Εγκλεισμος σε ψυχιατρικη...

[Macgyver]

τωρα που ξεκινησε εδω και 2 χρονια το ζυπρεξα στα 29 του χρονια ενω ηταν παντα αδυνατος με επιπεδη κοιλια εχει παρει 16 κιλα μα αυτο το χασαποφαρμακο.θα σου συνιστουσα να πας σε ψυχιατρο να σου κοψει το ζυπρεξα αλλα να αρχισεις αλλο αντιψυχωτικο οπως solian seroquel και risperdal που ειναι καλα φαρμακα για την ψυχωση και δεν παχαινουν ετσι.δοκιμασε το

το ιδιο επαθα κι εγω απο το ζυπρεξα , δεν μπορουσα να σταματησω να τρωω , και σε διαλογο μου με μελος , δεν ηθελε η δεν ηξερε να καταλαβει οτι δεν εφταιγα εγω , ααα , μου εγραψε , αφου ετρωγες , τι περιμενες ......... οντως το σεροκουελ δεν μου ανοιγει την ορεξη.......

[xaka10]

το ιδιο επαθα κι εγω απο το ζυπρεξα , δεν μπορουσα να σταματησω να τρωω , και σε διαλογο μου με μελος , δεν ηθελε η δεν ηξερε να καταλαβει οτι δεν εφταιγα εγω , ααα , μου εγραψε , αφου ετρωγες , τι περιμενες ......... οντως το σεροκουελ δεν μου ανοιγει την ορεξη.......

περαστικα macgyver για την νοσηλεια σου σε εντατικη τον ιουλιο που εγραψες.μακαρι να μην το ξαναπερασεις αυτο το πραγμα ειναι οτι χειροτερο να νιωθεις οτι μπορεις να φυγεις απο τη ζωη..οσον αφορα τα φαρμακα παρεθεσα αυτο το παραδειγμα που ειναι περα για περα αληθινο για να καταλαβουν οι συνομιλητες οτι το ζυπρεξα σου ανοιγει απαρα πολυ την ορεξη και δεν φταις εσυ που τρως αλλα το φαρμακο.ξερω και αλλον που στα 20 ενω ειχει επιπεδη κοιλια και ξεκινησε το ζυπρεξα απο 60 κιλα με υψος 1.65 εφτασε 74 κιλα.δεν ειναι τυχαιο τοσα ατομα.προφανως αυτοι που κατηγορουν τα ατομα οτι φταινε αυτοι που τρωνε και οχι το ζυπρεξα προφανως και δεν το εχουν δοκιμασει.γι αυτο και γω λεω στον Ηλια να τον δεις ενας καλος ψυχιατρος που να του κοψει το χασαποφαρμακο αυτο και να παρει αλλο οπως τα παραπανω που ανεφερα

[xaka10]

οχι να μην παρει ποτε φαρμακα να παρει αλλα αλλα που ειναι καλα και ανεκτα στις παρενεργειες

[Macgyver]

οχι να μην παρει ποτε φαρμακα να παρει αλλα αλλα που ειναι καλα και ανεκτα στις παρενεργειες

Κι εγω το ιδιο λεω .........χωρις να παριστανω τον γιατρο .....

[hlias1988]

Το μειωνω σταδιακα μονος μου.. ολα καλα μεχρι στιγμης... ειμαι προετοιμασμένος για καποια υποτροπη.. ξανα λεω.. τους ψυχιατρους δεν τους εμπιστευομαι.. τελος...

[Jonathan]

Εχετε νοσηλευτει ποτε? Εαν ναι πως ηταν?

Είχα στο παρελθόν 2 «ακούσιες» νοσηλείες.

Την πρώτη φορά με έβρισε ένας αστυνόμος (γιατί με τις παραισθήσεις που είχα του είπα ότι δεν πηγαίνει τις Κυριακές στην εκκλησία), με πέταξε κάτω στο δρόμο και μου φόρεσε χειροπέδες (όσο πιο σφυκτά γινόταν για να πονάω). Με πήγε στο κρατητήριο και με είχε εκεί μέσα για μία περίπου ώρα δεμένο με δύο χειροπέδες και στα δύο χέρια, χωρίς δηλαδή να μπορώ να κουνήσω καθόλου τα χέρια μου. Μετά με πήγε σε ένα ψυχιατρείο και μου δέσανε το πόδι πάνω στο κρεβάτι για να μην μπορώ να φύγω.

Την δεύτερη φορά οι αστυνόμοι ήταν πιο ήρεμοι. Με πήγανε στο ψυχιατρείο και όταν ήμασταν από έξω μου ξαναφόρεσαν χειροπέδες (αυτήν την φορά χωρίς να πονάνε τα χέρια μου). Μετά μου δέσανε και τα δύο χέρια και τα πόδια πάνω στο κρεβάτι και με αποχαιρετήσανε με εγκάρδιες ευχές :-) . Σε όλη αυτή την διαδρομή εγώ φώναζα δυνατά «βοήθεια» παρακινούμενος από τις παραισθήσεις που είχα.

Μακροπροθεσμα σας βοηθησε η γινατε χειροτερα?

Το ψυχιατρείο γενικά βοηθάει γιατί είναι περιορισμένες οι κινήσεις σου και έτσι δεν διατρέχεις κίνδυνο τέτοιον ώστε οι άνθρωποι να παρεμβαίνουν στις παραισθήσεις σου. Οι πρώτες δύο μέρες ήταν λίγο περίεργες γιατί ήμουν δεμένος. Βέβαια εξαρτάται και σε τι γιατρό θα πέσεις, καθώς τον ιδιωτικό ψυχίατρο τον επιλέγεις μόνος σου.

Καιβτι κατασταση επικρατει στα νοσοκομεια αυτα?
Εγω δεν εχω νοσηλευτει ποτε....

Στα νοσοκομεία που πήγα η κατάσταση ήταν σχετικά καλή. Κοιμόμουν, έτρωγα και έκανα και φίλους. Το νοσηλευτικό προσωπικό συμπεριφέρεται κόσμια εάν εξαιρέσουμε ελάχιστες περιπτώσεις.
Γενικά την πρώτη φορά έμεινα για 3 εβδομάδες ενώ την δεύτερη για παραπάνω από ένα μήνα (φυσικά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς καθώς ήταν εισαγγελική παρέμβαση…).

Αν και είμαι θρησκευόμενο άτομο από μικρή ηλικία, γαλουχημένος από τα μυστήρια της Εκκλησίας και την Αγία Γραφή, ωστόσο μέσα στα ψυχιατρεία γνώρισα τέτοια σπάνια άτομα τα οποία είχαν πάρα πολύ πίστη στο Θεό. Εάν στο μέλλον τύχει να με ξαναβάλουν μέσα, αυτός θα ήταν ο λόγος που δεν θα είχα καμία αντίδραση.

Σε γενικές γραμμές δεν χάνεις τίποτα που δεν έχεις περάσει την πόρτα του ψυχιατρείου. Από την εμπειρία που έχω ένας ιδιωτικός ψυχίατρος ενδιαφέρεται πιο πολύ για την υγεία του ασθενή από έναν δημόσιο γιατρό του ψυχιατρείου.

[hlias1988]

Είχα στο παρελθόν 2 «ακούσιες» νοσηλείες.

Την πρώτη φορά με έβρισε ένας αστυνόμος (γιατί με τις παραισθήσεις που είχα του είπα ότι δεν πηγαίνει τις Κυριακές στην εκκλησία), με πέταξε κάτω στο δρόμο και μου φόρεσε χειροπέδες (όσο πιο σφυκτά γινόταν για να πονάω). Με πήγε στο κρατητήριο και με είχε εκεί μέσα για μία περίπου ώρα δεμένο με δύο χειροπέδες και στα δύο χέρια, χωρίς δηλαδή να μπορώ να κουνήσω καθόλου τα χέρια μου. Μετά με πήγε σε ένα ψυχιατρείο και μου δέσανε το πόδι πάνω στο κρεβάτι για να μην μπορώ να φύγω.

Την δεύτερη φορά οι αστυνόμοι ήταν πιο ήρεμοι. Με πήγανε στο ψυχιατρείο και όταν ήμασταν από έξω μου ξαναφόρεσαν χειροπέδες (αυτήν την φορά χωρίς να πονάνε τα χέρια μου). Μετά μου δέσανε και τα δύο χέρια και τα πόδια πάνω στο κρεβάτι και με αποχαιρετήσανε με εγκάρδιες ευχές :-) . Σε όλη αυτή την διαδρομή εγώ φώναζα δυνατά «βοήθεια» παρακινούμενος από τις παραισθήσεις που είχα.



Το ψυχιατρείο γενικά βοηθάει γιατί είναι περιορισμένες οι κινήσεις σου και έτσι δεν διατρέχεις κίνδυνο τέτοιον ώστε οι άνθρωποι να παρεμβαίνουν στις παραισθήσεις σου. Οι πρώτες δύο μέρες ήταν λίγο περίεργες γιατί ήμουν δεμένος. Βέβαια εξαρτάται και σε τι γιατρό θα πέσεις, καθώς τον ιδιωτικό ψυχίατρο τον επιλέγεις μόνος σου.



Στα νοσοκομεία που πήγα η κατάσταση ήταν σχετικά καλή. Κοιμόμουν, έτρωγα και έκανα και φίλους. Το νοσηλευτικό προσωπικό συμπεριφέρεται κόσμια εάν εξαιρέσουμε ελάχιστες περιπτώσεις.
Γενικά την πρώτη φορά έμεινα για 3 εβδομάδες ενώ την δεύτερη για παραπάνω από ένα μήνα (φυσικά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς καθώς ήταν εισαγγελική παρέμβαση…).

Αν και είμαι θρησκευόμενο άτομο από μικρή ηλικία, γαλουχημένος από τα μυστήρια της Εκκλησίας και την Αγία Γραφή, ωστόσο μέσα στα ψυχιατρεία γνώρισα τέτοια σπάνια άτομα τα οποία είχαν πάρα πολύ πίστη στο Θεό. Εάν στο μέλλον τύχει να με ξαναβάλουν μέσα, αυτός θα ήταν ο λόγος που δεν θα είχα καμία αντίδραση.

Σε γενικές γραμμές δεν χάνεις τίποτα που δεν έχεις περάσει την πόρτα του ψυχιατρείου. Από την εμπειρία που έχω ένας ιδιωτικός ψυχίατρος ενδιαφέρεται πιο πολύ για την υγεία του ασθενή από έναν δημόσιο γιατρό του ψυχιατρείου.

σε ευχαριστω φιλε για την απαντηση...δυσκολα περασες ελπιζω να εισαι καλα τωρα..!