Παραιτηση απο δουλεια,συναισθηματικη καταρρευση.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 8 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 107
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    425

    Unhappy Παραιτηση απο δουλεια,συναισθηματικη καταρρευση.

    Xτες παραιτηθηκα απο την εργασια μου και εδω και 2 ημερες μου εχει βγει πολυ συναισθηματικη καταπιεση,ενω το ελεγα καθε μηνα οτι δεν μπορω αλλο,δεν την παλευω αλλο θα παραιτηθω,θα φυγω,το τρεναρα συνεχεια γιατι προσπαθουσα μηπως μου κατσει καποια αλλη δουλεια,λιγο καλυτερη,για να μην μεινω ξεκρεμαστος απο ενσημο/ασφαλεια καθως δεν μπορουσα οσο και αν πιεσα στην εταιρια να παρω χαρτι για ταμειο ανεργιας.Τελικως,δεν μπορεσα να βγω,στο οικονομικο σκελος καπου κερδισμενος,τουλαχιστον μενω με τους δικους μου οποτε δεν εχω νοικια,εξοδα σπιτιου κλπ.Δεν ηθελα να φυγω ετσι αποτομα χωρις να εχω μια καπως διαδοχη κατασταση,αλλα δεν αντεξα αλλο πραγματικα.

    Aπο χτες ειμαι χαλια,με πνιγουν οι ανασφαλιες αν επραξα σωστα,αν ηταν το timing σωστο,αν το ηθελα πραγματικα η επηρεαστηκα απο αλλους που εκαναν το ιδιο,ενω θα επρεπε να νιωθω ανακουφισμενος που γλιτωσα απο ενα εργασιακο περιβαλλον που με καταπιεζε η απο τοξικα ατομα τριγυρω μου,αντι να ξεκουραζομαι και να βαλω κατω τα πραγματα να κανω ενα πλανο πως θα κινηθω απο εδω και περα,με πηρε απο κατω,κανω self sabotage,κατηγορω τον εαυτο μου γιατι δεν μπορουσα να ειμαι πιο δυναμικος,συναισθηματικα,ο τι φοβομουν αρκετα,δειλιαζα,δεν μπορουσα να διαχειριστω καταστασεις εναντιον μου και παντα εκανα βηματα πισω,υπο τον φοβο μην εκφραστω η πω αυτο που πιστευω και με παρεξηγησουν.Επι δυο συνεχομενες ημερες με επιαναν και κλαμματα,γιατι εκρυβα θυμο με τον εαυτο μου που δεν μπορουσα να φανω δυνατος οταν επρεπε και λυγιζα φευγοντας με σκυμμενο κεφαλι.

    Δεχομουν και bullying υπογειως,απο γυναικες κυριως,σχολια οπως περιεργος,βαρυς,με κοιτουσαν καπως πλαγιως καποιες,ισως επειδη ειχα ενα προφιλ σοβαροφανη ατομου,λιγομιλητου και ντροπαλου που ηθελε απλα να κανει τη δουλεια οπως πρεπει,να μην πειραζει κανεναν η να ασχολειται με αλλους.Δεχομουν υποτιμηση και μερικες φορες διαφορετικη αντιμετωπιση εν συγκριση με καποιον αλλον που γουσταρανε,τον γλυφανε κλπ.Θελω απλα να απομονωθω απο τους παντες και τα παντα,να βρω τροπους να σηκωσω κεφαλι και να μην το βαλω κατω,αυτο ομως απαιτει πολυ προσπαθεια.
    Last edited by JohnyK33; 23-12-2020 at 23:40.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    1,117
    Μου κάνει εντύπωση που λες ότι δεχόσουν υπόγειο μπούλινγκ από γυναίκες, εμένα συνήθως οι γυναίκες με συμπαθούν (όχι για γκόμενο, απλά σαν άτομο) με το προφίλ μου (το ίδιο με το δικό σου) και οι άντρες είναι αυτοί που μου φέρονται άσχημα.

