Νοιωθω πως βρίσκομαι σε αδιέξοδο

[Anonguy46]

Καλημέρα σας, είχα δημοσιεύσει πριν κάτι εβδομάδες δυστυχώς δεν είχα λάβει απάντηση από κανέναν σας.
Ελπίζω να είμαι ποιο τυχερός αυτήν την φορά και να το δει έστω και ένα άτομο αυτό το post.
Ξέρω πως τα δικά μου θέματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσον μερικών εδώ μέσα, όμως πήρα το θάρρος να πω κάποια πράγματα που νοιωθω μέσα μου και να μου πείτε τις απόψεις σας.
Όπως σας είχα αναφέρει και στο προηγούμενο μου post είμαι 23 χρόνων και δεν θέλω να φανερώσω την ταυτότητα μου για λόγους ιδιοτηκοτητας και συνεπώς ασφαλείας, οπότε μπορείτε να με φωνάζετε με το nickname που βλέπετε στο profile μου.
Δυστυχώς σαν άτομο πέρα από κλειστός (και νοιωθω πως γίνομαι ακόμη ποιο πολύ), νοιωθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα στην ζωή μου.
Τι εννοώ?
Από την ημέρα όπου έκλεισα τα 18 μου (να σημειώσω πως με ανησυχία περίμενα εκείνην την ημέρα των γενεθλίων) νοιωθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα, απλά έχω ξοδέψει χρόνο από εδώ και από εκεί.
Ποιο συγκεκριμένα:

1) Όταν ήταν να δώσουν τα παιδιά πανελλήνιες (μιλάμε για έτος 2015) έδωσα και εγώ.
Δίχως λόγο...δεν ακολουθούσα κάτι...απλά... έδωσα.
Κατάφερα μάζεψα όσα μόρια μάζεψα...μου είχαν πει πως πιθανότατα ίσως και να περνάω σε κάποια σχολή όμως δεν το έψαξα...τότε κιόλας δεν έπαιζε φραγκο.

2) Έμαθα για έναν τύπο σχολείο σαν τα ΙΕΚ όπου και εγγραφτηκα για να μάθω κάποια πράγματα στο αντικείμενο όπου επέλεξα να ακολουθήσω και παράλληλα να μαζέψω κάποια χρήματα από πρακτική.
Από την πρώτη μέρα είχα ξενερώσει καθώς η πραγματική που με είχαν βάλει να κάνω δεν σχετιζόταν με τίποτα στο αντικείμενο όπου είχα επιλέξει.
Δυστυχώς το προσπερασα και συνέχισα κανονικά μέχρι όπου τελείωσα από εκείνο το σχολείο με αποτέλεσμα να μάθω πράγματα θεωρητικα αλλά πρακτικά 0.

3) Ξανά εγγραφτηκα σε αυτό το σχολείο δίχως λόγο και αιτία για άλλη ειδικότητα με την ίδια πρακτική (αλλά τουλ κάπως συνδεόταν).
Τελείωσα και από εκεί και δεν έμαθα απολύτως τίποτα.

Μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχω προσπαθήσει να ενταχθω σε κάποια δουλειά αλλά μάταια.
Δυστυχώς όπου πήγαινα, πήγαινα για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά έφευγα... έτσι απλά...δεν ξέρω...
Επίσης πέρσυ (όπως σας είχα γράψει και στο προηγούμενο μου post) ήταν να πάω φαντάρος...πήγα....αλλά έφυγα...και εκεί....και αυτό γιατί για κάποιο λόγο μάλλον δεν μπορώ την πίεση.
Ένιωθα πως πνιγομουν....οπότε έτσι έφυγα και εκεί και μου δώσανε αναβολή...
Φέτος είναι να ξανά πάω...δεν θέλω να ξανά πάω... νοιωθω απλά ότι δεν μπορώ...νοιωθω πως δεν είναι για όλους.
Ώρες ώρες μετανιώνω για την υπηκοότητα που πήρα.
Να σημειώσω επίσης πως σε αυτό το διάστημα είχα πάει σε ψυχολόγο όμως για μένα δεν βλέπω κάποια πρόοδο όπως ισχυριζόταν ότι έχω κάνει.
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι τα βλέπω όλα αρνητικά ή στο ότι δεν πήγαινα και τόσο τακτικά λόγο χρημάτων.
Όπως και να έχει απλά... για κάποιο λόγο νοιωθω πως είμαι στο σημείο 0....και πάλι...και ότι δεν έχω καταφέρει απολύτως τίποτα με την ζωή μου.
Δυστυχώς οι ανησυχίες που είχα την ημέρα των γενεθλίων μου επιβεβαιώθηκαν.

