Πρόβλημα ζητάει λύση - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 3 FirstFirst 123 LastLast
Results 16 to 30 of 32
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Κι εσύ τι απαντάς σε όλα αυτά;

  2. #17
    Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    32
    Συγνώμη που δεν γράφω πολλά κάθε φορά αλλά γράφω κρυφά από αυτήν και είναι δύσκολο.

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2016
    Location
    Planet Euphoria
    Posts
    2,876
    Quote Originally Posted by Ion View Post
    Καλησπέρα σας.
    Έχω ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα και ψάχνω λύση για αυτό... Το πρόβλημα μου είναι το ότι δεν μπορώ να βρω τρόπο να βοηθήσω τον άνθρωπο μου. Πριν από δύο χρόνια έκανε μια επέμβαση για να διορθώσει ένα μικρό πρόβλημα που είχε, αλλά ο γιατρός αρχικά είπε πολλά ψέματα και εν συνεχεία έκανε μια εγκληματικά λάθος τεχνική με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μη αναστρέψιμη κατάσταση με παρενέργειες που την έχουν βυθίσει σε πολύ βαθιά κατάθλιψη. Φυσικά τον γιατρό αυτό τον κυνηγάμε δικαστικά αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
    Το θέμα είναι πως αυτά τα 2 χρόνια η κοπέλα βυθίζετε όλο και πιο πολύ σε κατάθλιψη, αποφεύγει όλο και πιο πολύ την συναναστροφή με κόσμο σε βαθμό να μην θέλει καν να βγαίνει από το σπίτι πια, ούτε καν στο σουπερμάρκετ δεν έρχεται πια μαζί μου γιατί δεν θέλει να την βλέπει κόσμος. Να πω εδώ ότι εμφανισιακά δεν φαίνεται κάποιο πρόβλημα, ουσιαστικά το πρόβλημα ναι είναι σοβαρό αλλά μόνο η ίδια το γνωρίζει πως υπάρχει.Βέβαια υπό συνθήκες υπάρχει η περίπτωση να προδοθεί το πρόβλημα και σε άλλους και αυτό της δημιουργεί φόβο και άγχος και γιαυτό πλέον δεν βγαίνει από το σπίτι...
    Αυτά τα δύο χρόνια όλο και πιο συχνά αλλά τους τελευταίους μήνες καθημερινά, περνάει ώρες κλαίγοντας και πολύ ξεκάθαρα μέσα στα κλάματα και με ειλικρίνεια μου λέει πως θέλει να βάλει ένα τέλος, πως δεν θέλει πια να ζει, πως έχει κουραστεί να κλαίει κάθε μέρα, πως θέλει να βάλει ένα τέλος, μου ζητάει να την αφήσω και να βρω μια άλλη για να της είναι πιο εύκολο να αυτοκτονήσει και πάντα λέει όταν κλαίει πως θέλει απλά να κοιμηθεί. Την κοπέλα δεν την γνώρισα χθες. Είμαστε ένα εδώ και 13 χρόνια. Οπότε είμαι σε θέση να ξέρω πότε κάτι το εννοεί και πότε όχι. Και πραγματικά ειδικά το τελευταίο 6μηνο είμαι σε 24ωρη επιφυλακή. Δεν κοιμάμαι αν δεν κοιμηθεί πρώτα αυτή. Βάζω ξυπνητήρι να ξυπνάω πάντα πριν ξυπνήσει. Προσπαθώ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ να ανοίγω άσχετα θέματα συζήτησης για να την κάνω να μιλάει για άλλα πράγματα. Παρόλα αυτά το 80% του 24ώρου περνάει με κλάματα και ένα απίστευτο βαρύ κλίμα. Τον τελευταίο μήνα επειδή τα πράγματα έχουν γίνει πάρα πολύ σοβαρά αναγκάστηκα να μιλήσω στην αδερφή της με την οποία δεν έχουν και πολύ καλή σχέση, αλλά ειλικρινά δεν είχα άλλη επιλογή παρά να της το πω μήπως μπορέσει κάπως να βοηθήσει. Αυτή προσπαθεί πολύ είναι η αλήθεια να μιλάει μαζί της και να την κάνει να νιώσει καλύτερα αλλά χωρίς επιτυχία. Εδώ και ένα μήνα προσπαθούμε να την πείσουμε να την πάω να μιλήσει με κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο μήπως την βοηθήσει αλλά είναι απόλυτα κάθετη πως δεν θέλει να πάει γιατί δεν δέχεται ότι μπορεί να την βοηθήσουν διότι όπως λέει ότι και να της πουν το πρόβλημα από το χειρουργείο δεν αλλάζει.
    Να πω εδώ πως τον χειμώνα που μας πέρασε, την είχα πάει σε έναν πολύ καλό ψυχίατρο όπου μίλησαν 3 φορές για πολλές ώρες την κάθε φορά και της έγραψε ένα αντικαταθλιπτικό που το έπαιρνε για 6 μήνες αλλά μετά το σταμάτησε διότι όπως είπε την εμπόδιζε να νιώσει χαρά. Τον ψυχίατρο αυτό και αυτή τον έχει σε εκτίμηση διότι πράγματι ήταν και πολύ καλός σαν άνθρωπος. Αλλά παρόλα αυτά δεν θέλει να ξαναπάμε.
    Πλέον η κάθε ημέρα είναι σαν να είμαστε σε κηδεία από πλευράς ψυχολογίας. Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω πως να την βοηθήσω. 2 χρόνια τώρα έχω αφήσει τα πάντα για να την προσέχω, ούτε δουλεύω πια ούτε τίποτα για να μπορώ να είμαι μαζί της όλο το 24ωρο. Επειδή όμως χρειαζόμαστε και λεφτά για να ζήσουμε θα πρέπει σιγά σιγά να αναλαμβάνω και λίγες έστω δουλειές. Για αυτό τον λόγο κανόνισα να μετακομίσουμε στην περιοχή που μένει η αδερφή της ώστε να μένει αυτή μαζί της όταν εγώ θα πηγαίνω σε κάποιο πελάτη. Όμως φοβάμαι διότι μου το έχει ξεκαθαρίσει άπειρες φορές ότι αν δεν υπήρχα εγώ δεν θα είχε λόγο να ζει και θα είχε ήδη αυτοκτονήσει. Δυστυχώς το εννοεί και το γνωρίζω πολύ καλά. Και αυτό με κάνει να φοβάμαι διπλά γιατί αν πάθω εγώ κάτι κάποια στιγμή είναι σίγουρο ότι θα το κάνει.
    Πως μπορώ να την βοηθήσω;;; Πως μπορώ να την πείσω να δει ειδικό;; Τι μπορώ να κάνω πρακτικά;;; Εχτές έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται μήπως θα της ήταν πιο εύκολο αν απλά αυτοκτονούσα εγώ πρώτος. Δεν μπορώ να την βλέπω τόσο δυστυχισμένη και να κλαίει μέρες ολόκληρες. Δεν ξέρω τι να κάνω είμαι πραγματικά σε απόγνωση. Κάθε πρόταση είναι ευπρόσδεκτη.
    Σας ευχαριστώ.
    Το πρόβλημα που αναφέρεις είναι εμφανισιακό; Επειδή αναφέρεις πως υπό συνθήκες μπορεί να προδωθεί και είναι αυτό που φοβάται. Είναι κάποιο πρόβλημα που όντως θα γκρεμιστεί ο κόσμος της αν αποκαλυφθεί; Πιστεύεις πως και άλλοι αν βρισκόντουσαν στη θέση της θα ένιωθαν το ίδιο; Εγώ προσωπικά αν ήμουν στην θέση σου θα προσπαθούσα να βρω ένα ψυχολόγο ή ψυχίατρο που να εργάζεται σε κέντρα αποκατάστασης, γιατί αυτοί αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις καθημερινά και ξέρουν τον τρόπο να βοηθήσουν κάποιον να μπορέσει να επιβιώσει και να ζήσει και να συνεχίσει να ζει με αυτό. Πιστεύω πως ένας τέτοιος ειδικός θα μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά και να έχει αποτέλεσμα. Δηλαδή να μιλήσεις εσύ πρώτα με έναν τέτοιο ειδικό να του εξηγήσεις την κατάσταση και ξέρει αυτός το τρόπο υποθέτω να εισέλθει στην ζωή της γιατί σίγουρα του έχει συμβει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν και θα του συμβαίνει και συνεχώς στο μέλλον.

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Ion View Post
    Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Ίσως παρεξηγήθηκε αυτό που είπα για την αδερφή της, δεν εννοούσα ότι την κατηγορώ, απλά από τα όσα μου είχε πει περίμενα ότι θα αφιέρωνε πιο πολύ χρόνο. Αλλά όπως και να χει το θεωρώ σημαντικό που υπάρχει και αυτή. Το θέμα με την κοπέλα μου είναι πως είναι 100% απόλυτη και πεισματάρα σε τόσο απίστευτο βαθμό που δεν το φαντάζεστε. Σήμερα ξύπνησε στις 10 με κλάματα και τώρα είναι 1:12 και ακόμα κλαίει. Και όταν είπα για να επισκεφτούμε ειδικό θύμωσε απίστευτα και είπα να το συνεχίσω μήπως και αν με έβλεπε να επιμένω έντονα υποχωρούσε, αλλά θύμωσε περισσότερο, φώναζε έγινε χαμός. Το να έρθει να πάμε σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο είναι κυριολεκτικά αδύνατο. Και δεμένη να την πάω εκεί απλά θα φωνάξει και θα σηκωθεί να φύγει. Αν τον φέρω εδώ (που δεν ξέρω αν θα θέλει και κανείς να έρθει) πάλι δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσει μαζί του. Πολύ ξεκάθαρα μου έχει δηλώσει πάρα πολλές φορές ότι ο μόνος λόγος που δεν αυτοκτονεί είναι για να μην με πληγώσει. Σήμερα όμως μου είπε "γιατί μου το κάνεις αυτό; προτιμάς να ζω έτσι; γιατί δεν βρίσκεις κάποια άλλη να με αφήσεις να το κάνω χωρίς να το μάθεις;"
    Πολλα θα σου πει ακομα γιατι πολυ απλα ειναι πολυ βαθια μεσα σε αυτο ...'
    Δειξε δυναμη και χαρακτηρα και καθε φορα θα προσπαθεις να μην μπαινεις σε τετοιο διαλογο οταν σου κανει τετοιες ερωτησεις ...δεν εχει νοημα ..

    Το βλεπεις και εσυ πλεον ...κλαιει τοσες ωρες ,εχει αυτοκτονικες τάσεις ,ξεσπάσματα ...οτι και να κάνεις η ψυχιατρικη βοήθεια ειναι αναγκαία πλέον ...

    Εχεις εσυ απευθυνθει σε καποιο σύμβουλο ψυχικης υγείας?
    Να μπορεσει να κατευθευνει εσενα σε ολο αυτο....δεν μπορεις να το διαχειριστης μονος σου ουτε εσυ γιατι πολυ απλα και για εσενα ειναι κατι αγνωστο ..
    Ξεκινα εσυ τουλαχιστον σε πρωτη φαση και μπορουν καποιες συνεδριες να γινονται σπιτι...τωρα βεβαια με την κατάσταση δεν νομίζω αλλα αργότερα ..
    Εκτος οτι θα σε βοηθησει ολο αυτο εσενα μπορει βλέποντας εσενα να θελησει να δεχτή και εκείνη καποια πραγματα ..
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  5. #20
    Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    32
    Εγώ είναι αδύνατον να την αφήνω μόνη της για να πηγαίνω σε ψυχολόγους ή ψυχιάτρους. Έστειλα την αδερφή της όμως και έκανε ραντεβού με έναν ο οποίος της είπε ότι "Χρειάζεται άμεσα αγωγή κ παρακολούθηση" ότι "η κατάσταση είναι κρίσιμη" ότι "είναι διαταραγμένη η προσωπικότητά της κ γενικώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά". Αυτά μου τα μετέφερε η αδερφή της γιαυτό τα βάζω σε εισαγωγικά διότι είναι όπως ακριβώς μου τα είπε.
    Βρε παιδιά έχετε εσείς να μου συστήσετε κάποιον που εργάζεται σε κέντρο αποκατάστασης; κάποιον που να ξέρει τι να κάνει; Επίσης αυτά τα φυτικά αντικαταθλιπτικά στα φαρμακεία κάνουν τίποτα; μήπως για αρχή έστω της δίνω κρυφά μέσα στο φαγητό της;

