Θα ήθελα μια γνώμη...

[Olya]

Εγώ θα σου έλεγα να ηρεμήσεις. Να χαλαρώσεις. Δεν σε έχουν πάρει τα χρόνια. Είσαι μια χαρά. Όλα είναι καλά μην ανησυχείς θα βρεις τον δρόμο σου. Καλύτερα να πηγαίνεις κάπου αργά παρά να πηγαίνεις στο τίποτα γρήγορα. Δεν φταίει ούτε η Ελλάδα ούτε οι γονείς σου. Θα σου έλεγα μέχρι να βρεις δουλειά που θα αργήσει λίγο η αλήθεια είναι στην εποχή μας, να πας σε μια ταχύρυθμη σχολή ονυχοπλαστικης πχ η ότι άλλο σ αρέσει. Τα νύχια να ξέρεις έχουν πολλά λεφτά πλέον όλες σχεδόν έχουν φτιαγμένα νύχια. Θα βγάζεις κάποια λεφτά και θα ασχολείσαι και με Κατι. Σκέψου το

[maragel]

Καλημέρα!εγώ θα σου πρότεινα, όσο ψάχνεις για δουλειά να συνεχίζεις να σπουδάζεις για να βρίσκεσαι σε εγρήγορση...πχ μπορείς να ψάξεις για μεταπτυχιακά ή κατατακτήριες σε άλλη σχολή (οποία να ναι ,να σου αρέσει) ,μπορείς να κάνεις σεμινάρια για ειδική αγωγή ( για να μπορείς να ασχοληθείς κ με μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες) ή ίσως κάποια ξένη γλωσσα...
Με αυτόν τον τρόπο και σε εγρήγορση θα μένεις ,θα βρεις ένα νόημα, και θα εμπλουτίσεις το βιογραφικό σου δίνοντας σου καλύτερες πιθανότητες για δουλειά στο μέλλον...

[Art_Phil]

anivia
δεν είναι μόνο η δύσκολη κατάσταση που περνάμε όλοι τόσο στα θέματα δουλειάς όσο και αυτές τις μέρες με την καραντίνα. Είναι και το μεταβατικό στάδιο από τη φοιτητική ζωή στον εργασιακό χώρο. Είναι πολύ μεταβατικό στάδιο, εκεί που ήσουν ένας φοιτητής ανέμελος ξαφνικά να βγαίνεις σε έναν κόσμο "ενηλικών", με χίλιες επιλογές, με σκληρό ανταγωνισμό και εσύ ακόμη καλά καλά να μην έχεις βρει τον εαυτό σου.
Μην στέλνεις μόνο βιογραφικά μέσα στη μέρα, κάνε και ευχάριστες δραστηριότητες. Πράγματα που σε ευχαριστούν, τηλ με φίλους, ταινίες, hobby. Χωρίς να παρατήσεις την προσπάθεια για εργασία μπορείς να έχεις και άλλους μικρούς στόχους. Ετσι θα είναι πολύ καλύτερη αυτή η φάση.