Φοβία/τρόμος για τα πάντα-αίσθημα τρέλλας.. Βοήθεια...

**Giorgos4** · 31-03-2009, 13:03

Ξυπνησα μεσα στη νυχτα προχθες και ενιωσα πραγματικα οτι πεθαινω! οχι οτι φοβαμαι αλλα οντως οτι απο στιγμη σε στιγμη θα ξεψυχουσα! Δεν μπορω να το εξηγησω, δεν το εχω ξανανιωσει. ηταν οτι πιο τρομακτικο. Αφησα μηνυματα στο κινητο της θερπευτριας μου η οποια με πηρε και μου ειπε να παω στο νοσοκομειο-πραγμα που τρεμω, το να κλειστω δηλαδη σε κλινικη... Αφησα μηνυμα και στον γιατρο μου. Ο γιατρος μου το πρωι μου ειπε οτι δεν χρειαζεται να σκεφτομαι νοσοκομεια ο τωρα, οτι εχω απροσωποποιηση/απρπραγματοποιηση απο το πολυ αγχος.. Φοβαμαι ομως γιατι μονο οταν κοιμαμαι ειμαι ηρεμος. Με το που ξυπναω κι ερχομαι σε επαφη με την πραγματικοτητα με πιανει φοβος και πανικος. Αν αυτο δεν ειναι τρελα τι ειναι? Μου ειπε εκτος απο το serxat να παρω Ζyprexa σε μικρες δοσεις...
Αισθανομαι εγκλωβισμενος.. σημερα το πρωι που ξυπνησα παλι με επιασε λιγο ριγος και φοβος οταν συνειδητοποιησα τον πραγματικο(που μοιαζει με ψευτικο) κοσμο γυρω μου...
Θα παω στην προβα για το τραγουδι σε λιγο και τρεμω στην ιδεα οτι κατι θα με πιασει...
Γενικα οτι θα κλειστω σε ψυχιατρειο...

**vince** · 31-03-2009, 21:47

Ίδιου τύπου φάρμακο (αντιψυχωσικό) παίρνουμε φίλε μου αλλά δεν έχω νιώσει παρόμοια κατάσταση...

**evelina29** · 31-03-2009, 21:52

giwrgo4 soy steila u2u

**Giorgos4** · 31-03-2009, 23:19

Eυχαριστω για τα μηνυματα σας. Η κατασταση μου παραμενει τρομακτικη. Μονο οταν μιλαω μ ετον ψυχιατρο μου στο τηλεφωνο ηρεμω λιγο αλλα το αισθημα επανερχεται. Κοιμηθηκα το μεσημερι και ξυπνωντας το βραδυ ενιωσα παλι οτι ξυπνησα σε ενα ονειρο, οτι ολα με τρομαζουν και πανικοβληθηκα. Κι αλλο τηλεφωνο στο γιατρο, παλι τα ιδια μου ειπε, να κανω υπομονη με το Zyprexa μεχρι να δρασει. Παραλληλα συνεχιζω τα seroxat και xanax, οταν με πιανει πανικος. Νιωθω οτι ειμαι 3 λαλουν και 2 χορευουν. Λες και η πραγματικοτητα με απωθει, λες και ειναι εφιαλτης και μονο οταν κοιμαμαι ειμαι ηρεμος.

Να σημειωσω οτι το μεσημερι πηγα στην προβα και ενιωσα αρκετα καλυτερα, τα καταφερα εκει. Αλλα μετα παλι τα ιδια. Νομιζω οτι ποτε πια δεν θα ειμαι οπως παλια,οτι θα μονιμοποιηθει αυτη η κατασταση η οτι θα παω στο φρενοκομειο. Λυπαμαι για την γκρινια, αλλα περναω μεγαλο γολγοθα...

**vince** · 31-03-2009, 23:24

Επομένως φρόντισε να βγάλεις ψεύτη τον εαυτό σου (δηλαδή να καταφέρεις να αποφύγεις το φρενοκομειο)

**vince** · 31-03-2009, 23:58

Απ\'ότι φαίνεται το χιούμορ δεν σε βοηθάει Giorgos4 και η τοποθέτηση μου ήταν λανθασμένη. Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο..δεν θα είσαι έτσι πνιγμένος απο την αρνητικότητα για πάντα.

**Giorgos4** · 01-04-2009, 02:30

Oχι vince, αντιθετα, το χιουμορ ειναι το μονο που μου παρεχει καποιες ευχαριστες στιγμες αποστασης απο ολο αυτο. Ευχαριστω κι εσενα και ολους που ασχολειστε με το θεμα μου.. Απλως δεν μπορω να μπαινω συχνα να απανταω..

Κανω κι εγω ο ιδιος χιουμορ, και αναρωτιουνται οι γυρω μου πως τα καταφερνω.. το εχω αυτο, ακομα και στις πιο δυσκολες στιγμες να προσπαθω να ελαφρυνω την κατασταση για να μην επηρρεαζω αρνητικα τουσ γυρω μου, αλλα και να ξεχνιεμαι.

Μου λενε οτι το οτι κανω χιουμορ δειχνει συγκροτημενη σκεψη και οτι ειναι πολυ καλο σημαδι! Τετοια να ακουω και θα γινω καραγκιοζης στο τελος για να αποφυγω την τρελα..

Και παλι ευχαριστω. Τα μηνυματα σας μου δινουν δυναμη τις δυσκολες αυτες μερες.

**Arsi** · 01-04-2009, 02:39

Originally posted by Giorgos4
Επισης μου ετυχε μια πολυ καλη ευκαιρια για δουλεια, (ειμαι τραγουδιστης-ερασιτεχνης). Αλλα ετυχε τωρα! Τη Δευτερα εχω προβα και την Παρασκευη ζωντανη εμφανιση. Ειναι μεγαλο βημα και πολυ σημαντικο και τρεμω ηδη στην ιδεα, οχι μονο πως θα τραγουδησω μπροστα σε τοσο κοσμο, αλλα ακομα και να παω στην προβα...

φοβαμαι οτι θα το ακυρωσω γιατι αλλιως θα με πιασει κριση πανω στη σκηνη (αν και λεω μονο ενα τραγουδι)

**Arsi** · 01-04-2009, 02:39

Originally posted by Giorgos4
Ευχαριστω πολυ για την εμψυχωση, πραγματικα την εχω αναγκη... γιατι νιωθω οτι πια πρεπει να εχω καποιον διπλα μου σε περιπτωση που παθω κατι.
Και σκεφτομαι πως θα παω στη Γλυφαδα που ειναι η προβα ενω μενω Ζωγραφου... και δεν μπαινω σε μετρο τωρα ουτε σε λεωφορεια, αλλα και σε ταξι δε νιωθω ανετα...και θελω παντα να εχω προσβαση σε εξοδο... κλπ κλπ...

θα προσπαθησω να βρω τη δυναμη να παω και να τα καταφερω.

**Arsi** · 01-04-2009, 02:42

Originally posted by Giorgos4
Να σημειωσω οτι το μεσημερι πηγα στην προβα και ενιωσα αρκετα καλυτερα, τα καταφερα εκει.

....Κ τελικά!!!!!....τα κατάφερες...έτσι απλά....ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.

**Arsi** · 01-04-2009, 02:53

Γιώργο,γνώμη μου είναι να δώσεις τροφή στις θετικές σου σκέψεις,σε κάθε μικρό ή μεγάλο κατόρθωμα(όπως η πρόβα),γύρνα την πλάτη σου σ\'αυτές τις ιδέες κ σκέψου τα όμορφα που σου συμβαίνουν.
Έτσι μπορεί να καταλαγιάσουν,να βαρεθούν κ να σ\'αφήσουν.

Είχες μιλήσει με τόση αγωνία για την πρόβα,με τόσο άγχος,με τόσο φόβο κ όμως όταν το \'κέρδισες\' το προσπέρασες σαν να ήταν ένα γεγονός...απλά πήγα και ήπια νερό.Σα να μην έγινε κ τίποτα....
Αν όμως δεν τα κατάφερνες τι θα γινόταν?
......γιατί δλδ οι αρνητικές εξελίξεις να έχουν μεγαλύτερη δύναμη απ\'τις θετικές?

...μπράβο σου κ πάλι....

**Giorgos4** · 01-04-2009, 11:30

Originally posted by Arsi
Γιώργο,γνώμη μου είναι να δώσεις τροφή στις θετικές σου σκέψεις,σε κάθε μικρό ή μεγάλο κατόρθωμα(όπως η πρόβα),γύρνα την πλάτη σου σ\'αυτές τις ιδέες κ σκέψου τα όμορφα που σου συμβαίνουν.
Έτσι μπορεί να καταλαγιάσουν,να βαρεθούν κ να σ\'αφήσουν.

Είχες μιλήσει με τόση αγωνία για την πρόβα,με τόσο άγχος,με τόσο φόβο κ όμως όταν το \'κέρδισες\' το προσπέρασες σαν να ήταν ένα γεγονός...απλά πήγα και ήπια νερό.Σα να μην έγινε κ τίποτα....
Αν όμως δεν τα κατάφερνες τι θα γινόταν?
......γιατί δλδ οι αρνητικές εξελίξεις να έχουν μεγαλύτερη δύναμη απ\'τις θετικές?

...μπράβο σου κ πάλι....

Ευχαριστω.. ειναι τοσο δυσκολο να διωξω τις αρνητικες σκεψεις απο το μυαλο μου.. Γιατι δεν ειναι ακριβως αρνητικες, απλα σκεφτομαι υπαρξιακα ζητηματα και τα ζοριζω τοσο πολυ με το μυαλο μου (το λενε αλλωστε πως με αυτα δεν βγαζεις ακρη και θα τρελαθεις αν τα σκεφτεσαι τοσο πολυ) που νιωθω οτι το χανω. και πως το να μην τα σκεφτομαι ειναι σα να βαζω απαγορευτικο στο μυαλο μου και αυτο με προκαλει ακομα περισσοτερο.. δεν ξερω αν γινομαι κατανοητος..

στην προβα πηγα χθες με ενα φιλο. σημερα πρεπει να παω μονος και με εχει πιασει ενας φοβος ειναι η αληθεια. ειναι κ μακρυα απο το σπιτι..

θα βαλω τα δυνατα μου...

**Arsi** · 01-04-2009, 11:48

Όχι να μη βάλεις απογορευτικό.Στο απογορευτικό θα αντιδράσουν πιο πολύ.
Απλά σκέψου κ....τα θετικά της ζωής σου!!!!Προσπάθησε να ανακαλύψεις τι θετικό υπαρχει,πετυχαίνεις..κ.λ.π.δ ώσε τροφή στα θετικά κομμάτια της ζωής σου.

Ξέρω τι σημαίνει να σκέφτεσαι υπαρξιακά θέματα.Πολύ καλά.

Η αλήθεια είναι πως ζούμε εδώ,με το σώμα μας κ την ψυχή μας,στην καθημερινότητα.Όσο κ αν σκεφτούμε τα υπαρξιακά,άκρη δε θα βρούμε γιατί οι γνώσεις μας είναι μηδαμινές.Κ άντε κ τα έλυσες...τι θα συμβεί?

Γιατί δλδ να θεωρούμε την καθημερινότητα τόσο \'παρακατιανή\'?Σ\'αυτή δε ζούμε κ δε θα ζούμε?Μας ελκύει το άγνωστο?το μυστήριο?το ανεξερευνητο?Όλα θέλουν ένα μέτρο κ να μην αγνοούμε ...κ τα χειροπιαστά.

Μετά καταλήγουμε να υπολειτουργεί ένας τομέας-η καθημερινή μας ζωή επειδή \'επενδύσαμε\' πιο πολύ στην εξερεύνηση....των μυστήριων της ζωής\'.

Χαλάει η ισορροπία κ δε νιώθουμε καλά.
Κ μην αυθυποβάλεσαι απ\'το φόβο σου!!!!

Καλή επιτυχία στην πρόβα σου κ σήμερα!

**Giorgos4** · 02-04-2009, 01:41

Λοιπον πηγα στην προβα σημερα... όλα \"καλα\" και το βαζω σε εισαγωγικα γιατι πηγα χαπακωμενος με xanax. και ημουν λιγο στην τσιτα, αλλα το ξεπερασα. Φευγοντας απο το στουντιο ομως με επιασε παλι το αγχος και το αισθημα της αποπραγματοποιησης... τελικα μαλλον εμφανιζεται περισσοτερο οταν μενω μονος. Κουτσα στραβα πηρα ενα ταξι. Η διαδρομη απο τη γλυφαδα μεχρι το κεντρο με ψυχοπλακωσε... η Αθηνα εχει ομορφες οασεις, αλλα ειναι μια γκριζα αηδια επι τω πλειστον.. τελοσπαντων, το αισθημα παραμενει, τα χαπια εξακολουθουν να κατεβαινουν, και βλεπουμε. Ο γιατρος για αλλη μια φορα αισιοδοξος. Ομως φοβαμαι πως οι σκεψεις που προκαλουν ολο αυτο το ζορι που τραβαω δεν θα φυγουν.. και ουτε η ψυχοθεραπεια ουτε τα φαρμακα θα βοηθησουν. Νιωθω οτι ζω σε ενα ονειρο απο το οποιο θελω να ξυπνησω. Και μαλιστα δεν ξερω καν αν ειναι προβλημα αυτο που εχω, μιας και σχετιζεται με την διαφορετικη οπτικη που εχω για τα υπαρξιακα.. αρα δεν θεραπευεται. Σαν δηλαδη να βλεπω το σπιτι μου απο πανω και οχι απο μεσα, και αυτο να με τρομαζει. τι να σου κανουν τα φαρμακα? μπορουν να σε κανουν να το ξεχασεις λιγο αλλα οχι και να σοπυ αλλαξουν την οπτικη.. δεν ξερω, ειναι πολυ τρομακρικο.
ο φαυλος μου κυκλος εχει ως εξης:

ο θανατος ειναι ενα μυστηριο/αρα και η ζωη/αρα δεν γνωριζουμε τιποτα για την υπαρξη μας/αρα δεν υπαρχουν σταθερες, δεν ειναι δηλαδη πραγματικη η πραγματικοτητα που νομιζουμε οτι βιωνουμε, αφου πχ ενα απλο παραδειγμα ειναι οτι δεν ξερουμε πώς μπορουμε και κινουμε τα χερια μας. οκ, νευροδιαβιβαστες, εντολες εγκεφαλου κλπ.. Αλλα ενα σημαντικο κομματι του πως κουναμε το χερι μας(παραδειγμα φερνω φυσικα, θα μπορουσα να πω το πώς βλεπουμε) δεν το γνωριζουμε. Αρα τι σκ**α γνωριζουμε? τιποτα! η τουλαχιστον, οπως ειπε και ο Σωκρατης, ενα γνωριζουμε, οτι δεν γνωριζουμε τιποτα. Οποτε αυτες οι σκεψεις με κανου να αισθανομαι σαν σε ονειρο, οτι ειμαι μια προβολη που δεν εχει τον ελεγχο σε τιποτα (τα πληκτολογω οντως αυτα? τι ειναι ο κοσμος?) τοσες ερωτησεις απο τις οποιες τελικα οχι απλα ειναι γεματος ο κοσμος, αλλα ειναι \"φτιαγμενος\" απο αυτες, οποτε εμεις τι κανουμε? κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας, νομιζοντας πως ξερουμε τι ειναι λογικη και τι οχι? ποια ειναι η δικη μας λογικη? μηπως ολοι οι ανθρωποι ζουνε σε μια πλανη? μια κατασταση οπου νομιζουν οτι ζουν, αλλα στην πραγματικοτητα βιωνουν πιο \"ζωντανα(αφου δεν καθησαν ποτε να το σκεφτουν)\" το ιδιο ονειρο?

Υστερα υπαρχει ο αντιλογος. Ζησε τη ζωη σου με τα εφοδια που εχεις και με τη λογικη τη δικη σου, και ζησε την οσο καλυτερα μπορεις. Ολο αυτο το φιλοσοφικο ντελιρριο εκμεταλλευσου το καλλιτεχνικα, συζητα με φιλους σου.Γιατι να νιωθεις απειλη δηλαδη? Θαρρεις πως ολοι οι μεγαλοι φιλοσοφοι που καταπιαστηκαν με αυτα τα θεματα ζουσαν στον τρομο? οχι!(χωρις να με χαρακτηριζω μεγαλο φιλοσοφο). Αλλωστε η απολυτη γνωση δεν μπορει να κατακτηθει απο τον ανθρωπο, οπως και η σκεψη του δεν μπορει να κατανοησει την υπαρξη του, μιας και ειναι κομματι αυτης της υπαρξης (πώς το μερικο να εξηγησει το ολον?)

Γιατι ομως μας δοθηκε ο νους και η ικανοτητα, αν οχι να εξηγησουμε, να αναρωτιομαστε και αμφισβητησουμε την υπαρξη μας? Και γιατι πρεπει να ζησουμε με το να φρεναρουμε τη σκεψη αναζητωντας τη γνωση επειδη \"θα τρελαθουμε\"?

ολα αυτα τριγυρνανε αστραπιαια στο μυαλο μου και με γεμιζουν τρομο, δεν ξερω τι ειμαι , ποιος ειμαι, που παω.. και φοβαμαι, φοβαμαι οτι οσα ζω δεν ειναι πραγματικα, οτι ειναι το \"matrix\" μου, για να το πω και πιο σινεφιλ-ιστικα. Και τρεμω στην ιδεα οτι θα το πιστεψω, και τοτε θα ειμαι οντως τρελος. και θα χασω οσους αγαπω.. και θα καταδικασω τη ζωη μου σε ενα μονιμο μαρτυριο... καθε φορα που ξυπναω τις τελευταιες μερες αντιμετωπιζω αυτο. και θελω να φυγει. Οποια κι αν ειναι η αληθινη πραγματικοτητα, θελω να επιστρεψω στην παλια, σε εκεινη που ειμαι διατεθιμενος να αλλαξω πια, να παρω τον ελεγχο της ζωης μου γοιατι την ειχα παραμελημενη.. Ας μου πει καποιος οτι με καταλαβαινει, οτι δεν ειμαι τρελος... χρειαζομαι επειγοντως ενα χερι βοηθειας.. Δεν ξερω για ποσο ακομα θα μπορω να δινω αυτη τη μαχη...

**evelina29** · 02-04-2009, 21:18

GIWRGO4 pistepse me den kyndineyeis na trela8eis!!!makari na ginotan ayto alla exw thn apoproswpopoihsh-apopragmatwpoihsh 6xronia twra kai akomh den trela8hka!apla einai to xeirotero synais8hma pou mporeis na biwseis stis kriseis panikou!twra tropo na to antimetwpiseis den exw....makari na eixa dld!!apla na xeis pisth sth dynamh tou myalou sou!!