Μοιάζει σαν έκανα κάτι που δεν έπρεπε!

[Χριστίνα900]

Δυστυχώς δεν καταλαβαίνω τίποτα.. Είναι πολυ δυσκολο κάποιος να αντιληφθεί τι ακριβώς φοβασαι

[Χριστίνα900]

Τι πραγματικά φοβάσαι;;

[Erudiname]

Φοβάμαι μήπως, όταν έγινε η υποτιθέμενη υπόσχεση ζητήθηκε κάποια συγκεκριμένη τιμωρία που δεν θέλω να πω για ψυχαναγκαστικούς λόγους.

[Χριστίνα900]

Το να πεθανεις;;

[Erudiname]

είναι κατι που λογω ψυχαναγκαστικών λόγων δεν θέλω να πω. απλα θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί χθες όλο αυτο το σκηνικό έγινε επειδή στην αρχή, ανησυχησα μήπως κατα λάθος έπεσε κάτι και κόλλησε κοντα στο γραφείο και επειδη κοιτούσα προσεχτικά για να το επιβεβαιώσω οτι ολα είναι εντάξει, ο πατέρας μου τύχαια νομίζω με έβλεπε ότι κοιτάω το γραφείο από κάτω, και εγώ σαν αντανακλαστικό προσποιήθηκα ότι το ταιριάζω με αποτέλεσμα να βάλω το "λερωμένο" χέρι κάτω από το γραφείο. ΕΥΤΥΧΩΣ δεν το έπιασα, και έκανα την παντομίμα στον αέρα, κάτω από το γραφείο. Ανησυχώ όμως, έτσι όπως κούνησα ελαφρώς το χέρι μου, μήπως πετάχτηκε ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΆΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ με ένα μικρό ψίχουλο το οποίο εκτινάχθηκε από το χέρι μου και ακούμπησε το γραφείο. Βέβαια με κάποια πειράματα που έκανα αυτό είναι μάλλον αδύνατο να συμβεί. Αν όμως, έτσι οπως τράβηξα το χέρι μου για να το βγάλω από το γραφείο κάπως η επιφάνεινα του κάτω μέρους του γραφείου ακούμπησε το υποτιθέμενο ψίχουλο? αν θυμάμαμι καλά, δεν ένιωσα τίποτα να ακουμπάει το χέρι μου. Αν όμως ή απόσταση ήταν τόση όση χρειαζόταν για να ακουμπήσει το ξύλο στην ψίχα αλλά χωρίς να το νιώσω? επίσης, αν η ψίχα δεν ακούμπησε ποτέ το ξύλο, αλλά απλά, έπεσε στο έδαφος ΚΑΤΩ από το γραφείο? μηπως ακομη και αυτο σπαει την υποτιθέμεν υπόσχεση? ή και μονο που έβαλα το χέρι μου με την "ψιχα" κάτω από το γραφείο, πολύ κοντά στο ξύλο, μηπως και μονο αυτό εσπασε την υποτιθέμενη υπόσχεση.

Νευριάζω γιατί αν δεν είχα τοσο εμμονή να επιβεβαίωσω ότι δεν έσπασα την υπόσχεση, δεν θα γινόταν το αντανακλαστικό με το χέρι. Απλά κουράστηκα. Δεν φταίω εγώ που έβαλα το χέρι μου με την "ψιχα" κάτω από το γραφείο. Απλα, εκανα μια υποκρισία στο πατέρα μου, με αυτην την χειρονομία ότι απλά, ισιώνω το γραφείο (χωρις να το ακουμπαω)

Έμοιαζε σαν να πάω να βάλω κάτι αλλά δεν είχα κανέναν σκοπό να βάλω τίποτα κάτω από το γραφείο. Απλά, ξέχασα το χέρι με την ψίχα, και έκανα για 1-2 δευτερόλεπτα μια χειρονομία-παντομίμα ότι ταιριάζω το γραφείο χωρις να το ακουμπάω. Και σε αυτήν την παντομίμα, ανησυχώ μήπως, κάποια ψίχα έφυγε προς το γραφείο. Δεν λέω να κόλλησε, αλλά ανησυχώ ακόμη και αν ακούμπησε το ξύλο. Φυσικά, πρόκειται για υπόθεση καθώς είχα ήδη μια ψίχα στο χέρι η οποία παρέμεινε στην θέση της, απλά ανησυχώ αν είχα και ακόμη μία η οποία έπεσε κάτω από το γραφείο.

[Χριστίνα900]

Η διάγνωση σου είναι ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή;

[Χριστίνα900]

Πες μου σε παρακαλω για να καταλάβω

[Erudiname]

Κάτι τύπου αγχώδης κατάθλιψη με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

[el.gre]

Δεν έχεις σωτηρία εσύ μια ζωή θα γράφεις που πήγε η τσίχλα που πήγε το χαρτομάντιλα. Αν ο άλλος δε θέλει να γίνει καλά δεν μπορούν να τον κάνουν ούτε καλά ούτε 1000 γιατροι

[Erudiname]

Συγνώμη που το γράφω απλά με βοηθάει.

Λοιπόν, χθες είχα στο δαχτυλό μου κολλημένο κάτι που ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΨΙΧΟΥΛΟ (δεν θελω να πω ακρβως τι οποτε λεω κατι παρομοιο) Ήθελα να το σκουπίσω/ξεφορτωθώ αλλά όχι στο γραφείο. Εκείνη την στιγμή απλά, απομάκρυνα το χέρι μου από το γραφείο και κοίταγα κάτω από το γραφείο για να δω μήπως καταλάθος, κόλλησα το ίδιο πράμα που είχα στο άλλο χέρι. Κοίταγα προσεχτικά και δεν είδα κάτι. Κοίταγα το γραφείο παγωμένα και αργά με το κεφάλι πολύ κοντά. Άκουγα τον πατέρα μου στην κρεβατοκάμαρα να περπατάει και νομίζω να ρίχνει μερικές ματιές προς τα εδώ. Δεν ήθελα να με βλέπει κολλημένο κάτω από το γραφείο οπότε προσποιήθηκα ότι ταιριάζω το γραφείο. Αυτό, σαν αντανακλαστικό, έφερε το λερωμένο χέρι μου κάτω από το γραφείο. Ευτυχώς, το σώμα μου θυμόταν και δεν ακούμπησε το γραφείο αλλά έκανε την χειρονομία ότι και καλά πιάνω για να ταιριάξω το γραφείο στον αέρα, κάτω από το γραφείο αλλά κοντά στο ξύλο.

Έκανα την χειρονομία για 1-2 δευτερόλεπτα, περίπου, και θυμήθηκα το "ψίχουλο" Τότε, τράβηξα βιαστηκά το χέρι μου από το γραφείο. Το ψίχουλο ήταν ακόμη στο δαχτυλό μου. Νομίζω, το χέρι μου δεν ακούμπησε καθόλου την επιφάνεια του ξύλου έτσι όπως το τράβηξα. Αλλά ανησυχώ, μήπως η απόσταση μεταξύ "ψίχουλου" και ξύλου ήταν τέτοια που, το ξύλο ακούμπησε ελαφρώς το ψίχουλό χωρίς να το νιώσω. Βέβαια, είναι λίγο απίθανο και μάλλον το "ψίχουλο" θα το ένιωθα ότι ακουμπάει κάπου ή τουλάχιστον, θα έπεφτε στο έδαφος λόγω της κόντρας με το ξύλο.

Ανησυχώ, μήπως έσπασα την υποτιθέμενη υπόσχεση με το γραφείο, μόνο και μόνο επειδή μπορεί, κατα λάθος, η βιαστική χειρονομία μου έκανε το "ψίχουλο" να ακουμπήσει στο γραφείο, χωρίς να το νιώσω. Φοβάμαι μήπως το υποτιθέμενο, στιγμιαίο ακούμπισμα του "ψίχουλου" στο γραφείο, μέτρησε σαν να το κολλάω κάτω από το γραφείο με αποτέλεσμα να σπάσει η υποτιθέμενη υπόσχεση.

Όλο αυτό το άγχος προέρχεται επειδή, προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι οι ψυχαναγκαστικές υποσχέσεις δεν μέτρανε και ο ψυχαναγκασμός προσπαθεί να με πείσει για μια υπόσχεση που ΔΕΝ ανήκει στην κατηγορία των ψυχαναγκασμών. Για αυτό και λέει για την περίοδο του 2017. Και τότε είχα ψυχαναγκασμό σχετικά με τον Θεό αλλά όχι θέματα με υποσχέσεις. Ανησυχώ, μήπως έκανα το λάθος να κάνω μια βιαστική υπόσχεση για το γραφείο προκειμένου να σταματήσω να κολλάω πράματα από κάτω. Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Αυτή η υπόθεση δημιουργήθηκε επειδή κάποιες στιγμές μέσα στους τελευταίους μήνες, είχα ένα αρνητικό συναίσθημα με το γραφείο. Πχ νομίζω, ήθελα να μετακινήσω το γραφείο και για κάποιο λόγο, είπα κάτι τύπου

"καλυτερα να αποφύγω να ακουμπήσω τις κολλημένες τσίχλες" δεν θυμάμαι για ποιο λόγο σκέφτηκα να τις αποφύγω να τις ακουμπησω.

Ίσως, μια άλλη φορά, είδα τις τσίχλες και μου ήρθε μια σκέψη να τις καθαρίσω και μου ήρθε μια υπόθεση ότι μπορεί να έκανα υπόσχεση να μην τις καθαρίσω.

ίσως, μια άλλη φορά, μου ήρθε μια σκέψη να κολλήσω την τσίχλα που μασάω, κάτω από το γραφείο οπως έκανα κάποτε, είτε επειδή πάλι βαριόμουν να την πετάξω στην κουζίνα, είτε προσωρίνα, για να κάνω μια τελετουργία που έπρεπε να μην μασάω τσίχλα και αμέσως μου ήρθε ενα στιγμιαίο, χαλαρό αρνητικό συναίσθημα και μια σκέψη τύπου "οχι οχι δεν πρέπει"

Αυτό το ''όχι δεν πρέπει" ήταν αρκετό για να δημιουργήσει όλο αυτό το άγχος. Επίσης, πριν χρόνια, είχα έναν άλλον ψυχαναγκασμό να πλένομαι κάθε φορά που ακουμπούσα κατα λάθος τις κολλημένες τσίχλες. Μπορεί αυτο κυρίως, να ήταν ο λογος (μαζί με τα υπόλοιπα) που μου δημιουργείται αυτό το αρνητικο συναίσθημα. Και λόγω του ψυχαναγκσμού με τις υποσχέσεις, αμέσως, να γίνετια η υπόθεση της υπόσχεσης χωρίς να υπάρχει.

Εκείνη την περίοδο το 2017, που μου λέει ο ψυχαναγκασμός ότι μπορεί να έκανα υπόσχεση, είχα ήδη ένα ψυχαναγκαστικό θέμα σχετικά με τον Θεό που δεν έχει σχέση με υποσχέσεις. Το θεώρω μάλλον, απίθανο, να τολμούσα να κάνω υπόσχεση για τις τσίχλες και τα "ψίχουλα" με την στεναχώρια που είχα τότε. Επίσης, αν έκανα θα το θυμόμουν. Εδώ θυμάμαι διάφορες σκέψεις, άκυρες και ψυχαναγκαστικές, και από εκείνη την περίοδο, και λίγο πριν. Δεν θυμάμαι καμία υπόσχεση. Άμα φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει υπόσχεση, πάλι δεν θυμάμαι τίποτα απλά, το υποσυνείδητό μου, μου λέει "να να να να! θα το θυμηθείς, κάτι θυμάσαι"

Μπορεί αυτό να το λέει επειδή έχω ιστορικό με το γραφείο και τις τσίχλες (τα ανέφερα παραπάνω) οπότε αν σε αυτό προσθέσω την υπόσχεση, είναι λογικό το υποσυνείδητο να μου λέει ότι κάτι σαν να πάω να θυμηθώ. Αφού θυμάται όλο το ιστορικό που δεν έχει σχέση με υπόσχεση.

Θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί χθες ήμουν προσεχτικός με τα "ψίχουλα" ωστε να μην κάνω κάτι που μπορεί να σπάσει την υποτιθέμενη υπόσχεση, και ξαφνικά, ξεχάστηκα στιγμιαία και έβαλα το χέρι κάτω από το γραφείο (δεν το ακούμπησα) και μπορεί έτσι, όπως το έβαζα/έκανα την χειρονομία/το έβγαζα, να ακούμπησε "το ψίχουλο" στο ξύλο τόσο όσο που δεν το ένιωσα. Νευριάζω γιατί αυτή η χειρονομία έγινε επειδή κοίταγα προσεχτικά κάτω από το γραφείο με αποτέλεσμα να με δει μάλλον, ο πατέρας μου και εγώ να προσποιηθώ ότι ταιριάζω το γραφείο.

Αν δεν ήμουν τόσο εμμονικός με αυτό το θέμα εκείνη την στιγμή, δεν θα κοίταγα κάτω από το γραφείο τόσο πολύ και έτσι, δεν θα με έβλεπε ο πατέρας μου, και έτσι δεν θα έκανα αυτήν την χειρονομία και έτσι δεν θα ανησυχούσα ότι μπορεί το "ψίχουλο" να ακούμπησε το γραφείο και ότι αυτό μπορεί να μετρήσε σαν να το κόλλησα.

[Erudinam]

Πέρυσι, ο ψυχαναγκασμός με ανάγκασε να γυρίσω σπίτι για να πάρω κάτι σακούλες μe σκουπίδια για να πετάξω. Νομίζω, όταν μπήκα σπίτι και πήγα στην κουζίνα όπου ήταν οι σακούλες, παρατήρησα και άλλα πράματα που ήταν για πέταμα και τα έβαλα και αυτά στις σακούλες. Έπειτα, πήρα τις σακούλες έξω και τις πέταξα. Αν όμως, οι σακούλες περιείχαν χαρτοπετσέτες που είτε μπορεί να ήταν μέσα στις σακούλες, είτε μπορεί να τις έβαλα μετα μαζί με τα άλλα πράματα που πρόσθεσα για πέταμα:

Ανησυχώ για την υπόσχεση σχετικά με το να μην γυρίσω σπίτι για να πάρω τις χαρτοπετσέτες. Όταν προσπάθησα να κάνω την υπόσχεση, νομίζω προσπάθησα να είμαι συγκεκριμένος για να μην την σπάσω κατα λάθος. Όταν έλέγα για την επιστροφή στο σπίτι, εικονοποιούσα στο μυαλό μια συγκεκριμένη διαδρομή επιστροφής, από το σημείο που βρισκόμουν μέχρι την πολυκατοικία. Βέβαια, δεν είπα ποτέ για πόσο μετράει η υπόσχεση ή για το αν ήταν μόνο για το συγκεκριμένο διαμέρισμα. Απλά, θυμάμαι οτί εικονοποίησα την διαδρομή για να είμαι συγκεκριμένος χωρίς όμως να πω ή να νοήσω ξεκάθαρα αν η υπόσχεση είναι μόνο για εκείνη την στιγμή και για εκείνη την διαδρομή και για εκείνο το διαμέρισμα που έμενα τότε. Δεν ξέρω αν η υπόσχεση ήταν για πάντα ή όχι. Όταν γύρισα για να πάρω τις σακούλες, μπορεί να έπιασα χαρτοπετσέτες για να τις βάλω στις σακούλες σκουπιδιών μαζί με άλλα σκουπίδια για να τα πετάξω. Πιστεύετε έσπασα την υπόσχεση σε περίπτωση που υπήρχαν χαρτοπετσέτες στα σκουπίδια;

Η υπόσχεση μπορεί να ήταν σχετικά με το να μην γυρίσω σπίτι (εικονοποίω την συγκεκριμένη διαδρομή από το σημείο που ήμουν) για να πάρω χαρτοπετσέτες. Ενώ εγώ γύρισα σπίτι (άλλο διαμέρισμα γιατί έχω μετακομίσει) για να πάρω τις σακούλες με τα σκουπίδια οι οποίες μπορεί να είχαν χαρτοπετσέτες. Απλά ανησυχώ γιατί όταν μπήκα μέσα για να πάρω τις σακούλες, είδα και άλλα πράματα που ήταν για πέταμα. Οπότε έβαλα και αυτά στις σακούλες. Μπορεί ένα από αυτά να ήταν χαρτοπετσέτες και μπορεί το χέρι μου να ήρθε απευθείας σε επαφή με αυτές. Η υπόσχεση μπορεί να σχηματίστηκε κάπως έτσι:

Κάποιος κάνει υπόσχεση να μην γυρίσει σπίτι (εικονοποιεί συγκεκριμένη διαδρομή) για να πάρει χαρτοπετσέτες. Οι χαρτοπετσέτες τότε ήταν μάρκα από μάρκετ. δεν θυμάμαι αν ήμουν συγκεκριμένος για αυτές τις χαρτοπετσέτες. αν υπήρχαν χαρτοπετσέτες στα σκουπίδια θα ήταν από ντελιβερι.

Anyway, πιστεύετε οτι η εικονοποιήση της διαδρομής σημαίνει απαραίτητα ότι η υπόσχεση ήταν μόνο για εκείνο το σπίτι, χωρίς να το πω με λόγια; Αν και νομίζω, ουτε στο νου μου το είχα ξεκάθαρο για ποιό λόγο εικονοποιώ την συγκεκριμένη διαδρομή. Απλά ήθελα γενικα και αόριστα να είμαι συγκεκριμένος. Ο σκοπός της επιστροφής παίζει ρόλο; Εννοώ άλλος είναι ο σκόπος για τις χαρτοπετσέτες και άλλός είναι ο σκοπός για τα σκουπίδια. Δεν ξέρω. Θέλω συγκεκριμένα την γνώμη σας ΜΟΝΟ για αυτό που ρωτάω και όχι για ιατρούς.

Aπλά, δεν ξέρω όταν εικονοποίησα συγκεκριμένα την διαδρομή, αν το έκανα για να είμαι συγκεκριμένος για την τοποθεσία ή αν το έκανα μόνο και μόνο για να μην κάνω κάποιο λάθος με τα λόγια μου.

[Sonia]

Ρε 'συ Erudinam γνώμη πάνω σε τι να σου πούμε; Αυτά που λες είναι εντελώς παράλογα πράγματα. Μπορεί στο μυαλό σου να έχεις φιάξει ένα σύστημα αξιών/ιδεών πάνω σε παρανοϊκές ιδέες, αλλά εμείς οι υπόλοιποι πως να σου απαντήσουμε σε πράγματα που δεν βγάζουν νόημα;
Ακόμα και εσύ ο ίδιος έχεις μία συλλογιστική με ένα σωρό κενά, αν μέτρησε μια υπόσχεση που ήταν ή μπορεί να μην ήταν υπόσχεση, αν την έσπασες ή δεν την έσπασες την υπόσχεση και σε ποιόν και που να ξέρουμε πως τα μετράει αυτός ο κάποιος που δεν ξέρουμε καν ποιος είναι, δεν ξέρεις καν εσύ ο ίδιος που πιστεύεις ή δεν πιστεύεις καν την ύπαρξή του ξέρω κι εγώ ποιου στον οποίο κάνεις υποσχέσεις...

Αυτό που σε βασανίζει δεν νομίζω ότι είναι καν απλή ΙΔΨ, το έχεις πάει σε άλλο επίπεδο. Γιατί δεν θες να βοηθήσεις τον εαυτό σου;

[Erudinam]

ίσως να ζητήσω βοήθεια κάποια στιγμή με ιατρό. Τώρα όμως, αυτές οι σκέψεις μου δημιουργούν πρόβλημα και ψάχνω μια ανακούφιση. Αυτό που ζητάω είναι να γίνετε δικηγόρος και με βάση τα στοιχεία που έδωσα να μου πείτε αν θα θεωρούσατε την υπόσχεση σπασμένη. Δηλαδή, κάποιος

κάνει υπόσχεση να μην γυρίσει σπίτι του για να πάρει χαρτοπετσέτες. όταν κάνει την υπόσχεση, προσπαθεί να είναι συγκεκριμένος για να μην κάνει κάποιο λάθος. Στο "να μην γυρίσει" εικονοποιεί στο μυαλό του μια συγκεκριμένη διαδρομή από το σημείο που βρισκόταν που πάει στην πολυκατοικία. Το εικονοποίησε για να μην κάνει κάποιο λάθος στα λόγια του και χωρίς να έχει κίνητρο να κάνει την υπόσχεση να μετρήσει ΜΟΝΟ για εκείνο το διαμέρισμα που έμενε τότε. Επίσης, στα λόγια του προσπαθούσε να είναι πολυ συγκεκριμένος. Να πω ότι οι χαρτοπετσέτες ήταν από σουπερ μαρκετ.

Ο ίδιος, γύρισε σπίτι (σε άλλο γιατι μετακόμισε) για να πάρει σακούλες με σκουπίδια. Αφού γύρισε σπίτι προσέθεσε και άλλα πράματα τα οποία μάλλον, δεν είχε εξαρχης κατα νου να τα βάλει. Μπορεί ένα από αυτά που πρόσθεσε στις σακούλες να ήταν χαρτοπετσέτες από delivery.

Πώς μπορούμε να ξέρουμε αν η υπόσχεση μέτρησε (αν μετρησε) μόνο για το παλιό διαμέρισμα και για τις συγκεκριμένες χαρτοπετσέτες που ήταν από μάρκετ. Υπενθυμίζω ότι ο τύπος όταν γύρισε για τις σακούλες δεν είχε τίποτα στο μυαλό του για χαρτοπετσέτες. Δηλαδ, δεm υπήρχε κίνητρο για χαρτοπετσέτα. Μπορείτε να μου κάνετε τον δικηγόρο και να μου δώσετε λίγη επιβεβαίωση;

Ανησυχώ γιατί κάτι κοινό που έχουν και τα 2 είναι η τελετουργία και αυτό είναι ο λόγος που νευριάζω με τον εαυτό μου.

Εκείνο το βράδυ το ocd, ίσως, μου έλεγε:
ocd: Γύρνα σπίτι για να πάρεις ΑΛΛΕΣ χαρτοπετσέτες.

Mε αφορμή αυτό, προσπάθησα να κάνω την υπόσχεση. Συγκεκριμένα, η υπόσχεση μπορεί να διατυπώθηκε κάπως έτσι:

Ο τύπος κάνει υπόσχεση σχετικά με το να μην γυρίσει σπίτι σπίτι (εικονοποιώντας την διαδρομή) μόνο και μόνο, για να πάρει ΑΛΛΕΣ χαρτοπετσέτες.

Το "άλλες" ίσως να επηρεάζει την υπόσχεση αλλά δεν θυμάμαι αν το είπα ή όχι.

[Sonia]

Αυτές οι σκέψεις σου δημιουργούν πρόβλημα, αλλά δεν θα δεις ποτέ ανακούφιση όπως το πας. Διότι τόσο καιρό μόλις απαντάει κάποιος κάτι καθησυχαστικό είσαι και πάλι όλο αμφιβολίες. Αλλά κι αν ανακουφίζεσαι για ελάχιστο χρόνο, το μυαλό σου γεννάει αμέσως μία καινούρια σκέψη που σε βασανίζει πάλι από την αρχή.

[Erudinam]

το ξέρω. Θέλω να ηρεμήσω πάλι.

Αυτο με τις σακούλες σκουπιδιών έγινε πέρυσι και κάπως κατάφερα να με ηρεμήσω. Το ξαναθυμήθηκε προχθες και άρχισα πάλι να ανησυχώ.