Φοβία/τρόμος για τα πάντα-αίσθημα τρέλλας.. Βοήθεια...

[Giorgos4]

Originally posted by anwnimi

originally posted by Giorgos4
πολυ ομορφα τα λες ανωνυμη, σε ευχαριστω για την ομορφη οπτικη σου, που μακαρι να ηταν και δικη μου. ομως με εμενα το προβλημα ειναι, οτι εκτος απο το \"τι\", στην ερωτηση περιεχεται και το \"γιατι?\". ο νους μου δεν μπορει να χωρεσει το \"γιατι ειναι ετσι ο κοσμος?- γιατι ετσι ειναι!\" δηλαδη σα να ψαχνω να βρω ορισμο ακομα και για το \"ειναι\" των πραγματων. δεν ξερω αν εγινα κατανοητος, παντως γιαυτο εχω χασει την μπαλα... σε αυτο το γιατι απαντουν πχ οι θρησκειες, αλλα μια θρησκευτικη απαντηση δεν με καλυπτει δυστυχως... ειναι σα να προσπαθω με το μυαλο μου να εξηγησω το \"ολο\", πραγμα αδυνατο, αφου το μυαλο μου ειναι μονο ενα μικρο μερος του \"ολου\". το πηγα πολυ φιλοσοφικα? σορυ..

Καταρχάς Γιώργο γιατί ζητάς συγνώμη; Δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγνώμη για αυτά που θέλεις να εκφράσεις αφού αυτά είναι που σε απασχολούν, ακόμα κι αν αυτά σε βασανίζουν.
Έτσι κι αλλιώς μου αρέσουν πάρα πολύ οι φιλοσοφικές συζητήσεις

Γιατί είναι έτσι ο κόσμος;
Χμ, ούτε κι εμένα με καλύπτουν οι θεολογικές απαντήσεις, τουλάχιστον όχι όπως ακριβώς είναι μια θεολογική απάντηση στο σύνολό της. Μάλλον ένα μίγμα έχω στο μυαλό μου από πολλές απαντήσεις δικές μου αλλά και διαφορετικών θεολογικών πεποιθήσεων, κάτι που μπορεί να είναι ένα συνοθύλευμα στα μάτια κάποιου άλλου, για μενα είναι ένα πιστεύω μου...

Γιατί είναι έτσι ο κόσμος;
Μήπως η ουσία δεν είναι να εξηγήσουμε γιατί είναι έτσι; Αλλά να τον δεχτούμε έτσι όμως είναι; Να τον δούμε όπως ακριβώς είναι, να τον μυρίσουμε, να τον αγγίξουμε, να τον απολαύσουμε και γιατι όχι, να προσπαθήσουμε να τον κάνουμε καλύτερο;
Γιώργο βγες μια βόλτα έξω. Περπάτησε. Δες, άκου, μύρισε, άγγιξε. Δεν είναι όμορφα εκεί έξω;

Έστω και μια μόνο στιγμή να το νιώσεις αυτό (κι ας ξαναγυρίσουν μετά οι επίμονες ιδέες), είναι η αρχή των πάντων, μια νέα αρχή!

Ερχονται στιγμες που ξεχνιεμαι , ομως φευγουν σαν αστραπη. Ευχομαι να ειναι η αρχη για κατι θετικο..
Ίσως τελικα θα με βοηθουσε να ξαναρχισω ψυχοθεραπεια. Μπορει ολο αυτο το κουβαρι που παει να με τρελανει να εχει την ακρη του εκει..

[Giorgos4]

Παιδια, θελω να βοηθησω τον εαυτο μου, το θελω πολυ. Αλλα -μαντεψτε- δεν μπορω! Μου φαινεται οτι χανω τα λογικα μου. Παει ενας μηνας πια και βελτιωση δεν ειδα. Ειναι τρομακτικο, ολα μα ολα με τρομαζουν και κυριως ο ιδιος μου ο εαυτος. Υπαρχει περιπτωση αυτο να οδηγησει σε τρελα ή κατι πιο σοβαρο, οπως σχιζοφρενεια ή ψυχωση? Ας μου απαντησει καποιος...

[εσωτερική_σήψη]

όχι δεν υπάρχει ηρέμησε πρώτα απ΄όλα!
Θα βοηθήσεις πολύ τον εαυτό σου αν ξεκινήσεις ξανα ψυχοθεραπεία.
Επίσης αν βρεις κάτι δημιουργικό,που σε εκφράζει και κρατιέσαι αποσχολημένος.πχ κάνε γυμναστική,ακου μουσική
Μην αφήνεις το μυαλό σου να πηγαίνει συνέχεια εκει.Δεν τα χάνεις αυτο που βιώνεις είναι άγχος και σύγχυση!
Προσπάθησε λίγο να χαλαρώσεις με κάποιον τρόπο!

[Giorgos4]

Δεν μπορω να χαλαρωσω... Δεν μπορω να κανω καν πραγματα που με ευχαριστουσαν. Γενικα δεν μπορω να κανω οτιδηποτε με απορροφαει απο την πραγματικοτητα, οπως να ζωγραφισω ή να δω ταινια(πραγματα που μου αρεσαν) γιατι μετα η μεταβαση στο πραγματικο μου περιβαλλον ειναι επωδυνη. ολα μοιαζουν ψευτικα, καθε τι με τρομαζει, καθε ερεθισμα, οπτικο , ακουστικο, νιωθω οτι με τρελαινει. ακομα και τα συναισθηματα μου. αισθανομαι οτι χανω τον εαυτο μου ωρες ωρες. οτι δεν ξερω ποιος ειμαι, κατα ποσο ειμαι μια συγκροτημενη οντοτητα.. ειναι τρομακτικο. ολο αυτο απο το αγχος? ειναι δυνατον? ακομα και εδω που σας γραφω, το κανω με το ζορι. εχω καταντησει να νιωθω πιο ζωντανος και πραγματικος οταν κοιμαμαι παρα οταν ειμαι ξυπνιος.... προσπαθω να βρω μια λαβη, κατι να με ξεκολησει, αλλα ολες χαθηκαν μεσα στο πρισμα διαστρεβλωσης που με εχει απορροφησει. μονο καμια βολτα εξω με κανει να ξεχαστω για λιγακι μονο. αλλα δεν μπορω να ειμαι εξω συνεχεια. ολα μοιαζουν ματαια..

πως να ηρεμησω, οταν ακομα και το να ηρεμησω το θετω υπο αμφισβητηση ως πραγματικη πιθανοτητα? τα εχω κανει κουλουβαχατα με τις φιλοσοφικες μου αναζητησεις!

[arts]

α) και μονο το γεγονος οτι καταφερνεις και βαζεις λεξεις στη σειρα με σχετικη... λογικη συνεχεια... δειχνει οτι εχεις ελπιδες ακομη...
β)Οσο βρισκεσαι σε αυτον τον πλανητη ξεχασε το θεμα: \"εχω τον ελεγχο\" . Παρτο αποφαση Δεν εχεις τον ελεγχο ολων των βασικων μεγαλων θεματων και λειτουργιων που σε αφορουν. Σε πολυ λιγα πραγματα στη ζωη σου μπορεις να επεμβεις. Χαλαρωσε λοιπον και ασε να σου συμβουν πραγματα. Ολα καλοδεχουμενα!
γ) Οκ θα πεθανεις και εσυ καποια στιγμη, οπως ολοι. Ε και λοιπον? Τι εγινε? Θυμασαι μηπως σε τι κατασταση ησουν πριν γεννηθεις και φοβασαι να ξαναπας εκει? Η μηπως σε φοβιζει απλως το αγνωστο, που θα εχεις να αντιμετωπισεις τοτε?
δ) ΠΑψε επισης να εισαι τοσο εγωκεντρικος και να επικεντρωνεσαι τοσο πολυ στα δικα σου προβληματα. Δες και τουσ διπλα σου και τα δικα τους προβληματα. Εκπληξη!: Μπορει να ειναι πολυ χειροτερα απο τα δικα σου!

[Giorgos4]

Originally posted by arts
α) και μονο το γεγονος οτι καταφερνεις και βαζεις λεξεις στη σειρα με σχετικη... λογικη συνεχεια... δειχνει οτι εχεις ελπιδες ακομη...
β)Οσο βρισκεσαι σε αυτον τον πλανητη ξεχασε το θεμα: \"εχω τον ελεγχο\" . Παρτο αποφαση Δεν εχεις τον ελεγχο ολων των βασικων μεγαλων θεματων και λειτουργιων που σε αφορουν. Σε πολυ λιγα πραγματα στη ζωη σου μπορεις να επεμβεις. Χαλαρωσε λοιπον και ασε να σου συμβουν πραγματα. Ολα καλοδεχουμενα!
γ) Οκ θα πεθανεις και εσυ καποια στιγμη, οπως ολοι. Ε και λοιπον? Τι εγινε? Θυμασαι μηπως σε τι κατασταση ησουν πριν γεννηθεις και φοβασαι να ξαναπας εκει? Η μηπως σε φοβιζει απλως το αγνωστο, που θα εχεις να αντιμετωπισεις τοτε?
δ) ΠΑψε επισης να εισαι τοσο εγωκεντρικος και να επικεντρωνεσαι τοσο πολυ στα δικα σου προβληματα. Δες και τουσ διπλα σου και τα δικα τους προβληματα. Εκπληξη!: Μπορει να ειναι πολυ χειροτερα απο τα δικα σου!

α)ευχαριστω, με κανει να νιωθω καλυτερα
β)το ξερω, αυτο με ταραζει, προσπαθω να αφεθω αλλα δεν μπορω τοσο ευκολα
γ)το αγνωστο με τρομαζει και η αγνοια. οχι ο θανατος ο ιδιος.
δ)σε διαβεβαιω οτι για τα προβληματα των αλλων ενδιαφερομαι πολυ περισσοτερο απο οσο νομιζεις. ισως πολυ περισσοτερο και απο οσο θα επρεπε... γιατι τα κανω και δικα μου προβληματα.

[arts]

Originally posted by Giorgos4

Originally posted by arts
α) και μονο το γεγονος οτι καταφερνεις και βαζεις λεξεις στη σειρα με σχετικη... λογικη συνεχεια... δειχνει οτι εχεις ελπιδες ακομη...
β)Οσο βρισκεσαι σε αυτον τον πλανητη ξεχασε το θεμα: \"εχω τον ελεγχο\" . Παρτο αποφαση Δεν εχεις τον ελεγχο ολων των βασικων μεγαλων θεματων και λειτουργιων που σε αφορουν. Σε πολυ λιγα πραγματα στη ζωη σου μπορεις να επεμβεις. Χαλαρωσε λοιπον και ασε να σου συμβουν πραγματα. Ολα καλοδεχουμενα!
γ) Οκ θα πεθανεις και εσυ καποια στιγμη, οπως ολοι. Ε και λοιπον? Τι εγινε? Θυμασαι μηπως σε τι κατασταση ησουν πριν γεννηθεις και φοβασαι να ξαναπας εκει? Η μηπως σε φοβιζει απλως το αγνωστο, που θα εχεις να αντιμετωπισεις τοτε?
δ) ΠΑψε επισης να εισαι τοσο εγωκεντρικος και να επικεντρωνεσαι τοσο πολυ στα δικα σου προβληματα. Δες και τουσ διπλα σου και τα δικα τους προβληματα. Εκπληξη!: Μπορει να ειναι πολυ χειροτερα απο τα δικα σου!

α)ευχαριστω, με κανει να νιωθω καλυτερα
β)το ξερω, αυτο με ταραζει, προσπαθω να αφεθω αλλα δεν μπορω τοσο ευκολα
γ)το αγνωστο με τρομαζει και η αγνοια. οχι ο θανατος ο ιδιος.
δ)σε διαβεβαιω οτι για τα προβληματα των αλλων ενδιαφερομαι πολυ περισσοτερο απο οσο νομιζεις. ισως πολυ περισσοτερο και απο οσο θα επρεπε... γιατι τα κανω και δικα μου προβληματα.

***α) χαιρομαι που νιωθεις λιγο καλυτερα, διοτι και αυτο το γεγονος ακομη ειναι σημαδι οτι μπορεις να τα καταφερεις να βγεις απο το loop που εχει μπει το μυαλο σου τελευταιως...
***β) καταλαβαινω οτι σε ταραζει αυτη η παραδοχη... Ειναι και η ηλικια σου που παιζει ρολο σε αυτο το ζητημα. Επαναστατεις και ειναι απολυτως φυσιολογικο για την ηλικια σου! Το εχω νιωσει και εγω αυτο το συναισθημα. Και πολλοι αλλοι και αλλες φανταζομαι. Οταν συνειδητοποιησεις το ασκοπο του πραγματος θα αφεθεις και θα ηρεμησεις. Οτι και να κανεις, οσο και να χτυπηθεις, οι οροι του παιχνιδιου της ζωης μας ειναι δεδομενοι. Δεν αλλαζουν. Παρατηρησε και Κατανοησε λοιπον τους Ορους αυτους οσο καλυτερα μπορεις και μπες κι εσυ στο Παιχνιδι ξανα. Παιξε σε αυτο το στημενο Παιχνιδι, ακολουθωντας τους ορους του, με τον γνησιο ενθουσιασμο ενος μικρου παιδιου(διοτι μονον ετσι εχει λιγο πλακα) και περιμενε να δεις το αποτελεσμα στο τελος...
***γ) Σε καταλαβαινω απολυτως. Αυτο το αγνωστο ειναι δεοντως φοβιστικο για ολους μας! Το μονο που με παρηγορει εμενα καπως ειναι η ελπιδα οτι καποια στιγμη μοιραια θα μας γινει γνωστο,... αργα ή γρηγορα...Οποτε, απο μια μερια, εχω και την περιεργεια να αποκτησω και αυτη τη γνωση. Δεν βιαζομαι βεβαια!... Όποτε!...Προς το παρον απολαμβανω το παιχνιδι..., οσο γινεται βεβαια (διοτι γινεται και βαρετο καποιες στιγμες...Τι να γινει? C\'est la vie...)
***δ) Το ειχα φανταστει οτι μπορει να εχεις και αυτο το προβλημα του να συμπασχεις με τα προβληματα και των αλλων σε σημειο που μπορει να μπλοκαρεσαι και απο αυτο το ζητημα...Ηθελα απλως την αντιδραση σου για να επιβεβαιωσω την υποψια μου. .../ ΛΟΙΠΟΝ¨:η προταση μου για αυτο το ζητημα ειναι(διοτι ναι, το εχω περασει κι εγω αυτο το προβλημα ακι το πολεμαω ακομη) : Απλως δες και κατανοησε οσο καλυτερα μπορεις τα προβληματα των γυρω σου, σαν εξωτερικος παρατηρητης μονον ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΚΑ ΣΟΥ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ!(εδω επανερχομαι στο προβληματακι εγωκεντρισμου που επιμενω οτι εχεις) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ! ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΤΑ ΛΥΣΕΙΣ! και παραλληλα αν σκεφτεις κατι(οτιδηποτε) που να μπορεις να κανεις η να προτεινεις, η να πεις σε καποιον συνανθρωπο σου για να τον βοηθησεις και αυτον ΚΑΝΕ ΤΟ. Δρασε λοιπον γενικως. Και για σενα και για τους αλλους. Μαθε και αποδεξου τους κανονες και παιξε το παιχνιδι! Αυτα απο μενα, ελπιζω να με καταλαβεις...

[Giorgos4]

Nα σας θυμισω οτι γιορταζω σημερα, και να εκβιασω μερικα χρονια πολλα για υποστηριξη...

[giota]

XPONIA ΠΟΛΛΑ Εύχομαι το συντομότερο να μας γράφεις ότι είσαι καλά.Γιατί είσαι καλά αρκεί να μην ψάχνεσαι τόσο.

[arts]

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!

[Giorgos4]

Ευχαριστω για τις ευχες..
Σήμερα το πρωι πρωτη φορα μετα απο ενα μηνα ξυπνησα χωρις να εχω το αισθημα οτι τρελαινομαι, αυτο μαλλον ειναι θετικο βημα. και γενικα μεχρι το μεσημερι ημουν σχετικα καλα. Πριν απο λιγο ομως ενιωσα παλι να αγχωνομαι καθως οι σκεψεις επεστρεψαν. Ποιος ειμαι, ποση συνειδηση του εαυτου μου και του περιβαλλοντος μου εχω, τι ειναι πραγματικο και τι δεν ειναι, γιατι να ειναι κλπ. Φοβαμαι οτι αυτες οι σκεψεις θα εδραιωθουν και θα ξεχασω πως ημουν πριν, με αποτελεσμα να μη βγω ποτε απο αυτη την κατασταση και να ταλαιπωρουμαι, η στη χειροτερη περιπτωση οντως να μου σαλεψει. Η ζωη ειναι ενα μεγαλο μυστηριο. το ηξερα αλλα τωρα το συνειδητοποιησα και δεν λεω να το χωνεψω με τιποτα....

[sunset]

χρονια πολλα για χτες και υπομονη!

[Giorgos4]

Τι σκαμπανεβασματα ειναι αυτα βρε παιδια? Και ενω χθες το βραδυ ενιωσα καλυτερα, και το ιδιο και σημερα το πρωι, απο το απογευμα με πηρε παλι απο κατω και νιωθω οτι το χανω... με χει πιασει πανικος.. φοβαμαι οτι θα χασω τα λογικα και την αντιληψη της πραγματικοτητας... ολα μοιαζουν ψευτικα. τι διαολο συμβαινει, ποσο θα κρατησει αυτο? δινω τεραστια μαχη καθε μερα...

[anwnimi]

Γιώργο μην ανησυχείς το ότι οι στιγμές που νιώθεις καλύτερα αυξάνονται είναι πολύ καλό σημάδι...

Πρέπει πρώτα να το ελέγξεις, και μετά να ψάξεις μέσα σου, το γιατί και το πώς... Το θέμα είναι ότι αυτό δε θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά σταδιακά με βήματα, το ένα μέτά το άλλο. Ήδη κάνεις τα πρώτα

Για να το ελέγξεις, θυμίσου. Όλα αυτά που φοβάσαι δεν πρόκειται να συμβούν. Οι ιδέες αυτές έχουν πάνω σου δύναμη γιατί εσύ τους τη δίνεις με το να τις φοβάσαι, με το να φοβάσαι ότι θα γίνουν πραγματικότητα. Δεν έχει νόημα να πεις στον εαυτό σοθυ δεν πρέπει να σκεφτώ αυτές τις ιδέες γιατί ασυναίσθητα θα τις σκεφτείς. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι και να τις σκεφτείς, δε σημαίνει ότι θα γίνουν πραγματικότητα. Είναι μόνο σκέψεις τίποτα άλλο. Δεν έχουν καμία δύναμη να γίνουν πραγματικότητα, η δύναμη που έχουν όλη κι όλη είναι αυτή που τους δίνεις εσύ, φοβούμενος ότι θα γίνουν πραγματικότητα. Αν σταματήσεις σιγά σιγά να τους δίνεις αυτή τη δύναμη, θα σταματήσουν, να\'σαι σίγουρος.

[Giorgos4]

μα το μονο που κανω ολο το 24ωρο ειναι να σκεφτομαι τι ειναι η ζωη, τι ειναι ο αθρωπος. λες και ειμαι εξωτερικος παρατηρητης σε ολο αυτο. θελω να ξανανιωσω μεσα στα καθημερινα πραγματα, να εναρμονιστω και παλι με το περιβαλλον. οσο καθυστερω, τοσο μου φαινεται οτι εδραιωνεται η κατασταση. και δεν ειναι καν φοβια(ωστε να ελπιζω ισως σε θεραπεια), ειναι πρισμα, που μου φαινεται δυσκολο να φυγει, αλλα αυτο θελω, να ξεκουμπιστει.