Πατέρας ζητά λεφτα συνεχώς - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 3 FirstFirst 123
Results 31 to 39 of 39
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Διαφωνώ πολύ με το γηροκομείο=κακές συνθήκες . Δεν είναι όλα τα γηροκομεία ίδια. Ξέρω πολλές περιπτώσεις μάλιστα που όχι μόνο είναι καλά από άποψη φροντίδας, αλλά τα γερόντια την έχουν καταβρεί!

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Location
    Η τρέλα πήγε στα βουνά
    Posts
    453
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Διαφωνώ πολύ με το γηροκομείο=κακές συνθήκες . Δεν είναι όλα τα γηροκομεία ίδια. Ξέρω πολλές περιπτώσεις μάλιστα που όχι μόνο είναι καλά από άποψη φροντίδας, αλλά τα γερόντια την έχουν καταβρεί!
    Ότι πληρώνεις, παίρνεις.

    Gaia, δεν είμαι στο σπίτι σου για να ξέρω τις συνθήκες, αλλά είχα τη μητέρα μου σε αυτή την κατάσταση. Το τελευταίο που χρειάζεται ένας Παρκινσονικός με άνοια είναι κάποιον δίπλα του να του φωνάζει και να του γκρινιάζει. Ο πατέρας μου -ο έξυπνος- πήρε τη μητέρα μου μαζί του (όταν εκείνη είχε ακόμα επαφή με το περιβάλλον) στην κηδεία της αδελφής της! Περιττό να πω οτι η μητέρα μου χειροτέρεψε πολύ μετά από τη μεγάλη συγκίνηση που δε μπόρεσε να διαχειριστεί.

  3. #33
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Διαφωνώ πολύ με το γηροκομείο=κακές συνθήκες . Δεν είναι όλα τα γηροκομεία ίδια. Ξέρω πολλές περιπτώσεις μάλιστα που όχι μόνο είναι καλά από άποψη φροντίδας, αλλά τα γερόντια την έχουν καταβρεί!
    z (σπίτι με τον άντρα της στα πόδια του) > z (γηροκομείο) > z (μόνη της) , όπου z=γιαγιά.

    Ξαναλέω, ο κορωνοιός έχει κάνει τα γηροκομεία πολύ επικίνδυνα.

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Καθένας με τις απόψεις του, τι να σου πω...

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,232
    Quote Originally Posted by proteus View Post
    Ότι πληρώνεις, παίρνεις.

    Gaia, δεν είμαι στο σπίτι σου για να ξέρω τις συνθήκες, αλλά είχα τη μητέρα μου σε αυτή την κατάσταση. Το τελευταίο που χρειάζεται ένας Παρκινσονικός με άνοια είναι κάποιον δίπλα του να του φωνάζει και να του γκρινιάζει. Ο πατέρας μου -ο έξυπνος- πήρε τη μητέρα μου μαζί του (όταν εκείνη είχε ακόμα επαφή με το περιβάλλον) στην κηδεία της αδελφής της! Περιττό να πω οτι η μητέρα μου χειροτέρεψε πολύ μετά από τη μεγάλη συγκίνηση που δε μπόρεσε να διαχειριστεί.
    Ποσο δίκαιο έχεις!

    Τα γηροκομεία τα φάγαμε με το κουτάλι πολλα χρόνια και μάλιστα πληρώναμε και αδρά την διαμονή της πεθεράς μου .......
    Αν δεν πηγαίναμε εμεις εκεί συνέχεια θα την ειχαν όπως όλους τους υπόλοιπους ....Με τα τελειως απαραίτητα και μόνο οταν ήξεραν οτι θα ερχόταν καποιος να τους δει τους είχα περιποιημενους ..

    Ασε τωρα την κατάσταση με τον κορονωιο ...για ρώτα ενα ηλικιωμένο που εχει επαφή και αντιλαμβάνεται τι γίνεται, αν δεν του λειπει η επικοινωνία με τους δικούς του αφού απαγορεύεται οποιαδήποτε επίσκεψη..

    Αν σκεφτεις το γηροκομείο Gaia πρεπει να εισαι απόλυτα σίγουρη οτι όλο αυτο δεν θα επηρεάσει την ψυχολογική της κατάσταση και φυσικά οτι θα εχει την απαραίτητη φροντίδα .
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2019
    Posts
    339
    Gaia, δες πού πηγαίνουν τα χρήματά σου. Είναι πολύ βασικό. Ας πούμε ότι δεν είναι κάτι παράνομο, αλλά αν είναι τζόγος; Συμφωνείς να δουλεύεις και οι κόποι σου να πηγαίνουν σε κάτι άχρηστο; Πιστεύεις ότι δίνοντας σε κάποιον χρήματα στα τυφλά, ακόμα κι αν πρόκειται για τον πατέρα σου, πράττεις καλά; Είσαι τόσο μα τόσο σίγουρη ότι τα καταθέτει απλά στην τράπεζα; Εμένα ο μπαμπάς μου δε μου ζήτησε ποτέ ούτε ένα ευρώ και είναι κι εκείνος συνταξιούχος και έχουμε και μια γιαγιά με άνοια. Εσένα σου ζητούσε ανέκαθεν, πριν ακόμα αρρωστήσει η μαμά σου. Γιατί δεν εμβαθύνεις στο πρόβλημα; Και συγγώμη κιόλας, αλλά αν εμένα μου έλεγε ο σύντροφός μου ότι κάνει αυτά που κάνεις, δεν είμαι σίγουρη αν θα συνέχιζα να είμαι μαζί του, θα σκεφτόμουν ότι κάτι δεν πάει καλά με την αντίληψή του.
    Και θα μιλήσω και πιο σκληρά. Ο μπαμπάς σου είναι ένα παράσιτο και εσύ είσαι συνένοχη σ’αυτό. Δεν ορθώνεις ανάστημα και κρατάς μια τελείως παθητική στάση. Τραβάτε με κι ας κλαίω, ένα πράγμα. Δες τι ακριβώς συμβαίνει και αν ο μπαμπάς σου χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια. Θα του είσαι πιο χρήσιμη έτσι. Πες του στην τελική πως αν σε ξαναενοχλήσει γι’αυτό το θέμα, θα βγάλεις εισαγγελική εντολή να τον κλείσεις στο Δαφνί. Όχι ότι θα το κάνεις, αλλά μήπως συνέλθει, λέμε τώρα.

  7. #37
    Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντησεις. Αν η μαμα μου δεχοταν να παει καπου αλλου θα την πηγαινα οσο και να κοστιζε αλλα βγαζει αφρους στην ιδεα. Σε βαθμο που απορω γιατι πολυ καλυτερα θα ηταν οπουδήποτε αλλου. Μια αλλη ιδεα που ειχα ηταν να της βρω ενα μικρο σπιτι και να της βαλω μια γυναικα να την κοιταζει. Για να γινει αυτο πρεπει να την παρω με το ετσι θελω γιατι ντρεπεται, φοβαται εχει αυτα τα τι θα πει ο κοσμος κλπ. Αυτα μου ελεγε και οταν πριν χρονια την παρακαλουσα να χωρισει. Το μονο που περιμενε ηταν να ειμαι στην Αθηνα να μπορει να ερχεται να με βλεπει να ξεχνιεται. Μονο που εγω ειμαι 13 χρονια στο εξωτερικο. Ακομα και να την εφερνα εδω που μενω ηθελα αλλα δεν μπαινει σε αεροπλανο οπως εχω ξαναπει. Ειδικα τώρα.

    Πλεον κρινω απαραιτητο να την παρω απο εκει μεσα γιατι οπως ειπε και η Σονια σωστα δεν μπορω να αντιμετωπισω και τον πατέρα μου αν αγχωνομαι οτι θα επηρεαστει και η ιδια.

    Αυτο που θελω απο καιρο να κανω ειναι να βρω εναν τροπο να την προτατευσω νομικα για την περίπτωση που πάρει κάποια κληρονομικα και που στην καταστασή της ουτε που θα το καταλάβει και πατερας μου που του εχει αναθεσει να τα κοιταζει εννοειται θα τα τσεπώσει. Τωρα που την "προσεχει" σιγουρα το θεωρει και δικαιωμά του.

    Οσο για την ψυχιατρική βοηθεια που χρειαζεται ο πατερας μου, μου ειναι ξεκαθαρο αλλα πως πας εναν άνθρωπο στον ψυχιατρο αν ο ιδιος νομιζει οτι ειναι καλα. Παντα ειχε παρα πολλα νευρα και αρπαζεται με το παραμικρο και αυτο δεν ειναι τωρινο. Τα τελευταια χρονια οποτε πηγαινα στο σπιτι μας ειχα τοσο αγχος μην κανει καυγα στην μαμα μου που μολις ανεβαινει η εντασε του με πιανει κατι ανεξέλεγκτο σαν να ανασαινω γρήγορα μια ταραχή που δεν την ελέγχω και ενω το παθαινω μπροστα του δεν το εχει σχολιασει ποτε. Κατι σαν ενα βημα πριν παθω πανικο. Οχι γιατι τον φοβαμαι αλλα γιατι φοβαμαι για την μαμα μου.

    Το ξερω οτι αυτο σε καποιους αυτο φαινεται σαν ηττοπαθης σταση απο πλευρας μου αλλα τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλα. Ο πατερας μου παντα μου ειχε αδυναμια και τουλαχιστον ασχοληθηκε πολυ μαζι μας προκειμενου να σπουδασουμε και να βρουμε καλα επαγγελματα. Ο χαρακτηρας του αντιμερωπιζοταν απο εμας σαν "δυσκολος" και κι εγω το ειχα οτι ετσι ειναι μερικοι άνθρωποι αλλα τουλαχιστον ενδιαφερετε για μας.

    Οσο ηταν καλα η μαμα μου στεναχωριομουν για το πως της φεροταν. Τον μισουσα γι αυτο που της εκανε και του ειχα αδυναμια την ιδια στιγμη σαν πατερα. Ομως απο την στιγμη που η μαμα μου αρρωστησε και συνεχισε να της φερεται το ιδιο και χειροτερα και ειδα ποσο μουτρωνει και μαζι μου οταν δεν δινω λεφτα ολα εσπασαν μεσα μου. Οσο αναγκη και να εχω να εχω εναν πατερα νορμαλ και που πεφτω στην παγιδα να νομιζω οτι τον εχω, μερικες φορες δεν μπορω να του συγχωρησω αυτο που εκανε στην μανα μου.

    Παντα με επαινουσε που βοηθουσα την οικογενεια μου οικονομικα το ειχε καμαρι. Με την οικονομικη κριση μειωθηκαν πολυ οι συνταξεις και σημερα παιρνει 300 ευρω ολα κι ολα και 500 η μαμα μου. Δεν ειναι πολλα. Οποτε παντα δικαιολογουσα το γεγονος οτι χρειαζονται χρηματα. Οποτε ειχα να κανω με εναν ανθρωπο που μεν νοιαζοταν για μενα αλλα φεροταν ασχημα στην μαμα μου και απο την αλλη καποιον που παιρνει λιγα λεφτα αλλα θυμώνει αν δεν του δωσεις σαν να ειναι δικα του ολα.

    Οπως και να εχει τωρα το μονο που με νοιαζει ειναι να βοηθησω την μαμα μου. Τον λυπαμαι που περασε ολη την ζωη του να πηγαινοφερνει σαν σημαια την δυστυχια που ενιωθε παντα και να πνιγει οτι χαρα υπηρχε γυρω του αλλα εστω και αργα καταλαβα οτι δεν μπορω να βοηθησω. Η μαμα μου γατζωθηκε απο το τι θα πει ο κοσμος και απο τον φοβο της να κανει κατι απο μονη της κι εγω επεισα τον εαυτο μου οτι ειχα κανονικη οικογενεια ενω παντα το περιβαλλον ηταν τοξικο και ας ειχα γονεις που για μενα και οι δυο ενδιαφερονταν.

    Ο πατερας μου κατεληξε να με εκμεταλλευεται και η μαμα μου να γατζωνεται συναισθηματικα για υποστήριξη.

    Και ολο αυτο το βαρος το ψυχολογικο, το οικονομικο και το συναισθηματικο σε εποχες που προσπαθουσα να ξεκολλήσω τον εαυτο μου (και ακομα προσπαθω) απο ανασφάλεια, εσωστρεφεια, ενοχικα συνδρομα κλπ.

    Δεν δικαιολογουμαι αλλα το βαρος υπηρχε και υπαρχει.

    Έπρεπε να φυγω μακρυα απο αυτο το τοξικο περιβαλλον γιατι απλα δεν μπορουσα να υπαρξω με καποιο τροπο υγιη μεσα σε αυτο και γι αυτο εφυγα. Τωρα που βρηκα μια καποια ισορροπια κοιταζω πισω να μαζεψω οτι εχει απομεινει κυριως απο την μαμα μου.

    Κανεις από τους οικειους μου δεν μπορει να το καταλαβει ολο αυτο γιατι κανεις δεν ξερει ολες τις λεπτομερειες. Μονο ο αδελφος μου μπορει που τα εχει ζησει αλλα εχει κλεισει τις πορτες κι αυτος. Γι αυτο γραφω εδω.

    Τουλαχιστον αισθανομαι οτι δεν ειμαι τρελη που ενοχλουμαι και ευχαριστω οσους ενθαρρυναν για απιο αποφασιστικές κινήσεις. Βοηθάει πολυ.

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Οι χειρισμοί είναι άσχημο πράγμα, αλλά αφού πρόκειται για το δικό της καλό, έχεις σκεφτεί να πολεμίσεις τις εμμονές της μάνας σου με τα ίδια της τα όπλα; Π.χ. πες της κι εσύ "Τι θα λένε στο χωριό, ότι έχεις γεράσει και θες βοήθεια κι η κόρη σου σε έχει παρατήσει στο σπιτι μόνη, λες και δεν ξέρουν και τον πατέρα μου τι δύστροπος είναι; Εμένα δεν με σκέφτεσαι καθόλου που έχω αγωνία να είσαι καλά, προσπαθώ να τα φέρω βόλτα από τόσο μακριά και θα λέει ο κόσμος κι από πάνω ότι σε άφησα αβοήθητη αν πάθεις κάτι;"

    Μία φίλη μου αναγκάστηκε σε παρόμοια περίπτωση να τα πει έτσι στη γιαγιά της, εκείνη τη στιγμή της κακοφάνηκε, αλλά μετά σιγά σιγά ωρίμασε μέσα της η ιδέα και ζήτησε η ίδια να πάει να δοκιμάσει αν θα προσαρμοστεί στο γηροκομείο. Χρειάζεται και λίγη αυστηρότητα αν δεν καταλαβαίνουν αλλιώς.

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Για τα υπόλοιπα που λες, φυσικά και δεν είσαι τρελή που αισθάνεσαι έτσι. Σε καταλαβαινω και εγώ και άλλοι.
    Για αυτό σου είχα πει και παλιότερα ότι είσαι πολυ τυχερή που είσαι οικονομικά ανεξάρτητη και μακριά από όλες αυτές τις καταστάσεις. Φτάνει να τα δουλέψεις μέσα σου και να βάλεις όρια για να είσαι εσύ καλά πρώτα από όλα.
    Ειδικά με την κρίση κτλ, είναι πάρα πολλοί οι νεοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά ή να ξεμπλέξουν από αρρωστημένες καταστάσεις και μένουν με τα σόγια να ψυχαναγκάζονται. Εσύ τα κατάφερες σε μεγάλο βαθμό, μην κάνεις πισωγύρισμα τώρα που περιμένεις παιδάκι και είσαι σε ένα κομβικό σημείο της ζωής σου!

Page 3 of 3 FirstFirst 123

Similar Threads

  1. Βisexual ζητά βοήθεια...!
    By theonymous in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 10
    Last Post: 16-07-2015, 02:56
  2. Μοναχικός και Αντικοινωνικός ζητά ΒΟΉΘΕΙΑ
    By bill_90 in forum Κοινωνικό Άγχος-Φοβία
    Replies: 19
    Last Post: 14-07-2014, 03:11
  3. Μοναχικός και Αντικοινωνικός ζητά ΒΟΉΘΕΙΑ
    By bill_90 in forum Κοινωνικό Άγχος-Φοβία
    Replies: 1
    Last Post: 12-07-2014, 04:04
  4. Για τα λεφτα....
    By alexloukoumaki in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 20
    Last Post: 22-01-2009, 22:12
  5. Replies: 29
    Last Post: 25-09-2008, 23:38

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •