Απο μικρό παιδί και απο τρελό θα μάθεις την αλήθεια...

[weird]

Originally posted by Sofia
κ τελικα κυριαρχει η εμπιστοσυνη στο αλλο κομματι μας. που ομως και αυτο ειναι δικο μας.

με την εννοια αυτη κανουμε αυτο που τελικα θελουμε.

οτι κι αν κάνουμε είναι δικό μας.
Κάθε επιλογή μας, υπο αυτή την έννοια, δεν υπαγορεύεται στον ίδιο μέτρο απο θέληση, αλλά και απο φόβο ή δισταγμό.

Στην τελευταία περίπτωση μάλλον περισσότερο αφεθήκαμε σε μια επιλογή, παρά πραγματώσαμε ορισμένη βούληση.

[Sofia]

την δεδομενη στιγμη, εστω υπο το κρατος του φοβου, πιστευω πώς κανουμε αυτο που θελουμε. οι επιλογες ειναι υπαρκτες και σε καθεστως φοβου. αλλα ειναι πιο δυσκολο κ να τις δουμε και να καταληξουμε στην διαφορετικη επιλογη.

[Sofia]

και το να αφεθω, βουληση ειναι. μπορει να μοιαζει παθητικοτητα, αλλα παρεμενει πραξη.

[weird]

Originally posted by Sofia
την δεδομενη στιγμη, εστω υπο το κρατος του φοβου, πιστευω πώς κανουμε αυτο που θελουμε. οι επιλογες ειναι υπαρκτες και σε καθεστως φοβου. αλλα ειναι πιο δυσκολο κ να τις δουμε και να καταληξουμε στην διαφορετικη επιλογη.

Χμμμ.... αλλη φορά η συνέχεια ;)

[Arsi]

Πιστεύω πως κάθε φορά κάνουμε αυτό που θέλουμε κ σύμφωνα μ΄αυτό που είμαστε ή μάλλον καλύτερα μ\'αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε.
Γι΄αυτό θεωρώ την εξέλιξή μας κ την αυτογνωσία το σημαντικότερο κατόρθωμα στη ζωή μας.Είναι η μόνη οδός να διεκδικήσουμε πραγματικά τις επιθυμίες κ τα όνειρά μας.

Συμφωνώ με τη Sofia αλλά κ με τη weird.
Όντος κάνουμε αυτό που θέλουμε κάθε φορά,όντος δεν κάνουμε πολλές φορές αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε αλλά επειδή καταβάθος ή δεν το ξέρουμε ή αγνοούμε τη σπουδαιότητά του κ όταν κάποια μέρα βγει στην επιφάνεια τότε έρχεται η στιγμή του σφυροδρέπανου....

[weird]

Originally posted by Sofia
και το να αφεθω, βουληση ειναι. μπορει να μοιαζει παθητικοτητα, αλλα παρεμενει πραξη.

Το να αφήνεσαι, μπορεί να είναι παράδοση, μπορεί να είναι και επιλογή.

Εξαρτάται...

Kάθε μας πράξη, είναι δική μας.
Κάθε μας πράξη γίνεται απο το δικό μας το χέρι, απο τη δική μας στάση,απο τη δική μας αυτοκυβερνούμενη μυική ενέργεια, απο την δική μας παθητικότητα.

Ομως κάθε τι δικό μας, δεν είναι και αυτό που επιλέξαμε εν ελευθερία και συνειδητοποιημένα.

Καμιά φορά, είναι απλά εκείνο που αντέξαμε την δεδομένη στηγμή να κάνουμε , ή να μην κάνουμε.

Οι επιλογές υπάρχουν πάντα,
όμως το αν τις βλέπουμε ή αν μπορούμε να τις ακολουθήσουμε, συνέχεται με τον εσωτερικό μας ήλιο της συνειδητότητας, της ελευθερίας και της δυνατότητας.

[weird]

Originally posted by Arsi
Πιστεύω πως κάθε φορά κάνουμε αυτό που θέλουμε κ σύμφωνα μ΄αυτό που είμαστε ή μάλλον καλύτερα μ\'αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε.
Γι΄αυτό θεωρώ την εξέλιξή μας κ την αυτογνωσία το σημαντικότερο κατόρθωμα στη ζωή μας.Είναι η μόνη οδός να διεκδικήσουμε πραγματικά τις επιθυμίες κ τα όνειρά μας.

Συμφωνώ με τη Sofia αλλά κ με τη weird.
Όντος κάνουμε αυτό που θέλουμε κάθε φορά,όντος δεν κάνουμε πολλές φορές αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε αλλά επειδή καταβάθος ή δεν το ξέρουμε ή αγνοούμε τη σπουδαιότητά του κ όταν κάποια μέρα βγει στην επιφάνεια τότε έρχεται η στιγμή του σφυροδρέπανου....

Χωρίς την εύρεση του εαυτού μου,θα χαθώ ανάμεσα σε ψεύτικα και αληθινά θέλω.

Κακά τα ψέματα, πολλές φορές καθόμαστε τυφλοί και κωφοί απέναντι στις γνήσιες ανάγκες μας.

Κάποια μέρα, το χάσμα, ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά θέλουμε και έχουμε ανάγκη και σε εκείνο που έχουμε φτιάξει ως την ζωή μας, μπορεί όντως να πάρει τη μορφή σφυροδρέπανου ή κρίσης.

[Sofia]

Originally posted by weird

Κακά τα ψέματα, πολλές φορές καθόμαστε τυφλοί και κωφοί απέναντι στις γνήσιες ανάγκες μας.

Ποιος μπορει να πει για τον καθενα ποιες ειναι αυτες?περα απο τον ιδιο του τον εαυτο?

[weird]

Originally posted by Sofia

Originally posted by weird

Κακά τα ψέματα, πολλές φορές καθόμαστε τυφλοί και κωφοί απέναντι στις γνήσιες ανάγκες μας.

Ποιος μπορει να πει για τον καθενα ποιες ειναι αυτες?περα απο τον ιδιο του τον εαυτο?

Κανένας τρίτος δεν μπορεί να τις υπαγορεύσει.
Συνήθως μας αποκαλύπτονται εκ των υστέρων, όταν τις αγνοήσαμε εκ των προτέρων.

[Sofia]

Συμφωνω, μονο που εκ των υστέρων νομιζω μπορουμε να κρινουμε καπως ακαιρα ή αδικα με δεδομενο οτι κρινουμε με κριτηρια του παροντος αναγκες του παρελθοντος.

[weird]

Originally posted by Sofia
Συμφωνω, μονο που εκ των υστέρων νομιζω μπορουμε να κρινουμε καπως ακαιρα ή αδικα με δεδομενο οτι κρινουμε με κριτηρια του παροντος αναγκες του παρελθοντος.

Δεν αναφέρομαι τόσο στο να κρίνουμε το παρελθόν και τις επιλογές μας εκ των υστέρων.

Αναφέρομαι σε αποκαλύψεις που έρχονται εκ των υστέρων.
Είναι κάτι διαφορετικό.

Απο την άλλη, ας κρατήσουμε την διαφορετική οπτική μας στο θέμα αυτο.

Επέτρεψε μου βέβαια να πω οτι αυτό που βλέπω σε εσένα είναι μια προσπάθεια να δεχθείς εκ των προτέρων οτι όλες οι επιλογές που ΄κάνουμε είναι κι αυτές που θέλουμε πραγματικά.

Οπότε το επόμενο βήμα είναι το δεν μετανιώνω για τίποτα?

[Sofia]

Οχι βεβαια! αλλα καταννοώ τον εαυτο μου, πώς δρουσε τότε. Οχι κατακρινω (ή κρινω) τον εαυτο μου με την γνωση του σημερα γιατί δεν επραξε οπως επραξε τοτε.

[weird]

To να με κρίνω με τη γνώση του σήμερα θα ήταν άδικο για εμένα...

Το να κατανοώ γιατί έπραξα όπως έπραξα, ( ακόμα και να βλέπω οτι έδρασα ανελεύθερα) είναι ο δρόμος για την αυτογνωσία :)

[Sofia]

Originally posted by weird
To να με κρίνω με τη γνώση του σήμερα θα ήταν άδικο για εμένα...

βεβαιως κ λιγο πολυ το κανουμε ολοι

[weird]

Originally posted by Sofia

Originally posted by weird
To να με κρίνω με τη γνώση του σήμερα θα ήταν άδικο για εμένα...

βεβαιως κ λιγο πολυ το κανουμε ολοι

Ας μιλήσω για εμένα.
Το να με κρίνω θέλω να γίνεται δίκαια.
Ετσι, παίζονυ ρόλο οι συνθήκες, η δυνατότητα, η ωριμότητα, το ποσοστό ελευθερίας κάθε επιλογής μου.

Το να με κρίνω αλλοιωμένα μεσα απο την παροντική μου επίγνωση, θα είναι περίπου σαν να με συγκρίνω με κάποιον πολύ μεγαλύτερο, και να με βρίσκω ανεπαρκή.
Αδικο.

Για το άλλο θέμα, θεωρώ ουτοπικό το να πιστεψω οτι κάθε μου επιλογή ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα. Πολλές ήταν αυτό που άντεχα.