Το δικό Μου - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 3 FirstFirst 123 LastLast
Results 16 to 30 of 37
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Σήμερα είναι ακόμη καλύτερη μέρα. Αρχίζω να καταλαβαίνω καλύτερα τον εαυτό μου και να μαθαίνω να χρησιμοποιώ το συναίσθημά μου και τη λογική μου αναλύοντας τι και γιατί, με νέες λέξεις, γιατί οι παλιές δε νιώθω πως με καλύπτουν πλέον. Θέλω να κερδίσω πίσω τη γλώσσα μου, που πριν ήταν μία ξένη γλώσσα, άλλη μία απλά σε μία βαβέλ ασυνάρτητων αναζητήσεων και αλαφιασμένων ξοδεμάτων σε ένα αέναο κυνήγι ουσίας.

  2. #17
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Θύμησες σήμερα. Ενός παιδιού στην τάξη που πετούσε σαίτες, οι σαίτες του ήταν πάντα τόσο καλοφτιαγμένες που έβρισκε τον στόχο, ζυγιασμένες, πώς να στο πω. Μου έλειψαν οι σαίτες του.

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Συνεχίζω να ψάχνω, συνεχίζω να βρίσκω. Διαβάζω και πετάω τις λέξεις που δε με καλύπτουν, διώχνω τις φράσεις που δεν είναι για μένα. Κρατάω ό,τι μπορεί να μου χρησιμέψει. Δεν αναγνωρίζω προέλευση και δε με νοιάζει. Αυτό που με νοιάζει είναι αν μου είναι χρήσιμες. Θα κλέψω ό,τι μπορώ, θα το κάνω δικό μου αν μου χρησιμεύει στον δρόμο μου. Τι θα βγει; Δεν ξέρω. Δεν είμαι αυτό που ήμουν και δεν ξέρω σε τι θα με βγάλει. Αλλά η χαρά είναι κρυμμένη κάπου εκεί, στο ότι η δύναμή μου μεγαλώνει όσο η απάθεια εγκαταλείπεται, όσο πετάω από τον θρόνο τους έναν έναν όσους και όσα με κράταγαν στα γόνατα και φυλάκιζαν την επιθυμία μου, όλο μου το είναι. Ξέρεις, στο παρελθόν ήρθα να σε βρω. Δεν μπόρεσα. Εσύ δε με εμπιστευόσουν, γιατί λογικό, δε με ήξερες, μπορεί να ήμουν -ινσέρτ γουότ-, μεγάλο το ρίσκο κτλ, εγώ γιατί πάλευα με τα στοιχειά μου συν δεν ήξερα πώς να σε βρω, συν δεν πας άξαφνα και λες, γεια, θες να μιλήσουμε λίγο και σου λέει ο άλλος, οκ, έλα. Όλοι είμαστε δύσπιστοι, έχουμε άμυνες γιατί εδώ που τα λέμε, παίζονται σημαντικά πράγματα, αλλά πώς θα σε πλησιάσω και πώς θα σε βρω, για να σε κάνω δικό μου, άγνωστό μου τοπίο; Συνεχίζω όμως, και κάποτε θα σε βρω, κάποτε θα συναντηθούμε λέω. Αν δεν το κάνω, δε θα μπορώ να με κοιτάω στα μάτια. Δεν μπορώ να πάω κάτω χωρίς τη μάχη μου. Δε θέλω να παραιτηθώ, δε θέλω, δε θέλω, δε θέλω.

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Γαλήνη. Πήγα μια βόλτα, περνάω όμορφα, ξαναπαίζω. Το χαίρομαι. Κι αφού μου δίνει ικανοποίηση, γιατί να μην το κάνω; Μέσα σε ένα δυστοπικό κόσμο που πια με τριγυρίζει, υπάρχει ένας κρυφός ολόλαμπρος κόσμος που με καλεί. Ακούω τη φωνή του και βαδίζω σταθερά.

  5. #20
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Τα λόγια των τρελών, τα λόγια των τρελών γιατί έχω σιχαθεί τα λόγια των λογικών. Έχω εγώ ζημιά. Δεν είναι η ζημιά που θέλησαν να μου επιβάλλουν, είναι η ζημιά που με έφτασε εδώ. Μπορώ να δω, βλέπω και καταλαβαίνω. Ψάχνω ανάμεσα από τις σχισμές να διαβάζω. Να βρίσκω.

