bullying - κοινωνικο αγχος- μοναξια - καταθλιψη
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 7 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 97
  1. #1

    bullying - κοινωνικο αγχος- μοναξια - καταθλιψη

    Καλησπερα σας. Θελω απλα να το μοιραστω καπου. Μικρος γυρω στα 12 βιωσα ακραιο bullying και οταν λεω ακραιο δεν εννοω σε πραγματα που μου εκαναν γιατι εχω ακουσει και χειροτερα, αλλα στο οτι οτι γινοταν ομαδικα απο ολες τις ταξεις. Αρχικα ημουν τελειως μονος, καποια στιγμη εκανα λιγο παρεα με ατομα που ηταν κι αυτοι απομονωμενοι. Μερικα ενδεικτικα απο οσα μου εκαναν ηταν αμετρητες σφαλιαρες, να βριζουν οταν λεω κατι και τα κοριτσια να σιχαινονται οταν αναγκαζονται να με ακουμπησουν. Η οικογενεια μου πιστευε οτι αλλαξα απο πολυ ζωηρος να γινω πολυ ησυχος και αντικοινωνικος επειδη μεγαλωσα και ηταν ο χαρακτηρας μου και δεν ασχοληθηκαν ποτε με αυτο το κομματι αλλα με αφησαν στην μοιρα μου αφηνοντας με μονο μου συνηθως στο δωματιο μου οταν οι αλλοι περναγαν καλα. Καποια στιγμη ειχαν ξεχασει τελειως οτι καποτε σαν παιδι υπηρξα φυσιολογικος και χαρουμενος

    Ολα αυτα, η απορριψη που ενιωσα απο ολα τα περιβαλλοντα σαν παιδι μου δημιουργησαν κοινωνικο αγχος το οποιο με εκανε να ειμαι πολυ ησυχος το οποιο κρατησε χρονια αργοτερα. Στον στρατο με εβγαλαν αοπλο λογω αγχωδους διαταραχης. Θυμαμαι παντα ενιωθα μοναξια ακομα και οταν ηταν πολυς κοσμος τριγυρω μου. Στην σχολη καταφερα με δυσκολια να κανω μερικους φιλους. Μετα στις δουλειες παντα με θεωρουσαν περιεργο επειδη δεν κοινωνικοποιουμουν οπως οι αλλοι. Παρολαυτα με την παροδο των ετων και επειδη το κοινωνικο μου αγχος ηταν επικτητο λογω της απορριψης και οχι στοιχειο του χαρακτηρα μου, εχω καταφερει πολλα χρονια μετα και πλησιαζοντας τα 35 να το αποβαλλω σε μεγαλο ποσοστο αφου βρηκα σε καποια ατομα απο τους χωρους που συναναστρεφομαι την αναγνωριση που ποτε δεν ελαβα ως παιδι καιεφηβος.

    Ολη αυτη η ιστορια ομως, τα τριαντα χρονια απολυτης μοναξιας συν τη δυσκολια προσεγγισης του αντιθετου φυλου με εκαναν να μην εχω ποτε εμπειρια με κοπελα παρα μονο μικροεμπειριες δηλαδη αρχικα ραντεβου αποτυχημενα, μετα μερικα επιτυχημενα που κατεληγαν σε φιλι αλλα τελειωναν εκει. Μετα καποιες σεξουαλικες εμπειριες ειτε της μιας βραδιας ειτε στην καλυτερη μερικων εβδομαδων. Παντα με εγκατελειπαν πρωτες. Σε ολο αυτο σιγουρα τα παλια χρονια εφταιγε σε μεγαλο ποσοστο το κοιωνικο αγχος, ομως οχι μονο αυτο, ισως και η εμφανιση μου δεν ηταν τοσο καλη για να προσελκυω ευκολα γυναικες. Οσες γυναικες ειχα εμπειρια μου ελεγαν οτι ειμαι πολυ ωραιος. Εμενα αυτο με ανεβαζε και ενιωθα ωραια, ολη αυτη η απορριψη που ελαβα μικρος με τα κοριτσια να σιχαινονται να με ακουμπησουν με εκανε να γινω ναρκισσος. Παρολαυτα αυτες οι γυναικες ηταν λιγες, καποιες ηταν ωραιες μεν αλλα λιγες. Εψαχνα σε μπαρακια, σε φιλες φιλων και στο ιντερνετ. Το 90% των εμπειριων μου ηταν απο ιντερνετ. Οι περισσοτερες δεν ειχαν εκδηλωσει ποτε ενδιαφερον για σχεση εκτος αν ηταν ασχημες η χοντρουλες. Ελαχιστες ειπαν οτι ηθελαν σχεση και εδειξαν να τους αρεσω πολυ, ομως καποια στιγμη με παραταγαν χωρις κανεναν σοβαρο λογο. Εμενα αυτο παντα με καταρακωνε γιατι αφενος μια επιβεβαιωση που μου εδιναν, την επαιρναν πισω με τον πιο ψυχρο τροπο και εφετερου καθε φορα πιστευα οτι θα βγω απο την μοναξια μου και θα γινω φυσιολογικος ανθρωπος οπως ολοι τριγυρω μου, να μπορω και εγω να πηγαινω καπου και να μην ειμαι θλιμμενος ενω ολοι οι αλλοι ειναι χαρουμενοι γιατι εχουν τους δικους τους ανθρωπους. Επισης ισως λογω οχι τοσο καλης εξωτερικης εμφανισης οι γυναικες που προσεγγιζω δεν ειναι και τοσο πολλες οποτε δεν εχω την δυνατοτητα μεσα απο την συνεχη προσπαθεια να βρω κατι καλο και επισης οι αποτυχιες με κανουν ακομα χειροτερα ψυχολογικα απο πριν. Στα 20 μου δεν ειχα νιωσει πως ειναι το γυναικειο αγγιγμα, το να σε θελει μια γυναικα που σου αρεσει, να μην σε σιχαινεται οπως με σιχαινονταν οταν ημουν παιδι, και τοτε δεν με πειραζε τοσο. Ομως καθε φορα που παιρνω ενα δειγμα της γυναικειας συντροφιας και μετα το παιρνουν πισω με τον πιο ψυχρο τροπο βλεπω ποσο κενη ειναι η ζωη που εκανα πριν

    34 χρονια ζωης λοιπον για να φτασω στο σημερα με κταθλιψη χωρις να με εχει αγαπησει καμια γυναικα εκτος απο μερικες στιγμες σεξουαλικης απολαυσης, να μην εχω κανεναν πραγματικο φιλο, να μην εχω ερωτευτει ποτε μου, οσες μικρες αλλα ομορφες εμπειριες ειχα με γυναικες να καταληγουν να τις πληρωνω επι δεκα σε θλιψη, να μην εχω κανει την ζωη μου οπως τοσοι εφηβοι και ζωντας, με την ηλικια μου να μεγαλωνει γρηγορα και χωρις σταματημο, εχοντας χασει καθε ευχαριστηση απο δραστηριοτητες που παλια με ευχαριστουσαν και εχοντας μοναδικο λογο για να ζω την μανα μου, ερχομαι και ρωταω την φυση. Γιατι ολα αυτα? Τι αξιζε που εζησα αυτα τα χρονια? Μηπως θα ηταν καλυτερα να μην ειχα γεννηθει? Ακουγα συμβουλες απο συγγενεις να διαιωνισω το ειδος μου και σκεφτομουν, για ποιο λογο. Δεν εχει νοημα να γεννηθει ενας τετοιος ανθρωπος. Ακουγοντας προσφατα ενα γνωστο τραγουδι που λεει such a lonely day shouldn't exist, σκεφτηκα οτι ταιριαζαν το 95% των ημερων που ζω οποτε αλλαξα λιγο τον στιχο σε such a lonely life shouldn't exist

  2. #2
    xaka10
    Guest
    να μην ευχεσαι να μην ειχες γεννηθεις ειναι κακο να το λες.σκεψου αν ησουν στην ανυπαρξια δεν θα ειχες ζησει ουτε αυτες τις ωραιες μικροστιγμες με τις κοπελες που εζησες.τωρα με την καραντινα,τον πτωχευτικο νομο που ψηφιστηκε απο το κρατος και θα χανει ο οφειλετης σε ΕΦΚΑ,εφορια και Τραπεζες ολη την περιουσια του απο τον καινουργιο χρονο μα ομως ολη κινητη και ακινητη ακομα και την πρωτη κατοικια,επιχειρηματιες κλεινουν τα μαγαζια τους και στερουνται ρευστο για να πληρωσουν τις υποχρεωσεις τους,που θελω να καταληξω και τα λεω αυτα οτι κανενας στον κοσμο δεν ειναι απολυτα ευτυχης ολοι περνανε δυσκολιες και χαστουκια στην ζωη τους.μα θα ειναι χρηματικη απατη απο επιτηδειος και μπορει να χασει μεγαλο χρηματικο ποσο,μα θα χωρισει με την γυναικα του και θα πρεπει να καταβαλει υψηλη διατροφη για τα τεκνα που εκανε μαζι της.θελω να πω η ζωη ειναι δυσκολη για ολους μας,δεν πρεπει να το βαζουμε κατω και αν αντιμετωπιζουμε σοβαρη καταθλιψη αναζητουμε βοηθεια απο ειδικο αν δεν μας βοηθαει η ψυχοθεραπεια ή η στροφη προς τη θρησκεια.


    μονο οι εφηβοι και τα παιδια ειναι χαρουμενα και ανεμελα διοτι δεν εχουν εγνοιες στεναχωριες και τα λοιπα και παλι οχι ολοι γιατι μπορει να αντιμετωπιζουν οικονομικα προβληματα να εχουν χασει προωρα ενα γονιο τους ή και τους δυο.σου δινω απειρα παραδειγματα δυσκολιων για να μην το βαζεις κατω και αν στο κατω κατω στο σχολειο σε στεναχωρουσαν γραψτους και προχωρα παρακατω μην τους κανεις τη χαρη να εισαι δυστιχισμενος για ατομα που δεν αξιζουν.γιατι και αυτοι καναν αυτα οτι σε σιχαινονται και τα λοιπα δειχνει οτι ειναι ατομα που δεν εχουν ενσυναισθηση δηλαδη να βιωνουν αυτο που εσυ βιωνες οταν αυτες στο κανανε.

    βλεπεις και στο big brother αν το παρακολουθεις που δειχνει τις γραμμες ζωων των παικτων σε καθε live οι περισσοτεροι εχουν ασχημες εμπειριες και βιωματα.και διασημοι που υποτιθεται εχουν ευτυχια λεφτα δοξα ομορφια δυστυχισμένοι ειναι κατα βαθος και πολλες φορες καταφευγουν σε χρηση σκληρων ναρκωτικων και γινονται ερμαια των εμπορων.

    Με λιγα λογια κανεις δεν ειναι ευτυχης ειδικα την τωρινη περιοδο που λογω κορονοιου ο μισος πληθυσμος εχει αγχος και το ενα τεταρτο καταθλιψη.παρε δυναμεις και ξεφυγε απο το παρελθον

  3. #3
    Φιλε μου σ ευχαριστω για την απαντηση αλλα νομιζω οτι δεν καταλαβες ακριβως το προβλημα μου. Χρησιμοποιεις το κλασικο επιχειρημα. Το ξερω οτι ολοι εχουν προβληματα και ασχημες στιγμες. Δεν εχω προβλημα με αυτο. Το θεμα ομως ειναι οτι εχουν και ωραιες στιγμες. Ας ειχα μια φυσιολογικη ζωη και ας μου συνεβαιναν και αναποδιες. Ας ειχα δικους μου ανθρωπους και ας με χτυπουσε η οικονομικη κριση, θα ημουν πιο δυνατος να το αντιμετωπισω. Αν με χτυπησει τωρα δεν εχω κανενα απολυτως κινητρο. Ειλικρινα ολα αυτα με τον κορονοιο δεν με ενδιαφερουν καθολου εμενα. Δεν με ενδιαφερει τι θα μου συμβει. Και αν μου συμβει κατι ασχημο δεν με ενδιαφερει να το αντιμετωπισω. Επισης απο το παρελθον μου του bullying και του κοινωνικου αγχους εχω ξεφυγει, απο το παρον (και παρελθον) της μοναξιας παλι οχι.
    Η προσπαθεια σου να μου τονισεις ποσα ασχημα πραγματα συμβαινουν στους αλλους εχει μια βαση μεν, γιατι παντα αυτο σε κανει καλυτερα αλλα οταν εγω ειμαι ετσι μονιμα και ο αλλος στο μπιγκ μπραδερ που λες κλαιγεται επειδη δεν πηγε καλα μια σχεση ή ο αλλος εξω που εχει κανει την οικογενεια του οτι δεν τα παει καλα με την γυναικα του, αυτα περισσοτερο με θλιβουν παρα με κανουν να αισθανθω καλυτερα. Εγω για να αισθανθω καλυτερα βλεπω ταινιες ή διαβαζω ιστοριες με πραγματικα δραματα που αφορουν περιθωριοποιημενους/απομονωμενους ανθρωπους (ψυχασθενεις, τραβεστι, υπερβολικα ασχημους κτλ), μονο με αυτους μπορω να συγκρινω τον εαυτο μου. Αποφευγω να βλεπω ή να ασχολουμαι με ιστοριες που εχουν να κανουν με ζευγαρια ή οικογενειες ακομα και αν δεν πανε καλα οι σχεσεις τους

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2016
    Posts
    2,354
    Quote Originally Posted by psycho22 View Post
    Καλησπερα σας. Θελω απλα να το μοιραστω καπου. Μικρος γυρω στα 12 βιωσα ακραιο bullying και οταν λεω ακραιο δεν εννοω σε πραγματα που μου εκαναν γιατι εχω ακουσει και χειροτερα, αλλα στο οτι οτι γινοταν ομαδικα απο ολες τις ταξεις. Αρχικα ημουν τελειως μονος, καποια στιγμη εκανα λιγο παρεα με ατομα που ηταν κι αυτοι απομονωμενοι. Μερικα ενδεικτικα απο οσα μου εκαναν ηταν αμετρητες σφαλιαρες, να βριζουν οταν λεω κατι και τα κοριτσια να σιχαινονται οταν αναγκαζονται να με ακουμπησουν. Η οικογενεια μου πιστευε οτι αλλαξα απο πολυ ζωηρος να γινω πολυ ησυχος και αντικοινωνικος επειδη μεγαλωσα και ηταν ο χαρακτηρας μου και δεν ασχοληθηκαν ποτε με αυτο το κομματι αλλα με αφησαν στην μοιρα μου αφηνοντας με μονο μου συνηθως στο δωματιο μου οταν οι αλλοι περναγαν καλα. Καποια στιγμη ειχαν ξεχασει τελειως οτι καποτε σαν παιδι υπηρξα φυσιολογικος και χαρουμενος

    Ολα αυτα, η απορριψη που ενιωσα απο ολα τα περιβαλλοντα σαν παιδι μου δημιουργησαν κοινωνικο αγχος το οποιο με εκανε να ειμαι πολυ ησυχος το οποιο κρατησε χρονια αργοτερα. Στον στρατο με εβγαλαν αοπλο λογω αγχωδους διαταραχης. Θυμαμαι παντα ενιωθα μοναξια ακομα και οταν ηταν πολυς κοσμος τριγυρω μου. Στην σχολη καταφερα με δυσκολια να κανω μερικους φιλους. Μετα στις δουλειες παντα με θεωρουσαν περιεργο επειδη δεν κοινωνικοποιουμουν οπως οι αλλοι. Παρολαυτα με την παροδο των ετων και επειδη το κοινωνικο μου αγχος ηταν επικτητο λογω της απορριψης και οχι στοιχειο του χαρακτηρα μου, εχω καταφερει πολλα χρονια μετα και πλησιαζοντας τα 35 να το αποβαλλω σε μεγαλο ποσοστο αφου βρηκα σε καποια ατομα απο τους χωρους που συναναστρεφομαι την αναγνωριση που ποτε δεν ελαβα ως παιδι καιεφηβος.

    Ολη αυτη η ιστορια ομως, τα τριαντα χρονια απολυτης μοναξιας συν τη δυσκολια προσεγγισης του αντιθετου φυλου με εκαναν να μην εχω ποτε εμπειρια με κοπελα παρα μονο μικροεμπειριες δηλαδη αρχικα ραντεβου αποτυχημενα, μετα μερικα επιτυχημενα που κατεληγαν σε φιλι αλλα τελειωναν εκει. Μετα καποιες σεξουαλικες εμπειριες ειτε της μιας βραδιας ειτε στην καλυτερη μερικων εβδομαδων. Παντα με εγκατελειπαν πρωτες. Σε ολο αυτο σιγουρα τα παλια χρονια εφταιγε σε μεγαλο ποσοστο το κοιωνικο αγχος, ομως οχι μονο αυτο, ισως και η εμφανιση μου δεν ηταν τοσο καλη για να προσελκυω ευκολα γυναικες. Οσες γυναικες ειχα εμπειρια μου ελεγαν οτι ειμαι πολυ ωραιος. Εμενα αυτο με ανεβαζε και ενιωθα ωραια, ολη αυτη η απορριψη που ελαβα μικρος με τα κοριτσια να σιχαινονται να με ακουμπησουν με εκανε να γινω ναρκισσος. Παρολαυτα αυτες οι γυναικες ηταν λιγες, καποιες ηταν ωραιες μεν αλλα λιγες. Εψαχνα σε μπαρακια, σε φιλες φιλων και στο ιντερνετ. Το 90% των εμπειριων μου ηταν απο ιντερνετ. Οι περισσοτερες δεν ειχαν εκδηλωσει ποτε ενδιαφερον για σχεση εκτος αν ηταν ασχημες η χοντρουλες. Ελαχιστες ειπαν οτι ηθελαν σχεση και εδειξαν να τους αρεσω πολυ, ομως καποια στιγμη με παραταγαν χωρις κανεναν σοβαρο λογο. Εμενα αυτο παντα με καταρακωνε γιατι αφενος μια επιβεβαιωση που μου εδιναν, την επαιρναν πισω με τον πιο ψυχρο τροπο και εφετερου καθε φορα πιστευα οτι θα βγω απο την μοναξια μου και θα γινω φυσιολογικος ανθρωπος οπως ολοι τριγυρω μου, να μπορω και εγω να πηγαινω καπου και να μην ειμαι θλιμμενος ενω ολοι οι αλλοι ειναι χαρουμενοι γιατι εχουν τους δικους τους ανθρωπους. Επισης ισως λογω οχι τοσο καλης εξωτερικης εμφανισης οι γυναικες που προσεγγιζω δεν ειναι και τοσο πολλες οποτε δεν εχω την δυνατοτητα μεσα απο την συνεχη προσπαθεια να βρω κατι καλο και επισης οι αποτυχιες με κανουν ακομα χειροτερα ψυχολογικα απο πριν. Στα 20 μου δεν ειχα νιωσει πως ειναι το γυναικειο αγγιγμα, το να σε θελει μια γυναικα που σου αρεσει, να μην σε σιχαινεται οπως με σιχαινονταν οταν ημουν παιδι, και τοτε δεν με πειραζε τοσο. Ομως καθε φορα που παιρνω ενα δειγμα της γυναικειας συντροφιας και μετα το παιρνουν πισω με τον πιο ψυχρο τροπο βλεπω ποσο κενη ειναι η ζωη που εκανα πριν

    34 χρονια ζωης λοιπον για να φτασω στο σημερα με κταθλιψη χωρις να με εχει αγαπησει καμια γυναικα εκτος απο μερικες στιγμες σεξουαλικης απολαυσης, να μην εχω κανεναν πραγματικο φιλο, να μην εχω ερωτευτει ποτε μου, οσες μικρες αλλα ομορφες εμπειριες ειχα με γυναικες να καταληγουν να τις πληρωνω επι δεκα σε θλιψη, να μην εχω κανει την ζωη μου οπως τοσοι εφηβοι και ζωντας, με την ηλικια μου να μεγαλωνει γρηγορα και χωρις σταματημο, εχοντας χασει καθε ευχαριστηση απο δραστηριοτητες που παλια με ευχαριστουσαν και εχοντας μοναδικο λογο για να ζω την μανα μου, ερχομαι και ρωταω την φυση. Γιατι ολα αυτα? Τι αξιζε που εζησα αυτα τα χρονια? Μηπως θα ηταν καλυτερα να μην ειχα γεννηθει? Ακουγα συμβουλες απο συγγενεις να διαιωνισω το ειδος μου και σκεφτομουν, για ποιο λογο. Δεν εχει νοημα να γεννηθει ενας τετοιος ανθρωπος. Ακουγοντας προσφατα ενα γνωστο τραγουδι που λεει such a lonely day shouldn't exist, σκεφτηκα οτι ταιριαζαν το 95% των ημερων που ζω οποτε αλλαξα λιγο τον στιχο σε such a lonely life shouldn't exist
    Φίλε μου εγώ στο δημοτικό βίωσα μπουλινγκ, περισσότερο ψυχολογικό το ίδιο και στο λύκειο. Γυναίκα δεν είχα ποτέ μα ποτέ και είμαι στα 34 μου σαν εσένα ίδια ηλικία!!

  5. #5
    Quote Originally Posted by andreas86 View Post
    Φίλε μου εγώ στο δημοτικό βίωσα μπουλινγκ, περισσότερο ψυχολογικό το ίδιο και στο λύκειο. Γυναίκα δεν είχα ποτέ μα ποτέ και είμαι στα 34 μου σαν εσένα ίδια ηλικία!!
    Πιστευεις οτι ευθυνεται το bullying γι αυτη την κατασταση που δεν ειχες κοπελα? Ειχες και κοινωνικο αγχος μετα το δημοτικο?

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Λες ότι σου λείπει η συντροφικότητα αλλά δεν μας λες τι πάει στραβά. Με τα χρόνια από ότι κατάλαβα ξεκόλλησες και κάνεις γνωριμίες. Κάτι ψιλά λες για το ότι έγινες νάρκισσος και κάτι ότι πιο πολύ σε κοιτάνε οι χοντρές και οι ασχημούλες. Και μετά λες ότι ενώ έχεις κάνει κάποιες φάσεις αλλά και κάτι λίγων βδομάδων οι άλλες κόβουν πέρα. Γιατί λοιπόν κόβουν πέρα; Τι κάνεις λάθος; Λες για συντροφικότητα κι ότι δεν μπορείς την μοναξιά, αλλά λες μετά για επιφανειακά πράγματα τύπου εμφάνιση. Δεν λες θες κάποια να έχετε συνεννόηση, να περνάτε καλά, να υπάρχει συναίσθημα. Δεν τις εκτιμούσες, ζητούσες κάτι καλύτερο να σε ανεβάζει, τι κόμπλεξ τους έβγαζες ή που το αποδίδεις εσύ που όλες φεύγαν πρώτες;

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Επίσης κάπου λες ότι έχεις κάνει γνωριμίες από συναδέλφους, γνωστούς γνωστών κτλ και κάπου αλλού ότι το 90% των γνωριμιών ήταν από ίντερνετ. Το να ψάχνεις σύντροφο στο ίντερνετ, ειδικά σε site γνωριμιών, είναι σαν να ψάχνεις λαχανικά σε ψαράδικο. Λογικό να πηγαίνουν τα πράγματα στραβά μετά.

    Να σε ρωτήσω και κάτι τελευταίο. Λες ότι σταδιακά ξεπέρασες τα μεγάλα άγχη και φοβίες, γνωρίζεις κόσμο, για την ακρίβεια γράφεις "και επειδη το κοινωνικο μου αγχος ηταν επικτητο λογω της απορριψης και οχι στοιχειο του χαρακτηρα μου, εχω καταφερει πολλα χρονια μετα και πλησιαζοντας τα 35 να το αποβαλλω σε μεγαλο ποσοστο αφου βρηκα σε καποια ατομα απο τους χωρους που συναναστρεφομαι την αναγνωριση που ποτε δεν ελαβα ως παιδι καιεφηβος."

    Και στην τελευταία παράγραφο γράφεις ότι δεν έχεις "κανεναν πραγματικο φιλο" και δεν έχεις ερωτευτει ποτε σου.
    Αυτά που τα αποδίδεις; Μήπως ξεπέρασες σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικό άγχος αλλά σου έχει μείνει η ανάγκη αναγνώρισης και ένας φόβος να "εκτεθείς" και να συνδεθείς με άτομα;

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2016
    Posts
    2,354
    Quote Originally Posted by psycho22 View Post
    Πιστευεις οτι ευθυνεται το bullying γι αυτη την κατασταση που δεν ειχες κοπελα? Ειχες και κοινωνικο αγχος μετα το δημοτικο?
    Θυμάμαι τον εαυτό μου φοβισμένο από την πρώτη τάξη του δημοτικού, σαν να έγινε σήμερα ακόμα και στο νηπιαγωγείο θυμάμαι πράγματα! Ίσως ένα μέρος ευθύνεται το μπουλινγκ, αλλά από μικρός είμαι ντροπαλός και πάντα νιώθω ότι έχω στο κούτελο μου την λέξη θύμα, χωρίς να δώσω αιτία με κορόιδευαν!!!

  9. #9
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Λες ότι σου λείπει η συντροφικότητα αλλά δεν μας λες τι πάει στραβά. Με τα χρόνια από ότι κατάλαβα ξεκόλλησες και κάνεις γνωριμίες. Κάτι ψιλά λες για το ότι έγινες νάρκισσος και κάτι ότι πιο πολύ σε κοιτάνε οι χοντρές και οι ασχημούλες. Και μετά λες ότι ενώ έχεις κάνει κάποιες φάσεις αλλά και κάτι λίγων βδομάδων οι άλλες κόβουν πέρα. Γιατί λοιπόν κόβουν πέρα; Τι κάνεις λάθος; Λες για συντροφικότητα κι ότι δεν μπορείς την μοναξιά, αλλά λες μετά για επιφανειακά πράγματα τύπου εμφάνιση. Δεν λες θες κάποια να έχετε συνεννόηση, να περνάτε καλά, να υπάρχει συναίσθημα. Δεν τις εκτιμούσες, ζητούσες κάτι καλύτερο να σε ανεβάζει, τι κόμπλεξ τους έβγαζες ή που το αποδίδεις εσύ που όλες φεύγαν πρώτες;
    Ξεκολλησα απο το κοινωνικο αγχος γιατι πλεον νιωθω οτι μπορω να προσελκυσω το ενδιαφερον καποιου σε συζητηση και να τον κανω να γελασει κατι που σε ολα τα περιβαλλοντα μου με ειχαν πεισει απο παιδι οτι ημουν ανικανος και μετα μου κολλαγαν ολοι ταμπελες οτι ειμαι λιγομιλητος/εσωστρεφης κτλ. Τα χω ξεπερασει αυτα ομως δεν σημαινει οτι δεν μου εχει αφησει αλλα ψυχολογικα προβληματα οπως ο ναρκισισμος και η αναγκη για αποδοχη. 20 χρονια αφυσικης ζωης μεσα στο αγχος, την απορριψη και την μοναξια δεν ξεπλενονται ετσι απλα.

    Το τι φταιει δεν το ξερω, σιγουρα εφοσον εχω μια Α εμφανιση και προσεχω πολυ τον εαυτο μου χωρις να λεω οτι ειμαι κουκλος θελω κατι αντιστοιχο. Οχι απαραιτητα σαν εμενα. Εστω μια κοπελα μετρια να προσεχει στοιχειωδως την εμφανιση της. Μια κοπελα ομως με παρα πολλα κιλα ή αντικειμενικα ασχημη δεν με εξιταρει για να την ερωτευτω. Επισης το οτι νοιαζεται πολυ για μενα μια τετοια κοπελα ειναι επειδη δεν μπορει να βρει κατι αντιστοιχο και ερωτευεται ευκολα, οπως θα εκανα και εγω αν με προσεγγιζε ας πουμε μια barwoman/μοντελο ετσι πανε αυτα. Δεν ειναι λοιπον κατι πραγματικο που λες οτι κοιταω επιφανειακα, ισως και αυτες κοιτουσαν επιφανειακα γιατι θα μπορουσαν να βρουν καποιον πιο κοντα τους εμφανισιακα

    Με εχουν προσεγγισει και κοπελες που μου αρεσαν μεχρι και αρκετα ωραιες, αυτες ηταν που με αφηναν πρωτες. Καποιες εδειχναν ξεκαθαρα οτι ηθελαν μονο σεξ και μαλιστα εφημερο απο εμενα. Και καποιες που ηταν και μαλιστα απο τις πιο ωραιες εδειχναν οτι τους αρεσω παρα πολυ και εμφανισιακα και σαν παρεα, καναμε γλωσσοφιλα σε κανα δυο ραντεβου και μετα ενω μου ελεγαν τα σχεδια τους για το μελλον και τι θα καναμε μαζι ξαφνικα χανονταν χωρις να δινουν μια αιτιολογηση σοβαρη. Τα πρωτα μου ραντεβου τα εχανα κυριως λογω κοινωνικου αγχους, τωρα ομως αυτο δεν υπαρχει, και δεν πιστευω οτι ειναι μια συγκεκριμενη αιτια γιατι τα ψυχολογικα προβληματα που εχω τα κρυβω καλα και βγαζω τον πιο καλο μου εαυτο

  10. #10
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Επίσης κάπου λες ότι έχεις κάνει γνωριμίες από συναδέλφους, γνωστούς γνωστών κτλ και κάπου αλλού ότι το 90% των γνωριμιών ήταν από ίντερνετ. Το να ψάχνεις σύντροφο στο ίντερνετ, ειδικά σε site γνωριμιών, είναι σαν να ψάχνεις λαχανικά σε ψαράδικο. Λογικό να πηγαίνουν τα πράγματα στραβά μετά.

    Να σε ρωτήσω και κάτι τελευταίο. Λες ότι σταδιακά ξεπέρασες τα μεγάλα άγχη και φοβίες, γνωρίζεις κόσμο, για την ακρίβεια γράφεις "και επειδη το κοινωνικο μου αγχος ηταν επικτητο λογω της απορριψης και οχι στοιχειο του χαρακτηρα μου, εχω καταφερει πολλα χρονια μετα και πλησιαζοντας τα 35 να το αποβαλλω σε μεγαλο ποσοστο αφου βρηκα σε καποια ατομα απο τους χωρους που συναναστρεφομαι την αναγνωριση που ποτε δεν ελαβα ως παιδι καιεφηβος."

    Και στην τελευταία παράγραφο γράφεις ότι δεν έχεις "κανεναν πραγματικο φιλο" και δεν έχεις ερωτευτει ποτε σου.
    Αυτά που τα αποδίδεις; Μήπως ξεπέρασες σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικό άγχος αλλά σου έχει μείνει η ανάγκη αναγνώρισης και ένας φόβος να "εκτεθείς" και να συνδεθείς με άτομα;
    Δεν εχω μεγαλο κοινωνικο κυκλο λογω των προβληματων που περασα. Παντως εχω δει ομορφες ή και κανονικες κοπελες στο ιντερνετ που φαινονταν σοβαρες (ασχετα αν εκαναν φασεις ή σεξ μαζι μου και μετα με παραταγαν). Εχω συναντησει και περιεργες καταστασεις με αφυσικη συμπεριφορα αλλα εχω δει τετοιες και απο γνωστες φιλων αλλα και απο πεσιμο σε μπαρ. Και στους 3 χωρους υπαρχει καθε καρυδιας καρυδι. Επισης αν καποιος δεν εχει γνωστους δεν σημαινει οτι πρεπει να πεθανει μονος του.

    Η αναγκη αναγνωρισης μου εχει μεινει σιγουρα. Το αγχος ξεπεραστηκε σταδιακα αλλα για να φτασει σε ικανοποιητικο βαθμο εγινε μετα τα τριαντα. Μετα τα τριαντα δεν υπαρχουν οι ιδιες ευκαιριες. Εχω βρει ανθρωπους να με αναγνωρισουν, ειναι ελαχιστοι φιλοι, συναδελφοι και τα λοιπα που ομως ενω εκτιμησαν την αξια μου δεν ειναι οτι θα εκαναν τα παντα για μενα. Εμενα ειναι πολυ του χαρακτηρα μου να βοηθαω ανθρωπους, ειμαι πολυ πιστος σε φιλια και σε ερωτες. Ομως με την απορριψη που εχω λαβει αυτο δεν μου βγαινει πια, οπως με επεισαν οτι δεν εχω αξια να μου δωσει καποιος τον χρονο του ετσι και εγω δεν μπορω να δωσω ευκολα πια

    Επισης οταν πηγαινε καλα μια γνωριμια με κοπελα που μου αρεσε και μετα απο γλωσσοφυλα ή σεξ ειχα εμφανεις ελπιδες ημουν πολυ καλα, ξεχνουσα αγχος, θλιψη τα παντα, ενιωθα φυσιολογικος ανθρωπος και ενιωθα οτι οσα περασα ηταν ενας παλιος εφιαλτης και εκανα ονειρα για το μελλον. Οταν ομως μετα ερχοταν η ξαφνικη αδικαιολογητη απορριψη γινομουν 10 φορες χειροτερα απο πριν. Ενιωθα οτι καποιος μου εδινε το χερι να με βγαλει απο τον γκρεμο και μετα μου αφηνε το χερι για να πεσω ακομα πιο βαθια

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2014
    Posts
    2,744
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Επίσης κάπου λες ότι έχεις κάνει γνωριμίες από συναδέλφους, γνωστούς γνωστών κτλ και κάπου αλλού ότι το 90% των γνωριμιών ήταν από ίντερνετ. Το να ψάχνεις σύντροφο στο ίντερνετ, ειδικά σε site γνωριμιών, είναι σαν να ψάχνεις λαχανικά σε ψαράδικο.
    https://argolikos.gr/katastima/
    υπερβολικη σε βρισκω

  12. #12
    Quote Originally Posted by andreas86 View Post
    Θυμάμαι τον εαυτό μου φοβισμένο από την πρώτη τάξη του δημοτικού, σαν να έγινε σήμερα ακόμα και στο νηπιαγωγείο θυμάμαι πράγματα! Ίσως ένα μέρος ευθύνεται το μπουλινγκ, αλλά από μικρός είμαι ντροπαλός και πάντα νιώθω ότι έχω στο κούτελο μου την λέξη θύμα, χωρίς να δώσω αιτία με κορόιδευαν!!!
    Αυτο δεν σου εχει δημιουργησει καταθλιψη? Εγω αρχικα ημουν καλα, ειχα συμβιβαστει παρολο που εβλεπα παντου ωραιες παρεες και ωραια ζευγαρια, ελεγα οτι εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους και πρεπει να ειμαι μονος. Ομως ειδικα οταν ξεπερασα το αγχος και οταν ειχα και καποιες εμπειριες με κοπελες, επαθα σοκ, επαιρνα μια γευση απο το πως ειναι η αληθινη ζωη και αισθανομουν ποσο ανουσια ειναι η δικια μου. Η καταθλιψη μου γινοταν χειροτερη οσο εξαλοιφοταν το κοινωνικο αγχος. Απο την αρχη υπηρχε και ανεβαινε σιγα σιγα, ομως τα τελευταια 2 χρονια ξεπεταχτηκε με πολυ γρηγορο ρυθμο.

  13. #13
    Banned
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    778
    Επηρεάζεται πολύ από τους άλλους έχεις κι εσύ οπως πάρα πολλοί ένα κενο μέσα σου κ περιμένεις να στο γεμίσουν οι άλλοι.δε λέω είχες άσχημες εμπειρίες κ σαν μικρό παιδί δεν είχες άμυνες για να προστατευτεί τώρα όμως μεγάλωσες όταν νιώθεις έντονα την αναγκη για σχέση αυτό φενεται όσο κι αν προσπαθείς να το κρύψεις κ είναι απωθητικό. Εγώ στη θέση σου θα πήγαινα σ έναν ψυχολόγο. Πρέπει να μάθεις γιατί σ εγκαταλειπουν κάτι κάνεις λαθος. Αν δεν μάθεις θα συνεχίσεις να το επαναλάμβανεις κ θα συνεχίζεται η ίδια ιστορία.

  14. #14
    Member
    Join Date
    Aug 2019
    Posts
    32
    Δεν ξέρω τι να σου πω για τα άλλα, αλλά όσων αφορά το αντίθετο φύλο θα σου πω πως η πολύ πίεση που νιώθεις εσωτερικά σίγουρα με κάποιο τρόπο βγαίνει αρνητικά προς τις κοπέλες. Επειδή στην ζωή μου υπήρξα πολύ τυχερός με το αντίθετο φύλο, θα σου πω αυτό που μου έλεγαν πάντα όσες κοπέλες είχαν κάνει κάτι μαζί μου. Μου έλεγαν πως αυτό που εν τέλη τις τράβηξε είναι ότι δεν ήμουν λιγούρης. Ήμουν πάντα απλά φιλικός χωρίς όμως να το πηγαίνω καν στο ερωτικό ποτέ. Δεν ήταν ποτέ σίγουρες αν θέλω ή όχι μέχρι που κάναν την κίνηση αυτές. Δεν έκανα καν το πρώτο βήμα ποτέ. Ήμουν φιλικός αλλά ως εκεί μόνο. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι πρέπει να χαλαρώσεις. Να ζεις αδιαφορώντας για το αν θα βρεις κάποια ή όχι. Να εστιάσεις σε άλλα πράγματα που θα σε κάνουν να περνάς καλά και όταν περνάς καλά θα έρθει μόνο του και το ερωτικό. Δεν είναι το ερωτικό το μόνο πράγμα που μας κάνει να περνάμε καλά, υπάρχουν χιλιάδες άλλα. Αν έχεις την πίεση του να βρεις κάποια, αυτή η πίεση βγαίνει και έξω σου και απωθεί. Και φυσικά να ψαχτείς σε θέμα αντιλήψεων. Όλοι πιστεύουμε ότι έχουμε τις τέλειες αντιλήψεις αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Πολλές φορές εκφράζεις μια άποψη και αυτό είναι αρκετό για κάποια για να βάλει ένα τέλος. Βελτιώσου σαν άνθρωπος όπου εντοπίσεις πως ίσως δεν είσαι σωστός.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2016
    Posts
    2,354
    Quote Originally Posted by psycho22 View Post
    Αυτο δεν σου εχει δημιουργησει καταθλιψη? Εγω αρχικα ημουν καλα, ειχα συμβιβαστει παρολο που εβλεπα παντου ωραιες παρεες και ωραια ζευγαρια, ελεγα οτι εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους και πρεπει να ειμαι μονος. Ομως ειδικα οταν ξεπερασα το αγχος και οταν ειχα και καποιες εμπειριες με κοπελες, επαθα σοκ, επαιρνα μια γευση απο το πως ειναι η αληθινη ζωη και αισθανομουν ποσο ανουσια ειναι η δικια μου. Η καταθλιψη μου γινοταν χειροτερη οσο εξαλοιφοταν το κοινωνικο αγχος. Απο την αρχη υπηρχε και ανεβαινε σιγα σιγα, ομως τα τελευταια 2 χρονια ξεπεταχτηκε με πολυ γρηγορο ρυθμο.
    Και εγώ τα τελευταία 2-3 χρόνια είναι τα χειρότερα, κατάθλιψη δεν μπορώ να πω ότι έχω ακριβώς, έχω αλλαγές στην διάθεση μου, εκεί που μπορεί να είμαι τρεις μέρες καλά της άλλες 4 μπορεί να είμαι σε μεγάλη θλίψη που να θέλω να πεθάνω!!;

Page 1 of 7 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Παλιό bullying, άγχος, κατάθλιψη κτλ κτλ
    By Elusurpador in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 19
    Last Post: 17-09-2020, 03:18
  2. Κατάθλιψη & Κοινωνικό άγχος
    By Aliki009 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 9
    Last Post: 21-08-2020, 20:06
  3. Φοβίες-Άγχος-ΙΨΔ-Κατάθλιψη-Μοναξιά
    By Astrolavos in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 23-08-2015, 03:52
  4. Κοινωνικό άγχος
    By Henry-C2H5OH in forum Κοινωνικό Άγχος-Φοβία
    Replies: 10
    Last Post: 06-05-2013, 12:32
  5. κοινωνικό άγχος
    By sirkam in forum Κοινωνικό Άγχος-Φοβία
    Replies: 5
    Last Post: 24-06-2012, 23:57

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •