Καταθλιψη και Κληρονομικοτητα

[Arsi]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Arsi

Μήπως όμως και \'κληρονομική\' δεν είναι η συμπεριφορά και η φιλοσοφία κάθε οικογένειας,οπότε μπαίνουν σε φαύλο κύκλο συνθηκών πρόκλησης κατάθλιψης και τελικά μεταφράζεται απλά ότι η κατάθλιψη έχει σχέση με κληρονομικότητα?

Όλο το θέμα για μένα είναι να σπάσει ο κύκλος λειτουργίας μιας οικογένειας που μεταδίδεται σαν ίωση στην επόμενη γενιά και η κατάθλιψη......συνεχίζεται.

το λες πολυ ομορφα κ πολυ παραστατικα....

Σε ευχαριστώ Sofia

[mariafound82]

Συμφωνω με την Σοφια.Οι συνθηκες ανατροφης κ διαβιωσης οπως κ τα εξωτερικα ερεθισματα που δεχομαστε παιζουν καθοριστικο ρολο στην εμφανιση της καταθλιψης

[giota]

Συμφωνώ απόλυτα με ταν Σοφία πέρα απο τα γονίδια επηρεάζουν και το περιβάλλον που μεγαλώνεις και ατυχίες που μπορεί να φέρει η ζωή.Οταν ζεις κάτω απο ένα συνεχές στρες κάποτε θα καταρεύσεις.

[keep_walking]

Ειμαι σαφης νομιζω...μου φαινεται παραλογο να μη γινω καλος γονεας επειδη δεν ηταν κατα καποιο τροπο καλοι γονεις οι δικοι μου (και δεν μιλαμε για βαναυσες περιπτωσεις απλως οτι κανουν κατι αφηρημενο λαθος).
Απλως σε μερικους ανθρωπους αρεσει να χρυσωνουν το χαπι γιατι στα γονιδια δεν υπαρχει ελεγχος ακομα και ευτυχως ισως.
Εν πασει περιπτωση δεν ειναι ουτε τα γονιδια μονο γιατι οι καταθλιψεις εχουν παρει την ανιουσα παγκοσμιως.

[anwnimi]

originally posted by Sofia
ακομα δλδ κ να χει αποδεδειγμενα η κληρονομικοτητα συμβάλει στην καταθλιψη ενος νεου ανθρωπου, στην ψυχοθεραπεια δεν

μενεις σε αυτο, αλλα σε γεγονοτα, συναισθηματα, οπτικες κλπ. ναι πολλα μπορει να παιζουν ρολο. και η κληρονομικοτητα

επισης. Ομως δεν μπορεις να κανεις κατι μ αυτη. κληρωσε ετσι...οκ! αλλα δεν σταματαει εκει η ζωη. Ευτυχως!

Συμφωνώ με αυτό που λέει η Σοφία. Κλήρωσε έτσι για κάποιους ανθρώπους, όπως και για κάποιους άλλους κλήρωσε άλλα

γονίδια που μπορεί να έχουν σχέση με άλλες ασθένειες. Η σύγκριση με άλλους ανθρώπους που δεν έχουν κληροδοτήσει τα

γονίδια της κατάθλιψης ή άλλης ψυχικής νόσου δε βοηθά, πιο πολύ μειονεκτικά μας κάνει να νιώθουμε παρά καλά.
Η γνώση βεβαίως πάντα καλό κάνει. Όπως κάποιος πχ που ξέρει ότι κάποια άτομα έχουν στο οικογενειακό περιβάλλον του

διαβήτη αντιλαμβάνεται την ανάγκη ότι θα πρέπει να φροντίζει περισσότερο τον εαυτό του και τη διατροφή του γιατί

έχει την προδιάθεση του διαβήτη - και όχι τη σιγουριά ότι θα το εμφανίσει- έτσι και κάποιος άλλος άνθρωπος που

συμβαίνει κάτι αντίστοιχο στο περιβάλλον του πρεπει να το γνωρίζει για να φροντίζει τον εαυτό του καλύτερα.

Και όταν λέω θωράκιση δεν εννοώ υπερπροστασία, αποφυγή πόνου, φυγοπονία ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Η ζωή μας είναι

απρόβλεπτη. Ο πόνος και η χαρά είναι μέσα σε διαρκείς εναλλαγές. Δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε, για το λόγο ότι

δεν μπορούμε να αποφύγουμε την ίδια τη ζωή. Το θέμα ειναι πως μάθαμε να διαχειριζόμαστε τόσο τον πόνο όσο και τη

χαρά, πως θα \"ξεμάθουμε\" αν μάθαμε να το κάνουμε αυτό με τρόπο που δε μας ωφελεί αλλά και πως να διεκδικούμε το

μερίδιο της χαράς και της ευτυχίας που ολοι μας αξίζουμε να το έχουμε.

originally posted by krino
ετσι οπως παει θα αρχισω να πιστευω, οτι οσοι εχουν καταθλιψη δεν πρεπει να κανουν παιδια.

Κατα ποσο ισχυει μια τετοια αποψη?
Εν ολιγεις αν ξερατε οτι θα κανετε παιδι και υπαρχει πιθανοτητα να περναγε τα ιδια με οτι περναει ενας καταθλιπτικος (η και σχιζοφρενεις) θα κανατε η οχι?

Κρίνο πολύ εύλογη η ερώτησή σου. Υπήρξε και υπάρχει ακόμα ένα αγωνιώδες ερωτηματικό μου. Που κάπως, λίγο πολύ, του δίνω μια απάντηση. Την απάντηση μου την είχε δώσει ο Νίκος κάποτε, θα ανατρέξω να σου τη βρω. Πάντως το θέμα είναι ότι η ζωή δε σταματά πουθενά και πρέπει να παλεύουμε για τη ζωή μας, όσες αντιξοότητες κληροδοτήσαμε ή μας εμφανίζονται...

[anwnimi]

Originally posted by NikosD.
Anwnimi,
................................................

Σε γενικές γραμμές, με τις μέχρι τώρα έρευνες, η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει ένα κάποιο ρόλο. Συγκεκριμένα, όταν υπάρχει ιστορικό μιας ψυχικής πάθησης, τότε υπάρχει πιθανότητα οι απόγονοι να αναπτύξουν μια ψυχική διαταραχή, ΟΧΙ όμως απαραίτητα την ίδια.

anwnimi, καμιά εξέταση δε θα μπορέσει να σε βεβαιώσει ότι τα παιδιά σου θα βγουν ψυχικά υγιή. Οτιδήποτε κι αν υπάρχει σε γονιδιακό επίπεδο, ΜΠΟΡΕΙ να ανατραπεί από τον παράγοντα περιβάλλον.
Αν θέλεις τη γνώμη μου -και ενδεχομένως κάποιοι να διαφωνούν-,
άδικα θα μπεις σε μια διαδικασία εξετάσεων για κάτι που η επιστημονική κοινότητα, δεν μπορεί ακόμη να δώσει απαντήσεις. Η μία έρευνα, αναιρεί την άλλη.

Ας υποθέσουμε ότι μαθαίνεις τώρα πως το παιδί σου, έχει 10% πιθανότητες να αποκτήσει μια ψύχωση ή μια συναισθηματική διαταραχή ή μια αγχώδη διαταραχή.
Ξέρεις πόσα -άπειρα- ακόμη πράγματα έχει το παιδί σου 10% πιθανότητες να αποκτήσει, άλλα καλά, άλλα κακά, άλλα όμορφα, άλλα άσχημα?
Και μπορείς άραγε να ξέρεις ποιο αλληλεπιδρά με ποιο, ποιο μπορεί να εξουδετερώσει το άλλο και ποιο μπορεί να ενισχύσει κάτι άλλο?
Θα μπεις σε μια χαοτική κατάσταση, anwnimi όπου η μία έγνοια θα φέρνει την άλλη και στο τέλος θα χαθείς μέσα σε όλα αυτά τα σενάρια.

[Sofia]

Προσωπικα μιλησα για πολλους παράγοντες που συμβάλλουν κ εντεινουν την αναπτυξη της κατάθλιψης. Δεν πιστεύω πώς ειναι τα γονιδια απο μονα τους. Αλλα αναμεσα στους αλλους παραγοντες ειναι ΚΑΙ αυτος. Το περιβάλλον κ οι συνθηκες πυροδοτουν ή κατευναζουν τους παραγοντες που υπάρχουν.

Δεν θεωρω αλλωστε περιεργο να ρθουμε αντιμετωποι με μια ισχυρη δυσκολια στη ζωη μας, μια ματαιωση, μια αποτυχια..κλπ. Γι αυτο κ δεν θεωρω πώς ερχεται το τελος του κοσμου με την κατάθλιψη. Ακομα κ αν νιωθουμε ετσι οταν πασχουμε.

Σε οτι αφορα το πώς μας επηρεάζουν οι γονεις στον τροπο που θα μεγαλωσουμε κι εμεις τα παιδια μας...θεωρω πολυ φυσιολογικη την επιδραση τους σε πραγματα που πολλες φορες δεν θελουμε να παραδεχτουμε. αλλα εχουμε τη δυναμη κ να σπασουμε τον κυκλο, και να δρασουμε διαφορετικα και καλυτερα. εξαρταται απο το ποσο καθαρα θελουμε κ μπορουμε να δουμε τον εαυτο μας.

Παντως ενας συνειδητοποιημενος και ελευθερος ανθρωπος, μπορει με πολυ μεγαλυτερες πιθανοτητες να δωσει ελευθερια κ συνειδηση σε εναν αλλο ανθρωπο που μεγαλωνει μαζι του....

[anwnimi]

Keep μου
πως μπορείς να εξηγήσεις το γεγονός ότι όλα τα αδέρφια μιας οικογένειας δεν έμφανίζουν τις ίδιες ασθένειες, σωματικές ή ψυχικές;

Πόσο μάλλον και τα δίδυμα αδέρφια που μοιράζονται το ίδιο γενετικό υλικό;

Άρα ο παράγοντας περιβάλλον δεν παίζει σημαντικό ρόλο; Ούτε στη συνέχεια η δική μας προσπάθεια και αγώνας;

[Helena]

θα πω που εχω καταληξει εγω προσωπικα..γιατι και λογω ηλικιας υπαρχει ενας γενικοτερος <προβληματισμος >για το θεμα οικογενεια-γαμος-παιδια-αν οχι απο εμενα..απο το ευρυτερο περιβαλλον
οχι και παλι οχι...κανεις δε μπορει να με διαβεβαιωσει οτι δεν θα αρρωστησει καποια στιγμη..αν και στην οικογενεια μου κανεις δεν ηταν καταθλιπτικος απο οσο γνωριζω γιατι να παιξω με τις πιθανοτητες να μεταβιβασω <προβληματικο>γενετικ� � υλικο?απλα για να ικανοποιησω τη ματαιοδοξια μου η για να καλυψω την αναγκη να γινω μητερα?στο κατω κατω αν καποιος θελει και αγαπαει τοσο πολυ τα παιδια υπαρχουν και αλλοι τροποι να εκφρασει τη αγαπη του να βοηθησει παιδια που δεν εχουν γονεις για αλλους λογους..ορφανεια,εγκαταλει� �η,κοκ

[Sofia]

Originally posted by Helena
στο κατω κατω αν καποιος θελει και αγαπαει τοσο πολυ τα παιδια υπαρχουν και αλλοι τροποι να εκφρασει τη αγαπη του να βοηθησει παιδια που δεν εχουν γονεις για αλλους λογους..ορφανεια,εγκαταλει� �η,κοκ

συμφωνω στο κομματι της υιοθεσιας. διαφωνω σε κατι άλλο: και ποιος σε διαβεβαιωνει οτι το παιδι που θα μεγαλωσεις και θα υιοθετησεις δεν θα παθει καταθλιψη?

Και κατι ακομα: ο ανθρωπος που εχει κατάθλιψη ειναι προβληματικος?

Ποιος ανθρωπος μπορει να ειναι σιγουρος οτι δεν θα νοσησει πχ απο κατάθλιψη?

Προσωπικα εχω την αισθηση πως αναπτυσεται καποιο ειδος ρατσισμου κ μοδας συναμα: του ακαμπτου ανθρωπου!

[anwnimi]

Helena
όπως κανείς δεν μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι δε θα νοσήσει από κατάθλιψη έτσι κανείς δεν μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι θα νοσήσει.
Αν κάποιος αισθάνεται ότι έχει κάνει πολύ δουλειά με τον εαυτό του, νιώθει αρκετά ολοκληρωμένος, αρκετά ολοκληρωμένη και τη σχέση με το σύντροφό του και νιώθει την επιθυμία να γίνει γονιός, για μένα μπορεί πολύ πιθανώς να γίνει καλύτερος γονιός αφού η κατάθλιψη μπορεί να γίνει και τεράστιο μάθημα ζωής για εκείνον...
Και όχι μόνο η κατάθλιψη αλλά και οποιαδήποτε άλλη ψυχική νόσος.

[krino]

Originally posted by anwnimi


Κρίνο πολύ εύλογη η ερώτησή σου. Υπήρξε και υπάρχει ακόμα ένα αγωνιώδες ερωτηματικό μου. Που κάπως, λίγο πολύ, του δίνω μια απάντηση. Την απάντηση μου την είχε δώσει ο Νίκος κάποτε, θα ανατρέξω να σου τη βρω. Πάντως το θέμα είναι ότι η ζωή δε σταματά πουθενά και πρέπει να παλεύουμε για τη ζωή μας, όσες αντιξοότητες κληροδοτήσαμε ή μας εμφανίζονται...

εγω τεινω να απαντησω οτι αμα ο ιδιος εχεις αποθεμα ψυχικων δυναμεων μπορεις να αντιμετωπισεις ολα τα προβληματα (κληρονομικα η οχι).
Οταν δεν εχεις ομως, πως μπορεις να αντιμετωπισεις προβληματα αλλων οταν δεν μπορεις να φερεις βολτα τα δικα σου?

[keep_walking]

Depression is the leading cause of disability as measured by YLDs and the 4th leading contributor to the global burden of disease (DALYs) in 2000. By the year 2020, depression is projected to reach 2nd place of the ranking of DALYs calcuated for all ages, both sexes. Today, depression is already the 2nd cause of DALYs in the age category 15-44 years for both sexes combined.

και για οσουν νομιζουν οτι ειναι μονοι τους στο λουκι το παραπανω κειμενο...αυξανεστε και πλυθυνεστε.
Οσον αφορα το αρχικο ερωτημα του θεματοθετη δεν ξερω εαν επηρεασει η γνωση περι κληρονομικοτητας (που υπαρχει στατιστικως αποδεδειγμενο) την ιατρικη αγωγη ή μεταχειρηση...αν οχι δεν εχει νοημα να ψαχνεις τετοιες απαντησεις.Σιγουρα φανταζομαι επηρεαζει και ειναι και νομιζω απο τις πρωτες ερωτησεις που κανουν οι επιστημονες του χωρου.
Το περιβαλλον δεν αρνειται κανεις οτι παιζει ρολο αλλα ειναι κατι το αφηρημενο το αλλο ειναι μαθηματικα εξακριβωμενο οτι ισχυει.Τωρα αν θελει καποιος να πει οτι επειδη εισαι καταθλιπτικος σημαινει οτι δεν κανεις καλα την δουλεια σου ως γονεας και βγαινουν και τα παιδια καταθλιπτικα...παω πασσο (α ξεχασα ειναι στο χερι μας εχουμε τον απολυτο ελεγχο και οι στατιστικες δεν μετρανε για μας).
Ναι βεβαια φανταζομαι αν εισαι \"σαν\" διανοητικα καθυστερημενος\" δεν κανεις για γονεας πολλες φορες αλλα μην ξεχναμε οτι υπαρχουν τα μαγικα χαπακια πλεον.

Oσο για τα διδυμα κλπ.μπορειτε να διαβασετε στατιστικες εγω τις εχω μελετησει δεν τις ξανακοιτω.

[anwnimi]

Για μένα, το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσει ένα παιδί παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διάπλασή του, πέρα από οποιαδήποτε γονίδια που επίσης παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά το περιβάλλον είναι αυτό που θα τα \"ενεργοποιήσει\" ή όχι...

[Helena]

δεν ειναι κακο να ειμαστε και λιγο υπευθυνοι στη ζωη μας σε καποια φαση νομιζω ..ακριβως αυτο λεω και εγω ανωνυμη.παιχνιδι με τις πιθανοτητες. προσωπικα δεν το θεωρω αστειο να υπαρχει προδιαθεση εστω και ενα τις εκατο να παθει κατι.αλλος θα το κανει ελαφρια τη καρδια η θα πει ενταξει μωρε τωρα ειμαι οκ σιγα και τι εγινε τοσοι γινονται γονεις.ο καθενας με την οπτικη του

σοφια μη κολλαμε στις λεξεις..