26 χρονών παρθένος και μόνος

[gianis16]

βγες στο δροο εξω και κανε βολτες

[Noctis]

Παιδιά θέλω βοήθεια σας λέω, δεν αντέχω άλλο να είμαι έτσι, είμαι σαν νεκρός, ο εγκέφαλος μου νιώθω ότι δεν λειτουργεί, όλοι με καταλαβαίνουν και αποστρέφονται το βλέμμα τους από πάνω μου, δεν μιλάω με κανέναν , και αν μιλήσω λέω μία άψυχη καλημέρα.

Καταλαβαίνω τον πόνο σου, ο γιατρός σου θα σε βοηθησει και η αγωγή σου. Κατα τ'αλλα δεν εισαι σε θεση να "βοηθηθεις" απο εμας απλα επαναλαμβανεις το ιδιο πραγμα που σε βασανιζει. Αλλα εμεις δυστυχως δεν νομιζω οτι μπορουμε να κανουμε κατι. Εδώ και τόσα μηνυματα εισαι χαμενος λες το ιδιο και οτι υποφερεις. Ε βγες κανε μια βολτα καλα σου ειπε.

[txopit]

Πήγα για ένα περπάτημα μόνος μου γενικά αποφεύγω τον κόσμο γτ νμζ ότι ξέρουν για εμένα και γτ δεν ξέρω τι να πω,αυτό με κάνει να απομονωνομαι όλο και περισσότερο, νμζ ότι ξέρουν ότι είμαι ότι χειρότερο υπάρχει σε αυτή την κοινωνία

[ladybird12]

O κόσμος έχει καί τά δικά του προβλήματα.... οπότε μήν νομίζεις ότι όλοι σέ κοιτάζουν και όλοι σκέφτονται κάτι για σένα...

Καλά έκανες και βγήκες για περπάτημα τουλάχιστον.. κάνει κάλο ναι νιώθεις ωραία μετά..

[loutsiano]

και εγω τα ιδια αν και ειμαι 24 δεν θελω να σκευτωμαι οτι και εγω θα παω 26 και παραπανω ετσι

[loutsiano]

πειτε κανεις τπτ αν ειναι κανεις μεσα για την κουβεντα

[loutsiano]

που εχει καλα παιδια βρε παιδια να παμε να ανταμωσουμε χαχα. που ομως να μην ειναι κομπλεξικα πρωτημο απαλα και ωραια

[loutsiano]

σιγουνας η ζωη και με ενα μπερδεμενο μυαλο, και θεοουμε ολλα να τα γκρεμησουμε

[Nefeli28]

Όχι δεν είμαι στην αρχή, έχει περάσει ένας ολόκληρος βασανιστικός χρόνος και συνεχίζω να είμαι στην ίδια κατάσταση. Μπορεί οι παράλογες σκέψεις να μου έφυγαν. Άλλα νιωθω σαν φυτό από τότε. Χωρίς συναισθήματα, πλήρως εξαρτημένος από τους δικούς μου, χωρίς διαθέση για τίποτε, με μια μονιμη κούραση και ένα πάγωμα του χρόνου...

Τι φάρμακα παίρνεις;;

[txopit]

Έπαιρνα διάφορα μέχρι τώρα, .Εχω λίγες μέρες που ξεκίνησα το λεπονεξ. Πάιρνω 250 τη μέρα μαζί με σολιαν 100. Σήμερα έχω γενέθλια, γίνομαι 27. Χθες είχα βγει με τους δικούς μου έξω. Δεν μπορούσα ούτε να σταθώ. Ένιωθα σαν φυτό, μου έκλειναν τα μάτια, δεν μπορούσα να μιλήσω κλπ. Μέχρι που τους είπα και φύγαμε, Το λεπονεξ έχω που το ξεκίνησα περίπου 2 βδομάδες. Δεν έχω δει κάποια διαφορά ακόμα, Χθες ήταν βασανιστήριο αυτό που πέρασα.

[ladybird12]

Χρόνια πολλά! Χρόνια καλά!

[loutsiano]

παντος παιδια εγω ειμαι που επιφυλακτικος με τα ψυχοφαρμακα και γενικα με την ιατρικη επιστημη πανω στην ψυχικη υγεια... βεβεια δεν ενοω οτι δεν εχει προχωρησει πολυ... ουτε πως δεν εχει βοηθησει σε πολες περιπτωσεις... αλλα οπως και να το κανουμε ειναι κατι εντελως αορατο με μονα δεδομενα τα αποτελεσματα αυτης (π.χ. συμπτωματα)... και πολες φορες εχω δει και εγω πολυ κοσμο που οταν μπαινει σε προγραμμα αγογων απο την μια βλεπει να βοηθαει σε ενα αλλα απο την αλλη χαλαει δεκα... δλδ πολες φορες και εγω αλλα και δικα μου ατομα.. εχουν δει οτι με τα πιο πολα φαρκαμα ισοροπουν λιγο στο θεμα τους αλλα π,.χ. μια συχνη παρεμνεργεια ειναι οτι ειναι ασν σε λιθαργο... οποτε καλα ειναι πρωτα να βλεπεςι αρκετα εναν ψυχολογο αν κρτατας τουλαχιστον και να συζητιεταια αρκετα αν και πως χρειαζεται να πας σε γιατρο... φυσικα δεν πρεπει να χανεται καμια εμπιστοσυνη προς τον γιατρο γιατι αυτο ειναι το χειρωτερο

[loutsiano]

κσαναλεω δεν θελω να πω οτι δεν αξιζει η ψυχιατρικη και η ψυχολογια ισα ισα χαρης σαυτην εχουν βοηθηθει ποσος κοσμος αναλογα με τον βαθμο που εξεωλισεται καθε τοσο πλεον... απλα με παραξενευει οτι καμια φορα θα εις πολα ατομα μετα απο καποιες αφωγες να ειναι πολυ νταουν... που ειναι λογικο μεν και δεν σημενει οτι δεν παρακολουθειται και το νταουν ατομο... απλα ειναι σωστο συνεχος να σκευτωμαστε και να προχωραμε

[loutsiano]

χρονια πολλα και σε σενα φιλε μου... ππιστευω πως καλα ειναι να μπεις σε μια απλη καλη ρωτα στην ζωη σου και στοις καταστασεις σου... κοιτωντας ευθεια και προσαθησε να κοιτας και τον εαυτο σου οσο μπορεις...

[txopit]

Σήμερα έχω τα γενέθλια μου, από παιδί...κανείς δεν με θυμήθηκε ως συνήθως, όχι πως περίμενα να χτυπάει το τηλέφωνο μου συνεχώς αλλά ούτε και να μην μου εύχεται κανείς. Να ένα δείγμα, ότι η κοινωνία με θεωρεί νεκρό. Νιώθω σαν ένα απόβλητο που πρέπει να πεταχθεί άμεσα, σαν ένας ιός που πρέπει να εξοντωθεί ώστε να μείνει το υγιές κομμάτι του οργανισμού - κοινωνίας. Το μυαλό μου παραμένει σε ένα κενό, τα συναισθήματα μου παγωμένα, Δεν νιώθω τπτ απλά. Αυτό που σκέφτομαι συνέχεια είναι ότι θα πεθάνω, αργά η γρήγορα, ή θα μείνω τελείως φυτό. Όταν είμαι με κόσμο νιώθω εναν κόμπο στο λαίμό, δεν μπορώ να μιλήσω και αν πω κάτι θα είναι τελείως ξέγκαρδο. Σκέφτομαι ότι από τότε που ξεκίνησα τα χάπια ή ζωή μου έχει καταστραφεί. Πήγα σε γιατρούς προκείμενοου να βρω τον εαυτό μου και όχι για να τον χάσω τελείως. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω. Βλέπω ένα πλάσμα άδειο κενό με ένα βλέμμα απλανές, του τρελού. Νμζ ότι όλοι το ξέρουν. Δεν μπορώ να νιώσω αγάπη χαρά, ζωντάνια. Δεν μπορώ να εκφραστώ, να γελάσω, να κλάψω να νιώσω. Είναι σαν να μην βλέπω όπως λέω χαρακτηριστικά στους γιατρούς που με παρακολουθούν. Σαν να έχει κολλήσει ο εγκέφαλός μου. Θέλω να σας πω μία σκέψη μου. Εχω δεχθεί τρομερή βία στη ζωή μου από παιδί, σωματική, ψυχολογική , σεξουαλική. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν βρήκα τη δύναμη το σθένος να αντιδράσω όταν δεχόμουν τη βία. Έμεινα παθητικός αποδέκτης της.