Δεν τον εγκρίνουν - Page 6
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 6 of 11 FirstFirst ... 45678 ... LastLast
Results 76 to 90 of 154
  1. #76
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2020
    Posts
    1,983
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Πω πω, δεν έχω κανένα πρόβλημα που μου μιλάς για σένα. Πραγματικά κάτι παρόμοιο υπάρχει και εδώ!!! Συμφωνώ με την ψυχολόγο σου, και ο δικός μου μου έλεγε πως το πρώτο βήμα είναι να αντιληφθείς πως έχεις κάποιο πρόβλημα και να φτάσεις στον ψυχολόγο. Σημαίνει πως είσαι ανοιχτός στο να ψαχτείς. Και είναι το άλφα και το ωμέγα. Κι εγώ είπα στον μπαμπά μου να πάει, αν δεν το νιώσει αυτός τι νόημα έχει; Άσε που αν πήγε δεν θα παραδέχτηκε πράγματα.
    Ας πιάσουμε τον μπαμπά - από την μεριά του γνώρισα μόνο την γιαγιά μου η οποία πέθανε όταν ήμουν γυμνάσιο. Μια ζωή ήταν μέσα στη γκρίνια, το μόνο που έλεγε ήταν να πεθάνει να ησυχάσει. Δεν την θυμάμαι ποτέ να χαμογελάει... πιστεύω πως δεν ήταν χαρούμενη γιατί ήδη ο παππούς μου είχε πεθάνει και οι γιοι της παντρεύτηκαν και την άφησαν μόνη της (πρόβλημα που αντιμετωπίζω και εγώ και όχι μόνο από τον μπαμπά), τελευταίος ο μπαμπάς μου. Ποτέ δεν μας πρόσεξε πέρα από επείγουσες περιπτώσεις που έλειπε η θεία-νταντά μας. Μου θυμίζει τον μπαμπά μου. Πολύ. Δεν μας έχουν μιλήσει ποτέ για την γιαγιά οι γονείς μου. Ούτε η μαμά μου να μου περιγράψει την σχέση της με την πεθερά. Τυπικά, αδιάφορα, χλιαρά.

    Από την μεριά της μαμάς- είχε έναν αρραβωνιαστικό πριν τον μπαμπά μου που την κεράτωσε με την γυναίκα του αδερφού της κι ενώ ετοιμάζονταν να παντρευτούν, χώρισαν. Όταν χώριζαν έμαθε πως είναι και έγκυος και πήγε και το έριξε. Σε μικρό χρονικό διάστημα βρήκε τον μπαμπά μου, που...ομορφάντρα δεν τον έλεγες, αυτή ήταν κούκλα... είχε καλή δουλειά και φήμη όμως τότε ο μπαμπάς μου- λένε πως θαμπώθηκε η μάνα μου. Όταν την ρωτούσα μικρή γιατί τον παντρεύτηκε και μάλιστα τόσο γρήγορα μου έλεγε πως αν δεν παντρευόταν τότε δεν θα παντρευόταν ποτέ κι ότι δεν μετανιώνει στιγμή γιατί έκανε εμάς. Τα θετικά κριτήριά της για τον μπαμπά μου ήταν πως δεν έπινε, δεν ξενυχτούσε, δεν έβγαινε, δεν έπαιζε τζόγο, βασικά πράγματα δεν λέω, αλλά θεωρώ πως ήταν αποτέλεσμα του σοκ του αρραβώνα. Γρήγορη εναλλακτική! Και σε έξι μήνες παντρεύτηκαν!!! Πριν καλά καλά τον γνωρίσει έγινα εγώ. Πατ κιουτ. Έπειτα απ' ότι έμαθα από συγγενείς είδε άσχημες συμπεριφορές απέναντι πχ στον μπαμπά της από τον μπαμπά μου, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά...υπήρχα εγώ και δεν θα χώριζε για να μείνει μόνη. Άρχισε να ανέχεται κι αυτό τραβάει μέχρι σήμερα που πλέον δεν ζορίζεται κιόλας.

    Αυτό ήθελαν και για εμένα. Πριν καλά καλά γνωρίσω τον άνδρα μου, ήθελαν να παντρευτούμε (ουσιαστικά να τον τυλίξω να με παντρευτεί γιατί ο έρωτας περνάει γρήγορα και μην προλάβει να το μετανιώσει!!!). Τους εξήγησα με επιχειρήματα πως θέλω να τον ζήσω και να με ζήσει, να δούμε αν ταιριάζουν τα χνώτα μας και να μην παντρευτούμε βιαστικά. Εξάλλου νέοι είμαστε ακόμα. Επίσης δεν θέλουμε να παντρευτούμε για να χωρίσουμε. Ε ακόμα και 3μιση χρόνια μετά, το ίδιο θέμα ξεπροβάλλει σαν να μην έχουμε συζητήσει τίποτα. Απορώ με την μάνα μου γιατί ακόμα και με τον μπαμπά μου πέρασε δύσκολα. Θέλει να ρισκάρω; Πώς προσπαθεί να με προστατέψει; Ή θελει να κάνω τα ίδια λάθη με εκείνη για να μου πει ότι ''συμπάσχει''; Δεν την καταλαβαίνω.

    Εγώ κατάλαβα πως ό,τι έχεις περάσει και δεν σου άρεσε, τα κουσούρια των δικών σου, άσχημες καταστάσεις στην οικογένεια, όλα αυτά... γενικά προσπαθείς να τα διώξεις μακριά από το σπίτι σου, όχι να τα επαναφέρεις! Σκέψου, έχουμε που έχουμε τα δικά μας ελαττώματα σαν προσωπικότητες, αν έχουμε και έξτρα τα ελαττώματα των γονιών μας καήκαμε! Αυτά τα βλέπουμε και τα προλαμβάνουμε!
    Πριν σχολιάσω επειδή λίγο με μπέρδεψες. Θέλουν να τον παντρευτείς ή όχι; Είχα καταλάβει ότι δεν τον θελουν (και ο τίτλος αυτό λέει).

  2. #77
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Πριν σχολιάσω επειδή λίγο με μπέρδεψες. Θέλουν να τον παντρευτείς ή όχι; Είχα καταλάβει ότι δεν τον θελουν (και ο τίτλος αυτό λέει).
    Μην νομίζεις και μένα την ίδια με έχουν μπερδέψει. Στην πολύ αρχή που τον ενέκριναν όλα καλά. Τον ήθελαν. Στην συνέχεια δεν τον ήθελαν αλλά αφού επέλεξα να ζω μαζί του έπρεπε να με παντρευτεί για τον κόσμο. Γίνεται η κόρη του τάδε να συζεί και να μην την έχει αποκαταστήσει ο άλλος; Κι ας μην τον θέλουμε! Τώρα συνεχίζουν το ίδιο, αν και τις προάλλες η μαμά μου μου είπε πως ο μπαμπάς μου και θέλει και δεν θέλει να τον παντρευτώ. Πώς γίνεται και να θέλει και να μην θέλει ούτε εγώ καταλαβαίνω. Βγάζεις συμπέρασμα εσύ; Ούτε εγώ!
    Δηλαδή στην πραγματικότητα δεν τον θέλουν αλλά αφού πέρασε το δικό μου και ζω μαζί του τουλάχιστον ας παντρευτούμε για τα μάτια του κόσμου. Αυτό.
    Last edited by Sandraki; 22-09-2020 at 22:18.

  3. #78
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Marilou μου, με συγχωρείς που καποιες φορές αργώ να απαντήσω αλλά θέλω να είμαι μόνη όταν γράφω. Έχω αλήθεια ενοχές που αναγκάζομαι και μιλάω άσχημα για αυτούς, αλλά κάπου πρέπει να τα πω, κάποιος να μ' ακούσει. Όταν είπα στην μαμά μου πως δεν την ένιωσα στιγμή κοντά μου στην αρχή μου έριξε το φταίξιμο. Πως εγώ δεν της μιλούσα αν και προσπαθούσε. Πράγματι προσπαθούσε αλλά μάλλον όχι με τον τρόπο που θα μ έκανε να της ανοιχτώ. Και της εξήγησα πως δεν ευθύνεται ένα παιδάκι όταν δεν μιλάει στη μαμά του, αυτή κάτι κάνει λάθος και δεν μπορεί να το προσεγγίσει. Το κατάλαβε. Αν θα το θυμάται... δεν ξέρω. Είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να μιλάς στους δικούς σου για όλα. Από μικρή μάζευα λεφτά και έκανα κομποδέματα με το σκεπτικό μην μου συμβεί κάτι και δεν μπορώ να τους το πω. Να μην χρειαστεί να τους ζητήσω χρήματα, δεν έμαθα να ζητάω χρήματα. Κανονικά όμως ένα παιδί στον πρώτο που θα πρέπει να απευθυνθεί όταν θα έχει θέμα , θα είναι στους γονείς του.

    Εύχομαι ό,τι καλύτερο για την μικρή σου που έδινε πανελλήνιες. Είναι δύσκολη χρονιά. Κι εγώ είχα έξτρα θέματα τότε... και κρίσεις πανικού... πόσο ζηλεύω καλοπροαίρετα την σχέση σου με τη μαμά σου... αυτό είναι... έτσι πρέπει να φέρεται μια μαμά... να σου λέει τις επιλογές σου, να σε συμβουλεύει λέγοντας την γνώμη της, να σε αφήνει ελεύθερη να κάνεις τις επιλογές σου, κι ό,τι κι αν επιλέξεις να σε στηρίζει.. συμφωνεί δεν συμφωνεί... έφτασα 28 για να καταλάβω πώς λειτουργεί αυτή η σχέση.
    Από την πεθερά μου μόνο καλά πράγματα μπορεί να εισπράξει κανείς. Όταν ένας γνωστός της έμαθε με ποιανού την θυγατέρα τα έφτιαξε ο γιος της, της είπε διάφορα. Εκείνη απάντησε πως δεν την νοιάζει τίποτα, αρκεί να είναι ευτυχισμένος ο γιος της και να περνάμε καλά, να είμαστε αγαπημένοι. Η συγκεκριμένη είναι 69, κοντεύει τα 70! Κι εγώ απολαμβάνω να πίνω καφέ μαζί της και να συζητάμε. Μου λείπει από την μαμά μου πάρα πολύ... κατάλαβες; Όλες της οι φίλες με αγαπάνε και χαίρονται για την σχέση που έχουμε. Γιατί μια σχέση θέλει να δουλέψουν και οι δύο μεριές. Αν ήταν εκείνη όπως είναι, κι εμένα μου περνούσε αδιάφορη δεν θα είχε νόημα. Και οι δύο έχουμε επενδύσει πάνω στη σχέση μας.
    Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου για το κοριτσάκι μου !!Όλα ευτυχώς πήγαν κατ ευχήν και πλέον έχει ανοίξει τα δικά της φτερά !
    Χαλάλι της όλα και οι στεναχώριες και οι καυγάδες και όλα ...
    Ελπίζω μόνο να είναι καλά και ας μην με χρειάζεται πλέον τόσο πολύ .
    Αυτό νομίζω ότι πρέπει να είναι και η ουσία αν το καλοσκεφτείς.
    Όταν φεύγουμε από τους γονείς μας να είμαστε δυνατοί τόσο όσο να τα καταφέρνουμε τις περισσότερες φορές μόνοι μας και να τους χρειαζόμαστε μόνο όταν είναι πολύ ανάγκη ...
    Δεν ξέρω πραγματικά ώρες ώρες γίνονται πράγματα και ειλικρινά σκέφτομαι μήπως και το τόσο δέσιμο δεν μας αφηνει περιθώρια να δυναμώσουμε όσο πρέπει...

    Μεγάλη συζήτηση πραγματικά ....

    Ειλικρινά βλεπω πολλά στοιχεία δικά μου σε εσένα...Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσεις να αφήσεις όλη αυτή την κατάσταση πίσω σου χωρίς να σε επηρεάζει.
    Πρέπει να βρεις τρόπο όμως δεν γίνεται αλλιώς ,θα αρρωστενεις κάθε φορά όλο και ποιο πολύ που θα γίνεται κάτι με τους δικούς σου...και είναι πολλά αυτά που κουβαλάς .....

    Πρέπει να δυναμωσεις να γίνεις λιγάκι ποιο αδιάφορη ,θα μου πεις πως ?
    Ειλικρινά μακάρι να ήξερα ακριβώς ...
    Ίσως κάποια άλλα παιδιά σε βοηθήσουν περισσότερο σε αυτά που έχουν αν σου πουν...

    εγώ πάλι ότι και να πω στο τέλος μπορεί πάντα να τους δικαιολογώ...έτσι είμαι ..και νομίζω κατά βάθος και εσύ έτσι είσαι ...πάντα κάτι θα βρίσκεις και θα λες μήπως φταίω εγώ..
    Και ας ξέρεις πολύ καλά ότι η μόνη που δεν φταίει είσαι εσύ...



    Ειλικρινά δεν ξέρω στεναχωριέμαι αφάνταστα ειδικά όταν διαβάζω για περιπτώσεις που οι γονείς ασκούν τέτοια βία (σωματική )στα παιδιά τους ...πονάει στην κυριολεξία η καρδιά μου ...
    Δεν μπορώ να το δεχτώ...και ειδικά όταν βλέπεις από τέτοιους γονείς τι παιδιά βγαίνουν ...

    Τίποτε άλλο ,δύναμη εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρίσκεται για να βγαίνετε κάθε φορά όλο και πιο δυνατοί !
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  4. #79
    @Marilou

    Συγχαρητήρια στην κόρη σου και οτι καλυτερο.

  5. #80
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου για το κοριτσάκι μου !!Όλα ευτυχώς πήγαν κατ ευχήν και πλέον έχει ανοίξει τα δικά της φτερά !
    Χαλάλι της όλα και οι στεναχώριες και οι καυγάδες και όλα ...
    Ελπίζω μόνο να είναι καλά και ας μην με χρειάζεται πλέον τόσο πολύ .
    Αυτό νομίζω ότι πρέπει να είναι και η ουσία αν το καλοσκεφτείς.
    Όταν φεύγουμε από τους γονείς μας να είμαστε δυνατοί τόσο όσο να τα καταφέρνουμε τις περισσότερες φορές μόνοι μας και να τους χρειαζόμαστε μόνο όταν είναι πολύ ανάγκη ...
    Δεν ξέρω πραγματικά ώρες ώρες γίνονται πράγματα και ειλικρινά σκέφτομαι μήπως και το τόσο δέσιμο δεν μας αφηνει περιθώρια να δυναμώσουμε όσο πρέπει...

    Μεγάλη συζήτηση πραγματικά ....

    Ειλικρινά βλεπω πολλά στοιχεία δικά μου σε εσένα...Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσεις να αφήσεις όλη αυτή την κατάσταση πίσω σου χωρίς να σε επηρεάζει.
    Πρέπει να βρεις τρόπο όμως δεν γίνεται αλλιώς ,θα αρρωστενεις κάθε φορά όλο και ποιο πολύ που θα γίνεται κάτι με τους δικούς σου...και είναι πολλά αυτά που κουβαλάς .....

    Πρέπει να δυναμωσεις να γίνεις λιγάκι ποιο αδιάφορη ,θα μου πεις πως ?
    Ειλικρινά μακάρι να ήξερα ακριβώς ...
    Ίσως κάποια άλλα παιδιά σε βοηθήσουν περισσότερο σε αυτά που έχουν αν σου πουν...

    εγώ πάλι ότι και να πω στο τέλος μπορεί πάντα να τους δικαιολογώ...έτσι είμαι ..και νομίζω κατά βάθος και εσύ έτσι είσαι ...πάντα κάτι θα βρίσκεις και θα λες μήπως φταίω εγώ..
    Και ας ξέρεις πολύ καλά ότι η μόνη που δεν φταίει είσαι εσύ...



    Ειλικρινά δεν ξέρω στεναχωριέμαι αφάνταστα ειδικά όταν διαβάζω για περιπτώσεις που οι γονείς ασκούν τέτοια βία (σωματική )στα παιδιά τους ...πονάει στην κυριολεξία η καρδιά μου ...
    Δεν μπορώ να το δεχτώ...και ειδικά όταν βλέπεις από τέτοιους γονείς τι παιδιά βγαίνουν ...

    Τίποτε άλλο ,δύναμη εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρίσκεται για να βγαίνετε κάθε φορά όλο και πιο δυνατοί !
    Πολλά συγχαρητήρια στην μικρούλα σου! Εύχομαι καλή αρχή στην φοιτητική της ζωή κι εσείς δίπλα της , να την χαιρεστε!
    Έχεις πολύ σωστή σκέψη! Όταν ήμουν τρίτη λυκείου , είχα από την μία το άγχος τον πανελλήνιων κι από την άλλο το φόβο του να φύγω από το πατρικό μου. Δεν ήθελα να φύγω και να πάω να μείνω μόνη μου. Είχα αποκτήσει μόλις και μια σχέση και δεν ήθελα και να φύγω μακριά. Τελικά με χίλια ζόρια δηλώσαμε μια σχολή στην διπλανή πολη από την δικιά μου, (που την ήθελε σαν τρελός ο μπαμπάς μου ) και που είναι η πόλη που ζω και τώρα. Είχα κλειστεί πολύ στον εαυτο μου, είχα ζοριστει να κάνω παρέες..με την πρώτη ευκαιρία επέστρεφα στην πόλη καταγωγής μου για να δω τους γονείς μου, και τον φίλο μου που είχε περάσει στην πόλη καταγωγης μας. Επίσης συχνά μέσα στην εβδομάδα ερχόντουσαν οι δικοί μου να με δουν. Κάποιες φορές ερχόταν και ο μπαμπάς μου να μείνει σε μένα γιατί του έλειπα. Βέβαια υπήρχαν και κάποια σκ που καλούσα το τότε αγόρι μου στο σπίτι μου στην πόλη όπου σπούδαζα για να το περάσουμε μαζι. Στο σπίτι είχα γκρίνια και μαλώναμε εκείνες τις στιγμές με τους δικούς μου. Ήθελαν να επιστρέφω. Μετά από ενάμιση χρόνο που νοίκιασα τους έβαλα με δικιά μου επιλογή να μου ξενοικιασουν το σπιτι. Πηγαινοερχομουν με τα ΚΤΕΛ στα μαθηματα καθημερινα. Εράσμους δεν ήθελα καθόλου να πάω για να μην είμαι μόνη. Με ανάγκασαν να πάω, κυρίως ο μπαμπάς. Σπούδασα ξένη φιλολογία και έπρεπε να έρθω πιο κοντά στην γλώσσα. Δεν είχε άδικο αλλά με πιεσε. Άλλος να ήταν τόσο κλαμα που είχα ρίξει, θα έκανε πισω. Πήγα με χίλια ζόρια, προσαρμόστηκα και μου άρεσε πολύ. Αυτοί ερχόντουσαν σκ παρά σκ να με δουν. Δεν προλάβαινα να δω τους φίλους μου εκεί τα σαββατοκύριακα. Ήμουν κλεισμένη μονίμως από φίλους και οικογένεια που ερχόντουσαν να με δουν.
    Και ρωτάω εγώ τώρα...
    Βλέποντας πως το παιδί σου έχει θεματακια με την ανεξαρτητοποίηση, με την κοινωνικοποιηση, με το να μένει μόνο του , εσύ σαν γονιός τι πρέπει να κάνεις για να το δυναμώσεις; Να είσαι κάθε τρεις και λίγο κοντά του να το βλέπεις; Σωστό αυτό που μου έκαναν στο Εράσμους, θα μπορούσαν να το κάνουν και στην σχολή. Αλλά με ήθελαν κι εκείνοι. Τους ήθελα κι εγώ, με ήθελαν κι εκείνοι, ήταν λάθος όμως. Έπρεπε να πατάω στα πόδια μου, να μπορώ να ανταπεξέλθω μόνη μου. Να δυναμώσω και να μην τους έχω αναγκη. Θα τα κατάφερνα. Ίσως όμως ήθελαν να τους έχω αναγκη. Στο Εράσμους κι αφού περνούσα τέλεια, ήθελα να κάνω Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά εκεί που ήμουν, στο εξωτερικό. Δεν με άφησαν, έπρεπε να επιστρέψω Ελλάδα να κάνουμε όλοι μαζί. Μετά το Εράσμους άρχισα να αποκτώ τάσεις φυγής και να θέλω έντονα να φύγω, να ανεξαρτητοποιηθω. Είχα τελειώσει τη σχολή και εξακολουθούσα να μένω στο πατρικό μου. Δουλειά νορμάλ για να μπορώ να μείνω μόνη δεν έβρισκα. Ήμουν διαρκώς κλεισμένη στο δωμάτιο μου με νεύρα γιατί δεν άντεχα την συμβιωση και δεν είχα τα μούτρα να τους ζητήσω να νοικιάσω κάπου μόνη μου. Δεν καταλάβαιναν.... Δεν προσπάθησαν να με προσεγγίσουν για να δουν τι μου φταίει. Ε με το που βρήκα την δουλειά μου και τον άνδρα μου ήταν ζήτημα έξι μηνών να φύγω, αρχικά έμενα λιγότερο σπίτι του κι έπειτα περισσότερο. Μέχρι που η σχέση μας πέρασε σε άλλο επίπεδο.
    Ήταν μεγάλο παράδειγμα αυτό. Αυτό που εννοώ είναι ότι σκέφτεσαι πολύ σωστά , και όσο μεγάλο κι αν είναι το δέσιμο τόσο πιο κοντά της θα σας νιώθει. Αυτό δεν σημαινει ότι δεν θα δυναμώσει και δεν θα πατάει στα πόδια της. Μια χαρά θα ανεξαρτητοποιηθεί. Στα πολύ δύσκολα όμως θα ξέρει πως ο,τι κι αν γίνει εσείς θα είστε πάντοτε εκεί κοντά της. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό! Και να της μιλάς όσο μπορείς να της μιλάς, να συζητάτε τα πάντα, να σ έχει πιο πάνω από κάθε φίλη, να είσαι ανοιχτή σε όλα όσα μπορεί να θέλει να σου πει, να μην αντιδρας υπερβολικα όταν ακούς κάτι περίεργο για να μην σου κλείνεται.

    Χαχαχα βλέπεις πολλά στοιχεία δικά μου σε εσένα ε; Σίγουρα δεν θα είχες περάσει τόσο μα τόσο χάλια και τόσα πολλά...
    Το θέμα είναι πως είναι πάρα πολλά από το παρελθόν ως το σήμερα και συνεχίζονται...δεν έχουν σταματημό.
    Νομίζω πως θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όσα έχω περάσει κι ακούσει κατά καιρους. Πάντα βγαίνει ένα καινούργιο φυντανι! Κι άντε να το παλέψεις έπειτα. Ήμουν σε πολύ χάλια κατάσταση, πάρα πολύ χάλια. Έχω δυναμώσει σε μεγάλο βαθμό, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει στο επίπεδο να λέω πως ότι κι αν κάνουν μου περνάει παγερά αδιάφορο και δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Δυστυχώς είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη και δεν με βοηθάει αυτό. Και όπως λες κι εσύ στο βάθος του μυαλου μου πάω και ρίχνω το φταίξιμο σε μένα. Για αυτό έγραψα κι εδω. Να δω γνώμες, να δω αν κάποιος θα πει για μένα, πως είμαι υπερβολική και τους παρεξηγησα... πολλές φορές σκέφτομαι πως αν δεν είχα γνωρίσει τον άνδρα μου, αν δεν είχα φύγει, όλα θα ήταν όπως παλια... Αλλά και παλιά τι διαφορά είχε; Απλώς τα σκεφτόμουν μόνη μου και κανείς δεν είχε ιδέα... Τώρα τουλάχιστον έχουν βγει τα θέματα μου στην επιφάνεια. Κι έχω και κάποιους ανθρώπους πραγματικά κοντά μου. Αλλιώς και να χώριζα όπως θα ήθελαν, τι; Πάλι μόνη μου με τα θέματα μου... Θα έλεγα σε φίλους όπως και έκανα, πως οι δικοί μου είναι γενικά στον κόσμο τους και ως εκεί. Σιγά μην έβρισκα κάποιον άλλον νορμαλ να τα ανεχτεί όλα αυτά, εκτός αν έβρισκα κανέναν χαλβά που θα τον κάνανε ο,τι ηθελαν. Εγώ όμως δεν θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη και θα έχανα και την μεγάλη μου αγάπη μια για πάντα.

    Σ ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές σου και τις ευχες σου Μαριλου μου, πραγματικά με βοηθας! Μην στεναχωριέσαι, συνήθως μετά από κάτι τέτοια βγαίνουμε πιο δυνατοί...θέλω να πιστεύω!

  6. #81
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Πολλά συγχαρητήρια στην μικρούλα σου! Εύχομαι καλή αρχή στην φοιτητική της ζωή κι εσείς δίπλα της , να την χαιρεστε!
    Έχεις πολύ σωστή σκέψη! Όταν ήμουν τρίτη λυκείου , είχα από την μία το άγχος τον πανελλήνιων κι από την άλλο το φόβο του να φύγω από το πατρικό μου. Δεν ήθελα να φύγω και να πάω να μείνω μόνη μου. Είχα αποκτήσει μόλις και μια σχέση και δεν ήθελα και να φύγω μακριά. Τελικά με χίλια ζόρια δηλώσαμε μια σχολή στην διπλανή πολη από την δικιά μου, (που την ήθελε σαν τρελός ο μπαμπάς μου ) και που είναι η πόλη που ζω και τώρα. Είχα κλειστεί πολύ στον εαυτο μου, είχα ζοριστει να κάνω παρέες..με την πρώτη ευκαιρία επέστρεφα στην πόλη καταγωγής μου για να δω τους γονείς μου, και τον φίλο μου που είχε περάσει στην πόλη καταγωγης μας. Επίσης συχνά μέσα στην εβδομάδα ερχόντουσαν οι δικοί μου να με δουν. Κάποιες φορές ερχόταν και ο μπαμπάς μου να μείνει σε μένα γιατί του έλειπα. Βέβαια υπήρχαν και κάποια σκ που καλούσα το τότε αγόρι μου στο σπίτι μου στην πόλη όπου σπούδαζα για να το περάσουμε μαζι. Στο σπίτι είχα γκρίνια και μαλώναμε εκείνες τις στιγμές με τους δικούς μου. Ήθελαν να επιστρέφω. Μετά από ενάμιση χρόνο που νοίκιασα τους έβαλα με δικιά μου επιλογή να μου ξενοικιασουν το σπιτι. Πηγαινοερχομουν με τα ΚΤΕΛ στα μαθηματα καθημερινα. Εράσμους δεν ήθελα καθόλου να πάω για να μην είμαι μόνη. Με ανάγκασαν να πάω, κυρίως ο μπαμπάς. Σπούδασα ξένη φιλολογία και έπρεπε να έρθω πιο κοντά στην γλώσσα. Δεν είχε άδικο αλλά με πιεσε. Άλλος να ήταν τόσο κλαμα που είχα ρίξει, θα έκανε πισω. Πήγα με χίλια ζόρια, προσαρμόστηκα και μου άρεσε πολύ. Αυτοί ερχόντουσαν σκ παρά σκ να με δουν. Δεν προλάβαινα να δω τους φίλους μου εκεί τα σαββατοκύριακα. Ήμουν κλεισμένη μονίμως από φίλους και οικογένεια που ερχόντουσαν να με δουν.
    Και ρωτάω εγώ τώρα...
    Βλέποντας πως το παιδί σου έχει θεματακια με την ανεξαρτητοποίηση, με την κοινωνικοποιηση, με το να μένει μόνο του , εσύ σαν γονιός τι πρέπει να κάνεις για να το δυναμώσεις; Να είσαι κάθε τρεις και λίγο κοντά του να το βλέπεις; Σωστό αυτό που μου έκαναν στο Εράσμους, θα μπορούσαν να το κάνουν και στην σχολή. Αλλά με ήθελαν κι εκείνοι. Τους ήθελα κι εγώ, με ήθελαν κι εκείνοι, ήταν λάθος όμως. Έπρεπε να πατάω στα πόδια μου, να μπορώ να ανταπεξέλθω μόνη μου. Να δυναμώσω και να μην τους έχω αναγκη. Θα τα κατάφερνα. Ίσως όμως ήθελαν να τους έχω αναγκη. Στο Εράσμους κι αφού περνούσα τέλεια, ήθελα να κάνω Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά εκεί που ήμουν, στο εξωτερικό. Δεν με άφησαν, έπρεπε να επιστρέψω Ελλάδα να κάνουμε όλοι μαζί. Μετά το Εράσμους άρχισα να αποκτώ τάσεις φυγής και να θέλω έντονα να φύγω, να ανεξαρτητοποιηθω. Είχα τελειώσει τη σχολή και εξακολουθούσα να μένω στο πατρικό μου. Δουλειά νορμάλ για να μπορώ να μείνω μόνη δεν έβρισκα. Ήμουν διαρκώς κλεισμένη στο δωμάτιο μου με νεύρα γιατί δεν άντεχα την συμβιωση και δεν είχα τα μούτρα να τους ζητήσω να νοικιάσω κάπου μόνη μου. Δεν καταλάβαιναν.... Δεν προσπάθησαν να με προσεγγίσουν για να δουν τι μου φταίει. Ε με το που βρήκα την δουλειά μου και τον άνδρα μου ήταν ζήτημα έξι μηνών να φύγω, αρχικά έμενα λιγότερο σπίτι του κι έπειτα περισσότερο. Μέχρι που η σχέση μας πέρασε σε άλλο επίπεδο.
    Ήταν μεγάλο παράδειγμα αυτό. Αυτό που εννοώ είναι ότι σκέφτεσαι πολύ σωστά , και όσο μεγάλο κι αν είναι το δέσιμο τόσο πιο κοντά της θα σας νιώθει. Αυτό δεν σημαινει ότι δεν θα δυναμώσει και δεν θα πατάει στα πόδια της. Μια χαρά θα ανεξαρτητοποιηθεί. Στα πολύ δύσκολα όμως θα ξέρει πως ο,τι κι αν γίνει εσείς θα είστε πάντοτε εκεί κοντά της. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό! Και να της μιλάς όσο μπορείς να της μιλάς, να συζητάτε τα πάντα, να σ έχει πιο πάνω από κάθε φίλη, να είσαι ανοιχτή σε όλα όσα μπορεί να θέλει να σου πει, να μην αντιδρας υπερβολικα όταν ακούς κάτι περίεργο για να μην σου κλείνεται.

    Χαχαχα βλέπεις πολλά στοιχεία δικά μου σε εσένα ε; Σίγουρα δεν θα είχες περάσει τόσο μα τόσο χάλια και τόσα πολλά...
    Το θέμα είναι πως είναι πάρα πολλά από το παρελθόν ως το σήμερα και συνεχίζονται...δεν έχουν σταματημό.
    Νομίζω πως θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όσα έχω περάσει κι ακούσει κατά καιρους. Πάντα βγαίνει ένα καινούργιο φυντανι! Κι άντε να το παλέψεις έπειτα. Ήμουν σε πολύ χάλια κατάσταση, πάρα πολύ χάλια. Έχω δυναμώσει σε μεγάλο βαθμό, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει στο επίπεδο να λέω πως ότι κι αν κάνουν μου περνάει παγερά αδιάφορο και δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Δυστυχώς είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη και δεν με βοηθάει αυτό. Και όπως λες κι εσύ στο βάθος του μυαλου μου πάω και ρίχνω το φταίξιμο σε μένα. Για αυτό έγραψα κι εδω. Να δω γνώμες, να δω αν κάποιος θα πει για μένα, πως είμαι υπερβολική και τους παρεξηγησα... πολλές φορές σκέφτομαι πως αν δεν είχα γνωρίσει τον άνδρα μου, αν δεν είχα φύγει, όλα θα ήταν όπως παλια... Αλλά και παλιά τι διαφορά είχε; Απλώς τα σκεφτόμουν μόνη μου και κανείς δεν είχε ιδέα... Τώρα τουλάχιστον έχουν βγει τα θέματα μου στην επιφάνεια. Κι έχω και κάποιους ανθρώπους πραγματικά κοντά μου. Αλλιώς και να χώριζα όπως θα ήθελαν, τι; Πάλι μόνη μου με τα θέματα μου... Θα έλεγα σε φίλους όπως και έκανα, πως οι δικοί μου είναι γενικά στον κόσμο τους και ως εκεί. Σιγά μην έβρισκα κάποιον άλλον νορμαλ να τα ανεχτεί όλα αυτά, εκτός αν έβρισκα κανέναν χαλβά που θα τον κάνανε ο,τι ηθελαν. Εγώ όμως δεν θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη και θα έχανα και την μεγάλη μου αγάπη μια για πάντα.

    Σ ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές σου και τις ευχες σου Μαριλου μου, πραγματικά με βοηθας! Μην στεναχωριέσαι, συνήθως μετά από κάτι τέτοια βγαίνουμε πιο δυνατοί...θέλω να πιστεύω!
    Καλημερα!!

    Δεν μπορει καποιος μου κανει πλακα ειλικρινά ....Αυτα που σου υπογράμμισα ηταν σαν να τα εγραψα εγω ...τα ιδια ακριβως περασα...
    Τελικα διάλεξα σχολή στην πολη μου μιας και με κάλυπτε και το δικο της χαρτί ,αφου η επαγγελματικη μου θέση οταν τελείωνα με περίμενε ηδη ...εγω βλέπεις πέτυχα τα καλα χρόνια που μόλις τελείωνες έβρισκες κατευθειαν δουλειά (βρεφονηπιοκομος τελειωσα ,αν και ηθελα αρχικα Νηπιαγωγός αλλα αυτο χρειαζοταν 4 ετη φοίτηση αλλα δεν το ρισκαρα να χάσω την θέση),είχα και το πείσμα οτι ηθελα να ειμαι ανεξάρτητη οικονομικα απο την πρωτη στιγμή που θα τελείωνα το σχολειο...οχι γιατί δεν ειχα την στήριξη των δικών μου ,ίσα ίσα ,αλλά ετσι είμαι εγω σε αυτο το κομμάτι...θελω να μην εξαρτώμαι απο κανέναν ...στο μοναδικό κομμάτι που είμαι απόλυτη ακομα και μεχρι σημερα...

    Να σαι καλα για την κορη μου, αν και για εκεινη δεν ισχύει η φοιτητική ζωή .. εχει περάσει ένστολη και το μόνο που με παρηγορεί οτι επειδη περασε απο τις πρώτες η εκπαίδευση της θα γίνει στην πόλη που θελουμε και ετσι θα ειναι σχετικα κοντά μας αρχικα γιατι μετα ορεξη να εχει για μεταθέσεις...
    Δεν σου κρύβω πως μετά την τεράστια χαρά μας ανησυχούμε με την ολη κατασταση που επικρατεί στη χωρά μας ...Αλλα αυτό ήθελε, γι αυτο παλεψε πολυ σκληρά σε μια χρονια τοσο δύσκολη και ψυχοφθόρα για ολα τα παιδια και ειναι τοσο ενθουσιασμενη που θα το ζησει που για εμενα αυτο μετριάζει την ολη ανησυχία μου...
    Το βλεπω και σαν μια καλή ευκαιρία η εκπαίδευση της να συμβάλει στην δυναμωση του χαρακτήρα της!Δεν σου κρύβω οτι παρ ολο που εχει παρει πολλα απο τα δυναμικά στοιχεια του πάτερα της(και το πείσμα του),ήρεμη δυναμη την λέω εγω ,σε πολλες αντιδράσεις της σαν να βλέπω των ευατο μου(ίδια είναι εδώ που τα λέμε ωρες ωρες ,αλλα το προσπερνώ) ....ελπίζω εκει μέσα επειδη τα πράγματα ειναι όντως σκληρά για μια γυναικά να ¨εξαφανιστούν ¨τα αδύναμα στοιχεία της.

    Τελικά νομίζω οτι κρύβεις ενα δυναμικό χαρακτήρα καταβαθος ....ξέρεις αν δεν αντιδρούσες την κατάλληλη στιγμή σε καποιες φάσεις που μας περιγράφεις ,σήμερα μπορει να μιλούσαμε και εσυ να ήσουν ηδη παντρεμένη με καποιον που μπορει να σου πλάσαραν οι δικοι σου και φυσκα και με κανα παιδι...
    Πιστεψε με τότε τα πράγματα μπορεί να ήταν ακόμα χειρότερα απ οτι νομίζεις οτι είναι σημερα .

    Γι αυτο στο ξαναλεω πίστεψε στον ευατο σου και βγάλε αυτα που κρύβεις γιατι όντως εχεις κάνει πολυ δουλεια και φαινετε πλεον .

    Και κατι αλλο μην τις περνεις σαν συμβουλές ολα αυτα,αν και ετσι τις λεω καποιες φορες ...
    Δες τα σαν απλά βιώματα κάποιων ,ισως ετσι βοηθησει περισσότερο να καταλάβουμε καποια πράγματα ...
    Πιστευω πως καλοί ειναι οι ψυχολόγοι αλλα οταν μιλάς με ανθρωπους που εχουν περάσει πανω κατω τα ιδια και τα εχουν καταφέρει ,παίρνεις πολύ περισσότερο κουράγιο και δύναμη οτι μπορείς και εσυ να τα καταφέρεις.
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  7. #82
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Tyrion Baratheon View Post
    @Marilou

    Συγχαρητήρια στην κόρη σου και οτι καλυτερο.
    Σε ευχαριστω!!!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  8. #83
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2020
    Posts
    1,983
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Πω πω, δεν έχω κανένα πρόβλημα που μου μιλάς για σένα. Πραγματικά κάτι παρόμοιο υπάρχει και εδώ!!! Συμφωνώ με την ψυχολόγο σου, και ο δικός μου μου έλεγε πως το πρώτο βήμα είναι να αντιληφθείς πως έχεις κάποιο πρόβλημα και να φτάσεις στον ψυχολόγο. Σημαίνει πως είσαι ανοιχτός στο να ψαχτείς. Και είναι το άλφα και το ωμέγα. Κι εγώ είπα στον μπαμπά μου να πάει, αν δεν το νιώσει αυτός τι νόημα έχει; Άσε που αν πήγε δεν θα παραδέχτηκε πράγματα.
    Ας πιάσουμε τον μπαμπά - από την μεριά του γνώρισα μόνο την γιαγιά μου η οποία πέθανε όταν ήμουν γυμνάσιο. Μια ζωή ήταν μέσα στη γκρίνια, το μόνο που έλεγε ήταν να πεθάνει να ησυχάσει. Δεν την θυμάμαι ποτέ να χαμογελάει... πιστεύω πως δεν ήταν χαρούμενη γιατί ήδη ο παππούς μου είχε πεθάνει και οι γιοι της παντρεύτηκαν και την άφησαν μόνη της (πρόβλημα που αντιμετωπίζω και εγώ και όχι μόνο από τον μπαμπά), τελευταίος ο μπαμπάς μου. Ποτέ δεν μας πρόσεξε πέρα από επείγουσες περιπτώσεις που έλειπε η θεία-νταντά μας. Μου θυμίζει τον μπαμπά μου. Πολύ. Δεν μας έχουν μιλήσει ποτέ για την γιαγιά οι γονείς μου. Ούτε η μαμά μου να μου περιγράψει την σχέση της με την πεθερά. Τυπικά, αδιάφορα, χλιαρά.

    Από την μεριά της μαμάς- είχε έναν αρραβωνιαστικό πριν τον μπαμπά μου που την κεράτωσε με την γυναίκα του αδερφού της κι ενώ ετοιμάζονταν να παντρευτούν, χώρισαν. Όταν χώριζαν έμαθε πως είναι και έγκυος και πήγε και το έριξε. Σε μικρό χρονικό διάστημα βρήκε τον μπαμπά μου, που...ομορφάντρα δεν τον έλεγες, αυτή ήταν κούκλα... είχε καλή δουλειά και φήμη όμως τότε ο μπαμπάς μου- λένε πως θαμπώθηκε η μάνα μου. Όταν την ρωτούσα μικρή γιατί τον παντρεύτηκε και μάλιστα τόσο γρήγορα μου έλεγε πως αν δεν παντρευόταν τότε δεν θα παντρευόταν ποτέ κι ότι δεν μετανιώνει στιγμή γιατί έκανε εμάς. Τα θετικά κριτήριά της για τον μπαμπά μου ήταν πως δεν έπινε, δεν ξενυχτούσε, δεν έβγαινε, δεν έπαιζε τζόγο, βασικά πράγματα δεν λέω, αλλά θεωρώ πως ήταν αποτέλεσμα του σοκ του αρραβώνα. Γρήγορη εναλλακτική! Και σε έξι μήνες παντρεύτηκαν!!! Πριν καλά καλά τον γνωρίσει έγινα εγώ. Πατ κιουτ. Έπειτα απ' ότι έμαθα από συγγενείς είδε άσχημες συμπεριφορές απέναντι πχ στον μπαμπά της από τον μπαμπά μου, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά...υπήρχα εγώ και δεν θα χώριζε για να μείνει μόνη. Άρχισε να ανέχεται κι αυτό τραβάει μέχρι σήμερα που πλέον δεν ζορίζεται κιόλας.

    Αυτό ήθελαν και για εμένα. Πριν καλά καλά γνωρίσω τον άνδρα μου, ήθελαν να παντρευτούμε (ουσιαστικά να τον τυλίξω να με παντρευτεί γιατί ο έρωτας περνάει γρήγορα και μην προλάβει να το μετανιώσει!!!). Τους εξήγησα με επιχειρήματα πως θέλω να τον ζήσω και να με ζήσει, να δούμε αν ταιριάζουν τα χνώτα μας και να μην παντρευτούμε βιαστικά. Εξάλλου νέοι είμαστε ακόμα. Επίσης δεν θέλουμε να παντρευτούμε για να χωρίσουμε. Ε ακόμα και 3μιση χρόνια μετά, το ίδιο θέμα ξεπροβάλλει σαν να μην έχουμε συζητήσει τίποτα. Απορώ με την μάνα μου γιατί ακόμα και με τον μπαμπά μου πέρασε δύσκολα. Θέλει να ρισκάρω; Πώς προσπαθεί να με προστατέψει; Ή θελει να κάνω τα ίδια λάθη με εκείνη για να μου πει ότι ''συμπάσχει''; Δεν την καταλαβαίνω.

    Εγώ κατάλαβα πως ό,τι έχεις περάσει και δεν σου άρεσε, τα κουσούρια των δικών σου, άσχημες καταστάσεις στην οικογένεια, όλα αυτά... γενικά προσπαθείς να τα διώξεις μακριά από το σπίτι σου, όχι να τα επαναφέρεις! Σκέψου, έχουμε που έχουμε τα δικά μας ελαττώματα σαν προσωπικότητες, αν έχουμε και έξτρα τα ελαττώματα των γονιών μας καήκαμε! Αυτά τα βλέπουμε και τα προλαμβάνουμε!
    Καλημέρα..
    Εγώ μιλούσα για την παιδική ηλικία των δικών μου και πως ήταν οι γονείς απέναντι τους. Φυσικά δεν τα έμαθα από αυτούς.
    Αυτό που έζησε η μητέρα σου ίσως να παίζει ρόλο στο πως βλέπει τον φίλο σου τωρα, ίσως να βλέπει σε αυτόν κάτι που την κάνει να σκεφτεί ότι αυτός δεν είναι κατάλληλος για σένα.
    Έχουν πει ξεκάθαρα τι δεν τους αρέσει σε αυτον;

  9. #84
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλημερα!!

    Δεν μπορει καποιος μου κανει πλακα ειλικρινά ....Αυτα που σου υπογράμμισα ηταν σαν να τα εγραψα εγω ...τα ιδια ακριβως περασα...
    Τελικα διάλεξα σχολή στην πολη μου μιας και με κάλυπτε και το δικο της χαρτί ,αφου η επαγγελματικη μου θέση οταν τελείωνα με περίμενε ηδη ...εγω βλέπεις πέτυχα τα καλα χρόνια που μόλις τελείωνες έβρισκες κατευθειαν δουλειά (βρεφονηπιοκομος τελειωσα ,αν και ηθελα αρχικα Νηπιαγωγός αλλα αυτο χρειαζοταν 4 ετη φοίτηση αλλα δεν το ρισκαρα να χάσω την θέση),είχα και το πείσμα οτι ηθελα να ειμαι ανεξάρτητη οικονομικα απο την πρωτη στιγμή που θα τελείωνα το σχολειο...οχι γιατί δεν ειχα την στήριξη των δικών μου ,ίσα ίσα ,αλλά ετσι είμαι εγω σε αυτο το κομμάτι...θελω να μην εξαρτώμαι απο κανέναν ...στο μοναδικό κομμάτι που είμαι απόλυτη ακομα και μεχρι σημερα...

    Να σαι καλα για την κορη μου, αν και για εκεινη δεν ισχύει η φοιτητική ζωή .. εχει περάσει ένστολη και το μόνο που με παρηγορεί οτι επειδη περασε απο τις πρώτες η εκπαίδευση της θα γίνει στην πόλη που θελουμε και ετσι θα ειναι σχετικα κοντά μας αρχικα γιατι μετα ορεξη να εχει για μεταθέσεις...
    Δεν σου κρύβω πως μετά την τεράστια χαρά μας ανησυχούμε με την ολη κατασταση που επικρατεί στη χωρά μας ...Αλλα αυτό ήθελε, γι αυτο παλεψε πολυ σκληρά σε μια χρονια τοσο δύσκολη και ψυχοφθόρα για ολα τα παιδια και ειναι τοσο ενθουσιασμενη που θα το ζησει που για εμενα αυτο μετριάζει την ολη ανησυχία μου...
    Το βλεπω και σαν μια καλή ευκαιρία η εκπαίδευση της να συμβάλει στην δυναμωση του χαρακτήρα της!Δεν σου κρύβω οτι παρ ολο που εχει παρει πολλα απο τα δυναμικά στοιχεια του πάτερα της(και το πείσμα του),ήρεμη δυναμη την λέω εγω ,σε πολλες αντιδράσεις της σαν να βλέπω των ευατο μου(ίδια είναι εδώ που τα λέμε ωρες ωρες ,αλλα το προσπερνώ) ....ελπίζω εκει μέσα επειδη τα πράγματα ειναι όντως σκληρά για μια γυναικά να ¨εξαφανιστούν ¨τα αδύναμα στοιχεία της.

    Τελικά νομίζω οτι κρύβεις ενα δυναμικό χαρακτήρα καταβαθος ....ξέρεις αν δεν αντιδρούσες την κατάλληλη στιγμή σε καποιες φάσεις που μας περιγράφεις ,σήμερα μπορει να μιλούσαμε και εσυ να ήσουν ηδη παντρεμένη με καποιον που μπορει να σου πλάσαραν οι δικοι σου και φυσκα και με κανα παιδι...
    Πιστεψε με τότε τα πράγματα μπορεί να ήταν ακόμα χειρότερα απ οτι νομίζεις οτι είναι σημερα .

    Γι αυτο στο ξαναλεω πίστεψε στον ευατο σου και βγάλε αυτα που κρύβεις γιατι όντως εχεις κάνει πολυ δουλεια και φαινετε πλεον .

    Και κατι αλλο μην τις περνεις σαν συμβουλές ολα αυτα,αν και ετσι τις λεω καποιες φορες ...
    Δες τα σαν απλά βιώματα κάποιων ,ισως ετσι βοηθησει περισσότερο να καταλάβουμε καποια πράγματα ...
    Πιστευω πως καλοί ειναι οι ψυχολόγοι αλλα οταν μιλάς με ανθρωπους που εχουν περάσει πανω κατω τα ιδια και τα εχουν καταφέρει ,παίρνεις πολύ περισσότερο κουράγιο και δύναμη οτι μπορείς και εσυ να τα καταφέρεις.
    Και δικό μου γνώρισμα είναι πως θέλω να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και να μην εξαρτώμαι από κανέναν. Και πολύ καλά κάνουμε έχω να πω. Ακόμα και σαν φοιτητρια προσπαθούσα να κάνω καμιά ψιλοδουλιτσα τα σκ για έξτρα χαρτζιλίκι για να μην αναγκάζομαι να ζητάω.

    Αχ τι καλά, αφού το ήθελε κιόλας αυτό έχει σημασία. Φέτος γενικά αν και τα θέματα ήταν εύκολα τα περισσότερα παιδιά πατωσαν. Μπράβο της λοιπόν! Αν της αρέσουν και οι μεταθέσεις θα περάσει καλά! Δεν θα προλαβαίνει να βαρεθει. Κάποτε ήθελα να βρω άντρα στρατιωτικό για να έχουμε μεταθέσεις! Να είμαι μακριά! Χαχαχα! Αφού το ήθελε το παιδί και το πέτυχε και είναι και ενθουσιασμένη , μην σε τρομάζει τίποτα. Όλα θα πάνε κατ ευχήν!

    Ναι πράγματι... Τον προηγούμενο τον φίλο μου τον ήθελαν , ήταν "καλό" παιδί. Είχε ενοχληθεί λιγάκι ο πατέρας μου όταν του ανακοίνωσα ότι θα χωρίσω. Θα μπορούσαμε να έχουμε παντρευτεί και να έχουμε και παιδί. Περα από το ότι θα είχαμε προβλήματα γιατί κανένας μας δεν ήταν δυναμικός τοτς, θα χωνοντουσαν οι δικοι μου, θα χωνοντουσαν και οι δικοί του και θα γινόταν ο κακος χαμός...επίσης νομίζω πως θα τον βαριόμουν. Για αυτό και χώρισα μετά από 4,5 χρόνια σχέσης. Είχα βαρεθεί και δεν ήμασταν ούτε 23...
    Έτσι θα μπορούσα να αντιδράσω και στη σχολή βέβαια...αλλά τότε δεν Μ έκαιγε..δεν είχα τα μυαλά!

    Κατά την γνώμη σου, καλό είναι το ότι αντιδράω όταν ακούω χαζομάρες ; Ή θα πρέπει να κάνω υπομονή και να τα ανέχομαι;

    Εννοείται πως παίρνω δύναμη από τα βιώματα σου, δεν νιώθω τόσο μόνη αρχικά. Βλέπω πως κι άλλοι έχουν περάσει παρόμοια, δύσκολα... Εννοείται πως μου δίνει κουράγιο.

  10. #85
    Quote Originally Posted by george1520 View Post
    Καλημέρα..
    Εγώ μιλούσα για την παιδική ηλικία των δικών μου και πως ήταν οι γονείς απέναντι τους. Φυσικά δεν τα έμαθα από αυτούς.
    Αυτό που έζησε η μητέρα σου ίσως να παίζει ρόλο στο πως βλέπει τον φίλο σου τωρα, ίσως να βλέπει σε αυτόν κάτι που την κάνει να σκεφτεί ότι αυτός δεν είναι κατάλληλος για σένα.
    Έχουν πει ξεκάθαρα τι δεν τους αρέσει σε αυτον;
    Καλησπέρα,

    Ναι στην δικιά μου περίπτωση αντιλαμβάνομαι πως ο μπαμπάς μου αρχίζει να συμπεριφέρεται όπως τότε η μητέρα του... Ενώ από την άλλη στην περίπτωση της μαμάς μου νιώθω πως θέλει να ακολουθήσω τα χνάρια της χωρίς να αντιλαμβάνεται αν αυτήν την ωφελισαν οι επιλογές της ώστε να με προστατέψει από κάτι τέτοιο. Πχ ενώ θα μπορούσε να μου πει να περιμένω λίγο πριν παντρευτώ για να δω τι είναι ο άλλος, εκείνη ήθελε να παντρευτώ μια κι έξω, μην τυχόν και προλάβει να με παρατήσει ο άλλος. Εμμέσως πλην σαφώς αυτό μου έδινε να καταλάβω με την μανία της.

    Ίσως η μαμά μου να βλέπει ότι είναι πιο συντηρητικός σε σχέση με τον μπαμπά μου, και πιο της οικογένειας να το πω; πιο παρών στο σπίτι θα το πω! Πχ στο δικό μου το σπίτι ήμασταν λίγο σκορποχωρι όπως κατάλαβες. Οι μεγάλοι όλη μέρα εκτός, η μαμα στη δουλειά κι ο μπαμπάς καφέδες για δημόσιες σχέσεις για την επιχείρηση του. Φαγητό νορμάλ δεν πολυειχαμε. Δεν μας διάβαζε η μαμα μου... βασικά πιο ενεργό ρόλο στα πάντα είχε η μαμά μου κι αυτή όσο μπορούσε λόγω δουλειάς. Ο μπαμπάς δεν έκανε τιποτα. Στο δικό μου το σπίτι που μένουμε ακόμα οι δύο μας, εγώ τα έχω όλα τεντωμένα. Όχι επειδή μου το επιβαλλει ο άλλος. Εγώ θέλω να του έχω ανά δυο μέρες το πολύ άλλο φαγητό, θέλω όλα να είναι καθαρά, προσεγμένα. Πχ σπάνια θα βγω για καφέ αν δεν έχω φαγητο. Και είναι καθαρά δικιά μου επιλογή. Μου αρέσει να μας φροντίζω. Οι δικοί μου θεωρώ πως πιστεύουν ότι ο άνδρας μου με βάζει και είναι απαιτητικός. Απλώς εγώ ήμουν πάντα έτσι. Μπορεί να τους ξενίζει αυτό, κι ότι δεν πάω κάθε τρεις και λίγο να τους δω λόγω των δουλειών μου. -δεν έχω και την όρεξη πλέον που ειχα μετά από όλα αυτά. Έχω κι ενα μεταπτυχιακό να τελειώσω, μια διπλωματική.

    Αν έχουν πει ξεκάθαρα τι δεν τους αρέσει σε αυτόν... Όχι. Όταν ρωτάω την μαμα μου ξεκάθαρα με βγάζει τρελή κι ότι τα φαντάζομαι όλα αυτά. Ο μπαμπάς μου υποκρίνεται ότι τον χωνεύει για να μου δείξει το καλό του πρόσωπο αλλά όταν ζοριστει ξεσπάει και βρίζει και αυτόν και την οικογένειά του. Πχ την τελευταία φορά που ξέσπασε μου φωναζε ότι τον έδιωξε ο άνδρας μου από το σπίτι μας (ποτέ δεν συνέβη αυτό, εγώ πήρα την απόφαση να μην έρθει ξανά στο σπίτι μας αλλά δεν με πιστεύει) και ότι τα τελευταία τρία χρόνια που ζω μαζί του δεν έχω σημειώσει καμία απολύτως πρόοδο κι ας πάρω τουλάχιστον το μεταπτυχιακό μου γιατί μόνο τα βρακιά τους πλένω. Και τους! Όχι τα δικά του! Λες και πλένω και των γονιών του. Επίσης πως εγώ κλαιγομουν στα 25 μου οτι όλες μου οι φίλες παντρεύονται και κάνουν μωρά και πως εγώ δεν θα προλάβω και δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα. Του απάντησα βέβαια αναλόγως. Το βούλωσε, και έκτοτε δεν έχουμε ξαναμιλησει.

  11. #86
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Sandraki View Post
    Και δικό μου γνώρισμα είναι πως θέλω να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και να μην εξαρτώμαι από κανέναν. Και πολύ καλά κάνουμε έχω να πω. Ακόμα και σαν φοιτητρια προσπαθούσα να κάνω καμιά ψιλοδουλιτσα τα σκ για έξτρα χαρτζιλίκι για να μην αναγκάζομαι να ζητάω.

    Αχ τι καλά, αφού το ήθελε κιόλας αυτό έχει σημασία. Φέτος γενικά αν και τα θέματα ήταν εύκολα τα περισσότερα παιδιά πατωσαν. Μπράβο της λοιπόν! Αν της αρέσουν και οι μεταθέσεις θα περάσει καλά! Δεν θα προλαβαίνει να βαρεθει. Κάποτε ήθελα να βρω άντρα στρατιωτικό για να έχουμε μεταθέσεις! Να είμαι μακριά! Χαχαχα! Αφού το ήθελε το παιδί και το πέτυχε και είναι και ενθουσιασμένη , μην σε τρομάζει τίποτα. Όλα θα πάνε κατ ευχήν!

    Ναι πράγματι... Τον προηγούμενο τον φίλο μου τον ήθελαν , ήταν "καλό" παιδί. Είχε ενοχληθεί λιγάκι ο πατέρας μου όταν του ανακοίνωσα ότι θα χωρίσω. Θα μπορούσαμε να έχουμε παντρευτεί και να έχουμε και παιδί. Περα από το ότι θα είχαμε προβλήματα γιατί κανένας μας δεν ήταν δυναμικός τοτς, θα χωνοντουσαν οι δικοι μου, θα χωνοντουσαν και οι δικοί του και θα γινόταν ο κακος χαμός...επίσης νομίζω πως θα τον βαριόμουν. Για αυτό και χώρισα μετά από 4,5 χρόνια σχέσης. Είχα βαρεθεί και δεν ήμασταν ούτε 23...
    Έτσι θα μπορούσα να αντιδράσω και στη σχολή βέβαια...αλλά τότε δεν Μ έκαιγε..δεν είχα τα μυαλά!

    Κατά την γνώμη σου, καλό είναι το ότι αντιδράω όταν ακούω χαζομάρες ; Ή θα πρέπει να κάνω υπομονή και να τα ανέχομαι;

    Εννοείται πως παίρνω δύναμη από τα βιώματα σου, δεν νιώθω τόσο μόνη αρχικά. Βλέπω πως κι άλλοι έχουν περάσει παρόμοια, δύσκολα... Εννοείται πως μου δίνει κουράγιο.
    Τα θέματα φέτος ήταν παγίδες αυτό εχω να πω...
    Σε όλα σχεδόν βάλανε βατα θέματα και στο σημαντικότερο μάθημα που ήταν η έκθεση και έπιανε όλα τα πεδια έβαλαν ένα θέμα επιστημονικής φαντασίας για τα παιδιά αυτής της γενιάς και λογικό να πατωσουν στην κυριολεξία......να φανταστείς οι σωστές οδηγίες για την διόρθωση των γραπτών δόθηκαν αφού τα γραπτά των παιδιών είχαν περάσει ήδη από τον πρώτο βαθμολογιτη.....Εμάς ο πρώτος τις έβαλε ένα 11 σοκ...και ο δεύτερος 16 ....άντε δικαιολόγησε εσύ αυτή την απόκλιση...Ευτυχώς έγραψε εικοσαρια στα άλλα και έπιασε τα μόρια που ήθελε...
    Άσε που στην κυριολεξία μάτωσε η καημένη να περάσει τα αθλήματα (χτύπησε στην πρώτη προσπάθεια που έκανε στο άλμα εις μήκος γιατί οι εξυπνοι δεν φρόντισαν να προσθέσουν άμμο και τα παιδιά προσγειωνοντουσαν στο τσιμέντο)και τα ψυχομετρικα γιατί έκοβαν για κλάσμα του δευτερολέπτου αν δεν έπιανες τους σωστούς χρόνους .....
    Το γκρουπ που ειμασταν εμείς είχε 450 άτομα και πέρασαν μόνο τα 13 ....εκεί καταλαβαίνεις την σφαγή που έγινε ....
    Πόσο ψυχοφθόρα όλα αυτά για τα παιδιά πραγματικά ,η αγωνία και οι συναισθηματικές μεταπτώσεις που ζήσαμε όλοι μαζί τέσσερις μέρες δεν συγκρίνεται με καμία αλλη μέχρι σήμερα ...
    6 αθλήματα σε μια μέρα ,τέλος Ιουνίου με 35 βαθμούς ντάλα ήλιος ....να περνουν το ένα αγώνισμα να ζητοκραυγαζουμε μαζί τους και στο επόμενο τεταρτο να κλαίει ο γονιός απ' έξω γιατί κόπηκε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου το παιδί του στο επόμενο αγώνισμα και από την απογοήτευση του και την εξάντληση να έχει λυποθυμιση μέσα στο γήπεδο...
    Εκεί έπρεπε να είναι όλοι αυτοί που καμιά φορά ανοίγουν το στοματακι τους και κρίνουν τον κάθε γονιό χωρίς να ξέρουν τι έχει περάσει .....
    Πραγματικά έπρεπε να ήσουν εκεί και να έβλεπες παιδιά που ταξίδεψαν χιλιόμετρα για να περάσουν μόνα τους όλη αυτή την δοκιμασία γιατί η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούσαν να πάρουν άδεια από την δουλειά τους...όχι γιατί δεν ήθελαν ,αλλά γιατί δεν μπορούσαν να λείψουν αλλά και αδυνατούσαν να καλύψουν και τα οικονομικά έξοδα δύο ατόμων για όλο αυτό(θα έβλεπες ότι δεν είσαι η μόνη που περνάς δύσκολα)
    Εκεί τι έπρεπε να πούμε ?Κοίτα τι γονείς ανεύθυνοι?Και ας βλέπαμε το συγκεκριμένο παιδί να κλαίει με παράπονο γιατί τους είχε απόλυτη ανάγκη ...Το μόνο που κάναμε ήταν όσοι ειμασταν κοντά της να την στηρίξουμε σαν να ήταν το δικό μας παιδί...Δεν ξέρεις τι όμορφα που ένοιωσε ...όταν τελικά πέρασε η χαρά μας ήταν ίδια σαν να ήταν δικό μας ...Έτρεχε ένα παιδί και άκουγες όχι ένα γονιό αλλά δέκα απ' έξω να το εμψυχωνουν ...
    Οι δε μπαμπάδες με τις κόρες ρεσιτάλ πραγματικό ...Μ αρέσει που λένε για εμάς τις μαμάδες ,ο πατέρας καλό μου για την κόρη του γίνεται άλλος άνθρωπος...

    Τι μαθήματα παίρνουν όλα αυτά τα παιδιά που δίνουν κάθε χρόνο τέτοιες εξετάσεις ....και μαζί με αυτά τι θυσίες έχουν κάνει κάποιοι γονείς για να τα στηρίξουν σε όλο αυτό τουλάχιστον χρηματικά θυσιάζοντας το συναισθηματικό κομμάτι?

    Μην κρίνουμε λοιπον ελαφριά την καρδιάν κάποιον επειδή είδαμε ένα παιδί να κλαίει ή επειδή ακούσαμε ένα παράπονο....κάτι υπάρχει από πίσω ,όχι πάντα δεν λέω ,φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ,αλλά καλύτερα να προσπαθούμε να βοηθάμε το παιδί και όχι να του βάζουμε και άλλα αγκαθάκια για τους γονείς του...

    Τελοσπαντων μπορώ να σου πάρα πολλές περιπτώσεις που ζήσαμε όχι μόνο εκείνες τις μέρες αλλά γενικά που αποδεικνύουν ότι ένας σκληρά φαινομενικά και αδιάφορος γονιος, καταβαθος κάτι θέλει να πετύχει με όλο αυτό ...καλό είναι αυτό να ψάχνουμε να καταλάβουμε και όχι να εξηγήσουμε την λάθος για εμάς συμπεριφορά του .....

    Βλέπεις λοιπόν πόσο δυνατή πρέπει να γίνεις και πόσο κατανοήσει πρέπει να δείχνεις ....
    Έχεις καθήσει ποτέ πέραν από όλες τις συζητήσεις που προσπάθησες να κάνεις με τον πατέρα σου να του πεις ακριβώς στα ίσια τι θέλει να πετύχει με όλο αυτό ?
    Φαινομενικά σε εμάς μπορεί να δείχνει ότι είναι εγωιστής ,αυταρχικός ,ότι θέλει να γίνεται παντού το δικό του αλλά σε τι αποσκοπεί όλο αυτό ειδικά επάνω σου ,στην κόρη του?
    Πιστεύει ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα είσαι καλά ?Τι φοβάται και δεν δέχεται την επανάσταση σου κατά κάποιο τρόπο?

    Φυσικά και θα αντιδρας όταν ακούς χαζομάρες από τους άλλους και δεν θα ανέχεσαι τίποτα.Αλλα αφού πλέον δεν μπορείς να γίνεις αδιάφορη προσπάθησε να πας ένα βήμα παρακάτω να το πω έτσι ....προσπάθησε να καταλάβεις τον πραγματικό λόγο πέραν του χαρακτήρα του .
    Φοβάται κάτι για εσένα ? Κάτι τελοσπαντων που να δώσει μια κατά κάποιο τρόπο ελάφρυνση σε όλο αυτό που νοιωθεις ....
    Δώστου να καταλάβει ότι δεν μπορεί σε αυτό το κομμάτι να κάνει κουμάντο και πως αν σε δει έστω και μια φορά απογοητευεμνη τότε μπορεί να έχει το δικαίωμα να σου μιλήσει...
    Προσπάθησε να τον κάνεις να σε εμπιστευτεί ,να του πεις ότι ξέρεις πλέον να χειρίζεσαι καταστάσεις και να σου δώσει πίστωση χρόνου να του αποδείξεις ότι είσαι ικανή και μόνη σου να κρίνεις αν κάποιος σε κάνει ευτυχισμένη ή όχι.
    Έλα εμείς οι κόρες ξέρουμε τα κουμπιά των μπαμπάδων μας ,όλοι έχουν δεν μπορεί ...προσπάθησε να το βρεις και τουλάχιστον να μην έχετε διαμάχες..
    Δεν τι λέω για εκείνων για εσένα και μόνο το λέω γιατί ξέρω όλο αυτό θα σε τρώει όσο σκληρή και να θες να το παίξεις ...Σαράκι είναι όλο αυτό και σε τρώει σιγά σιγά...κάνω λάθος?
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  12. #87
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Τα θέματα φέτος ήταν παγίδες αυτό εχω να πω...
    Σε όλα σχεδόν βάλανε βατα θέματα και στο σημαντικότερο μάθημα που ήταν η έκθεση και έπιανε όλα τα πεδια έβαλαν ένα θέμα επιστημονικής φαντασίας για τα παιδιά αυτής της γενιάς και λογικό να πατωσουν στην κυριολεξία......να φανταστείς οι σωστές οδηγίες για την διόρθωση των γραπτών δόθηκαν αφού τα γραπτά των παιδιών είχαν περάσει ήδη από τον πρώτο βαθμολογιτη.....Εμάς ο πρώτος τις έβαλε ένα 11 σοκ...και ο δεύτερος 16 ....άντε δικαιολόγησε εσύ αυτή την απόκλιση...Ευτυχώς έγραψε εικοσαρια στα άλλα και έπιασε τα μόρια που ήθελε...
    Άσε που στην κυριολεξία μάτωσε η καημένη να περάσει τα αθλήματα (χτύπησε στην πρώτη προσπάθεια που έκανε στο άλμα εις μήκος γιατί οι εξυπνοι δεν φρόντισαν να προσθέσουν άμμο και τα παιδιά προσγειωνοντουσαν στο τσιμέντο)και τα ψυχομετρικα γιατί έκοβαν για κλάσμα του δευτερολέπτου αν δεν έπιανες τους σωστούς χρόνους .....
    Το γκρουπ που ειμασταν εμείς είχε 450 άτομα και πέρασαν μόνο τα 13 ....εκεί καταλαβαίνεις την σφαγή που έγινε ....
    Πόσο ψυχοφθόρα όλα αυτά για τα παιδιά πραγματικά ,η αγωνία και οι συναισθηματικές μεταπτώσεις που ζήσαμε όλοι μαζί τέσσερις μέρες δεν συγκρίνεται με καμία αλλη μέχρι σήμερα ...
    6 αθλήματα σε μια μέρα ,τέλος Ιουνίου με 35 βαθμούς ντάλα ήλιος ....να περνουν το ένα αγώνισμα να ζητοκραυγαζουμε μαζί τους και στο επόμενο τεταρτο να κλαίει ο γονιός απ' έξω γιατί κόπηκε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου το παιδί του στο επόμενο αγώνισμα και από την απογοήτευση του και την εξάντληση να έχει λυποθυμιση μέσα στο γήπεδο...
    Εκεί έπρεπε να είναι όλοι αυτοί που καμιά φορά ανοίγουν το στοματακι τους και κρίνουν τον κάθε γονιό χωρίς να ξέρουν τι έχει περάσει .....
    Πραγματικά έπρεπε να ήσουν εκεί και να έβλεπες παιδιά που ταξίδεψαν χιλιόμετρα για να περάσουν μόνα τους όλη αυτή την δοκιμασία γιατί η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούσαν να πάρουν άδεια από την δουλειά τους...όχι γιατί δεν ήθελαν ,αλλά γιατί δεν μπορούσαν να λείψουν αλλά και αδυνατούσαν να καλύψουν και τα οικονομικά έξοδα δύο ατόμων για όλο αυτό(θα έβλεπες ότι δεν είσαι η μόνη που περνάς δύσκολα)
    Εκεί τι έπρεπε να πούμε ?Κοίτα τι γονείς ανεύθυνοι?Και ας βλέπαμε το συγκεκριμένο παιδί να κλαίει με παράπονο γιατί τους είχε απόλυτη ανάγκη ...Το μόνο που κάναμε ήταν όσοι ειμασταν κοντά της να την στηρίξουμε σαν να ήταν το δικό μας παιδί...Δεν ξέρεις τι όμορφα που ένοιωσε ...όταν τελικά πέρασε η χαρά μας ήταν ίδια σαν να ήταν δικό μας ...Έτρεχε ένα παιδί και άκουγες όχι ένα γονιό αλλά δέκα απ' έξω να το εμψυχωνουν ...
    Οι δε μπαμπάδες με τις κόρες ρεσιτάλ πραγματικό ...Μ αρέσει που λένε για εμάς τις μαμάδες ,ο πατέρας καλό μου για την κόρη του γίνεται άλλος άνθρωπος...

    Τι μαθήματα παίρνουν όλα αυτά τα παιδιά που δίνουν κάθε χρόνο τέτοιες εξετάσεις ....και μαζί με αυτά τι θυσίες έχουν κάνει κάποιοι γονείς για να τα στηρίξουν σε όλο αυτό τουλάχιστον χρηματικά θυσιάζοντας το συναισθηματικό κομμάτι?

    Μην κρίνουμε λοιπον ελαφριά την καρδιάν κάποιον επειδή είδαμε ένα παιδί να κλαίει ή επειδή ακούσαμε ένα παράπονο....κάτι υπάρχει από πίσω ,όχι πάντα δεν λέω ,φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ,αλλά καλύτερα να προσπαθούμε να βοηθάμε το παιδί και όχι να του βάζουμε και άλλα αγκαθάκια για τους γονείς του...

    Τελοσπαντων μπορώ να σου πάρα πολλές περιπτώσεις που ζήσαμε όχι μόνο εκείνες τις μέρες αλλά γενικά που αποδεικνύουν ότι ένας σκληρά φαινομενικά και αδιάφορος γονιος, καταβαθος κάτι θέλει να πετύχει με όλο αυτό ...καλό είναι αυτό να ψάχνουμε να καταλάβουμε και όχι να εξηγήσουμε την λάθος για εμάς συμπεριφορά του .....

    Βλέπεις λοιπόν πόσο δυνατή πρέπει να γίνεις και πόσο κατανοήσει πρέπει να δείχνεις ....
    Έχεις καθήσει ποτέ πέραν από όλες τις συζητήσεις που προσπάθησες να κάνεις με τον πατέρα σου να του πεις ακριβώς στα ίσια τι θέλει να πετύχει με όλο αυτό ?
    Φαινομενικά σε εμάς μπορεί να δείχνει ότι είναι εγωιστής ,αυταρχικός ,ότι θέλει να γίνεται παντού το δικό του αλλά σε τι αποσκοπεί όλο αυτό ειδικά επάνω σου ,στην κόρη του?
    Πιστεύει ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα είσαι καλά ?Τι φοβάται και δεν δέχεται την επανάσταση σου κατά κάποιο τρόπο?

    Φυσικά και θα αντιδρας όταν ακούς χαζομάρες από τους άλλους και δεν θα ανέχεσαι τίποτα.Αλλα αφού πλέον δεν μπορείς να γίνεις αδιάφορη προσπάθησε να πας ένα βήμα παρακάτω να το πω έτσι ....προσπάθησε να καταλάβεις τον πραγματικό λόγο πέραν του χαρακτήρα του .
    Φοβάται κάτι για εσένα ? Κάτι τελοσπαντων που να δώσει μια κατά κάποιο τρόπο ελάφρυνση σε όλο αυτό που νοιωθεις ....
    Δώστου να καταλάβει ότι δεν μπορεί σε αυτό το κομμάτι να κάνει κουμάντο και πως αν σε δει έστω και μια φορά απογοητευεμνη τότε μπορεί να έχει το δικαίωμα να σου μιλήσει...
    Προσπάθησε να τον κάνεις να σε εμπιστευτεί ,να του πεις ότι ξέρεις πλέον να χειρίζεσαι καταστάσεις και να σου δώσει πίστωση χρόνου να του αποδείξεις ότι είσαι ικανή και μόνη σου να κρίνεις αν κάποιος σε κάνει ευτυχισμένη ή όχι.
    Έλα εμείς οι κόρες ξέρουμε τα κουμπιά των μπαμπάδων μας ,όλοι έχουν δεν μπορεί ...προσπάθησε να το βρεις και τουλάχιστον να μην έχετε διαμάχες..
    Δεν τι λέω για εκείνων για εσένα και μόνο το λέω γιατί ξέρω όλο αυτό θα σε τρώει όσο σκληρή και να θες να το παίξεις ...Σαράκι είναι όλο αυτό και σε τρώει σιγά σιγά...κάνω λάθος?
    Γεια σου Μαριλού,

    το 16 από το 11 απέχει πολύ.. πώς δεν μπήκε και τρίτος εξεταστής; Τουλάχιστον τέλος καλό, όλα καλά και αυτό είναι που μετράει. Φαντάζομαι πόσο δύσκολα μπορεί να ήταν, πόσο πιέστηκε και μαζί της και όλοι εσείς. Πραγματικά σφαγή! Από τα 450 να περάσουν μόνο τα 13... πόσα παιδάκια απογοητεύτηκαν...

    Συγκινήθηκα με αυτά που έγραψες... και νιώθω πραγματικά άσχημα... και τύψεις, κι ενοχές...
    Όσες φορές προσπάθησα να συζητήσω μαζί του, δεν κατάφερα να καταλάβω πού αποσκοπεί. Δεν είναι ξεκάθαρος. Κι όταν κάτι τον ζορίζει προσπαθεί να το αποφύγει. Ούτε η μαμά μου μου λέει ξεκάθαρα όσες φορές προσπάθησα να συζητήσω. Ίσως να μην θέλει να κουράζομαι, να έχω να φροντίζω κάποιον... είχε όνειρα να διακριθώ κυρίως επαγγελματικά, και τα δύο όμως δεν γίνονται εύκολα με επιτυχία. Κι εγώ πάντα έβαζα πιο πάνω το να κάνω οικογένεια από το να έχω καριέρα και να είμαι μόνη. Στην αρχή της σχέσης μου , μου πετούσαν διάφορα για δουλειά στην Αθήνα, ή στο εξωτερικό... αυτά έπαιζαν στο μυαλό μου, από τη στιγμή όμως που βρήκα τον άντρα μου, θεωρώ πως είμαι εντάξει. Αφού είμαι ευτυχισμένη και θέλω να κάνουμε οικογένεια έτσι κι αλλιώς. Η άποψή τους επίσης όταν ήμουν μικρή, ήταν ότι θα είμαι χαζή αν παντρευτώ νέα... τώρα αυτή η άποψη δεν συνάδει και τόσο με τις απαιτήσεις τους. Ή με πήραν τα χρόνια στα 28 μου; Δεν νομίζω...
    Δεν κάνεις λάθος, εννοείται πως με τρώει και με στεναχωρεί. Περνάω ώρες να το σκέφτομαι. Διαμάχες έχουμε γιατί αντιδράω πια, αν δεν αντιδρούσα θα ήταν όλα μια χαρά... δεν δέχεται την αντίδρασή μου, αυτό του κακοφαίνεται. Δεν αντιδρούσα για... δεν τον είχα μάθει σε τέτοιες συμπεριφορές. Του φαίνεται πολύ περίεργο, εγώ μια κόρη πάντοτε υπόδειγμα να φέρομαι έτσι και να μιλάω έτσι. Νομίζει πως ευθύνεται ο άνδρας μου, πως αυτός με βάζει, ή τέλος πάντων πως αυτός μου έμαθε να αντιδράω.
    Αχ... δεν ξέρω. Βαρέθηκα.... κουράστηκα...

  13. #88
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Καλημέρα!

    Πρόσεχε όλα αυτά που σου γράφω δεν στα γράφω για να αισθανθείς άσχημα ...
    Προς θεού ,ίσα ίσα σου λέω γεγονότα που έχω ζήσει και είναι μέσα από μια καθημερονητοτητα και όχι μια υποθετική κατάσταση την οποία έχουμε σκεφτεί.
    Στα γράφω για να δεις πως δεν είσαι το μόνο παιδί που περνάς δύσκολα εξαιτίας της συμπεριφοράς των δικό σου.
    Να παίρνεις κουράγιο από όλο αυτό και δύναμη το βασικότερο.

    Φυσικά και έρχονται στιγμές που λεμε ότι βαρέθηκα με και κουράστηκα με το να πολεμάμε μόνοι μας για μια σχέση...οποία είναι αυτή ...
    Απόλυτα δικαιολογημένα τέτοια ξεσπάσματα ..
    Υγιή όπως μου τα έλεγε η δική μου γιατρός και είναι απαραίτητα να υπάρχουν για να εξωτερικευουμε ότι υπάρχει μέσα μας και να φεύγει...

    Για πες μου χθες ήταν τα γενέθλιά σου Τετάρτη? ή μπερδευομαι?
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  14. #89
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλημέρα!

    Πρόσεχε όλα αυτά που σου γράφω δεν στα γράφω για να αισθανθείς άσχημα ...
    Προς θεού ,ίσα ίσα σου λέω γεγονότα που έχω ζήσει και είναι μέσα από μια καθημερονητοτητα και όχι μια υποθετική κατάσταση την οποία έχουμε σκεφτεί.
    Στα γράφω για να δεις πως δεν είσαι το μόνο παιδί που περνάς δύσκολα εξαιτίας της συμπεριφοράς των δικό σου.
    Να παίρνεις κουράγιο από όλο αυτό και δύναμη το βασικότερο.

    Φυσικά και έρχονται στιγμές που λεμε ότι βαρέθηκα με και κουράστηκα με το να πολεμάμε μόνοι μας για μια σχέση...οποία είναι αυτή ...
    Απόλυτα δικαιολογημένα τέτοια ξεσπάσματα ..
    Υγιή όπως μου τα έλεγε η δική μου γιατρός και είναι απαραίτητα να υπάρχουν για να εξωτερικευουμε ότι υπάρχει μέσα μας και να φεύγει...

    Για πες μου χθες ήταν τα γενέθλιά σου Τετάρτη? ή μπερδευομαι?
    Καλημέρα,

    Σίγουρα θα ήθελαν οι δικοί μου να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί όταν ήμασταν μικρά...οι δουλειες τους δεν τους το επέτρεπαν και δεν είχαμε γιαγιάδες να μας προσέξουν. Απλώς μου έλειπε η μαμά μου...ίσως μου έμεινε από τότε...τι να πω; Η αδερφή μου γιατί δεν βγήκε με τέτοια προβλήματα;

    Όχι δεν ήταν χθες...είναι την άλλη Τετάρτη στις 30 του μηνός. Δεν γκρινιαξαν πάντως για να πάω αυτήν την εβδομάδα. Ήμουν και λίγο απασχολημένη , ίσως γι αυτό. Με την μαμά και την αδερφή μου μιλάμε κανονικά σαν να μην μαλώσαμε ποτέ. Με τον μπαμπά ακόμα τίποτα. Βλέποντας και κάνοντας...

  15. #90
    Γιατί δεν τον παντρεύεσαι κοπέλα μου?

    Αυτό που κατάλαβα, διαβάζοντας βασικά το πρώτο σου μήνυμα είναι πως τους ενοχλεί το ότι συζείς, εχεις σχέσεις μαζί του χωρίς να είσαστε παντρεμένοι. Μια απόδειξη επ αυτούς το ότι αλλιώς δεν θα μίλαγαν στους συγγενείς σας γι' αυτόν και κυρίως δεν θα διέδιδαν ότι αρραβωνιαστήκατε. Μου δίνεται η εντύπωση πως η αιτία του ρήγματος στις σχέσεις σου με τους γονείς σου είναι που δεν παντρεύεσται αλλά και εκείνος ο καυγάς που θέλω να πιστεύω πως ήταν ένα περίπου τυχαίο γεγονός και όχι ένα αποκορύφωμα.

    Κάπου στο πρωτο σου μήνυμα έγραψες κι αυτό "τώρα πατάω στα πόδια μου και είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου." Διαβάζοντας το πρώτο μήνυμα σου κρίνω ότι αυτό που λες οφείλεται στους γονείς σου ασχέτως χαρακτήρα τους και ασχέτως της τώρα στάσης τους απέναντι σε σε και στο φίλο σου.

    Ως προς τα ψυχολογικά θα πρέπει να κάνεις μια σύγκριση μέσα σου, του εαυτού σου, πως ήσουν ψυχολογικά πριν τον γνωρίσεις και πώς σήμερα, λαμβάνοντας υπόψη το πως εξελίχθηκε η ψυχολογία οσυ μέσα στη σχέση και πως αυτή διαμορφώθηκε λόγω της στάσης των γονιών σου για τη σχέση.

    Μου φαίνεται πως κατάγεσαι από συγκροτημένη οικογένεια που ήδη σου έδωσε κατάλληλα εφόδια και προσανατολισμούς, ασχέτως αν αυτοί μπορεί να σου επιβλήθηκαν τρόπον τινά, ώστε τώρα να λες πως στέκεσαι στα πόδια σου. Διότι συχνά εκ των υστέρων καταλαβαίνουμε ότι οι γονείς (εφόσον είναι συγκροτημένοι)είχαν δίκαιο και μας καθοδηγούσαν σωστά.

    Επίσης ποιος ακριβώς είναι ο λόγος που τώρα δεν τον τον θέλουν? Το ότι δεν σε παντρεύεται ή κάτι άλλο που αφορά στον φίλο σου?
    γιάννης

Page 6 of 11 FirstFirst ... 45678 ... LastLast

Similar Threads

  1. Οι γονείς μου δεν εγκρίνουν με τίποτα τη σχέση μου
    By axl87 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 4
    Last Post: 30-08-2012, 15:31

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •