Καταθλιψη και Κληρονομικοτητα

[mariafound82]

Η καταθλιψη δεν ειναι κληρονομικη ουτε μεταβιβαζεται.Οταν ομως οι συνθηκες που την δημιουργησαν υπαρχουν κ μεταφερονται απο γενια σε γενια τοτε η καταθλιψη διαιωνιζεται.Απο αυτη την οπτικη θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι κληρονομικη

[Sofia]

keep δεν μπορω να τα δω ολα μεσα απο μαθηματικα. Αλοιμονο αν μπορουσα να αισθανθω κατι ως αληθινο, μονο μεσα απο μαθηματικη αποδειξη.

Το περιβάλλον δεν ειναι αφηρημενο: γινεται πολυ συγκεκριμενο για οποιον καταλαβαινει τί σημαινει προβληματικο οικογενειακο περιβαλλον.

[keep_walking]

Τωρα παιζει περισσοτερο ρολο το περιβαλλον απο παλια,γιατι αποκλειεται να χαλασε αποτομα το γονιδιακο υλικο...να μου πειτε αυτο να πω ενταξει.
Τα γονιδια παντως παιζουν ρολο.

[Helena]

Originally posted by mariafound82
Η καταθλιψη δεν ειναι κληρονομικη ουτε μεταβιβαζεται.Οταν ομως οι συνθηκες που την δημιουργησαν υπαρχουν κ μεταφερονται απο γενια σε γενια τοτε η καταθλιψη διαιωνιζεται.Απο αυτη την οπτικη θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι κληρονομικη

υπαρχει καμια ερευνα που το εχει αποδειξει μαρια?οχι οτι βρηκαμε τον πατερα αλλα λεμε τωρα :P:P

[keep_walking]

Μπορειτε τελος παντων να μου παραθεσετε εστω και ενα κειμενο μου που λεω οτι το περιβαλλον δεν παιζει ρολο?
Εσεις αντιθετως λετε οτι με \"καταθλιπτικους γονεις\" μεγαλωνουν καταθλιπτικα παιδια γιατι δεν τα ανατρεφουν σωστα στατιστικως αποδεδειγμενο με λιγα λογια αλλα οτι ειναι στο χερι μας να το αλλαξουμε...οχι εγω αυτο το βρισκω φρικτο.

[Sofia]

Originally posted by Helena
. προσωπικα δεν το θεωρω αστειο να υπαρχει προδιαθεση εστω και ενα τις εκατο να παθει κατι.

ποτε δεν μπορεις να εχεις ουτε το 100%, ουτε να εχεις τον απολυτο ελεγχο.οτι και αν κανεις, μα οτι κ αν κανεις....

δεν παιζω με τις λεξεις, γραφω με τα συναισθηματα μου κ οτι εχω νιωσει μεχρι σημερα.

Σε οτι αφορα το αν ειναι ανευθυνοτητα ή οχι θα σου πω το εξης: εχω περασει ενα καταθλιπτικο επεισοδιο. Απο οσο γνωριζω ολοι μας περναμε απο ενα τετοιο επεισοδιο μια φορα τουλαχιστον στη ζωη μας. Και μπορω να σου πω με καθε ειλικρινια, πως ευτυχως που το επαθα. Γιατι με εκανε να ανασυνταχθω κ να δω οτι εχω δυναμεις ή και να βρω τοσες που παλιοτερα σε καμια περιπτωση δεν υπολογιζα οτι εχω. Μπορω να σου πω οτι προσγειωθηκα επισης. Οτι ειδα πώς οι ικανοτητες μου δεν ειναι απειρες, ουτε η υπομονη μου. Αρα καλο μου εκανε....Κ μου εμαθε πώς μπορω να χανω κ να μαι αποδεκτη εξισου.

Ολη αυτη τη γνωση θα θελα να την δωσω ετοιμη στα παιδια μου. Αλλα ξερω πώς δεν γινεται....Εκτος αν μιλαμε για ζωη αβιωτη.

Μπορω ομως να μαι διπλα, να μην επικρινω, να μαθω να αποδεχομαι το ΜΗ τελειο και να αγαπω τον άλλο οπως ειναι κ οχι οπως θα θελα εγω με τα ΑΤΟΜΙΚΑ μου κ πολυ εγωιστικα μου κριτηρια να ειναι.

Εχω μαθει πώς υπάρχει η χαρα κ η λυπη. Κ πώς και η λυπη εχει κ την αιτια της κ τον λογο υπαρξης της.

Πώς περιμενουμε να εξοριστει απο τη ζωη μας, απο μεσα μας ντε κ καλα, λες κ ειναι κατι ξεχωριστο απο τη φυση μας? Λες κ ειναι ντροπη να νιωθουμε θλιμενοι?

Θα θελα να εχω παιδια που να νιωθουν ελευθερα να νιωθουν...αυτο.

[mariafound82]

Μιλαω απο προσωπικη εμπειρια Ελενα.Δεν πιστευω στις ερευνες,ειναι για να καταρριπτονται απο τις επομενες κ παει λεγοντας.
Κηπ ποιο θεωρεις φρικτο?Εγω θα το ελεγα αισιοδοξο.

[keep_walking]

Αισιοδοξο ειναι αν νομιζεις οτι εισαι \"σπεσιαλ\" και οτι ισχυει για τον απλο λαουτζικο δεν ισχυει για σενα.
Np και εγω αισθανομαι \"σπεσιαλ\" αλλα πρεπει να βλεπουμε τα γεγονοτα.
Οχι δεν το δεχομαι οτι οι καταθλιπτικοι ειναι κακοι γονεις πως να το κανουμε.Αλλωστε υπαρχουν και τα φαρμακα και στεκονται μια χαρα στα ποδια τους.
Το οτι βγαινουν κατι ερευνες αφηρημενες μου θυμιζουν κατι θρησκειες που σκοπος τους ειναι να σε γεμισουν τυψεις για τα παντα \"ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΟΣ\".
Οχι δεν θα παρω.

[anwnimi]

Helena
αν συμβεί για κάποιον άνθρωπο αυτό που έγραψα δηλαδή ότι
\"Αν κάποιος αισθάνεται ότι έχει κάνει πολύ δουλειά με τον εαυτό του, νιώθει αρκετά ολοκληρωμένος, αρκετά ολοκληρωμένη και τη σχέση με το σύντροφό του και νιώθει την επιθυμία να γίνει γονιός, για μένα μπορεί πολύ πιθανώς να γίνει καλύτερος γονιός αφού η κατάθλιψη μπορεί να γίνει και τεράστιο μάθημα ζωής για εκείνον...\"

Δεν το θεωρώ ότι θα κάνει οικογένεια ελαφρά τη καρδία αλλά πολύ συνειδητοποιημένα. Ίσως και πιο συνειδητοποιημένα από πολλούς άλλους που απλά κάνουν οικογένεια επειδή έτσι \"πρέπει\" κι όχι επειδή πραγματικά το νιώθουν.

Όπως επίσης μου αρέσει όταν βλέπω ανθρώπους που επιλέγουν να μην κάνουν οικογένεια (άσχετα από κληρονομικές νόσους) γιατί δεν το νιώθουν και πάνε κοντρα στα κοινωνικά πρέπει επειδή θέλουν να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους...

[Sofia]

Λυπάμαι, γιατι μεσα απο αυτες τις ερωτησεις εχω την αισθηση πώς υπάρχει καποιου ειδους ρατσισμος.

Ανθρωποι που νοσησαν, ειχα την αισθηση πώς εχουν μεγαλυτερη ευαισθησια στο θεμα αυτο. Αλλα αν οι ιδιοι οι ανθρωποι που νοσησαν δειχνουν τοση απεχθεια σε κομματι του εαυτου τους που υπεφερε ή υποφερει, τοτε πώς περιμενουμε μεγαλυτερη ευαισθησια στο προβλημα μας απο ανθρωπους του περιβαλλοντος μας που δεν περασαν ποτε κατι αναλογο?

Και για να το πάω κ λιγο παραπερα, αν εμεις οι ιδιοι δεν στρεφομαστε με αγαπη στον ιδιο μας τον εαυτο που νοσησε κ δεν του φερθουμε με φροντιδα κ αγαπη, απο που κ ως που περιμενουμε να το κανει κ κάποιος αλλος?

[Helena]

ειπα οτι θελω να προαγω το μοντελο του ακαμπτου ανθρωπου ποτε? εκτος αν το υπονοησα και δεν το καταλαβα αληθεια εκπεμπω τετοιον αερα? μακαρι να ημουν τοσο σκληρη παντως :P θα με ειχε γλιτωσει απο πολλες στεναχωριες

φυσικα και θα πονεσει θα γνωρισει δυσκολιες θα μαθει τα καλα και τα ασχημα της ζωης
αλλο αυτο και αλλο η προδιαθεση για καποια ασθενεια ομως ...αλλο λυπη αλλο θλιψη και αλλο κατσθλιψη και ιατροφαρμακευτικη αγωγη σοφι

παιζουμε με τις λεξεις πηγαινε στο προβληματικος ..
γραφεις ..καταλαβες οτι δεν εχεις απεριοριστες δυναμεις..συμφωνω...ποιος εχει αλλωστε.
εχεις φανταστει τι θα γινει αν οντας καποιος πχ -πρωην καταθλιπτικος- γονιος ξανακυλησει στην καταθλιψη?η μηπως το ενα η και δυο η και τρια καταθλιπτικο επεισοδιο/α εστω και αν το η τα ξεπερασαμε σημαινει οτι δεν θα υπαρξει υποτροπη καποια στιγμη?υπο συνθηκες πιεσης.στρες ευθυνων κτλ ..εφιαλτικο σεναριο ετσι δεν ειναι?ειμαστε σιγουροι ομως οτι ειναι απλα μια υπερβολη η ενδεχεται και να γινει πραγματικοτητα ?
και πως ειμαστε σιγουροι τοτε οτι οι δυναμεις μας δεν θα εξαντληθουν?και ο αλλος ανθρωπος που δεν μας φταει σε τιποτα αν εχουμε τα ψυχολογικα μας τοτε τι θα απογινει?


ειπα και πριν .ο καθενας πρατει και πορευεται αναλογα με την οπτικη του.προσωπικα το θεωρω αρκετα εως πολυ ρισκο.δεν υπαγορευω στους αλλους ομως οτι δεν δικαιουνται να κανουν τα δικα τους παιδια.αλλοιμονο.ισως και τα παραβλεπω σοβαρα.αν ολοι τα σκεφτονταν ετσι κανεις δεν θα ειχε γινει γονιος-να εισαι σιγουρη οτι το χω ακουσει κι αυτο το επιχειρημα-
ξερω ομως ο χειροτερος εφιαλτης της ζωης ΜΟΥ θα ειναι να κανω ενα μωρο καποια στιγμη και να παθει καταθλιψη.οπως εγω τοτε.και να περασει τα δικα μου βασανα.οπως εγω τοτε.θα νιωθω υπευθυνη εγω και μονο εγω.



εδιτ

ολα ειναι σχετικα οπως βλεπεις

εσυ θεωρεις σοφια οτι ειμαστε σκληροι και ρατσιστες απεναντι στον εαυτο μας εστω και αν νοσησαμε

εγω παλι νομιζω οτι δεν ειπα ποτε οτι ειμαι κατα τις φροντιδας και του προδερμ στον εαυτο μας -ισα ισα που το εχω αναγκη αυτη την περιοδο παρα παρα πολυ-απλα οτι προσπαθω στη ζωη μου να ειμαι υπευθυνη για ζητηματα που αφορουν και αλλους ανθρωπους

[keep_walking]

Και ο διαβητης ειναι κληρονομικος ε?
Δεν το ηξερα δεν με ειχε απασχολησει.
Ειναι και κατι συγκεκριμενο δεν βρηκαν το γονιδιο αλλα μετρησαν 1+1 και το βρηκαν.
Στις ασθενειες του μυαλου τρεχαγυρευοπουλος,νοσει απο το ιδιο συμπτωμα το παιδι?
Δυο τινα γονιδια ή περιβαλλον (δεν μιλαμε για xtreme καταστασεις).
Ας τα ριξουμε στο περιβαλλον δεν ειναι ποσοτητα μετρησιμη αλλωστε.
Ειμαι των θετικων επιστημων εγω και σκεφτομαι ετσι.

[mariafound82]

Αυτο με το σπεσιαλ κ τον λαουτζικο με μπερδεψε καπως.Μετα απο μια ασχημη περιοδο της ζωης μου κ κανοντας τον απολογισμο μου μπορω να πω οτι ειμαι πιο συνειδητοποιημενη ,πηρα το μαθημα μου κ προχωρω.
Πιστευεις οτι οποιος εχει καταθλιψη δεν πηρε τα φαρμακα του κ οταν τα παρει λυνονται ολα?
Ποτε δεν ειπα οτι οι καταθλιπτικοι δεν ειναι καλοι γονεις ,εγω θα ελεγα οτι ειναι πιο συνειδητοποιημενοι κ με μεγαλυτερες ευαισθησιες απο πολλους αλλους.

[keep_walking]

Μα πως μπορει ολοι να νοιωθουν πιο συνειδητοποιημενοι και στατιστικως να βγαινουν χειροτεροι γονεις!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτο δεν λεω τοση ωρα.

[anwnimi]

Originally posted by krino

Originally posted by anwnimi


Κρίνο πολύ εύλογη η ερώτησή σου. Υπήρξε και υπάρχει ακόμα ένα αγωνιώδες ερωτηματικό μου. Που κάπως, λίγο πολύ, του δίνω μια απάντηση. Την απάντηση μου την είχε δώσει ο Νίκος κάποτε, θα ανατρέξω να σου τη βρω. Πάντως το θέμα είναι ότι η ζωή δε σταματά πουθενά και πρέπει να παλεύουμε για τη ζωή μας, όσες αντιξοότητες κληροδοτήσαμε ή μας εμφανίζονται...

εγω τεινω να απαντησω οτι αμα ο ιδιος εχεις αποθεμα ψυχικων δυναμεων μπορεις να αντιμετωπισεις ολα τα προβληματα (κληρονομικα η οχι).
Οταν δεν εχεις ομως, πως μπορεις να αντιμετωπισεις προβληματα αλλων οταν δεν μπορεις να φερεις βολτα τα δικα σου?

Φυσικά.
Όταν δεν μπορείς να φροντίσεις εσένα είναι έγκλημα να φέρνεις στον κόσμο ανθρώπους που θα δυστυχήσουν, μόνο και μόνο επειδή πρέπει. Όταν όμως ξεπεράσεις κάποια πράγματα πιστεύω ότι γίνεσαι πολύ πιο δυνατός και ώριμος από κάποιον άλλο που δεν είχε παρόμοιες εμπειρίες...