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2016
    Location
    Planet Euphoria
    Posts
    2,876
    Quote Originally Posted by Ion View Post
    Εγώ είναι αδύνατον να την αφήνω μόνη της για να πηγαίνω σε ψυχολόγους ή ψυχιάτρους. Έστειλα την αδερφή της όμως και έκανε ραντεβού με έναν ο οποίος της είπε ότι "Χρειάζεται άμεσα αγωγή κ παρακολούθηση" ότι "η κατάσταση είναι κρίσιμη" ότι "είναι διαταραγμένη η προσωπικότητά της κ γενικώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά". Αυτά μου τα μετέφερε η αδερφή της γιαυτό τα βάζω σε εισαγωγικά διότι είναι όπως ακριβώς μου τα είπε.
    Βρε παιδιά έχετε εσείς να μου συστήσετε κάποιον που εργάζεται σε κέντρο αποκατάστασης; κάποιον που να ξέρει τι να κάνει; Επίσης αυτά τα φυτικά αντικαταθλιπτικά στα φαρμακεία κάνουν τίποτα; μήπως για αρχή έστω της δίνω κρυφά μέσα στο φαγητό της;
    Κοίτα τα αντικαταθλιπτικά δεν αποτελούν πανάκεια είτε φυτικά είτε χημικά δεν σου λύνουν το πρόβλημα. Το πρόβλημα θα συνεχίζει να υπάρχει γιατί συνεχίζει να υπάρχει η αιτία, πρέπει να μάθει η κοπέλα να συνυπάρχει με το πρόβλημα της το οποίο είναι και το πιο δύσκολο. Δεν μπορώ να σου συστήσω κάποιον γιατρό ή ψυχολόγο γιατί δεν γνωρίζω κάποιον που να εργάζεται σε τέτοια μονάδα. Επίσης αυτό έχει και κάποιο κόστος. Τα πράγματα είναι σοβαρά γιατι η κατάθλιψη ολοένα και θα μεγαλώνει αν δεν αντιμετωπιστεί. Αν έχεις λεφτά και μπορείς να αντεπεξέλθεις ψάξου στο διαδίκτυο, αν δεν έχεις βρες το ΚΨΥ στην περιοχή που μένεις και μίλα με αυτούς μήπως για παράδειγμα δεν το γνωρίζω κάνουν επισκέψεις κατ' οίκον σε εξεζητημένες περιπτώσεις και έρχεται στο σπίτι. Δεν μπορείς να το αφήσεις έτσι πάντως αλλά από την άλλη δεν μπορείς και με το έτσι θέλω να εξαναγκάσεις κάποιον να επισκεφτεί ψυχίατρο. Τα φάρμακα μόνα τους δεν λύνουν το πρόβλημα χρειάζεται υποστήριξη ψυχολογική. Ξεκίνα με το ΚΨΥ που έχουν ολόκληρη ομάδα από ψυχολογους και ψυχίατρους και βλέπεις τι θα κάνεις. Θα πάρει καιρό να κλείσεις ραντεβού με το ΚΨΥ πάντως. Διαφορετικά θα ψαχνόμουν στο διαδίκτυο και θα μιλαγα με τα κέντρα.

  7. #22
    Banned
    Join Date
    Apr 2011
    Location
    athens
    Posts
    4,129
    καλησπερα κι απο μενα Ion . Πρωτα απο ολα θελω να σου πω οτι θαυμαζω την συμπεριφορα σου απεναντι στην γυναικα σου ,θελω να σου δωσω τα θερμα μου συγχαρητήρια ως ανδρα προς ανδρα! διοτις μονον ενας ανδρας θα μπορουσε να θυσιαστει τσι στην εποχη μας.
    Marilou !! θα ελεγα να ξανα σκεφτεις λιγακι τον τροπο που γραφεις στον Ιον. Οι προσωπικες σου εμπειριες πανω στο θεμα μετρανε παρα πολυ, αλλα οταν του γραφεις οτι " στην αρχη δεν της εκανες καλο" , η οτι εσυ " μπορεσες και το ξεπερασες το προβλημα επειδη ειχες στο πλευρο σου τον ανδρα σου οπου ενδιαφεροταν για εσενα " τετοια λογια ειναι μαχαιρι στην καρδια για τον ανθρωπο αυτον.
    Marilou ! ο Ion αναιβαζει ενα θεμα για να του δωσουμε οποιες γνωμες εχει ο καθενας μας.,να του προτεινουμε αν ξερουμε τυποτα γιατρους η θεραπευτες και τελος να του δωσουμε κουραγιο. Δεν ειναι σκοπος μας να τον κρινουμε , ειδικα αυτην την περιπτωση,ειδικα αυτον που εχει γινει θυσια!
    Ion , επιστρεφω στο θεμα σου και συγνωμη για την παρενθεση, αποψη μου φιλε μου ειναι να βρεις καποιον καλο ψυχολογο και να πας αλλα οχι για την γυναικα σου, να πας για να θεραπευσει εσενα εξολοκληρου και αποκλειστικα! διοτις αν δεν εισαι εσυ καλα θα χαθειτε και οι δυο σας.Απο τα γραπτα σου νομιζω οτι δεν εισαι στα καλυτερα σου, οταν γραφεις οτι σκεφτεσαι για θανατους και των δυο σας, οταν εχεις τοσο αρνητικες σκεψεις ,γενικα νομιζω οτι πρεπει να ασχοληθεις με την δικη σου υγεια αποκλειστικα και μονο για λιγο! και οχι μονο την ψυχικη, αλλα και την σωματικη, να τρεφεσαι σωστα δλδ, να ασκησαι ολα ατα που πρεπει να κανεις. Νομιζω οτι με αυτον τον τροπο θα αποκτησεις την πνευματικη δυναμη που χρειαζεσαι για να συνεχισεις τον αγωνα σου .Θα δωσεις κουραγιο και στην αγαπημενη σου αφου πλεον ειστε ενα σωμα! οι δυσκολιες και οι δοκιμασιες οπου περνατε σας εχουν φερει πολλα δεινα,αλλα σας εχουν κανει και ερωτευμενους οσο πωτες! οσο θα ονειρευοταν αλλα ζευγαρια !
    Ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος ετσι και η γυναικα σου αντιμετοπιζει με τον δικο της τροπο το μοναδικο της προβλημα, αφου αυτο που επαθε δεν ειναι ασθενια, ειναι ατυχημα αρα ειναι μοναδικο. Δεν ειναι σωστο λοιπον να υπαρχουν συγκρησεις και χαρακτηρισμοι για την κοπελα . Ευχομαι να βρειτε δυναμη και οι δυο σας και να ζησετε τον ερωτα σας μαζι με την υγεια σας .

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες... Αλλά κοντινό μου πρόσωπο έμεινε τετραπληγικό κυριολεκτικά από τη μία μέρα στην άλλη. Για ένα χρόνο μπαινόβγαινε κυριολεκτικά στα νοσοκομεία συνεχώς χαροπαλεύοντας κι όταν τη γλίτωσε ήταν σαν ένα κούτσουρο. Μπορούσε να κουνήσει ελάχιστα το ένα του χέρι και να λυγίσει τα δυο ακριανά δάχτυλα αυτού του χεριού. Αυτό. Δεν ένοιωθε και δεν κουνούσε χέρια, πόδια, δεν είχε αίσθηση του κορμού του, τίποτα. Κι όμως, πέσανε πάνω του γιατροί, φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγοι, η οικογένειά του και μέσα σε άλλον ένα-ενάμιση χρόνο στεκόταν στα πόδια του και έκανε μικρά βήματα, κουνούσε χέρια, χρησιμοποιούσε τα δάχτυλά του σε ένα 60%.... Η ψυχολογία του με σκαμπανεβάσματα, αλλά καλή δεδομένων των συνθηκών. Άλλωστε είχε διανύσει τόσο δρόμο.

    Όταν έφτασε η κρίσιμη στιγμή να επιστρέψει πλεόν στον τόπο του, όταν τον επισκεπτόντουσαν να τον δουν διάφοροι, γύρισε πάλι η ψυχολογία του σε στιλ "Πως ήμουν και πως κατάντησα" και επέμενε να φύγει πάλι για αλλού. Προφανώς για να μην τον βλέπουν έτσι. Εκεί που είχε ψυχολογία καλή, του έπεσε στα τάρταρα. Και εκεί έγινε το μεγάλο λάθος. Οι δικού του σκεφτήκανε ότι αλλού θα είχε πολύ καλύτερη ιατρική υποστήριξη, αφού επιμένει τόσο ας μην του χαλάσουν το χατίρι κτλ. Το λέω και το πιστεύω ότι αν επιμέναν τότε και μέναν στον τόπο τους, θα προσαρμοζόταν με τον καιρό ο άνθρωπος και θα βοηθιόταν και σωματικά και ψυχολογικά. Όμως δεν έγινε έτσι. Δεχτήκεη οικογένειά του και πήγαν αλλού κι από εκεί και πέρα άρχισε η κατρακύλα. Γνωστούς δεν είχε εκεί να τον παρακινήσουν να κάνει πράγματα. Η περιοχή ήταν όλο κίνηση και σπασμένα πεζοδρόμια και ήταν ένας άθλος να βγει να περπατήσει. Κλείστηκε μέσα να διαβάζει εφημερίδες και να βλέπει τηλεόραση. Τον καλούσαν οι παλιοί φίλοι και απέφευγε τα τηλέφωνα. Κλείστηκε σταδιακά στον εαυτό του και αρνούταν να συνεχίσει την προσπάθεια. Αραίωσε τις φυσιοθεραπείες. Σταμάτησε την προσπάθεια. Τόσος κόπος που είχε κάνει πήγε χαμένος ουσιαστικά, μήνα με τον μήνα, χρόνο με το χρόνο, άρχισε πρώτα να μην τα καταφέρνει στο περπάτημα και έμεινε σε αναπηρική, μετά έμενε όλο και πιο πολύ στο κρεββάτι και τελικά επανήλθε σε κατάσταση κούτσουρου και δεν σηκωνόταν ποτέ. Και όσο πιο πολύ μένει ο άνθρωπος ακίνητος, τόσο πιο πολλά προβλήματα του βγαίνουν. Καρδιές, λοιμώξεις, χειρουργεία, γιατροί, νοσοκομεία...Και σκέψου όχι μόνο τον ίδιο αλλά και του γύρω του τι ποιότητα ζωής έχουν σε τέτοιες καταστάσεις... Τελικά μετά από 2 δεκαετίες ταλαιπωρίας ο άνθρωπος έφυγε σχετικά νέος πρόσφατα.

    Είναι μία ιστορία για να σου πω ότι η ψυχολογία κάνει θαύματα, αλλά κι ότι δεν πρέπει να κάνεις "τα χατίρια" ενός ανθρώπου που είναι εμφανώς σε κατάθλιψη και δεν μπορεί να πάρει σωστές αποφάσεις για τον εαυτό του. Πάρε εσύ τις σωστές αποφάσεις για αυτόν. Αν ένας άνθρωπος στα χάλια που σου περιγράφω μπόρεσε να στεριωθεί στα πόδια του, σίγουρα μπορεί κι η σύντροφός σου Ion! Απλά πρόσεξε να μην την αφήσεις να ξαναπέσει!

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Ion View Post
    Εγώ είναι αδύνατον να την αφήνω μόνη της για να πηγαίνω σε ψυχολόγους ή ψυχιάτρους. Έστειλα την αδερφή της όμως και έκανε ραντεβού με έναν ο οποίος της είπε ότι "Χρειάζεται άμεσα αγωγή κ παρακολούθηση" ότι "η κατάσταση είναι κρίσιμη" ότι "είναι διαταραγμένη η προσωπικότητά της κ γενικώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά". Αυτά μου τα μετέφερε η αδερφή της γιαυτό τα βάζω σε εισαγωγικά διότι είναι όπως ακριβώς μου τα είπε.
    Βρε παιδιά έχετε εσείς να μου συστήσετε κάποιον που εργάζεται σε κέντρο αποκατάστασης; κάποιον που να ξέρει τι να κάνει; Επίσης αυτά τα φυτικά αντικαταθλιπτικά στα φαρμακεία κάνουν τίποτα; μήπως για αρχή έστω της δίνω κρυφά μέσα στο φαγητό της;
    Καλημέρα!

    Μην μπεις στην διαδικασία να της δώσεις από μόνο σου κάτι και φυτικό ακόμα ...Το να πας σε ένα ψυχίατρο να σου δώσει ένα αντικαταθλιπτικό είναι το μόνο εύκολο.
    Το χάπι από μόνο του δεν θα κάνει δουλειά αν η ίδια δεν δει την κατάσταση της στην πραγματική της διάσταση για να μπορέσει να την δεχτή αρχικά και μετά να δουλέψει πάνω σε αυτή..
    Μπορεί να μην χρειάζεται καν αντικαταθλιπτικό και να θέλει να μπει σε άλλη κατηγορία φαρμάκων ...
    Διαγνώσεις γιατρών από λόγια τρίτων οποίος και να είναι αυτός μην της πολυβασιζεσαι..
    Δεν είναι το θέμα πώς τα βλέπετε εσείς τα πράγματα ,αλλά πως τα αντιλαμβάνεται εκείνη...

    Μετά το τέλος της πρώτης δύσκολης συνεδριας που είχα μετά το χειρουργείο μου ,ξέρεις τι μου είχε πει ?
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα και είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι, αλλά.....
    Μόνο που αρχικά είχε δείξει να καταλαβαίνει πράγματα που δεν τα είπαν οι δικοί μου, αυτό αυτόματα με έκανε να αρχίσω σιγά σιγά να την εμπιστεύομαι..

    Ήξερε πώς να με διαχειριστεί γιατί ναι μεν με αποδέχτηκε αλλά αυτό το αλλά έκρυβε μετά πολύ πόνο και δουλειά ..
    Είχε όμως ήδη φροντίσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου...

    Για κέντρο αποκατάστασης θα ρωτήσεις μόνο γιατρό η κάποιον που έχει παρομοιο θέμα .
    Ο γιατρός που την παρακολουθεί σίγουρα θα ξέρει ,μπορείς να κάνεις μια συζήτηση μαζί του ...

    Και ξεκινα πλέον αφού εξυπηρετείται να την αφήνεις να αναλαμβάνει κάποια πράγματα και από μόνη της ..

    Όσο το σώμα αδρανή , αδρανή δυστυχώς η ψυχή και το μυαλό μαζί ..

    Είπες προηγούμενος ότι γράφεις κρυφά ?
    Γιατί?
    Δεν κάνεις πράγματα για εσένα πλέον ?Είτε να καθήσεις
    να διαβάσεις ένα βιβλίο είτε να χαζεύεις στον υπολογιστή?
    Δεν το θες εσύ ή δεν θέλει εκείνη?
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  10. #25
    Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    32
    Πέρασε ενάμιση μήνας από την τελευταία μου επίσκεψη στο forum διότι δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω με όλα αυτά.
    Έχω να πω προς όλους κάτι που πάνω στην απόγνωση μου δοκίμασα και έφερε πολύ καλά αποτελέσματα και το συστήνω σε όλους και όλες όσες έχετε πρόβλημα με κατάθλιψη ή αν έχετε άτομα στην οικογένεια σας με κατάθλιψη. Όπως είχα γράψει η κατάσταση ήταν οριακή για πάρα πολλούς μήνες. Έχοντας δοκιμάσει τα πάντα δεν είχα βρει έναν τρόπο να αλλάξω λίγο την κατάσταση, να μας δώσω λίγο χρόνο χωρίς κλάματα μέσα στην μέρα. Μέχρι που μια μέρα, 3-4 μέρες μετά το τελευταίο μου μήνυμα εδώ, μου ήρθε αναλαμπή. Πήρα σβάρνα όλες τις φιλοζωικές σελίδες και μετά από πολλές συνεντεύξεις που με περνούσαν (ναι....) τελικά κατάφερα και βρήκα δύο μικρά γατάκια αδέσποτα. Την ίδια μέρα πήγα και τα πήρα και τα έφερα σπίτι. Παιδιά ήταν το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου. Αφού μουντζώνω τον εαυτό μου που δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό. Η κατάθλιψη ΔΕΝ της έφυγε. Αλλά η παρουσία των γατιών, ενάμιση μήνα τώρα που τα έχουμε, δεν την αφήνει να πέσει κάτω από ένα σημείο. Ακόμα και όταν πέφτει ψυχολογικά δηλαδή δεν προλαβαίνει να κάνει την κοιλιά που την οδηγεί στην απόγνωση. Γιατί τα γατάκια κάθε λίγο και λιγάκι κάτι θα κάνουν που θα την κάνει να χαμογελάσει. Αν και δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που θα έβαζε ζώα μέσα στο σπίτι δεν το μετανιώνω ούτε στο ελάχιστο. Οι γάτες μου έδωσαν το απαραίτητο χρονικό περιθώριο να κυνηγήσουμε τα πράγματα χωρίς καθημερινές αυτοκτονικές κρίσεις και κλάματα. Η διαφορά στην ψυχολογία της είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Μέσα σε αυτόν τον ενάμιση μήνα με τις γάτες άρχισε πάλι να ασχολείται με την μαγειρική που της άρεσε πάντα. Ένα ακόμα πολύ σημαντικό που έγινε αυτό το διάστημα είναι πως με έμμεσο τρόπο την έπεισα να επισκεφτούμε το Αιγινητειο. Εκεί είχα στηρίξει όλες μου τις ελπίδες αλλά δυστυχώς δεν ασχολήθηκαν καθόλου, την είδε απλά ένας ειδικευόμενος που ψιλοβαριόταν και της είπε να πάρει να κλείσει ραντεβού πάλι σε κανα τρίμηνο. Αποτυχία δηλαδή, αλλά τουλάχιστον έγινε μια μικρή αρχή και έτσι αύριο θα ψάξω να βρω κάποιο από αυτά τα κέντρα ψυχικής υγείας που μου είπαν ότι υπάρχουν σε διάφορες περιοχές. Ακόμα φυσικά δεν μπορώ να φεύγω από το σπίτι και να την αφήνω μόνη της, φυσικά ακόμη δεν μπορώ να εργαστώ (διότι θα πρέπει να λείπω από το σπίτι) και γενικά πολλά πράγματα θέλουν πολύ ακόμα χρόνο για να φτιάξουν (και ελπίζω να φτιάξουν). Αλλά έγινε μια αρχή. Γύρισε ένα γρανάζι. Είναι πολύ σημαντικό. Και αυτό χάρη στις γάτες. Από την δική μου ιστορία λοιπόν σας λέω πως αν έχετε άτομο με κατάθλιψη ή αν έχετε εσείς, πάρτε μια γάτα. Μιλάμε για απίστευτο αποτέλεσμα παιδιά. Εγώ κάπου το είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια ότι τα κατοικίδια βοηθάνε στην κατάθλιψη αλλά το είχα ξεχάσει και απλά μου ήρθε σαν ανάμνηση ξαφνικά.

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Της έδωσες ένα κίνητρο. Ένα κατοικίδιο εκτός από χαρές, υποσυνείδητα φέρνει και ευθύνη για αυτό και πήρε τα πάνω της και ξεκουνήθηκε από το τέλμα. Βρήκε κάποιο λόγο να κινητοποιηθεί.
    Πάρα πολύ καλά νέα, ελπίζω σταδιακά να βλέπετε όλο και μεγαλύτερη βελτίωση.

  12. #27
    Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    32
    Το ελπίζω και εγώ. Βέβαια το lockdown δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου την κατάσταση αλλά δεν μπορώ παρά να ελπίζω. Προτεραιότητα αυτή την στιγμή είναι να βρω έναν ή μία καλή ψυχίατρο, πράγμα όχι και τόσο εύκολο τελικά. Έτσι που πάει βέβαια το θέμα εγώ σύντομα θα χρειαστώ πολύ περισσότερα!
    Όσο περνάει ο καιρός πάντως διαπιστώνω ότι το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σύνθετο. Από την μια έχουμε το γεγονός του τραγικού ιατρικού λάθους και των υπαρκτών συμπτωμάτων που άφησε. Από την άλλη όμως έχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχει κατά κάποιο τρόπο πιστέψει ότι έχει και συμπτώματα τα οποία δεν έχει και επειδή έχει διαβάσει πως τα παρουσιάσαν κάποιοι μετά από αντίστοιχο χειρουργείο, έχει πιστέψει ότι τα έχει και αυτή και ζει κυριολεκτικά σαν να τα έχει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά είναι σαν να βιώνει προβλήματα που δεν έχει. Και αυτό πιστεύω είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Από την άλλη υπάρχει και όλο το background με την πολύ δύσκολη και κακοποιητική οικογένεια που μεγάλωσε σε βαθμό που κάποιες φορές σε συζητήσεις μας όπου συνήθως ανεβάζει την ένταση από την πολύ αρχή της κουβέντας, με "κατηγορεί" κατά κάποιο τρόπο επειδή δεν έζησα και εγώ τα ίδια που έζησε αυτή.
    Σήμερα έγινε μια τέτοια συζήτηση που κατέληξε σε καβγά δυστυχώς και όταν πλέον αγανάκτησα της είπα ότι μπορεί να μην έχω ζήσει τα ίδια που έχεις ζήσει εσύ αλλά έχω ζήσει άλλα αντίστοιχα άσχημα ίσως και χειρότερα. Και τότε μου είπε πως δεν περίμενε μετά από τόσα χρόνια να μην της το έχω πει και ότι αυτό σημαίνει πως δεν της έχω εμπιστοσύνη και άλλα τέτοια. Από τότε δεν έχουμε ξανα μιλήσει και έχουν περάσει γεμάτες 3 ώρες. Τώρα έπεσε για ύπνο χωρίς να πει λέξη.
    Η αλήθεια είναι πως εγώ είχα μια δυστυχώς πολύ άσχημη εφηβεία και μέχρι και την ηλικία των 26 είχα μια πολύ λανθασμένη αντίληψη για τους νόμους και για πολλά άλλα πράγματα. Εγκληματικά κακές παρέες σε ένα νυχτερινό σχολείο που ήταν εκκολαπτήριο εγκληματιών. Δυστυχώς έκανα πράγματα που με στιγμάτισαν ψυχικά για πάντα. Στην ίδια έχω πει για πολλά γενικά από τότε αλλά δεν της έχω πει ποτέ για συγκεκριμένες πράξεις που έχω κάνει. Δεν της τα έχω πει όχι επειδή δεν την εμπιστεύομαι, διότι είναι ο μοναδικός άνθρωπος πέρα από τους γονείς μου που εμπιστεύομαι 100%, αλλά επειδή ντρέπομαι πάρα πολύ για αυτές μου τις πράξεις. Δεν έχω απλά μετανιώσει, όταν κοιτάζω πίσω βλέπω έναν άλλον άνθρωπο. Υπάρχουν πράξεις που το μυαλό μου είχε διαγράψει για χρόνια και όταν ξαφνικά τα θυμήθηκα ήταν σαν να ήταν αναμνήσεις άλλου ανθρώπου. Και πραγματικά κάθε μέρα τόσα χρόνια απορώ πως εγώ έφτασα σε σημείο να κάνω τέτοια πράγματα τότε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την εμπιστεύομαι. Απλά δεν θέλω να μιλάω για το παρελθόν και όλα αυτά. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να τα ανακαλώ διότι δεν τα έχω απλώς αφήσει πίσω μου, ντρέπομαι για αυτά. Με χαλάει ακόμα και να τα σκέφτομαι. Τι λέτε; πρέπει να της τα πω; δεν βρίσκω καν τον λόγο προσωπικά. Αλλά μήπως είμαι λάθος;

  13. #28
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2019
    Posts
    3,392
    Quote Originally Posted by Ion View Post
    Το ελπίζω και εγώ. Βέβαια το lockdown δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου την κατάσταση αλλά δεν μπορώ παρά να ελπίζω. Προτεραιότητα αυτή την στιγμή είναι να βρω έναν ή μία καλή ψυχίατρο, πράγμα όχι και τόσο εύκολο τελικά. Έτσι που πάει βέβαια το θέμα εγώ σύντομα θα χρειαστώ πολύ περισσότερα!
    Όσο περνάει ο καιρός πάντως διαπιστώνω ότι το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σύνθετο. Από την μια έχουμε το γεγονός του τραγικού ιατρικού λάθους και των υπαρκτών συμπτωμάτων που άφησε. Από την άλλη όμως έχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχει κατά κάποιο τρόπο πιστέψει ότι έχει και συμπτώματα τα οποία δεν έχει και επειδή έχει διαβάσει πως τα παρουσιάσαν κάποιοι μετά από αντίστοιχο χειρουργείο, έχει πιστέψει ότι τα έχει και αυτή και ζει κυριολεκτικά σαν να τα έχει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά είναι σαν να βιώνει προβλήματα που δεν έχει. Και αυτό πιστεύω είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Από την άλλη υπάρχει και όλο το background με την πολύ δύσκολη και κακοποιητική οικογένεια που μεγάλωσε σε βαθμό που κάποιες φορές σε συζητήσεις μας όπου συνήθως ανεβάζει την ένταση από την πολύ αρχή της κουβέντας, με "κατηγορεί" κατά κάποιο τρόπο επειδή δεν έζησα και εγώ τα ίδια που έζησε αυτή.
    Σήμερα έγινε μια τέτοια συζήτηση που κατέληξε σε καβγά δυστυχώς και όταν πλέον αγανάκτησα της είπα ότι μπορεί να μην έχω ζήσει τα ίδια που έχεις ζήσει εσύ αλλά έχω ζήσει άλλα αντίστοιχα άσχημα ίσως και χειρότερα. Και τότε μου είπε πως δεν περίμενε μετά από τόσα χρόνια να μην της το έχω πει και ότι αυτό σημαίνει πως δεν της έχω εμπιστοσύνη και άλλα τέτοια. Από τότε δεν έχουμε ξανα μιλήσει και έχουν περάσει γεμάτες 3 ώρες. Τώρα έπεσε για ύπνο χωρίς να πει λέξη.
    Η αλήθεια είναι πως εγώ είχα μια δυστυχώς πολύ άσχημη εφηβεία και μέχρι και την ηλικία των 26 είχα μια πολύ λανθασμένη αντίληψη για τους νόμους και για πολλά άλλα πράγματα. Εγκληματικά κακές παρέες σε ένα νυχτερινό σχολείο που ήταν εκκολαπτήριο εγκληματιών. Δυστυχώς έκανα πράγματα που με στιγμάτισαν ψυχικά για πάντα. Στην ίδια έχω πει για πολλά γενικά από τότε αλλά δεν της έχω πει ποτέ για συγκεκριμένες πράξεις που έχω κάνει. Δεν της τα έχω πει όχι επειδή δεν την εμπιστεύομαι, διότι είναι ο μοναδικός άνθρωπος πέρα από τους γονείς μου που εμπιστεύομαι 100%, αλλά επειδή ντρέπομαι πάρα πολύ για αυτές μου τις πράξεις. Δεν έχω απλά μετανιώσει, όταν κοιτάζω πίσω βλέπω έναν άλλον άνθρωπο. Υπάρχουν πράξεις που το μυαλό μου είχε διαγράψει για χρόνια και όταν ξαφνικά τα θυμήθηκα ήταν σαν να ήταν αναμνήσεις άλλου ανθρώπου. Και πραγματικά κάθε μέρα τόσα χρόνια απορώ πως εγώ έφτασα σε σημείο να κάνω τέτοια πράγματα τότε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την εμπιστεύομαι. Απλά δεν θέλω να μιλάω για το παρελθόν και όλα αυτά. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να τα ανακαλώ διότι δεν τα έχω απλώς αφήσει πίσω μου, ντρέπομαι για αυτά. Με χαλάει ακόμα και να τα σκέφτομαι. Τι λέτε; πρέπει να της τα πω; δεν βρίσκω καν τον λόγο προσωπικά. Αλλά μήπως είμαι λάθος;
    Πιστεύω και εγώ ότι δεν πρέπει να της πεις λεπτομέρειες για ότι έχεις κάνει. Πρώτον, γιατί δεν έχει νόημα. Δεύτερον, γιατί απλά θα χρειαστεί να τα "ξαναζησεις" μιλώντας γι αυτά. Και τρίτον, ενδέχεται πάλι να σου πει και να σε κατηγορεί ότι δεν της έχεις εμπιστοσύνη και γι αυτό δεν τα είπες μέχρι τώρα.

    Καταλαβαινω πάνω κάτω πώς νιώθεις, έχω κάνει και εγώ κάτι πολύ άσχημο στο παρελθόν. Αλλά άσχημο κατά τη γνώμη μου, εσύ ή κάποιος άλλος αν το ακούσει, μπορεί να μην το θεωρεί τόσο τραγικό. Θέλω να πω ότι είναι σχετικό. Οπότε μη νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου.

    Και είμαι της άποψης ότι είτε τα πούμε είτε όχι, το "μελανό σημείο" δεν θα φύγει από το μυαλό μας.
    Αλλά είναι και θέμα χαρακτήρα. Αν εσύ νιώθεις καλύτερα λέγοντάς της αυτά που σε "κυνηγάνε" , πες της τα. Εγώ μάλλον χειρότερα θα ένιωθα.
    Εύχομαι να φυσήξει δυνατός αέρας... Να πάρει μακριά όλα τα σκουπίδια της ζωής μου...

  14. #29
    Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    32
    Και εγώ χειρότερα θα νιώσω είναι σίγουρο αυτό, διότι δεν είμαι εκείνος ο άνθρωπος. Και δεν θέλω σε καμία περίπτωση οι πράξεις εκείνες να συνδυαστούν με το ποιος είμαι. Επίσης συνέπεσε η αλλαγή μου να γίνει όταν την γνώρισα. Οπότε δεν πρόλαβε να γνωρίσει το πως ήμουν πριν μιας και από όταν την γνώρισα άρχισα να αλλάζω άρα και να μιλάω ποτέ για το παρελθόν. Οπότε ναι, ούτε βρίσκω νόημα να τα συζητάω ξανά αυτά, ούτε θα μου είναι ευχάριστο, ούτε τίποτα. Απλά με προβλημάτισε αυτό που είπε σήμερα, ότι δηλαδή δεν την εμπιστεύομαι μετά από τόσα χρόνια... Έκανα και εγώ βλακεία που το ανέφερα αλλά εκείνη την στιγμή είχα αγανακτήσει και πάνω σε όλα είπα και αυτό. Είναι αυτό που λέμε "Όλα τα ΄χει η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε". Δεν μου φτάναν όλα όσα αντιμετωπίζω κάθε μέρα τώρα προστέθηκε και αυτό. Ευχαριστώ για την απάντηση και τις απαντήσεις όλων γενικά, μου κάνει πολύ καλό το ότι μπορώ να τα λέω όλα αυτά ανώνυμα και να τα συζητάω διότι πραγματικά δεν μπορώ να τα συζητήσω με κανέναν όλα αυτά και πραγματικά είναι μέρες που νιώθω φυλακισμένος μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και νιώθω να πνίγομαι με όλα αυτά.

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    375
    Υποψιάζομαι πως η κοπέλα όσο θέλει να αλλάξει άλλο τόσο δεν θέλει να αλλάξει η τωρινή κατάσταση.
    Μπορεί να φαίνεται λίγο παράδοξο αλλά συμβαίνει συχνά.
    Ο ασθενή μέσα από την ασθένεια του να κερδίζει κάποια πράγματα και έτσι ενδόμυχα να μην θέλει να αλλάξει η κατάστασή του.
    Δηλαδή μπορεί η θλίψη της να της φέρνει κάποια δευτερογενή οφέλη, όπως την αμέριστη φροντίδα και αγάπη από εσένα, το ότι δεν απαιτεί κανένας τίποτα από εκείνη εφόσον δεν είναι καλά, το ότι έχει κάποια ειδικά δικαιώματα όπως το να έρχεται με τις πιτζάμες κλπ.
    Αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο πεισματικά αρνείται 1 ώρας συζήτηση με ψυχολόγο κάθε βδομάδα, σαν δοκιμή, εφόσον βλέπει και εσένα να προσπαθείς τόσο.
    Για μένα, πρέπει και εσύ να βάλεις κάποια όρια, για το καλό και των δύο.
    Αμα της προσφέρεις 100% την άδεια να είναι παραιτημένη, δεν θ αέχει κίνητρο για βελτίωση.
    ΛΛίγο να της δείξεις ότι μαζί το περνατε αυτό, είστε ομάδα και η βελτίωση σε εκείνη ισούται με βελτίωση και σε εσένα.
    Να επιμείνεις στον ψυχολόγο, μου φαίνεται ότι έχει αναπτύξει καταθλιπτική διαταραχή ή εμμονή.
    Επίσης θα θελα να σε ρωτήσω για τι φύση του προβλήματος της, δηλαδή αν είναι αισθητικό το πρόβλημα, αν είναι σωματικό δηλαδή πονάει και σε τι βαθμό.
    Αν είναι μόνο αισθητικό πχ έχει σημασιά να διερευνήσει κάποιος τι αντιλήψεις έχει γύρω από την ομορφιά.

Page 2 of 3 FirstFirst 123 LastLast

Similar Threads

  1. Η λύση σε κάθε πρόβλημα
    By Kostas_14 in forum Με καφέ και συμπάθεια....
    Replies: 5
    Last Post: 06-02-2019, 18:21
  2. Βρήκα το πρόβλημα...τη λύση όχι
    By laterna in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 2
    Last Post: 07-04-2013, 10:49
  3. Ο ΕΛΕΓΧΟΣ του φαγητού είναι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ όχι η λύση.
    By lineal in forum Γενικά για τις Διατροφικές Διαταραχές
    Replies: 8
    Last Post: 28-01-2013, 02:40
  4. ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΛΥΣΗ!
    By babis1925 in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 19
    Last Post: 17-04-2012, 14:41
  5. ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΦΟΒΙΑΣ.........
    By Remedy in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 24
    Last Post: 09-09-2010, 09:24

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •