Χωρισμός

[Kadia]

Καλησπέρα.

Νιώθω χρόνια την ανάγκη να μιλήσω κάπου αλλά δεν το έκανα ποτέ. Ζω σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας διατάζει και οι υπολοιποι εκτελουμε. Μεγάλωσα καταπιεσμένη και υπαρχαν πολλές σοβαρές καταστάσεις..... Όλη αυτή η κατάσταση με απομάκρυνε από τις κοινωνικές συναστρωφές και μίσησα όλους τους άντρες. Ώσπου έφυγα απο το σπίτι για σπουδές. Στα 19 λοιπόν γνωρίζω ενα αγόρι που κατά την τότε γνώμη μου τον θεωρουσα ευγενικο, συνεσταλμενο και καλοψυχο. Μεχρι τοτε εγω ούτε από το χέρι δεν είχα πιασει αντρα. Από φόβο μην το μάθει ο πατέρας μου. Τα χρόνια πέρασαν μάζι του νιώθοντας τυχερή και ευλογημένη που ήμουν μαζί του. Στα 25 μου έκανε πρόταση γάμου και έκει αρχησαν τα όργανα. Ολα αυτά τα χρόνια μονο η μητερα μου γνωριζε για την υπαρξή του. Φάνταστείτε στον πατέρα μου δεν είχα το θάρρος να πω για την προταση γαμου. Η μητερα μου το είπε. Ωστόσο, λιγο πριν την προταση, μου παρουσιάζεται μια πάθηση στα γεννετικα όργανα η οποια ηθελε χειρουργειο και θεραπείες με αποτέλεσμα να υπαρχει πιθανοτητα να μείνω δυσκολα εγκυος. Ενημέρωσα τον φίλο μου για τα θέματα υγειας αλλά παρολα αυτα μου έκανε προταση γαμου. Ο πατέρα μου θεώρησε σωστο να μου δώσει καποιες συμβουλες, λεγοντας μου οτι πρέπει να σεβομαι τα πεθερικα μου, να μην τα στεναχωρω και γενικότερα να τα σεβομαι. Το έκανε όμως με τέτοιο τρόπο ώστε μου άσκησε ψυχολογικη βια. Παντά αυτό έκανε. Εγώ από την άλλη δεν ειχα γνωρίσει πότε τους γονεις του φίλου μου. Όπως είναι συνηθισμένος ήρθαν οικογενειακως στο σπίτι μας. Λιγες μερες πριν έρθουν αρχισα να δεχομαι πίεση απο το αγορι μου ώστε να κανουμε αρραβωνα. Εγω απο τα 19 μου του είχα πει οτι τα εθιμα δεν μου αρεσουν. Η πίεση γινόταν όλο και πιο μεγάλη, καθως ήθελε να ακολουθήσουμε πιστά τα θέλω της μητέρας του. Με τα πολλά μου είπε ενταξει δεν κάνουμε. Ερχονται λοιπον σπιτι, κι ενω ειχα συννενοηθει οτι δεν θα συζητηθεί αυτό το θεμα, η μητέρα οχι απλά το εθιξε αλλα πηγέ να το επιβαλλει. Οι γονεις μου είπαν απλα ας κανουν οτι θέλουν τα παιδια(δεν το περιμενα απο τον πατέρα μου αυτο). Αυτη η απαιτηση ηταν η αρχη του κακου. Στη συνεχεια υπηρξαν και άλλες. Μου έλεγε οτι οι γονεις του θέλουν να συμπεριφερομαι πιο θερμα στους συγγενεις του, στις γιορτες που παμε να τρωω πιο πολυ και γενικα ολη μου η υπαρξη περνουσε απο ρανταρ της μητέρα του. Ολα αυτα συνεβαιναν παραλληλα με τον προγραμματισμο του χειρουργειου μου. Ημουν πολυ ευάλωτη τότε καθώς δεν μπορουσα να καταλάβω την παθηση που έχω και κανοντας αμετρητες εξετασεις και ταξιδια στην Αθήνα για γιατρους. Μετά απο 20 μερες που εκανα το χειρουργειο μας καλεσε η μητερα του σπίτι της για φαγητο. Δυο μέρες πριν πάμε μου ανακοινωνει οτι η μητέρα του εχει κανονισει αρραβωνα. Τσακωθηκα μαζι του ειπα οτι εαν μου περασουν χρυσαφικα θα τους βρίσω. Παμε σπίτι του και είχε καλεσει 40 ατομα. Εγω εκεινη την μέρα αρχισα την θεραπεια με τα χαπια. Καθομαστε, τρωμε, συζηταμε. Καποια στιγμη μου ζητησε ο φίλος μου να παμε στο δωματιο του να μου μιλήσει. Μου είπε πολλα, μεσα σε αυτα με πειραξε η φραση οτι ηθελε να κανει το χατιρι της μανας του. Εγω του απαντησα οτι θελω να κανω πραγματα στη ζωη μου, που θελω εγω και οχι να τα επιβαλλουν. Τοτε ανοιγει η πορτα και μπανει η μητερα του μεσα και μου εψαλλε οτι μπορει κανεις να φανταστει. Εσκυψα το κεφαλι και δεν της απαντησα. Μετα απομονωσε σε ενα αλλον δωματιο την μητερα μου και τα εψαλλε και σε εκεινη. Απο εκεινη την μερα ακολουθησαν πολλες μερες με καταπίεση. Ο φιλος μου ελεγε να παρατήσω την δουλεια μου, στην οποια επερνα καλα λεφτα για να παμε να μεινουμε στο χωριο του. Αυτός δεν δουλευε καν. Μου ελεγε οτι του ελεγε η μητερα του οτι η γυναικα ακολουθει τον αντρα οπου παει. Η μητέρα του μας καθοριζε μεχρι τι ώρα θα φύγουμε απο τα γλέντια του σογιου της. Με ρωταγε με ασχημο τρόπο εαν μπορώ να κανω παιδια και οσο περνουσαν οι μερες βυθιζομουν στην καταθλιψη. Ολο αυτό κράτησε ενα χρονο όπου πηρα την αποφαση και του είπα να χωρίσουμε... το μονο που μου ελεγε ηταν οτι αυτος ηταν ο χαρακτηρας της μανας του και πρεπει να τον αποδεκτω. Οταν εβλεπα την μητερα του μας επιβάλεται έχανα ακόμα και το ερωτικό ενδιαφερον για αυτον. Προς εκπληξη μου, ο αυταρχικος πατερας μου δεν παρενέβει καθολου στη ζωή μας
Νιώθω πληγωμενη, προδομενη, σιχαινομαι το σωμα μου. Προσπαθώ να βγω από ολή αυτη την μιζερια. Μερικες φορες λεω οτι τον αδικησα αλλες παλι λεω οτι δεν μπορω να ανεχτω την καταπιεση της μανας του. Εχω δεχτει αρκετη απο τον πατερα μου

[george1520]

Καλησπέρα. Πριν σχολιάσω το θέμα.. Θεωρείς ότι καλά έκανες και χωρισες;

[Deleted-13072020a]

Εφοσον ήδη ο σύντροφός σου,είχε δείξει από την αρχή της σχέσης σας δείγματα του χαρακτήρα του και των προσδοκιών που είχε και έβλεπες ότι δεν ταιριάζετε.....τοτε γιατί συνεχίσες αυτή τη σχέση και δεν τη τελείωσες εκείνη τη στιγμή που κατάλαβες ότι θέλετε αλλα πράγματα;Πιστεύω πως όλο αυτό έγινε λόγω της νεαρής ηλικίας και των δύο. Και αυτός μέχρι τα 25 χρόνια πόσο να έχει ωριμάσει και να μην τον κατευθύνει η μαμά του; αν κιόλας δεν ήταν οικονομικά αυτόνομος; κατά τη γνώμη μου δεν έπρεπε να βιαστείτε να το επισημοποιησετε ...... φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο σύντροφός σου δεν έχει ωριμάσει κατάλληλα για να ανοίξει δικό του σπίτι, δεν έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του, δεν έχει δική του βούληση και γενικώς δεν έχει την ανεξαρτησία του σε όλους τους τομείς της ζωής του. Άγεται και φερεται βάσει των επιθυμιων της μητέρας του. Φυσικά για αυτό μπορεί να ευθύνεται η μαμά του, που τον έκανε λίγο μαμοθρεφτο και δεν τον άφησε να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να κάνει τη ζωή του. Οπότε δεν ξέρω αν ποτέ μπορει να αλλάξει και να γινει υπεύθυνος και ανεξάρτητος ούτε και με το περασμα των χρόνων. Η γνώμη μου είναι ότι είσαι πολύ μικρή για να καθορισεις τη ζωή σου με βάσει τι θέλουν οι άλλοι, είναι κρίμα να μην κάνεις τη ζωή που εσύ θέλεις και να περιορίζεσαι από άλλους. Είσαι σε μια ηλικία που μπορείς να κάνεις παπάδες, να είσαι δημιουργική....αυτα τα χρόνια δεν επιστρέφουν είναι αναντικαταστατα. Πρέπει να τα ζήσεις όπως εσύ θες. Αν κάνεις το λάθος και τα χαραμίσεις κάνοντας ότι θέλουν οι άλλοι κινδυνεύεις να φτάσεις στο σημείο μεγαλώνοντας να μετανιώνεις και να θες τη ζωή σου πίσω. Όμως τότε θα είναι αργά! Τελείωνε την υπόθεση με τη σχέση.δεν σου αξίζει. Κάνε μια άλλη σχέση αργότερα και δώσε στον εαυτό σου χρόνο να δει τι θέλει να κάνει στη ζωή σου και να καθορισεις μόνη σου αυτό που θες να είσαι και αυτό που θες να κάνεις. Να βρεις τη ταυτότητα σου. Μην βιάζεσαι για γάμους και αρραβώνες. Ωραία είναι και αυτά αλλα οι ευθύνες είναι μεγάλες και δεν χρειάζονται να υπάρχουν σε αυτήν την ηλικία που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τον κόσμο. Ζήσε τη ζωή σου και ψησου. Έτσι θα ωριμασεις. Για μένα μην μπεις καν στη διαδικασία να μαλώσεις ούτε με το αγόρι σου ούτε με τη μητέρα του. Δεν θα καταφέρεις τίποτα. Πες τους ευχαριστώ και αντίο και ότι δεν θα πάρω.....γιατι μόνη μου θέλω να αποφασίζω για τη ζωή μου

[Kadia]

Τους πρώτους 2 μήνες ένιωθα οτι τελειώνει η ζωή μου χωρίς αυτόν. Οτι δε μπορω να ζήσω. Τώρα στους 4 μήνες απορώ πως ανέχτηκα ενάμιση χρόνο αυτήν την εξαθλίωση. Το μόνο μου ένιωσα τις πρώτες μερες και νιωθω ακομα ειναι οτι μου εφυγε ενα βαρος απο πανω μου. Καθώς ένιωθα και μια μορφή ευθύνης για το αν μπορώ να κάνω παιδία. Ξέχασα να γραψω σε όλο αυτο οτι ποτε δεν συζησαμε. Εγω λογω δουλειας δεν μπορούσα να παω να μεινω στο χωριο του. Εκεινος δουλευε τρεις μηνες το καλοκαιρι. Μεναμε μαζι τρεις μερες την βδομαδα σε ενα δικο μου σπιτι. Τις υπολοιπες μερες τις βδομαδας πηγαινε στο σπιτι των γονιων του. Εγω ειμαι 26 και εκεινος 29.

[Deleted-13072020a]

Εφοσον χωρίσατε για εμένα καλώς έπραξες. Θέλουν να σε στριμώξουν. Είναι απαράδεκτο να επιβάλουν να σταματήσεις να δουλεύεις, να μην είσαι οικονομικά ανεξάρτητη! Ποιος θα σας ταΐζει εφόσον ούτε το αγόρι σου δεν δουλεύει; Μήπως η μαμά του; και μετά να σε έχει υποχείριο της και να σου επιβάλει την γνώμη της πιο εύκολα με το έτσι θέλω; και εσύ να είσαι παγιδευμένη και να μην μπορείς να φύγεις γιατί δεν θα έχεις το δικό σου πορτοφόλι;; είναι δυνατόν;; οι εποχές ειναι δύσκολες κάθε γυναικα κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητη .....βλεπεις ότι οι περισσότεροι γάμοι χαλάνε, ότι παρουσιάζονται προβλήματα...για φαντάσου να παγιδευτείς σε έναν γάμο που καταπιέζεσαι και να μην μπορείς να δραπετεύσεις και να ορίσεις εσύ τη ζωή σου επειδή δεν θα έχεις να φας έτσι και φύγεις.

Πολύ νοσηρή κατάσταση.....

Μη το σκέφτεσαι καν .....καλά έκανες... άστο πίσω σου μια και καλή. Γλύτωσες

[george1520]

Τους πρώτους 2 μήνες ένιωθα οτι τελειώνει η ζωή μου χωρίς αυτόν. Οτι δε μπορω να ζήσω. Τώρα στους 4 μήνες απορώ πως ανέχτηκα ενάμιση χρόνο αυτήν την εξαθλίωση. Το μόνο μου ένιωσα τις πρώτες μερες και νιωθω ακομα ειναι οτι μου εφυγε ενα βαρος απο πανω μου. Καθώς ένιωθα και μια μορφή ευθύνης για το αν μπορώ να κάνω παιδία. Ξέχασα να γραψω σε όλο αυτο οτι ποτε δεν συζησαμε. Εγω λογω δουλειας δεν μπορούσα να παω να μεινω στο χωριο του. Εκεινος δουλευε τρεις μηνες το καλοκαιρι. Μεναμε μαζι τρεις μερες την βδομαδα σε ενα δικο μου σπιτι. Τις υπολοιπες μερες τις βδομαδας πηγαινε στο σπιτι των γονιων του. Εγω ειμαι 26 και εκεινος 29.

Οπότε το βλέπεις κι εσύ ότι όλο αυτό που γίνονταν δεν σου άξιζε. Ανοίγοντας θέμα στο φόρουμ τι ακριβώς ζητάς; Τι θες να συζητήσεις;

[Kadia]

Ηθελα να μιλήσω σε κάποιον. Να ακούσω μια αντικειμενική γνώμη. Καθώς ένιωθα τύψεις που τον χώρισα. Δεν έχω εμπειρίες στη ζωή μου για να ξέρω εαν επραξα καλά. Και τώρα εχω ενα συναίσθημα... οποτε σκεφτομαι οτι είχα σωματικη επαφή μαζί του, σιχαινομαι το σώμα. Το εχετε νιώσει ποτέ;

[Remedy]

δεν ξερω τι σε προβληματιζει.
δεν ειδα καποιο ερωτημα.
να σου πω μονο, γιατι δεν ανακατευτηκε ο πατερας σου.
επειδη, θεωρει οτι σε παρεδωσε στον ανδρα σου και στο σοι του, να κανεις οτι θελει εκεινος, απο δω και περα... και να σεβεσαι τα πεθερικα φυσικα. τα ΄παμε, αυτα..
επισης, να σου πω, οτι οσα σου εκανε η πεθερα σου, στα εκανε απευθειας ο γυιος της, γιατι εκεινος ειναι πουε πρεπε να την μαζεψει. αυτος οχι μονοδ εν την μαζευε αλλα την σιγονταριζε.
ετσι θα πηγαινε για παντα η ζωη σου. να κανεις τα κεφια της πεθερας και να περνας για τα παντα απο τον ελεγχο της.
δεν θα συμφωνησω οτι ειναι μικρος και επηρεαζεται απο την μανα του.
ειναι μαμακιας κι επηρρεαζεται. ξερω 18 και 20 χρονων ανδρες που ρκατανε μια χαρα τις μαναδες τους εξω απο τις σχεσεις τους.
αυτοι σε διαλεξαν οικογενειακως. μια καλη κοπελα, χωρις αλλες εμπειριες, να την βαλουν στην οικογενεια, να τους κανει παιδια, να τους κανει δουλειες, να τους γηροκομησει, και να λεει σε ολα ναι και ευχαριστω.
οπως το 1950... και πολυ λεω...

[george1520]

Τώρα στους 4 μήνες απορώ πως ανέχτηκα ενάμιση χρόνο αυτήν την εξαθλίωση.

Αυτό είναι απάντηση σε όλα. Το τι μας αξίζει δεν έχει να κάνει με την εμπειρία. Μεγάλωσες με ένα χειριστικο, καταπιεστικο πατέρα και ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που άντεξες όλα αυτά.
Απομάκρυνε από την ζωή σου ανθρώπους τοξικους και δώσε σημασία στον εαυτό σου. Γνώρισε τον, αγάπησε τον.

[Deleted-13072020a]

Ηθελα να μιλήσω σε κάποιον. Να ακούσω μια αντικειμενική γνώμη. Καθώς ένιωθα τύψεις που τον χώρισα. Δεν έχω εμπειρίες στη ζωή μου για να ξέρω εαν επραξα καλά. Και τώρα εχω ενα συναίσθημα... οποτε σκεφτομαι οτι είχα σωματικη επαφή μαζί του, σιχαινομαι το σώμα. Το εχετε νιώσει ποτέ;

Δεν χρειάζεται να νιώθεις καθόλου τύψεις. Εδώ είναι η αντικειμενική γνώμη που θες. Δεν σε ξέρω, δεν έχω παρόμοια εμπειρια με σένα ούτε έχω κανένα φοβερό ιστορικό εμπειριων. Η κοινή όμως λογική λέει ότι έπραξες σωστά. Σε διαφορετική περίπτωση θα ήσουν μια ζωή εξαρτημένη από τη μάνα του και από εκείνον. Έχει μεγάλο θέμα ο συγκεκριμενος με τη μάνα του, δεν ξέρει πως να την οριοθετήσει και εκείνη είναι άκρως παρεμβατική. Όμως δεν πρέπει αυτό το δικό του πρόβλημα να το πληρώσεις εσύ. Είναι κρίμα. Αυτός ας κάνει ότι θέλει με τη μάνα του.

Λογικά νιώθεις τύψεις για το σώμα σου και τον έρωτα που έκανες μαζί του μάλλον λόγω της αυστηρης ανατροφής από το σπίτι σου. Για μένα πάλι. δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις! Δεν εκανες τιποτα κακο, χάρισες το σώμα σου σε έναν άντρα που ήθελες πολύ μέχρι που σκεφτόσουν να ζήσετε μαζί. Και ο έρωτας του Θεού είναι. Αν θεωρούσε λάθος και αμαρτία τον έρωτα δεν θα μας έφτιαχνε ερωτικούς από τη φύση μας και με τέτοιου είδους ανάγκες. Ο ανθρώπος είναι φύσει τέλειο ον. Αν θεωρούσε ο Θεός σφάλμα να κάνουμε έρωτα τοτε δεν θα μας έφτιαχνε ψυχολογικά και ανατομικα κατά τέτοιο τρόπο

[Kadia]

Ήθελα να χωρίσω από το πρώτο βραδυ που ηρθαν σπίτι μας. Που είδα τις συμπεριφορές τους. Ζήτησαν πλαγίως και προικα καθως ρωτούσαν τι περιουσια έχουν οι γονεις μου. Ο λόγος που δεν χωριζα ηταν ο φόβος για το πως θα το αντιμετωπίσει ο πατερας μου. Είχα σκεφτει να το σκασω κρυφά και να πάω στην Αθηνα. Μέχρι μια μέρα που μου μίλησε ο πατέρας μου, και μου είπε οτί εαν θελω να χωρίσω μπορώ. Ειχα φτάσει σε τετοια ψυχολογικη κατασταση που ηταν έμφανες οτι κατι είχα.

[Deleted-13072020a]

Ήθελα να χωρίσω από το πρώτο βραδυ που ηρθαν σπίτι μας. Που είδα τις συμπεριφορές τους. Ζήτησαν πλαγίως και προικα καθως ρωτούσαν τι περιουσια έχουν οι γονεις μου. Ο λόγος που δεν χωριζα ηταν ο φόβος για το πως θα το αντιμετωπίσει ο πατερας μου. Είχα σκεφτει να το σκασω κρυφά και να πάω στην Αθηνα. Μέχρι μια μέρα που μου μίλησε ο πατέρας μου, και μου είπε οτί εαν θελω να χωρίσω μπορώ. Ειχα φτάσει σε τετοια ψυχολογικη κατασταση που ηταν έμφανες οτι κατι είχα.

Είδες ότι παρόλο που ο πατέρας σου ειναι αυστηρός και αυταρχικός καταβαθος θέλει το καλό σου.
Για μένα μπράβο σου για το θάρρος σου να το σταματήσεις και να πας ενάντια στους δικούς σου και ενάντια στην αυστηρή ανατροφή και στις αξίες που σου δώσανε από μικρή. Δεν το κάνουν πολλοί αυτό στη θέση σου. Δεν είναι καθόλου δυνατοί όσοι μεγάλωσαν σε καταπιεστικό περιβάλλον να οριοθετήσουν τον εαυτό τους και να πάνε ενάντια στη γνώμη αυτών που τους εξουσιάζουν. Εσύ για να το κάνεις αυτό σημαίνει ότι σεβεσαι τον εαυτό σου και βάζεις τα όρια σου και οτι δεν ζεις για να υπηρετείς τους άλλους....όπως προσπάθησαν να σε μάθουν να κάνεις.

[elis]

Αμα μαθεισ τι ειναι ο γαμοσ δε θα το ξαναπαιξεισ σοβαρη ποτε σου

[Kadia]

Αμα μαθεισ τι ειναι ο γαμοσ δε θα το ξαναπαιξεισ σοβαρη ποτε σου

Πώς το εννοείς ακριβώς;

[elis]

Πρωτον η αγαπη ειναι θεμα τυχησ δευτερον θελει θυσιεσ κι αμα πιασουν τριτον θα σε απασχολουν λεφτα ευθυνεσ μπορει να πασ σε ψυχολογο γενικα ειναι πολλα