θα νιώσω επιτέλους ζωντανός;

[txopit]

Ευχαριστώ πολύ, η αλήθεια είναι πως έχω καταλάβει ότι δεν θέλει και αυτός να μου δίνει μεγάλες δόσεις φαρμάκων. Είναι πολύ καλός στη δουλεία του πράγματι.

δεν μπορώ άλλο όμως κουράστηκα δεν νιωθω τπτ;

[infix]

Καλησπέρα, δεν ξέρω αν λέμε το ίδιο, αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνω τι λες, διαγνώστηκα το 2017 και φέτος ειδικά ένιωσα τι σημαίνει η φρίκη με την ανηδονία και την περίφημη και συγγενική της έλλειψη συναισθήματος, που λένε ότι είναι επακόλουθο κάθε ψύχωσης. Μπερδεύουμε όμως νομίζω δύο πράγματα. Άλλο είναι το σύμπτωμα της έλλειψης συναισθήματος, που συνοδεύει πολλές ψυχώσεις και άλλο η κατασταλτική δράση κάποιων φαρμάκων. Για παράδειγμα εγώ ένιωσα απαίσια όταν έπαιρνα Olanzapine, πάχυνα όσο ποτέ και ο μεταβολισμός μου ήταν στο μηδέν, η τουαλέτα (συγγνώμη για τις άχαρες λεπτομέρειες!) έγινε άγνωστη λέξη και η καταστολή πια στα 15 mg μαζί με το Risperdal με έκαναν λιώμα. Έκοψα δύο χρόνια τα φάρμακα και ενώ ήμουν εμφανώς ψυχωτικός δεν έπαιρνα φάρμακα και αρνιόμουν να πάω στο γιατρό. Κατέστρεψα την οικογένειά μου, παραληρούσα και με έπαιρνα στα σοβαρά, μίλησα στους αγαπημένους μου τόσο σκληρά που δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου ίσως, ένιωσα πολλά συναισθήματα, όπως νόμισα. Γιατί απλώς νόμισα. Με κατέστρεψα και πήρα και άλλους στο λαιμό μου, φέρθηκα φρικιαστικά σε μένα και με αδιαφορία σε μένα και σε άλλους. Από τον Ιούνιο φέτος παίρνω 10 mg Αριπιπραζόλη (το λεγόμενο Abilify). Να σου πω τι με οδήγησε να μιλήσω ανοιχτά στη νευρολόγο μου; Το ότι ξαφνικά δεν αγαπούσα πια! Η γιατρός μου δεν ήξερε ότι το καλοκαίρι του 2017 είχα νοσηλευτεί με εισαγγελική εντολή για δύο μήνες με διάγνωση F29.0! Πήγαινα στη γιατρό μου ως δήθεν καταθλιπτικός και έπαιρνα το Citalopram μου και έφευγα, αλλά δεν έλεγα όλη την αλήθεια. Τώρα μόνο πια, αφού τα έκανα θάλασσα, δέχομαι και ξέρω ότι αγάπησα πολύ στη ζωή μου αλλά δεν ξέρω που πήγανε όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα και μου λείπουνε. Είμαι ένα κτήνος ή έτσι συμπεριφέρθηκα, τώρα παίρνω αγωγή και κάνω θεραπεία και ελπίζω να ξανανιώσω χαρά και αγάπη και όχι σα μηχάνημα ή κούφιο ξύλο, όπως νιώθω συνήθως φέτος. Σου εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να νιώσεις γρήγορα. Πολλοί νομίζουν ότι είναι τα φάρμακα, αλλά αυτό είναι ένα λάθος, κατά τη γνώμη μου. Αν αφεθείς στην ψύχωση, θα σε σμπαραλιάσει και θα σε αφήσει όπως εμένα, ένα κούφιο ξύλο χωρίς αυταξία και χαρά, σα ζωγράφος που του τελείωσαν τα χρώματα και έμεινε να αναρωτιέται τι του συνέβη και τόσα χρώματα χαθήκανε. Συγγνώμη για τον δραματικό τόνο της αφήγησης, ακόμα είμαι σε πολύ κακή κατάσταση και μόλις συνέρχομαι, μόλις βελτιώθηκε ο ύπνος μου πριν λίγες μέρες με την Αριπιπραζόλη. Συμπέρασμα: Δεν είναι κάθε καταστολή κακή. Και το αλκοόλ καταστέλλει, αλλά είναι κακό, ενώ τα φάρμακα σώζουν ζωές, και οικογένειες, προσθέτω εγώ.