Μοναξιά και καμία βοήθεια από το περιβάλλον

[Estel]

Καλησπέρα ....
Γράφω αυτό το μήνυμα γιατί δεν ξέρω τι άλλο να κάνω και που να μιλήσω.... γιατί το τελευταίο πράγμα που έκανα πριν γράψω εδώ είναι να γράφω σε ένα τετράδιο τις σκέψεις μου... Γιατί?

Γιατί πολύ απλά δε με ακούει κανείς...

Εδώ και 2 μήνες δεν βρίσκω κανένα νόημα στη ζωή μου (συνέβη συγκεκριμένο γεγονός δεν ξέρω αν θα ήθελα να το αναλύσω πάλι γιατί δε θέλω να με πιάσουν τα κλάμματα), δε με κάνει τπτ ευτυχισμένη αλλά αυτό πάει κ έρχεται.. δηλ μπορώ να αντιμετωπίση τη δυστυχία... αυτό που δεν μπορώ όμως να αντιμετωπίσω είναι τη μοναξιά...

Ζητάω βοήθεια λοιπόν από τους δικούς μου και αντί να με βοηθήσουν τώρα που τους έχω πραγματικά ανάγκη, κάθονται και μου παραθέτουν προβλήματα τα οποία συμβαίνουν σε άλλους ανθρώπους και είναι γι'αυτούς σοβαρότερα από αυτό που έχω εγώ... Και συμφωνώ μαζί τους και καταλαβαίνω ότι είναι αντιμετωπίσιμο το πρόβλημά μου (στα 10' που σκέφτομαι λογικά) ... Και πάνω που είμαι καλά για δέκα λεπτά με πιάνουν πάλι τα κλάμματα.... Και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το θέμα, όταν προηγουμένως έχω σφίξει τα δόντια και λέω καλά κάνουν κ με κράζουν οι δικοί μου γιατί έχουν δίκιο.....

Έπειτα περίμενα να με σκεφτούν οι φίλες μου..... Οι οποίες αρκούνται σε λίγα τηλέφωνα και λίγα μηνύματα του στυλ "εντάξει, μπορείς να φανείς δυνατή κλπ κλπ".... Μέχρι που μου στείλανε το αποτελειωτικό μήνυμα "Δεν έχουμε να σου πούμε κάτι άλλο, τώρα πρέπει να το αντιμετωπίσεις μόνη σου. Φιλάκια" .....

Είμαι κλεισμένη στο δωμάτιό μου εδώ και 2 μήνες και διαβάζω συνέχεια, κάνω συνέχεια εργασίες, δουλειές κλπ (εργασιοθεραπεία δηλ...) για να ξεχνιέμαι.... Και κανείς τους δεν έχει ενδιαφερθεί να με τραβήξει έξω από την φυλακή μου... Βγαίνω μόνο για να πηγαίνω στη σχολή μου (όπου εκεί δεν έχω κάνει πραγματικούς φίλους, απλά έχω λίγες παρέες ίσα ίσα για τα διαλείμματα) και να παρακολουθώ τα μαθήματα ....

Είμαι μόνη μου... και δε μπορώ να το αντιμετωπίσω αυτό.... Πονάω... κάθε νύχτα βλέπω αηδιαστικούς και τρομαχτικούς εφιάλτες... ξυπνάω, κλαίω.... και οι γονείς μου μου φωνάζουν φυσικά.....

Δηλ όλοι με κράζουνε απλά.... Δε μπορώ άλλο μόνο φωνές... θέλω λίγη λύπη, λίγη συμπόνοια.... δε μπορώ άλλο... τι να κάνω...? Δεν έχω καν τα χρήματα για να πάω σε κάποιον ειδικό ...

[Θεοφανία]

Εστελ...νιωθω σα να μου ηρθε ενα μνμ στο κινητο και να λειπει το ρημα.

Δεν θελω να σε πιέσω και αν θες φυσικά, αλλά μου φαίνεται πολύ γενικο ολο αυτο που γραφεις, αν δεν παραθεσεις τουλαχιστον κάποια στοιχεια γι αυτο που σου συνεβη πριν δυο μηνες και εφερε ολη αυτη την κατασταση.
Πχ, αν αντιμετωπισες ενα θανατο/χωρισμο/οικονομικο πρόβλημα/μαγουλαδες.
Το καθε πράγμα εχει τη βαρυτητα του και για τον καθενα ειναι εξισου σημαντικο, αλλά νομίζω πως αν θες να το συζητησουμε/αναλυσουμε, θα ηταν καλύτερα να γινεις λιγο πιο σαφης.
Δεν σε ξερει κανεις εδω και δεν προκειται κανεις να σε κρινει.

ΥΓ. Καλως ηρθες, (πολλά νεα μελη σημερα!)

[psipsina]

υποθέτω ότι τα πολλά νεα μέλη ειναι λόγω κυριακής και όλοι ξέρουμε οτι για κάποιους οι αργίες ειναι αρκετά επώδυνες.
Εστέλ θα συμφωνήσω με τη Θεοφανία. δώσε ενα παραπάνω στοιχείο να καταλάβουμε τι φταίει.

[Empneustns]

τι θα ηθελες να κανουν οι φιλοι σου και οι γονεις σου.γραψτο και μετα πες μας αν το καναν ποια θα ηταν η αντιδραση σου ...

[Winston_man]

Καλως ήρθες Θελεις να μας δωσεις λιγες πληροφοριες ακομα? Για να μην μιλαμε γενικα και αόριστα.

[giota]

Εστελ ξέρεις πόσες φορές προσπαθώντας να δώσω στην μάνα μου να καταλάβει πως αισθάνομαι μου έλεγε τα ιδια ακριβώς; υπάρχουν και χειρότερα.Μα φυσικά το ξέρω όμως θέλω να ακούσεις εμένα της έλεγα γιατί υπάρχουν και καλύτερα.Το θέμα είναι πως δεν ξέρουν τι να πουν και έχουν την απάντηση υπάρχουν και χειρότερα.Εστελ ειλικρινά άργησα και εγώ να το καταλάβω και αν και είμαι μεγάλη σε ηλικία ακόμη μου φαίνεται δύσπεπτο,το να μην προσπαθούν δικοί σου άνθρωποι να σε νιώσουν αυτό απο δική μου εμπειρία.Πρέπει να βρείς την δύναμη να σηκωθείς μόνη σου να ζητήσεις βοήθεια.Αυτό έκανα δίχως να υπάρχει οικονομική δυνατότητα πολλά χρόνια πριν.Ακόμη προσπαθώ γιατί εμφανιζονται νέα προβλήματα που με πισωγυρίζουν.Προσπαθώ μόνη με εμπόδια θα έλεγα αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση.Εκμεταλεύσου το ότι είσαι νέα κοπέλα πολύ σημαντικό για να κάνεις την αλλαγή αξίζει τον κόπο προσπάθησε να απευθυνθείς κάπου.

[Polarjetstream]

Συμφωνώ με τους προηγούμενους σχολιαστές. Απλά να σημειώσω ότι εγγενές νόημα στη ζωή δεν υπάρχει, απλά εμείς δίνουμε το νόημα αυτής κάνοντας πράγματα που μας γεμίζουν ως άτομα. Είναι στο χέρι σου απλά.

[RainAndWind]

Estel,καλημέρα.Έχεις την κατανόησή μας,ό,τι κι αν είναι αυτό που περνάς.Αλλά πέραν τούτου,εφόσον αντιλαμβάνεσαι πως το περιβάλλον σου δε σου δίνει λύσεις παρά επιφανειακές στο πρόβλημά σου,έχεις σκεφτεί να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο για να σε βοηθήσει να αντιληφθείς ίσως τις λύσεις που σου ταιριάζουν;Γιατί να μην κάνεις μία κίνηση τέτοια;Τι νομίζεις πως σε σταματά;
Δυστυχώς η φιλία φαίνεται αν είναι πραγματική φιλία στις δυσκολίες.Για τον καφέ,το σινεμαδάκι και τις ταβερνίτσες,όλοι το έχουμε...Αλλά αυτή τη στιγμή ίσως να μη σε χρειάζεται τόσο η αξιολόγηση των ανθρώπων που σε περιβάλλουν(αργότερα θα το κάνεις και αυτό),όσο η έστω και διστακτική πρώτη κίνηση προς την πορεία για εύρεση λύσης.
Τι είναι αυτό που δε θα ήθελες να συζητήσεις;Aς κλάψεις,δεν πειράζει,πες το,ήδη κλαις μέσα σου πάρα πολύ.
Μπορείς να το αντιμετωπίσεις,οι περισσότεροι έχουμε περάσει παρόμοιες φάσεις απελπισίας σαν τη δική σου.Καταλαβαίνουμε.
Κάνε κάποια κίνηση να ξεφύγεις από τον κλοιό των αρνητικών σκέψεων.

[Paolo_1]

Estel αν αυτό το τόσο σοβαρό που σου συνέβη ήταν πχ ότι χώρισες με το αγόρι σου τότε εντάξει δεν αξίζει καν να ασχοληθεί κανεις.Το θεωρώ εντελώς ασήμαντο.Αν είναι οτιδήποτε άλλο τότε το συζητάμε.