Δεν ξέρω τι να κάνω?

[hlias1988]

εμενα η ψυχιατρος μου ειπε οτι η ολανζαπινη δεν ειναι εθιστικη...
βεβαια μπαινω στο ιντερνετ και αλλα διαβαζω...

[tzimani]

Κι εγώ δε νομίζω να είναι. Νομίζω οι βενζοδιαζεπίνες είναι εθιστικές. Είμαι κι εγώ αγχωτικός και γαμησετα. Μόλις γύρισα από εξετάσεις αίματος. Έκανα ένα τσιγάρο και ήπια λίγο καφέ και είμαι καλύτερα. Σε λίγο θα ξυπνήσουν οι δικοί μου να τους δώσω το πρωινό τους.

[tzimani]

Με έπιασαν τα κλάματα πάλι. Πριν λίγο είχα τέτοιο άγχος που κρύωνα έτρεμα ολόκληρος με το καλοριφέρ στο τέρμα.

[hlias1988]

ελα ρε φιλε μην κλαις! εκτος απο εμας δεν εχεις καπου να στηριχθεις? συγγενεις κτλ?
δεν ειμαι καλο σε συμβουλες απλα οκ! ανθρωπινα!
εγω καπνιζω ενα καπνο σε 1.5 2 μερες... καφε και τσιγαρο ειμαι...
απο τις 1 η ωρα που ξυπνησα εχω κανει πανω απο 12 τσιγαρα...αλλα εγω κανω τα μισα.. δεν τα κανω ολοκληρα...

[tzimani]

Έχω συγγενείς ναι. Αλλά και πάλι φοβάμαι πολύ.

[hlias1988]

δεν ξερω εαν σου αρεσει ... εαν το βρησκεις περιττο.. αλλα μονο με αυτο το τραγουδι μπορω να σου απαντησω...
ειναι απο iron maiden το fear is the key!

Ζούμε τις ζωές μας μες στον πυρετό
Μέσα σε έναν ιδρώτα φόβου πνιγηρό
Μέσα στον καύσωνα της νύχτας πάρα πολλά μπορείς να νιώσεις
Μέσα στον καύσωνα της νύχτας ουρλιάζω
Κάτω τα χέρια σας!

Θυμάμαι μια εποχή που χρησιμοποιήσαμε και καταχραστήκαμε
Και μάταια πολεμήσαμε όλες μας τις μάχες
Θυμάμαι μια εποχή που πιστεύαμε πως το πάθος ήταν δωρεάν
Μες στην καρδιά της νύχτας, φλεγόμενα κορμιά

Ζούμε μες στον πυρετό

Ακούω της καρδιάς σας τον κρυφό παλμό
Μπορώ να ακούσω τις βουβές κραυγές σας
Τα παιδιά έχουν χάσει την ελευθερία τους
Και κανείς δεν νοιάζεται ώσπου κάποιος διάσημος να πεθάνει

Θυμάμαι μια εποχή που χρησιμοποιήσαμε και καταχραστήκαμε
Και μάταια πολεμήσαμε όλες μας τις μάχες
Θυμάμαι μια εποχή που πιστεύαμε πως το πάθος ήταν δωρεάν
Μέσα στην καρδιά της νύχτας, φλεγόμενα κορμιά

Ζούμε μες στον πυρετό
Ζούμε μες στον πυρετό

Τώρα ζούμε, μέσα σε έναν κόσμο ανασφάλειας
Ο φόβος είναι το κλειδί, γι' αυτό που θέλετε να γίνετε
Δεν σας πέφτει λόγος1
Η πλειοψηφία περνάει το δικό της
Υστερείτε αριθμητικά εμπρός στους μπάσταρδους
Μέχρι την ημέρα που θα πεθάνετε

Ακούω της καρδιάς σας τον κρυφό παλμό
Μπορώ να ακούσω τις βουβές κραυγές σας
Ω, είστε απλά μέσα στα ψέματα, ψέματα και ψέματα

Τα παιδιά έχουν χάσει την ελευθερία τους
Και κανείς δεν νοιάζεται ώσπου κάποιος διάσημος να πεθάνει
Συνεχίζετε να λέτε ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα
Και ψέματα και ψέματα και ψέματα
Αχ, αχ, αχ

Θυμάμαι την εποχή που χρησιμοποιήσαμε και καταχραστήκαμε
Αχ, ήταν όλα ψέματα
Θυμάμαι την εποχή που πιστεύαμε πως το πάθος ήταν δωρεάν
Αχ, ήταν όλα ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα
Και ψέματα και ψέματα

Αφουγκραστείτε τη νύχτα
Ζούμε μες στον πυρετό
Ζούμε μες στον πυρετό
Ζούμε μες στον πυρετό

Τώρα ζούμε μέσα σε έναν κόσμο παράνοιας
Ο φόβος αποτελεί το κλειδί, γι' αυτό που θέλετε να γίνετε
Δεν σας πέφτει λόγος, η πλειοψηφία περνάει το δικό της
Υστερείτε αριθμητικά εμπρός στους μπάσταρδους
Μέχρι την ημέρα που θα πεθάνετε

[tzimani]

Φοβάμαι και τον κορωνοιο. Μια θεία μου προσέχει τη μαμά όταν πάμε νοσοκομείο. Αν την κολλήσει τίποτα?? Αν την κολλήσουμε εμείς τίποτα?? Αν κολλήσει ο μπαμπάς τίποτα δεν θα του κάνουν μια μικρή ακόμα επέμβαση που έχει που πρέπει όμως να γίνει σχετικά σύντομα. Δεν ξέρω ρε παιδιά έπεσαν όλα μαζί. Νομίζω πως θα αντέξω αλλά τι γίνεται αν όλα πάνε στραβά??

Αυτά τα σκεφτόμουν και πριν κόψω το χάπι μην με αποπαιρνετε. Μέχρι τώρα όλα πήγανε καλά αλλά φοβάμαι μην στραβωσουν στο τέλος.

Όσο για μένα αφήστε το. Πικρή ιστορία. Δεν έχω πειράξει μυρμήγκι. Άθελά μου ίσως να έχω πικράνει κάποιους αλλά ηθελημένα ποτέ. Γιατί να τραβάω όλα αυτά?? Τι έκανα για να το αξίζω??

[tzimani]

Έχω λίγες τάσεις εμετού. Φίλε μην κόψεις την ολανζαπινη μόνος σου. Κι εγώ μλκια έκανα... Έπαιρνα μικρή δόση βέβαια. Τώρα θα πάρω τη γιατρό να της το πω.

[Marilou]

Έχω λίγες τάσεις εμετού. Φίλε μην κόψεις την ολανζαπινη μόνος σου. Κι εγώ μλκια έκανα... Έπαιρνα μικρή δόση βέβαια. Τώρα θα πάρω τη γιατρό να της το πω.

Καλημερα

Αυτο να το εκτυπωσεις με κεφαλαιοα γραμματα και το βαλεις καπου να το βλεπεις καθε μερα ολη μερα ...

Και οχι μονο εσυ και ολοι εκεινοι που κατα καιρους λενε οτι να ναι για τα φαρμακα ...

Ειναι αυτο που σου λεγαμε ...Γι αυτο δεν κοβεις μονος σου τελειως αποτομα τα φαρμακα tzimani ....Κατανοουμε οτι μπορεις χωρις αυτα αλλα και η διακοπη με συμβουλη γιατρων να γινεται παντα για να αποφυγεις ολες αυτες τις ανεπιθυμειτες καταστασεις και ταλαιπωρησαι αδικα ..
Δεν εχεις και λιγα για να προσθετης και αλλα ..

Περαστικα και μιλα αμεσως για να συνελθεις οσο πιο γρηγορα γινεται ...
Καταλαβαινεις οτι στην φαση που εισαι δεν εχεις την πολυτελεια ουτε να αρρωστησεις ουτε τιποτα ....

[tzimani]

Καλημερα

Αυτο να το εκτυπωσεις με κεφαλαιοα γραμματα και το βαλεις καπου να το βλεπεις καθε μερα ολη μερα ...

Και οχι μονο εσυ και ολοι εκεινοι που κατα καιρους λενε οτι να ναι για τα φαρμακα ...

Ειναι αυτο που σου λεγαμε ...Γι αυτο δεν κοβεις μονος σου τελειως αποτομα τα φαρμακα tzimani ....Κατανοουμε οτι μπορεις χωρις αυτα αλλα και η διακοπη με συμβουλη γιατρων να γινεται παντα για να αποφυγεις ολες αυτες τις ανεπιθυμειτες καταστασεις και ταλαιπωρησαι αδικα ..
Δεν εχεις και λιγα για να προσθετης και αλλα ..

Περαστικα και μιλα αμεσως για να συνελθεις οσο πιο γρηγορα γινεται ...
Καταλαβαινεις οτι στην φαση που εισαι δεν εχεις την πολυτελεια ουτε να αρρωστησεις ουτε τιποτα ....

Ναι σίγουρα το καταλαβαίνω. Θα την πάρω. Δεν πρόκειται να αρρωστήσω.

[mindcrime]

Λοιπόν άκου να σου πω μια ιστορία. Κάποτε πριν από κάποια χρόνια ήμουν στην Αγγλία έμενα σε σπιταρόνα που την συντηρούσα μόνος μου, ήμουν ερευνητής καριέρας σε πανεπιστημιάρα που μου πρότειναν να γίνω λέκτορας, είχα τα λεφτά μου, έκανα τα ταξίδια μου όλοι θα έλεγαν σουπερ ζωή. Εκτός από εμένα όμως. Εγώ έβλεπα μόνο την κακοκαιρία, το ότι μετά τις 7 δεν κυκλοφορούσε ψυχή, το ότι θα έπρεπε να πάω σε μία σιχαμένη παμπ για να πιω ξύδια και κάποια ημέρα σκεφτόμουν και έλεγα στον εαυτό μου σου αρέσει αυτή η ζωή που κάνεις; Αυτό ονειρευόσουν, αυτό πήρες τώρα; Σε ικανοποιεί είσαι ευτυχισμένος; Και εκεί σκέφτηκα την αυτοκτονία για 1η φορά στη ζωή μου, γιατί πολύ απλά είπα πως είτε θα πρέπει να ζω έτσι μέχρι να πεθάνω, είτε θα πρέπει να γυρίσω Ελλάδα για να νιώσω καλά. Αλλά Ελλάδα πως θα γυρνούσα σαν άνεργος; Και είπα μέσα μου οκ πες πως δεν θα είσαι άνεργος και πως θα έβρισκες δουλειά σε κάποιο εργαστήριο ή εταιρία πως θα ζούσες με 1000-1200 ευρώ; Τι σόι ζωή θα ήταν αυτή. Και όλο αυτό από την πρώτη στιγμή που του σκέφτηκα μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει. Και όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο να εγκλωβίζομαι.

Κάποια ημέρα ενώ έχω κατεβεί Ελλάδα γνωρίζω ένα τύπο που θεωρείται φίλος γιατί είναι άνδρας της κολλητής της πρώην μου, που κάνει μια δουλειά και αρχίζω να τον ακούω για τα προβλήματα της δουλειάς το πόσο μεγάλες επενδύσεις έχει κάνει και το πόσο μικρές είναι οι απολαβές του. Παράλληλα έχω βρει ένα συμφοιτητή μου από τα παλιά ο οποίος είναι στέλεχος σε μία εταιρια τεράστια. Και λέω στον συμφοιτήτη μου του λέω έχω ένα φίλο που έχει εταιρία με τάδε αντικείμενο δεν μπορούμε να τον βοηθήσεις να κάνει συνεργασία με την εταιρία σου; Είναι δύσκολο; Μου λέει όχι, θα το κυνηγήσω και θα σου πω. Πραγματικά μετά από δύο ημέρες με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει θέλετε να έρθετε με τον φίλο σου να συζητήσουμε την όποια συνεργασία προκύψει; Του λέω θα του το πω και θα έρθουμε. Παίρνω τον απογοητευμένο και του λέω κοίταξε να δεις έχω φίλο που είναι στέλεχος στην τάδε εταιρία και πιστεύω πως μπορείτε να συνεργαστείτε, δεν ξέρω του λέω αν χρειάζεται επένδυση από μέρους σου και πόσο θα είναι το κόστος αυτής, εγώ πάντως αν θες σε φέρνω σε επαφή. Και αφού μου εξηγεί ο φίλος περί τα επενδύσεως και ότι αν μου δίνει αυτά τα νούμερα γίναμε, πηγαίνουμε στην εταιρία και τους έχω να συζητάνε και εγώ απλός παρατηρητής. Τέλος πάντων βρίσκουν χρυσή τομή και ξεκινάνε την συνεργασία.
Ο περισσότερο ευνοημένος από όλους ξέρεις ποιος ήταν από το πουθενά; Εγώ! Χωρίς να επενδύσω μία, βρέθηκα μέτοχος σε μία εταιρία που αντιλαμβάνομαι το αντικείμενο της πλέον στο έπακρον με πολύ καλές απολαβές, θα έλεγα εξωπραγματικές για τα Ελληνικά δεδομένα. Και όλα έγιναν τυχαία, ήθελα να γυρίσω Ελλάδα, αλλά δεν θα περίμενα ποτέ ότι η ζωή μου θα είχε τέτοια τροπή και όλα έγιναν επειδή ήρθαν σε επαφή δύο φίλοι μου. Και όλα έγιναν εντελώς τυχαία ή επειδή οι συγκυρίες ήρθαν έτσι. Να βλέπεις τώρα; Γράφω τα μηνυματάκια μου εδώ μέσα από το γραφείο μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Εσύ ξέρεις τι πρόβλημα έχεις και όχι μόνο εσύ αλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιείτε το παρελθόν ως οδηγό για το μέλλον, το οποίο είναι κακό γιατί σου δημιουργείται η πεποίθηση πως αφού έχει περάσει τόσος καιρός και είναι έτσι, έτσι θα είναι και σήμερα, έτσι θα είναι και αύριο, έτσι θα είναι και μετά από ένα μήνα. Ενώ η ζωή αλλάζει άρδην από μία απλή σκέψη, του πχ να φέρω σε επαφή δύο ανθρώπους χωρίς να έχω την πρόθεση να κερδίσω κάτι προσωπικά εγώ, εγώ είχα τη πρόθεση να βοηθήσω τον έναν από τους δύο, ο άλλος είναι φτιαγμένος από μόνος του. Τα καταλαβαίνεις αυτά που σου λέω;

Αν λειτουργούσα όμως με την λογική α είμαι εγκλωβισμένος και δεν θέλω να δω κανέναν, δεν σκέφτομαι κανέναν, δεν, δεν, δεν, στο τέλος δεν θα γινόταν τίποτα, εγώ θα ήμουν Αγγλία (αν ζούσα ακόμα, δεν το ξέρω) ο άντρας της κολλητής της πρώην μου θα έκλαιγε ακόμα την μοίρα του και η ζωή συνεχίζεται....

Η αρνητικότητα και οι υποθετικές αρνητικές σκέψεις δεν βοήθησαν και δεν πρόκειται να βοηθήσουν ποτέ μα ποτέ κανέναν! Αν πάνε στραβά; Με αυτή την λογική του αν, θα έπρεπε και εγώ να σκεφτώ αποκλείεται αν τους φέρω σε επαφή να προκύψει κάτι, οπότε ας μην τους φέρω σε επαφή καθόλου. Δεν είδα όμως την αρνητική πλευρά, είδα πως πρέπει να το πω στον φίλο μήπως μπορεί να βοηθήσει και από εκεί και πέρα ότι γίνει. Δεν μπορώ να ελέγξω το τι μπορεί να γίνει, μπορώ όμως το αναγκαίο να το κάνω πράξη δηλαδή την αρχική ερώτηση θα μπορουσατε να συνεργαστείτε ή είναι ανέφικτο;

Με τα αν δεν πάει κάνεις μπροστά, γιατί τα περισσότερα με πεσμένη ψυχολογία είναι βέβαιο πως θα έχουν αρνητικότητα.

[tzimani]

Ελπιδοφόρο όλο αυτό. Τι να πω. Ίσως το καλό με περιμένει στη στροφή. Ίσως δεν ήρθε ακόμα η σειρά μου.

[tzimani]

Εγώ θυμήθηκα ένα άλλο περιστατικό. Από την παιδική μου ηλικία που αντικατοπτρίζει το σήμερα και το ότι ίσως είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου.

Το περιστατικό αφορά εμένα κι έναν Ξαδερφο ο οποίος προχώρησε στη ζωή του. Βέβαια κατέληξε χωρισμένος αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Ήμασταν μικροί και είχαμε πάει οικογενειακώς σε μια παραλία να περάσουμε την ημέρα. Θέλαμε να κάνουμε βουτιά από έναν βράχο. Όχι ψηλό δύο μέτρα το πολύ. Ανεβήκαμε κι οι δυο στον βράχο. Εκείνος χαλαρά δίνει μια και πέφτει. Εγώ πάγωσα. Από κάτω το έβλεπα εύκολο. Αλλά όταν ανέβηκα πάνω να σου ο δικός σου χέστηκε πάνω του.

Με παρακαλούσανε από κάτω. Πέσε πέσε πέσε. Με τα πολλά έπεσα και μετά μου άρεσε και το έκανα άνετα. Αλλά στην αρχή δείλιαζα. Το ίδιο πριν κάνω σεξ πρώτη φορά. Γι'αυτό έκανα σεξ με κοπέλα πρώτη φορά στα 26. Πάλι μου έλεγαν, κάνε κάνε κάνε.

Πάντα με πιάνει αυτός ο φόβος σε κάθε τι καινούριο.

Σαν να φοβάμαι τη ζωή. Το ίδιο πχ με μεταπτυχιακό. Δείλιαζα να κάνω και τελικά δεν έκανα τίποτα.

Φοβάμαι να ανοιχτώ δε ξέρω. Τώρα έμεινα με το βασικό πτυχίο.

Παίζει να είμαι και τέρμα ανώριμος. Φοβάμαι τη ζωή και τα φρενάρω όλα. Μετά όμως λέω ααα δεν ήταν τίποτα. Ας το ξανακάνω κατάλαβες. Όπως τότε στο βράχο.

Ίσως βέβαια να μου αρέσει να ασχολούνται μαζί μου. Και να με προσέχουν. Να νιώθω ότι είναι κάποιος εκεί για μένα. Ένα προστατευτικό δίχτυ.

Δε ξέρω ρε γμτ. Μια είμαι σκληρός σαν βράχος, μια λιώνω σαν το κερί.

Μια ψυχολόγος μου είπε ότι είμαι μαζοχα. Ότι μου αρέσει να υποφέρω.

[tzimani]

Κάνω τσιγάρα με άδειο στομάχι και μου έρχεται να κάνω εμετό. Αλλά έτσι κάνω κι εγώ όταν αγχωνομαι. Είναι ίσως σημάδι ότι συνέρχομαι. Πάντα μετά από κατάθλιψη έτσι συνέρχομαι. Μου έρχεται εμετός και κλάμα. Πριν έκλαιγα έκλαιγα έκλαιγα. Νομίζω είναι καθαρτικό το κλάμα. Βέβαια στενοχωριουνται οι δικοί μου αλλά τι να κάνω?? Κάπου κι εγώ πρέπει να ανοιγομαι.

Άντε νομίζω καλά με λένε μαλακα. Είμαι μλκς τελικά.

[hlias1988]

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι βριζεις ετσι τον ευατο σου... δεν χρειαζεται να απαντησεις.. μια παρατηρηση εκανα...