[Afroula]

Καλημέρα σας, είχα δημοσιεύσει πριν κάτι εβδομάδες δυστυχώς δεν είχα λάβει απάντηση από κανέναν σας.
Ελπίζω να είμαι ποιο τυχερός αυτήν την φορά και να το δει έστω και ένα άτομο αυτό το post.
Ξέρω πως τα δικά μου θέματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσον μερικών εδώ μέσα, όμως πήρα το θάρρος να πω κάποια πράγματα που νοιωθω μέσα μου και να μου πείτε τις απόψεις σας.
Όπως σας είχα αναφέρει και στο προηγούμενο μου post είμαι 23 χρόνων και δεν θέλω να φανερώσω την ταυτότητα μου για λόγους ιδιοτηκοτητας και συνεπώς ασφαλείας, οπότε μπορείτε να με φωνάζετε με το nickname που βλέπετε στο profile μου.
Δυστυχώς σαν άτομο πέρα από κλειστός (και νοιωθω πως γίνομαι ακόμη ποιο πολύ), νοιωθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα στην ζωή μου.
Τι εννοώ?
Από την ημέρα όπου έκλεισα τα 18 μου (να σημειώσω πως με ανησυχία περίμενα εκείνην την ημέρα των γενεθλίων) νοιωθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα, απλά έχω ξοδέψει χρόνο από εδώ και από εκεί.
Ποιο συγκεκριμένα:

1) Όταν ήταν να δώσουν τα παιδιά πανελλήνιες (μιλάμε για έτος 2015) έδωσα και εγώ.
Δίχως λόγο...δεν ακολουθούσα κάτι...απλά... έδωσα.
Κατάφερα μάζεψα όσα μόρια μάζεψα...μου είχαν πει πως πιθανότατα ίσως και να περνάω σε κάποια σχολή όμως δεν το έψαξα...τότε κιόλας δεν έπαιζε φραγκο.

2) Έμαθα για έναν τύπο σχολείο σαν τα ΙΕΚ όπου και εγγραφτηκα για να μάθω κάποια πράγματα στο αντικείμενο όπου επέλεξα να ακολουθήσω και παράλληλα να μαζέψω κάποια χρήματα από πρακτική.
Από την πρώτη μέρα είχα ξενερώσει καθώς η πραγματική που με είχαν βάλει να κάνω δεν σχετιζόταν με τίποτα στο αντικείμενο όπου είχα επιλέξει.
Δυστυχώς το προσπερασα και συνέχισα κανονικά μέχρι όπου τελείωσα από εκείνο το σχολείο με αποτέλεσμα να μάθω πράγματα θεωρητικα αλλά πρακτικά 0.

3) Ξανά εγγραφτηκα σε αυτό το σχολείο δίχως λόγο και αιτία για άλλη ειδικότητα με την ίδια πρακτική (αλλά τουλ κάπως συνδεόταν).
Τελείωσα και από εκεί και δεν έμαθα απολύτως τίποτα.

Μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχω προσπαθήσει να ενταχθω σε κάποια δουλειά αλλά μάταια.
Δυστυχώς όπου πήγαινα, πήγαινα για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά έφευγα... έτσι απλά...δεν ξέρω...
Επίσης πέρσυ (όπως σας είχα γράψει και στο προηγούμενο μου post) ήταν να πάω φαντάρος...πήγα....αλλά έφυγα...και εκεί....και αυτό γιατί για κάποιο λόγο μάλλον δεν μπορώ την πίεση.
Ένιωθα πως πνιγομουν....οπότε έτσι έφυγα και εκεί και μου δώσανε αναβολή...
Φέτος είναι να ξανά πάω...δεν θέλω να ξανά πάω... νοιωθω απλά ότι δεν μπορώ...νοιωθω πως δεν είναι για όλους.
Ώρες ώρες μετανιώνω για την υπηκοότητα που πήρα.
Να σημειώσω επίσης πως σε αυτό το διάστημα είχα πάει σε ψυχολόγο όμως για μένα δεν βλέπω κάποια πρόοδο όπως ισχυριζόταν ότι έχω κάνει.
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι τα βλέπω όλα αρνητικά ή στο ότι δεν πήγαινα και τόσο τακτικά λόγο χρημάτων.
Όπως και να έχει απλά... για κάποιο λόγο νοιωθω πως είμαι στο σημείο 0....και πάλι...και ότι δεν έχω καταφέρει απολύτως τίποτα με την ζωή μου.
Δυστυχώς οι ανησυχίες που είχα την ημέρα των γενεθλίων μου επιβεβαιώθηκαν.

Εφευγες απο τις δουλειες γτ δεν σου αρεσαν γτ πιεζοσουν? Για ποιό λογο? Επισης αυτα που λες οτι τελειωσες τα διαλεξες εσυ γτ σου αρεσαν ή γτ απλα κατι έπρεπε να κανεις?

[mindcrime]

Καλημέρα σας, είχα δημοσιεύσει πριν κάτι εβδομάδες δυστυχώς δεν είχα λάβει απάντηση από κανέναν σας.
Ελπίζω να είμαι ποιο τυχερός αυτήν την φορά και να το δει έστω και ένα άτομο αυτό το post.
Ξέρω πως τα δικά μου θέματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσον μερικών εδώ μέσα, όμως πήρα το θάρρος να πω κάποια πράγματα που νοιωθω μέσα μου και να μου πείτε τις απόψεις σας.
Όπως σας είχα αναφέρει και στο προηγούμενο μου post είμαι 23 χρόνων και δεν θέλω να φανερώσω την ταυτότητα μου για λόγους ιδιοτηκοτητας και συνεπώς ασφαλείας, οπότε μπορείτε να με φωνάζετε με το nickname που βλέπετε στο profile μου.
Δυστυχώς σαν άτομο πέρα από κλειστός (και νοιωθω πως γίνομαι ακόμη ποιο πολύ), νοιωθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα στην ζωή μου.
Τι εννοώ?
Από την ημέρα όπου έκλεισα τα 18 μου (να σημειώσω πως με ανησυχία περίμενα εκείνην την ημέρα των γενεθλίων) νοιωθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα, απλά έχω ξοδέψει χρόνο από εδώ και από εκεί.
Ποιο συγκεκριμένα:

1) Όταν ήταν να δώσουν τα παιδιά πανελλήνιες (μιλάμε για έτος 2015) έδωσα και εγώ.
Δίχως λόγο...δεν ακολουθούσα κάτι...απλά... έδωσα.
Κατάφερα μάζεψα όσα μόρια μάζεψα...μου είχαν πει πως πιθανότατα ίσως και να περνάω σε κάποια σχολή όμως δεν το έψαξα...τότε κιόλας δεν έπαιζε φραγκο.

2) Έμαθα για έναν τύπο σχολείο σαν τα ΙΕΚ όπου και εγγραφτηκα για να μάθω κάποια πράγματα στο αντικείμενο όπου επέλεξα να ακολουθήσω και παράλληλα να μαζέψω κάποια χρήματα από πρακτική.
Από την πρώτη μέρα είχα ξενερώσει καθώς η πραγματική που με είχαν βάλει να κάνω δεν σχετιζόταν με τίποτα στο αντικείμενο όπου είχα επιλέξει.
Δυστυχώς το προσπερασα και συνέχισα κανονικά μέχρι όπου τελείωσα από εκείνο το σχολείο με αποτέλεσμα να μάθω πράγματα θεωρητικα αλλά πρακτικά 0.

3) Ξανά εγγραφτηκα σε αυτό το σχολείο δίχως λόγο και αιτία για άλλη ειδικότητα με την ίδια πρακτική (αλλά τουλ κάπως συνδεόταν).
Τελείωσα και από εκεί και δεν έμαθα απολύτως τίποτα.

Μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχω προσπαθήσει να ενταχθω σε κάποια δουλειά αλλά μάταια.
Δυστυχώς όπου πήγαινα, πήγαινα για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά έφευγα... έτσι απλά...δεν ξέρω...
Επίσης πέρσυ (όπως σας είχα γράψει και στο προηγούμενο μου post) ήταν να πάω φαντάρος...πήγα....αλλά έφυγα...και εκεί....και αυτό γιατί για κάποιο λόγο μάλλον δεν μπορώ την πίεση.
Ένιωθα πως πνιγομουν....οπότε έτσι έφυγα και εκεί και μου δώσανε αναβολή...
Φέτος είναι να ξανά πάω...δεν θέλω να ξανά πάω... νοιωθω απλά ότι δεν μπορώ...νοιωθω πως δεν είναι για όλους.
Ώρες ώρες μετανιώνω για την υπηκοότητα που πήρα.
Να σημειώσω επίσης πως σε αυτό το διάστημα είχα πάει σε ψυχολόγο όμως για μένα δεν βλέπω κάποια πρόοδο όπως ισχυριζόταν ότι έχω κάνει.
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι τα βλέπω όλα αρνητικά ή στο ότι δεν πήγαινα και τόσο τακτικά λόγο χρημάτων.
Όπως και να έχει απλά... για κάποιο λόγο νοιωθω πως είμαι στο σημείο 0....και πάλι...και ότι δεν έχω καταφέρει απολύτως τίποτα με την ζωή μου.
Δυστυχώς οι ανησυχίες που είχα την ημέρα των γενεθλίων μου επιβεβαιώθηκαν.

Kανεις δεν θελει να παει στρατο που ειναι χασιμο χρονου αλλα ολοι παμε και τι να πουμε εμεις που καναμε 18μηνα και 20μηνα όταν τωρα ειναι 9μηνες

[Sonia]

Τι θα ήθελες να έχεις κάνει στη ζωή σου ως τα 23 και τι έκανες ή δεν έκανες για να το πετύχεις;

[Anonguy46]

Εφευγες απο τις δουλειες γτ δεν σου αρεσαν γτ πιεζοσουν? Για ποιό λογο? Επισης αυτα που λες οτι τελειωσες τα διαλεξες εσυ γτ σου αρεσαν ή γτ απλα κατι έπρεπε να κανεις?

Έφευγα διότι ένιωθα πως πιεζομουν, επίσης στο ένα από αυτά που τελείωσα ναι το ήθελα το άλλο όχι.

[Anonguy46]

Kανεις δεν θελει να παει στρατο που ειναι χασιμο χρονου αλλα ολοι παμε και τι να πουμε εμεις που καναμε 18μηνα και 20μηνα όταν τωρα ειναι 9μηνες

Κατανοώ αυτό που λες ή προσπαθώ τουλ διότι τελικά την εμπειρία του στρατού δεν κατάφερα να την ζήσω όμως προσπάθησε και εσύ να με καταλάβεις. Πιστεύω πως πέρα από χάσιμο χρόνου δεν είναι για όλους ο στρατός.
Δεν προσπαθώ να λουφαρω, απλά δεν μπορούσα να κάνω τα ποιο απλά πράγματα εκεί μέσα και ένιωθα ένας άχρηστος.
Όσο δεν κατάφερνα αυτά που μου λέγανε θυμόμουν όσες φορές με αποκαλούσε ο πατέρας μου άχρηστο.

[Afroula]

Κατανοώ αυτό που λες ή προσπαθώ τουλ διότι τελικά την εμπειρία του στρατού δεν κατάφερα να την ζήσω όμως προσπάθησε και εσύ να με καταλάβεις. Πιστεύω πως πέρα από χάσιμο χρόνου δεν είναι για όλους ο στρατός.
Δεν προσπαθώ να λουφαρω, απλά δεν μπορούσα να κάνω τα ποιο απλά πράγματα εκεί μέσα και ένιωθα ένας άχρηστος.
Όσο δεν κατάφερνα αυτά που μου λέγανε θυμόμουν όσες φορές με αποκαλούσε ο πατέρας μου άχρηστο.

Με τη τελευταια σου φραση εδω ανακαλυψες που οφείλεται ολο αυτο που νιωθεις..ο μπαμπας σου ή γενικα η οικογενεια σου δν ειναι ενθαρυντικοι απέναντι σου με αποτελεσμα το ιδιο να νιωθεις κε συ.. καμια δουλεια να ξερεις δεν είναι ευκολη..ολες ακομα κ αυτες που ειναι επιλογη μας εχουν τις δυσκολιες τους το θεμσ ειναι να βάζεις τα δυνατά σου κ να μν φευγεις με την πρωτη..

[Anonguy46]

Με τη τελευταια σου φραση εδω ανακαλυψες που οφείλεται ολο αυτο που νιωθεις..ο μπαμπας σου ή γενικα η οικογενεια σου δν ειναι ενθαρυντικοι απέναντι σου με αποτελεσμα το ιδιο να νιωθεις κε συ.. καμια δουλεια να ξερεις δεν είναι ευκολη..ολες ακομα κ αυτες που ειναι επιλογη μας εχουν τις δυσκολιες τους το θεμσ ειναι να βάζεις τα δυνατά σου κ να μν φευγεις με την πρωτη..

Με τον πατέρα μου δεν είχα και ποτέ τις καλύτερες σχέσεις.
Με την μητέρα μου είμαι ποιο κομπλέ.
Ίσα ίσα με έχει κακομαθει μπορώ να πω κιόλας.
Όσο για τις δουλειές δυστυχώς ναι έχεις απόλυτο δίκιο.
Και ακόμη χειρότερα φεύγω με την πρώτη δυσκολία, εκτός σε μια δουλειά που ήμουν πριν κάτι μήνες που δεν έφυγα με την πρώτη...αλλά με την δεύτερη...

[Afroula]

Με τον πατέρα μου δεν είχα και ποτέ τις καλύτερες σχέσεις.
Με την μητέρα μου είμαι ποιο κομπλέ.
Ίσα ίσα με έχει κακομαθει μπορώ να πω κιόλας.
Όσο για τις δουλειές δυστυχώς ναι έχεις απόλυτο δίκιο.
Και ακόμη χειρότερα φεύγω με την πρώτη δυσκολία, εκτός σε μια δουλειά που ήμουν πριν κάτι μήνες που δεν έφυγα με την πρώτη...αλλά με την δεύτερη...

Τι θα ηταν αυτο που θα σε εκανε να νιωσεις καλα τωρα? Ποια θαβηταν ας πουμε η ιδανικη δουλεία κ συνθηκες για σενα?

[Anonguy46]

Τι θα ηταν αυτο που θα σε εκανε να νιωσεις καλα τωρα? Ποια θαβηταν ας πουμε η ιδανικη δουλεία κ συνθηκες για σενα?

Κάπως ποιο ήσυχα όχι με πολύ πίεση.
Ξέρω όμως ότι είναι δύσκολο κάτι τέτοιο.

[Afroula]

Κάπως ποιο ήσυχα όχι με πολύ πίεση.
Ξέρω όμως ότι είναι δύσκολο κάτι τέτοιο.

Δυστυχως ειναι..Οποτε μηπως θα πρεπει να προσπαθησεις με τις υπαρχουσες συνθηκες..δηλαδη να ξεκινησεις να κανεις κατι κ να μν φυγεις με την πρωτη πιεση..πιστευω πως αν το βαλεις στόχο θα τα καταφερεις μ θα νιωσεις κ συ καλα με τον εαυτο σου..κ ολο αυτο θα σε ανεβασει γενικα..εχεις διαγνωστει με καποια ψυχικη ασθενεια? Το ψυχολογο το συνεχιζεις?

[Anonguy46]

Δυστυχως ειναι..Οποτε μηπως θα πρεπει να προσπαθησεις με τις υπαρχουσες συνθηκες..δηλαδη να ξεκινησεις να κανεις κατι κ να μν φυγεις με την πρωτη πιεση..πιστευω πως αν το βαλεις στόχο θα τα καταφερεις μ θα νιωσεις κ συ καλα με τον εαυτο σου..κ ολο αυτο θα σε ανεβασει γενικα..εχεις διαγνωστει με καποια ψυχικη ασθενεια? Το ψυχολογο το συνεχιζεις?

Θέλω να το ξανά προσπαθήσω αλλά αν με ξανά πιάσει?
Εννοώ να την κάνω με την πρώτη.
Δεν ξέρω γιατί νοιωθω σκουπίδι όταν μου τονίζουν λάθη φοναζωντας.
Επίσης όχι δεν έχω διαγνωστεί με κάποια ασθένεια.
Οι συνεδρίες πολύ αραιές.
Επίσης λέω μια από αυτές τις μέρες να συναντήσω την ψυχολόγο.

[Giorgos k_]

Θέλω να το ξανά προσπαθήσω αλλά αν με ξανά πιάσει?
Εννοώ να την κάνω με την πρώτη.
Δεν ξέρω γιατί νοιωθω σκουπίδι όταν μου τονίζουν λάθη φοναζωντας.
Επίσης όχι δεν έχω διαγνωστεί με κάποια ασθένεια.
Οι συνεδρίες πολύ αραιές.
Επίσης λέω μια από αυτές τις μέρες να συναντήσω την ψυχολόγο.

Συμμερίζομαι όσα λες φίλε μου. Όλοι βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν ξέρουμε πώς θέλουμε να είμαστε, ερχόμαστε σε αδιέξοδο. Εγώ σπουδάζω αρχαιολογία, την αγαπώ, ώρες ώρες νιωθω ότι δεν είμαι πλασμένος γι αυτο. Όλοι έχουμε τις αμφιβολίες μας. Είναι απολύτως λογικό. Όμως δεν θα υπάρχει για πάντα αυτη αίσθηση. Προσπαθούμε να βλέπουμε και τα θετικά, έτσι; χρειάζονται στη ζωή μας. Αν βλέπουμε όλο τα αρνητικά, δεν θα πάμε πουθενά.

[Afroula]

Θέλω να το ξανά προσπαθήσω αλλά αν με ξανά πιάσει?
Εννοώ να την κάνω με την πρώτη.
Δεν ξέρω γιατί νοιωθω σκουπίδι όταν μου τονίζουν λάθη φοναζωντας.
Επίσης όχι δεν έχω διαγνωστεί με κάποια ασθένεια.
Οι συνεδρίες πολύ αραιές.
Επίσης λέω μια από αυτές τις μέρες να συναντήσω την ψυχολόγο.

Νομιζω πως θα σου έκανε καλο να ξαναπας τη ψυχολογο κ νσ της πεις αυτα που ειπες κ εδω σιγουρα θα εχει μια πιο σωστη απαντηση...οσο για αυτο οτι νιωθεις ασχημα οταν καποιος σου φωναζει ολοι μας νομιζω το νιωθουμε απλα προσπαθησε να εστιασεις στο στοχο σου οτι συτη ειναξ μια δουλεια κ οτι απο πανω σου υπαρζουν ανωτεροι που ειτε εχεις δικιο εσυ ειτε αυτοι θα σου κανουν παρατηρησεις..προσπαθησε να αφηνεις οτι ασχημο εχει γινει κει στη δουλεια οταν γυρνας σπιτι σου κ να μ το σκεφτεσαι συνεχεια

[Anonguy46]

Συμμερίζομαι όσα λες φίλε μου. Όλοι βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε, δεν ξέρουμε πώς θέλουμε να είμαστε, ερχόμαστε σε αδιέξοδο. Εγώ σπουδάζω αρχαιολογία, την αγαπώ, ώρες ώρες νιωθω ότι δεν είμαι πλασμένος γι αυτο. Όλοι έχουμε τις αμφιβολίες μας. Είναι απολύτως λογικό. Όμως δεν θα υπάρχει για πάντα αυτη αίσθηση. Προσπαθούμε να βλέπουμε και τα θετικά, έτσι; χρειάζονται στη ζωή μας. Αν βλέπουμε όλο τα αρνητικά, δεν θα πάμε πουθενά.

Δυστυχώς ενώ ξέρω θεωρητικά πως και τα αρνητικά καλά είναι να τα μετατρέπεις σε θετικά δεν κάνω τίποτα γι αυτό.
Από πράξεις είμαι 0.
Δεν ξέρω γιατί μόνιμος αρνητικά σκέφτομαι. :/