Επιμένει αλλά δεν θέλω πάλι να στεναχωρίεμαι.

[Erudinam]

Το νέο μου πρόβλημα είναι οτι το ocd μου λέει ότι έκανα μια υπόσχεση το 2017 να μην κολλάω τσίχλα. Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα, αλλά κάτι μέσα μου, μου λέει

υποσυνειδητο. ωχ ωχ! δεν θυμαμαι τίποτα. αλλά κάτι μου θυμίζει παρόλο που δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.


Φαντάζομαι είναι κάτι ανάλογο σαν αυτός που νομίζει ότι άφησε τον φούρνο ανοιχτό ενώ τον έχει ελέγξει 3-4 φορές.


Όσο και να αποκλείω το γεγονός ότι δεν έκανα υπόσχεση, κάτι μέσα μου επιμένει.

Είναι ο ψυχαναγκασμός ή μια ανάμνηση αληθινή που αποθηκεύτηκε στο υποσυνείδητό μου;

[andreas86]

Το νέο μου πρόβλημα είναι οτι το ocd μου λέει ότι έκανα μια υπόσχεση το 2017 να μην κολλάω τσίχλα. Δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα, αλλά κάτι μέσα μου, μου λέει

υποσυνειδητο. ωχ ωχ! δεν θυμαμαι τίποτα. αλλά κάτι μου θυμίζει παρόλο που δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.


Φαντάζομαι είναι κάτι ανάλογο σαν αυτός που νομίζει ότι άφησε τον φούρνο ανοιχτό ενώ τον έχει ελέγξει 3-4 φορές.


Όσο και να αποκλείω το γεγονός ότι δεν έκανα υπόσχεση, κάτι μέσα μου επιμένει.

Είναι ο ψυχαναγκασμός ή μια ανάμνηση αληθινή που αποθηκεύτηκε στο υποσυνείδητό μου;

Να κολλάς τσίχλα που;;

[andreas86]

Προσπαθώ να καταλάβω γι'αυτό σε ρωτάω!

[Erudinam]

Το ocd μου λεει οτι, λογω μιας παλιας συνηθειας που είχα να κολλαω τσιχλες κατω απο το γραφείο μου, επείδη βαριόμουν να παω κουζίνα να τις πεταξω, έκανα μια υπόσχεση στον Θεό γιατί ίσως τότε (Σεπτέμβριο του 2017) να μου ήρθε αυτο σαν ιδέα για να κόψω την κακιά συνηθεια. Ξέρω οτι εκείνη την περίοδο είχε ξεκινήσει ο ψυχαναγκαστικός φόβος για τον Θεό, οπότε το θεωρώ απίθανο να έμπλεκα με υποσχέσεις. Ακόμη και αν έμπλεκα, θα το θυμόμουν. Αποκλείεται να ξεχνούσα ένα τέτοιο θέμα. Εδω, θυμάμαι άκυρα περιστατικά απο εκείνη την περίοδο, και πιο παλιά. Λογικά, θα το θυμόμουν αν έκανα υπόσχεση. Ακόμη και πέρυσι που έκανα, ας το πούμε, μια συλλόγη αναμνήσεων με υποσχέσεις κλπ, δεν πήγε πότε το μυαλό μου σε τίποτα σχετικό με τσίχλα. Πότε δεν σκέφτηκα όλα αυτά τα χρόνια, τίποτα σχετικά με τσίχλα. Το 2019, μόνο, είχα εναν ψυχαναγκασμό να μην προσεύχομαι, ούτε με το μυαλό μου, οταν μασάω τσιχλα. κάτι τέτοιο. και μετά, κατα την διάρκεια της καραντίνας, αυτό το ψυχαναγκαστικό θέμα "να μην προσεύχομαι όταν μασάω τσίχλα" ξαναεπέστρεψε και νομίζω, 1-2 φορές, μόλις είχα βάλει καινούργια τσίχλα στο στόμα μου, αλλά, λόγω ψυχαναγκασμού, ήθελα να προσευχήθω με το μυαλό μου και δεν ήθελα να πετάξω την τσίχλα. Έκανα σκέψη να την βάλω για λίγο στην τσέπη μου, αλλά μου ήρθε μια άκυρη σκέψη " δεν πρέπει να προσεύχομαι, ακόμη και αν η τσίχλα είναι κολλημένη. πρέπει να την πετάξω για να προσευχηθώ"

Το ίδιο θέμα με είχε απασχολήσει και πιο μετά, μπορεί Απρίλιο ή Μαίο. Μάσαγα τσίχλα και ήμουν στο γραφείο μου. Βαριόμουν να πετάξω την τσίχλα και νομίζω, ήθελα να προσευχηθώ. Ήξερα ότι δεν πρέπει να προσευχηθώ με την τσίχλα, και μου ήρθε μια άκυρη σκέψη να την κολλήσω κάτω από το γράφειο, όπως έκανα πριν χρόνια (δεν θυμαμαι πότε το σταματησα) και τότε, μου ήρθε ένα αρνητικό συναίσθημα. ένα "δεν πρέπει"


Λογικά, αυτό προέκυψε επειδή την πρώτη φορα που ήθελα να βάλω την τσίχλα στην τσέπη μου, για να προσευχήθω, μου ήρθε μια άκυρη σκέψη οτι "η τσιχλα δεν πρεπει να ειναι κολλημενη πουθενα. πρέπει να πετιέται" οπότε, αυτόματα, αυτό μου ήρθε όταν ήμουν στο γραφείο. Αλλά, μου ήρθε με μεγαλύτερο άγχος σε σχέση με την φόρα που μου είχε περάσει από το μυαλό, στο άκυρο, να βάλω την τσίχλα στην τσέπη, γιατί, νομίζω, συνοδεύτηκε με ένα γρήγορο flashback ότι κάποτε κόλλαγα τσίχλες και ότι και τότε, μπορεί να έκανα μια υπόσχεση να μην κολλάω.

[andreas86]

Το ocd μου λεει οτι, λογω μιας παλιας συνηθειας που είχα να κολλαω τσιχλες κατω απο το γραφείο μου, επείδη βαριόμουν να παω κουζίνα να τις πεταξω, έκανα μια υπόσχεση στον Θεό γιατί ίσως τότε (Σεπτέμβριο του 2017) να μου ήρθε αυτο σαν ιδέα για να κόψω την κακιά συνηθεια. Ξέρω οτι εκείνη την περίοδο είχε ξεκινήσει ο ψυχαναγκαστικός φόβος για τον Θεό, οπότε το θεωρώ απίθανο να έμπλεκα με υποσχέσεις. Ακόμη και αν έμπλεκα, θα το θυμόμουν. Αποκλείεται να ξεχνούσα ένα τέτοιο θέμα. Εδω, θυμάμαι άκυρα περιστατικά απο εκείνη την περίοδο, και πιο παλιά. Λογικά, θα το θυμόμουν αν έκανα υπόσχεση. Ακόμη και πέρυσι που έκανα, ας το πούμε, μια συλλόγη αναμνήσεων με υποσχέσεις κλπ, δεν πήγε πότε το μυαλό μου σε τίποτα σχετικό με τσίχλα. Πότε δεν σκέφτηκα όλα αυτά τα χρόνια, τίποτα σχετικά με τσίχλα. Το 2019, μόνο, είχα εναν ψυχαναγκασμό να μην προσεύχομαι, ούτε με το μυαλό μου, οταν μασάω τσιχλα. κάτι τέτοιο. και μετά, κατα την διάρκεια της καραντίνας, αυτό το ψυχαναγκαστικό θέμα "να μην προσεύχομαι όταν μασάω τσίχλα" ξαναεπέστρεψε και νομίζω, 1-2 φορές, μόλις είχα βάλει καινούργια τσίχλα στο στόμα μου, αλλά, λόγω ψυχαναγκασμού, ήθελα να προσευχήθω με το μυαλό μου και δεν ήθελα να πετάξω την τσίχλα. Έκανα σκέψη να την βάλω για λίγο στην τσέπη μου, αλλά μου ήρθε μια άκυρη σκέψη " δεν πρέπει να προσεύχομαι, ακόμη και αν η τσίχλα είναι κολλημένη. πρέπει να την πετάξω για να προσευχηθώ"

Το ίδιο θέμα με είχε απασχολήσει και πιο μετά, μπορεί Απρίλιο ή Μαίο. Μάσαγα τσίχλα και ήμουν στο γραφείο μου. Βαριόμουν να πετάξω την τσίχλα και νομίζω, ήθελα να προσευχηθώ. Ήξερα ότι δεν πρέπει να προσευχηθώ με την τσίχλα, και μου ήρθε μια άκυρη σκέψη να την κολλήσω κάτω από το γράφειο, όπως έκανα πριν χρόνια (δεν θυμαμαι πότε το σταματησα) και τότε, μου ήρθε ένα αρνητικό συναίσθημα. ένα "δεν πρέπει"


Λογικά, αυτό προέκυψε επειδή την πρώτη φορα που ήθελα να βάλω την τσίχλα στην τσέπη μου, για να προσευχήθω, μου ήρθε μια άκυρη σκέψη οτι "η τσιχλα δεν πρεπει να ειναι κολλημενη πουθενα. πρέπει να πετιέται" οπότε, αυτόματα, αυτό μου ήρθε όταν ήμουν στο γραφείο. Αλλά, μου ήρθε με μεγαλύτερο άγχος σε σχέση με την φόρα που μου είχε περάσει από το μυαλό, στο άκυρο, να βάλω την τσίχλα στην τσέπη, γιατί, νομίζω, συνοδεύτηκε με ένα γρήγορο flashback ότι κάποτε κόλλαγα τσίχλες και ότι και τότε, μπορεί να έκανα μια υπόσχεση να μην κολλάω.

Πρέπει να δεις κάποιον ειδικό και ο ίδιος καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό, όσο και να γράφεις εδώ δεν θα αλλάξει τίποτα μόνο εάν σε κάνει για λίγο να χαλαρώνεις, αλλά το λίγο και το πρόσκαιρο δεν είναι λύση!!