Έλλειψη συμπαράστασης
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 20
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    10

    Έλλειψη συμπαράστασης

    Καλησπέρα σας,
    Στην παρουσα φάση βρίσκομαι σε μεγάλη αγωνία μιας και υπάρχει υποψία σοβαρού προβλήματος υγείας της μητέρας μου. Αυτό με βρίσκει σε μια ήδη υπάρχουσα κακή ψυχολογία και μια καθημερινότητα με ελάχιστες έως ανύπαρκτες ευχάριστες στιγμές και προσωπικό χρόνο.
    Έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου την φροντίδα των γονιών μου που είναι κάποιας προχωρημένης ηλικίας, με τα ανάλογα προβλήματα υγείας που μέχρι τώρα είναι διαχειρίσιμα. Το πρόβλημα είναι πως έχω καταλήξει να αφιερώνω την ενέργειά μου στις δικές τους ανάγκες ενώ συγχρόνως δεν εισπράττω καμία συμπαράσταση από ανθρώπους που γνωρίζουν. Γενικά, χωρίς πολλή σκέψη βρίσκομαι δίπλα σε οποιονδήποτε το χρειαστεί. Αλλά δυστυχώς δεν εισπράττω στήριξη. Αναφέρομαι σε ψυχολογική στήριξη, σε συμπαράσταση, ενδιαφέρον, παρουσία.
    Η αδελφή μου σπανιως είναι παρούσα στις οικογενειακές δυσκολίες και οταν το κάνει φαίνεται σαν αγγαρεία. Με αποτέλεσμα να έχουν πέσει όλες οι αγωνίες και οι ευθύνες σε εμένα. Και δεν συμπαραστεκεται ψυχολογικά καν.
    Δεν είναι το θέμα μου να παραπονεθώ για τις ευθύνες που ανέλαβα, θα μπορούσα να αδιαφορώ και να το αποφύγω. Ούτε με αφορά η αναγνώριση του τι κάνω.
    Αισθάνομαι ομως να με έχουν λυγίσει αυτές οι καταστάσεις και εχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα καταφέρω να διαχειριστώ το κακό σενάριο μόνη μου. Νιώθω να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου και το να στραφώ στην αδελφή μου για συμπαράσταση στο οικογενειακό θέμα δεν το βλέπω πια ως επιλογή.
    Πραγματικά έχω αδειάσει ψυχολογικά και δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω πλέον την αγωνία και τον φόβο που αισθανομαι, νιώθω πως όλοι αδιαφορούν.
    Πώς αντλεί κανείς δύναμη σε τέτοιες συνθήκες;

  2. #2
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Καλησπέρα σας,
    Στην παρουσα φάση βρίσκομαι σε μεγάλη αγωνία μιας και υπάρχει υποψία σοβαρού προβλήματος υγείας της μητέρας μου. Αυτό με βρίσκει σε μια ήδη υπάρχουσα κακή ψυχολογία και μια καθημερινότητα με ελάχιστες έως ανύπαρκτες ευχάριστες στιγμές και προσωπικό χρόνο.
    Έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου την φροντίδα των γονιών μου που είναι κάποιας προχωρημένης ηλικίας, με τα ανάλογα προβλήματα υγείας που μέχρι τώρα είναι διαχειρίσιμα. Το πρόβλημα είναι πως έχω καταλήξει να αφιερώνω την ενέργειά μου στις δικές τους ανάγκες ενώ συγχρόνως δεν εισπράττω καμία συμπαράσταση από ανθρώπους που γνωρίζουν. Γενικά, χωρίς πολλή σκέψη βρίσκομαι δίπλα σε οποιονδήποτε το χρειαστεί. Αλλά δυστυχώς δεν εισπράττω στήριξη. Αναφέρομαι σε ψυχολογική στήριξη, σε συμπαράσταση, ενδιαφέρον, παρουσία.
    Η αδελφή μου σπανιως είναι παρούσα στις οικογενειακές δυσκολίες και οταν το κάνει φαίνεται σαν αγγαρεία. Με αποτέλεσμα να έχουν πέσει όλες οι αγωνίες και οι ευθύνες σε εμένα. Και δεν συμπαραστεκεται ψυχολογικά καν.
    Δεν είναι το θέμα μου να παραπονεθώ για τις ευθύνες που ανέλαβα, θα μπορούσα να αδιαφορώ και να το αποφύγω. Ούτε με αφορά η αναγνώριση του τι κάνω.
    Αισθάνομαι ομως να με έχουν λυγίσει αυτές οι καταστάσεις και εχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα καταφέρω να διαχειριστώ το κακό σενάριο μόνη μου. Νιώθω να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου και το να στραφώ στην αδελφή μου για συμπαράσταση στο οικογενειακό θέμα δεν το βλέπω πια ως επιλογή.
    Πραγματικά έχω αδειάσει ψυχολογικά και δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω πλέον την αγωνία και τον φόβο που αισθανομαι, νιώθω πως όλοι αδιαφορούν.
    Πώς αντλεί κανείς δύναμη σε τέτοιες συνθήκες;
    Συνήθως οι άνθρωποι που δεν θέλουν να έχουν ευθύνες πάνω τους όταν βρουν το "θύμα" βολεύονται με αυτό και δεν τους νοιάζει. Αν δεν υπήρχες εσύ σίγουρα η αδελφή σου θα έκανε ότι και εσύ τώρα. Είναι σημαντικό που είσαι δίπλα από τους γονείς σου και τους στηρίζεις αλλά πρέπει να έχεις χρόνο και για σένα. Έχετε σκεφτεί να φέρεται κάποιον εκεί να μένει μαζι τους να τους βοηθά? Έτσι ώστε να μην είναι 24ωρες εκεί..

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    10
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Συνήθως οι άνθρωποι που δεν θέλουν να έχουν ευθύνες πάνω τους όταν βρουν το "θύμα" βολεύονται με αυτό και δεν τους νοιάζει. Αν δεν υπήρχες εσύ σίγουρα η αδελφή σου θα έκανε ότι και εσύ τώρα. Είναι σημαντικό που είσαι δίπλα από τους γονείς σου και τους στηρίζεις αλλά πρέπει να έχεις χρόνο και για σένα. Έχετε σκεφτεί να φέρεται κάποιον εκεί να μένει μαζι τους να τους βοηθά? Έτσι ώστε να μην είναι 24ωρες εκεί..
    Αυτή είναι και η δική μου διαπίστωση George. Αυτό αντιλαμβάνομαι και προχωράω αν και η απογοήτευση αυτή δεν διευκολύνει τα πράγματα για την δική μου ψυχολογία. Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα ψύχραιμα, να αποβάλλω το θυμό και να κάνω αυτό που μπορώ. Είμαι λίγο πολύ σαν το...166...
    Όσο για την βοήθεια στο σπίτι, σίγουρα θα χρειαστεί πολύ σύντομα αλλά δυστυχώς δεν θα λείψει η αγωνία και σε αυτήν την περίπτωση. Και αγωνία που δεν μοιράζεται συσσωρεύεται...
    Ευχαριστω, είναι εύστοχη η διαπίστωσή σου.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2019
    Posts
    3,392
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Καλησπέρα σας,
    Στην παρουσα φάση βρίσκομαι σε μεγάλη αγωνία μιας και υπάρχει υποψία σοβαρού προβλήματος υγείας της μητέρας μου. Αυτό με βρίσκει σε μια ήδη υπάρχουσα κακή ψυχολογία και μια καθημερινότητα με ελάχιστες έως ανύπαρκτες ευχάριστες στιγμές και προσωπικό χρόνο.
    Έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου την φροντίδα των γονιών μου που είναι κάποιας προχωρημένης ηλικίας, με τα ανάλογα προβλήματα υγείας που μέχρι τώρα είναι διαχειρίσιμα. Το πρόβλημα είναι πως έχω καταλήξει να αφιερώνω την ενέργειά μου στις δικές τους ανάγκες ενώ συγχρόνως δεν εισπράττω καμία συμπαράσταση από ανθρώπους που γνωρίζουν. Γενικά, χωρίς πολλή σκέψη βρίσκομαι δίπλα σε οποιονδήποτε το χρειαστεί. Αλλά δυστυχώς δεν εισπράττω στήριξη. Αναφέρομαι σε ψυχολογική στήριξη, σε συμπαράσταση, ενδιαφέρον, παρουσία.
    Η αδελφή μου σπανιως είναι παρούσα στις οικογενειακές δυσκολίες και οταν το κάνει φαίνεται σαν αγγαρεία. Με αποτέλεσμα να έχουν πέσει όλες οι αγωνίες και οι ευθύνες σε εμένα. Και δεν συμπαραστεκεται ψυχολογικά καν.
    Δεν είναι το θέμα μου να παραπονεθώ για τις ευθύνες που ανέλαβα, θα μπορούσα να αδιαφορώ και να το αποφύγω. Ούτε με αφορά η αναγνώριση του τι κάνω.
    Αισθάνομαι ομως να με έχουν λυγίσει αυτές οι καταστάσεις και εχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα καταφέρω να διαχειριστώ το κακό σενάριο μόνη μου. Νιώθω να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου και το να στραφώ στην αδελφή μου για συμπαράσταση στο οικογενειακό θέμα δεν το βλέπω πια ως επιλογή.
    Πραγματικά έχω αδειάσει ψυχολογικά και δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω πλέον την αγωνία και τον φόβο που αισθανομαι, νιώθω πως όλοι αδιαφορούν.
    Πώς αντλεί κανείς δύναμη σε τέτοιες συνθήκες;
    Το έχω περάσει και εγώ όταν αρρώστησε η μητέρα μου..Δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις μαζί της..Αλλά είχα τον ίδιο φόβο για το "κακο σενάριο"..Αναρωτιόμουν πώς θα το διαχειριστώ..Τελικά το σενάριο ήταν όντως κακό αλλά όταν μου το είπε ο γιατρός..Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι τελικά είχα την δύναμη που έπρεπε..Όσο κράτησε η όλη περιπέτεια υγείας της κατάλαβα πολλά..Το πήρα πλέον απόφαση ότι ποτέ κανείς δεν θα μου το αναγνωρίσει..Ποτέ κανείς δεν θα ρωτήσει αν μπορώ να σταθώ όρθια μετά από 8 μέρες και νύχτες μέσα στο νοσοκομείο..Ένα ξημέρωμα (νομίζω 3η ή 4η νύχτα) που βγήκα για ένα τσιγάρο ένιωσα ότι θα καταρρευσω..Και εκεί μου ήρθε η σκέψη "θα το πάω μέχρι όπου μπορώ"... Θέλω να πω ότι την δύναμη θα την βρεις την σωστή στιγμή..Απλά κάνε πράγματα και για σένα όσο μπορείς..Και κάνε πολύ υπομονή..Εύχομαι να σου βγει το καλό σενάριο :)
    Εύχομαι να φυσήξει δυνατός αέρας... Να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μου...

  5. #5
    george1520
    Guest
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Αυτή είναι και η δική μου διαπίστωση George. Αυτό αντιλαμβάνομαι και προχωράω αν και η απογοήτευση αυτή δεν διευκολύνει τα πράγματα για την δική μου ψυχολογία. Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα ψύχραιμα, να αποβάλλω το θυμό και να κάνω αυτό που μπορώ. Είμαι λίγο πολύ σαν το...166...
    Όσο για την βοήθεια στο σπίτι, σίγουρα θα χρειαστεί πολύ σύντομα αλλά δυστυχώς δεν θα λείψει η αγωνία και σε αυτήν την περίπτωση. Και αγωνία που δεν μοιράζεται συσσωρεύεται...
    Ευχαριστω, είναι εύστοχη η διαπίστωσή σου.
    Θα μειωθούν οι ευθύνες και εσύ απλά θα επιβλέπεις.. Θα δεις ότι θα είσαι και πιο λειτουργικη.. Άποψη μου είναι βέβαια.. Αυτό θα έκανα εγώ προσωπικά

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Καλησπέρα σας,
    Στην παρουσα φάση βρίσκομαι σε μεγάλη αγωνία μιας και υπάρχει υποψία σοβαρού προβλήματος υγείας της μητέρας μου. Αυτό με βρίσκει σε μια ήδη υπάρχουσα κακή ψυχολογία και μια καθημερινότητα με ελάχιστες έως ανύπαρκτες ευχάριστες στιγμές και προσωπικό χρόνο.
    Έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου την φροντίδα των γονιών μου που είναι κάποιας προχωρημένης ηλικίας, με τα ανάλογα προβλήματα υγείας που μέχρι τώρα είναι διαχειρίσιμα. Το πρόβλημα είναι πως έχω καταλήξει να αφιερώνω την ενέργειά μου στις δικές τους ανάγκες ενώ συγχρόνως δεν εισπράττω καμία συμπαράσταση από ανθρώπους που γνωρίζουν. Γενικά, χωρίς πολλή σκέψη βρίσκομαι δίπλα σε οποιονδήποτε το χρειαστεί. Αλλά δυστυχώς δεν εισπράττω στήριξη. Αναφέρομαι σε ψυχολογική στήριξη, σε συμπαράσταση, ενδιαφέρον, παρουσία.
    Η αδελφή μου σπανιως είναι παρούσα στις οικογενειακές δυσκολίες και οταν το κάνει φαίνεται σαν αγγαρεία. Με αποτέλεσμα να έχουν πέσει όλες οι αγωνίες και οι ευθύνες σε εμένα. Και δεν συμπαραστεκεται ψυχολογικά καν.
    Δεν είναι το θέμα μου να παραπονεθώ για τις ευθύνες που ανέλαβα, θα μπορούσα να αδιαφορώ και να το αποφύγω. Ούτε με αφορά η αναγνώριση του τι κάνω.
    Αισθάνομαι ομως να με έχουν λυγίσει αυτές οι καταστάσεις και εχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα καταφέρω να διαχειριστώ το κακό σενάριο μόνη μου. Νιώθω να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου και το να στραφώ στην αδελφή μου για συμπαράσταση στο οικογενειακό θέμα δεν το βλέπω πια ως επιλογή.
    Πραγματικά έχω αδειάσει ψυχολογικά και δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω πλέον την αγωνία και τον φόβο που αισθανομαι, νιώθω πως όλοι αδιαφορούν.
    Πώς αντλεί κανείς δύναμη σε τέτοιες συνθήκες;
    Φίλη μου, βοήθεια απο ψυχολόγο έχεις σκεφτεί να πάρεις;
    συμφωνω άπειρα με αυτό που σου πρότεινε ο george, φρόντισε να βρεις βοηθεια με την φροντιδα των γονιών σου το συντομότερο δυνατόν. Οσο και να θες να τους φροντίζεις αποκλειστικά εσυ, σκεψου οτι θα πρεπει να εισαι καλα για να το κανεις. Αν καταρρεύσεις τι θα γίνει; Αν ερχεται μια κοπελα στο σπιτι και βοηθα για καποιες ωρες θα μπορεις τουλαχστον να εχεις λιγο χρονο για σενα.

    Το κακο σενάριο που σκεφτεσαι, επειδη υποψιάζομαι τι μπορει να ειναι, πρεπει να σου πω οτι υπαρχουν λυσεις. Υπαρχουν ομαδες για την βοηθεια συγγενων κυριως ψυχολογική στηριξη. ΑΝ φτασεις εκει και επιβεβαιωθει το σεναριο θα βρεις ακρη.

    Για τον ψυχολογο σου ειπα ακριβως για να παρεις αυτη την στηριξη που χρειαζεσαι τωρα. Ειναι πολυ βαρυ το φορτιο που σηκωνεις να φροντιζεις μονη σου τους γονεις σου και με το ζορι δεν μπορεις να πιεσεις κανεναν να το κανει. Αν η αδερφη σου δηλαδη δειχνει αδιαφορια....δεν μπορεις να κανεις κατι γιαυτο αμεσα. Μπορεις βεβαια, γιατι και δικοι της γονεις ειναι, να της ζητησεις να μοιραστειτε τα εξοδα ωστε να βαλετε καποιον να τους φροντιζει. Κλαψου κι εσυ λιγο....δεν χρειαζεται να δειχνεις συνεχεια προθυμη να αναλαβεις τα παντα.

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    10
    Quote Originally Posted by Αλεξία10 View Post
    Το έχω περάσει και εγώ όταν αρρώστησε η μητέρα μου..Δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις μαζί της..Αλλά είχα τον ίδιο φόβο για το "κακο σενάριο"..Αναρωτιόμουν πώς θα το διαχειριστώ..Τελικά το σενάριο ήταν όντως κακό αλλά όταν μου το είπε ο γιατρός..Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι τελικά είχα την δύναμη που έπρεπε..Όσο κράτησε η όλη περιπέτεια υγείας της κατάλαβα πολλά..Το πήρα πλέον απόφαση ότι ποτέ κανείς δεν θα μου το αναγνωρίσει..Ποτέ κανείς δεν θα ρωτήσει αν μπορώ να σταθώ όρθια μετά από 8 μέρες και νύχτες μέσα στο νοσοκομείο..Ένα ξημέρωμα (νομίζω 3η ή 4η νύχτα) που βγήκα για ένα τσιγάρο ένιωσα ότι θα καταρρευσω..Και εκεί μου ήρθε η σκέψη "θα το πάω μέχρι όπου μπορώ"... Θέλω να πω ότι την δύναμη θα την βρεις την σωστή στιγμή..Απλά κάνε πράγματα και για σένα όσο μπορείς..Και κάνε πολύ υπομονή..Εύχομαι να σου βγει το καλό σενάριο :)
    Ευχαριστώ Αλεξία! Όσο δεν επιβεβαιώνεται κάτι πολύ κακό προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά.
    Είναι όμως που δεν μπορώ πια να ζυγίσω τα ψυχικά μου αποθέματα γιατί έχουν συμβεί πολλά και για χρόνια. Αντέχω ακόμη...αλλά δεν ξέρω για πόσο. Αυτό ακριβώς που είπες, ανησυχώ πολύ πια πως θα καταρρεύσω και δεν με παίρνει να συμβεί αυτό.
    Φαντάζομαι πως σε μια τέτοια περίπτωση κάπως θα καταφέρω να σταθώ, προσπαθώ να τραβήξω από κάπου δύναμη για να υπάρχει έστω μια ισορροπία.
    Να είσαι καλά.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2019
    Posts
    3,392
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Ευχαριστώ Αλεξία! Όσο δεν επιβεβαιώνεται κάτι πολύ κακό προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά.
    Είναι όμως που δεν μπορώ πια να ζυγίσω τα ψυχικά μου αποθέματα γιατί έχουν συμβεί πολλά και για χρόνια. Αντέχω ακόμη...αλλά δεν ξέρω για πόσο. Αυτό ακριβώς που είπες, ανησυχώ πολύ πια πως θα καταρρεύσω και δεν με παίρνει να συμβεί αυτό.
    Φαντάζομαι πως σε μια τέτοια περίπτωση κάπως θα καταφέρω να σταθώ, προσπαθώ να τραβήξω από κάπου δύναμη για να υπάρχει έστω μια ισορροπία.
    Να είσαι καλά.
    Για να αντέχεις χρόνια θα πει ότι είσαι δυνατή..Αυτό λέει πολλά..Και όπως σου είπα την δύναμη την βρίσκεις εκείνη τη στιγμή..Οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ποτέ πόση δύναμη έχουμε..
    Πιστεύω όμως ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι αρνητικά πριν μάθεις τι γίνεται..
    Εύχομαι να φυσήξει δυνατός αέρας... Να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μου...

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    10
    Quote Originally Posted by elisabet View Post
    Φίλη μου, βοήθεια απο ψυχολόγο έχεις σκεφτεί να πάρεις;
    συμφωνω άπειρα με αυτό που σου πρότεινε ο george, φρόντισε να βρεις βοηθεια με την φροντιδα των γονιών σου το συντομότερο δυνατόν. Οσο και να θες να τους φροντίζεις αποκλειστικά εσυ, σκεψου οτι θα πρεπει να εισαι καλα για να το κανεις. Αν καταρρεύσεις τι θα γίνει; Αν ερχεται μια κοπελα στο σπιτι και βοηθα για καποιες ωρες θα μπορεις τουλαχστον να εχεις λιγο χρονο για σενα.

    Το κακο σενάριο που σκεφτεσαι, επειδη υποψιάζομαι τι μπορει να ειναι, πρεπει να σου πω οτι υπαρχουν λυσεις. Υπαρχουν ομαδες για την βοηθεια συγγενων κυριως ψυχολογική στηριξη. ΑΝ φτασεις εκει και επιβεβαιωθει το σεναριο θα βρεις ακρη.

    Για τον ψυχολογο σου ειπα ακριβως για να παρεις αυτη την στηριξη που χρειαζεσαι τωρα. Ειναι πολυ βαρυ το φορτιο που σηκωνεις να φροντιζεις μονη σου τους γονεις σου και με το ζορι δεν μπορεις να πιεσεις κανεναν να το κανει. Αν η αδερφη σου δηλαδη δειχνει αδιαφορια....δεν μπορεις να κανεις κατι γιαυτο αμεσα. Μπορεις βεβαια, γιατι και δικοι της γονεις ειναι, να της ζητησεις να μοιραστειτε τα εξοδα ωστε να βαλετε καποιον να τους φροντιζει. Κλαψου κι εσυ λιγο....δεν χρειαζεται να δειχνεις συνεχεια προθυμη να αναλαβεις τα παντα.
    Elisabet, το έχω σκεφτεί, ναι. Όπως είπες κι εσύ και ο George, πρέπει με κάποιο τρόπο να καταφέρνουμε να λειτουργούμε για να έχει και κάποιο νόημα η προσπάθεια. Θα το κάνω εφόσον δω πως δεν τα καταφέρνω μόνη.
    Ελπίζω να μην χρειαστεί να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου...

    Όσο για την αδιαφορία, διαπίστωσα πως αν δεν κάνω εγώ 2 πράγματα δεν θα τα κάνει κανείς. Αναγκαστικα λοιπόν δεν βλέπω την επιλογή του να μοιραστώ ευθύνες. Μόνο να οχυρωθώ μπορώ...
    Ευχαριστώ για τη συμβουλή για τις ομάδες, μακάρι να μην χρειαστεί :-)

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    10
    Quote Originally Posted by Αλεξία10 View Post
    Για να αντέχεις χρόνια θα πει ότι είσαι δυνατή..Αυτό λέει πολλά..Και όπως σου είπα την δύναμη την βρίσκεις εκείνη τη στιγμή..Οι άνθρωποι δεν ξέρουμε ποτέ πόση δύναμη έχουμε..
    Πιστεύω όμως ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι αρνητικά πριν μάθεις τι γίνεται..
    Η αλήθεια είναι πως με έχει κυριεύσει η αγωνία. Για το θέμα υγείας πρώτα από όλα και μετά για τα υπόλοιπα. Κάνω υπομονή και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Κόμπος το στομάχι μέχρι τότε όμως... κόμπος άλυτος... :-)

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2019
    Posts
    3,392
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Η αλήθεια είναι πως με έχει κυριεύσει η αγωνία. Για το θέμα υγείας πρώτα από όλα και μετά για τα υπόλοιπα. Κάνω υπομονή και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Κόμπος το στομάχι μέχρι τότε όμως... κόμπος άλυτος... :-)
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα..Και λογικό είναι να έχεις αγωνία..Να ξέρεις όμως πως υπάρχει λύση για όλα..
    Εύχομαι να φυσήξει δυνατός αέρας... Να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μου...

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    Elisabet, το έχω σκεφτεί, ναι. Όπως είπες κι εσύ και ο George, πρέπει με κάποιο τρόπο να καταφέρνουμε να λειτουργούμε για να έχει και κάποιο νόημα η προσπάθεια. Θα το κάνω εφόσον δω πως δεν τα καταφέρνω μόνη.
    Ελπίζω να μην χρειαστεί να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου...

    Όσο για την αδιαφορία, διαπίστωσα πως αν δεν κάνω εγώ 2 πράγματα δεν θα τα κάνει κανείς. Αναγκαστικα λοιπόν δεν βλέπω την επιλογή του να μοιραστώ ευθύνες. Μόνο να οχυρωθώ μπορώ...
    Ευχαριστώ για τη συμβουλή για τις ομάδες, μακάρι να μην χρειαστεί :-)
    Ευχομαι να μην επιβεβαιωθει το σεναριο καλη μου, αλλα ακομα κι ετσι, να βρεις βοηθεια για τους δικους σου. Δεν ξερω τι ηλικια εχεις, αλλα λες οτι κι ετσι οπως εχουν τα πραγματα, παλι εχεις ελαχιστο χρονο για σενα. Φροντισε τον εαυτο σου οπως κανεις στους αλλους!!! Κανεις δεν θα το κανει για σενα, να το ξερεις.

    Και απο την αδερφη σου, να απαιτησεις να βοηθησει στα εξοδα. Ειναι και δικη της ευθυνη οχι μονο δικη σου. Ασε τις υπερηφανιες στην ακρη και ζητα της βοηθεια. Δεν κανει τιποτα γιατι ξερει πως στο τελος θα τα κανεις εσυ. Μιλα της ξεκαθαρα και πεστης οτι εσυ δεν μπορεις πια να τους φροντιζεις μονη σου και να σκεφτειτε τι θα κανετε και πως θα μοιρασετε τα εξοδα. Δεν θα σημαινει πως δεν αγαπας τους γονεις σου ή σου ειναι βαρος αν το κανεις αυτο, εχεις υποχρεωση ομως πρωτα στον εαυτο σου να τον προστατευσεις.

    Ευχομαι καλη εκβαση!

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2020
    Posts
    10
    George, Αλεξία, Elisabet, σας ευχαριστώ πολύ για όσα γράψατε και για τις ευχές σας. Άνοιξα ένα θέμα για την συμπαράσταση και ήδη με τα μηνύματά σας ένιωσα καλύτερα. Ευχαριστώ και πάλι, να έχετε καλό βράδυ :-)

  14. #14
    george1520
    Guest
    Καλό βράδυ!

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2019
    Posts
    3,392
    Quote Originally Posted by EvaE View Post
    George, Αλεξία, Elisabet, σας ευχαριστώ πολύ για όσα γράψατε και για τις ευχές σας. Άνοιξα ένα θέμα για την συμπαράσταση και ήδη με τα μηνύματά σας ένιωσα καλύτερα. Ευχαριστώ και πάλι, να έχετε καλό βράδυ :-)
    Καλό βράδυ και εύχομαι όλα να πάνε καλά :)
    Εύχομαι να φυσήξει δυνατός αέρας... Να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μου...

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Έλλειψη οργασμού
    By rainbow96 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 15
    Last Post: 29-12-2019, 11:03
  2. Έλλειψη αυτοπεποίθησης
    By young wolf in forum Αυτοεκτίμηση - Αυτοπεποίθηση
    Replies: 19
    Last Post: 14-03-2014, 19:56
  3. Ελλειψη συγκεντρωσης
    By mihalis in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 5
    Last Post: 27-08-2012, 19:30
  4. Έλλειψη ύπνου...
    By Κύκνος in forum Θέματα Ύπνου
    Replies: 37
    Last Post: 24-04-2012, 06:33
  5. Έλλειψη συναισθημάτων...
    By rayne in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 24
    Last Post: 04-11-2011, 12:50

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •