Φοβία/τρόμος για τα πάντα-αίσθημα τρέλλας.. Βοήθεια...

**Giorgos4** · 28-03-2009, 18:38

Καλώς σας βρήκα, μιας και μόλις γράφτηκα στο site. Θέλω να πω τον πόνο μου και να ακούσω καμία συμβουλή γιατί πραγματικά πάει να μου στρίψει. Είναι και τόσα πολλά αυτά που μου συμβαίνουν που δεν ήξερα καν που να κατατάξω το topic.

Ειμαι 25 χρονών. Απο μικρο παιδι ειχα πολυ αγχος και κυριως αισθανομουν ασχημα γιατι δεν ειχα φιλους , καθως και για τα παραπανισια κιλα μου.

Στα 18 με επιασε μια καταθλιψη με εμμονες ιδεες σχετικα με τη ζωη και το θανατο, ολα μου φαινοντουσαν ματαια και ενιωθα οτι ζω σε μια γυαλα, μιλια μακρια απο καθε αλλο ανθρωπο.

Πηγα σε ψυχιατρο ο οποιος μου εδωσε ladose και xanax. Μετα απο ενα διαστημα ενιωσα καλυτερα. αλλα καναδυο χρονια μετα με πιασανε κρισεις πανικου, αρχικα σε σημειο να μη μπορω να βγω απο το σπιτι, που εκδηλωνονταν με καθε λογης φοβια. αγοραφοβια, κλειστοφοβια(δεν μπορουσα να μπω στο μετρο), αρρωστοφοβια(σε μεγαλο βαθμο), και παρα πολυ μεγαλο αγχος για οτιδηποτε, καθως και με εντονο φοβο οτι τρελαινομαι η οτι θα πεθανω. Πηγα τοτε παλι σε ψυχιατρο ο οποιος μου εδωσε seroxat και xanax.

Aπο τοτε οι κρισεις με επιαναν και με αφηναν, σταματουσα και ξαναρχιζα λοιπον τα ιδια φαρμακα και αλλαζα ψυχοθεραπευτες παραλληλα. Τελικα βρηκα μια ψυχοθεραπευτρια που μου ταιριαζε και για δυο χρονια ειχα μεν αγχος και διαφορες φοβιες, αλλα οι κρισεις πανικου ειχαν σταματησει και εκοψα και τα φαρμακα.

Πριν λίγες μερες ομως αρχισαν παλι καποιες εμμονες ιδεες με υπαρξιακα κυριως, ο φοβος του θανατου, το μυστηριο της ζωης κλπ κλπ, που αρχισα να τα αναγω σε οτιδηποτε με περιβαλλει, σε βαθμο να ειναι ικανο να με τρομαξει οποιοδηποτε εξωτερικο ερεθισμα! οποτε αρχισαν να με τρομαζουν τα παντα, να νιωθω οτι αποκοπτομαι απο την πραγματικοτητα γυρω μου, οτι ολα ειναι αγνωστα, οτι στην πραγματικοτητα δεν εχω κανενα ελεγχο και οτι θα τρελαθω. Ταυτοχρονα με αυτα, μια αισθηση μονιμης κοπωσης/υπνηλιας, σχεδον σα να ειμαι μισοναρκωμενος, που ενισχυει το αισθημα αποχης απο την πραγματικοτητα/τρελα. Ασχημα ονειρα, ξυπνηματα μεσα στη νυχτα τρομαγμενος, ώσπου ειχα παλι κριση πανικου ενα πρωι, ξυπνωντας και μη μπορωντας να αναπνευσω. Σε αυτο οδηγησαν οπι επαναλαμβανομενες ασχημες σκεψεις μου προφανως.

Φοβηθηκα πολυ και πηγα παλι στον ψυχιατρο. Μου εδωσε παλι τα seroxat και ειπε να κανω υπομονη.

Μου ειπε οτι δεν τρελαινομαι και οτι δεν ειμαι ψυχωτικος, απλα φιλοσοφω τα πραγματα και αντι νατο δω πχ δημιουργικα, για καποιο λογο αυτο αισθανομαι να με απειλει. οτι αν ημουν τρελος δεν θα φοβομουν και αν ημουν ψυχωτικος δεν θα μπορουσα να περιγραψω ετσι αυτο που μου συμβαινει κλπ. Και να κανω υπομονη με τα φαρμακα για να δρασουν.

Αλλα εγω ετσι αισθανομαι. Τις τελευταιες μερες νιωθω οτι βρισκομαι σε μια διαρκη \"ηπια\" κριση πανικου, διαφορετικη απο ολες τις προηγουμενες που με τρελαινει. Νιωθω οτι η λογικη μου κρεμεται απο μια κλωστη. Οτι χανομαι σε μια αβυσσο διαστρεβλωμενης οπτικης της πραγματικοτητας. Με τρομοκρατει η ιδεα οτι το χανω και οτι θα με κλεισουν σε καποια κλινικη, οτι θα χαζεψω να το πω απλα.

Να σημειωσω οτι ειμαι πολυ απομωνομενος, κλεισμενος συνεχως μεσα στο σπιτι, εδω και χρονια. Δηλαδη βγαινω, αλλα σχεδον μονο για τις απαραιτητες υποχρεωσεις και σπανια για διοασκεδαση και εχω μπει σε ενα φαυλο κυκλο προφανως.

Επισης ο υπνος μου δεν ειναι καθολου καλος. Βλεπω εφιαλτες και βλεπω το κρεβατι σαν κατι το απειλητικο. Σαν αναγκαιο κακο. Καθυστερω επισης οσο μπορω να παω για υπνο ωστε να αποκοιμηθω εξαντλημενος, χωρις χρονο για ασχημες σκεψεις πριν.

Επισης αυτο που με τρομαξε ακομα πιο πολυ σημερα ειναι οτι προσεξα πως απο χθες δεν μπορω να φαω! Εγω! Που ξεσπουσα παντοτε στο φαγητο! Νιωθω συνεχως μια ταση για εμετο και δεν μπορω να φαω παραπανω απο δυο μπουκιες. Μηπως ειναι παρενεργεια του seroxat? Tο εχω ξαναπαρει στο παρελθον ομως και δεν παρατηρησα κατι τετοιο... Φοβαμαι, φοβαμαι, φοβαμαι...
Οτι δεν μπορω ν ακανω τιποτα για να σωθω και οτι οδηγουμαι με μαθηματικη ακριβεια στην τρελα!

Με συγχωρειτε για το μεγαλο μου μηνυμα, ελπιζω να μη σας κουρασα. Απλα θελω να ακουσω τη γνωμη σας. Δεν είναι ψύχωση ή αρχη σχιζοφρενεις(η κατι τετοιο) το να αισθανομαι οτι σχεδον ζω σε ενα ονειρο και να ειναι ικανο να με τρομαξει κυριολεκτικα το καθε τι(ως μερος αυτης της πραγματικοτητας) ..

Ισως θα μπορούσα απλά να πω ότι είμαι ένας \"φιλόσοφος\", αλλά.. δεν ξέρω..

Ειμαι \"κου-κου, το νιωθω\"...

**ideal** · 28-03-2009, 19:00

Σχέδον όλοι όσοι παθαίνουν κρίσεις πανικού αναφέρουν ότι νομίζουν πως θα τρελαθούν. Τρελάθηκε κανένας; Κανένας. Άρα ούτε εσυ θα τρελαθείς

Πάει αυτό... Όλα τα υπόλοιπα που αναφέρεις είναι τα γνωστά συμπτώματα της γνωστής και μη εξερεταίας γενικευμένης αγχώδους διαταραχής που εκφράζονται είτε σε κρίσεις πανικού είτε σε φοβίες είτε σε κατάθλιψη... Δεύτερο κρατούμενο
Όλα αυτά ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ... Αρχικά με τα φάρμακα, ύστερα με την ψυχοθεραπεία και τέλος με την δική σου προσπάθεια να αλλάξεις αυτά που σε πιέζουν. Τα κιλά σου και ότι δεν έχεις φίλους και όλα τα υπόλοιπα που ίσως δεν έχεις αναγνωρίσει ακόμα

**Giorgos4** · 28-03-2009, 19:14

ευχαριστω για την απαντηση...
ενα θεμα ειναι οτι εχω επιγνωση καταστασεων που μου κανουν κακο, αλλα παρολα αυτα δεν κανω τιποτα για ολα αυτα. Ειμαι πολυ ευχαριστος σε μια παρεα αποτι μου λενε, αλλα εγω εχω τρομερα χαμηλη αυθτοεκτιμηση και δεν το καταλαβαινω. Επισης ξερω οτι τα κιλα μου μου προκαλουν πολλα δυσαρεστα ψυχολογικα \"πεσιματα\" αλλα επισης δεν κανω κατι γιαυτο. Γενικα εχω πεσει σε μια βαθεια χαμηλη αυτοεκτιμηση και εκμηδενιση του εαυτου μου σε συγκριση με τους αλλους. Και αυτο με εμποδιζει απο το να αναλαβω δραση, λες και δεν το αξιζω, η δεν ειμαι ικανος να το κανω...

Φανταζομαι οτι ολα αυτα θα τα δουλεψω στην ψυχοθεραπεια, απλα τα συμπτωματα ειναι που με αγχωνουν σε αυτη τη φαση πιο πολυ απολα, γιατι \"δενουν\" την καθημερινοτητα μου. Βγαινω λιγο απο το σπιτι και βιαζομαι να επιστρεψω..

Επισης μου ετυχε μια πολυ καλη ευκαιρια για δουλεια, (ειμαι τραγουδιστης-ερασιτεχνης). Αλλα ετυχε τωρα! Τη Δευτερα εχω προβα και την Παρασκευη ζωντανη εμφανιση. Ειναι μεγαλο βημα και πολυ σημαντικο και τρεμω ηδη στην ιδεα, οχι μονο πως θα τραγουδησω μπροστα σε τοσο κοσμο, αλλα ακομα και να παω στην προβα...

φοβαμαι οτι θα το ακυρωσω γιατι αλλιως θα με πιασει κριση πανω στη σκηνη (αν και λεω μονο ενα τραγουδι)

**Sofia** · 28-03-2009, 19:57

φοβασαι οτι....σκεφτεσαι οτι....μπορει να σαι πιασει κριση στη σκηνη κλπ....

Μπορει να σε πιασει, μπορει κ οχι. ακομα κ ενας ανθρωπος που δεν εχει παθει ποτε του κριση, μπορει να σηκωθει κ μπροστα στην εκθεση του στο κοινο κατι να παθει. Ποτε δεν μπορεις να ξερεις κ ποτε δεν μπορει να σαι σιγουρος...

**sabb** · 28-03-2009, 20:26

Originally posted by Giorgos4

Επισης μου ετυχε μια πολυ καλη ευκαιρια για δουλεια, (ειμαι τραγουδιστης-ερασιτεχνης). Αλλα ετυχε τωρα! Τη Δευτερα εχω προβα και την Παρασκευη ζωντανη εμφανιση. Ειναι μεγαλο βημα και πολυ σημαντικο και τρεμω ηδη στην ιδεα, οχι μονο πως θα τραγουδησω μπροστα σε τοσο κοσμο, αλλα ακομα και να παω στην προβα...

φοβαμαι οτι θα το ακυρωσω γιατι αλλιως θα με πιασει κριση πανω στη σκηνη (αν και λεω μονο ενα τραγουδι)

Είναι η ευκαιρία σου με αυτό το event να κάνεις ένα βήμα για τη σωτηρία σου - πίστεψε με. ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΥΡΩΣΕΙΣ !!! Βάλ\'το σαν στόχο να βγεις νικητής απ\' αυτό που τώρα σου φαίνεται ανυπέρβλητη δοκιμασία..\\

Όταν τελειώσεις το τραγούδι σου και βγεις απ\' τη σκηνή, θα έχεις αφήσει ένα μεγάλο κομμάτι απ\' όσα σε απασχολούν πίσω σου..Έχω εμπειρία στα νιάτα μου από stage σαν ερασιτέχνης μουσικός κι έχω βαθειά πίστη σ\' αυτά που σου λέω...

Η ανακούφιση που θα νοιώσεις θα είναι μια μαγική στιγμή...Μην σκεφτείς ούτε μια στιγμή πως δεν είσαι καλός και πως ίσως καταρρεύσεις στη σκηνή. Μην ξεχνάς πως όλα εξαρτώνται από τη πρώτη νότα. Αν είσαι in the key, όλα θα κυλήσουν όπως πρέπει...

Πες μέσα σου πως είναι 5 λεπτά και τίποτε άλλο..

5 λεπτά που ίσως σου χαρίσουν τη ζωή σου πίσω...

**Giorgos4** · 28-03-2009, 21:02

Ευχαριστω πολυ για την εμψυχωση, πραγματικα την εχω αναγκη... γιατι νιωθω οτι πια πρεπει να εχω καποιον διπλα μου σε περιπτωση που παθω κατι.
Και σκεφτομαι πως θα παω στη Γλυφαδα που ειναι η προβα ενω μενω Ζωγραφου... και δεν μπαινω σε μετρο τωρα ουτε σε λεωφορεια, αλλα και σε ταξι δε νιωθω ανετα...και θελω παντα να εχω προσβαση σε εξοδο... κλπ κλπ...

θα προσπαθησω να βρω τη δυναμη να παω και να τα καταφερω.

**vince** · 28-03-2009, 21:15

Originally posted by Giorgos4
Μου ειπε οτι δεν τρελαινομαι και οτι δεν ειμαι ψυχωτικος, απλα φιλοσοφω τα πραγματα και αντι νατο δω πχ δημιουργικα, για καποιο λογο αυτο αισθανομαι να με απειλει. οτι αν ημουν τρελος δεν θα φοβομουν και αν ημουν ψυχωτικος δεν θα μπορουσα να περιγραψω ετσι αυτο που μου συμβαινει κλπ. Και να κανω υπομονη με τα φαρμακα για να δρασουν.

Αλλα εγω ετσι αισθανομαι. Τις τελευταιες μερες νιωθω οτι βρισκομαι σε μια διαρκη \"ηπια\" κριση πανικου, διαφορετικη απο ολες τις προηγουμενες που με τρελαινει. Νιωθω οτι η λογικη μου κρεμεται απο μια κλωστη. Οτι χανομαι σε μια αβυσσο διαστρεβλωμενης οπτικης της πραγματικοτητας. Με τρομοκρατει η ιδεα οτι το χανω και οτι θα με κλεισουν σε καποια κλινικη, οτι θα χαζεψω να το πω απλα.

Αν είχες ψύχωση δεν θα το καταλάβαινες, ούτε θα το παραδεχόσουν.

Θα ήταν σαν να σκεφτόταν κάποιος άλλος για σένα.

Και μετά όταν θα συνειδητοποιούσες τι ήσουν θα νόμιζες οτι σε καθοδηγούσε μια σκοτεινή δύναμη και όχι η ανθρώπινη ύπαρξη σου.

Σε βάθος χρόνου θα σου έπαιρνε μεγάλη δύναμη για να απελευθερωθείς απο τις εμμονές σου.

Την μία στιγμή θα σκέφτεσαι οτι όλα έχουν το δικό τους νόημα και την άλλη δεν θα σκεφτόσουν τίποτα.

Άν δεν δεν έχεις ιδέα τι εννοώ με τα παραπάνω τοτε δεν έχεις καμία σχέση με καμία ψύχωση.

Και πίστεψε με φίλε μου είσαι πολύ τυχερός γι\'αυτό.

**Giorgos4** · 28-03-2009, 22:58

Originally posted by vince

Αν είχες ψύχωση δεν θα το καταλάβαινες, ούτε θα το παραδεχόσουν.

Θα ήταν σαν να σκεφτόταν κάποιος άλλος για σένα.

Και μετά όταν θα συνειδητοποιούσες τι ήσουν θα νόμιζες οτι σε καθοδηγούσε μια σκοτεινή δύναμη και όχι η ανθρώπινη ύπαρξη σου.

Σε βάθος χρόνου θα σου έπαιρνε μεγάλη δύναμη για να απελευθερωθείς απο τις εμμονές σου.

Την μία στιγμή θα σκέφτεσαι οτι όλα έχουν το δικό τους νόημα και την άλλη δεν θα σκεφτόσουν τίποτα.

Άν δεν δεν έχεις ιδέα τι εννοώ με τα παραπάνω τοτε δεν έχεις καμία σχέση με καμία ψύχωση.

Και πίστεψε με φίλε μου είσαι πολύ τυχερός γι\'αυτό.

Οχι δεν αισθανομαι ολα αυτα που περιγραφεις, αλλα απο το φοβο οτι θα συμβουν, η οτι ειμαι στο οριο να συμβουν, οτι ειμαι μια τριχα μακρια..

Φοβαμαι καθε ασθενεια, με το που ακουσω για καποια νομιζω οτι την εχω η θα την παθω, σωματικη η ψυχικη.. κανω ΣΥΝΕΧΩΣ καταστροφικες σκεψεις, φοβαμαι οτι θα γινει εκρηξη πχ στο μετρο (οταν μπαινω σπανια), οτι θα τρακαρει το ταξι στο οποιο βρισκομαι, οτι θα κοπει ο ιμαντας του ασανσερ, φανταζομαι τσουναμι και αλλες φυσικες καταστροφες, φοβαμαι ακομα οτι χωρις λογο θα παθω ανακοπη ενω περπαταω στο δρομο... βασικα φοβαμαι το απροσδοκητο, οποτε με καθε αρνητικη σκεψη ειναι σα να το ξορκιζω ωστε να μη με βρει \"στον υπνο\" αυτο ομως με εχει εξουθενωσει. αμφισβητω τη λογικη των πραγματων και γιαυτο τρομοκρατουμαι στην ιδεα οτι θα τη χασω, και μαζι της καθε σταθερο πραγμα απο το οποιο θα μπορουσα να κρατηθω για να μην τρελαθω...

Και οτι θα ειμαι δεσμιος των φαρμακων. και οτι και να φυγει τωρα θα επιστρεψει στο μελλον χειροτερα , οπως εγινε ως τωρα.. και θα περασει η ζωη μου χωρις να χαρω τιποτα...

Το τελευταιο διαστημα περναω πολυ δυσκολα και εχω αναγκη απο ανθρωπους που να το καταλαβαινουν... Εχω βαρεθει να ακουω \"τι αναγκη εχεις εσυ? ολα στο μυαλο ειναι, και στο χερι σου να τα σταματησεις.\".

Σας ευχαριστω πραγματικα, και μονο που μπηκατε στον κοπο να διαβασετε για το προβλημα μου..

**velout** · 29-03-2009, 17:11

Giorgos4 εχεις u2u μηνυμα

**epsy** · 29-03-2009, 19:27

Καλησπέρα και από εδω..

Μου εκανε εντυπωση που λες οτι τα κιλά παντα σε προβληματιζαν
αλλα συνηθως για να νιωσεις καλύτερα το ριχνεις στο φαγητό
ομως τωρα που δεν μπορεις να φας προβληματιζεσαι ... Γιατι ξεχνας να δεις την θετική πλευρά..εστω κι αν ειναι η θετική πλευρά ενός προβλήματος . ? ...
-...οοοοοοοοο,τι καλυυυυυτερο... Και ο καινουργιος μηνας που ερχεται να ειναι μηνας αλλαγών για σενα!

**Giorgos4** · 29-03-2009, 21:13

Originally posted by epsy
Καλησπέρα και από εδω..

Μου εκανε εντυπωση που λες οτι τα κιλά παντα σε προβληματιζαν
αλλα συνηθως για να νιωσεις καλύτερα το ριχνεις στο φαγητό
ομως τωρα που δεν μπορεις να φας προβληματιζεσαι ... Γιατι ξεχνας να δεις την θετική πλευρά..εστω κι αν ειναι η θετική πλευρά ενός προβλήματος . ? ...
-...οοοοοοοοο,τι καλυυυυυτερο... Και ο καινουργιος μηνας που ερχεται να ειναι μηνας αλλαγών για σενα!

Δεν μπορω να το δω θετικα... ολη μερα το στομαχι μου ειναι χαλια και μετα βιας τρωω δυο μπουκιες τις οποιες μου ερχεται μετα να βγαλω... τρομαζω γιατι θελω να επιλεγω ποτε θα φαω και ποτε οχι και οχι να μην μπορω να κατεβασω τιποτα.. Κοντευουν 3 μερες τωρα και φοβαμαι και αυτο, περα απο ολα τα αλλα, γιατι ειναι κατι πρωτογνωρο που το βλπεπω σαν επιπλεον προβλημα, απειλητικο για τη ζωη μου...

**g_alex** · 30-03-2009, 00:20

Φίλε μου βρίσκεσαι σε μια οδυνηρή κατάσταση, που ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και ο καλύτερος ψυχίατρος, το μόνο που μπορεί να κάνει, και που θα κάνει και καλά θα κάνει, είναι να κρατήσει απέναντί σου έναν ιδιαίτερο \"καθρέφτη\" και θα τον στρέψει σε σένα, όχι για να δεις το πρόσωπό σου, αλλά το είναι σου, το πνεύμα σου και τα συναισθήματά σου. Πρέπει να σου πω πως στο παρελθόν υπέφερα και γω σαν κι εσένα και σώθηκα όταν μου παρουσιάστηκε μια νέα επαγγελματική προοπτική, καθώς έπρεπε να υποτάξω-λάθος όμως-τα συναισθήματά μου και τις φοβίες μου. Το σωστό, που έγινε λίγο αργότερα ήταν να πιάσω τον εαυτό μου την ώρα που ένιωθε φοβισμένος και με αγάπη να τον ρωτήσω, όπως ρωτάς ένα παιδάκι στο δρόμο που χάθηκε:\" Ωραία, φοβάσαι, αλλά γιατί? τι είναι αυτό που σε τρομάζει?\". Με την τακτική αυτή, με πολλή δουλειά και υπομονή έφτασα σε σημείο που στις αρχές της διάγνωσης δεν πίστευα. Και ναι, μόνο με μια απλή ερώτηση στον εαυτό μου. δοκίμασέ το.

Και στην οντίσιον θα σκίσεις...!!

**myrto** · 30-03-2009, 00:29

Καλησπέρα Γιώργο σου έστειλα U2U

**Giorgos4** · 30-03-2009, 00:40

Mε εχει πιασει κριση αυτη τη στιγμη, νιωθω χειροτερα απο ποτε. οτι τρελαινομαι και οτι θα χασω τη λογικη μου η οτι την εχω ηδη χασει! φοβαμαι... γιατι ποτε δεν ειχαν αυτη τη μορφη οι κρισεις πανικου. αισθανομαι οτι ξαφνικα θα γινω φυτο χωρις επαφη με την πραγματικοτητα. πηρα και 1,5 xanax συνολικα και νιωθω οτι δεν μπορει να μου κανει τιποτα.. καθε εξωτερικο ερεθισμα αποτελει ενα μυστηριο που με οδηγει στην τρελα....

**Giorgos4** · 30-03-2009, 00:46

Νιωθω τρεμουλα, ειμαι πανικοβλημενος γιατι εχω ενα αισθημα ημι-ναρκωσης που ερμηνευω σαν τρελα, το στομαχι μου διαμαρτυρεται, τα ποδια μου εχουν κοπει. Μου ερχονται τρελες σκεψεις, οτι θα παψω να μπορω να ελεγχω τα ακρα μου, να βλεπω, γενικα οτι θα καταρρευσω και θα χασω την επαφη μου με τον κοσμο. ολα μου μοιαζουν με ενα ονειρο, και αναρωτιεμαι τι ειναι αληθινο και τι οχι και αυτο μ ετρομαζει ολο και περισοτερο. δεν εχω μια σταθερα να κρατηθω για να βγω απο αυτο...
ακουω τηλεοραση, τη μητερα μου που μολις ηρθε και μου μιλαει, και δεν μπορω να ακουσω, να συγκεντρωθω, βουλιαζω σε μια αβυσσο... τρελαινομαι σας λεω.