Results 1 to 12 of 12
Thread: Αυτοκτονίες..
-
18-05-2020, 02:26 #1
- Join Date
- Jan 2019
- Posts
- 229
Αυτοκτονίες..
Καλησπέρα παιδιά ήθελα να γράψω κάτι για τις αυτοκτονίες γιατί πολλά έχω ακούσει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό.. θυμάμαι όταν ήμουν μικρός είχαμε στη γειτονιά ένα φαρμακοποιό νέο και παντρεμένο πολύ καλός άνθρωπος και βοηθούσε το συνάνθρωπο εμένα μου είχε βγάλει ένα ένα τα αγκάθια από αχινό που είχα πατήσει εκείνο το καλοκαίρι και μετά από λίγα χρόνια έμαθα ότι αυτοκτόνησε, μια ξαδέρφη της μάνας μου ο άντρας της αυτοκτόνησε και μια άλλη συγγενής μας πάλι αυτοκτόνησε ο άντρας της και η μητέρα ενός γνωστού μου αυτοκτόνησε όπως και η μητέρα μιας συναδέλφου.. επίσης διάσημοι άνθρωποι νέοι σε ηλικία από 40 και κάτω ωραίοι μοντέλα με λεφτά και χλιδατη ζωή.. και αναρωτιέμαι γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο; Για ποιο λόγο αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή;
- 18-05-2020, 06:20 #2
- Join Date
- Jun 2018
- Posts
- 1,351
Κι εμένα αυτοκτόνησε ένας καλός μου ξάδελφος, πολύ πετυχημένος στη ζωή του παντρεμένος με παιδιά.
Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος το έκανε από περιέργεια για το επέκεινα και γιατί δεν ήθελε τα γηρατειά, δηλαδή να είναι ανήμπορος και να επιβαρύνει την οικογένειά του με τις ανάγκες των γηρατειών.
18-05-2020, 16:35 #3
- Join Date
- Nov 2019
- Posts
- 243
Και εμένα αυτοκτόνησε η γιαγιά μου σκέψου... Άνθρωπος με αγχωδη διαταραχή χρόνων... Φοβόταν πολύ. Και όμως στα 90 της βρήκε το θάρρος να το κάνει. Εννοείται πως από τότε έχω χειροτερεψει πολύ. Κάθε μέρα την φέρνω στο μυαλό μου και δεν μπιρω να το πιστέψω. Την λάτρευα και εκείνη το ίδιο. Αρνούμαι να το αποδεχθώ. Είναι σαν να βλέπω την εικόνα αυτή μπροστά μου από τις περιγραφές, παρόλο που δεν πήγα εννοείται εκεί! Δεν ξέρω αν θα συνέλθω ποτέ
18-05-2020, 16:56 #4hlias1988Guestεμενα ο πατερας μου αυτοκτονησε το 2004. ειχαν χωρισει οι γονεις μου οταν ημουν μικρος με την αδερφη μου. τοτε δεν με πειραξε και τοσο. αλλα οσο μεγαλωνω το σκεφτομαι και φοβαμε μην κανω και εγω το ιδιο. εχω γινει ποιο καχυποπτος με τους ανθρωπους αυτο με βοηθαει να κινουμε σε σταθερες βασεις...
18-05-2020, 16:58 #5hlias1988Guestμε παρακουλουθει ο ψυχιατρος μου ιδιωτης ειναι... αλλα σκεφτομαι να παω και σε κεντρο ψυχικης υγειας...
18-05-2020, 17:04 #6hlias1988Guestοτι και να μου φερεις σε αυτον τον κοσμο παντα θα νιωθω μεσα μου ενα κενο....
18-05-2020, 22:35 #7
- Join Date
- Apr 2020
- Posts
- 24
19-05-2020, 08:30 #8
- Join Date
- Oct 2018
- Location
- Los Santos
- Posts
- 440
είναι μια διέξοδος
19-05-2020, 08:53 #9
- Join Date
- Mar 2018
- Posts
- 4,783
19-05-2020, 10:21 #10
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,389
Εγώ θα μιλήσω κι από τις δύο πλευρές, ας τα πάρω με χρονολογική σειρά...
Καταρχήν, έχω προσπαθήσει πάνω από μία φορά ν' αυτοκτονήσω... Ο λόγος δεν ήταν πάντα ο ίδιος αλλά ήταν ίδια η θλίψη κι η δυστυχία που ένιωθα και που πίστευα ότι οι δυσάρεστες καταστάσεις που περνάω δεν θα σταματήσουν ποτέ... Κάποιες υφίστανται ακόμα και δεν θεωρώ ότι το έχω ξεπεράσει εντελώς αλλά το παλεύω με τις λίγες δυνάμεις που έχω...
Αλλά όπως είπα έχω βρεθεί και στην άλλη θέση, αυτήν του ανθρώπου που έφυγε κάποιος γνωστός του μ' αυτόν τον τρόπο... Πρόκειται για έναν γείτονα και παλιό μου συμμαθητή, συνεπώς νέο άνθρωπο, ήταν σαράντα χρονών... Δεν ξέρω τι τον έσπρωξε σ' αυτό αλλά έτσι πήρα μια γεύση από το τι ένιωσαν οι δικοί μου με τις προσπάθειες που έκανα κι αυτό μ' έκανε να το δω αλλιώς, δεν το ξεπέρασα εντελώς αλλά κατάλαβα πόσο πόνεσαν και φοβήθηκαν βλέποντας την οικογένεια του διαλυμένη απ' τη θλίψη αλλά και το πως ένιωσα εγώ που ένας νέος άνθρωπος χάθηκε έτσι... Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα τώρα όσον αφορά τα δικά μου αισθήματα αλλά σίγουρα ένιωσα μια μεγάλη αναστάτωση κι ότι ήταν άδικο αυτό το τέλος...Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
19-05-2020, 12:39 #11hlias1988Guestκαι εμενα μου περναει απο το μυαλο αλλα η ζωη ειναι ωραια ρε παιδια οπως και να το κανουμε.......
19-05-2020, 18:07 #12
- Join Date
- Jan 2019
- Posts
- 229
Παιδιά κι εμένα μου έχει περάσει από το μυαλό μερικές φορές αυτό το διάστημα του ενάμιση χρόνου που έφυγε ο φίλος μου από τη ζωή και σε κάποιες στιγμές έντονης στεναχωριας θλίψης και ενοχών.. έχω σκεφτεί την αυτοκτονία ως λύτρωση ενώ ποτέ πριν δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος
Επίπονη και Επίμονη Κοινωνικη Φοβία: Η Ζωή μου σε Αδιέξοδο
26-04-2024, 15:53 in Κοινωνικό Άγχος-Φοβία