Έχω αλλάξει σαν άνθρωπος ....

[take a break]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

Αυτήν την υπεραισθησια την ζω εγώ , μην πω κάτι και πώς θα το πάρει ο άλλος, εγώ ας πληγώνονται συνεχώς ο άλλος να μην πληγωθεί. Μακάρι να ήμουν λίγο απαθής αλλά να αλλάξω ως άνθρωπος δεν θα θελα.

[Nefeli28]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

Το θέμα είναι ότι εμένα με στενοχωρεί αυτή η απάθεια και η φλατ κατάσταση και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αφού παίρνω αντικαταθλιπτικά γιατί δεν νιώθω καλύτερα. Εννοείται ότι δεν αντέχω την υπερευαισθησία αλλά κι αυτό το να μην αντέχω τίποτα και να μου φταίνε όλα δεν παλευεται.....

[Nefeli28]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

αληθεια ποσο εισαι/ εγω ειμαι 23

Σε περνάω 2 δεκαετίες .....είμαι 43

[ninja]

Το θέμα είναι ότι εμένα με στενοχωρεί αυτή η απάθεια και η φλατ κατάσταση και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αφού παίρνω αντικαταθλιπτικά γιατί δεν νιώθω καλύτερα. Εννοείται ότι δεν αντέχω την υπερευαισθησία αλλά κι αυτό το να μην αντέχω τίποτα και να μου φταίνε όλα δεν παλευεται.....

ΟΚ , καταλαβαίνω τι εννοείς. Θυμάμαι οτι είχα σχετικές συζητήσεις με τον γιατρό που πήγαινα. Του έλεγα οτι δε βλέπω αισθητή διαφορά, ας πούμε, να μου έρχονται θετικά συναισθήματα και όρεξη για ζωή. Αντίθετα, του έλεγα, υπάρχει μια διάχυτη, σε μικρή ένταση βέβαια, στεναχώρια, παρόλο που ακολουθούσα την αγωγή.
Το συμπέρασμα που είχα βγάλει ήταν το εξής: νομίζω πως είναι λίγο δύσκολο να εντοπίσει κανείς γιατί δεν αισθάνεται καλά ακόμα και όταν βρίσκεται σε αγωγή. Φταίει ή αγωγή; Χρειάζεται ίσως μια ρύθμιση στη δοσολογία; Μήπως χρειάζεται άλλη αγωγή; Ή μήπως όντως οι συνθήκες που ζει ο καθένας είναι όντως δύσκολες και προκαλούν, παρόλο που παίρνει κάποιος αγωγή, αρνητικά συναισθήματα;
Νομίζω πως χρειάζεται συζήτηση με τον θεραπευτή αυτό που περιγράφεις, ώστε να μπορέσετε να βγάλετε ένα συμπέρασμα.
Προσωπικά πέρασα από διάφορα σχήματα αγωγών μέχρι να καταλήξω στο τωρινό. Το οποίο θεωρώ οτι δουλεύει καλά, παρόλη την απάθεια που μου φέρνει όπως είχα αναφέρει.

[giorgos panou]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

Αυτο ειναι ο σκοπος καθε θεραπειας ,να σου βγαλει την υπερευαισθησια!, το ζητημα ειναι να βρεθη η μεση κατασταση, οχι υπερβασεις! αρμονια! ειναι το μαγικο ζητημα! και αυτος ειναι ο σκοπος που υπαρχει στην καλη συνεργασια θεραπευτη με θεραπευομενο!!
Μην ξεχναμε πωτες το ποσο ασχημα ηταν πριν τα πραγματα!, συνηθως τα συγκρινουμε με μια απολυτος υγειες κατασταση!

[hlias1988]

εδω που τα λεμε... κ εγω να δεις ποσο εχω αλαξει.. χαχαχα... ημουν ατομο φουλ δραστιριο... εκανα τα παντα...τι προταθλητησμο, τι δπουλειες... τι κουραγιο για το καθε τι... τωρα εχω κατι μαλακισμενα να μου λενε το ενα κ το αλλο.. βασικα κ αυτο πλεον δεν ειναι θεμα γτ τα περισωτερα τα αντιμετοπιζω ευκολα.. ξερω πως να μηλαω... με ολλον τον κοσμο κ τι να πω δν με στροιμοχνει ευκολα στην γωνια καποιος... κ επεισης λεγανε οτι εχω πολυ φυσικη ομορφια... κ εν τελη πααανε ολλα χαχαχ... αλλα δεν με νοιζει κ πολυ... χερωμαι που αρχισα να καταλαβαινω την ζωη με ενα πιο βαθυ νοημα...

παιδια πραγματικα ... και εμενα απο τοτε που ξεκινησα τα φαρμακα νιωθω οτι ειμαι στην ζωη. οτι την βλεπω οπως ειναι.. και οτι την αντιμετοπιζω... πριν ημουν αλλου για αλλου... δηλαδη ξεκινουσα στο μυαλο μου να γινω κατι που δεν ημουν... με λιγα λογια δεν ηξερα τι πολεμαγα που λεει και ενα τραγουδι... αυτο ειναι το θετικο της καταστασης. επισης πιστευω πλεον στον θεο... ποιο πολυ απο οτι πριν...
αλλα απο την αλλη ποιος θελει να περνει ψυχοφαρμακα... δηλαδη ονειρευομαι την ζωη μου χωρις αυτα... και λεω αχ τι ωραια θα ηταν....
πρεπει μαλλον να τα παιρνω μια ζωη? τα παιρνω 8.5 χρονια ... ελεος δηλαδη........

[Nefeli28]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

ΟΚ , καταλαβαίνω τι εννοείς. Θυμάμαι οτι είχα σχετικές συζητήσεις με τον γιατρό που πήγαινα. Του έλεγα οτι δε βλέπω αισθητή διαφορά, ας πούμε, να μου έρχονται θετικά συναισθήματα και όρεξη για ζωή. Αντίθετα, του έλεγα, υπάρχει μια διάχυτη, σε μικρή ένταση βέβαια, στεναχώρια, παρόλο που ακολουθούσα την αγωγή.
Το συμπέρασμα που είχα βγάλει ήταν το εξής: νομίζω πως είναι λίγο δύσκολο να εντοπίσει κανείς γιατί δεν αισθάνεται καλά ακόμα και όταν βρίσκεται σε αγωγή. Φταίει ή αγωγή; Χρειάζεται ίσως μια ρύθμιση στη δοσολογία; Μήπως χρειάζεται άλλη αγωγή; Ή μήπως όντως οι συνθήκες που ζει ο καθένας είναι όντως δύσκολες και προκαλούν, παρόλο που παίρνει κάποιος αγωγή, αρνητικά συναισθήματα;
Νομίζω πως χρειάζεται συζήτηση με τον θεραπευτή αυτό που περιγράφεις, ώστε να μπορέσετε να βγάλετε ένα συμπέρασμα.
Προσωπικά πέρασα από διάφορα σχήματα αγωγών μέχρι να καταλήξω στο τωρινό. Το οποίο θεωρώ οτι δουλεύει καλά, παρόλη την απάθεια που μου φέρνει όπως είχα αναφέρει.

Σίγουρα πρέπει να το συζητήσω με τον ψυχίατρο όλο αυτο. Έχω να τον δω από το καλοκαίρι πέρασε δηλ αρκετός καιρός από την τελευταία συνεδρία. Έχω κάνει και εξετάσεις γονιδιώματος που δείχνουν ποια είναι τα καταλληλότερα φάρμακα για τον ασθενή και τώρα βρίσκομαι στη «σωστή» θεραπεία. Άρα δρν έχει να μου αλλάξει κάτι. Ίσως στη δοσολογια.... τι να πω....

[take a break]

Κάνε λίγο υπομονή νεφέλη μου και ή κατάθλιψη δεν παλευεται , έχει πολύ πόνο , μερικές φορές θα θελα να κοιμάμαι την μισή μέρα να γλυτωνω τους πονους ειδικά τα πρωινά, μακάρι να είχα λίγο απαθεια.Να τον πάρεις τον γιατρο να μιλησετε

[imperial]

θα ηθελα να πω πως ειστε πολυ γλυκες κ οι δυο... αλλα σκευτωμουν μην απο δω μεσα μια τετοια κουβεντα ακουστει καπως λαθος... αλλα τελικα το ειπα!!! χαχαχαχαχ

[Nefeli28]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

θα ηθελα να πω πως ειστε πολυ γλυκες κ οι δυο... αλλα σκευτωμουν μην απο δω μεσα μια τετοια κουβεντα ακουστει καπως λαθος... αλλα τελικα το ειπα!!! χαχαχαχαχ

Σε ευχαριστούμε πολύ....

[Nefeli28]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
Από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός οτι δεν μπορώ να ¨νιώσω¨ πράγματα όπως παλιά, απ´ την άλλη ωστόσο, το προτιμώ από την υπερευαισθησία που είχα και την σχεδόν μόνιμη στεναχώρια που με κατέκλυζε.
Το βλέπω λίγο ως εξής: ε, ¨ας είμαι λίγο αναίσθητος παρά να ζω μέσα στην κατάθλιψη συνέχεια¨, και αυτή η σκέψη με αναπαύει.

Κάνε λίγο υπομονή νεφέλη μου και ή κατάθλιψη δεν παλευεται , έχει πολύ πόνο , μερικές φορές θα θελα να κοιμάμαι την μισή μέρα να γλυτωνω τους πονους ειδικά τα πρωινά, μακάρι να είχα λίγο απαθεια.Να τον πάρεις τον γιατρο να μιλησετε

Έχεις δίκιο. Υπομονή....
Κι εγώ νιώθω πως θα θελα να κοιμάμαι για να μην νιώθω όλα αυτά της κατάθλιψης....

[Macgyver]

Καλησπέρα Νεφέλη, κι εγώ έχω διαπιστώσει σε μένα αυτήν την ¨απάθεια¨ που περιγράφεις. Έχει κοντά δύο χρόνια τώρα που κάνω αγωγή με εσκιταλοπράμη και μιρταζαπίνη, τελευταία πρόσθεσα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού πάντα, και κλομιπραμίνη.
.

Αυτη η απαθεια ειναι η κυρια δραση των αντικαταθλιπτικων , δεν μπορουν να θεραπευσουν την κτθλψη , αλλα σε κανουν απαθη , ωστε να μην αισθανεσαι και τοσο την κτθλψη ........ βεβαια σε ισοπεδωνουν απο συναισθηματα γενικως ......

Νεφελη , σε περναω κατα 16 χρονια !!

[take a break]

Αυτη η απαθεια ειναι η κυρια δραση των αντικαταθλιπτικων , δεν μπορουν να θεραπευσουν την κτθλψη , αλλα σε κανουν απαθη , ωστε να μην αισθανεσαι και τοσο την κτθλψη ........ βεβαια σε ισοπεδωνουν απο συναισθηματα γενικως ......

Νεφελη , σε περναω κατα 16 χρονια !!

Mac , σιγά μην σε κάνουν απαθή τα αντικαταθλιπτικά δεν παίρνω και μεγάλη ποσότητα παίρνω 100 μιλ.εφεξορ αλλά απάθεια δεν έχω το αντίθετο

[Macgyver]

Mac , σιγά μην σε κάνουν απαθή τα αντικαταθλιπτικά δεν παίρνω και μεγάλη ποσότητα παίρνω 100 μιλ.εφεξορ αλλά απάθεια δεν έχω το αντίθετο

Το εφεξορ ειναι και νοραδρενιλικο , που σημαινει οτι δεν σε κανει απαθη , αλλα το αντιθετο , αρα καλα το λες .............

[oboro]

Ειναι μυθος πως τα αντικαταθλιπτικα προκαλουν επιπεδωση συναισθηματος. Δεν ειναι οπως τα αντιψυχωσικα. Οσο για το effexor, σε χαμηλες δοσης η δραση του ειναι κυριως σεροτονεργικη.