Δεν τον εγκρίνουν - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 11 FirstFirst 12345 ... LastLast
Results 31 to 45 of 154
  1. #31

    Smile

    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλημερα!

    Όσο αφορά το θέμα του παιδιού ποτέ δεν ξέρεις αν είσαι έτοιμη ή όχι για τον ερχομό του .Οσο κατασταλαγμενη και να είσαι οσο και να το θες ,δεν εχει καμιά σχέση η σκέψη με την πραγματικοτητα. Φυσικά παίζει ρόλο και ηλικία αλλά οχι παντα ....
    Αν σκεφτείς οτι και εγώ στα 23 έγινα μανουλα για πρώτη φορά θα πεις πολύ μικρη και ίσως οχι τοσο έτοιμη ....και όμως πολύ μικρή αλλά η θέληση μου και η αγάπη μου για ολο αυτό δεν με έκανε ούτε για μια στιγμη μέχρι σήμερα να το μετανοιωσω !
    Αν δουλεψα καλα πάνω σε αυτο θα ερθει η ωρα που θα μου το πουν τα ίδια μου τα παιδια και κανένας αλλος!
    Το κυριότερο είναι να έχεις ένα στήριγμα καλό δίπλα σου ,τον σύντροφο σου και εδώ πραγματικά από αυτά που μας γράφεις έχεις βρει ένα πολύ υποστηρικτικο και ώριμο αντρα............
    Ενα άντρα που και την προσπάθεια του έκανε να τα βρει με τους δικούς σου(μάλιστα ανέχτηκε την απαξιωτική συμπεριφορά του πατέρα σου) και είναι δίπλα σου σε όλο το ψυχολογικό θέμα γιατι νοιάζεται πραγματικά για εσενα και πολλά αλλα που μας λες. Αυτα και μόνο είναι υπερ αρκετά για να προχωρήσεις σε ολα αυτά που θες μαζί του!

    Και τωρα ερχόμαστε στο κομματι μητέρα .

    Η κίνηση της μητέρας σου λέει πολλά ,αλλά μάλλον τα εγωιστικά της στοιχεία ,ίσως και η υποστήριξη που θελει να δείχνει στην γνώμη του πατέρα σου, να είναι αυτά που υπερισχύουν στην προκειμένη περίπτωση ...και εδώ θα σου πω ααε τον χρόνο και την απόσταση να κανει την δική της δουλειά....

    Λες πως το κατάλαβα ...βλέπεις οταν έχεις ζήσει πολλά χρόνια μέσα σε ένα γάμο με πεθερικά και όλα τα σχετικά μπορείς να καταλάβεις αρκετά και απο μια μικρή περιγραφή που θα σου δώσει ο άλλος .....
    Εγω βέβαια δεν πρόλαβα να έχω τετοια χαρά ,γιατι όταν τους γνώρισα ήταν στα αρχικά στάδια του αλσχαιμερ και οι συμπεριφορές τους ειχαν αλλοιωθεί πάρα πολυ και δυστυχώς σε σημειο που οτι και να έλεγαν και να έκαναν δεν υπηρχε περιπτωση να τους παρεξηγήσω ...άλλωστε αυτη η αρρώστια μέχρι να φύγεις σε φτάνει σε τόσο δύσκολο σημείο που μόνο αγάπη και συνχωρεση μπορείς να προσφέρεις σε τετοιους ανθρώπους.(να το εχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου αυτό)
    Το μόνο που θυμάμαι ηταν η ανακούφιση της πεθεράς μου οταν γνωριστήκαμε γιατι νόμιζε οτι ο γιος της δεν ήθελε να παντρευτεί ποτέ και προτιμούσε να μείνει μόνος του...(εδω καταλαβαινεις οτι τον ειχε μεγάλη έννοια)
    Κρατησα μονο αυτο και όσες γιορτές προλάβαμε να κάνουμε μαζί παντα τους ειχα στο σπιτι μου στα οικογενειακά τραπέζια βάζοντας στην άκρη κάποια πράγματα απο σεβασμό και μόνο στον άντρα μου γιατι ήξερα οτι μπορεί να μην συμφωνούσε σε αρκετά πραγαματα μαζί τους, αλλα καταλαβαινα πως μέσα του ένοιωθε πολυ όμορφα που ειμασταν ολοι μαζί .(οπότε κάπου εδώ καταλαβαίνω και την προσπάθεια του δικού σου άντρα ,καταβαθος για εσένα το κάνει να το ξέρεις)

    Τωρα για την πεθερά σου....
    Ειναι δυνατόν ενα τέτοιους χαρακτήρας οπως ειναι ο άντρας σου να μην βγει από μια μητέρα που δεν έδωσε πράγματα στο παιδί της ?
    Συνήθως αυτές οι μητέρες το μονο που θέλουν ειναι να το βλέπουν ευτυχισμένο και χαρουμενο.Οταν λοιπόν είναι ετσι το παιδί της μαζι σου ποιος ο λογος να μην αγκαλιάσει και εσένα και να σου δώσει αυτα που δίνει και σε εκεινων !
    Ειναι τόσο όμορφο ολο αυτό το δέσιμο(πραγματική ευλογια οπως το ειπες) και να ξέρεις οτι και η δική σου σταση της δινει πολυ χαρά κοριτσι μου .
    (αυτό πάντως να συζητάς με την πεθερά σου και να παίρνει το μέρος σου και όχι του παιδιού της μπορεί να με κανει εξαλη χαχαχα!πολλες φορές η μαμά μου σε συζητήσεις μας παίρνει το μέρος του γαμπρουλη της ....κάτσε βρε μάνα της λέω εγώ περιμένω να στηρίξεις το σπλαχνο σου και εσυ το αποπαίρνεις ??????,εχουν την ομορφιά τους και αυτές οι περιπτώσεις και εδώ στο ξαναλέω πόσο τυχερή είσαι που της ζεις)

    Την πεθερα σου την νοιωθω χίλια τα εκατό και αυτό που λεω πλέον για τα δικα μου παιδια ειναι οταν αποφασίσουν να φτιάξουν την δικη τους οικογένεια να βρουν ενα άνθρωπο να τους αγαπάει και να τους πονάει οπως εμεις.
    Τότε θα ειμαι το λιγότερο αχαριστη αν δεν αγκαλιάσω και αυτών, όποιος και να ειναι, όπως αγκαλιάζω το ίδιο μου το παιδι.
    Υπαρχει μεγαλύτερη ευτυχία να βλέπεις τα παιδιά σου ευτυχισμένα ?
    Κατηγορηματικα οχι!
    (καλά το γεγονός οτι μιλάω σαν μελλοντική πεθερά με ξεπερνάει ,στο λεω ...είμαι πολυ μικρή ακόμα για τετοια χαχαχα!)

    Οπότε κοριτσάκι μου καλό απόλαυσε την αγκαλιά της μητέρας του,μέχρι να εχεις και της δικη σου μανούλας (γιατι θα την εχεις κάποια στιγμη)και να ξέρεις οτι η ζωή μας επιστρέφει συμπεριφορές που μας χρωστάει και μας αξίζουν!
    Δεν είναι καθόλου τυχαίο οτι κάποιους ανθρωπους τους βρίσκουμε μπροστά μας ,κατι έχουν να μας δώσουν που για κάποιο άλλο λόγο η ζωή μας της στερησε απο αυτους που περιμεναμε...

    και τον νου σου στις συμμαχίες με την πεθερά,σπουδαίο όπλο κράτα το για δυσκολες μάχες !!!

    Καλο σκ να έχουμε κοριτσι μου!
    Καλησπέρα Marilou, σ ευχαριστώ για όλα αυτά τα όμορφα σου λόγια. Πραγματικά τα εκτιμώ.
    Να σου πω την αλήθεια, πιστεύω πως θα τα κατάφερνα και τότε , θα ζοριζομουν αλλά θα τα έβγαζα εις πέρας ακόμα και μ ένα μωρό. Δεν είχε ωστόσο άδικο που με απέτρεψε από κάτι τέτοιο τόσο νωρίς. Σκοπός δεν είναι να κάνεις ένα παιδί για να νιώσεις εσύ καλύτερα . Ένα παιδί το κάνεις για να προσφέρεις πράγματα σε αυτό. Ανιδιοτελως, ως εκεί που μπορείς έτσι; Πχ εμένα οι γονείς μου παντρεύτηκαν μετα από έξι μήνες σχέσης και μ έκαναν σε χρόνο ντε τε ( και πιστεύω πως έπαιξε σημαντικό ρόλο κάποια τρομερή απογοήτευση της μητέρας μου πριν από τον μπαμπά μου από μια άλλη σχέση ). Θεωρώ πως εγώ της έδωσα δύναμη σαν μωρό να το ξεπεράσει. Χωρίς να μου το έχει εκμυστηρεύτει ποτέ... Το θεωρώ κακό... Θα ήταν άδικο να συμπεριφερθω ανάλογα στο παιδί μου.
    Συμφωνώ απόλυτα στο σημείο που λες πως αυτός που θα κρίνει την δουλειά σου ως μητέρα είναι τα ίδια τα παιδιά σου. Έχεις απόλυτα δίκιο.
    Ο μελλοντικός μου άνδρας είναι στ αλήθεια τρομερά υποστηρικτικός, με στηρίζει παντού, έχει λογική...μπορεί να αντιληφθεί αν κάπου κάνω λάθος ή υπερβάλλω ώστε να μου το επισημάνει, και επίσης μπορεί να αντιληφθεί όταν με αδικούν. Κι αυτό τον θυμώνει. Μ έχει βάλει για τα καλά στη ζωή του, στην οικογένεια του... Με ξέρει όλη η πόλη ως η γυναίκα του τάδε... Δεν κάνει πράγματα δίχως να το συζητήσουμε... Ήδη κάνουμε σχέδια για το πώς θα φτιάξουμε το σπίτι μας (το σπίτι της μητέρας του όπου θα ζήσουμε εμείς )... Και ναι ανέχτηκε πάρα πάρα πολλά για να φτάσει σε σημείο να λέει πως δεν θέλει σχέσεις... Ωστόσο μου απέδειξε πόσο πολύ με αγαπάει.

    Για το ζήτημα της μητέρας μου ...είμαι απογοητευμένη από εκείνη. Έχω μάθει πράγματα από τον παππού μου (τον πατέρα της) και τον θείο μου (τον αδερφό της) κι έχω πέσει από τα σύννεφα. Άσχημες συμπεριφορές... Συμφεροντολογικες... Να θέλει και αυτή και ο πατέρας μου να επεμβαίνουν ακόμα και στις δικές τους ζωές. Ήδη με τον θείο μου δεν μιλάνε πια.. Με τον παππού μου έχουν τυπικές σχέσεις. Εγώ πάλι έχω ουσιαστικές...και δηλώνει περήφανος για μένα. Έχει και άριστες σχέσεις με τα πεθερικά μου.

    Marilou και τα δικά μου πεθερικά δυστυχώς είναι σε προχωρημένη ηλικία... Ο πεθερός μου συγκεκριμένα τον τελευταίο καιρό δεν είναι στα καλά του , έχει αρχή άνοιας... Η πεθερά μου είναι κι αυτή μεγάλη, ευτυχώς όχι με σοβαρά προβλήματα. Εύχομαι να την έχουμε χρόνια κοντά μας, να ζήσει και τα εγγόνια της. Κι εγώ δεν μπορώ λεπτό να τους παρεξηγησω, ειδικά και μετά τον τρόπο που μου έχουν φερθεί και μ έχουν κυριολεκτικά αγκαλιασει... θα ήμουν αχάριστη. Μόνο καλό μου έχουν προσφέρει αυτοί οι άνθρωποι. Αφού όταν κουράζεται και ταλαιπωρείται την μαλώνω και εγώ και ο γιος της κι εγώ συγκεκριμένα της λέω, τι θα κάνω εγώ αν πάθεις κάτι; Έχεις κι ένα γάμο να δεις, εγγόνια να πας στο σχολείο! ☺️ Χαίρεται κι εκείνη.

    Χαχαχα μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι, είμαι σίγουρη πως θα γινεις άριστη πεθερά. Δεν είναι πολλές γυναίκες έτσι... Το βλέπω κι από φίλες μου...αγορομανες... Από τωρα γυρνάνε και λένε αστειευόμενες πως οι λυσσαρες θα το φάνε το αγοράκι τους και δεν θα το επιτρέψουν ποτέ. Εγώ γελάω!!!
    Σαν να έχουν αντιστραφεί λίγο οι ρόλοι τελευταία ή είναι η ιδέα μου? Αντί να είναι κακές οι πεθερές τον ανδρών , αρχίζουν και γίνονται των γυναικών; Τι στο καλό;

    Αυτό που λες στο τέλος, πως η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές που μας χρωστάει και μας αξίζουν το έχω σκεφτεί κι εγώ... μου το έχει επισημάνει και ο άνδρας μου στο παρελθόν. Μακάρι να είναι έτσι και στην δικιά μου περίπτωση...

    Χαχαχα οι συμμαχίες με την πεθερά είναι ό,τι καλύτερο! Δεν τις αλλάζω!!

    Καλό Σαββατόβραδο να έχουμε! :)

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2012
    Posts
    5,780
    Για ποιο λόγο δεν τον εγκρίνουν πιστεύεις?

  3. #33
    Quote Originally Posted by kerasi View Post
    Για ποιο λόγο δεν τον εγκρίνουν πιστεύεις?
    Επειδή δεν μπορούν να τον κάνουν ο,τι θέλουν. Ξεκάθαρα. Είναι και ήταν πάντοτε απίστευτα παρεμβατικοι στις ζωές όλων. Και στην δικιά μου ένα παραπάνω. Το λάθος μου είναι πως εγώ τους άφηνα. Σκεφτόμουν πως είναι οι γονείς μου , και πως δεν θέλουν το κακο μου, οπότε ας κάνω αυτα που λένε και δεν θα χάσω... Όταν όμως άρχισα να λέω τι θελω και να τα διεκδικώ (κι όλα αυτά μετά και την ψυχοθεραπεία που με βοήθησε πολύ), δεν τους άρεσε. Τώρα με το αγόρι μου έχουμε την δικιά μας ζωή, κι αποφασίζουμε εμείς από κοινού για όλα, με συζήτηση. Αυτός έτσι έμαθε , του φαινόταν πολύ παράξενο να προσπαθούν να τον κάνουν άλλοι κουμάντο. Οι γονείς μου δεν το θέλουν αυτό. Αν τους αφηναμε θα επενέβαιναν ακόμα και στο πώς θα κάνουμε το σπίτι μας, ή τι αμάξι θα αγορασουμε. Τους χαλάει που δεν τους αφήνουμε να επεμβαίνουν. Να πουν τις γνώμες τους φυσικά και το δεχόμασταν, όταν όμως δεν κάναμε αυτό που λέγανε παρεξηγιοντουσαν ή μας επρηζαν μέχρι να το κάνουμε. Και φυσικά έπειτα την κριτική δεν την γλιτώνει με τίποτα. Έτσι κάνανε μια ζωή με όλους. Δεν μου φαίνεται παράξενο.

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Καλησπέρα Marilou, σ ευχαριστώ για όλα αυτά τα όμορφα σου λόγια. Πραγματικά τα εκτιμώ.
    Να σου πω την αλήθεια, πιστεύω πως θα τα κατάφερνα και τότε , θα ζοριζομουν αλλά θα τα έβγαζα εις πέρας ακόμα και μ ένα μωρό. Δεν είχε ωστόσο άδικο που με απέτρεψε από κάτι τέτοιο τόσο νωρίς. Σκοπός δεν είναι να κάνεις ένα παιδί για να νιώσεις εσύ καλύτερα . Ένα παιδί το κάνεις για να προσφέρεις πράγματα σε αυτό. Ανιδιοτελως, ως εκεί που μπορείς έτσι; Πχ εμένα οι γονείς μου παντρεύτηκαν μετα από έξι μήνες σχέσης και μ έκαναν σε χρόνο ντε τε ( και πιστεύω πως έπαιξε σημαντικό ρόλο κάποια τρομερή απογοήτευση της μητέρας μου πριν από τον μπαμπά μου από μια άλλη σχέση ). Θεωρώ πως εγώ της έδωσα δύναμη σαν μωρό να το ξεπεράσει. Χωρίς να μου το έχει εκμυστηρεύτει ποτέ... Το θεωρώ κακό... Θα ήταν άδικο να συμπεριφερθω ανάλογα στο παιδί μου.
    Συμφωνώ απόλυτα στο σημείο που λες πως αυτός που θα κρίνει την δουλειά σου ως μητέρα είναι τα ίδια τα παιδιά σου. Έχεις απόλυτα δίκιο.
    Ο μελλοντικός μου άνδρας είναι στ αλήθεια τρομερά υποστηρικτικός, με στηρίζει παντού, έχει λογική...μπορεί να αντιληφθεί αν κάπου κάνω λάθος ή υπερβάλλω ώστε να μου το επισημάνει, και επίσης μπορεί να αντιληφθεί όταν με αδικούν. Κι αυτό τον θυμώνει. Μ έχει βάλει για τα καλά στη ζωή του, στην οικογένεια του... Με ξέρει όλη η πόλη ως η γυναίκα του τάδε... Δεν κάνει πράγματα δίχως να το συζητήσουμε... Ήδη κάνουμε σχέδια για το πώς θα φτιάξουμε το σπίτι μας (το σπίτι της μητέρας του όπου θα ζήσουμε εμείς )... Και ναι ανέχτηκε πάρα πάρα πολλά για να φτάσει σε σημείο να λέει πως δεν θέλει σχέσεις... Ωστόσο μου απέδειξε πόσο πολύ με αγαπάει.

    Για το ζήτημα της μητέρας μου ...είμαι απογοητευμένη από εκείνη. Έχω μάθει πράγματα από τον παππού μου (τον πατέρα της) και τον θείο μου (τον αδερφό της) κι έχω πέσει από τα σύννεφα. Άσχημες συμπεριφορές... Συμφεροντολογικες... Να θέλει και αυτή και ο πατέρας μου να επεμβαίνουν ακόμα και στις δικές τους ζωές. Ήδη με τον θείο μου δεν μιλάνε πια.. Με τον παππού μου έχουν τυπικές σχέσεις. Εγώ πάλι έχω ουσιαστικές...και δηλώνει περήφανος για μένα. Έχει και άριστες σχέσεις με τα πεθερικά μου.

    Marilou και τα δικά μου πεθερικά δυστυχώς είναι σε προχωρημένη ηλικία... Ο πεθερός μου συγκεκριμένα τον τελευταίο καιρό δεν είναι στα καλά του , έχει αρχή άνοιας... Η πεθερά μου είναι κι αυτή μεγάλη, ευτυχώς όχι με σοβαρά προβλήματα. Εύχομαι να την έχουμε χρόνια κοντά μας, να ζήσει και τα εγγόνια της. Κι εγώ δεν μπορώ λεπτό να τους παρεξηγησω, ειδικά και μετά τον τρόπο που μου έχουν φερθεί και μ έχουν κυριολεκτικά αγκαλιασει... θα ήμουν αχάριστη. Μόνο καλό μου έχουν προσφέρει αυτοί οι άνθρωποι. Αφού όταν κουράζεται και ταλαιπωρείται την μαλώνω και εγώ και ο γιος της κι εγώ συγκεκριμένα της λέω, τι θα κάνω εγώ αν πάθεις κάτι; Έχεις κι ένα γάμο να δεις, εγγόνια να πας στο σχολείο! ☺️ Χαίρεται κι εκείνη.

    Χαχαχα μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι, είμαι σίγουρη πως θα γινεις άριστη πεθερά. Δεν είναι πολλές γυναίκες έτσι... Το βλέπω κι από φίλες μου...αγορομανες... Από τωρα γυρνάνε και λένε αστειευόμενες πως οι λυσσαρες θα το φάνε το αγοράκι τους και δεν θα το επιτρέψουν ποτέ. Εγώ γελάω!!!
    Σαν να έχουν αντιστραφεί λίγο οι ρόλοι τελευταία ή είναι η ιδέα μου? Αντί να είναι κακές οι πεθερές τον ανδρών , αρχίζουν και γίνονται των γυναικών; Τι στο καλό;

    Αυτό που λες στο τέλος, πως η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές που μας χρωστάει και μας αξίζουν το έχω σκεφτεί κι εγώ... μου το έχει επισημάνει και ο άνδρας μου στο παρελθόν. Μακάρι να είναι έτσι και στην δικιά μου περίπτωση...

    Χαχαχα οι συμμαχίες με την πεθερά είναι ό,τι καλύτερο! Δεν τις αλλάζω!!

    Καλό Σαββατόβραδο να έχουμε! :)
    Είμαι σίγουρη και εγώ κορίτσι μου πως θα ήσουν άψογη μανούλα ακόμα και τότε.Κοίτα όμως, μια γυναίκα όταν γίνεται μανούλα πρεπει να νοιώθει τελείως καλά ...να μην έχει το παραμικρό γιατί θέλοντας και μη μετά από την γέννα οι ορμόνες κάνουν πάρτυ και δεν είναι τυχαίο πως η επιλοχειο κατάθλιψη στις μέρες μας είναι πλέον συχνό φαινόμενο....
    Γι αυτό δεν το ρισκάρεις, ίσως γι αυτό και ο άντρας σου δεν ήταν υποστηρικτικός στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ,κάτι έβλεπε ,κάτι ήξερε������

    Τώρα πλέον που κάπως ξέρω κάποια πράγματα παραπάνω αναγνωρίζω ότι και εγώ είχα δείγματα στην πρώτη μου γεννα .Παράτησα τα πάντα από δουλειά για κάποιους μήνες και ήθελα συνέχεια να είμαι με το μωρό ...να είμαι μαζί του γιατί νόμιζα ότι αν έφευγα κάτι θα πάθαινε κάτι θα του έλειπε...Δεν έβγαινα καθόλου και προτιμούσα να ειμαι στο σπίτι ...μπορεί να έκανα και εβδομάδα να βγω αλλά τότε δεν με πείραζε ,νόμιζα πως ήταν από την λαχτάρα μου και την αγάπη μου ...τώρα όμως λέω ότι την είχα ψιλοπερασει και εγώ ,μαζί και με κάποια άλλα γεγονότα ,αλλά δεν τα έδινα σημασία και ευτυχώς πέρασαν όπως ήρθαν ,σαν αέρας χωρίς να με ρίξουν καθόλου.
    Καμιά φορά η άγνοια είναι καλύτερη γιατί αν τα περνούσα τώρα αυτά στάνταρ θα τα σκεφτόμουν ποιο πολύ και ποιος ξέρει ....

    Εφόσον η πεθερά σου ειναι μεγαλη και έχει θέμα και με τον σύζυγό της να ξέρεις πως η χαρά της είναι διπλή που σας έχει δίπλα της.Ειδικα τον μοναχογιό της.
    Ξέρει πως σε όλο αυτό το δύσκολο δεν θα είναι μόνη της και θα έχει δίπλα της εσάς !!!
    Θέλουν και λίγο νταντεμα μωρέ και αυτοί σε τέτοιες ηλικίες ,τους αρέσει να αισθανονται ότι νοιάζεστε πραγματικά !!!
    Παίρνουν ουσιαστικά ζωή από την δική σας ζωή και κουράγιο να αντέχουν αυτά τα δύσκολα γεράματα με όλες αυτές τις καταστάσεις.
    Αν έρθει και κάνα εγγόνι εκεί να δεις ....
    Εδώ η δική μου γιαγιά είδε το πρώτο δυσεγγονο από εμένα και από εκεί που όλη μέρα ήταν αχ τα πόδια μου πονανε ,αχ δεν μπορώ ,μόλις της πήγαινα την κόρη μου μόνο κολοτουμπες δεν έκανε μαζί της απο την χαρά της..δεν θα ξεχάσω μέχρι και κυνηγητό προσπαθούσε να παίξει μαζί της...αφού μετά δεν τολμούσε να μου πει ποναω γιατί δεν τις πήγαινα το μωρό να μην κουραστεί....
    Να είστε έτσι αγαπημένες εύχομαι και να ανταλλάσσετε μόνο αισθήματα αγάπης και ενδιαφέροντος τίποτε άλλο!!!

    Και όσο για την μαμά σου πάλι θα σου πω ότι μπορεί να αλλάξει...μην συγκρίνεις την συμπεριφορά που συνεχίζει να έχει ακόμα με τους υπόλοιπους με εσένα είναι διαφορετικά είσαι το παιδί της και όσο σκληρή και να ειναι ,μάνα είναι και αυτή και όταν δει την κόρη της να γίνεται και αυτή μανούλα μπορεί να αλλάξει .
    Μην απελπίζεται και μην στεναχωριέσαι .

    Και κάτι άλλο δυνάμωσε όσο μπορείς γιατί σε πολλά με θυμίζεις τον εαυτό μου ....έπεσε πολύ κλαμά και από έμενα σε ορισμένες περιπτώσεις ,προσπαθώντας να εξηγήσω κάποιες συμπεριφορές άλλων τις οποίες όμως τις επομιζομουν εγώ...
    Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να καταλάβω πως δεν ευθύνονται εγώ για τους άλλους ,παρά μόνο για τις δικές μου πράξεις ...κάπου εκεί άρχισα να περνάω κάποια πράγματα στον αφρό που λένε ...
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  5. #35
    Την επιλόχειο κατάθλιψη την έχω πάντοτε στο νου μου και αγχώνομαι μην το πάθω... Ειδικά με όλα όσα περνάω... θα ήμουν επιρρεπής. Πραγματικά πρέπει να είμαι εντελώς καλά και να τα έχω ξεπεράσει όλα αυτά. Ο άντρας μου όταν μ' ακούει να μιλάω για κάτι τέτοιο νευριάζει... νομίζω πως το κάνει για να μην το βάζω καν στο μυαλό μου... φοβάται και αυτός. Δεν περάσαμε λίγα. Τα δείγματα που λες πως είχες στην αρχή ήταν κυρίως το να θέλεις να περνάς χρόνο με το μωρό και να μην πηγαίνεις πουθενά; Είχες καθόλου κλάματα; Άσχημη ψυχολογία; Επίσης δείγμα της επιλόχειας κατάθλιψης πρέπει να είναι και η αδιαφορία προς το μωρό, η απέχθεια... Δεν είχες καθόλου τέτοια δείγματα έτσι δεν είναι; Νομίζω πως όλες οι (νορμάλ) μανούλες θέλουν ειδικά στην αρχή να είναι με το μωρό τους και μόνο και να μην πηγαίνουν πουθενά... από την λαχτάρα και την αγάπη όπως λες... την λατρεία... το να μην μπορείς να φύγεις λεπτό από κοντά του... κι εγώ θα το πάθω νομίζω. Εξάρτηση!!! Άνετα θα το πάθω βασικά! :D

    Χαχαχα, αν έρθει κανένα εγγόνι θα τρελαθεί! Λέει πως θα παρατήσει μέχρι και τον άντρα της για να το φροντίζει, αστειευόμενη φυσικά. Λογικό να τρελαίνονται! Ένα μωρό είναι ευτυχία, ευλογία, αγάπη! Σ' ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου!

    Μακάρι ν' αλλάξει η μαμά μου...

    Πρέπει να περάσει καιρός, να δυναμώσω κι άλλο, να ωριμάσω κι άλλο... να γίνω σκληρόπετση εντελώς και να μην μ' επηρεάζουν και μένα τέτοιες καταστάσεις... πραγματικά πολύ κλάμα!!!

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Την επιλόχειο κατάθλιψη την έχω πάντοτε στο νου μου και αγχώνομαι μην το πάθω... Ειδικά με όλα όσα περνάω... θα ήμουν επιρρεπής. Πραγματικά πρέπει να είμαι εντελώς καλά και να τα έχω ξεπεράσει όλα αυτά. Ο άντρας μου όταν μ' ακούει να μιλάω για κάτι τέτοιο νευριάζει... νομίζω πως το κάνει για να μην το βάζω καν στο μυαλό μου... φοβάται και αυτός. Δεν περάσαμε λίγα. Τα δείγματα που λες πως είχες στην αρχή ήταν κυρίως το να θέλεις να περνάς χρόνο με το μωρό και να μην πηγαίνεις πουθενά; Είχες καθόλου κλάματα; Άσχημη ψυχολογία; Επίσης δείγμα της επιλόχειας κατάθλιψης πρέπει να είναι και η αδιαφορία προς το μωρό, η απέχθεια... Δεν είχες καθόλου τέτοια δείγματα έτσι δεν είναι; Νομίζω πως όλες οι (νορμάλ) μανούλες θέλουν ειδικά στην αρχή να είναι με το μωρό τους και μόνο και να μην πηγαίνουν πουθενά... από την λαχτάρα και την αγάπη όπως λες... την λατρεία... το να μην μπορείς να φύγεις λεπτό από κοντά του... κι εγώ θα το πάθω νομίζω. Εξάρτηση!!! Άνετα θα το πάθω βασικά! :D

    Χαχαχα, αν έρθει κανένα εγγόνι θα τρελαθεί! Λέει πως θα παρατήσει μέχρι και τον άντρα της για να το φροντίζει, αστειευόμενη φυσικά. Λογικό να τρελαίνονται! Ένα μωρό είναι ευτυχία, ευλογία, αγάπη! Σ' ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου!

    Μακάρι ν' αλλάξει η μαμά μου...

    Πρέπει να περάσει καιρός, να δυναμώσω κι άλλο, να ωριμάσω κι άλλο... να γίνω σκληρόπετση εντελώς και να μην μ' επηρεάζουν και μένα τέτοιες καταστάσεις... πραγματικά πολύ κλάμα!!!
    Καλημερα κοριτσάκι μου και καλή εβδομάδα!

    Η επιλόχειος ειναι καθαρά ορμονική υπόθεση ..Το κατά πόσο συνειδητά θα την περάσεις εξαρτάται απο τον χαρακτήρα σου , τα βιώματα σου και φυσικά την στήριξη του συντρόφου σου(πολυ καθοριστικό )
    Καλώς κάνεις και το συζητάς και να του πεις να μην θυμωνει. Μπορεί να το κάνει θελοντας να σταματήσει τις σκέψεις σου ,αλλά το καλύτερο απ όλα ειναι μέσα από την συζήτηση να σου λυθούν όλες σου οι απορίες προκειμένου όταν θα έρθει η ώρα να για κάτι τέτοιο να είσαι απόλυτα συνηδειτοποιημενη και ενημερωμένη πως θα το αντιμετωπισεις.
    Τωρα καλο είναι βεβαια αυτες οι απορίες και οι σκέψεις να σου λυθούν μεσα απο κάποιον που είναι σχετικός με το θεμα....ο άντρας εδω που τα λέμε δεν μπορεί να καταλάβει και πολλά ...
    Οταν με το καλό μεινεις έγκυος υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία σχετικά με την ψυχολογία της εγκυου και αργότερα της λεχώνας και γενικά βιβλια για κάθε αναπτυξιακό στάδιο του μωρού και πως να καλύπτεις τις εκάστοτε ανάγκες του χωρίς πανικο και πάντα με ηρεμια.Ειναι η καλύτερη συντροφιά ολους αυτούς τους μήνες πίστεψε με !
    Πολυ σημαντικό ηρεμία και στην εγκυμοσύνη και μετά !

    Κλάματα είχα ναι πάρα πολλά ,αν και είναι ο χαρακτήρας μου ,κλαίω και απο λύπη, απο νεύρα ακόμα και απο χαρα ....άσε τώρα λιγο τα τελευταία χρόνια άρχισα να το ελέγχο ....
    Απο την πρώτη στιγμή που μου την έδωσαν στην αγκαλιά μου και μου είπαν οτι είναι καλά γιατι είχα δύσκολη γέννα δεν θα ξεχασω οτι έκλαιγα απο χαρά με λυγμούς χωρις να μπορεσω να σταματήσω....έκλαιγα μετα γιατι νευριαζα επειδη παιδεύτηκα με τον θηλασμό ,ηθελα τόσο πολύ να τα καταφέρω σε αυτο το κομματι ......εκλαιγα μαζι της στο πρωτο εμβολιο ....
    εκλαιγα παλι απο χαρα μολις εκανε κατι συνηθισμένο για ενα μωρο αλλα στα δικά μου μάτια φαινόταν ακατόρθωτο για αλλα παιδιά και συγχρόνως μαγικό(ξερεις κλασικη περιπτωση κουκουβάγιας)
    Γενικα οι πρώτες σαράντα μέρες και περίπου το πρώτο τρίμηνο η μανούλα εκείνη την περίοδο ειναι του γιατρού, με την καλη έννοια βέβαια,γι αυτο θελει πολυ υπομονή ,επιμονή και θέληση πριν αποφασίσεις να κάνεις ενα μωράκι....
    Το αισθημα να θέλω να κάνω κακό στο μωρό όχι δεν το ειχα ,αλλά εχω τύχει περίπτωση που ξέρω οτι της βγήκε με αυτη την μορφή ...και ξερω μάλιστα πως αυτή η κοπέλα ηταν απόλυτα συνηδειτοποιημενη όταν θέλησε να γίνει μανούλα ,απλα της το γύρισε σε αυτη την μορφή...δεν άντεχε το κλάμα του ,ήταν ολα μια χαρά οταν άρχιζε και έκλαιγε δεν μπορούσε τρελαίνονταν ....δύσκολη περίπτωση αλλα ευτυχώς ειχε κοντά της την οικογένεια της και αμεσος πήρε αγωγη και ξεκίνησε ψυχοθεραπεια και μέσα σε ένα τρίμηνο κατάφερε και το ελενχε ολο αυτό!Τωρα πλεον ειναι μια χαρα και χωρις αγωγή.

    Οποτε καταλαβαινεις πως οτι και να σου τύχει το παν είναι η στήριξη απο τους δικου σου,να γινει αμεσα αντιληπτω και να αντιμετωπιστη έγκαιρα .Ολα λυνονται είπαμε,η θέληση να υπάρχει και ολα βρίσκουν τον δρόμο τους!

    Το γεγονός οτι είχα να κοιμηθώ τουλάχιστον 2 χρόνια βράδυ οταν έκανα και τον γιο μου θα το περάσω στα ψηλά γράμματα γιατι δεν θέλω να σε απογοητεύσω (πλάκα κανω)
    Ήταν πολυ ζόρι αλλά τωρα πλέον μετα απο χρόνια το θυμάμαι και αυτό σαν μια ακόμη εμπειρία!!!

    Και κατι ακόμα ,σκληρόπετση δεν θα γίνεις ποτε και στο λέω εγω που έχω φαει αρκετές σφαλιάρες απο συμπεριφορές ανθρωποων κατά καιρούς...
    Δεν αλλάζουμε εύκολα πάντα κατι θα υπάρχει να μας ¨τυραννάει¨το μαυλουδακι μας.
    Να ξεχωρίζουμε πρέπει να μάθουμε πλέον ,που αξιζει να δίνουμε σημασία και που οχι..

    Παρεπιπτωντως αν καταφρεις και γινεις αναισθητη με λιγα λογια περιμενω αμεσως οδηγιες να ξεκινησω και εγω!!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  7. #37
    [
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλημερα κοριτσάκι μου και καλή εβδομάδα!

    Η επιλόχειος ειναι καθαρά ορμονική υπόθεση ..Το κατά πόσο συνειδητά θα την περάσεις εξαρτάται απο τον χαρακτήρα σου , τα βιώματα σου και φυσικά την στήριξη του συντρόφου σου(πολυ καθοριστικό )
    Καλώς κάνεις και το συζητάς και να του πεις να μην θυμωνει. Μπορεί να το κάνει θελοντας να σταματήσει τις σκέψεις σου ,αλλά το καλύτερο απ όλα ειναι μέσα από την συζήτηση να σου λυθούν όλες σου οι απορίες προκειμένου όταν θα έρθει η ώρα να για κάτι τέτοιο να είσαι απόλυτα συνηδειτοποιημενη και ενημερωμένη πως θα το αντιμετωπισεις.
    Τωρα καλο είναι βεβαια αυτες οι απορίες και οι σκέψεις να σου λυθούν μεσα απο κάποιον που είναι σχετικός με το θεμα....ο άντρας εδω που τα λέμε δεν μπορεί να καταλάβει και πολλά ...
    Οταν με το καλό μεινεις έγκυος υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία σχετικά με την ψυχολογία της εγκυου και αργότερα της λεχώνας και γενικά βιβλια για κάθε αναπτυξιακό στάδιο του μωρού και πως να καλύπτεις τις εκάστοτε ανάγκες του χωρίς πανικο και πάντα με ηρεμια.Ειναι η καλύτερη συντροφιά ολους αυτούς τους μήνες πίστεψε με !
    Πολυ σημαντικό ηρεμία και στην εγκυμοσύνη και μετά !

    Κλάματα είχα ναι πάρα πολλά ,αν και είναι ο χαρακτήρας μου ,κλαίω και απο λύπη, απο νεύρα ακόμα και απο χαρα ....άσε τώρα λιγο τα τελευταία χρόνια άρχισα να το ελέγχο ....
    Απο την πρώτη στιγμή που μου την έδωσαν στην αγκαλιά μου και μου είπαν οτι είναι καλά γιατι είχα δύσκολη γέννα δεν θα ξεχασω οτι έκλαιγα απο χαρά με λυγμούς χωρις να μπορεσω να σταματήσω....έκλαιγα μετα γιατι νευριαζα επειδη παιδεύτηκα με τον θηλασμό ,ηθελα τόσο πολύ να τα καταφέρω σε αυτο το κομματι ......εκλαιγα μαζι της στο πρωτο εμβολιο ....
    εκλαιγα παλι απο χαρα μολις εκανε κατι συνηθισμένο για ενα μωρο αλλα στα δικά μου μάτια φαινόταν ακατόρθωτο για αλλα παιδιά και συγχρόνως μαγικό(ξερεις κλασικη περιπτωση κουκουβάγιας)
    Γενικα οι πρώτες σαράντα μέρες και περίπου το πρώτο τρίμηνο η μανούλα εκείνη την περίοδο ειναι του γιατρού, με την καλη έννοια βέβαια,γι αυτο θελει πολυ υπομονή ,επιμονή και θέληση πριν αποφασίσεις να κάνεις ενα μωράκι....
    Το αισθημα να θέλω να κάνω κακό στο μωρό όχι δεν το ειχα ,αλλά εχω τύχει περίπτωση που ξέρω οτι της βγήκε με αυτη την μορφή ...και ξερω μάλιστα πως αυτή η κοπέλα ηταν απόλυτα συνηδειτοποιημενη όταν θέλησε να γίνει μανούλα ,απλα της το γύρισε σε αυτη την μορφή...δεν άντεχε το κλάμα του ,ήταν ολα μια χαρά οταν άρχιζε και έκλαιγε δεν μπορούσε τρελαίνονταν ....δύσκολη περίπτωση αλλα ευτυχώς ειχε κοντά της την οικογένεια της και αμεσος πήρε αγωγη και ξεκίνησε ψυχοθεραπεια και μέσα σε ένα τρίμηνο κατάφερε και το ελενχε ολο αυτό!Τωρα πλεον ειναι μια χαρα και χωρις αγωγή.

    Οποτε καταλαβαινεις πως οτι και να σου τύχει το παν είναι η στήριξη απο τους δικου σου,να γινει αμεσα αντιληπτω και να αντιμετωπιστη έγκαιρα .Ολα λυνονται είπαμε,η θέληση να υπάρχει και ολα βρίσκουν τον δρόμο τους!

    Το γεγονός οτι είχα να κοιμηθώ τουλάχιστον 2 χρόνια βράδυ οταν έκανα και τον γιο μου θα το περάσω στα ψηλά γράμματα γιατι δεν θέλω να σε απογοητεύσω (πλάκα κανω)
    Ήταν πολυ ζόρι αλλά τωρα πλέον μετα απο χρόνια το θυμάμαι και αυτό σαν μια ακόμη εμπειρία!!!

    Και κατι ακόμα ,σκληρόπετση δεν θα γίνεις ποτε και στο λέω εγω που έχω φαει αρκετές σφαλιάρες απο συμπεριφορές ανθρωποων κατά καιρούς...
    Δεν αλλάζουμε εύκολα πάντα κατι θα υπάρχει να μας ¨τυραννάει¨το μαυλουδακι μας.
    Να ξεχωρίζουμε πρέπει να μάθουμε πλέον ,που αξιζει να δίνουμε σημασία και που οχι..

    Παρεπιπτωντως αν καταφρεις και γινεις αναισθητη με λιγα λογια περιμενω αμεσως οδηγιες να ξεκινησω και εγω!!
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα! ☺️

    Την επιλοχειο κατάθλιψη την είχα συζητήσει ελάχιστα όταν πήγαινα στον ψυχολόγο. Κάνα δυο φορές ήρθε και ο άνδρας μου μαζί μου στον ψυχολόγο γιατί ήθελε να δει κι εκείνος μήπως έχει κάποιο λάθος στην συμπεριφορά του και γενικά ήθελε να τον συμβουλευτεί κι εκείνος. Συμφωνήσαμε πως όταν θα είναι να γίνουμε γονείς θα τον ξανασυμβουλευτουμε σίγουρα , οπότε φαντάζομαι πως ο άνθρωπος θα μας μιλήσει και για αυτό και θα καταλάβει ο άνδρας μου πως είναι καθαρά ορμονικό το ζήτημα. Τώρα αν περιμένουμε από τα βιώματα και τις ευαισθησίες μου καηκαμε! Είμαι ικανή να κλάψω για τον πιο ηλίθιο λόγο από συγκίνηση. Έχεις δίκιο που λες πως σου θυμίζω εσένα... Κι εγώ είμαι μεγάλη κλαψιαρα... Στην λύπη, στα νεύρα, στην χαρά, σ' ένα τραγούδι. Σκέψου έχει τύχει να βαλαντωσω σε συναυλία της Τσαλιγοπούλου, κι ένα βράδυ στα μπουζούκια που άκουσα ένα τραγούδι κι είχα πιει κιόλας! Γι αυτό αποφεύγω τα ελληνικά πλέον.
    Last edited by Sandraki; 21-09-2020 at 13:46.

  8. #38
    Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μου δημοσιεύει ολόκληρο το μήνυμα μου όποτε Marilou σου στέλνω το υπόλοιπο εδώ.

    Αν επιτρέπεται πόσο χρονών είσαι; (Για να δω πότε θα καταφέρω να το ελέγχω κι εγώ!).

    Κι εγώ θα έκλαιγα στην θέση σου αν είχα δύσκολη εγκυμοσυνη και μου λέγανε πως είναι καλά. Κι εγώ θέλω να θηλάσω αν τα καταφέρω. Το θεωρώ σημαντικό. Επίσης θέλω να γεννήσω αν δεν έχω επιπλοκές , φυσιολογικα. Εννοείται πως θα κλάψω στα εμβόλια του και στα κατορθώματα του. Ας είναι τέτοια μωρέ τα προβλήματα μας και δεν με πειράζει καθόλου. Αν όμως Μ ενοχλεί το κλάμα του ή δεν θέλω να το βλέπω, θα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

    Ναι ναι Μ έχει προετοιμάσει κατάλληλα και η κολλητή μου για τον βραδινό ύπνο. Πρέπει να είσαι τυχερός για να κοιμάται το μπεμπάκι σερί το βράδυ...αν όχι..πρέπει να βοηθάνε και οι δύο...σκέψου να δουλεύουν κιόλας ε; Μεγάλο ζόρι.

    Σκληροπετση λες δεν θα γίνω ε; Τι ζώδιο είσαι; Κοίτα...το προηγούμενο καλοκαίρι είχα μαλώσει άσχημα με τον μπαμπά μου (είχε άδικο για ακόμα μια φορά) , και κάναμε να μιλήσουμε και να βρεθούμε 3μιση μήνες. Ήμουν χάλια. Περνούσα μεγάλη στεναχώρια. Έκανα πίσω εγώ και τον πήρα τηλέφωνο , του ξεκαθάρισα όμως πως δεν το έκανα γιατί θεωρώ πως έκανα λάθος, απλά για να έχουμε μια κάποια σχέση. Την Πέμπτη ξαναμαλωσα άσχημα... Έχει να με πάρει από τότε. (Συνήθως με παίρνει κάθε μέρα). Πάλι εγώ θα πρέπει να κάνω πίσω και να τον πάρω τηλέφωνο. Σε σχέση με το τότε, αυτή τη φορά δεν στεναχωρεθηκα τόσο πια... Θ αρχίσω να αποκτώ ανοσία μετά από κάποια χρόνια κι αν συνεχίσει έτσι...

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα! ☺️

    Την επιλοχειο κατάθλιψη την είχα συζητήσει ελάχιστα όταν πήγαινα στον ψυχολόγο. Κάνα δυο φορές ήρθε και ο άνδρας μου μαζί μου στον ψυχολόγο γιατί ήθελε να δει κι εκείνος μήπως έχει κάποιο λάθος στην συμπεριφορά του και γενικά ήθελε να τον συμβουλευτεί κι εκείνος. Συμφωνήσαμε πως όταν θα είναι να γίνουμε γονείς θα τον ξανασυμβουλευτουμε σίγουρα , οπότε φαντάζομαι πως ο άνθρωπος θα μας μιλήσει και για αυτό και θα καταλάβει ο άνδρας μου πως είναι καθαρά ορμονικό το ζήτημα. Τώρα αν περιμένουμε από τα βιώματα και τις ευαισθησίες μου καηκαμε! Είμαι ικανή να κλάψω για τον πιο ηλίθιο λόγο από συγκίνηση. Έχεις δίκιο που λες πως σου θυμίζω εσένα... Κι εγώ είμαι μεγάλη κλαψιαρα... Στην λύπη, στα νεύρα, στην χαρά, σ' ένα τραγούδι. Σκέψου έχει τύχει να βαλαντωσω σε συναυλία της Τσαλιγοπούλου, κι ένα βράδυ στα μπουζούκια που άκουσα ένα τραγούδι κι είχα πιει κιόλας! Γι αυτό αποφεύγω τα ελληνικά πλέον.
    Την καλύτερη δουλειά θα κάνεις και γενικά να έχεις κατά καιρούς επαφή με τον ψυχολόγο σου, ανα διαστήματα τον χρειαζόμαστε κακα τα ψέματα .Δεν ειναι ανάγκη να πηγαίνουμε συνεχεία αλλα μια στο τόσο μια συζήτηση βοηθάει.
    Ειδικα οταν γινόμαστε γονείς θελει πολυ δουλειά ολο αυτο και το μόνο σίγουρο ειναι οτι γίνονται και κάποια λαθάκια,αρκεί να τα κατανοούμε και να τα διορθώνουμε.
    Αφου πολλές φορές λέω τι καλα οταν φεύγουμε απο το μαιευτήριο να μας έδιναν και ¨οδηγιες χρήσεως¨...Ποσο καλύτεροι γονεις θα ειμασταν!

    Και εμενα τοτε με βοήθησε μια καθηγήτρια μου που ειχα κρατήσει επαφες απο την σχολή και ειναι εξαιρετικός άνθρωπος ...μας έκανε ψυχοκινητική και εξελικτική ψυχολογία για τα παιδιά αλλά μας μιλούσε πολύ και στην πρακτική μας για το πως θα διαχειριζομαστε τις μανούλες που φέρνουν πρώτη φορά τα παιδιά τους στο νήπιο...ήξερε πάρα πολλα και συνέχεια ενημερωνόταν!

    Μην φοβάσαι να κλαις(με μετρο ετσι?),ανθρώπους που εξωτερικευουν τα συναισθήματα τους να μην τους φοβασαι ,ειδικά αυτους που τους κοιτάς στα μάτια και τους διαβάζεις αμέσως απο το βλέμμα τους...
    Αυτοί δεν θα σε κρυφτούν ,δεν μπορούν άλλωστε....

    Βρε αμα εισαι ψυχολογικά καπως και με την μελωδία ενος τραγουδιού μπορεί να δακρυσεις ,δεν εχει σημασία ξενο ή ελληνικό...χαχα!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μου δημοσιεύει ολόκληρο το μήνυμα μου όποτε Marilou σου στέλνω το υπόλοιπο εδώ.

    Αν επιτρέπεται πόσο χρονών είσαι; (Για να δω πότε θα καταφέρω να το ελέγχω κι εγώ!).

    Κι εγώ θα έκλαιγα στην θέση σου αν είχα δύσκολη εγκυμοσυνη και μου λέγανε πως είναι καλά. Κι εγώ θέλω να θηλάσω αν τα καταφέρω. Το θεωρώ σημαντικό. Επίσης θέλω να γεννήσω αν δεν έχω επιπλοκές , φυσιολογικα. Εννοείται πως θα κλάψω στα εμβόλια του και στα κατορθώματα του. Ας είναι τέτοια μωρέ τα προβλήματα μας και δεν με πειράζει καθόλου. Αν όμως Μ ενοχλεί το κλάμα του ή δεν θέλω να το βλέπω, θα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

    Ναι ναι Μ έχει προετοιμάσει κατάλληλα και η κολλητή μου για τον βραδινό ύπνο. Πρέπει να είσαι τυχερός για να κοιμάται το μπεμπάκι σερί το βράδυ...αν όχι..πρέπει να βοηθάνε και οι δύο...σκέψου να δουλεύουν κιόλας ε; Μεγάλο ζόρι.

    Σκληροπετση λες δεν θα γίνω ε; Τι ζώδιο είσαι; Κοίτα...το προηγούμενο καλοκαίρι είχα μαλώσει άσχημα με τον μπαμπά μου (είχε άδικο για ακόμα μια φορά) , και κάναμε να μιλήσουμε και να βρεθούμε 3μιση μήνες. Ήμουν χάλια. Περνούσα μεγάλη στεναχώρια. Έκανα πίσω εγώ και τον πήρα τηλέφωνο , του ξεκαθάρισα όμως πως δεν το έκανα γιατί θεωρώ πως έκανα λάθος, απλά για να έχουμε μια κάποια σχέση. Την Πέμπτη ξαναμαλωσα άσχημα... Έχει να με πάρει από τότε. (Συνήθως με παίρνει κάθε μέρα). Πάλι εγώ θα πρέπει να κάνω πίσω και να τον πάρω τηλέφωνο. Σε σχέση με το τότε, αυτή τη φορά δεν στεναχωρεθηκα τόσο πια... Θ αρχίσω να αποκτώ ανοσία μετά από κάποια χρόνια κι αν συνεχίσει έτσι...
    Βαδίζω αισίως στα 41 πλέον οπότε καταλαβαινεις οτι έχεις πολλααα χρονια μπροστα σου ........
    και ζώδιο μ αρεσει που ρωτας ,ψαράκι τι άλλο....

    Οσο για το βραδινο ειναι οντως ζόρι ειδικα αν ο σύζυγος μπορεί να λείπει και ολόκληρα 24ωρα και με αλλεπάλληλες νυχτερινές βάρδιες ,ασε γι αυτο και ενα διαστημα προτίμησα να καθίσω σπίτι παρά να είμαι και εγώ στη δουλειά και να έχω ξένο άνθρωπο .....
    Δεν θα ειμασταν οικογένεια ,σκορποχώρι θα ειμασταν και μετά αντε τα παιδιά να τα μεγαλώσεις οπως θέλεις...
    Βεβαια είχα την μαμά μου ,είναι και μικρή και αυτή άλλα εντάξει τα παιδια τα κάνουμε για να τα χαιρόμαστε εμεις και οχι να τα φορτώνουμε στις γιαγιάδες...Θα βοηθούν και εκείνες αλλα ολα με μετρό .
    Ξερεις καμια φορα οταν εμπλέκονται πολλά άτομα στο μεγάλωμα ενός παιδιού δεν ειναι κάλο...και συνήθως οι γιαγιάδες τα κακομαθαινουν....

    Λοιπον τι να πω για τον πατερα σου...πως γινεται μεσα απο τετοιους γονείς να βγαίνει μια τετοια ψυχουλα!
    Μπραβο θα σου πω που κάνεις προσπάθειες αν και ξέρω οτι ειναι ψυχοφθόρο.
    Προσπάθησε όμως κάθε φορά να κρατάς και μεγαλύτερο διάστημα μπας και καταλάβουν επιτελους...
    Ξερω οτι οι μπαμπαδες με τις κορες εχουν άλλη σχέση ,το ζω και το ξερω και με την κόρη μου αλλα και με εμενα ..
    Δεν μπορω με τον μπαμπά μου είναι αλλιώς ,τον εχω έννοια οτι και να γίνει ...και να μου την πει δεν θα του κακιώσω με τιποτα .
    Ασε εμενα ενα γλυκόλογο να του πω χαλί γίνεται !!!!!Οσα χρονια και να περασουν γι αυτο ειμαι μικρη ακομα και οτι και να κανω θα τον καταφερω ...

    Και με εσένα έτσι θα είναι ο μπαμπάς σου αλλά εδω εμπλέκεται και κυριαρχεί ενα στοιχείο που αλλοιώνει πολυ την συμπεριφορά του ,ο εγωισμός..
    Η μανια της επιβολής της άποψης του μάλλον...
    Ελπίζω να καταλαγιαση κάποια στιγμή ολο αυτό και να μην χάσει αλλο στιγμές μαζι σου!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  11. #41
    Αααα.. άρα είσαι νηπιαγωγός! Τέλεια! Ναι είναι καλό να συμβουλευόμαστε έναν ειδικό πριν κάνουμε το οτιδήποτε. Νομίζω πως το έχω περιορίσει το κλάμα σε σχέση με το παρελθόν. Μικρότερη δεν μπορούσα να κάτσω μόνη στο σπίτι. Σκεφτόμουν διάφορα και έκλαιγα. Γι' αυτό είπα σε προηγούμενο ποστ πως είχα θέματα από μικρή.... απλώς δεν το έλεγα σε κανέναν. Το είπα μόνο στον άνδρα μου.

  12. #42
    Ε εντάξει τι είναι τα 41 μπροστά σε 28... σιγά... ένα τσιγάρο δρόμος. Δεν είσαι μεγάλη. Και το ψαράκι είναι από τ' αγαπημένα μου ζώδια.
    Καταλαβαίνω, είναι πολύ δύσκολο να είσαι μόνη στο σπίτι 24ωρα με δύο παιδάκια.. έτσι μια γνωστή μου, εκείνη έχει τέσσερα! Αλλά τι να κάνεις; Κι εγώ το ίδιο θα έπραττα... παράπονο το έχω που οι δικοί μου δούλευαν κι εμείς ήμασταν μόνα στο σπίτι... (πιο μικρά μας πρόσεχε μια θεία μας). Οπότε δεν θα ήθελα να κάνω το ίδιο στα παιδιά μου. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη σε όλα. Τα παιδάκια τα κάνουμε για εμάς. Εννοείται πως θα τύχει και να μείνουν κάποια στιγμή στη γιαγιά, και να τα φροντίσει, αλλά σε λογικά πλαίσια. Ούτε θέλω να μου κάνουν τις δουλειές μου ή το φαγητό μου. Εγώ δεν ήθελα οικογένεια; Τι είναι τα παιδιά να τα παρκάρουμε στη γιαγιά;

    Χαχαχα πολλοί μου το λένε αυτό, πραγματικά. Απορούν πώς βγήκα έτσι. Παλιότερα ήμουν έτσι σαν εσένα με τον μπαμπά μου, δεν μπορούσα με τίποτα να του κρατήσω μούτρα. Να φανταστείς τον είχα πιο πάνω από τη μαμά μου. Πλέον δεν μου βγαίνει να του πω κανένα γλυκόλογο... και λυπάμαι για αυτό.
    Την άλλη Τετάρτη έχω γενέθλια.... να το κρατήσω ως τότε; Ποια η γνώμη σου; Φοβάμαι μην τυχόν και δεν με πάρει να μου ευχηθεί... θα γίνω χάλια. Μήπως να κάνω το πρώτο βήμα πριν από τότε;
    Είναι τρομερά εγωιστής... κάτι είχα καταλάβει αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο ακόμα και με την ίδια του την κόρη. Η μανία επιβολής της άποψής του υπήρχε πάντα... ήμουν στραβή όμως κ δεν το καταλάβαινα... Μακάρι...αλλά χλωμό το κόβω!

  13. #43
    εσυ θα αποφασισεις για την ζωή σου και την σχεση σου,οχι οι γονεις σου

  14. #44
    Quote Originally Posted by el.gre View Post
    Εσυ είσαι με το αγόρι σου τωρα ανεξάρτητη. Συνέχισε τη ζωή σου φτιάξε το μέλλον σου. Ας λένε ότι θέλουν. Δεν πολυκατάλαβα τι πρόβλημα έχεις αφού μένεις μακρυά τους
    αυτο
    +1000

  15. #45
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Ευχαριστώ για την απάντηση! Πόσο εύκολο είναι για ένα ευαίσθητο παιδί που ήταν πάντα κοντά στους γονείς του , να τους κάνει πέρα σε μεγάλο βαθμό για το υπόλοιπο της ζωής του; Θα έρθουν παιδιά, δικά τους εγγόνια, δεν θα έχουμε πολλά πολλά. Μέχρις στιγμής το αντιμετωπίζω, παρόλο που όλοι ανεξαρτήτως με γεμίζουν τύψεις (μαζί και η μικρότερη αδερφή μου). Να μου πεις...αν έχω παιδιά τότε θα είναι ακόμα πιο εύκολο γιατί εκείνα θα με νοιάζουν περισσότερο... Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κάνω το σωστό... Πρέπει να κοιταμε όμως τον εαυτό μας και τα "θέλω" μας κι ας μην συνάδουν με αυτά των γονιών μας. Στην τελική..δικές μου οι επιλογές, εγώ θα τις λουστω αν στραβωσει κάτι. Ναι μεν αλλά... Νιώθω πως κάνω το σωστό για μένα, λυπάμαι που αναγκάζομαι να τους φέρομαι έτσι. Το κάνω όμως λόγω των δικών τους πράξεων.
    Δεν ειναι ευκολο,αλλα πρεπει να θεσεις καποια ορια γιατι δικη σου ειναι η ζωη.

Page 3 of 11 FirstFirst 12345 ... LastLast

Similar Threads

  1. Οι γονείς μου δεν εγκρίνουν με τίποτα τη σχέση μου
    By axl87 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 4
    Last Post: 30-08-2012, 15:31

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •