Το δικό Μου
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 37
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528

    Το δικό Μου

    Ευχαριστώ το φίλο που χθες μου άνοιξε έναν δρόμο.
    Εδώ θα γράφω τις σκέψεις μου, τι νιώθω και τι καταλαβαίνω στην πορεία, τι με θυμώνει και γιατί, τι με φτιάχνει, τι κολλήματα τραβάω, τι πισωγυρίσματα, πώς πάω μπροστά και τι με βοηθάει, θα μιλάω για να με ακούω γενικώς. Γιατί μου αρέσει να με ακούω.

    "Time is a created thing. To say I don't have time is like saying I don't want to." Lao Tzu

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Τα χόμπυ μου. Ένας τρόπος να ξεχνιέμαι, ένας τρόπος να φεύγω, αλλά να μην μπορώ να εστιάσω ποτέ. Είναι η ψυχαγωγία, είναι άρτος και θεάματα, είναι το κόλπο σου να με κρατήσεις μακριά από το τι μπορώ να γίνω. Είναι ο πασατέμπος σου, που σου σερβίρανε κι εσένα κάποτε, και θες κι εμένα εκεί, να τον τρώμε αγκαλιά στον καναπέ βλέποντας καμιά ταινία. Δε μπορώ να εστιάσω, γιατί έμαθα κάποτε να πρέπει να φεύγω, να μην είμαι εκεί, να χρειάζεται να φεύγω, να φοβάμαι να μένω. Θα μένω ρε, θα βρω, θα γυρίσω τις πέτρες ανάποδα, θα ψάξω τον πλανήτη, θα με βρω. Και όχι αυτό που έπρεπε, και όχι όπως με θες, όπως με θέλω. Και ούτε καν όπως με θέλω, γιατί κι αυτό θα στο γυρίσω αύριο και θα ψάχνεις ποια είμαι. Είμαι νερό.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Time is an illusion. Albert Einstein. Ως ψευδαίσθηση μου δίνει την ευκαιρία μου, δεν έχω ηλικία, δεν έχω ανάγκη να είμαι παιδί ή ενήλικας, δεν υπάρχει ανάγκη να με κατατάξω, δεν υπάρχει σταθερά που πρέπει να ακολουθώ, δεν υπάρχεις κι εσύ που θα μου πεις τι θα είμαι. Θα είμαι ό,τι γουστάρω, τι δεν κατανοείς από αυτό; Ένα, δύο, τρία, τέσσερα πράγματα σε ένα. Κανένα. Δύο. Τι συνδυασμοί μπορεί να υπάρξουνε;
    Αν με θυμώνεις όταν με κατατάσεις είναι γιατί δεν έχω ανακαλύψει να με βρίσκω, έξω από τις κατατάξεις σου. Κι έτσι, είμαστε όλοι the great illusionists. Πως λένε The Great Gatsby, ε, αυτό.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Δεν ξέρω αν αυτό που έλειπε ή λείπει είναι η εκμάθηση ή η "απομάθηση". Υπήρχαν πράγματα που θεωρούσα δεδομένα, φοβόμουν να τα αγγίξω, ήταν άγια, ήταν όρια. Τι θα μείνει όταν δε θα υπάρχουν όρια. Εκεί όταν όλα έφυγαν και ό,τι πριν είχα δεδομένο στη θέση του μία άβυσσος ανοίχτηκε, είδα το κενό, το κενό τόσο απόλυτο, τόσο τρομακτικό. Δε συνειδητοποίησα ότι εκεί υπήρχαν πατερίτσες, ότι τώρα δίχως αυτές τα πόδια μου δεν είχαν τη δύναμη να σταθούν, ο φόβος μου ήταν τώρα αυτό που μου έφερε τον τρόμο. Τον τρόμο του κενού. Το πέσιμο ήταν γεμάτο τρόμο. Σαν την αλίκη που θα έπεφτε, δε με άφησα να πέσω, κρατήθηκα απεγνωσμένα από τα κλαδιά τριγύρω από την τρύπα, τα χέρια μου μάτωναν, έπρεπε να κρατηθώ, έχανα τον έλεγχο. Η ανάγκη μου για έλεγχο ήταν τώρα εχθρός μου, ο φόβος μου πως θα χάσω τον έλεγχο, πως μπαίνω σε ένα τοπίο που δεν ελέγχω εγώ, πως όσα ήξερα υποχωρούσαν και στη θέση τους ένας νέος κόσμος ανοιγόταν, ήταν ένα υπαρξιακό χτύπημα στο στομάχι, μια γροθιά που έκοβε την ανάσα μου. Δεν αφέθηκα στην αλλαγή, φοβήθηκα τι μπορούσε να μου δείξει, το τέρας μέσα μου, το θηρίο. Κι όμως, έλεγα ότι θα γίνω φίλη της σκιάς μου, το έλεγα κάποτε. Δεν ήταν έτσι. Οι διδαχές τους είχαν κραταιά θεμέλια μέσα στο νου, ο νους αντιστάθηκε στο χάος, αντί να αγκαλιάσει τον τρόμο, να μείνει εκεί μέχρι να περάσει, μέχρι να πάρω την αναπνοή στη σακούλα και να μπορώ πια να αναπνέω κανονικά, υποχώρησα. Τώρα ξέρω ότι έπρεπε να γίνει έτσι, έπρεπε να αφεθώ να γλιστρήσω σε κείνη την τρύπα, στη μαυρίλα της που με καλούσε και με τρομοκρατούσε ταυτόχρονα, έπρεπε να εμπιστευθώ το σκοτάδι για να βρω το φως, το φως που θα μου πόναγε τα μάτια, γιατί δεν είχαν δει ποτέ όσα ήταν αληθινά.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Θα γράφω και ιστορίες. Σήμερα η ιστορία μου είναι το Κουτί με τα Σπίρτα και ο ΣπιρτοΚράτωρ.
    Ήταν κάποτε ένα μάτσο σπίρτα στην κατοχή ενός Σπιρτοκράτορα. Ανάμεσά τους ένα ήταν πιο ψηλό και καθόλου δεν μπορούσε ο Σπιρτοκράτωρ να είχε ένα που δεν ήταν όμοιο, θα χρειαζόταν νέα δεδομένα και στάνταρντς να πρέπει να περαστούν, και διάφορα ενεργοβόρα πραματάκια. Οι Σπιρτοκράτορες γενικά δε θέλουν να τους ξοδεύεις ενέργεια. Γι αυτό η Αρχή, ο Σπιρτοκράτωρ, κάθε μέρα το τιμωρούσε λέγοντάς του πως είναι πολύ ψηλό και γι αυτό άσχημο. Ξεχώριζε, ήταν σαν καμήλα μέσα στα νορμάλ σπίρτα του ήρεμου και όμοιου σε ύψος πληθυσμού της Σπιρτοχώρας. Αλλά γιατί να το κάνω λέει ενώ έχω στη διάθεσή μου άλλα σπίρτα να το κάνουν για μένα; Ως Σπιρτοκράτωρ και Αρχή της Σπιρτοκουτοχώρας, διέταξε τα άλλα σπίρτα να αναλάβουν την φύλαξη της τάξης, και του σωστού ενδεδειγμένουν ύψους των σπιρτοκατοίκων του κουτιού της Σπιρτοχώρας. Κορόιδευαν, της άφηναν σημειώματα στο θρανίο, στην αυλή γινόταν μεγάλο σούσουρο, κοίτα την σαν hightower είναι. Το ψηλό σπίρτο ένιωθε άσχημα για το ύψος του, έπρεπε πάση θυσία να κοντύνει. Τώρα ο Σπιρτοκράτορας είχε λιγότερη δουλειά, γιατί το ψηλό σπίρτο δε θα χρειαζόταν να μπει στον κόπο να το κοντύνει ο ίδιος, too much work. To ίδιο συμμάχησε με τα άλλα σπίρτα, ανέλαβε το καθήκον να κονταίνει, μαζευόταν λοιπόν σαν παιδί στην τάξη, σαν έφηβη στο πάρτυ, δεν έβαζε ρούχα που θα την έκαναν να φαίνεται ψηλότερη, (πώς; κάθετες ρίγες στα ρούχα, αποκλείεται!)γιατί δεν ήθελε να ξεχωρίζει από τα άλλα Σπιρτοκόριτσα. Τώρα μπορούσε να μην έχει τόσο άγχος, γιατί τα άλλα Σπιρτοκόριτσα δεν την κοίταγαν σαν alien, και ο Σπιρτοκράτορας κοιμόταν ήσυχος, αφού είχε τόσους βοηθούς. Τα σπιρτοαγοράκια επίσης την ενέκριναν περισσότερο, είχε κόρτε και κατακτήσεις. Προχώρα το για το Κοντόσπιρτο. Για το χοντρόσπιρτο, για το ασχημόσπιρτο, για το τεμπελόσπιρτο, για το μαυρόσπιρτο, για το αλανόσπιρτο, για το μη νοικοκυρόσπιρτο, για το ξενόσπιρτο, το αναπηρόσπιρτο, το αρρωστόσπιρτο.
    Πάλι ταξιδεύω σε ιστορίες.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Απόσταση κι από τον εαυτό αφήνει περιθώρια βελτίωσης της θέασης και εξέτασης των πραγμάτων. Στον τρόπο γραφής διαφαίνονται υπολείμματα των διδαχών, κυρίως στα δίπολα. Μασημένη εύπεπτη επεξεργασία των εργοστασίων μαζικής σκέψης. Πρέπει να φύγει.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Ναι, τρέξτε στον ψυχίατρο. Να σας γιατρέψουν, να σας δώσουν τα χαπάκια τους, γιατί αυτά είναι βλέπεις που φταίνε για το ότι δεν είσαι ευτυχισμένος. Δε φταίει ότι ζεις άρρωστα, όχι, ΕΣΥ είσαι άρρωστος. Πρέπει να σε στρώσουν, να σε λειάνουν, να σε ηρεμήσουν, να σε γαληνέψουν, πρέπει να διώξουν τις αιχμές, τα δάκρυα, την αγωνία, πρέπει να νιώθεις όμορφα και να χαμογελάς όταν όλα γύρω σου είναι ένα τεράστιο μπουρδέλο. Αν δε βλέπεις την αντίφαση κοίτα να αλλάξεις φακό. Διαλέγω το κόκκινο.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Καλημέρα. Το βράδυ είδα ένα όνειρο, ότι λέει είχα πάρει έναν κουβά γεμάτο μπογιά και την πέταγα πάνω στην πόλη. Σκέφτηκα πως κι ένα της κομμάτι φτάνει, κι έτσι στο μυαλό μου αναδύθηκε μία σκέψη. Μπορεί να δείχνει μια ασχήμια ομορφότερη όταν την βάψεις με κάτι που της ταιριάζει. Τι χρειάζομαι; Ό,τι χρειάζομαι το έχω. Δε χρειάζομαι να είμαι άλλη, δε χρειάζεται να με παρακολουθώ, δε χρειάζεται να με διορθώνω. Έχω ό,τι χρειάζομαι, κι ένα ελάχιστο κομμάτι πράξης αξίζει όσο χιλιάδες λόγια. Διαβάζω διάφορα για δικαιώματα και πράγματα που πίστευα κι εγώ ότι ήταν άξια της προσοχής μου. Τώρα κοιτάζω αποστασιοποιημένα τους ανθρώπους να νομίζουν πως με την άδεια των άλλων σκέφτονται ότι κερδίζεται ο κόσμος. Και κάτι γλοιώδεις προσπάθειες άλλων να αρέσουν στους πάντες.
    Είμαι εδώ, παλεύω. Η απάθεια φεύγει όταν είμαι ζωντανή, όταν καίω το κερί, όταν φωτίζω τον κόσμο μου, όταν η ανάσα μου δεν είναι εγκρατής, όταν χρησιμοποιώ τη φωνή μου, όταν βλέπω όχι όταν με κοιτάω από μακριά. Η αποξένωση είναι το δικό τους όπλο, δε θα την επιτρέψω.
    Last edited by BlackCoral; 01-06-2020 at 11:39.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Έχεις δει την ταινία Frances, με πρωταγωνίστρια την Jessica Lange, μία ταινία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, τη ζωή της Frances Farmer; Την λοβοτομή την ξεχάσαμε τάχαμου; Αν όχι, δες και μετά έλα να συζητήσουμε για την Ψυχιατρική. Ένας επιστημονικός τομέας γεμάτος αθλιότητα, που έχει χρησιμοποιηθεί πάμπολλες φορές στην ιστορία για να ομογενοποιήσει το διαφορετικό. Τίποτε άλλο απ' αυτό που κάνει μέχρι σήμερα. Συστημική σαπίλα, εμποτισμένη ιεραρχία με σκοπό να αποδυναμώσει το διαφορετικό. Τσιράκια του κάθε συστήματος. Και πώς γίνεται το xanax που είναι τόσο εθιστικό, ένα τυχαίο παράδειγμα, που σε κάνει ζάκι κανονικό να έχει τη σφραγίδα του νόμου, ενώ η κοκαίνη όχι, πάλι τυχαίο παράδειγμα; Εδώ μαζεύουνε ανθρώπους με τη βοήθεια της αστυνομίας, χωρίς λες καν οι ίδιοι να υπάρχουν, χωρίς να έχουν λόγο για τη ζωή τους την ίδια. Τα φάρμακα που έχουν χρησιμοποιηθεί από τα κράτη για βασανισμό, απόσπαση ομολογιών, τι είναι; Όλα ένα τεράστιος βούρκος, που ξεχειλίζει κι όμως "συστήνεται" από πολλά μέλη ξανά και ξανά. Δε ρωτάω απόψεις για όποιον αναρωτιέται. Τις δικές μου σκέψεις μοιράζομαι.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Αυτά που με θυμώνουν, αυτά που έχω βιώσει στο πετσί μου. Αυτά που με έχουν σημαδέψει, που έχω δει. Τη βία. Τον εξαναγκασμό. Με θύμωσε το ότι ένα μέλος από δω μέσα έστειλε το άλλο στο ψυχιατρείο "για το καλό του". Είστε σοβαροί, θέλετε και μπράβο ρε; Που ακούτε και μπράβο από τα άλλα μέλη. Και αδιαφορήσατε για το ότι το ίδιο έγραψε τι τραύμα πέρασε και πώς δεν μπορεί να το διαχειριστεί; Με ποιο δικαίωμα αποφασίζετε χωρίς τον άλλον για τον άλλον; Τον εκμηδενίζετε, τον απαλείφετε και το παίζετε ανθρωπιστές και σωτήρες;;;

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Αν δεν είσαι σπασμένος δε θες "φτιάξιμο".
    Για να σε φτιάξει κάποιος, του παραχωρείς την άδεια. Και τον τοποθετείς στο βάθρο του δημιουργού σου.
    Του θεού σου.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Πώς πέφτει σύρμα άμεσα, θα έλεγε κανείς ότι υπάρχουν καρφιά. Λες;

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Πέρασα μία γεμάτη μέρα. Απόλαυσα πολύ έναν ζεστό καφέ και μία χρήσιμη ανάλυση. Ο ουρανός έλαμπε, άφησα τα παράθυρα ανοιχτά ολημερίς. Μ' αρέσει να διαβάζω με τον αέρα στο πρόσωπό μου και τον ήλιο στα μαλλιά. Οι λέξεις σκαρφαλώνουν στο στήθος, ανεβαίνουν στο στόμα, θωπεύουν τη σιωπή, ανιχνεύουν τις τάσεις της. Άκουσα Steppenwolf, είχα καιρό να ακούσω.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Σήμερα τελειώνω πράγματα που έχω να δώσω. Όμως θα φροντίσω κάθε μέρα να έχει χρόνο για ανάλυση και αυτοανάλυση. Νιώθω σα να δίψαγα πολλά χρόνια. Σκόρπαγα την ενέργειά μου εδώ κι εκεί, τώρα γνωρίζω πως είναι πολύτιμη για να την αναλώνω στην κακοφωνία των άλλων. Όσα και να έδινα, όσα και να έκανα είχαν τη στάμπα του ανικανοποίητου που σύντομα ερχόταν κάθε φορά να σκιάσει τη μέρα. Τίποτε δεν φάνταζε αρκετό. Έδινα και σκόρπαγα τον εαυτό μου ακόμη και όταν έβλεπα πως δεν είχε το αποτέλεσμα που φανταζόμουν. Ίσως μάλιστα όλα αυτά να λειτουργούσαν ενάντια στο να βρω αυτό που χρειάζομαι, ως μία προσωρινή κάλυψη και αποσυμπίεση συν την απαράμιλλη ψευδαίσθηση της προσφοράς με την οποία τώρα γελάω. Άλλη παγίδα πάλι η αυτοθυσία. Η ρυθμιστική αυτή παγίδα, για ένα δοχείο που ποτέ δεν θα μπορούσε να εκραγεί. Που του αφαιρούσε κάθε δυνατότητα να ξεσπάσει, ένας φόβος για το περίσσιο, μια τσιγκουνιά που με μαράζωνε σαν τα λουλούδια σε ένα βάζο επίτηδες τοποθετημένο στην πιο αθέατη και παρείσακτη άκρη ενός δωματίου. Ποτέ στο κέντρο.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Ανακάλυψα κι άλλα πράγματα που με στοίχειωναν, κι άλλα φαντάσματα που με κυνηγούσαν. Νομίζω πως ήμουν ένα καλό παράδειγμα ανθρώπου με το νου του τυλιγμένο στην ομίχλη των στοιχειών και των διπόλων. Ανακάλυψα πως ούτε η Φύση είχε γλιτώσει, ούτε η ανθρώπινη μου φύση. Θυμήθηκα τα φαντάσματα των πειρατών στη γνωστή τριλογία, που επαναλάμβαναν μονότονα "One with the Ship, One with the Ship" Και γνωρίζω τώρα πως για μένα ήταν "one with the Machine". Όχι μόνο αυτό, αλλά ο μισθωτός μου χρόνος ήταν άλλο ένα στοιχείο που επέτεινε την αλλοτρίωση, η τέλεια ειρωνεία. Ήμουν εχθρός αυτού που υποτίθεται αγαπούσα. Πώς μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο; Μπορεί όταν η αποξένωση είναι τέλεια.

Page 1 of 3 123 LastLast

Similar Threads

  1. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΦΕ
    By MKEH78 in forum Με καφέ και συμπάθεια....
    Replies: 1217
    Last Post: 06-06-2017, 16:15
  2. Το δικό μου story
    By Antreas MpR in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 34
    Last Post: 02-12-2014, 19:24
  3. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
    By mpeti in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 3
    Last Post: 14-05-2014, 20:03
  4. Το δικό μου δράμα...
    By hope25_ed in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 6
    Last Post: 13-10-2012, 16:49
  5. Φοβαμαι..για το μελλον μασ.. το δικο μου.. το δικο σασ.. ολων μασ..
    By Adzik in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 26
    Last Post: 08-06-2011, 00:06

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •