music

[Arsi]

http://www.youtube.com/watch?v=nkgObxQJMj0&feature=related

[arktos]

http://www.youtube.com/watch?v=ZK1N2PgdAaA

[arktos]

http://www.youtube.com/watch?v=I3n5VchAY3Y

[Φωτεινη!]

http://www.youtube.com/watch?v=opU1urLhw50

[Lef]

Last call to life !

http://www.youtube.com/watch?v=xZPgT2UjIFI

[claire]

http://www.youtube.com/watch?v=PQZhN65vq9E


florence+the machine

[Sofia]

http://www.youtube.com/watch?v=Pxio82ruF5w

[soft]

http://www.youtube.com/watch?v=pZu9ehPgAFI

[MARIAVAS]

http://www.youtube.com/watch?v=GM-3FfOVuQ0

[arktos]

http://www.youtube.com/watch?v=VeBBmYRe9uQ

[arktos]

http://www.youtube.com/watch?v=I05BO1DMELY


Εμαθα να συμβιβαζομαι με το θανατο
οσο ζωη με νικουσες με ενα προσωπο τοσο αποκρουστικο
κ σιχαμενο οντως ειναι σαν να κανεις βουτια στο κενο
οντως ειναι τοσο αληθινο που σε τρομαζει
καθως η νυχτα σαν βελουδινο πεπλο τα ματια μου σκεπαζει
ο,τι φαινεται δεν ειναι κ ο,τι μοιαζει με αντανακλαση
φωτα απο φτηνα μαγαζια με πελατες απροσωπους και ανεκφραστους περαστικους
που οι σκιες του δρομου καλυπτουν τα λιγοστα τους χαρακτηριστικα
αλλιωτικα βρεθηκα απο τα παιδικα ονειρα
σε ενα πηγαδι γεματο ψυχες, αναπηρος, και ο χειμωνας καταπιε τις τεσσερις εποχες
σε ενα διαμερισμα που χρονια υγρασια σταζει
ολοι φοβουνται αυτο που πισω απο τα σκοταδια μας κοιταζει
και ο (?) φαινοτυπο το φως εφοσον εφ\'ολης της υλης
ειναι αναλωσιμοι, υποσυνείδητα υποδουλοι του στρες
σαδιστες σεξιστικοι, σαδομαζοχιστες και τζασμενοι
προφητες της ΟΚΑΣ πισω απο κρυσταλινους αδενες κοκας
περα απο καθε μου αποθεμα λογου δεν εχω κουβεντα να πω
περαιτερω οταν ειμαι φυτο στον πυρετο της φλοκας
συνεπως αλλαζω προσωπα, αυτοσκοπος επιβιωσης , τα χρονια
που η μερα πεθαινει και αφηνει καταλοιπα
αγαπη και μισος αποτομα αλλαζουνε, εκει που τα παθη φωλιαζουνε
εκει που τα λογια βουλιαζουνε, ενα προς ενα μεθυστικα τα αποτυπωνω
απο τα χρονια που εθιστηκα, τα λογια δεν εχουνε πλεον καμμια σημασια
ολα ξεκινανε απο το μηδεν εκει που η χρηση γινεται ζωης θυσια
πυρετος στην ιδια σκεψη και υπο την ιδια ουσια
επήρρεια, επιστροφη στα παρκα και τα \"προς κατεδαφιση\" κτιρια¨, μονη
καθοτι η οποιαδήποτε επαφη με τον εξω κοσμο σκοτωνει ο,τι δικο μας απεμεινε
σερνεται στα γονατα κ επειτα αλλοκοτα αλλαζει μορφες, αποκομματα,
ραντεβου για στενες επαφες, αναχωματα απο τυψεις
2006 ετη φωτος, μα και σηψεις σ ανακαλυψεις εσωτερικες
στου μυαλου μου τις σκοτεινες φυλακες, δεινε ρουφιανε
ποτε σου δεν μπηκες, φοβηθηκες τοσο, σκοταδι που εκει κατοικει
κ εχω την συνειδηση μου βρώμικη
μετα απο αυτο πεταχτηκα απο τον υπνο μου
βαδισα στην σιωπη σαν ξωτικο, ο,τι κ αν αγαπησα
το εχασα στοιχηματίζοντας ολοι σε μενα, προσωπα παραμορφωμενα
με βλεμματα στραμμενα στην βλεννα που μερα τη μερα
αναπτυσεται παρασιτωντας στον αυχενα, κατασπαραζει σαρκα και πνευμα
εμετος, ειναι ο πιο προστυχος, βρωμικος κ αρρωστος καιρος που ζησαμε
ολοι μαζι και ο καθεις χωριστα αμαρτησαμε τις νυχτες εκεινες
ερεβος οπου κοιτω, συμπερανα πως οι αμφεταμινες σε καταντανε φυτο
πως να σου το πω, τα παντα γυρω μας αλλαζουν κ αθορυβα περιφερεται
ο διαβολος αναμεσα μας, τα σωθικα μας κατασπαραζουν
τα σκοτεινα προσωπα της νυκτος μ αρπαζουν
ανεμοι φυσανε στην αγονη γη, με νικανε δαιμονες, θεοι
λογια που σκορπισαμε στο απειρο, βγηκα μια νυχτα εχοντας εντονη την
επιθυμια να αποκτησω ενα ακομη λαφυρο, μονο και μονο για μενα δεν
νοιαστηκες ποτε, και καποτε, καποτε να περνας, να με σκεφτεσαι μην με ξεχνας, στην πρωτη μας πραξη νομιζα πως ολο τον κοσμο αγαπας μα γελαστηκα, πηρα χασις και αλκοολ, καθησα και στοχαστηκα δεν βγηκα πουθενα και πιαστηκα διχως αιτια στο ξυλο, πισω μου σε εχω σατανα μεταμορφωμενο σε φιλο και ποτε ξανα δεν περιμενω πανω απο πεντε λεπτα
αν περασουν την εκανα κ εφυγα για τα καλα. δεν το βαζει για να (?)
τρελλας μην υποτιμας οτι δεν μπορει το μυαλο σου να δεχτει, να ανεχτει
πες πως υφισταται, ειναι ανυπαρκτες οι μορφες που σε εχουν καταβαλλει
γαμω το κερατο μου γουσταρω πολυ μα δισταζω να τραβηξω σκανδαλη
εισαι γλυκια ζωη και θυμα στην παγιδα σου αναμενεται να πεσω παλι
υπεθεσα πως ημουνα δεδομενη τροφη για τα κτηνη, με κυνηγαν εκεινοι
που ξερουν πως εχω στριμωχτει, τι κοιτας, τι?
υπαρχουν εκεινες οι στιγμες που τις ζεις μεσα απο χαλασμενες οθονες
ελπιζεις να σου βγει σε καλο μα σου μπηγουν το μαχαιρι ως το κοκκαλο
κ αιμορραγω μονος σε καποιο στενο, στο δρομο που συναντιεται το ψευτικο με το αληθινο στο σταυροδρομι που οτιδηποτε ειναι πιθανο να συμβει
οι προθεσεις συνηθως αλλαζουν απο στιγμη σε στιγμη
πνιγομαι, στις παρυφες της οικογενειακης μελαγχολικης συμβιωσης,
κομβος ενοχης, τα βλεμματα μας προδιδουν, τα ψεμματα μας στην επιφανεια βγαινουνε, εκζεμα(?) ταζουμε το τωρα για το πριν και στο μετα
ονοματα να μην αναφερεις καν, με εχει κουρασει αυτη η αμφισβητηση
ακομα κ αν στοματα λεν πως μ αγαπαν ωστοσο ποτε δεν μου το δειξαν
το πνιξαν καταδικαζοντας ο,τι πιο γλυκο, θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει
θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει, με τα χειλη μου βραχια στο προσωπο της γης, εξακολουθω να παραμενω ασαφης, με ενα ακομα αφηρημενο τραγουδι μου
διαπραγματευω με τα εσω, και δεν ητανε λιγες οι νυχτες εκεινες, που χαζευοντας το κενο αποφασισα να πεσω, ειπα η προσκρουση μετραει και επειτα η ψυχη μου πεταει, χαθηκα αναμεσα σε νερο γη και λασπη, οπου υλη οργανικη ζωντανο με κραταει, πες μου τι να κανω πως να ζησω φυσιολογικα, πως να σταματησω αυτη τη μεταλλαξη, θελω να σκεφτω επιτελους θετικα, μεταξι θα δεις σε μερη που ποτε μου ως τωρα δεν βρεθηκα και μην βιαστεις να κρινεις, ο ιδιος ο κοσμος ειναι αυτος που πολλες φορες σε αναγκαζει αλλοκοτος να γινεις, ενα με ο,τι σιχαινεσαι, ενα και το αυτο, ενα για σενα και ενα για αυτο, για αυτο που σ αγγιζει μερα και νυχτα σαν αερικο, προκαλωντας φρικη, παραθετωντας εννοιες κατατονιες
κ ανοιγει, το κελι μεσα στο οποιο κατοικεις, ειναι το μοναδικο σου καταφυγιο μην ξεμυτισεις στις σκιες, στο φως μεινε συνεχως, εχω την υπονοια πως ο κοσμος γυρω μου ειναι υποκριτης κ αγχωτικος, ειναι ταφος ανοιχτος, πασσαλος καρφωμενος αναμεσα σε στηθη, και ειπα να βγω να δω τους επαναστατες του χθες στα γονατα, ρακενδυτοι ζητιανευουν οι μυθοι κ
αγωνιστες που μπερδεψαν τον δρομο των ιδανικων με το μονοπατι που οδηγει στο παραμυθι, μισος, χαρα, λυπη, αγαπη, χτυποι αλλεπαλληλοι, εφαπτομενοι και παραλληλοι, οι δρομοι της πολης μας οδηγουν στο πουθενα
μου το πε η νυχτα πως σε μια κουφαλα απο μπετον καποιο πρωι θα πεθαινα

παιδι στου κουκου τη φωλια, κρατω την ανασα μου προκειμενου να μην μ ακουσουν, ειναι τοσο κοντα, νιωσε με αδερφε μου, καθε μερα βουλιαζω ολο και πιο βαθια, βλεπω τον ηλιο να πνιγεται στην αγκαλια της σεληνης, ερποντας σαν εντομα, κοιτα μεσα μου η φλογα δεν εσβησε ακομα και απο εδω και μπρος μετραω, τα λαθη μου μεταφραζονται σε χρονο που λιγοστευει, λιγοστευω, σαπιζοντας με ολα αυτα που μισω κ αγαπαω

παιδι στου κουκου τη φωλια
07 απο τον υπογειο σταθμο
ψυχοδραμα

[PETRAN]

Μια όμορφη παραλία...εγκαταλειμμένη, μετά από μια πυρηνική καταστροφή με τα λουνα παρκ καμένα και ένα παιδικό παιχνίδι πεταμένο στην άμμο.

Το μετα-αποκαλυπτικό σενάριο ήταν το concept θέμα του αριστουργηματικό και θρυλικού album των GYBE! \"Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven\". Ένα αλμπουμ που για πολλούς άφησε ιστορία στην μοντέρνα μουσική. Όταν το 70s προοδευτικό ροκ και ο μοντέρνος νεοκλασικισμός ξανασυναντήθηκαν στον επικό και αποκαλυπτικό ήχο του post-rock. Ο νοσταλγικός μονόλογος του \"γέροντα\" \"για τα πράγματα που πέρασαν και δεν θα έρθουν ποτέ ξανά\" εκφράζονται και αναπτύσσονται σταδιακά στις επικο-δραματικές κιθαριστικές γραμμές, στο βιολί και στα όλο και επιταχυνόμενα drums και όλα μοιάζουν σαν να \"κλαίνε\" πριν τελειώσουν ξαφνικά. Το δεύτερο μέρος αρχίζει με μια πανέμορφη νοσταλγική μελωδία και ξαφνικά \"ανατινάζεται\" σε ένα δυθιραμβικό δραματικό πέρασμα πριν δώσει την θέση του στο μελαγχολικό βιολί όπου και μπλέκεται με έναν οργανικό συναισθηματικό θόρυβο και οδηγεί στο μελωδικό αποκορύφωμα όπου και σηματοδοτεί το απόλυτο τέλος, εκεί που όλα χάνονται σε ένα θόρυβο.

(Αν και τα έχω ξανα-ποστάρει παλιότερα...)






Godspeed You Black Emperor! - Sleep Part.1


http://www.youtube.com/watch?v=U7eo8tGJUIc


Godspeed You Black Emperor!- Sleep Part.2


http://www.youtube.com/watch?v=1Vpzge_WaT8



It was Coney Island, they called Coney Island the playground of the world.

There was no place like it, in the whole world,
like Coney Island when I was a youngster.

No place in the world like it, and it was so fabulous.
Now it\'s shrunk down to almost nothing...you see.

And, uh, I still remember in my mind how things used to be, and...uh, you know, I feel very bad.

But people from all over the world came here...
from all over the world...it was the playground they called it the playground of the world...over here.

Anyways, you see, I...uh...you know...
I even got, when I was very small, I even got lost at Coney Island, but they found me...on the...on the beach.

And we used to sleep on the beach here, sleep overnight..they don\'t do that anymore.
Things changed...you see.

They don\'t sleep anymore on the beach.

[PETRAN]

Και μετά το σκώτος έρχεται το φως. Ένα κλασικό πανέμορφο ιμπρεσσιονιστικό κομμάτι από τον μαιτρ του είδους Claude Debussy. \"Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενώς φαύνου\", σε έναν τόπο όπου όλα τα παραμύθια ζωντανεύουν και ο χρόνος δεν περνάει ποτέ...


Claude Debussy - Prelude a l\'apres-midi d\'aun faune


http://www.youtube.com/watch?v=9_7loz-HWUM

[PETRAN]

Και άλλο ένα κλασικό του Γαλλικού ιμπρεσσιονισμού από τον άλλο μαστερ. Ένας παιάνας για μια νεκρή πριγκίπισσα...


Maurice Ravel- Pavane pour une infante defunte


http://www.youtube.com/watch?v=GKkeDqJBlK8

[PETRAN]

και άλλο ένα καραπληκτικό του Ravel .Ο κήπος με τις νεράιδες


Maurice Ravel- Ma mere l\'oye (Le jardin feerique)


http://www.youtube.com/watch?v=Mxs9dXqzzxA