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Σήμερα με έκρινα αυστηρά. Η κρίση κάνει τη χαρά της ανακάλυψης να υποχωρεί. Ένα κύμα που πήγε μπροστά, σήμερα αποτραβιέται στον εαυτό του ξανά. Δεν είχα ενέργεια. Ενοχή. Δεν υπάρχει σκοπός. Πώς να συμβιβαστώ με την έλλειψή του; Μπερδεύομαι. Μία σκέψη με τραβάει παραπέρα, ένα συναίσθημα ή κάτι άλλο με κρατάει πίσω. Δεν το αξιολογώ, απλά το αναγνωρίζω. Αποχαιρέτησα κάτι που με λύπησε, σίγουρα ήταν όμορφο που υπήρχε, το έχουν αυτό οι ψευδαισθήσεις, κάποιες είναι ιδιαίτερα στολισμένες με κάθε λογής παρωχημένα ιδεατά. Θα έπρεπε να νιώθω χαρά; αλλά ήταν λύπη εκεί στην ακτή κοιτώντας το να φεύγει. Ξέροντας πως δε θα είναι μεν εκεί, ποτέ ξανά δε θα το δω με τον ίδιο τρόπο, αλλά και γνωρίζοντας πως πολλές στιγμές που το συνόδευαν αποχαιρετώ.

  7. #22
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Υπάρχει λόγος που δεν υπάρχει σκοπός. Αν δεν υπάρχει ο σκοπός δεν υπάρχει ο συγκεκριμένος δρόμος να ακολουθηθεί, δεν υπάρχουν και οι φαντασιώσεις, δεν γεννιούνται ουτοπίες. Και δεν πειράζει να αισθάνομαι λύπη κάποτε, δεν πειράζει να εξαφανίζω τις εγγυήσεις. Γράφω σβήνω, γράφω σβήνω, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι, ωστόσο δεν κοιμάμαι, δεν έχω ασφάλεια, κι η σωστή ώρα είναι η ώρα που νιώθω τον παλμό. Κάθε φορά κάτι νέο, και στον δρόμο.

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Δε νομίζω πως θα μείνω πολύ εδώ. Ένα, γιατί είναι λίγο αυτιστικό, καθώς δε νιώθω καμιά επιθυμία να γίνω σωτήρας κανενός, αυτό το αφήνω στους ήδη υπάρχοντες επαγγελματίες, που έχουν καταφέρει να έχουν έναν άμεμπτο εικονικό εαυτό. Δύο, γιατί τα μόνα ενδιαφέροντα ποστς που βρήκα, αυτά τα edge cutting ones, ήταν από άτομα που ήδη την έχουν κάνει γι αλλού και όχι άδικα. Είμαι τόσο ανώμαλη φαίνεται που ό,τι θεωρώ πως μπορεί να με βοηθήσει, το βρίσκω σε όσους εδώ μέσα έχουν φάει τη χειρότερη επίθεση, πού να τη χωρέσεις τόση υποκριτική καλοσύνη. Μετά, ενώ διάβαζα έναν που μπορούσα να πάρω και γλυκάθηκα, μου άρχισε τα η Αλήθεια, το Ήθος, η Αγάπη, όλα με κεφαλαίο. Σιχτίρ. Με χάλασες. χαχα
    Αυτό το σκοτάδι μέσα μου το πέταξα ήδη, τι μεγάλη μαλακία. Το φως μέσα μου, το σκοτάδι μέσα μου, το λαμπατέρ στο κομοδίνο. Τι γελοίο που μου φάνηκε μετά, έχει κι ένα καλό να σε ξαναδιαβάζεις. Όταν έχεις μεγαλώσει με τόση προπαγάνδα και τιμωρία και φόβο, επακόλουθα είναι τα γεννήματα της φαντασίας να τα θεωρείς και πραγματικά, κι ας έχεις αναλύσει και το ρόλο τους και τις επιπτώσεις. Βγαίνουν που και που ξανά, σα κοπάδι από μέδουσες, διαφανείς αργοκίνητες γλιστερές θεάσεις μέσα στην απέραντη πράσινη θάλασσα των διδαχών. Τι να πάρεις από έναν χώρο όταν δεν τον σέβεσαι, οκ, να τον χρησιμοποιήσεις για καμιά ξεπέτα. Τίποτε παραπάνω, κι εμένα δε με καυλώνει καν πλέον. Όπως η κοινωνία, οι ευγένειες που κάτω κρύβουν τη λεπίδα, τα ευγενικά μακρόπνοα συναισθήματα, δε με καλύπτουν. Προτιμώ αυτόν που θα δει τη λεπίδα, όχι αυτόν που θα την καλύψει πίσω από ένα σωρό ψευδών στηρίξεων, πώς να στο πω, δεν είναι γνήσιο ότι αγαπάς ότι σου κόβει τα φτερά, όσο κι αν καλύπτεται από την πλέμπα, αυταπατάται. Τι δουλειά έχω δηλαδή με τον κάθε τυχαίο, τι με ενώνει, τι με κρατά μαζί του σε αυτόν τον απαράμιλλο συρφετό που πάει μια δώθε μια κείθε και χειραγωγείται και λέει καλημέρες καλησπέρες καληνύχτες με την αυταπάτη ότι νοιάζεται; Γιατί να με νοιάζει; Τους σιχαίνομαι. Εγώ κοιτάζω εμένα, δεν είμαι εδώ για κανέναν, αυτή είναι η ωμή αλήθεια, μιλάω για μένα, ακούω για μένα, εμένα μεγαλώνω, τα άλλα είναι περιττά, ψόφια και άνευρα.

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Στο χέρι μου έχω ένα καλό νυστέρι. Το νυστέρι δεν θα με ξεπεράσει, ούτε καν αυτό.

  10. #25
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Δεν τρέχω πλέον ξοπίσω από έναν εαυτό, δεν ψάχνω αυτόν τον εαυτό. Το να ψάχνω τον σωστό εαυτό είναι σα να αναζητώ μία ομίχλη, είναι μία οπτική που δε με αφορά, κι ένα κυνήγι που αφήνω πίσω μου. Ο ιδεατός εαυτός δεν υπάρχει κι αν υπάρξει, θα χρειαστεί να το εξοντώσω για να γυρίσω ξανά εκεί, να ταξιδεύω πάντα προς το κέντρο, για να είμαι ικανή για την ικανοποίηση. Αναγνωρίζω πως οι σκοποί του χθες δε με δεσμεύουν, δεν είμαι δέσμια του πρότερου εαυτού μου και των συνθηκών του, καθώς δεν είμαι πια αυτός ο άνθρωπος που τους περιείχε και τον καθοδηγούσαν. Από μία τυχαία φράση ενός ανθρώπου που θεωρώ εχθρό μου πια, κράτησα μία φράση που έκανα δική μου, κατέληξα να σκέφτομαι πώς κι από τον δυνάστη μπορώ να πάρω δίχως φόβο.
    'Ηθελα τόσα να συζητήσω μαζί σου, μου αρέσει να το ψάχνω, πάντα μου άρεσε να γυρεύω και να βρίσκω. Τώρα βρίσκω τόσα και τα βλέπω διαφορετικά, και από εκείνα φτιάχνω νέες σκέψεις και καταλήγω σε συμπεράσματα. Διαβάζοντας το ίδιο βιβλίο, ούτε εγώ ούτε εσύ θα καταλήξουμε στα ίδια συμπεράσματα εντελώς, δε γίνεται, καθώς περνάμε τις ιστορίες και τις σκέψεις από το προσωπικό μας βίωμα, τη δική μας εμπειρία. Δημιουργούμε κόσμους διαφορετικούς από το ίδιο βιβλίο, γιατί το ερμηνεύουμε διαφορετικά. Και αυτή η πολλαπλότητα είναι απολαυστική γιατί έχει μέσα της ζωή, έχει πάθος, έχει ζωντάνια, έχει επίπεδα. Η μονοδιάστατη αντίληψη είναι βαρετή και εγκλωβιστική, είναι εχθρική και φέρει αλλοτρίωση. Δεν αισθάνομαι καμία επιθυμία να κάνω τη δουλειά άλλων, είναι δική τους δουλειά να φτάσουν εκεί που ορίζουν, δική μου άλλη. Παίρνω, ξεμαθαίνω, μαθαίνω, γυρεύω το στόχο μου, καθαρίζω τα σκουπίδια, καθαρίζω τη ματιά μου, ορίζω τη θέση μου. Σκεφτόμουν την ταινία Η Μύγα. Πως έτρωγε και έκανε επικίνδυνο το ίδιο το υλικό από το οποίο τρεφόταν. Θα ψάξω να την ξαναδώ. Ωραίος πρωταγωνιστής, καλή ταινία. Θα την ξαναδώ αυτές τις μέρες.

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Βασισμένη πάνω σε παλιότερους διαξιφισμούς και επιθέσεις λεκτικές που σαν επισκέπτης πια τις αναψηλαφώ, γράφω μία ανάλυση πάνω σε ένα ζήτημα που είναι πάντα επίκαιρο. Και ξέρω γιατί το κάνω. Γιατί το έχω βιώσει και μπορώ να το δω από μέσα. Πιάνω μία θέαση και την κάνω δυνατότερη, πιο μεστή, πιο οξυμένη. Η κριτική μου δεν είναι αυτοτιμωρητική, είναι ένας τρόπος να καταλάβω εμένα μέσα στο σύνολο. Με ποιους τρόπους επιδρά πάνω μου, με ποιους τρόπους εγώ μπορώ να επιδράσω ή να αποδράσω; Πρέπει να σε ματώνει κάτι για να σε σπρώξει μπροστά. Πρέπει να πέφτει πάνω σου σαν κουβάς με πάγο. Πρέπει να σε σοκάρει. Ο μόνος τρόπος να τινάξω οποιαδήποτε αδράνεια, είναι να οπλίσω τη σκέψη μου, να διαβάσω μέσα στην προιστορία μου, τις παγίδες και τα θεατρικά που είχαν στηθεί . Η δυνατότητα αναδημιουργίας, οι θεληματικές προσποιήσεις, τα αθέατα δεσμά, η πίεση της σφαίρας του οικείου, όλα αυτά με απασχολούν και θα ασχοληθώ μαζί τους. Ξέρω ότι είναι σημαντικό για μένα.

  12. #27
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Η αγάπη για τα άνθη. Η αγάπη για τα ήδη εγκλωβισμένα φυτά. Η αγάπη για τα ήδη εγκλωβισμένα ζώα. Η ίδια αγάπη για μένα, που ζω στις ίδιες συνθήκες με αυτά, σε αυτήν την απέραντη φυλακή. Η μάσκα για την προστασία του ενός από τον άλλον, λες και αυτός θα ήταν ο μεγαλύτερος θάνατος, κι όχι αυτός που διαρκεί μία αιωνιότητα στην ασχήμια των τειχών και των αποστάσεων. Τίποτε δε μπορεί να μου το φτιάξει, περνάει η λύπη, δεν ακουμπά, αφήνει. Το περιθώριο ανάμεσα στο στοχασμό και τη νοσταλγία, είναι μία συνθήκη για οργή.

  13. #28
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Το συμπέρασμα δε με γνωρίζει κανένας είναι λανθασμένο. Με ξέρει κάποια και μάλιστα πολύ καλά. Εγώ. Ποιον χρειάζομαι για φίλο περισσότερο από εμένα; Κανέναν. (Συν ότι έχω και κάποιον άλλο και μάλιστα στη θέση που τον θέλω εγώ κάθε φορά). :D
    Με λίγα λόγια, όχι κλάψες, όχι μαύρα δάκρυα ελληνική ταινία, η ζωή θέλει ελαφρότητα, όχι λιτανείες. Αγαπημένα λόγια, το γέλιο είναι η μεγαλύτερη δύναμη. Τίποτε δεν αξίζει σαν αυτό, και είναι η καλύτερη θεραπεία. Αρκετούς τάφους έχουμε γύρω μας, ας μην ανοίγουμε τάφους και μέσα μας, άντε κάποιους στο μυαλό μας για πράγματα που αξίζει να θαφτούν γιατί βρωμίσανε, και μετά πέταμα έξω!
    Κατά τον Δαίμονα Εαυτού

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Καλύτερα είμαι, βοήθησε και κάτι σήμερα να καταλάβω περισσότερα για το τι επαναλαμβάνεται. Μια φίλη μου έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο λίγες βδομάδες πριν, τα πνευμόνια της γέμισαν υγρό, τα νεφρά της τα παράτησαν. Σήμερα βγαίνει από το νοσοκομείο! Δε θα είναι ίδια, της έχει αφήσει σημάδια η περιπέτεια και θα χρειάζεται πάντα στο εξής να προσέχει. Αλλά όλα καλύτερα, αγώνας για ισορροπία, για χαρά, αγώνας για ξεπέρασμα, η ζωή τραβάει μπροστά, συμπαρασύρει τα πάντα.
    Κατά τον Δαίμονα Εαυτού

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Η ζωή είναι μαζί απαίσια και όμορφη. Υπέροχη και σκληρή. Τραγική και ηρωική. Στην τέλεια κάθοδο ενυπάρχει η δυνατότητα για την λαμπρότερη άνοδο. Αγκαλιάζω την σκληρή πλευρά, το δέρμα του καρχαρία, όσο και την απαλότητα ενός λειασμένου βότσαλου από τα κύματα. Αγκαλιάζω ό,τι μου δίνει ο δρόμος.
    Κατά τον Δαίμονα Εαυτού

Page 2 of 3 FirstFirst 123 LastLast

Similar Threads

  1. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΦΕ
    By MKEH78 in forum Με καφέ και συμπάθεια....
    Replies: 1217
    Last Post: 06-06-2017, 16:15
  2. Το δικό μου story
    By Antreas MpR in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 34
    Last Post: 02-12-2014, 19:24
  3. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
    By mpeti in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 3
    Last Post: 14-05-2014, 20:03
  4. Το δικό μου δράμα...
    By hope25_ed in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 6
    Last Post: 13-10-2012, 16:49
  5. Φοβαμαι..για το μελλον μασ.. το δικο μου.. το δικο σασ.. ολων μασ..
    By Adzik in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 26
    Last Post: 08-06-2011, 00:06

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •