Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 5 FirstFirst 12345 LastLast
Results 31 to 45 of 68
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις αυτά τα θέματα είναι η έκθεση σε αυτά που σε αγχώνουν ώστε λίγο λίγο να τα απομυθοποιήσεις. Όσο πιο πολύ τα καταφέρνεις και βλέπεις ότι δεν συνέβη και τίποτα τραγικό κι ας αγχώθηκες κι ας έπαθες όλα αυτά τα συμπτώματα, τόσο πιο πολύ θα αποκτάς αυτοπεποίθηση και θα μικραίνουν οι φοβίες σου. Να μην λες στον εαυτό σου "πήρα για μια αγγελία στο τηλέφωνο και έκανα σαν βλαμμένο, πόσο χάλια είμαι πια" , να λες "πήρα για μια αγγελία, με έπιασε άγχος, αλλά έκανα τη δουλειά μου τελικά και δεν έπαθα και τίποτα. Θα είμαι πιο ψύχραιμη την επόμενη φορά. Κι αν με πιάσει κρύος ιδρώτας, δεν έγινε και τιποτα, τη δουλειά μου θα την κάνω" .

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Γυμναζεσαι δουλευεισ κανεισ σεξ αλλα εισαι αδυναμη κορεσ εχω πληροφοριακα
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  3. #33
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2018
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by angel99 View Post
    Παντως η γνωμη μου ειναι να κοινωνικοποιηθεις λιγο περισσοτερο να μην τους βαζεις πιο ψηλα απο σενα στο μυαλο σου να αγαπας τον εαυτο σου. Εισαι μικρη ακομη αν δεν μπορεσεις να τα καταφερεις παρε και μια γνωμη απο ψυχιατρο εφοσον λες οτι εχεις ΓΑΔ εναν καλο ομως που να μην σε φορτωνει με χαπια να ειναι και ψυχοθεραπευτης!
    Μου είπε οτι υπάρχει αγωγή αλλά ότι δε μου προτείνει κάτι τέτοιο γιατί είμαι μικρή ακόμα.Αν δω ότι δε δουλεύει με ψυχολόγο θα πάω σε ψυχίατρο.. Πρέπει να κοινωνικοποιηθω γιατί πλέον έχω μόνο το αγόρι μου κ 2 φίλες τις οποίες δε νιώθω και τόσο φίλες για να μπορώ να τις εμπιστεύομαι για τα πάντα.. αντίθετα πιο μικρή είχα πολλές παρέες κ κόλλαγα σχετικά εύκολα με αλλά άτομα ούτε αγχωνόμουν για το μη πω καμία κοτσάνα κτλ. Σ ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου!!!

  4. #34
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2018
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις αυτά τα θέματα είναι η έκθεση σε αυτά που σε αγχώνουν ώστε λίγο λίγο να τα απομυθοποιήσεις. Όσο πιο πολύ τα καταφέρνεις και βλέπεις ότι δεν συνέβη και τίποτα τραγικό κι ας αγχώθηκες κι ας έπαθες όλα αυτά τα συμπτώματα, τόσο πιο πολύ θα αποκτάς αυτοπεποίθηση και θα μικραίνουν οι φοβίες σου. Να μην λες στον εαυτό σου "πήρα για μια αγγελία στο τηλέφωνο και έκανα σαν βλαμμένο, πόσο χάλια είμαι πια" , να λες "πήρα για μια αγγελία, με έπιασε άγχος, αλλά έκανα τη δουλειά μου τελικά και δεν έπαθα και τίποτα. Θα είμαι πιο ψύχραιμη την επόμενη φορά. Κι αν με πιάσει κρύος ιδρώτας, δεν έγινε και τιποτα, τη δουλειά μου θα την κάνω" .
    Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες!! Μετά το τηλεφώνημα αυτό είπα στο τέλος ότι έκανα τη δουλειά μου!! Αλλά όταν με πιάνει αυτό, έχω τη φοβία ότι αν πάω σε μια δουλειά πχ που φτιάχνεις καφέδες πχ μόλις πάω για το δοκιμαστικό θα αρχίσω να τρέμω δε θα μπορώ να μιλήσω κ θα γίνω ρεζίλι στους άλλους . Θα τους φανεί παράξενο δηλαδή ..ίσως και γελοίο. Όταν με πιάνουν αυτά αντί να βλέπω ότι μειώνονται μετά τα συμπτώματα αυτά βλέπω ότι γίνονται χειρότερα κι έτσι μειώνεται κ άλλο η αυτοπεποίθηση μου ότι θα τα καταφέρω κ μετά αγχώνομαι χειρότερα.. θα κρατήσω τα λόγια σου για την επόμενη φορά που θα με πιάσουν πάλι όλα αυτά τα συμπτώματα κ θα προσπαθήσω να το δω θετικά ότι δεν έγινε και κάτι... σ ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια !!

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Σου συνέβη κάτι συγκεκριμένο που άλλαξες τόσο πολύ; Πότε ήταν αυτό, όταν έπρεπε να αναλάβεις ευθυνες της ενήλικης ζωής κατα κάποιον τρόπο; Μη μου πεις ότι το πήρες τόσο βαριά το άγχος της πρώτης σου δουλειάς και κόλλησε τόσο πολύ το μυαλό σου; Το έχεις συζητήσει αυτό με τον ειδικό; Ρωτάω γιατί δεν έχεις αναφέρει κάτι το τόσο τραγικό ως τώρα και λες ότι έχεις στοιχεία και κοινωνικού άγχους ενώ παλιά δεν είχες τέτοια θέματα. Μου κάνει εντύπωση επειδή όσοι δυσκολεύονται πολύ στην κοινωνικοποίηση ή να σηκώσουν ένα τηλέφωνο ας πούμε, το έχουν από μικροί. Ή συνέβη κάποιο πολύ σοβαρό περιστατικό στη ζωή τους και περνάνε π.χ. κάποιο πένθος. 'Αλλο να έχεις αγχώδη διαταραχή και να στο γυρίσει σε αρρωστοφοβία και αγοραφοβία κι άλλο να έχεις κοινωνικό άγχος. Εννοώ άλλο να αισθάνεσαι ανασφαλής μην σου συμβεί κάτι και να έχεις συμπτώματα όταν βγεις κι άλλο να αισθάνεσαι ταραχή με την ιδέα ότι πρέπει να μιλήσεις στον περιπτερά να αγοράσεις τσιγάρα.

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Quote Originally Posted by Marich View Post
    Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες!! Μετά το τηλεφώνημα αυτό είπα στο τέλος ότι έκανα τη δουλειά μου!! Αλλά όταν με πιάνει αυτό, έχω τη φοβία ότι αν πάω σε μια δουλειά πχ που φτιάχνεις καφέδες πχ μόλις πάω για το δοκιμαστικό θα αρχίσω να τρέμω δε θα μπορώ να μιλήσω κ θα γίνω ρεζίλι στους άλλους . Θα τους φανεί παράξενο δηλαδή ..ίσως και γελοίο. Όταν με πιάνουν αυτά αντί να βλέπω ότι μειώνονται μετά τα συμπτώματα αυτά βλέπω ότι γίνονται χειρότερα κι έτσι μειώνεται κ άλλο η αυτοπεποίθηση μου ότι θα τα καταφέρω κ μετά αγχώνομαι χειρότερα.. θα κρατήσω τα λόγια σου για την επόμενη φορά που θα με πιάσουν πάλι όλα αυτά τα συμπτώματα κ θα προσπαθήσω να το δω θετικά ότι δεν έγινε και κάτι... σ ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια !!
    ΝΑ 'σαι καλά. Κοίτα, το σωστό είναι να γράφουμε τους άλλους οριζοντίως και καθέτως αν θα πουν καμία βλακεία για εμάς, αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο, η ιδέα μην γίνεις ρεζίλι σε ένα νέο περιβάλλον μπορεί να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου ακόμα κι αν γενικά δεν έχεις θέματα αυτοπεποίθησης. Η διαφορά είναι ότι θέτεις πιο σωστά τις πρωτεραιότητές σου. Δηλαδή λες "Προτιμώ να το ρισκάρω κι ας γίνω ρεζίλι γιατί έχω προτεραιότητα να βρω μία δουλειά καινούρια και/ή να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε μία νέα κατάσταση" παρά να δώσεις χώρο και προτεραιότητα στν φόβο σου "Προτιμώ να μη ρισκάρω να γίνω ρεζίλι κι ας χάνψ ευκαιρίες για δουλειά/κοινωνικοποίηση" . Εκεί βρίσκεται το κλειδί κι εκεί σιγά σιγά αρχίζεις και το δουλεύεις και μέσα σου και πρακτικά.

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Να σου πω λιγο γτ δεν καταλαβεσ παλι τιποτα στα φρυδια μασ ειτε εισαι αχρηστη ειτε εισαι χρησιμη λιγο να περνασ καλα με τουσ συνομιλικουσ σου και λιγο να δουλευεισ καταλαβεσ τωρα γτ εισαι αχρηστη οχι γτ δεν εχεισ ικανοτητεσ αλλα ασχολεισαι με μαλακιεσ αντι να περνασ καλα κ παλι δε φταισ εσυ η τηλεοραση του συριζα τουσ εκανε ολουσ σκατομυαλουσ ο συριζα φταιει οχι εσυ
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Μη τα παρεισ προσωπικα ετσι ειστε ολοι
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Σασ κλεβουν τη ζωη οι επειχηρηματιεσ και μετα θα κλαιτε τα εχω γραψει δε νοειτε πουθενα να καθεσαι σπιτι σου αν δεν κερδιζει καποιοσ απο αυτο βρεσ ποιοσ κερδιζει
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  10. #40
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2018
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Σου συνέβη κάτι συγκεκριμένο που άλλαξες τόσο πολύ; Πότε ήταν αυτό, όταν έπρεπε να αναλάβεις ευθυνες της ενήλικης ζωής κατα κάποιον τρόπο; Μη μου πεις ότι το πήρες τόσο βαριά το άγχος της πρώτης σου δουλειάς και κόλλησε τόσο πολύ το μυαλό σου; Το έχεις συζητήσει αυτό με τον ειδικό; Ρωτάω γιατί δεν έχεις αναφέρει κάτι το τόσο τραγικό ως τώρα και λες ότι έχεις στοιχεία και κοινωνικού άγχους ενώ παλιά δεν είχες τέτοια θέματα. Μου κάνει εντύπωση επειδή όσοι δυσκολεύονται πολύ στην κοινωνικοποίηση ή να σηκώσουν ένα τηλέφωνο ας πούμε, το έχουν από μικροί. Ή συνέβη κάποιο πολύ σοβαρό περιστατικό στη ζωή τους και περνάνε π.χ. κάποιο πένθος. 'Αλλο να έχεις αγχώδη διαταραχή και να στο γυρίσει σε αρρωστοφοβία και αγοραφοβία κι άλλο να έχεις κοινωνικό άγχος. Εννοώ άλλο να αισθάνεσαι ανασφαλής μην σου συμβεί κάτι και να έχεις συμπτώματα όταν βγεις κι άλλο να αισθάνεσαι ταραχή με την ιδέα ότι πρέπει να μιλήσεις στον περιπτερά να αγοράσεις τσιγάρα.
    Αυτό ξεκίνησε στην εφηβια όταν έπρεπε να αναλάβω τις ευθυνες της ενήλικης ζωής μου και έβλεπα ότι κανένας κλάδος δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα κ είχα πατώσει στο σχολείο γιατί ήμουν χαχαχα και χουχουχου.. έβλεπα όλους τους συμμαθητές μου να πηγαίνουν σε κάποια σχολή είτε πέρασαν είτε ιδιωτικά σε ΙΕΚ κι εγώ απλά δεν ήξερα τι θέλω να κάνω(ούτε τώρα έχω βρει τι θα μου ταίριαζε). Οι γονεις μου δεν ασχολήθηκαν καθόλου στο να με συμβουλέψουν γενικά.. όλο αυτό με είχε ρίξει κ έτσι άρχισα να ψάχνω δουλειά χωρίς να κοιτάξω σπουδές,έπιασα τη δουλειά μέσω μιας φίλης που είχα τότε κ παράλληλα είχα μια μεγάλη σχέση με την οποία θα μέναμε μαζί κτλ.. ομως χωρίσαμε όχι για κάτι σοβαρό κ τότε είδα και πως όλοι αυτοί οι "φιλοι" που είχα μπροστά μου ήταν καλοί κ από πίσω ήταν φίδια.. το αγόρι που ήμουν μετά το χωρισμό μας γύρισε για λιγο κ έπαιξε μαζί μου κι έτσι μετά το χωρισμό έπαθα βουλιμία.. και κάτι σαν κατάθλιψη δεν με ευχαριστούσε τίποτα παρά μόνο το φαγητό, έβγαινα κ μόλις γυρνούσα σπίτι ένιωθα εντελώς μόνη κ ας ήμουν σε μια μεγάλη παρέα. Πήρα κάποια κιλά τότε κ ένιωθα εντελώς άσχημα.. μετά σιγά σιγά τα έχασα με διατροφολόγο κ άρχισα να ξεπερνάω τη βουλιμία μόνη μου. Πλέον το έχω ξεπεράσει εντελωσ Αυτό το κομμάτι κ είναι μια σελίδα που έχει κλείσει. Δε το εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου αυτό..έλεγα δε θα τελειώσει ποτέ! Ευτυχωσ όμως τελείωσε.. και μετά από τόσο καιρό που νόμιζα ότι ήμουν μια χαρά έχουν αρχίσει και μου βγαίνουν άλλα..

  11. #41
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2018
    Posts
    22
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    ΝΑ 'σαι καλά. Κοίτα, το σωστό είναι να γράφουμε τους άλλους οριζοντίως και καθέτως αν θα πουν καμία βλακεία για εμάς, αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο, η ιδέα μην γίνεις ρεζίλι σε ένα νέο περιβάλλον μπορεί να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου ακόμα κι αν γενικά δεν έχεις θέματα αυτοπεποίθησης. Η διαφορά είναι ότι θέτεις πιο σωστά τις πρωτεραιότητές σου. Δηλαδή λες "Προτιμώ να το ρισκάρω κι ας γίνω ρεζίλι γιατί έχω προτεραιότητα να βρω μία δουλειά καινούρια και/ή να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε μία νέα κατάσταση" παρά να δώσεις χώρο και προτεραιότητα στν φόβο σου "Προτιμώ να μη ρισκάρω να γίνω ρεζίλι κι ας χάνψ ευκαιρίες για δουλειά/κοινωνικοποίηση" . Εκεί βρίσκεται το κλειδί κι εκεί σιγά σιγά αρχίζεις και το δουλεύεις και μέσα σου και πρακτικά.
    Έχεις δίκιο!! Πρέπει να το ρισκάρω αλλά όταν έρθει η ώρα αυτή εκεί δυσκολεύομαι... θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω!! Αν όμως γίνει μια δυο σερί με ρίχνει πάλι κ μετά σκέφτομαι μέχρι και για να πάω να δώσω αίμα πχ.. (μια φορά που είχα πάει να δώσω για ένα γνωστό μου μόλις μου πήραν τη πίεση είχα 120 παλμούς...δεν είχα περπατήσει ούτε τρέξει. Από τότε, θα το σκεφτόμουν πολύ για να ξαναπάω μη πάθω το ίδιο...)

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2020
    Posts
    129
    Αποψη μου είναι πως αν έχεις πάει σε ψυχολόγο και δεν έχεις δει ουσιαστική βελτίωση και συνεχίζεις να υποφέρεις, πως πρέπει να πας σε ψυχίατρο να ακολουθήσεις φαρμακευτική αγωγή. Όσο αφήνεις ένα πρόβλημα και διογκώνεται τόσο πιο δύσκολο είναι να το λύσεις. Υπάρχουν εξαιρετικά φάρμακα που στο 90% των ανθρώπων δουλεύουν αποτελεσματικά χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες.

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Να πασ σε γιατρο κ να παρεισ κ συμπληρωματα εγω 14 χρονια εχω κορονοιο οικογενεια παιδια εγγονια τα παντα κ ειμαστε κ αγαπημενοι καπωσ
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Αν δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο που να το πυροδότησε όλο αυτό πριν ένα χρόνο, ο εαυτός σου σου χτυπάει καμπανάκι να αντιμετωπίσεις όλα αυτά που άφησες κρυμμένα πριν χρόνια και ως τώρα τα απέφευγες. Έχεις από μόνη σου φορτώσει άγχος και ενοχές τον εαυτό σου, τον έχεις μειώσει και του στερείς ευκαιρίες. Δεν ξέρω τι ακριβώς συζητάτε με τον ψυχολόγο, αν σκάβετε στα παλιά ή προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε το τώρα και τα συμπτώματα, ωστόσο πρέπει να καταλάβεις ότι τον εαυτό μας ακόμα κι αν κάναμε λάθη και θεωρούμε ότι χάσαμε κάποιες ευκαιρίες, δεν πρέπει να τον χτυπάμε κάτω σαν χταπόδι και να ανακυκλώνουμε τα παλιά. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, τα βάζουμε στις σωστές διαστάσεις και ξέρουμε ότι θα έρθουν κι άλλες ευκαιρίες και πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε.

    Το ότι είχες από μικρή κάποια σχέση κι είχες κολλήσει στο γκόμενο και τις παρέες και δεν το κυνήγησες τόσο για σπουδές, δεν λέει κάτι. Κι άλλοι λιώσανε στην εφηβεία στα διαβάσματα και τα φροντιστήρια και έχουν απωθημένα ότι δεν νοιώσανε ποτέ την ανεμελιά των σχολικών χρόνων. Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Ούτε ξέρουν όλοι στα 15, στα 18 και στα 20 τι μπορεί να θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, ούτε και να ξέρουν δεν σημαίνει αυτό ότι μετά δεν μπορούν να αλλάξουν γνώμη, ούτε ότι θα τα φέρει η ζωή όπως τα σχεδιάζανε ούτε φυσικά κι ότι η ζωή και η αξία του καθενός κρίνεται από μια σχολή και μία δουλειά. Και το κυριότερο: Αν εσύ αποφασίσεις ότι θέλεις να σπουδάσεις κάτι ή να κυνηγήσεις μία δουλειά ή οποιοδήποτε όνειρο, κανένας δεν θα σου το απαγορεύσει σε καμία ηλικία.

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Για τις παρέες και χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες πρέπει να σου πω ότι στα 15 και στα 16 που είναι όλοι χαχαχα και χουχουχου όπως λες και που δεν έχει διαμορφωθεί τόσο πολύ ο χαρακτήρας του καθενός, δεν έχει πάρει κάποια κατεύθυνση η ζωή του, δεν έχει κατασταλάξει στα θέλω του και στον τρόπο που σχετίζεται σαν άτομο, συχνά θεωρείς τον τάδε καλύτερό σου φίλο, βασισμένος σε κοινές εμπειρίες και πιο επιφανειακά πράγματα. Για αυτό και αργότερα συχνά χανόμαστε με παιδικούς φίλους και βρίσκουμε άλλους και προκύπτουν συχνά απομακρύνσεις, τσακωμοί και παρεξηγήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι που θα βρεθούν στο δρόμο σου από εδώ και πέρα θα είναι "φίδια" ή πάλι ότι θα ταιριάξεις με όλους. Έχεις πλέον εμπειρία ζωής ώστε να ξέρεις γνωρίζοντας τον άλλο σταδιακά ως που μπορείς να ανοιχτείς, να δεις με ποιον ταιριάζεις και ποιόν όχι κτλ, έχει αλλάξει ο τρόπος που αξιολογείς και σχετίζεσαι με τους ανθρώπους. Άλλο το πλέον ρε παιδί μου κρατάω και μια πισινή μέχρι να γνωρίσω τον άλλο καλά ή δεν τον κάνω αμέσως κολλητό, κι άλλο το αποφεύγω να κάνω παρέες και δεν επιδιώκω να γνωρίσω νέα άτομα.

    Να επιδιώκεις καινούριες δραστηριότητες και γνωριμίες, απλά ούτε να επιδιώκεις με το ζόρι παρέες που δεν έχετε κανένα κοινό, ούτε όμως να περιμένεις να βρεις αμέσως την αδερφή ψυχή σου.

    Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, μικρές αλλαγές σε όλους τους τομείς βοηθάνε. Φυσικής κατάστασης, κοινωνικότητας, εργασίας κτλ κτλ.
    Μην κάνεις το λάθος να κλείνεσαι μόνη στο καβούκι σου.

Page 3 of 5 FirstFirst 12345 LastLast

Similar Threads

  1. Γενικευμένη αγχώδη διαταραχή
    By Dimitrios85 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 29
    Last Post: 08-11-2018, 01:39
  2. Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή
    By Billouthor in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 4
    Last Post: 02-01-2017, 12:56
  3. Ήπια γενικευμένη αγχώδη διαταραχή
    By Nikolas1993 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 5
    Last Post: 15-12-2016, 10:32
  4. ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΓΧΩΔΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
    By a+b in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 16
    Last Post: 16-09-2013, 23:12
  5. Γενικευμένη Αγχώδη Διαταράχη....είναι πολύ ύπουλη η ρουφιάνα!!!!!
    By Joan1983 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 14
    Last Post: 22-05-2011, 13:23

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •