Είναι κακός ο θυμός;

[BlackCoral]

Απόψεις. Γιατί είναι αν αυτό πιστεύετε;

[george1520]

Πίσω από τον θυμό κρύβεται η απογοήτευση. Όχι δεν είναι κακός.. Το πως θα τον διαχειριστεί κάποιος όμως είναι άλλη υπόθεση.

[BlackCoral]

Η εκδίκηση που είναι αποτέλεσμα του θυμού είναι κακή;

[george1520]

Η εκδίκηση που είναι αποτέλεσμα του θυμού είναι κακή;

Εξαρτάται τι εννοούμε με τον όρο "εκδίκηση". Τι μπορεί να κάνει κάποιος; Η εκδίκηση για μένα μπορεί να είναι η αδιαφορία μου προς τον άλλον. Η εκδίκηση για σένα μπορεί να είναι να του κάνεις το ίδιο ή κάτι χειρότερο από αυτό που σου έκανε.

[BlackCoral]

Άρα είναι εντελώς υποκειμενικό το ζήτημα;

[BlackCoral]

Μπορεί ο θυμός να μην χρειάζεται διαχείριση όταν μιλάμε για δίκαιο θυμό;
Απόψεις και εμπειρίες για βοήθεια;

[george1520]

Άρα είναι εντελώς υποκειμενικό το ζήτημα;

Του θυμού ή της εκδίκησης;

[BlackCoral]

Του θυμού και της εκδίκησης. Ή αυτού που θέλεις να μοιραστείς τη δική σου εμπειρία. Έχεις δράσει ποτέ με θυμό και σου βγήκε θετικό; Ή κάποτε χωρίς θυμό και βγήκε αρνητικό ή δεν βγήκε τίποτε;

[george1520]

Του θυμού και της εκδίκησης. Ή αυτού που θέλεις να μοιραστείς τη δική σου εμπειρία. Έχεις δράσει ποτέ με θυμό και σου βγήκε θετικό; Ή κάποτε χωρίς θυμό και βγήκε αρνητικό ή δεν βγήκε τίποτε;

Εγώ όταν είμαι θυμωμένος εχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Ή να το θέσω διαφορετικά, δεν με νοιάζει κανένας και τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνω κακό σε κάποιον, απλά κάνω καλό σε εμένα. Πχ απομακρύνω ανθρώπους ή κάνω κάτι το οποίο θα είναι το καλύτερο για μένα χωρίς να δώσω τόση σημασία στο πως θα νιωσει ή θα πει ο άλλος.

[proteus]

Ο θυμός είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Αλίμονο αν δαιμονοποιούμε τα συναισθήματά μας.
Η διαχείριση του θυμού είναι η εκλογίκευσή του. Ας μην ξεχνάμε πως θυμώνουμε με τον εαυτό μας, όχι με τον άλλο. Ο άλλος απλά βρήκε μια πληγή μας που την "αφήσαμε" ανοιχτή και την πίεσε. Υπό αυτή την έννοια η εκδίκηση είναι άχρηστη, γιατί στρέφεται κατά του εαυτού μας.

[BlackCoral]

Ο θυμός έχει και πολιτισμικές συνισταμένες. Το πώς εκφράζουμε το θυμό μας άρα μπορεί να είναι διαφορετικό εδώ και διαφορετικό στην Ιαπωνία, σε μία φυλή του Αμαζονίου και τα λοιπά. Ο θυμός έχει φυλετικές συνισταμένες. Έχει σχέση η έκφρασή του ακόμη και με το φύλο, διδασκόμαστε ότι πρέπει να θυμώνουμε κάπως ανάλογα με το πώς πρέπει. Αυτά τα έχετε σκεφτεί ή συναντήσει σε κάποια φάση της ζωής σας; Σας είπαν κάτι που επηρέασε την έκφρασή του;

[BlackCoral]

Ο θυμός είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Αλίμονο αν δαιμονοποιούμε τα συναισθήματά μας.
Η διαχείριση του θυμού είναι η εκλογίκευσή του. Ας μην ξεχνάμε πως θυμώνουμε με τον εαυτό μας, όχι με τον άλλο. Ο άλλος απλά βρήκε μια πληγή μας που την "αφήσαμε" ανοιχτή και την πίεσε. Υπό αυτή την έννοια η εκδίκηση είναι άχρηστη, γιατί στρέφεται κατά του εαυτού μας.

Είναι χρήσιμη πάντα η εκλογίκευση; Τι συμβαίνει στην περίπτωση κοινωνικής αδικίας; Εκεί πιέζει η κοινωνία, άρα η πληγή είναι δική της πράξη και εκείνη ο θύτης. Η πληγή που μένει ανοιχτή μπορεί να αφορά ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Τι συμβαίνει εκεί; Θυμώνουμε με τον εαυτό μας όταν η αδικία είναι κοινωνική;

[proteus]

Ο θυμός έχει και πολιτισμικές συνισταμένες. Το πώς εκφράζουμε το θυμό μας άρα μπορεί να είναι διαφορετικό εδώ και διαφορετικό στην Ιαπωνία, σε μία φυλή του Αμαζονίου και τα λοιπά. Ο θυμός έχει φυλετικές συνισταμένες. Έχει σχέση η έκφρασή του ακόμη και με το φύλο, διδασκόμαστε ότι πρέπει να θυμώνουμε κάπως ανάλογα με το πώς πρέπει. Αυτά τα έχετε σκεφτεί ή συναντήσει σε κάποια φάση της ζωής σας; Σας είπαν κάτι που επηρέασε την έκφρασή του;

Είπες τη λέξη κλειδί: "διδασκόμαστε".
Ο πατέρας μου δε δεχόταν να θυμώνουμε στην οικογένειά μας. Ξέρεις πόση ψυχοθεραπεία έφαγα για να ξεμάθω αυτό που με είχαν "διδάξει";

[BlackCoral]

Το διόρθωσες; Υπάρχει περίπτωση ο θυμός να μη χρειάζεται διαχείριση και να είναι πιο αποτελεσματικός δίχως αυτήν;
Γιατί κάποιο λόγο ύπαρξης θα έχει, και μπορεί κάποιες συνισταμένες που δεν έχω σκεφτεί.

[proteus]

Είναι χρήσιμη πάντα η εκλογίκευση; Τι συμβαίνει στην περίπτωση κοινωνικής αδικίας; Εκεί πιέζει η κοινωνία, άρα η πληγή είναι δική της πράξη και εκείνη ο θύτης. Η πληγή που μένει ανοιχτή μπορεί να αφορά ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Τι συμβαίνει εκεί; Θυμώνουμε με τον εαυτό μας όταν η αδικία είναι κοινωνική;

Ο Αριστοτέλης είχε πει: "Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο"
Στην περίπτωση της κοινωνικής αδικίας δεν έχει νόημα να θεωρήσεις υπεύθυνους τους αδικηθέντες, επειδή. π.χ. είναι μαύροι ή ομοφυλόφιλοι. Πάλι όμως χρειάζεται ψυχραιμία, άρα διαχείριση θυμού, διαφορετικά οι αδικηθέντες κινδυνεύουν να χάσουν το δίκιο τους. Εδώ ήταν η μεγάλη διαφωνία του Σαρτρ με τον Καμύ. Ο πρώτος υποστήριζε τη βία για την επανόρθωση της κοινωνικής αδικίας, ο δεύτερος την απέρριπτε.
Είναι μεγάλο θέμα...