Απογνωση
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 20
  1. #1

    Απογνωση

    Γεια σας.εχω καιρπ να γραψω στο φορουμ..αλλα τωρα ειμαι σε απογνωση δε ξερω τ να κανω
    .γενικα ειμαι αγχωθης ανθρωπος απο μικρη με διαφορα ψυχοσωματικα περυσι το καλοκαιρι περασα μια πολυ δυσκολη περιοδο στη δουλεια και ολα ξεκινξσαν να ειναο χαλια..ειχα πονους στη μεση και μουδιαζαν τα ποδια μ εκανα μαγνητικη ολα καλα..μετα ειχα θολουρα στα ματια μουδιασμα στα χερια ζαλη φοβηθηκα πως εχω σκπ πηγα σε 2 νευρολογους εκανα μια μαγνητικη εγκεφαλου καθαρη...ολοι μ λεγανε αγχος..εγω δ μπορουσα να πιστεψω πως ολα οσα ενιωθα ηταν απο αγζπς ξεκινξσα αγωγη με ζαναξ και μπρεντελιξ σχεδον για ενα χρονο και κατι ημουν ετσι και ετσι απο συμπτωματα..τωρα εχω 4 μηνες π σταματησα την αγωγη και μ εχουν πιασει ολα ποναει η μεση μ μουδιαζει τ ποδι νιωθω γενικα βαρυ τ ενα μ τ ποδι και φοβαμαι πιστευω πψς κατι κακο εχω..δε ξερω τ αλλο να κανω και σ ποιπν γιατρο ν παω..συγγνωμη για το μακροσκελες μηνυμα μου αλλα δ ξερω τ να κανω..

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2020
    Posts
    124
    Καλησπέρα
    Το άγχος δυστυχώς έχει ένα θέμα όταν είναι σε μεγάλο βαθμό να σου δημιουργεί θέματα με το σώμα, πόνο η σφίξιμο σε διάφορα σημεία η ακόμα και ζαλάδα η χειρότερα εμετούς, γιατί σταματισες τα φάρμακα? Και τα σταμάτησες απότομα? Η ο νευρολόγος σε βοήθησε σταδιακά να τα σταματισεις?
    Έχεις καιρό άγχος από ότι κατάλαβα, για μένα θεωρώ έπρεπε να συνεχίσεις και άλλο τη θεραπεία, καλό είναι να σκεφτόσουν και για ψυχολόγο να σε βοηθήσει στο θέμα με το άγχος, ζορίζεσαι πολύ στην δουλειά? Ίσως είναι ένα αυτό που πονάει η μέση σου ή νιώθεις το πόδι σου βαρύ,
    Μην ζητάς συγνώμη, καλά έκανες και έγραψες τους προβληματισμούς σου, ίσως σε βοηθήσει αυτά που έγραψα ίσως όχι,μακάρι και άλλοι να δώσουν μια γνώμη επίσης μπας και σε βοηθήσουμε κάπως να βγάλεις ένα συμπέρασμα,

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Γνώμη μου είναι ότι για το άγχος τα φάρμακα βοηθάνε αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Έχει να κάνει πολύ με το σκεπτικό μας και πως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα ή με κάτι βαθύτερο και πιο παλιό που μας χαλάει και πυροδοτείται από άσχετες αφορμές. Για αυτό πιστεύω ότι αν μετά από κάποιο διάστημα δεν καταφέρνουμε να το ελέγξουμε μόνοι μας, είτε με τη βοήθεια φαρμάκων, είτε χωρίς, καλό είναι να βλέπουμε ψυχολόγο.

    Προσωπικά γύρω στα 27-28, κάπου εκεί, εμφάνισα τρομερά συμπτώματα ψυχοσωματικά, κρίσεις πανικού κτλ... Δεν πήγα τότε σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο γιατί δεν είχα καταλάβει τι είχα και η ενημέρωση γύρω από αυτά τα θέματα ήταν πολύ ελλειπής. Όταν πήγα σε παθολόγους, καρδιολόγους κτλ κτλ όπως όλοι στην αρχή, μέ στέλνανε ο ένας στον άλλο ή για εξετάσεις επί εξετάσεων αντί να μου πουν "έχεις άγχος παιδάκι μου, δες έναν ειδικό ψυχικής υγείας"! Θα είχα κόψει πολύ δρόμο τότε αν βρισκόταν κάποιος να μου το πει, αλλά από την άλλη ίσως με βοήθησε το ότι κάθισα μόνη μου κι ανακάλυψα την Αμερική, αυτά που ακούγονται κοινότυπα, αλλά είναι μεγάλο μέρος της λύσης: Βαθιές ανάσες, καλύτερος ύπνος, καλύτερη διατροφή, μείωση αλκοόλ, καφεϊνης, νικοτίνης, να αντιμετωπίσω τους φόβους μου και να μην δίνω σημασία στα συμπτώματα. Παράλληλα να σκεφτώ κάποια πράγματα, τι με χαλούσε πραγματικά, που πάω, που βαδίζω, γιατί έχω μπει σε ένα μοτίβο στη δουλειά και αλλού που φτάνω τον εαυτό μου στα όριά μου, μήπως πρέπει να τη δω αλλιώς σε κάποια πράγματα...
    Ε, αυτά ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να σε κατευθύνει να τα δεις νωρίτερα, μαζί με άλλα που ίσως δεν είχες σκεφτεί... Και την αντιμετώπιση εκείνη τη στιγμή, αλλά και να ψάξεις ίσως κάποια βαθύτερα αίτια που δεν τα έχεις συνειδητοποιήσει ούτε εσύ ο ίδιος.

    Τότε ξόδεψα ένα χρόνο στα χαμένα για να φύγουν τα πολύ βαριά ψυχοσωματικά και να βρω κάποιες ισορροπίες. Στον ένα-ενάμιση ακόμα χρόνο μετά μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα πλέον να το έχω ξεπεράσει όλο αυτό. Σποραδικά μπορεί να αισθανθώ άγχος και σπάνια να έχω καμια κρίση πανικού μέσα στα χρόνια, αλλά άνθρωποι είμαστε, αυτό συμβαίνει σε όλους. Έχω μάθει να το διαχειρίζομαι πλέον και να μην ξεφεύγει όλο αυτό.Αν σήμερα άρχιζα να μπαίνω σε ένα φαύλο κύκλο άσχημων σκέψεων και έντονων ψυχοσωματικών όμως και δεν κατάφερνα να με ηρεμώ και αισθανόμουν χάλια, σίγουρα θα έτρεχα σε ψυχολόγο, δεν θα το καθυστερούσα καθόλου.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Λυπάμαι γι αυτό που περνάς. Μία φίλη περνάει το ίδιο αυτό τον καιρό, μου είπε πως το ένα πάει μετά το άλλο. Μία γιατρός της συνέστησε ένα σκεύασμα με μαγνήσιο, είπε συνδέεται η έλλειψή του με το άγχος. Θα σε βοηθούσε να προσπαθήσεις να μην σκέφτεσαι εμμονικά τα ίδια θέματα, ασχολούμενος με πράγματα που αγαπάς να κάνεις; Η γυμναστική βοηθάει επίσης ως εκτόνωση, θα κάνεις και καλό στο σώμα σου. Εμένα με χαλαρώνει ένα ζεστό ή δροσερό μπάνιο, ανάλογα την εποχή, με ένα ποτηράκι κρασί και ένα τσιγάρο στη ζούλα. Αλλά πολύ πριν τον ύπνο. Γάλα με μέλι επίσης συνιστώ για καλύτερο ύπνο.
    Κατά τον Δαίμονα Εαυτού

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2019
    Posts
    116
    Η sonia νομιζω οτι εχει απολυτο δικιο αν μονη σου δεν μπορεσεις να βρεις τον τροπο να το διαχειριστεις θα μπεις σε ενα φαυλο κυκλο γιατρων, εξετασεων, και βασανιστικων ωρων να σκεφτεσε τι αρωστια εχω σημερα που απλα θα σου φαει ατελειωτα κενα χρονια. Προσπαθησε ξανα με αγωγη και γιατρο αφου πηγες καλα την πρωτη φορα

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2019
    Posts
    235
    Καλησπέρα και από εμενα όσα ανέφεραν τα παιδια πιο πάνω είναι πολυ σωστα και κινήσεις οι οποίες βοηθανε πολυ αλλά εγώ σαν ιδιοπαθής έχω να προσθέσω και να δωσω ιδιαίτερη έμφαση στην φαρμακευτική αγωγή είχα πριν ενάμιση χρονο και εγώ ολα αυτά και αλλά πολλά ψυχοσωματικά το πάλεψα μόνος μου όσο μπορουσα και όταν ειδα ότι πάει να καταστραφεί η λειτουργικότητα μου πηρα αγωγή (cipralex) στους 3 μηνες ολα άρχισαν να στρώνουν σταδιακα ένα ένα για 5-6 μηνες ημουν πολυ καλα και έτσι αποφασισα με τον γιατρο μου την σταδιακή διακοπη από την στιγμη που Τ απέσυρα τελειως και σε συνδυασμό με κάποια ψυχοπιεστικο γεγονότα που αντιμετώπισα σε δυο μηνες ολα είχαν επιστρέψει... αυτές τις μερες ειμαι σε αναζήτησή του τι να κανω και διαρκώς ανακαλύπτω όλο και περισσότερους ανθρωπου οι οποίοι μόλις αποσύρουν τα φαρμακα σε κάποιο χρονικό διάστημα υποτροπιαζουν

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Είναι όμως μόνο θέμα των φαρμάκων Dm99 ή ότι βασιστήκατε στην αγωγή και δεν το δουλέψατε με τον εαυτό σας, οπότε με κάθε ψυχοπιεστικό παράγοντα το πρόβλημα επιστρέφει; Ιδού η απορία. Δηλαδή θέλω να πω, μόλις κάτι μας πιέζει κάθε φορά θα καταφεύγουμε στα φάρμακα; Πρόσεξε, δεν είμαι κατά των φαρμάκων, δεν λέω αυτό. Απλά έχω την εντύπωση ότι αν δεν το δουλέψεις συνδυαστικά με αλλαγή τρόπου σκέψης, αντιμετώπιση παλιότερων θεμάτων, τρόπους αντιμετώπισης στα συμπτώματα, νομίζω ότι κάνεις ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω κάθε φορά.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2019
    Posts
    235
    Sonia έχεις τεραστιο δικαιο η παγίδα των φαρμάκων είναι ότι από ένα σημείο και μετά σε κάνουν να νιώθεις αρκετά καλα και δεν το δουλευεις όσο πρέπει ώστε να βρεις την ρίζα. Εγώ προσωπικα δεν εκανα κατι τετοιο πριν ξεκινησω την φαρμακευτική αγωγή την πρωτη φορά (ευτυχως έπεσα σε γιατρο που είναι κατά των φαρμάκων και δεν μου τα έδινε) εκανα πρωτα 4 μηνες ψυχοθεραπεία και μετά στους έξι μηνες που περασαν και ειδε ότι με βασάνιζε όλο αυτο μου έδωσε το cipralex. Το αποτέλεσμα της ψυχοθεραπείας είναι τωρα που ξαναεμφανίστηκε η διαταραχή άγχους να μην έχω καθολου ή να αγνοώ τις σωματικές μου ενοχλήσεις το μεγάλο μου προβλημα είναι οι σκεψεις οι φοβίες κτλ

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Πριν κάποια χρόνια είχε διαγνωστεί η μάνα μου με ήπια κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή. Για ένα διάστημα είχε πάρει cipralex θυμάμαι. Ήταν ψυχολόγος-ψυχίατρος αυτός που την παρακολουθούσε και κάνανε και κάποιες συνεδρίες. Τότε σταδιακά θυμάμαι είχε κάνει αρκετές αλλαγές στον τρόπο ζωής και προσπαθούσε να δουλέψει κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της. Για πολλά χρόνια ήταν μια χαρά. Αυτό με τα ψυχοσωματικά και το άγχος για τα ψυχοσωματικά το έχει ξεπεράσει. Τώρα τελευταία όμως παρατηρώ ότι έχει αρχίσει και αγχώνεται πάλι για βλακείες και συχνά πιέζεται χωρίς λόγο για πράγματα που τότε δεν πιεζότανε. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος χαρακτήρα από τη μία μέρα στην άλλη, ωστόσο ο ίδιος πρέπει να το πάρει απόφαση και να το δουλέψει με τον εαυτό του. Της επισημαίνω κάποια πράγματα και με πολύ συζήτηση καταλαβαίνει ότι κάπου κάτι έχει αρχίσει και κάνει πάλι λάθος. Το θέμα όμως είναι ότι το να λέει π.χ. έχεις δίκιο παιδί μου και στην πράξη να κάνει τα αντίθετα, δεν έχει νόημα. Η ίδια πρέπει να "πιέσει" τον εαυτό της προς την σωστή κατεύθυνση.
    Εννοώ ότι ο ψυχολόγος είναι πολύτιμος βοηθός, αλλά η περισσότερη δουλειά γίνεται από εμάς τους ίδιους.

    Εγώ πλέον πολύ σπάνια αφήνω τις σκέψεις να με νικήσουν. Στρέφω τη σκέψη μου αλλού κι όταν πάω να αποφύγω πράγματα επειδή έτσι και γιουβέτσι με επιπλήττω και με συνεφέρνω. "Όχι Σόνια, δεν θα κάθεσαι να σκας για μαλακίες, καλά είσαι, βγες έξω με τους φίλους σου να συζητήσεις κάτι άλλο. Όχι, δεν έχεις κάτι, θα πας για περπάτημα, ότι είναι να έρθει θε να ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει." ΧαΧαΧαΧα!

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    May 2020
    Posts
    528
    Σόνια, αυτή την "επαναφορά" ως μέθοδο αυτοπαρατήρησης και παρέμβασης τη θεωρώ πολύ χρήσιμη.
    Κατά τον Δαίμονα Εαυτού

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2019
    Posts
    235
    Σονια οντως αυτή είναι μια μέθοδος που σε πολυ λαιτ περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσει κάποιον να ξεχαστεί από το αγχος του.....ομως άποψη μου είναι ότι αν ένας άνθρωπος βομβαρδίζεται συνεχως από αρνητικές σκεψεις και προσπαθεί συνεχως να «αυτοκανακευτει» και να παρει την προσοχή του από την αρνητικη σκέψη καταλήγει όλη μερα να αναλώνεται Σ αυτήν την διαδικασια και χάνει την λειτουργικότητα του. Σου μιλαω για περιπτώσεις που κάθεται κάποιος να δει τηλεοραση και τον αγχώνει μέχρι και αυτο που βλεπει

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Μα για να ξεφύγεις από τις αρνητικές σκέψεις, πρέπει να τις αντικαταστήσεις από θετικές. Και αυτό δεν γίνεται αυτόματα, προσπαθείς να έχεις και θετικά ερεθίσματα. Αν λες "Δεν θα βγω γιατί όλα είναι σκατά κι έχω βαρεθεί όλο τα ίδια" και μένεις μέσα με τις σκέψεις σου, μπαίνεις σε φαύλο κύκλο. Αν βγεις και δεις δυο φίλους και σταδιακά παρασυρθείς από τη συζήτηση και περάσεις καλά, θα έχεις κάτι το θετικό πρόσφατα στη σκέψη σου, έστω κι αν αρχικά πεις "Ναι, βγήκα και πέρασα καλά, αλλά και τι έγινε; Πάλι στη μαυρίλα επιστρέφω." Την επόμενη μπορεί να πεις "Σκατά είναι όλα, αλλά έστω ας κάνω ένα διάλειμμα, καλό είναι από το τίποτα" . Την παραεπόμενη με κάποια ερέθισμα μπορεί να πεις " Ίσως αξίζει τελικα εκείνη η εκδρομή που έλεγαν χθες οι φίλοι μου. Άλλωστε αγχώθηκα και προχθές στην αρχή, αλλά μετά χαλάρωσα και πέρασα καλά. Κι ο ξαδερφός της Μαρίας φάνηκε ενδιαφέρον τύπος για παρέα". Απλοϊκό το παράδειγμα, αλλά όσο πιο πολλές θετικές στιγμές έχεις μέσα στη μέρα σου τόσο σιγά σιγά αλλάζει η κατεύθυνση κι η ποιότητα των σκέψεών σου.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2019
    Posts
    235
    Σονια μου μπορω να μιλησω από την προσωπική μου εμπειρία και να σου πω ότι αφού απέσυρα το cipralex αυτή ακριβως ηταν η φιλοσοφία μου. Για του λόγου το αληθές το cipralex το έκοψα 1 Μαρτίου και ημουν αρκετά καλα έπειτα από αυτο η ζωη με επιφύλασσε τα δικά της « χτυπήματα « καραντίνα αλλά και πολυ άσχημος χωρισμός αφού λοιπον μας απελευθέρωσαν αυτή ηταν η φιλοσοφία μου έβγαινα πηγαινα για τρεξιμο με την παρεα για καφέδες ταβερνούλα θάλασσες και στην αρχη δούλευε ξεχνιόμουν μ αυτόν τον τρόπο δυστυχως ομως όπως έχω πει και σε αλλο θέμα άρχισε να επιρεαζει και τις ευχάριστες δραστηριότητες πήγα ένα τριήμερο διακοπες με φιλους γιατί δεν ήθελα να του χαρίσω τιποτα και ενώ όλη την ημερα κατάφερνα και ξεχνιόμουν το βραδυ ολοι οι αλλοι κοιμόντουσαν και εγώ εμενα ξάγρυπνος εξαιτίας του άγχους για να μην τα πολυ λόγο να σου αναφερω ότι αυτή την στιγμη ειμαι σε 14ημερη καραντίνα με κορονοιο και δεν με απασχολεί καθολου το μόνο που με ταλανίζει όλη μερα είναι αυτο το απροσδιόριστο αγχος που μου διαλύει την διάθεση και την αυτοπεποιθεση

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2019
    Posts
    235
    Επίσης Σονια μόλις ανακάλυψα ότι την πρωτη φορά που αντιμετώπιζα τα ιδια ζόρια παλι είχες ενδιαφερθεί και μου είχες απαντησει δίνοντας μου κουραγιο και για την αγωγή.... έχω μια απορια που την έχω και με αλλά μέλη γιατί ενώ είστε καλα και γενικα το παλευεται με τις ζωές σας βρίσκεστε για τόσα χρόνια εδω μέσα καλοπροεραιτα παντα ρωταω γιατί θυμαμαι ότι εμενα όταν με έπιασε η αγωγή και ξεκόλλησε το κεφάλι μου από τις βασανίστηκες σκεψεις συνέχισα την ζωη μου και είχα ξεχάσει και την ύπαρξη αυτού του φόρουμ. Επισημαίνω και παλι ότι ρωταω καλοπροεραιτα και από γνήσιο ενδιαφερον

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Quote Originally Posted by Dm89 View Post
    Σονια μου μπορω να μιλησω από την προσωπική μου εμπειρία και να σου πω ότι αφού απέσυρα το cipralex αυτή ακριβως ηταν η φιλοσοφία μου. Για του λόγου το αληθές το cipralex το έκοψα 1 Μαρτίου και ημουν αρκετά καλα έπειτα από αυτο η ζωη με επιφύλασσε τα δικά της « χτυπήματα « καραντίνα αλλά και πολυ άσχημος χωρισμός αφού λοιπον μας απελευθέρωσαν αυτή ηταν η φιλοσοφία μου έβγαινα πηγαινα για τρεξιμο με την παρεα για καφέδες ταβερνούλα θάλασσες και στην αρχη δούλευε ξεχνιόμουν μ αυτόν τον τρόπο δυστυχως ομως όπως έχω πει και σε αλλο θέμα άρχισε να επιρεαζει και τις ευχάριστες δραστηριότητες πήγα ένα τριήμερο διακοπες με φιλους γιατί δεν ήθελα να του χαρίσω τιποτα και ενώ όλη την ημερα κατάφερνα και ξεχνιόμουν το βραδυ ολοι οι αλλοι κοιμόντουσαν και εγώ εμενα ξάγρυπνος εξαιτίας του άγχους για να μην τα πολυ λόγο να σου αναφερω ότι αυτή την στιγμη ειμαι σε 14ημερη καραντίνα με κορονοιο και δεν με απασχολεί καθολου το μόνο που με ταλανίζει όλη μερα είναι αυτο το απροσδιόριστο αγχος που μου διαλύει την διάθεση και την αυτοπεποιθεση
    Να μην ξεχνάμε βέβαια ότι εμείς που έχουμε ήδη ιστορικό με άγχος και αρνητικές σκέψεις και ψυχοσωματικά κτλ, ιδίως αν τα έχουμε ξεπεράσει για ένα διάστημα, με το παραμικρό άγχος ή άσχημο συναίσθημα που εμφανίζεται, έχουμε μία τάση να το αναλύουμε πολύ και να αισθανόμαστε ότι είναι πισωγύρισμα και να απογοητευόμαστε πιο εύκολα, με αποτέλεσμα τελικά να είναι όντως πισωγύρισμα κάποιες φορές.

    Θέλω να πω, και ποιος δεν αισθάνθηκε πίεση ή άγχος με τον κορονοϊό και όλη αυτή την κατάσταση; Ποιος ακόμα κι αν δεν έχει ιστορικό άγχους δεν αισθάνθηκε άσχημα μετά από ένα χωρισμό και δεν χρειάστηκε χρόνο να το ξεπεράσει; Ποιος δεν έχει τις καλές και τις κακές στιγμές του ακόμα και μήνες μετά από ένα τραυματικό γεγονός ή μία δύσκολη κατάσταση; Ο καθένας έχει τους δικούς του ρυθμούς και τον δικό του τρόπο να βιώνει κάτι. Αλλά να μην ξεχνάμε ότι και το άγχος, και ο θυμός και το "πένθος" είναι φυσιολογικά αισθήματα και αντιδράσεις του οργανισμού σε κάποιες καταστάσεις. Νομίζω το βασικότερο είναι όσο γίνεται κάθε μέρα να έχει περισσότερες καλύτερες στιγμές παρά κακές και σταδιακά ο καθένας μας βρίσκει τις ισορροπίες του. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται αυτόματα, θέλει χρόνο.

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Απόγνωση
    By dinar93 in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 1
    Last Post: 19-08-2018, 18:08
  2. Απόγνωση
    By annadream in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 6
    Last Post: 05-07-2018, 18:54
  3. ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ
    By ασπασια in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 8
    Last Post: 16-09-2015, 23:04
  4. Σε απόγνωση..
    By BlackSoul in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 0
    Last Post: 29-02-2012, 19:08
  5. Ζωή σε απόγνωση.....
    By Mimis in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 37
    Last Post: 08-10-2011, 01:35

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •