγνά συναισθήματα και στην πορεία βρήκαν ότι σε πάρα πολλά πράγματα διαφωνούσαν, αλλά ότι το συναίσθημα πάνω από όλα κτλ κτλ. Όμως στην διάρκεια του γάμου τους διαπραγματευόντουσαν συνεχώς την καθημερινότητά τους για να την κάνουν να δουλέψει, συνεχώς υπήρχαν τσακωμοί και διαφωνίες και συνεχώς τα παιδιά λαμβάναν αντικρουόμενα σήματα με αποτέλεσμα να έχουν βγει ανισόρροπα και δεν μιλάω μόνο για άτομα στην ηλικία μου που είναι γονείς, αλλά και για παιδία που είναι στην ηλικία μου και στα 40 τους ακόμα έχουν τέτοια τραύματα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Οι δε γονείς στα γεράματα έχουν σε γενικές γραμμές την έξωθεν καλή μαρτυρία, νοιάζονται ο ένας τον άλλον, αλλά οι διαφωνίες τόσα χρόνια αφήναν συνεχώς τραύματα αφού όταν ο ένας έλεγε άσπρο ο άλλος έλεγε μαύρο κι ο ένας "υποχωρούσε" και σαν ζευγάρια κάθε λίγο και λιγάκι σφάζονται πλέον και γκρινιολογάνε. Δεν το λες ούτε ποιοτική σχέση ούτε ποιοτική ζωή. Χωρισμός δεν πρέπει να έρχεται μόνο όταν μέσα στο σπίτι σφάζεσαι ή γίνεται κάτι εντελώς τραγικό.

Επίσης έχω φίλες που μετά τις γέννες είχαν το αντίθετο πρόβλημα, αυτές θέλαν τον άντρα τους κι αυτός τις απεφευγε γιατί είχε κολλήσει με το παιδί και μάλλον ξέχναγε ότι εκτός από μάνα είναι και γυναίκα του. Και σε πολλές περιπτώσεις σε ότι δεν συμφωνούσαν το ρίχναν στις ορμόνες λες κι είναι κανόνας ότι άμα η γυναίκα γεννάει χάνει τα λογικά της. Δεν είναι πάντα έτσι όπως τα λέτε, συγγνώμη αν στο χαλάω. Το να μην έχεις ζήσει ο ίδιος μία κατάσταση δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου ή ότι δεν μπορείς να καταλάβεις!

Στο θέμα του σογιού και του σκεπτικού ως προς αυτό, ο άντρας της θα το κουβαλάει όπου και να πάνε και θα αλλάξει πάρα πολύ δύσκολα. Το είχα ρωτήσει και στην Λίνα αν πίστευε ότι θα αλλάζαν τα πράγματα αν μετακομίζανε, αν έχει και η ίδια δυνάμεις να δοκιμάσει και μου είχε απαντήσει χλωμό. Σε αυτό το θέμα, του διαφορετικού σκεπτικού και των ορίων με την πατρική οικογένειά του κάθε μέλους του ζευγαριού επέτρεψέ μου να έχω άποψη και μάλιστα μεγάλη. Όχι μόνο από ένα σωρό κοντινά μου παραδείγματα, αλλά και από εμένα σαν παιδί τέτοιου ζευγαριού, που στα περισσότερα πράγματα πάντα συμφωνούσαν, είχαν την ίδια λογική, ήταν και είναι πολύ αγαπημένοι αλλά εκεί υπήρχε θέμα και με τα χρόνια αυτό το θέμα πήρε τρελές προεκτάσεις άμεσες και έμμεσες. Δεν θα το αναλύσω εδώ γιατί θα βγούμε εκτός θέματος...

Sonia ναι το έχω ακούσει και εγώ αυτό που λες, ότι μετά είναι ο άντρας που απομακρύνεται. Αλλά σε γενικές γραμμές οι γυναίκες μετά την γέννα παθαίνουν ένα "μπλακάουτ". Άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο. Εξαρτάται από την δύναμη τους και κυρίως από την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι τους.
Το έχω περάσει και εγώ. Και στις δύο περιπτώσεις είχα από πριν κατάθλιψη (πάντα είχα). Αλλά μετά την πρώτη γέννα έγινα εντελώς σκατα. Μετά την δεύτερη δεν άλλαξε τίποτα. Σαν να μη γέννησα.
Θέλω να πω απλά ότι υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις.

[Sonia]

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Απλά λέω ότι η ιδέα να μείνουν σε εκείνο το σπίτι ήταν εντελώς δυσβάσταχτη για τη Λίνα εδώ και χρόνια. Το να γίνει ξαφνικά ΟΚ και να το δει αλλιώς μόλις στρώσουν οι ορμόνες το βλέπω απίθανό. Άρα αυτός δεν αλλάζει, αυτή δεν αλλάζει, ε, τότε τι;

[Marilou]

Ήμουν σίγουρη ότι θα χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι δεν έχω παιδία... Δεν θέλω να κάνω, για αυτό και δεν έχω.
Έχω πάρα πολύ κοντινά που παραδείγματα που ξεκινήσαν με πολύ αγνά συναισθήματα και στην πορεία βρήκαν ότι σε πάρα πολλά πράγματα διαφωνούσαν, αλλά ότι το συναίσθημα πάνω από όλα κτλ κτλ. Όμως στην διάρκεια του γάμου τους διαπραγματευόντουσαν συνεχώς την καθημερινότητά τους για να την κάνουν να δουλέψει, συνεχώς υπήρχαν τσακωμοί και διαφωνίες και συνεχώς τα παιδιά λαμβάναν αντικρουόμενα σήματα με αποτέλεσμα να έχουν βγει ανισόρροπα και δεν μιλάω μόνο για άτομα στην ηλικία μου που είναι γονείς, αλλά και για παιδία που είναι στην ηλικία μου και στα 40 τους ακόμα έχουν τέτοια τραύματα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Οι δε γονείς στα γεράματα έχουν σε γενικές γραμμές την έξωθεν καλή μαρτυρία, νοιάζονται ο ένας τον άλλον, αλλά οι διαφωνίες τόσα χρόνια αφήναν συνεχώς τραύματα αφού όταν ο ένας έλεγε άσπρο ο άλλος έλεγε μαύρο κι ο ένας "υποχωρούσε" και σαν ζευγάρια κάθε λίγο και λιγάκι σφάζονται πλέον και γκρινιολογάνε. Δεν το λες ούτε ποιοτική σχέση ούτε ποιοτική ζωή. Χωρισμός δεν πρέπει να έρχεται μόνο όταν μέσα στο σπίτι σφάζεσαι ή γίνεται κάτι εντελώς τραγικό.

Επίσης έχω φίλες που μετά τις γέννες είχαν το αντίθετο πρόβλημα, αυτές θέλαν τον άντρα τους κι αυτός τις απεφευγε γιατί είχε κολλήσει με το παιδί και μάλλον ξέχναγε ότι εκτός από μάνα είναι και γυναίκα του. Και σε πολλές περιπτώσεις σε ότι δεν συμφωνούσαν το ρίχναν στις ορμόνες λες κι είναι κανόνας ότι άμα η γυναίκα γεννάει χάνει τα λογικά της. Δεν είναι πάντα έτσι όπως τα λέτε, συγγνώμη αν στο χαλάω. Το να μην έχεις ζήσει ο ίδιος μία κατάσταση δεν σημαίνει ότι δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου ή ότι δεν μπορείς να καταλάβεις!

Στο θέμα του σογιού και του σκεπτικού ως προς αυτό, ο άντρας της θα το κουβαλάει όπου και να πάνε και θα αλλάξει πάρα πολύ δύσκολα. Το είχα ρωτήσει και στην Λίνα αν πίστευε ότι θα αλλάζαν τα πράγματα αν μετακομίζανε, αν έχει και η ίδια δυνάμεις να δοκιμάσει και μου είχε απαντήσει χλωμό. Σε αυτό το θέμα, του διαφορετικού σκεπτικού και των ορίων με την πατρική οικογένειά του κάθε μέλους του ζευγαριού επέτρεψέ μου να έχω άποψη και μάλιστα μεγάλη. Όχι μόνο από ένα σωρό κοντινά μου παραδείγματα, αλλά και από εμένα σαν παιδί τέτοιου ζευγαριού, που στα περισσότερα πράγματα πάντα συμφωνούσαν, είχαν την ίδια λογική, ήταν και είναι πολύ αγαπημένοι αλλά εκεί υπήρχε θέμα και με τα χρόνια αυτό το θέμα πήρε τρελές προεκτάσεις άμεσες και έμμεσες. Δεν θα το αναλύσω εδώ γιατί θα βγούμε εκτός θέματος...

Σόνια δεν μου το χαλάς καθόλου σε πληροφορώ .

Ότι εσύ έχεις περιπτώσεις που φίλες σου κυνηγούσαν τους άντρες τους και έλεγαν όχι πραγματικά το ακούω πολύ σπάνια ..
Αλήθεια οι φίλες σου είχαν τόσο όρεξη μετά από τις ατέλειωτες ώρες θηλασμού και αϋπνίας ειδικά το πρώτο τρίμηνο ,μετά από όλο αυτό τον πόνο και τα ράμματα που χρειάζονται πάλι αρκετό καιρό να επανέλθει το σώμα ειδικά αν είναι και με καισαρική να έχουν τόσο ερωτική επιθυμία που να κυνηγούν τους άντρες τους? μπράβο τους βρε .
Εδώ μόνο το στήθος σου από τον θηλασμό σε παιθενει στο πόνο ..Άσε δεν λέω και πόσα άλλα για ευνόητους λόγους ...

Ειλικρινά θα ήθελα εγώ προσωπικά να τις γνωρίσω γιατί εγώ ειδικά στην δεύτερη γεννα όχι όρεξη για έρωτες δεν είχα με ένα νήπιο μέσα στο σπίτι και ένα βρέφος αλλά ούτε ένα μπάνιο σαν άνθρωπος δεν προλάβαινα να κάνω..

Εγώ θα στο χαλάσω Σόνια γιατί μου θυμίζουν αυτό που είπα και πιο πάνω ..αρμονικές οικογένειες μόνο στις διαφημίσεις θα συναντήσεις...

Ποιος σου είπε ότι ο γάμος είναι εύκολη υπόθεση και δεν χρειάζεται να γίνονται συμβιμβασμοι?
Το θέμα είναι εσύ τι άνθρωπος είσαι και τι θέλεις στην ζωή σου ..

Αν εσύ είσαι άτομο που δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου και δεν δέχεσαι να κάνεις κανένα συμβιμβασμο φυσικά και δεν θα κάνεις ένα τέτοιο βήμα ..
Τι αξία έχει όμως ένας συμβιμβασμος μπροστά στην ευτυχία που σου δίνουν τα παιδιά ?
Έχεις ένα άνθρωπο που θα ξέρεις ότι είναι εκεί και σε αγαπάει και σε εκτιμάει.
Έχεται κοινούς στόχους ,περνάτε καλά μαζί και το κυριότερο αγαπάει ο ένας τον άλλον.

Μάλλον το γεγονός ότι στο περιβάλλον σου είχες αυτές τις εμπειρίες από σχέσεις σε κάνει να πιστεύεις όλα αυτά ..

Το ίδιο ισχύει και για εμένα πλέον ...Στο περιβάλλον μου δεν έχω τέτοια ζευγάρια ..Άλλωστε και τα ζευγάρια οι φίλοι μας είναι ακριβώς το ίδιο ..ίδιες ανησυχίες προβληματισμοί ,αγωνίες για τα παιδιά αλλά πάντα λύνονταν με συζητήσεις και ήρεμες καταστάσεις ..
Κανένας μα κανένας του δεν χώρισε και ειδικά πλέον τώρα απολαμβάνουμε το ίδιο τους καρπούς μας ..

Γιατί είναι αυτό που λέω ..μετα από τόσα χρόνια που πλέον έχεις μάθει τα πάντα με τον άνθρωπο σου ,όπου δεν χρειάζονται πλέον πολλά λόγια παρά μόνο ένα βλέμμα ή μια κουβέντα απλή για αν καταλάβει τι έχει ανάγκη ,που αν υπάρχει κάποιος υποτιθέμενος καυγάς λίγη στο επόμενο μισάωρο γιατί πλέον τόσο κρατάνε και κυρίως πολλές φορές καταλήγουν και σε γέλια...
Ακόμα και στο θέμα του έρωτα που το έχουμε θηξει τίποτα πλέον δεν είναι το ίδιο που ήταν τότε ..
Δεν υπάρχουν ούτε ταμπού ούτε ντροπες ουτε τίποτα που να σε εμποδίζει να το απολαμβάνεις στο έπακρο...

Όλα είναι θέμα εμπειριων και βιωμάτων.Αν ένας άνθρωπος περιτριγυρίζεται από οικογένειες καταπιεσμένες που κρατήθηκαν με το ζόρι με ατέλειωτους καυγάδες και με ένα αποτέλεσμα που είναι εμφανές στα παιδιά τους είναι φυσικό να μην θέλει τίποτα από όλα αυτά .....

Δεν είναι όμως όλα έτσι ...Στο χέρι σου είναι να δημιουργήσεις την δική σου οικογένεια ,τα δικά σου παιδιά σύμφωνα με τα θέλω σου.
Αν θεωρείς ότι δεν αξίζει όλο αυτό ή ότι δεν μπορείς χίλιες φορές να είσαι μόνος σου .
Αν όμως έχεις βρει τον κατάλληλο άνθρωπο που σε εμπνέει να βαλεις όλο σου το είναι για να είστε μαζί και να κάνετε παιδιά τότε δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα στον κόσμο .

[Αλεξία10]

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Απλά λέω ότι η ιδέα να μείνουν σε εκείνο το σπίτι ήταν εντελώς δυσβάσταχτη για τη Λίνα εδώ και χρόνια. Το να γίνει ξαφνικά ΟΚ και να το δει αλλιώς μόλις στρώσουν οι ορμόνες το βλέπω απίθανό. Άρα αυτός δεν αλλάζει, αυτή δεν αλλάζει, ε, τότε τι;

Αυτο ακριβώς. Γι αυτό την ρωτάω αν οι δικοί του θα τον επηρεαζαν ακόμα και φεύγοντας από κει... Για να καταλαβει αν υπάρχει σωτηρία. Αυτό με τις ορμόνες το είπα γιατί απλά σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα σου φαίνονται πολύ χειρότερα. Αλλά όχι ότι χωρίς την ορμονική αλλαγή θα ήταν μέλι γάλα.

[Sonia]

Μπερδεύτηκες νομίζω Μαριλού. Δεν είπα ότι δεν θέλω παιδιά επειδή έχω ζήσει άσχημα σαν παιδί ή ότι η οικογένειά μου είχε σημαντικά προβλήματα. Ούτε ότι γύρω μου δεν έχω φίλους με υγιείς οικογένειες. Ούτε είπα ότι οι γάμοι δεν έχουν τα θέματά τους και δεν έχουν αγώνα. Εξακολουθώ όμως να διαφωνώ ότι ένας γάμος μπορεί να λειτουργήσει σωστά όταν το ζευγάρι έχει μεγάλες διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν και βλέπουν τα πράγματα σαν άνθρωποι, έχουν άλλη οπτική και στάση ζωής σε σημαντικά πράγματα, ή όταν η σχέση τους πρέπει να είναι μία συνεχόμενη διαπραγμάτευση. Πολλές φορές είναι χίλιες φορές καλύτερος ένας χωρισμός. Διαφωνώ κάθετα επίσης ότι όλα τα ζευγάρια τσακώνονται. Όταν υπάρχουν βάσεις συμβαίνει αυτό που λες κι εσύ, σε μία διαφωνία και μία ένταση σε κάνα μισάωρο θα τα βρουν. Για να φτάσει ένα ζευγάρι να έχει γίνει μπίλιες πριν καν έρθει το παιδί, να δηλώνουν ότι μένουν μαζί για χάρη του παιδιού και να μην βρίσκουν κοινό σημείο συνεννόησης και ουσιαστικά να μην προσπαθούνε κιόλας, εγώ δεν τις βλέπω τις βάσεις. Κι εγώ έχω ρωτήσει πολλές φορές μέσα σε αυτές τις σελίδες του νήματος την Λίνα για το τι προσπάθεια έχει κάνει κι αν είναι διατεθειμένη να το παλέψει αν πάνε αλλού κτλ κτλ και τα δείγματα που έχω δεν είναι θετικά και προσωπικά δεν βλέπω να αλλάζει κάτι.

[Marilou]

Λινα πραγματικα ο αντρας σου ειναι ενημερως για την επιλοχεια καταθλιψη και τι προκαλει ολο αυτο στον ψυχισμο μια γυναικας?

[Sonia]

Σόνια καλησπέρα!Εννοειται πως δεν θέλω να μου χαϊδέψουν τα αυτιά δυστυχώς για το μωρό έχει δημιουργηθεί αυτή η κατάσταση στην οποία φυσικά δεν κατηγορώ μόνο τον άντρα μου αλλά κυρίως εμένα γιατί σίγουρα ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας.Είναι μπέρδεμα η κατάσταση και κυρίως είναι μπέρδεμα γιατί ο ίδιος δεν παραδέχεται πράγματα ή κάνει πως δεν συμβαίνουν και έτσι ποτέ δεν βγαίνει άκρη.

Άρα αυτός δεν θα παραδέχεται, εσύ αφού δεν παραδέχεται βαρέθηκες και δεν συζητάς και βράζεις στο ζουμί σου και που περιμένεις να βγει όλο αυτό;

[Marilou]

Μπερδεύτηκες νομίζω Μαριλού. Δεν είπα ότι δεν θέλω παιδιά επειδή έχω ζήσει άσχημα σαν παιδί ή ότι η οικογένειά μου είχε σημαντικά προβλήματα. Ούτε ότι γύρω μου δεν έχω φίλους με υγιείς οικογένειες. Ούτε είπα ότι οι γάμοι δεν έχουν τα θέματά τους και δεν έχουν αγώνα. Εξακολουθώ όμως να διαφωνώ ότι ένας γάμος μπορεί να λειτουργήσει σωστά όταν το ζευγάρι έχει μεγάλες διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν και βλέπουν τα πράγματα σαν άνθρωποι, έχουν άλλη οπτική και στάση ζωής σε σημαντικά πράγματα, ή όταν η σχέση τους πρέπει να είναι μία συνεχόμενη διαπραγμάτευση. Πολλές φορές είναι χίλιες φορές καλύτερος ένας χωρισμός. Διαφωνώ κάθετα επίσης ότι όλα τα ζευγάρια τσακώνονται. Όταν υπάρχουν βάσεις συμβαίνει αυτό που λες κι εσύ, σε μία διαφωνία και μία ένταση σε κάνα μισάωρο θα τα βρουν. Για να φτάσει ένα ζευγάρι να έχει γίνει μπίλιες πριν καν έρθει το παιδί, να δηλώνουν ότι μένουν μαζί για χάρη του παιδιού και να μην βρίσκουν κοινό σημείο συνεννόησης και ουσιαστικά να μην προσπαθούνε κιόλας, εγώ δεν τις βλέπω τις βάσεις. Κι εγώ έχω ρωτήσει πολλές φορές μέσα σε αυτές τις σελίδες του νήματος την Λίνα για το τι προσπάθεια έχει κάνει κι αν είναι διατεθειμένη να το παλέψει αν πάνε αλλού κτλ κτλ και τα δείγματα που έχω δεν είναι θετικά και προσωπικά δεν βλέπω να αλλάζει κάτι.

Δεν μιλησα καθαρα για εσενα ,ειπα καθαρα για τα βιωματα που εχει ο καθένας μας και χρηημοποιησα παραδειγμα αυτα που ειπες ωστε να ειναι σε θεση αν μπορει να μπει σε ενα γαμο ή οχι....

