Απο μικρό παιδί και απο τρελό θα μάθεις την αλήθεια...

[Θεοφανία]

Επειδή προφανώς ελάχιστοι καταλαβαίνουν τι εστί ψύχωση (ακόμα και αρκετοί απο όσοι το παθαίνουν) θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε πως έχεις μανία καταδίωξης. Για το καλό του παραδείγματος δεν θα υποθέσουμε τα αίτια αυτής. Έστω οτι ένα βράδυ κοιμάσαι και ακούς 10 διαφορετικούς θορύβους. Ο κάθε ήχος θα σημαίνει 10 διαφορετικά πράγματα όμως στον συναισθηματικό σου κόσμο το συμπέρασμα θα παραμένει το ίδιο..οτι σε καταδιώκουν.


Έχεις δίκιο και σίγουρα αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά εγώ δεν μίλησα για τόσο τραβηγμένες καταστάσεις, αλλά πιο \"φυσιολογικά\" επίπεδα.

Για τον εαυτό μου Θεοφανία πάνω σε αυτά που λέμε δεν θα πώ τίποτα περισσότερο παρα μόνο αυτό. Απο γυναίκα το έπαθα, με γυναίκα το ξεπέρασα...

Εύχομαι να είσαι πάντα υγιής και όχι τόσο ευαίσθητος ώστε να μπορεί μια απογοήτευση, όσο μεγάλη και αν είναι, να σε αρρωσταίνει.

Να\'σαι καλά και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Το ξέρεις πάντως πως δεν έχω κανένα παράπονο απο σένα...είσαι απο τα 10-15 άτομα που μου έχουν απαντήσει σε αυτό εδώ το φορουμ. [/quote]

[Θεοφανία]

Originally posted by keep_walking
Ελα να φτιαξεις τοτε ενα συγκεκριμενο φιλο μου ο οποιος κανει παρεα μονο με μενα και με ενα αλλο ατομο γιατι οι αλλοι ολοι τον αποριπτουν,του ετυχε κατι τραγικο και απο τοτε τα κανει ολα λαθος,οι κινησεις του σωματος του ειναι λαθος,ολα ειναι λαθος.

Αν κατάλαβα καλά μου λες για έναν άνθρωπο που υπέστη αναπηρία και οι γύρω του τον απορρίπτουν; Οκ, μιλάμε για ανθρώπους χωρίς συνήδειση.
ΠΑρόλα αυτά, αν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα εκ των πραγμάτων περιορίζεται. Εγώ όμως δεν μίλησα για τόσο ακραίες περιπτώσεις και φυσικά ξέρω ότι συμβαίνουν....

[keep_walking]

Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.

[Θεοφανία]

Originally posted by keep_walking
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.

Στην πραγματικότητα δεν διαφωνούμε, απλά συζητάμε για διαφορετικές περιπτώσεις και σίγουρα αν βίωνα αυτό που ζεις εσύ με τον φίλο σου πάνω σε αυτό θα μιλούσα και γω.

[vince]

Originally posted by keep_walking
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.

Ελαστικός με τις αδυναμίες των άλλων.....

Ξέρεις keep κάποτε ήμουν ένα πολύ καλό παιδί που πίστευε πως θα μεγαλώσει και θα μπορέσει να κάνει ένα δύο σωστά πράγματα στην ζωή του. Όσο μεγαλώνω ανακαλύπτω πως αν δεν αφήσω πίσω μου τις ευαισθησίες ο κόσμος θα με πατήσει.

Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν γιατί και εγώ, όπως ο κάθε άνθρωπος, μια στάλα στον ωκεανό είμαι. Ίσως να διακρίνω. Μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορώ να σου πω οτι ο κόσμος είναι όμορφος. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ξεχωρίζουν στα μάτια μας, που έχουν τον δικό τους όμορφο κόσμο και αισθανόμαστε την ανάγκη να τους ανακαλύψουμε.

Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.

Όσο περνάει ο καιρός και όσα πιο πολλά μηνύματα γράφω στο φορουμ τόσο πιο μόνος νιώθω. Δεν είναι φοβερό αυτό?

[εσωτερική_σήψη]

Originally posted by vince

Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.

Όσο περνάει ο καιρός και όσα πιο πολλά μηνύματα γράφω στο φορουμ τόσο πιο μόνος νιώθω. Δεν είναι φοβερό αυτό?

Πολύ σωστά αυτά που γράφεις.Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν αυτοί οι λίγοι για τους οποίους θα εκανες τα πάντα.
Για εμένα ένιωθα αρκετό καιρό πως δεν υπήρχε κανείς και δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο φρικτό ήταν αυτό το κενό συναίσθημα που ένιωθα.πόσο απελπιστικό να διαπιστώνεις ότι στα δύσκολα είσαι πάντα μόνος..

νομίζω πως όλοι εδώ νιώθουμε μοναξιά γι΄αυτό επιδιώκουμε τη κοινωνικότητα και αλληλουποστήριξη

[vince]

Πράγματι εσωτερική_σήψη στα δύσκολα είμαστε μόνοι. Απλά όσον αφορά το δόσιμο και τους λίγους όπως λες που θα έκανες τα πάντα...δεν συμφωνώ. Κανένας δεν αξίζει τα πάντα από σένα γιατί κανένας δεν πρόκειται να το εκτιμήσει.

Η αλληλοϋποστήριξη είναι σχετική και τα πάντα μπορούν να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη...όπως και η αντίληψη μας για τον κόσμο...εδώ μέσα και εκεί έξω.

[εσωτερική_σήψη]

όντως πολύ εύκολα κάποιος που είναι αγαπητός από ολους μπορεί να βρεθεί στον πάτο με τα σκουλήκια.
είχα καταλήξει παλια να μην είμαι αποδεκτή πουθενά.
και ποναει να βέπεις παντού την απορριψη.
είναι τόσο δύσκολο να ανταπεξέλθεις στις καθημερινές σου υποχρεώσεις και να μην έχεις ένα ατομο να σε καταλαβαίνει

[vince]

Καταλαβαίνω πως νιώθεις. Είναι άσχημο να αισθανόμαστε μόνοι αλλά ξέρεις..νομίζω πως το internet μας έχει κάνει να αισθανόμαστε πιο μόνοι από ότι μας έκανε κάποτε η μητέρα φύση.

Καλό βράδυ!

[anwnimi]

Originally posted by vince

Originally posted by keep_walking
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.

Ελαστικός με τις αδυναμίες των άλλων.....

Ξέρεις keep κάποτε ήμουν ένα πολύ καλό παιδί που πίστευε πως θα μεγαλώσει και θα μπορέσει να κάνει ένα δύο σωστά πράγματα στην ζωή του. Όσο μεγαλώνω ανακαλύπτω πως αν δεν αφήσω πίσω μου τις ευαισθησίες ο κόσμος θα με πατήσει.

Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν γιατί και εγώ, όπως ο κάθε άνθρωπος, μια στάλα στον ωκεανό είμαι. Ίσως να διακρίνω. Μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορώ να σου πω οτι ο κόσμος είναι όμορφος. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ξεχωρίζουν στα μάτια μας, που έχουν τον δικό τους όμορφο κόσμο και αισθανόμαστε την ανάγκη να τους ανακαλύψουμε.

Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.

Όσο περνάει ο καιρός και όσα πιο πολλά μηνύματα γράφω στο φορουμ τόσο πιο μόνος νιώθω. Δεν είναι φοβερό αυτό?

Ο κόσμος δεν είναι ιδανικός, οι άλλοι δεν είναι ιδανικοί, όπως άλλωστε ούτε κι εμείς, να μην το ξεχνάμε.

\"Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. \"

Συμφωνώ πολύ με αυτή σου τη φράση.

\"Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.\"

Κι αν ακόμα το \"ξεχάσουν\" αυτό που επιλέξαμε να κάνουμε εμείς τότε, δε χάνει την αξία του, την πολυτιμότητά του. Γιατί εμείς το επιλέξαμε. Κάτι δώσαμε και κάτι πήραμε από αυτό.

Και όπως μπορεί οι άλλοι να \"ξεχάσουν\", έτσι μπορεί να το κάνουμε κι εμείς, δυστυχώς.

Κι αν συμβεί να ξεχάσουμε, είτε εμείς είτε οι άλλοι, η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και αναπάντεχη, που μπορεί και να \"ξαναθυμηθούμε\", είτε εμείς είτε οι άλλοι...

[vince]

Originally posted by anwnimi
Και όπως μπορεί οι άλλοι να \"ξεχάσουν\", έτσι μπορεί να το κάνουμε κι εμείς, δυστυχώς.

Κι αν συμβεί να ξεχάσουμε, είτε εμείς είτε οι άλλοι, η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και αναπάντεχη, που μπορεί και να \"ξαναθυμηθούμε\", είτε εμείς είτε οι άλλοι...

Τα συμπεράσματα σου είναι ιδιαίτερα ώριμα anwnimi.

Άλλωστε όπως λένε ο χρόνος είναι σχετικός. Το πριν και το τώρα είναι μέσα μας και εναλλάσσεται κάθε φορά με διαφορετική πλοκή. Ακόμα και το επιφανειακό αλλάζει αλλά με πιο αργούς ρυθμούς. Το θέμα βέβαια είναι... πως θα νιώσουμε σαν ξυπνήσουμε μια μέρα με άσπρα μαλλιά και ανακαλύψουμε πως \"ξεχάσαμε\" κάποιους άλλους χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε μαζί τους όλα όσα θέλαμε. Μερικές φορές αναρωτιέμαι?

[Sofia]

Originally posted by vince
Το θέμα βέβαια είναι... πως θα νιώσουμε σαν ξυπνήσουμε μια μέρα με άσπρα μαλλιά και ανακαλύψουμε πως \"ξεχάσαμε\" κάποιους άλλους χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε μαζί τους όλα όσα θέλαμε. Μερικές φορές αναρωτιέμαι?

δεν νομιζω πώς κανουμε κατι αλλο απο αυτο που θελουμε καθε φορα...

[weird]

Originally posted by Sofia

Originally posted by vince
Το θέμα βέβαια είναι... πως θα νιώσουμε σαν ξυπνήσουμε μια μέρα με άσπρα μαλλιά και ανακαλύψουμε πως \"ξεχάσαμε\" κάποιους άλλους χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε μαζί τους όλα όσα θέλαμε. Μερικές φορές αναρωτιέμαι?

δεν νομιζω πώς κανουμε κατι αλλο απο αυτο που θελουμε καθε φορα...

Θα διαφωνήσω....
Πολλες φορές δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε,του δίνουμε παράταση, το αναβάλλουμε ή φοβόμαστε να το κοιτάξουμε κατάματα και να το διεκδικήσουμε.

Μέχρι που έρχεται για μερικούς μια μέρα, όπου οι παγιδευμένες επιθυμίες, τα αβίωτα όνειρα και τα εν δυνάμει σενάρια που στέρεψαν υπο τον ζυγό του χρόνου, γίνονται σφυροδρέπανο.

[Sofia]

την στιγμη που κανουμε αυτο που επιλεγουμε ειναι μαλλον επειδη εμπιστευομαστε περισσοτερο αυτο που (παμε να) κανουμε. ο φοβος για αυτο που δεν κανουμε δειχνει ποσο δεν εμπιστευομαστε αυτο το κομματι του εαυτου μας που το υποστηριζει. κ τελικα κυριαρχει η εμπιστοσυνη στο αλλο κομματι μας. που ομως και αυτο ειναι δικο μας.

με την εννοια αυτη κανουμε αυτο που τελικα θελουμε.

[weird]

Originally posted by Sofia
την στιγμη που κανουμε αυτο που επιλεγουμε ειναι μαλλον επειδη εμπιστευομαστε περισσοτερο αυτο που (παμε να) κανουμε. ο φοβος για αυτο που δεν κανουμε δειχνει ποσο δεν εμπιστευομαστε αυτο το κομματι του εαυτου μας που το υποστηριζει. κ τελικα κυριαρχει η εμπιστοσυνη στο αλλο κομματι μας. που ομως και αυτο ειναι δικο μας.

με την εννοια αυτη κανουμε αυτο που τελικα θελουμε.

Κάνουμε αυτό που θέλουμε?
Το θέλω για μένα, προυποθέτει ελευθερία επιλογής.
Και υπο το κράτος του φόβου, τέτοια ελευθερία, δεν υπάρχει.

Κάνουμε αυτό που αντέχουμε, ακόμα κι αν μας πείθουμε οτι θέλουμε μόνο όσο αντέχουμε.

Το αληθινό μας θέλω, μένει μετέωρο για... αργότερα ή έστω για κάποια όνειρα που θα κάνουμε, όσο είμαστε ξύνπιοι.