Τελικά θεραπεύεται η κατάθλιψη;

[NaYa]

Η κατάθλιψη;;;

[BlackCoral]

Ναι. Αλλάζοντας όμως πράγματα στον τρόπο που σκεφτόμαστε, στον τρόπο που μας φερόμαστε, στον τρόπο που αναλύουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν, στον τρόπο που μας "φέρουμε" μέσα στον κόσμο.
Χθες έβλεπα ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή της Μέριλιν Μονρόε. Που το τέλος της ήρθε από κατάθλιψη (η κατάθλιψη την οδήγησε στα βαρβιτουρικά, κι αυτή θεωρώ τη γενεσιουργό αιτία). Ο τελευταίος της γάμος ήταν με τον Άρθουρ Μίλερ, που τον θεωρούσε πολύ ανώτερό της, ενώ έκρινε τον εαυτό της ως ατάλαντη. Όταν τυχαία διάβασε ένα του σημειωματάριο όπου την έλεγε χαζή, αυτό την τσάκισε, ήταν ένα τέλος προδιαγεγραμμένο γιατί ό,τι και να είχε, δεν είχε την ίδια, δεν ήταν σύμμαχός της, δεν είχε τσαγανό να παλέψει τον κάθε ηλίθιο που θα της έλεγε για τι πράγματα ήταν ικανή και ως πού θα έφτανε.
Σε ό,τι θες να φτάσεις, θα φτάσεις.

[giorgos panou]

ΝΑΙ!! ΝΑΙ!! ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ!! , ειναι ενα μηνυμα που πρεπει να περαστει σε ολους! και μπραβω σου που το κανεις θεμα!
Ομως για να θεραπευτει η καταθλιψη πρεπει να κανουμε κατις και εμεις! πρεπει να "σηκοθουμε" να βρουμε δυναμη να παμε τον γιατρο! οσο το παραταμε ,, οσο τα αφηνουμε για "αυριο" τοσο χειροτερα γινετε η ασθενεια μας!

[NaYa]

Θέλω ΤΟΣΟ πολύ να συμφωνήσω..είναι το πιο δυσκολο πράγμα που παλεύω να κάνω (κ δεν είμαι μικρή)!Είναι να παλέψεις με τον εαυτό σου ,με την ιδιοσυγκρασία σου και τον λάθος τρόπο σκέψης που σε οδηγεί σε "σκοτεινά μονοπάτια".Είναι να προσπαθείς καθημερινώς,κάθε δευτερόλεπτο να επιλέγεις την επιφάνεια και όχι τον βυθό και να κόβεις τα σχοινιά που σε τραβάνε κάτω..ενώ συγχρόνως δουλεύεις, οδηγείς, μιλάς,κάνεις διάλεξη, ψωνίζεις,βλέπεις τιβι..Αγομαι κ φέρομαι από ανθρώπους και καταστάσεις και σιχαίνομαι το γεγονός ότι δεν έχω κατακτήσει την ψυχική μου σταθερότητα ... Επιπόλαιη και εγωιστρια νιώθω..με πολλές προβολές..

[george1520]

Θέλω ΤΟΣΟ πολύ να συμφωνήσω..είναι το πιο δυσκολο πράγμα που παλεύω να κάνω (κ δεν είμαι μικρή)!Είναι να παλέψεις με τον εαυτό σου ,με την ιδιοσυγκρασία σου και τον λάθος τρόπο σκέψης που σε οδηγεί σε "σκοτεινά μονοπάτια".Είναι να προσπαθείς καθημερινώς,κάθε δευτερόλεπτο να επιλέγεις την επιφάνεια και όχι τον βυθό και να κόβεις τα σχοινιά που σε τραβάνε κάτω..ενώ συγχρόνως δουλεύεις, οδηγείς, μιλάς,κάνεις διάλεξη, ψωνίζεις,βλέπεις τιβι..Αγομαι κ φέρομαι από ανθρώπους και καταστάσεις και σιχαίνομαι το γεγονός ότι δεν έχω κατακτήσει την ψυχική μου σταθερότητα ... Επιπόλαιη και εγωιστρια νιώθω..με πολλές προβολές..

Αντιμετωπίζεις τους φόβους σου και όχι τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου τον βοηθάς να αποβάλει ότι άχρηστο κουβαλάει το οποίο επηρεάζει την ζωή σου για να γίνει καλύτερος. Όχι για τους άλλους αλλά για σένα.

[hlias1988]

Ναι. Αλλάζοντας όμως πράγματα στον τρόπο που σκεφτόμαστε, στον τρόπο που μας φερόμαστε, στον τρόπο που αναλύουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν, στον τρόπο που μας "φέρουμε" μέσα στον κόσμο.
Χθες έβλεπα ένα ντοκυμαντέρ για τη ζωή της Μέριλιν Μονρόε. Που το τέλος της ήρθε από κατάθλιψη (η κατάθλιψη την οδήγησε στα βαρβιτουρικά, κι αυτή θεωρώ τη γενεσιουργό αιτία). Ο τελευταίος της γάμος ήταν με τον Άρθουρ Μίλερ, που τον θεωρούσε πολύ ανώτερό της, ενώ έκρινε τον εαυτό της ως ατάλαντη. Όταν τυχαία διάβασε ένα του σημειωματάριο όπου την έλεγε χαζή, αυτό την τσάκισε, ήταν ένα τέλος προδιαγεγραμμένο γιατί ό,τι και να είχε, δεν είχε την ίδια, δεν ήταν σύμμαχός της, δεν είχε τσαγανό να παλέψει τον κάθε ηλίθιο που θα της έλεγε για τι πράγματα ήταν ικανή και ως πού θα έφτανε.
Σε ό,τι θες να φτάσεις, θα φτάσεις.

γεια σου! μετα απο ενα μπαν ενος μηνος επανηλθα!
τεσπα δεν ειναι αυτο το θεμα.
εγω παλαιοτερα ημουν κοινωνικος. τωρα ειμαι ολομοναχος με το προβλημα μου.
ειχα παρεες που τους ειχα πολυ ψηλα στα ματια μου.
για καποιο λογο απο αυτους τωρα εισπρατω μονο αδιαφορια.
νομιζω οτι με εχει ρηξη αυτο....

[giorgos panou]

Θέλω ΤΟΣΟ πολύ να συμφωνήσω..είναι το πιο δυσκολο πράγμα που παλεύω να κάνω (κ δεν είμαι μικρή)!Είναι να παλέψεις με τον εαυτό σου ,με την ιδιοσυγκρασία σου και τον λάθος τρόπο σκέψης που σε οδηγεί σε "σκοτεινά μονοπάτια".Είναι να προσπαθείς καθημερινώς,κάθε δευτερόλεπτο να επιλέγεις την επιφάνεια και όχι τον βυθό και να κόβεις τα σχοινιά που σε τραβάνε κάτω..ενώ συγχρόνως δουλεύεις, οδηγείς, μιλάς,κάνεις διάλεξη, ψωνίζεις,βλέπεις τιβι..Αγομαι κ φέρομαι από ανθρώπους και καταστάσεις και σιχαίνομαι το γεγονός ότι δεν έχω κατακτήσει την ψυχική μου σταθερότητα ... Επιπόλαιη και εγωιστρια νιώθω..με πολλές προβολές..

Η καταθλιψη ισως μερικες φορες εχει να κανει με ελλειψη εγωισμου, εαν δλδ εισουν εγωιστρια -οπωςγραφεις πιο πανω- τωτες θα ασχολιοσουν πιο πολυ με τον εαυτο σου, με το δικο σου καλο και με τα δικα σου "θελω" αρα θα ηταν πιο δυσκολο να εχεις καταθλιψη, οπου συνηθως ειναι λογο του αντιθετου χαρακτηρα, λογο του οτι δεν αγαπαμε τον εαυτο μας οπως οι αλλοι, λογο του οτι δεν κυνηγαμε τα υλικα αγαθα για εμας η τις απολαυσεις μας οπως οι αλλοι, ισως για αυτο μερικοι εχουμε καταθλιψη.
Το ιδανικο ειναι να υπαρχει μετρο, να ειναι στην μεση τα πραγματα, να υπαρχει αρμονια δλδ ουτε πολυ εγωιστες διοτις τωτες γινομαστε κακοι, αλλα ουτε και υπερβολικα δοτικοι χαρακτηρες διοτις τωτες ερχετε παλυ η καταθλιψη, η αρμονια σε ολα αυτα φερνει την ψυχικη μας υγεια.

[elis]

Σε αυτο που λεσ για τη μονροε το μυαλο τησ την εκρινε ωσ αταλαντη κι ο αλλοσ την ελεγε χαζη κι ηρθε κι εδεσε αυτα ειναι πασιγνωστα προβληματα των γυναικων και ωφειλονται στην μη ισοτητα στη μεταδοση τησ πληροφορια δηλαδη στη γυναικα δε θα πει ο αντρασ κοιτα τον τροπο δουλεια του μαλακα θα πεισ αν ειναι gay η αντρασ αρα επειδη εχω κοριτσια αυτο εξηγει γτ ειναι χαζεσ γτ δεν ξερουν τιποτα απο ζωη και δεν εχουν σωστη πληροφορηση το αταλαντη αφου ηταν ομορφη ποιο ταλεντο δεν καλλιεργηθηκε το ταλεντο τα παιρνε τα λεφτα με την εμφανιση

[elis]

Οποια νιωθει χαζη να ψαξει να βρει τισ κορεσ μου που τισ μεγαλωσα εγω με ισοτητα μπορουν να σασ θεραπευσουν πολυ ανετα σασ προκαλω δηλαδη τοσο σιγουροσ ειμαι για το μεγαλωμα ολα οφειλονται οτι οταν βλεπουν γυναικα οι αντρεσ αλλαζουν συμπεριφορα ενω υπαρχει κοινοσ τοποσ για συζητηση τωρα θα μου πεισ δεν τισ ενδιαφερει ετσι μαθανε αυτο λεω τοσα χρονια

[LiloCook]

Η καταθλιψη δεν ειναι θεμα χαρακτηρα. Η χημεία του εγκεφάλου καθορίζει τη συναισθηματική μας κατάσταση. Το να πεις σε ενα καταθλιπτικο "μην εισαι στεναχωρημενος" είναι σαν να λες σε καποιον που εχει ασθα "παρε μια βαθυα ανασα". Απλα δεν μπορει.

Θεωρω πως υπαρχει τρόποι να γίνει καλυτερα ενας ανθρωπος με καταθλιψη και αυτος σίγουρα δεν είναι απλα να κάνει "ωραίες σκέψεις".

Δεν αρκεί να θέλεις να φτάσεις εκεί που θες, το ζητημα ειναι και μπορείς. Και εγω θελω να μην εχω βουλιμία αλλα΄δεν αρκεί να το θελω. Και δεν σταματαω να εχω βουλιμια γιατί δεν το θελω, αλλα γιατί ακόμα δεν μπορω.

Βρες ενα καλό ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει. Θεωρω πως ειναι η μοναδικη λύση.

( ξέρω τώρα λειπουν ολοι σε αδειες, αλλα απο Σεπτεμβρη)

[BlackCoral]

LiloCook, θα ήθελα να σε ρωτήσω. Αν είναι θέμα χημείας του εγκεφάλου, πώς θα βοηθήσει ένας ψυχολόγος; Είναι ειλικρινής απορία. Μπορεί να αλλάξει η χημεία του εγκεφάλου; Άρα επηρεάζεται από τις σκέψεις μας; Τότε συμφωνούμε. Αν έχεις χρόνο πες περισσότερα.

[Vox]

Τελικά θεραπεύεται η κατάθλιψη;;;

Σε ορισμένες περιπτώσεις ναι. Σε άλλες, πιο σοβαρές μορφές (κλινική κατάθλιψη που σχετίζεται με αλλοιώσεις στον εγκέφαλο), μια θεραπεία, που αποτελεί μακροχρόνια προσπάθεια, μπορεί να έχει ποικίλα αποτελέσματα. Είναι δύσκολο να πει κανείς. Πάντως, ακόμα και σε περιπτώσεις επιτυχούς θεραπείας, η υποτροπή είναι κάτι πολύ κοινό. Εδώ μπορείς να διαβάσεις μια ανασκόπηση πάνω σ' αυτό το θέμα.

[proteus]

Είναι σα να ρωτάς: αλλάζει ο άνθρωπος;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Αλλάζει. Η κατάθλιψη καταπολεμάται, αλλά δεν θεραπεύεται. Δεν είναι ιός. Συνδέεται με τον τρόπο ζωής μας, με το χαρακτήρα μας. Αν δεν αλλάξεις το τρόπο ζωής που σε οδήγησε στην κατάθλιψη, αυτή θα ξαναγυρίσει.

Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει, θωρακίζεται όμως. Η χημεία του εγκεφάλου παίζει ρόλο,ακόμα και αυτή όμως τροποποιείται. Νέες σκέψεις δημιουργούν νέες συνάψεις. Ο τρόπος που ανταποκρίνομαι στα γεγονότα εξαρτάται από τις συνάψεις, που είναι μαθημένες συμπεριφορές, συνήθειες. Οι συνήθειες αλλάζουν, αλλά είναι δύσκολη και επίπονη διαδικασία.

Έχω εργαστεί εθελοντικά ως συντονιστής ομάδων αυτοβοήθειας για άτομα με διαταραχές διάθεσης (κατάθλιψη και διπολική διαταραχή). Είναι απίστευτο πόσοι χρησιμοποιούσαν την πάθησή τους ως άλλοθι για να μην αλλάξουν το στάτους ζωής τους, κι ας τους ταλαιπωρούσε. Συχνά προτιμούμε το οικείο βάλτωμα από την αβέβαιη ανάταση. Η ελευθερία έχει επιλογές, ρίσκο και ευθύνη.

Ενα ωραίο τσιτάτο που, δυστυχώς, κακοποιήθηκε από συγκεκριμένους πολιτικούς είναι το :"Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε". Είναι φοβερό πόσοι προτιμούν να βουλιάζουν στην κατάθλιψη, παρά να αλλάξουν. Υπάρχει βέβαια και η βαριά κατάθλιψη, που αγγίζει τα όρια της ψύχωσης. Εκεί τα πράγματα είναι πιό δύσκολα, η ανθρώπινη βούληση όμως αποδείχτηκε ανά τους αιώνες οτι κάνει θαύματα...

[giorgos panou]

Είναι σα να ρωτάς: αλλάζει ο άνθρωπος;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Αλλάζει. Η κατάθλιψη καταπολεμάται, αλλά δεν θεραπεύεται. Δεν είναι ιός. Συνδέεται με τον τρόπο ζωής μας, με το χαρακτήρα μας. Αν δεν αλλάξεις το τρόπο ζωής που σε οδήγησε στην κατάθλιψη, αυτή θα ξαναγυρίσει.

Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει, θωρακίζεται όμως. Η χημεία του εγκεφάλου παίζει ρόλο,ακόμα και αυτή όμως τροποποιείται. Νέες σκέψεις δημιουργούν νέες συνάψεις. Ο τρόπος που ανταποκρίνομαι στα γεγονότα εξαρτάται από τις συνάψεις, που είναι μαθημένες συμπεριφορές, συνήθειες. Οι συνήθειες αλλάζουν, αλλά είναι δύσκολη και επίπονη διαδικασία.

Έχω εργαστεί εθελοντικά ως συντονιστής ομάδων αυτοβοήθειας για άτομα με διαταραχές διάθεσης (κατάθλιψη και διπολική διαταραχή). Είναι απίστευτο πόσοι χρησιμοποιούσαν την πάθησή τους ως άλλοθι για να μην αλλάξουν το στάτους ζωής τους, κι ας τους ταλαιπωρούσε. Συχνά προτιμούμε το οικείο βάλτωμα από την αβέβαιη ανάταση. Η ελευθερία έχει επιλογές, ρίσκο και ευθύνη.

Ενα ωραίο τσιτάτο που, δυστυχώς, κακοποιήθηκε από συγκεκριμένους πολιτικούς είναι το :"Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε". Είναι φοβερό πόσοι προτιμούν να βουλιάζουν στην κατάθλιψη, παρά να αλλάξουν. Υπάρχει βέβαια και η βαριά κατάθλιψη, που αγγίζει τα όρια της ψύχωσης. Εκεί τα πράγματα είναι πιό δύσκολα, η ανθρώπινη βούληση όμως αποδείχτηκε ανά τους αιώνες οτι κάνει θαύματα...

συμφωνω με οσα γραφεις, δυστυχως σαν ανθρωποι αρεσκομαστε μερικες φορες στην καταντια, διοτις ετσι ασχολουντε μαζι μας αλλοι ανθρωποι, ετσι μας βοηθαν, κανουν πραματα για εμας αρα εμεις μπορουμε να τεμπελιασουμε.Θυμαμαι ο γιατρος μου που μου το συγκρινε με ενα μικρο παιδακι, πολλες φορες τα μωρα δεν εχουν καμια ασθενια αλλα κλαινε, κι ζητανε βοηθεια συνηθως οταν οι γονεις τους εχουν φιλοξενουμενους σπιτι, για τον λογο του οτι θελουν παντα η προσοχη να ειναι στραμενη πανω τους! καπως ετσι ειναι μερικες φορες και με ενηλικους στην καταθλιψη.Ομως αυτο υπαρχει στις πρωτες και ελαφρες μορφες της καταθλιψης, διοτις οταν η καταθλιψη ειναι σοβαρη συμβαινει το αντιθετο, λεμε ψεματα οτι ειμαστε καλα για να μην ασχολιετε κανεις μαζι μας , να μας αφησει στους "δαιμονες" μας , στην κατρακυλα μας. κατα την γνωμη μου στην καταθλιψη παιζει μεγα ρολο η μαχη με το υποσυνειδητο μας, παιζει ρολο δλδ η λεγομενη "χαρτογραφιση" του εγκεφαλου μας των προτων 5 χρονων της ζωης μας.Αυτο ,γινετε διοτις καθε ερεθυσμα καθε προβληματισμος μας προσπαθουμε να τον αποδικοποιησουμε στο μυαλο μας βαση του "κωδικα" που πλασαμε τωτες, οταν μαλιστα λενε οι επιστημωνες οτι το 90/100 των σκεψεων μας ειναι απο το υποσυνειδητο μας, απο τον αυτοματο δλδ και οχι απο την εμεπτη ταυτοχρονη συνειδηση τωτες τα πραματα ειναι δυσκολα, για αυτο κι οι ασκησεις ολες των γνωστικιακων θεραπειων η των ινδων γκουρου, εχουν στοχο να καταφερουμε να συγκεκτρονομαστε απολυτος στο "τωρα", να μην δουλευει καθολου η εμπιρια διοτις δεν μας αφηνει να ειμαστε σωστα δεχτικοι στους νεους ερεθυσμους του μυαλου μας! με αποτελλεσμα να μην μπορουμε να εχουμε καθαρη και δυναμικη αποφαση.

[NaYa]

Η καταθλιψη δεν ειναι θεμα χαρακτηρα. Η χημεία του εγκεφάλου καθορίζει τη συναισθηματική μας κατάσταση. Το να πεις σε ενα καταθλιπτικο "μην εισαι στεναχωρημενος" είναι σαν να λες σε καποιον που εχει ασθα "παρε μια βαθυα ανασα". Απλα δεν μπορει.

Θεωρω πως υπαρχει τρόποι να γίνει καλυτερα ενας ανθρωπος με καταθλιψη και αυτος σίγουρα δεν είναι απλα να κάνει "ωραίες σκέψεις".

Δεν αρκεί να θέλεις να φτάσεις εκεί που θες, το ζητημα ειναι και μπορείς. Και εγω θελω να μην εχω βουλιμία αλλα΄δεν αρκεί να το θελω. Και δεν σταματαω να εχω βουλιμια γιατί δεν το θελω, αλλα γιατί ακόμα δεν μπορω.

Βρες ενα καλό ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει. Θεωρω πως ειναι η μοναδικη λύση.

( ξέρω τώρα λειπουν ολοι σε αδειες, αλλα απο Σεπτεμβρη)

Η κατάθλιψη δεν είναι μόνο χημεία εγκεφάλου.Ειναι ΚΑΙ χαρακτήρα.Ιδιοσυγκρασιας.Τ ο ένα επηρεάζει το άλλο.Σιγουρα πρέπει να βρω ψυχολόγο,το έχω στο νου.Σε ευχαριστω.