Έχασα τη μανούλα μου απο καρκίνο!

[Χριστινα29021956]

Η Μαμα μου έφυγε πριν 47 ημέρες . Ακριβώς ίδια περίπτωση . Δεν ξέρεις ποσο σε καταλαβαίνω . Κάθε μέρα προσπαθώ να το αντιμετωπίσω , κάθε μέρα .
Εκτός από την θλίψη εχω να διαχειριστώ και Τία κρίσεις πανικού , φοβίες ….
Ποσο μου λείπει Θεέ μου .. ποσο αβάσταχτος αυτός ο πόνος ..

[Penny2]

Αχ! Πόσο σε νιώθω. Έχασα και εγω τη μανούλα μου από καρκίνο, ήταν 63 ετών. Έχουν περάσει 10 μηνες από τότε. Ο πόνος είναι αβασταχτος. Μου λείπει πάρα πολύ.
Πες μου φίλη μου πως το βιώνεις είσαι καλύτερα? Μαλακώνει αυτός ο πόνος ποτέ?

[smile]

πιστεύω ο πόνος αυτός δεν μαλακώνει ποτέ απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτόν.. δύναμη ψυχής θέλει, το ξέρω είναι πολύ δυσκολο καθώς και εγω χάνω τον πατέρα μου από καρκίνο. μη τα κρατάς μέσα σου θα γιγαντωθεί και θα έχει επιπτώσεις στην υγεία σου. εύχομαι ολόψυχα καλό κουράγιο ειλικρινά λυπάμαι και σε νιώθω.

[Penny2]

Να είσαι δυνατή... έτσι μου είχε πει η μανούλα μου,αυτό σου λέω και εγώ.... Να είσαι δυνατή!!! Όσο ζούσε η μανούλα μου ένιωθα τυχερή και γεμάτη. Από αταν έφυγε δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Έχω οικογένεια 2 παιδιά που τα λατρεύω, όμως αυτός ο πόνος....Νιώθω ότι όσο περνάει ο καιρός δυναμώνει ο πόνος... Μένω εξωτερικό και έχω να πάω στο πατρικό μου από όταν ήταν η Μαμά μου στα τελευταία της. Δυστυχώς ούτε στην κηδεία δεν μπόρεσα να πάω. Είχα πάει 2 εβδομάδες πριν φύγει να τη δω μαζί με την 5μηνων κόρη μου... Και δεν μπορούσα πάλι να κάνω τόσο μεγάλο ταξίδι με το μωρό μόνη μου...
Η Παναγία να μας δώσει δύναμη να αντέξουμε... ????????????

[andreas86]

Καλησπέρα. Αυτές τις μέρες κλείσαμε τα 40 της μανούλας μου! Έφυγε 57 χρονών τελείως ξαφνικά! Δε πρόλαβε να παλέψει, την έπιασε πόνος, μπήκε νοσοκομείο και μετά απο πολλές εξετάσεις βρήκαν προχωρημένο καρκίνο τελικού σταδίου και σε 20 μέρες έφυγε! Σπάνια ο πιο επιθετικός καρκίνος που έχουν δει μας είπαν!
Είναι το μόνο άτομο που πίστευα ότι θα ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τόσο γερή, τόσο ζωντανός άνθρωπος, είχε όλη τη ζωή μέσα της, είχαμε πολύ στενή σχέση, αν δεν την έβλεπα κάθε μέρα, μιλούσαμε 5-6 φορές τη μέρα στο τηλέφωνο. Προσπαθώ να το αντέξω, δεν μπορώ, κάθε μέρα νιώθω και χειρότερα! Ήταν εκτός απο μάνα και η καλύτερή μου φίλη! Λέγαμε τα πάντα! Μου λείπει απίστευτα, δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ! Δυστυχώς δεν έχω φίλες και παρέες να βγω και να το ξεπεράσω. Ειδικά τώρα και μια φίλη που είχα, με αποφεύγει, ο κόσμος δεν θέλει πόνο στη ζωή του, σε θέλει μόνο όταν είσαι καλά και γελάς. Στα δύσκολα μόνο οι άνθρωποι που σε αγαπάνε ανιδιοτελώς σε στηρίζουν και δυστυχώς έχασα το ένα. Με τον πατέρα μου είχαμε και έχουμε πολύ τυπικές σχέσεις. Δεν μπορεί να με στηρίξει καθόλου, αποφεύγει να μιλάμε για τη μάνα μου, έτσι το περνάει εκείνος. Εγώ όμως νιώθω καλύτερα να μιλάω για εκείνη.
Θεωρώ την απώλεια της μάνας πολύ πιο δύσκολη, πόσο μάλιστα μια μάνα που λέγαμε τα πάντα και είχαμε τρομερή σχέση και αδυναμία η μια στην άλλη. Ο πατέρας έμεινε πίσω μόνος, δε μπορεί να φάει, να μαγειρέψει, να σκουπίσει, να σιδερώσει, έμεινε μισός, τα είχε έτοιμα απο τη μάνα μου. Μια γυναίκα όμως αν μείνει μόνη της όπως και να'χει θα τα καταφέρει πιο εύκολα όπως και τα παιδιά της.
Γιατί μπορεί να είναι τώρα ο πόνος μπροστά, αλλά με τον καιρό αρχίζουν να φαίνονται τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Όσοι χάσατε μητέρα και μάλιστα σχετικά νέα θα ήθελα να μου πείτε πως είστε τώρα, πως βοηθηθήκατε, ο χρόνος είναι όντως ο καλύτερος γιατρός;

Καλό παράδεισο να έχει

[εμμανουηλ]

σε 18 μηνες εχω χασει 4 ατομα.....καθολου καλυτερα οσο περναει ο καιρος
Καθε βραδυ η σκεψη μου οτι μπορει αυριο να μην ξυπνησω
Δε βοηθανε και οι θρησκειες
Πιστευω οτι ειμαστε εξελιξη των πιθηκιων

[Penny2]

Σας καταλαβαίνω... Όσο ποιο δεμένος είσαι με κάποιον τόσο μεγαλύτερος είναι ο πόνος...! Υπομονή σε όλες μας κορίτσια... Να είμαστε δυνατές... Αυτό θα ήθελαν οι αγαπημένοι μας.! Ελπίζω ότι υπάρχει κάτι και ότι θα ανταμωσουμε μια μέρα... ????

Πάντως το να μοιράζεσαι βοηθάει...
Είμαι εδώ για όποια από εσάς θέλει να μοιράστει την απώλεια της... Να την ακούσω και να την στηρίζω...
Φιλιά πολλά❤️

[End_of_an_era]

Έχει περάσει ένα 6μηνο από όταν έχασα τον μπαμπά μου από καρκίνο. Αν και ξέρω τι έχει συμβεί, το μυαλό αρνείται να το επεξεργαστεί ολοκληρωτικά και απωθεί την σκέψη. Αλλά η καρδιά είναι ραγισμένη. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να αναπτύξω μια σχέση με τον μπαμπά μου, πχ. να έχω φωτογραφίες του, ένα καντήλι, να του μιλάω κτλπ. Μου λείπει αρκετά, ειδικά τους τελευταίους μήνες που αλλάζουν πράγματα στην ζωή μου. Κάθε φορά που πάει εκεί ο νους μου είναι σαν να λέει "δεν παίζει να έγινε αυτό ".

[asperger39]

μπορει να εχει περασει καιρος απ το μηνυμα αυτο μα να πω εδω η σκεψη μου πως ειν με οσους χασαν καποιον ανθρωπο δικο τους . τους νιώθω κι εγω εχω χασει τον πατερα μου απ αυτη την αρρώστια .........

[Penny2]

Κάθε καλοκαίρι ερχομασταν στην Ελλάδα και ήταν εκεί η Μαμά μου που μας περίμενε πως και πως... και γιορταζαμε εκεί και τα γενέθλιά του γιου μου... Πέρυσι δεν πήγαμε δεν άντεχα, φέτος όμως πρώτα ο Θεός λέμε να πάμε...Πως θα γιορτάσουμε εκεί στο κήπο της μανουλας μου τα γενέθλιά του γιου μου και της μικρής μας Ελένης (που πήρε το όνομα της γιαγιάς της) χωρίς εκείνη.. . Η Μαμά μου έφυγε όταν η κόρη μου ήταν 7 μηνών, τη λάτρευε τη μικρή μας, το μοναδικό εγγόνι κορίτσι στην οικογένεια, αλλά όλα τα εγγόνια της τα λάτρευε. Μου έκανε έπληξη όταν γέννησα και ήρθε ενώ δεν ήταν καλά, είπε στον πατέρα μου, θα πάω να δω την εγγονή μου και ας μην ξαναγυρίσω. Όταν έφυγε από εδώ ήταν πολύ χάλια, πέταξε με πυρετό και από τότε μπαινοβγαινε στα Νοσοκομεία. Μέχρι που δεν ξαναβγήκε πάρα μόνο μια μέρα πριν φύγει. Πέρασαν 13 μήνες από τοτε που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο... Κάθε χρόνο περίμενα πως και πως να έρθει το καλοκαίρι... Τώρα φοβάμαι και πονάω.... Μου λείπει τόσο πολύ...

[Vaggg]

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου δεν μπορεί ποτέ να ξεπεραστεί, δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, μπορεί να γίνει υποφερτή όμως αν υπάρχει κάποιος που σε αγαπάει εν ζωή.

[ioannis2]

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου δεν μπορεί ποτέ να ξεπεραστεί, δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, μπορεί να γίνει υποφερτή όμως αν υπάρχει κάποιος που σε αγαπάει εν ζωή.

Δυστυχώς μόνο αυτός ο τρόπος υπάρχει, και να το να είσαι όπως λέμε συνεχώς στην μπρίζα, κάνοντας δηλαδή πράγματα που τουλάχιστον δεν σου είναι αντιπαθητικά, πχ δουλειά με την οποία τα πας καλά, ένα χόμπι, οι υποχρεώσεις του σπιτιού για να περνάς καλά, η παρέα, καθώς και το να σαι απ αυτούς που πιστεύουν στην μετα θάνατον ζωή όπως τη διδάσκει η θρησκεία μας.

[philosopher]

Συλλυπουμαι και συμπάσχω με όσους βίωσαν κάποια οδυνηρή απώλεια! Δυστυχώς, η ζωή είναι απρόβλεπτη..η μάνα μου πέθανε όταν ήμουν 18 αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετά. Την προηγούμενη του θανάτου, είχε δει τον Άγιο Ραφαήλ στον ύπνο της και όταν πέθανε ήταν χαμογελαστή παρά τους πόνους που βίωνε τις τελευταίες μέρες.. Ίσως να είδε κάτι εκείνη την στιγμή, ποιος ξέρει.. Ίσως πάλι να ήταν και τυχαίο

[psycous]

λυπαμαι για τις απωλειες σας που εχετε βιωσει και ειδικα λενε ορφανευεις απο μανα λενε και οχι τοσο απο πατερα.δυστυχως ειτε θελουμε ειτε δεν θελουμε να το θυμουμαστε τον θανατο δεν ξεφευγει το κανεις ειτε ζησεις 50 χρονια ζωης ειτε 100 χρονια περνανε τοσο γρηγορα τα χρονια που δεν καταλαβαινεις ποσο μεγαλωσες αυτα για οσους λενε για τους μεγαλους οτι πολυ εζησαν .βεβαια ειδα ενα πο εγραψε οτι δεν το βοηθαει η θρησκεια αν εχεις το τροπο να το ξεπερασεις χωρις το στηριγμα της πιστης εισαι σε πολυ καλο δρομο αλλα σε τετοιες δυσκολες καταστασεις πολλοι καταφευγουν στην πιστη για δυο λογους πρωτον βλεπουν την ματαιοτητα της ζωης αν υποφερουν απο καρκινο και βασανιζονται και δευτερον στους ανθρωπους εννοω φιλους δεν λεω συγγενεις δεν μπορουμε να βασιστουμε εννοω στην πιστη μπορεις να βασιστεις διοτι εδω στην ζωη ειμαστε ολοι περαστικοι καποια στιγμη θα φυγουμε ολοι αργα η γρηγορα σημασια εχει να εχουμε φερθει καλα στους συνανθρωπους μας για να μας θυμουνται με καλο τροπο αυτοι που θα εχουμε αφησει πισω μας αλλα και δευτερον να ειμαστε κοντα στον Θεο και να εχουμε αιωνια ευδαιμονια που δεν συγκρινεται ουτε με 100 ζωες στην γη αν υποθετικα μπορουσαμε να τις ζησουμε γιατι προσωπικα δεν πιστευω στην μετενσαρκωση ειμαι Χριστιανος ορθοδοξος

[psycous]

Συλλυπουμαι και συμπάσχω με όσους βίωσαν κάποια οδυνηρή απώλεια! Δυστυχώς, η ζωή είναι απρόβλεπτη..η μάνα μου πέθανε όταν ήμουν 18 αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετά. Την προηγούμενη του θανάτου, είχε δει τον Άγιο Ραφαήλ στον ύπνο της και όταν πέθανε ήταν χαμογελαστή παρά τους πόνους που βίωνε τις τελευταίες μέρες.. Ίσως να είδε κάτι εκείνη την στιγμή, ποιος ξέρει.. Ίσως πάλι να ήταν και τυχαίο

πολυ θετικο αυτο που ειπες δεν εννοω την απωλεια κριμα που την εχασες αλλα που ειδε τον Αγιο Ραφαηλ και ηταν χαμογελαστη νεκρη αυτο σημαινει οτι η μανα σου ειναι στον Παραδεισο μακαρι να αξιωθουμε να παμε ολοι εκει αυτο ειναι το νοημα της ζωης δοκιμαζομαστε φευγουμε και αναλογως των πραξεων μας καταληγουμε στην κολαση αν ειμαστε αμετανοητοι αμαρτωλοι ειτε στον Παραδεισο που αξιωθηκε η μητερα σου.οπως ελεγε και ο πατερ παισιος με τον καρκινο εχουν αξιωθει πολλοι ανθρωποι με τον πονο πονο που περνανε και την ταλαιπωρια να πανε στον παραδεισο.μακαρι να παμε και εμεις εκει