τωρα πραγματικα Σονια νομιζω δεν καταλαβαινεις τι εννοουμε γαμο...
Εσυ νομιζεις οτι ενα ζευγαρι που εχει τοσο μεγαλες διαφορες ,βλεπουν απο διαφορετικη οπτικη γωνια καποια σημαντικα πραγματα στην ζωη και κανουν συνεχεια συμβιμβασμους ειναι ωριμη αποφαση να προχωρησουν σε ενα τετοιο βημα?
Δειξε μου εναν μονο που ξεκιναει να μπει οχι σε ενα γαμο αλλα σε μια απλη συγκατικησει με τετοια δεδομενα ..

Αυτες ειναι καθαρα ανωριμες σκεψεις και ειναι φυσικο επακολουθω οτι θα οδηγηθει στην διαλυσει και ελπιζω να γινει πριν καν γεννηθει ενα παιδι γιατι το μονο σιγουρο θυμα απο ολη αυτη την παρανοια θα ειναι αυτο...

Τι συκρινουμε τωρα ?Αυτο που ανεφερες δεν υπαρχει καν .....

Τωρα οταν ενα ζευγαρι διαφωνει με ενταση δεν τσακωνεται δηλαδη?Τι ειναι αυτο ?Ολα τα ζευγαρια τσακωνονται ,δεν υπαρχει ουτε ενα που να μην εχει τσακωθει ...
Με τις λεξεις παιζουμε νομιζω ...

Και τωρα τι να σου πω ,αν εγω συγκατοικω με τον συντοφο μου και οπως λες γινομαστε μπιλιες αποφασισω να φερω ενα παιδι στον κομσο ποιος θα φταει?
Εγω δεν θα φταιω γι αυτη μου την αποφαση ?Δεν τα βρισκουμε οι δυο μας ,γινομαστε μπιλιες .κραταμε μουτρα .κανουμε παιδιαρισμα ,πεισματα και περιμενουμε ολο αυτο να φτιαξουν κανοντας ενα παιδι?

Ειναι σαν ακουω αυτη την βλακεια για εμενα που λενε ,οτι ειχαμε θεματα στο γαμο μας και γι αυτο αποφασισαμε να κανουμε ενα παιδι μπας και λυθουν.
Ποιος νοημων και ευσυνηδητος ανθρωπος πιστευει κατι τετοιο...Εδω δεν μπορειται να τα βρειτε μεταξυ σας να μπορεσετε να συνενοειθειται σε οτι αφορα ενα παιδι .Που εκει στο ξαναλεω οσο καλα και να εισαι διαφωνειες και τσακωμοι θα υπαρχουν ...


Ο γαμος ξεκιναει με τις καταλληλες και σοβαροτερες προθέσεις παντα .Δεν ειναι ουτε παιχνιδι ουτε τιποτα που διαλυεται ετσι απλα ...
Κατι υπαρχει ,σκοπος ειναι να το βρεις και να το λυσεις !Οφειλεις να κανεις τεραστιες προσπαθειες για να το λυσεις .
Αν παρ ολο αυτα δεν μπορεις τοτε ουτε εγω, ουτε κανενας δεν θα σου πει να χωρισεις ..Οπως μονο του το ζευγαρι πηρε την αποφαση να παντρευτη πρεπει και η αποφαση του χωρισμου να ειναι απολυτα συνειδητη μονο απο τους ιδιους και οχι απο κανεναν τριτων τεταρτων πριν μπει και η τελευταια υπογραφη ...



μαλλον Σονια εχεις μπερδεψει οτι εγω υποστηριζω οτι ολοι οι γαμοι πρεπει να κρατιουνται παση θυσια ..
Εγω μιλαω καθαρα για γαμους που εγιναν κατω απο συνηδειτες αποφασεις και το κυριοτερο οταν αυτοι οι γαμου απαρτιζονται απο ανθρωπους που αγαπαει ο ενας τον αλλον και πατανε και οι δυο γερα στα ποδια τους ..
Μεσα σε μια σχεση ,εγωισμοι δεν χωρανε αν θες να φτιαξεις κατι ομορφο...