Καλησπέρα σε όλη την ομάδα.
Δεν ξέρω τι ηλικίες μπορεί να έχετε οι περισσότεροι εδώ μέσα αλλά δεν έχει και πολύ σημασία καθώς βλέπω άτομα εδώ μέσα που είναι πολύ οριμα και ικανά από τι βλέπω για να δίνουν ωραίες συμβουλές.
Αρχικά δεν θα ήθελα να φανερώσω την ταυτότητα μου για λόγους ιδιοτηκοτητας και συνεπώς ασφαλείας.
Έχουμε και λέμε:

Είμαι 23 χρόνων και δυστυχώς δεν έχω καταφέρει στην ζωή μου τίποτα.
Βασικά νοιωθω ένα τίποτα.
Όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό που ίσως να το νοιωθετε μερικοί εδώ μέσα αλλά σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Δυστυχώς ότι φοβόμουν πάντα πριν τελειώσω την τρίτη λυκείου επιβεβαιώθηκε.
Πάντα φοβόμουν για το μέλλον μου και αυτό γιατί ίσως επειδή ήξερα ότι δεν έχω ικανότητες.
Πάντα θυμάμαι έκανα πράγματα απλώς για να τραβάω προσοχή.
Τίποτα παρά πάνω δυστυχώς.
Έχω διαλυθεί σαν άνθρωπος.
Πέρσυ το καλοκαίρι ήταν να πάω φαντάρος ώστε να ολοκληρώσω την στρατιωτική μου θητεία...μαντεψτε τι έγινε...δυστυχώς δεν κατάφερα να αντέξω.
Μια μέρα έκατσα και ύστερα με έπιασε κρίση.
Και γιατί αυτό?
Επειδή δεν κατάφερνα να κάνω όλα όσα κάναν η άλλοι εκεί μέσα.
Είχα στο μυαλό μου την εικόνα αυτό που μου έλεγε ο πατέρας μου ότι είμαι ένας ΑΧΡΗΣΤΟΣ.
Είχα πάει σε ψυχολόγο αλλά δυστυχώς για μένα δεν είδα πρόοδο παρόλο που εκείνην μου έλεγε ότι έχεις κάνει.
Δυστυχώς από δουλειές τίποτα καθως σε ότι δουλειά έχω πάει τα έχω παρατήσει.
Γενικά...στα δύσκολα φεύγω...δεν ξέρω γιατί...απλά...το κάνω.
Δεν ξέρω τι ακριβώς παίζει με την πάρτη μου.
Κάποιος που να ξέρει κάτι?
Καμιά συμβουλή?