Μεγάλος τσακωμός στο σπίτι τα νεύρα μου

[Lenale]

Έχω ξαναγράψει για τα οικογενειακά μου προβλήματα την αδιαφορία της μητέρας μου, την κριτική της και τα άσχημα παιδικά χρόνια όπου από ότι φαίνεται ακόμα συνεχίζεται κατά διαστήματα όπως σαν αυτή την μέρα γενικά το τελευταίο διάστημα είναι στα γνωστά της χάσε κιλά και χάσε κιλά γενικά σαν μητερα πάντα αυστηρή δεν θ κάτσει να μπει σε βάθος στα προβλήματα μ Ν δώσει συμβουλή απλά θα είναι αυστηρή έχω ξαναγράψει ότι μικρή με βαραγε πολύ πέρασα διαφορά στην εφηβεία γενικά δεν ξέρει τίποτα από όσα έχω κάνει ή έχω περάσει μέχρι την ηλικία των 18-19 ήταν σαν να μην υπήρχε τα τελευταία χρόνια βελτιώθηκε κάπως η σχέση χάρις εμένα γτ ωριμασα και κράταγα επίπεδο με λίγα λόγια υποκριτική έκανα.. Σήμερα λοιπόν ήρθε από την δουλειά το βράδυ με νεύρα όπως πάντα γενικά όταν γυρνάει από δουλειά δεν θέλει να της μιλάμε και όποτε πάω ν πω κάτι άσε με λέει ή φωνάζει για το απλυτο πιάτο π θ βρει τεσπα μετά μιλάμε λίγο όταν είναι πιο ήρεμη για τον κορονοιο της λέω στις ειδήσεις είπαν ότι η οικονομία θα πάρει χρόνια να συνέλθει τι μας νοιάζει μ κάνει τύπου εκείνη δουλεύει καλά της λέω τι τι σε νοιάζει το μέλλον το δικό μ δεν σε νοιάζει ένα χρονο άνεργη και ούτε καν σκέφτεται την ψυχολογία μ απλά βαράει συνέχεια τα 10 κιλά π πρέπει ν χάσω και της λέω σιγά τ μέλλον π έχεις εσύ τύπου σαν καριέρα όμως τ έλεγα γτ με νευρίασε και αυτή αρπαχτήκε νόμιζε της είπα τύπου σιγά τ μέλλον π έχεις εσύ επειδή είναι 50 και καλά να πεθάνει δεν πάμε καλά δηλαδή και άρχισε να ουρλιάζει και να μην της ξαναμιλήσω και να εξαφανιστώ καλά της λέω αλλιώς τ πήρες αυτό π σ είπα μην κάνεις σαν τρελή ναιι μ λέει τώρα μ τα αλλάζεις και μην υψωνεις την φωνή σου πραγματικά εκείνη την στιγμή ξύπνησαν όλα μ τ ψυχολογικά γτ τόσα μ έχει κάνει και πότε δεν ξέσπασα ή το έδειξα γτ ήμουν το στρατιωτακη μετά πάω λίγο στο άλλο δωμάτιο γυρνάω να της μιλήσω σαν άνθρωπος να τα βρούμε μην σε ξαναδώ μ λέει κάκιστρο φύγε εντάξει της λέω και έφυγα συμπεριφορά μητέρας τώρα σε μια παρεξηγημένη κουβέντα π της είπα π είμαι όλη μέρα σαλταρισμενη στο τι θα κάνω στην ζωή μ αα ξέχασα σήμερα της είχα πάρει κ δώρο και λεφτά της έδωσα και το τώρα κλειδώθηκε στο δωμάτιο δεν θ μ μιλήσει γ μέρες γτ πάντα τ κάνει αυτό τ έχει ξανακάνει αλλά δν θα ρωτήσει ποτέ αν ζω η πεθαίνω πραγματικά πιο πολύ αναστατώθηκα γτ μ ξυπνάνε επεισόδια όταν ήμουν μικρότερη να ανατριχιαζεις κρίμα που ο πατέρας μ έφυγε σε μικρή ηλικία έπεσε όλο το βάρος σε εκείνη και έγινε έτσι αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία γ να έχεις τέτοια συμπεριφορά στην κόρη σου δεν θα πω παιδιά γτ τον αδερφό μου γενικα του έχει περισσότερη αδυναμία σαν αγόρι δεν θα ξεσπάσει πάνω του... υποψιάζομαι και είναι αλήθεια ότι επειδή ο πατέρας μ είχε και άλλες γυναίκες όταν ήταν παντρεμένος με την μητέρα μ ότι όταν ήταν έγκυος η μητέρα μ σε μένα εκείνος έκανε το άλλο παιδί π έχει άλλα ποτέ δεν το γνωρίσαμε εγώ και ο αδερφός μου κι μάλλον η μητέρα μ εξοργιστηκε τότε και όταν γεννήθηκα της ήταν αδιάφορο γτ με τον αδερφό μ όταν γεννήθηκε ο πατέρας μ δεν είχε ξεκινήσει τότε τ κερατωμα αλλά πιο μετά λίγο πριν γεννηθώ μπάχαλο γενικά παντρεύτηκαν από προξενιό οι γονείς μ δεν ήθελε την μητέρα ο πατέρας μ γενικά μετά όταν έκλεισα τα 4 χρόνια αυτοκτόνησε story of my life όλα τα έχω ζήσει πια τεσπα δεν είναι αυτή η οικογένεια μου οικογένεια μου ειναι αυτή π θα κάνω και αυτό ισχύει σε πολλούς ανθρώπους που μεγάλωσαν έτσι είτε καλύτερα είτε χειρότερα οπότε δεν τ βάζω κάτω λέει ότι της είμαι και υποχρεωμένη π με μεγάλωσε και με τάισε γτ είναι δεδομένο γ εκείνη ότι μόνο τα λεφτά έχουν σημασία και μ παρείχε αυτό τ δώρο σε όλη μ την ζωή οπότε συναισθήματα και ψυχολογία δεν υπάρχουν.

[psy_spirit]

Θα σου δώσω μια συμβουλή που δε θα την ακούσεις γενικά, ειδικά από Ελλάδα που έχουμε συνηθίσει να έχουμε τον δράκουλα για μητέρα και να της κάνουμε όλα τα χατήρια: μη της δίνεις σημασία (το λέω ευγενικά), κοίταξε τον εαυτούλη σου, όπως κάνει εκείνη και δε δίνει δεκάρα για το πώς σε επηρεάζει ψυχολογικά και μη σε ενδιαφέρει καθόλου η σχέση μεταξύ σας. Γιατί στο καλό να προσπαθείς εσύ για έναν άνθρωπο που ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΕΙ (ασυνείδητα φυσικά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι) και μετά ΕΠΕΛΕΞΕ (ασυνείδητα πάλι) να σου φερθεί άσχημα. ΔΕ της χρωστάς τη ζωή σου, δεν ζήτησες εσύ να γεννηθείς, άμα υπάρχει κάποιος σε αυτή τη σχέση που χρωστάει κάτι σε κάποιον, αυτός είναι ΕΚΕΙΝΗ που πήρε την επιλογή να σε γεννήσει, χωρίς να το θες. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, πάρε το απόφαση ότι έχεις μια μητέρα άστα να πάνε και κάνε το στόχο να μη το βάλεις κάτω. Κράτα το χέρι σου και προχώρα μακριά, προχώρα ψηλά. Είναι μεγάλος δρόμος, είναι δύσκολος δρόμος γιατί δεν έχεις τα ψυχολογικά εφόδια που θα είχες άμα είχες σωστή μάνα και ΖΗΣΕ. Γίνε η μάνα του εαυτού σου, ρε παιδί μου! Οι άλλοι δε θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν πώς είναι να ζεις με ένα τέρας, αφού μερικές φορές τα ίδια τα παιδιά δε καταλαβαίνουν το τραύμα που έχουν περάσει και τους ακολουθεί. Αποδέξου το πόσο σκάρτα είναι, σταμάτα να την κατηγορείς όμως για τα κακά που σου συμβαίνουν γιατί πλέον είσαι ενήλικας και ορίζεις εσύ τη ζωή σου. Τελείωσε η μαμά! Η μαμά μου κανε αυτό, εκείνο. Ναι, στα έκανε. Τι θα κάνεις εσύ για αυτό; Κανείς άλλος δε θα σε βοηθήσει εκτός από τον εαυτό σου. Τι στόχους έχεις στη ζωή; Βάλε στόχους και προσπάθησέ τους. Τι πάει να πει "είμαι 20τόσο και η μαμά δε με καταλαβαίνει"; Ναι οκ. Παρακάτω; Μίλα στον εαυτό σου, άκου τον, γίνε η μάνα του, κράτα το χέρι σου. Έχεις όλη τη δύναμη μέσα σου και μπορείς να την ενεργοποιήσεις όσο αρχίσεις να σε αγαπάς και να ασχολείσαι πραγματικά με το καλό σου. Δε χρειάζεσαι ΚΑΝΕΝΑΝ σε αυτή τη ζωή. Και αν κάποιος άνθρωπος δε σε βοηθά να γίνεις καλύτερος, στο χέρι σου είναι να σταματήσεις να ασχολείσαι μαζί του. Και δεν εννοώ να τσακώνεσαι και μπλα μπλα μου κανες αυτό, είσαι σκάρτη. Όχι. Λέω ότι είσαι πιο δυνατή από αυτό που νομίζεις, λέω ότι δε χρειάζεται να κατηγορείς κανέναν για τα κακά που σου συμβαίνουν γιατί έχεις τη δύναμη μέσα σου να τα αλλάξεις. Πάρε όλη τη κακία, όλο το μίσος, όλα τα αρνητικά συναισθήματα, τον πόνο (όχι μόνο από τη μάνα σου) και χρησιμοποίησέ τα ως καύσιμο. Αυτή είναι η προσωπική μου συμβουλή.

[homebod]

Θα σου δώσω μια συμβουλή που δε θα την ακούσεις γενικά, ειδικά από Ελλάδα που έχουμε συνηθίσει να έχουμε τον δράκουλα για μητέρα και να της κάνουμε όλα τα χατήρια: μη της δίνεις σημασία (το λέω ευγενικά), κοίταξε τον εαυτούλη σου, όπως κάνει εκείνη και δε δίνει δεκάρα για το πώς σε επηρεάζει ψυχολογικά και μη σε ενδιαφέρει καθόλου η σχέση μεταξύ σας. Γιατί στο καλό να προσπαθείς εσύ για έναν άνθρωπο που ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΕΙ (ασυνείδητα φυσικά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι) και μετά ΕΠΕΛΕΞΕ (ασυνείδητα πάλι) να σου φερθεί άσχημα. ΔΕ της χρωστάς τη ζωή σου, δεν ζήτησες εσύ να γεννηθείς, άμα υπάρχει κάποιος σε αυτή τη σχέση που χρωστάει κάτι σε κάποιον, αυτός είναι ΕΚΕΙΝΗ που πήρε την επιλογή να σε γεννήσει, χωρίς να το θες. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, πάρε το απόφαση ότι έχεις μια μητέρα άστα να πάνε και κάνε το στόχο να μη το βάλεις κάτω. Κράτα το χέρι σου και προχώρα μακριά, προχώρα ψηλά. Είναι μεγάλος δρόμος, είναι δύσκολος δρόμος γιατί δεν έχεις τα ψυχολογικά εφόδια που θα είχες άμα είχες σωστή μάνα και ΖΗΣΕ. Γίνε η μάνα του εαυτού σου, ρε παιδί μου! Οι άλλοι δε θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν πώς είναι να ζεις με ένα τέρας, αφού μερικές φορές τα ίδια τα παιδιά δε καταλαβαίνουν το τραύμα που έχουν περάσει και τους ακολουθεί. Αποδέξου το πόσο σκάρτα είναι, σταμάτα να την κατηγορείς όμως για τα κακά που σου συμβαίνουν γιατί πλέον είσαι ενήλικας και ορίζεις εσύ τη ζωή σου. Τελείωσε η μαμά! Η μαμά μου κανε αυτό, εκείνο. Ναι, στα έκανε. Τι θα κάνεις εσύ για αυτό; Κανείς άλλος δε θα σε βοηθήσει εκτός από τον εαυτό σου. Τι στόχους έχεις στη ζωή; Βάλε στόχους και προσπάθησέ τους. Τι πάει να πει "είμαι 20τόσο και η μαμά δε με καταλαβαίνει"; Ναι οκ. Παρακάτω; Μίλα στον εαυτό σου, άκου τον, γίνε η μάνα του, κράτα το χέρι σου. Έχεις όλη τη δύναμη μέσα σου και μπορείς να την ενεργοποιήσεις όσο αρχίσεις να σε αγαπάς και να ασχολείσαι πραγματικά με το καλό σου. Δε χρειάζεσαι ΚΑΝΕΝΑΝ σε αυτή τη ζωή. Και αν κάποιος άνθρωπος δε σε βοηθά να γίνεις καλύτερος, στο χέρι σου είναι να σταματήσεις να ασχολείσαι μαζί του. Και δεν εννοώ να τσακώνεσαι και μπλα μπλα μου κανες αυτό, είσαι σκάρτη. Όχι. Λέω ότι είσαι πιο δυνατή από αυτό που νομίζεις, λέω ότι δε χρειάζεται να κατηγορείς κανέναν για τα κακά που σου συμβαίνουν γιατί έχεις τη δύναμη μέσα σου να τα αλλάξεις. Πάρε όλη τη κακία, όλο το μίσος, όλα τα αρνητικά συναισθήματα, τον πόνο (όχι μόνο από τη μάνα σου) και χρησιμοποίησέ τα ως καύσιμο. Αυτή είναι η προσωπική μου συμβουλή.

Αυτή είναι η ωραιότερη απάντηση που έχω διαβάσει εδώ και μήνες!

[hlias1988]

μονο τον ευατο μας εχουμε..... δεν πειραζει μερικοι καταφεραν περισσοτερα απο εμας στην ζωη , ε και?