  3. #3
    Καλα εκανες κ εφυγες απο αυτα που περιγραφεις. Δεν ταιριαζουμε ολοι με ολες τις καταστασεις. Κακός αυτομαστιγωνεσαι.
    Παρε μια βαθια κ κοιτα μπροστα.
    Ασε το παρελθον πισω .

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    425
    Quote Originally Posted by Eagle guy View Post
    Μου κάνει εντύπωση που λες ότι δεχόσουν υπόγειο μπούλινγκ από γυναίκες, εμένα συνήθως οι γυναίκες με συμπαθούν (όχι για γκόμενο, απλά σαν άτομο) με το προφίλ μου (το ίδιο με το δικό σου) και οι άντρες είναι αυτοί που μου φέρονται άσχημα.
    Να μην σου κανει εντυπωση γιατι αυτες οι περιπτωσεις σου δειχνουν αλλο προσωπο μπροστα σου και απο πισω σε τρωνε με διαφορους τροπους,ας το πουμε και ψυχολογικο πολεμο ως εναν βαθμο.Με χαρακτηριζανε ξερεις με αρνητικα η ειρωνικα σχολια,σε συζητησεις με αλλες/αλλους,με αγνοουσαν επιδεικτικα καποιες φορες ενω περνουσαν απο μπροστα μου κλπ.

    Ενταξει,αρχη ειναι ακομη,θελω το χρονο μου,να περασει η απογοητευση και να δω τα πραγματα με λιγο καλυτερη οπτικη,αλλα γενικα υπαρχουν στιγμες που νιωθω πολυ ανασφαλης με τον εαυτο μου,φοβαμαι μηπως δεν βρω κατι συντομα,μηπως βρεθω παλι σε δουλεια και περασω μια απο τα ιδια και δεν θα μπορω παλι να βγαλω μια αντιδραση.
    Last edited by JohnyK33; 24-12-2020 at 00:05.

  5. #5
    Banned
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    778
    Δεν πειράζει ας έφυγες μην είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου. Εκμεταλευσου την δυνατότητα που έχεις να μένεις με του δικούς και μάζεψε δυνάμεις ξεκουρασου κ ψάχνεις κάτι άλλο αργοτερα

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2016
    Posts
    2,352
    Φίλε μου καλύτερα που έφυγες, τι είναι προτιμότερο να αρρωστήσεις μένοντας σε ένα περιβάλλον <<εχθρικό>> για εσένα ή να αλλάξεις κεφάλαιο στην ζωή σου και να προχωρήσεις παρακάτω!! Νομίζω το δεύτερο, απάντησα εγώ για εσένα, εφόσων έχεις που να μείνεις, ξεκουράσου, ας περάσουν οι γιορτές με το καλό και μετά ψάξε για δουλειά, εάν γίνεται κάτι που να σου αρέσει, είναι δύσκολα και με καραντινες και τέτοια το ξέρω, αλλά τουλάχιστον αξίζει να προσπαθήσεις. Εγώ έχω περάσει άσχημα σε δουλειές, ευτυχώς ήταν με προγράμματα, μέσω σχολής, έκανα υπομονή και τελείωσα, αλλά το ψυχολογικό σου μένει και δεν θες να ξανά δουλέψεις φοβοντας μην γίνουν πάλι τα ίδια. Εγώ δεν θέλω το έχω πει και ας με ανεβάζουν τεμπέλη δεν με νοιάζει η ψυχολόγος είπε δεν είμαι τεμπέλης, εγώ νιώθω ότι είμαι τέλος πάντων, άσε εμένα ο καθένας όπως στρώνει κοιμάται! Εγώ θέλω να μην σε παίρνει από κάτω, κάτι θα βρεις εύχομαι μόνο να σου αρέσει αυτό που θα βρεις άντε καλές γιορτές!!

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2019
    Posts
    710
    Καλά έκανες. Ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να σου συμβούν. Δουλεύουμε για να ζησουμευ, όχι για να αρρωστήσουμε. Λόγω του bullying κλπ κάνε ένα τηλέφωνο στην επιθεώρηση εργασίας μήπως θεωρηθεί απόλυση με αποζημίωση. Δουλειές υπάρχουν. Ξεκουράσου τώρα και καλές γιορτές!

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Καλημέρα. Προχώρα και μην κοιτάς πίσω αυτή τη στιγμή που είναι νωπά τα γεγονότα. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Γενικά, όμως, από τη δική μου εμπειρία μιλώντας, είναι συχνό φαινόμενο αυτή η συμπεριφορά που αναφέρεις, δηλαδή να μιλάνε πίσω από την πλάτη σου, να ευνοούν άλλους ακόμα και στο δημόσιο που δεν κινδυνεύει η δουλειά του ενός από τον άλλον κλπ. Υπάρχει κόσμος με προβλήματα που τα βγάζει στους άλλους ανεξάρτητα από τη δική σου συμπεριφορά. Μη δίνεις τόση σημασία στη γνώμη των άλλων και να θυμάσαι να βάζεις όρια.

  9. #9
    Banned
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    778
    Αν δεν παίρνεις ταμείο ίσως μπορείς να πάρεις το τρίμηνο επίδομα κάτι είναι και αυτό, κοίταξε το...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Κάθε αλλαγή στη ζωή μας μας αναστατώνει, έτσι είναι η φύση μας. Αισθανόμαστε πιο βολικά σε μία γνώριμη κατάσταση κι ας είναι χάλια μαύρα και μία κατάσταση καινούρια κι ας είναι για καλό μπορεί να την φοβόμαστε κιόλας. Το άγνωστο ή μη οικείο μας δημιουργεί αρνητικά αισθήματα κι αμφιβολίες μαζί με τα θετικά. Θα σου περάσει, έκανες το σωστό.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    425
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Κάθε αλλαγή στη ζωή μας μας αναστατώνει, έτσι είναι η φύση μας. Αισθανόμαστε πιο βολικά σε μία γνώριμη κατάσταση κι ας είναι χάλια μαύρα και μία κατάσταση καινούρια κι ας είναι για καλό μπορεί να την φοβόμαστε κιόλας. Το άγνωστο ή μη οικείο μας δημιουργεί αρνητικά αισθήματα κι αμφιβολίες μαζί με τα θετικά. Θα σου περάσει, έκανες το σωστό.
    Eτσι πιστευω και γω,απλα ειναι μεχρι να βρω κατι για να μου φυγει η αβεβαιοτητα και η οικονομικη ανασφαλεια,απλα μου ηρθε καπως αποτομα,δεν το υπολογιζα εν μεσω καραντινας οτι θα τα βροντηξω να φυγω,μετα υπαρχει και ενα συναισθηματικο δεσιμο με τον χωρο εργασιας,με καποια ατομα που πηγαινα καλα μαζι τους,οποτε βγαινει απο εκει και μια στεναχωρια οτι θα χασω επαφη.


    Quote Originally Posted by el.gre View Post
    Αν δεν παίρνεις ταμείο ίσως μπορείς να πάρεις το τρίμηνο επίδομα κάτι είναι και αυτό, κοίταξε το...
    Αυτο το εψαξα λιγο αλλα δεν μπορεσα να το βρω στο site του ΟΑΕΔ πως κανεις αιτηση,μηπως πρεπει να περασει ενα τριμηνο και μετα εμφανιζεται στο μενου.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Quote Originally Posted by JohnyK33 View Post
    Eτσι πιστευω και γω,απλα ειναι μεχρι να βρω κατι για να μου φυγει η αβεβαιοτητα και η οικονομικη ανασφαλεια,απλα μου ηρθε καπως αποτομα,δεν το υπολογιζα εν μεσω καραντινας οτι θα τα βροντηξω να φυγω,μετα υπαρχει και ενα συναισθηματικο δεσιμο με τον χωρο εργασιας,με καποια ατομα που πηγαινα καλα μαζι τους,οποτε βγαινει απο εκει και μια στεναχωρια οτι θα χασω επαφη.
    Θα σου πω κάτι που τώρα που το σκέφτομαι μετά απο χρόνια είναι πολύ αστείο. Δούλευα κάθε καλοκαίρι για κάποια χρόνια σε συγκεκριμένη εταιρεία που συνεργαζόταν με άλλη εταιρεία, τα περισσότερα καλοκαίρια σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Τα πρώτα χρόνια λοιπόν ναι μεν είχε η δουλειά τρομερή πίεση, αλλά είμασταν αρκετό προσωπικό, είχαμε δέσει μεταξύ μας, τα πηγαίναμε καλά, είχαμε προϊσταμένους σε θέσεις κλειδιά πολύ δουλευταράδες και υποστηρικτικούς, υπήρχε ομαδικό πνεύμα και καλό κλίμα. Με τα χρόνια απο σεζόν σε σεζόν αυτό άρχισε να αλλάζει. Η μία εταιρεία άρχισε από συνεργάτη να θεωρεί την άλλη σαν εχθρό, το προσωπικό είχε γίνει κουλουβάχατα, είχαν γίνει μειώσεις και σε προσωπικό και σε μισθό, κλίκες, κόντρες, ένας χαμός, στελέχη να αλλάζουν, γενικά όλα σκατά. Είμασταν ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι που συνεννοούμασταν και προσπαθούσαμε να κρατηθούμε όρθιοι στο χάος μέσα και να κρατήσουμε και τις εταιρείες γιατί τόσα χρόνια είχαμε δεθεί και με τη δουλειά. Να μην στα πολυλογώ, εγώ έτσι κι αλλιώς απο αλλού ήμουν, όπου γης και πατρίς, έγιναν κάνα-δυο σκηνικά που με αποτελείωσαν, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες κι αποφασίζω μετά από κάποια χρόνια ότι ως εδώ ήταν, έκλεισε αυτό το κεφάλαιο για εμένα.

    Τελειώνω τη σεζόν λοιπόν και στέλνω βιογραφικά αλλού και πάω σε συνεντεύξεις και ήδη έχω δηλώσει του χρόνου να μη με περιμένουν εκεί. Ταυτόχρονα μιλάω με παλιούς συναδέλφους που είχαμε καλές σχέσεις και ενημερώνομαι για το τι γίνεται εκεί και καταλαβαίνουμε όλοι που πάει το πράγμα, ότι η μία εταιρεία θα κάνει μπραφ και κοντά της θα κλείσει και η άλλη και θα μείνει το παράρτημα κλειστό και θα αφήσει και τους ανθρώπους χωρίς δουλειά. Έχω δώσει τα χέρια να πάω για δουλειά αλλού, η παλιά δουλειά είναι ήδη παρελθόν για εμένα και μια μέρα με παίρνει μία παλιά συνάδελφος και μου λέει "Είναι οριστικό, δεν θα ανοίξουμε φέτος, αδρανοποίησε το συμβόλαιο και έφυγε η (μία) εταιρεία" .

    Σε πληροφορώ ότι εκείνη την ημέρα εγώ που ποτέ μα ποτέ ως τότε κι από τότε δεν έχω κάνει αλλεργική αντίδραση, μέσα σε μισή ώρα από το τηλεφώνημα αισθανόμουν πρησμένο το πρόσωπό μου και είχε φουσκώσει το άνω χείλος μου και έτρεχα στα νοσοκομεία για κορτιζόνες. Και το έψαξα και τελικά ήταν όντως από στρες και στεναχώρια. Για τι; Για κάτι που κανονικά δεν έπρεπε να με είχε επηρεάσει καν. Αστείο δεν είναι;

    ΥΓ: 12 χρόνια, πολλές μετακομίσεις σε ένα σωρό μέρη και πολλές δουλειές μετά, έχω ακόμα επαφή με άτομα από τότε. Αν θες να κρατήσεις επαφή, θα κρατήσεις, πίστεψέ με!

  13. #13
    Banned
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    778
    Αυτο το εψαξα λιγο αλλα δεν μπορεσα να το βρω στο site του ΟΑΕΔ πως κανεις αιτηση,μηπως πρεπει να περασει ενα τριμηνο και μετα εμφανιζεται στο μενου.
    Εμένα τελείωσε η σύμβαση 30/6 και 2/7 έκανα την αίτηση. Καλύτερα να τους πάρεις ένα τηλεφωνο

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    425
    Quote Originally Posted by el.gre View Post
    Εμένα τελείωσε η σύμβαση 30/6 και 2/7 έκανα την αίτηση. Καλύτερα να τους πάρεις ένα τηλεφωνο
    Εγω προερχομαι απο οικειοθελη αποχωρηση,ουτε ληξη συμβασης ουτε απολυση,οποτε μου γραφει πως θα πρεπει να παραμεινω στα μητρωα ως ανεργος 3 μηνες και μετα να κανω αιτηση.Θα το ρωτησω παντως για να μου το διευκρινησουν.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    425
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Κάθε αλλαγή στη ζωή μας μας αναστατώνει, έτσι είναι η φύση μας. Αισθανόμαστε πιο βολικά σε μία γνώριμη κατάσταση κι ας είναι χάλια μαύρα και μία κατάσταση καινούρια κι ας είναι για καλό μπορεί να την φοβόμαστε κιόλας. Το άγνωστο ή μη οικείο μας δημιουργεί αρνητικά αισθήματα κι αμφιβολίες μαζί με τα θετικά. Θα σου περάσει, έκανες το σωστό.
    Αυτο ισχυει,ηδη κανω δευτερες σκεψεις αν θα βρω μια δουλεια και υπαρχει η ανασφαλεια/φοβος,θα ειναι εστω λιγο καλυτερα απο την προηγουμενη,θα προσπαρμοστω ευκολα,αν συναντησω παλι ιδια προβληματα με πριν και απογοητευτω αλλη μια φορα.To πιεσμενο περιβαλλον που ημουν πριν,ηταν γνωριμο σε μενα παροτι οχι οτι καλυτερο,η νεα κατασταση που θα προκυψει,ξεκινας απο το μηδεν,στην αρχη εισαι ο απειρος,αυτος που σε κοιτανε οι αλλοι καπως περιεργα,εισαι κουμπωμενος,δεν ξερεις ποιον να εμπιστευτεις κλπ.

    Το αν εκανα το σωστο,δεν εχω αμφιβολια,στο ταιμινγκ εχω ενστασεις,γιατι ηθελα να φυγω σε ενα πιο νορμαλ εργασιακο περιβαλλον και οχι σε ενα αβεβαιο εν μεσω πανδημιας.

Page 1 of 8 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Παραίτηση
    By Lenale in forum Διαχείριση Θυμού
    Replies: 1
    Last Post: 01-10-2018, 11:50
  2. ΠΟΕΔΗΝ: Πλήρης κατάρρευση των ψυχιατρικών νοσοκομείων
    By maus in forum Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος
    Replies: 1
    Last Post: 11-10-2017, 08:16
  3. Φρικτές αϋπνίες εν μέσω θητείας- Ψυχοσωματική κατάρρευση
    By akvagena in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 6
    Last Post: 20-07-2016, 19:57
  4. Κατάρρευση
    By strange_girl in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 2
    Last Post: 09-12-2012, 22:50
  5. Οι κακές οι γλώσσες, το κακό το μάτι και η κατάρρευση
    By carrot in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 17
    Last Post: 31-01-2011, 22:49

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •