Κόλλημα με τον αδερφό μου

[LiloCook]

τοτε πρίν ψαξεις να βρεις απαντηση, μηπως πρεπει να βρεις την ερώτηση; :D

ολοι μας ανησυχουμε για τους ανθρωπους μας, ειδικα για τους συγγενεις.

να σου ζησει ο γατουλης. <3

[Roto el]

Αυτό με τις μετενσαρκώσεις δεν έχει κάποια σχέση με το θέμα που άνοιξα, απλά τοποθετήθηκα. Γενικά το πως φεύγουμε και πως Έρχομαστε δεν μεαπασχολεί ιδιαίτερα. Δεν ξεκινησα το θεμα για να μου πει καποιος αν θα μείνω για πάντα μαζί με τον αδερφό μου. Γιατί ξέρω ότι και οι 2 θα το επιδιωξουμε. Απλά προσπαθώ να καταλάβω αυτή την έλξη που έχουμε. Και δεν θεωρώ ότι το παράδειγμα με τη μάνα έχει ιδιαίτερη σχέση το θεωρωά αρκετά διαφορετικό παράδειγμα. Το ότι νιώυουμε τα ίδια πράγματα ότι είμαστε ενωμένοι κτλ δεν είναι εύκολο να το αντιλφηθεί κάποιος. Μόνο αν διάβαζε το θέμα κάποιος άλλος δίδυμος θα μπορούσε να τοποθετηθεί.. Αλλά αυτός ο άνθρωπος με κάνει ευτυχισμένο χωρίς να υπάρχει ερωτική χροιά.

Κοίτα και εγώ για την μεταθανάτο ζωή το είπα για να καταλάβεις πώς ουτοσι άλλος ότι επιδιώκεις εδώ θα είναι για λιγο μιας και δεν θα τον έχεις για "πάντα " μα για όσο ζεις(σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε) και δνε Θέλω ν ανοίξω το θέμα απλα ήθελα να το πω, πως για όσο ζεις αξίζει αυτή η εξάρτηση? Όπως σου είπα οκ κάνε ότι θέλεις μαζί του όσο κ αν μας φαίνεται περίεργο αλλα η εξάρτηση που νιώθεις ότι σε ολοκληρώνει κάπως μου ακουγετε γιατί πολύ απλά είσαι μοναδικός και ολοκληρώνεσαι μόνος σου...
Αυτό με την μάνα δεν είναι άστοχο μιας κ η μάνα έχει την ίδια ανάγκη να έχει το παιδί της πάντα δίπλα της να είναι χαρούμενη όταν είναι μαζί και να στεναχωριέται κ να ανησυχεί όταν λείπει.. Ας μην ξεχνάμε μια μάνα έχει 9 μήνες το μωρό της κ άλλα τόσα χρόνια για να το μεγαλώσει οπότε άστοχο? Δεν θα το έλεγα... Ακόμη όμως κ αυτό είναι μια εξάρτηση πρέπει να σκεφτόμαστε την ζωή μας κ χωρίς αυτούς που αγαπάμε γιατί η ζωή κάποιες φορές φέρνει τα πάνω κάτω..
Δεν ξέρω πως ακριβώς να πω αυτό που σκέφτομαι αλλά νιώθω πως είναι κάτι σαν ψύχωση σαν κάτι μαγικό αυτό που έχετε ενώ είναι απλά μέσα στο μυαλό σου είναι λες και δεν μπορείς να δεχτείς μια πραγματικότητα κ έχεις κλειστεί στον αδερφό σου? Δεν ξέρω ίσως κάνω λάθος δεν σε ξέρω στην καθημερινή σου ζωή για να δω πως λειτουργείς..
Αν πχ ήμασταν μαζί κ έβλεπα πως κάθε μισή ώρα μιλάς με τον αδερφό σου ή είσαι κάθε μέρα μαζί του θα έλεγα πως υπάρχει θέμα... Δεν ξέρω θεωρώ πως απλά έχεις ξεπεράσει τα όρια αλλά οκ οντως έχεις κόλλημα με τον αδερφό σου αν αυτό θέλεις να ακούσεις από που πηγάζει το ξέρεις μόνο εσύ ο ίδιος αν απλά Ήθελες να ακούσεις αυτό κ να μην το διορθώσεις όλα καλά συνέχισε έτσι, κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενο!

[flame92]

τοτε πρίν ψαξεις να βρεις απαντηση, μηπως πρεπει να βρεις την ερώτηση; :D

ολοι μας ανησυχουμε για τους ανθρωπους μας, ειδικα για τους συγγενεις.

να σου ζησει ο γατουλης. <3

Σε ευχαριστώ και το δικό σου γατί :D
Ισχύει ότι δεν έχω συγκεκριμένοε ρώτημα.. ίσως προβληματισμό.

[flame92]

Κοίτα και εγώ για την μεταθανάτο ζωή το είπα για να καταλάβεις πώς ουτοσι άλλος ότι επιδιώκεις εδώ θα είναι για λιγο μιας και δεν θα τον έχεις για "πάντα " μα για όσο ζεις(σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε) και δνε Θέλω ν ανοίξω το θέμα απλα ήθελα να το πω, πως για όσο ζεις αξίζει αυτή η εξάρτηση? Όπως σου είπα οκ κάνε ότι θέλεις μαζί του όσο κ αν μας φαίνεται περίεργο αλλα η εξάρτηση που νιώθεις ότι σε ολοκληρώνει κάπως μου ακουγετε γιατί πολύ απλά είσαι μοναδικός και ολοκληρώνεσαι μόνος σου...
Αυτό με την μάνα δεν είναι άστοχο μιας κ η μάνα έχει την ίδια ανάγκη να έχει το παιδί της πάντα δίπλα της να είναι χαρούμενη όταν είναι μαζί και να στεναχωριέται κ να ανησυχεί όταν λείπει.. Ας μην ξεχνάμε μια μάνα έχει 9 μήνες το μωρό της κ άλλα τόσα χρόνια για να το μεγαλώσει οπότε άστοχο? Δεν θα το έλεγα... Ακόμη όμως κ αυτό είναι μια εξάρτηση πρέπει να σκεφτόμαστε την ζωή μας κ χωρίς αυτούς που αγαπάμε γιατί η ζωή κάποιες φορές φέρνει τα πάνω κάτω..
Δεν ξέρω πως ακριβώς να πω αυτό που σκέφτομαι αλλά νιώθω πως είναι κάτι σαν ψύχωση σαν κάτι μαγικό αυτό που έχετε ενώ είναι απλά μέσα στο μυαλό σου είναι λες και δεν μπορείς να δεχτείς μια πραγματικότητα κ έχεις κλειστεί στον αδερφό σου? Δεν ξέρω ίσως κάνω λάθος δεν σε ξέρω στην καθημερινή σου ζωή για να δω πως λειτουργείς..
Αν πχ ήμασταν μαζί κ έβλεπα πως κάθε μισή ώρα μιλάς με τον αδερφό σου ή είσαι κάθε μέρα μαζί του θα έλεγα πως υπάρχει θέμα... Δεν ξέρω θεωρώ πως απλά έχεις ξεπεράσει τα όρια αλλά οκ οντως έχεις κόλλημα με τον αδερφό σου αν αυτό θέλεις να ακούσεις από που πηγάζει το ξέρεις μόνο εσύ ο ίδιος αν απλά Ήθελες να ακούσεις αυτό κ να μην το διορθώσεις όλα καλά συνέχισε έτσι, κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενο!

Kοίτα για το μεταφυσικό έχουμε διαφορετικές απόψεις αλλά δεν επηρεάζουν τη σχέση με τον αδερφό μου και τη ζωή μου γενικότερα. Και μηδενιστής να ήμουν πάλι νομίζω δεν θα έκανα κάτι άλλο. Για τη μάνα εξακολουθώ να έχω διαφορετική άποψη. Επίσης γενετικά το παιδί είναι κατά το ήμισυ δικό της (και κάτι παραπάνω) αλλά ο μονοζυγωτικός δίδυμος είναι το ίδιο ζυγωτό που σε κάποια φάση όντως ακόμα παντοδύναμο κύτταρο διαχωρίστηκε και προέκυψαν δύο διαφορετικοί οργανισμοί. Δεν θεωρώ πως τίποτα άλλο στη φύση είναι τόσο δεμένο όσο οι δίδυμοι, ούτε η μάνα με το παιδί. Τώρα για την καθημερινή ζωή που λες.. αρκετά φλατ θα την έλεγα.. Γυμνάσιο-λύκειο κάναμε ακριβώς τα ίδια πράγματα θα έλεγα.. μετά στη σχολή πολλές φορές πηγαίναμε με τη μηχανή αυτός στη σχολή του εγώ στη δικιά μου (οδοντιατρική-ιατρική όμως είναι στο ίδιο μέρος) και μετά γυρνάγαμε μαζί ή χώρια.. τρώγαμε.. πηγαίναμε μαζί προπόνηση σχεδόν πάντα.. μετά κανά καφέ με τους φίλους μας (χωριστά) ή διαβάζαμε. Όταν είχαμε κοπέλες Έροντουσαν σπιτι μας η εμείς στα δικά τους.. βγαίναμε και τετράδες... απλά πάντα (εκτός αν κοιμόμασταν σπίτια τους) καταλήγαμε μαζί. Δλδ στο μυαλό μου όλες τις μέρες καταλήγω το βράδυ μαζί του εκτός αν γ΄γινει κάτι.
Τώρα που λες αν ήσοσυν μαζί μου και πως θα ταν με τον αδερφό μου.. κάθε μέρα θα μουν μαζί του επειδή μένουμε στο ίδιο σπίτι (αλλά θα αλλάξει σύντομα). Με απασχολεί πολύ το θέμα γυναίκα-γάμος ανεξαρτήτως αδερφού. Νιώθω ότι πολλοί άνθρωποι (άνβτρες-γυναίκες) καταλήγουν δυστυχισμένοι και εγκλωβισμένοι. Κάθε μισή ώρα δεν θα του μίλαγα αλλά το βράδυ θα τον έπαιρνα τηλ να δω τι κάνει.

[Roto el]

Kοίτα για το μεταφυσικό έχουμε διαφορετικές απόψεις αλλά δεν επηρεάζουν τη σχέση με τον αδερφό μου και τη ζωή μου γενικότερα. Και μηδενιστής να ήμουν πάλι νομίζω δεν θα έκανα κάτι άλλο. Για τη μάνα εξακολουθώ να έχω διαφορετική άποψη. Επίσης γενετικά το παιδί είναι κατά το ήμισυ δικό της (και κάτι παραπάνω) αλλά ο μονοζυγωτικός δίδυμος είναι το ίδιο ζυγωτό που σε κάποια φάση όντως ακόμα παντοδύναμο κύτταρο διαχωρίστηκε και προέκυψαν δύο διαφορετικοί οργανισμοί. Δεν θεωρώ πως τίποτα άλλο στη φύση είναι τόσο δεμένο όσο οι δίδυμοι, ούτε η μάνα με το παιδί. Τώρα για την καθημερινή ζωή που λες.. αρκετά φλατ θα την έλεγα.. Γυμνάσιο-λύκειο κάναμε ακριβώς τα ίδια πράγματα θα έλεγα.. μετά στη σχολή πολλές φορές πηγαίναμε με τη μηχανή αυτός στη σχολή του εγώ στη δικιά μου (οδοντιατρική-ιατρική όμως είναι στο ίδιο μέρος) και μετά γυρνάγαμε μαζί ή χώρια.. τρώγαμε.. πηγαίναμε μαζί προπόνηση σχεδόν πάντα.. μετά κανά καφέ με τους φίλους μας (χωριστά) ή διαβάζαμε. Όταν είχαμε κοπέλες Έροντουσαν σπιτι μας η εμείς στα δικά τους.. βγαίναμε και τετράδες... απλά πάντα (εκτός αν κοιμόμασταν σπίτια τους) καταλήγαμε μαζί. Δλδ στο μυαλό μου όλες τις μέρες καταλήγω το βράδυ μαζί του εκτός αν γ΄γινει κάτι.
Τώρα που λες αν ήσοσυν μαζί μου και πως θα ταν με τον αδερφό μου.. κάθε μέρα θα μουν μαζί του επειδή μένουμε στο ίδιο σπίτι (αλλά θα αλλάξει σύντομα). Με απασχολεί πολύ το θέμα γυναίκα-γάμος ανεξαρτήτως αδερφού. Νιώθω ότι πολλοί άνθρωποι (άνβτρες-γυναίκες) καταλήγουν δυστυχισμένοι και εγκλωβισμένοι. Κάθε μισή ώρα δεν θα του μίλαγα αλλά το βράδυ θα τον έπαιρνα τηλ να δω τι κάνει.

Έχω διαχαστει
Δεν μπορώ να καταλάβω αν όλο αυτό που περιγράφεις με κάνει να συμφωνώ η να διαφωνώ δεν θα σού κρύψω ότι περιγράφεις κάτι σε αξίας ανεκτίμητης... Αλλά δεν μπορώ να διαχωρίσω τον τρόπο που τα λες.. Είναι όντως μια ανιδιοτελής αγάπη? Η είναι μια εξάρτηση? Ένα κόλλημα όπως λες που απλά το φοβάσαι? Σας δένει όντως κάτι επειδή γεννηθήκατε δίδυμα? Η είναι κάτι στο μυαλά σας που σας επηρεάζει? Μήπως κάποια διαταραχή ξέρω γω? Δεν προσπαθώ τωρα Να πω πως κ; τι έχετε έτσι ούτε είμαι καμία ειδικός... Απλά βάζω το μυαλό κ το συναίσθημα κ γίνετε σύγκρουση αλλά δεν γίνετε να συμφωνούν μεταξύ τους... Είτε ειχυν πχ δεθεί οι ψυχές σας είτε υπάρχει κάποια διαταραχή μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω (χωρίς να λέω κ πάλι πως προσπαθώ να σου προσαψω κάτι ) κάνε ότι σε κάνει χαρούμενο κ όπου βγει στο τέλος θα καταλάβεις.

[flame92]

Έχω διαχαστει
Δεν μπορώ να καταλάβω αν όλο αυτό που περιγράφεις με κάνει να συμφωνώ η να διαφωνώ δεν θα σού κρύψω ότι περιγράφεις κάτι σε αξίας ανεκτίμητης... Αλλά δεν μπορώ να διαχωρίσω τον τρόπο που τα λες.. Είναι όντως μια ανιδιοτελής αγάπη? Η είναι μια εξάρτηση? Ένα κόλλημα όπως λες που απλά το φοβάσαι? Σας δένει όντως κάτι επειδή γεννηθήκατε δίδυμα? Η είναι κάτι στο μυαλά σας που σας επηρεάζει? Μήπως κάποια διαταραχή ξέρω γω? Δεν προσπαθώ τωρα Να πω πως κ; τι έχετε έτσι ούτε είμαι καμία ειδικός... Απλά βάζω το μυαλό κ το συναίσθημα κ γίνετε σύγκρουση αλλά δεν γίνετε να συμφωνούν μεταξύ τους... Είτε ειχυν πχ δεθεί οι ψυχές σας είτε υπάρχει κάποια διαταραχή μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω (χωρίς να λέω κ πάλι πως προσπαθώ να σου προσαψω κάτι ) κάνε ότι σε κάνει χαρούμενο κ όπου βγει στο τέλος θα καταλάβεις.

Βασικά με βοηθάει πολύ να το συζητάω. Δεν έχω κάποιο κόλλημα να κάνω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου (βασικά δεν έχω ακριβώς θέσει κάτι για διαφωνία ή συμφωνία). Αν το δεις πιο "πειραματικά" δεν έχω μη δίδυμο αδερφό για να συγκρίνω ούτε γνωρίζω καλά άλλους μονοζυγωτικούς διδύμους. Οπότε όλη η εικόνα είναι από τον διδυμακο μου δεν εχωκάποιο μέτρο σύγκρισης. Είναι μια περίεργη εξάρτηση. Τον βλέπω σαν ένα κομμάτι μου που λειτουργεί με wifi χαχα. Καταλαβαίνω γενικά το μπλέξιμο.. πχ αν σκεφτείς έναν άντρα "άρρωστο" με τη γυναίκα του.. ή μια μάνα κολλημένη με το παιδί της... γενικά μαζί του έχω μάθει να μοιράζομαι. Επίσης στεναχωριέμαι όταν βλέπω αδέρφια που δεν είναι αγαπημένα. Εκεί που δουλεύω το αφεντικό έχει τον αδερφό του του κλώτσου και του μπάτσου και με τον βασικό μισθό και τρελαίνομαι. Και λεω να χα εγω κλινική τα μισά θα του δινα όχι τον βασικό. Τέλος πάντων άσχετο αυτό απλά ήθελα να το θίξω. Όταν κατέβαινα σε πρωταθλήματα μποξ σκεφτόμουν ότι με κάθε μετάλλιο ή κύπελλο που έπαιρνα θα έκανα χαρούμενο τον αδερφό μου (θα μπορούα να σκέφτομαι και τους γονείς μου απλά σιχαίνονται το μποξ) και προσπαθούσα πάντα να μαι ο καλύτερος να μη με βλέπει να τις τρωω.

[Remedy]

Αυτοό ήθελα να πω ότι μήπως δίνουμε εξαρχής αρνητικήη χροιά ενώ δεν είναι όλες οι εξαρτήσεις ίδιες; Αν και δεν θα μαρεσει η ιδεα οτι απο ενα σημειο και μτα δεν θα εχω την επιλογή να κοιμάμαι μαζι του οσο συχνα θα ηθελα πιο πολυ με τρομαζει η ιδεα να απομακρυνθουμε που νομιζω δν το θελει κανεις απο τους 2 μας. απλα θελω μια γυναικα που να μην εχει προβλημα ο αντρας της να χει σχεσεις με τον αδερφο του (και με τους ιφλους του).

ΦΥΣΙΚΑ και δεν ειναι ολες οι εξαρτησεις ιδιες.
αυτο δεν σημαινει οτι το να εισαι κολλημενος με εναν ανθρωπο που δεν ειναι συντροφος σου, σε βαθμο που να κοιμασαι μαζι του, ενω δεν εισαι παιδι, ειναι μια "καλη" εξαρτηση...
ειναι ενας βαθμος εξαρτησης που δεν δινει χωρο σε αλλες ενηλικες σχεσεις σου να αναπτυχθουν.
δειχνει να ειστε αυταρκεις οι δυο σας στο κουκουλι σας. οποτε, τι τις θελετε τις αλλες σχεσεις;; οι γυναικες δεν ειναι μηχανες που κανουν παιδια. μια γυναικα θελει να σε παντρευτει για να εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σου, οχι για να κανει τα παιδια σου... παιδια κανει και μονη της (η με καποιον αλλον, τελοσπαντων)..
αν αυτος ειναι ο σκοπος σας, να προχωρησετε δλδ μονοι σας οι δυο σας στην ζωη, με γεια σας με χαρα σας. αλλα να το κανετε συνειδητα.
αν θελετε κι αλλες ενηλικες σχεσεις, ερωτικες σχεσεις με γυναικες, ουσιαστικες εννοω, οχι απλα σεξουαλικες, κοβετε αυτον τον δρομο με τον τροπο που ενθαρυνετε στον εαυτο σας την νηπιακη αυτην προσκολληση με τον υπνο και το μπανιο...

και παλι πας στο ασπρο#μαυρο.
δεν ειπε κανεις να απομακρυνθειτε, χανοντας στην καλησ ας σχεση.
αυτο που λεμε οι περισσοτεροι, ειναι να διαχειριστειτε αυτες τις παιδικες συμπεριφορες προσκολλησης του κοινου υπνου, κοινου μπανιου κλπ.
ΦΥΣΙΚΑ καιεπιλεγουμε συντροφους που αγαπανε τα αδερφια μας και χαιρονται για την καλη μας σχεση μαζι τους. αυτο δεν περιλαμβανει ομως το να χαιρονται που θελουμε να κοιμομαστε στο ιδιο κρεβατι με την αδερφη μας , αντι με τον συντροφο μας.
υπαρχει διαχειριση στα πραγματα, δεν υπαρχει μονο ασπρο και μαυρο...

[Remedy]

Βασικά με βοηθάει πολύ να το συζητάω. Δεν έχω κάποιο κόλλημα να κάνω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου (βασικά δεν έχω ακριβώς θέσει κάτι για διαφωνία ή συμφωνία). Αν το δεις πιο "πειραματικά" δεν έχω μη δίδυμο αδερφό για να συγκρίνω ούτε γνωρίζω καλά άλλους μονοζυγωτικούς διδύμους. Οπότε όλη η εικόνα είναι από τον διδυμακο μου δεν εχωκάποιο μέτρο σύγκρισης. Είναι μια περίεργη εξάρτηση. Τον βλέπω σαν ένα κομμάτι μου που λειτουργεί με wifi χαχα. Καταλαβαίνω γενικά το μπλέξιμο.. πχ αν σκεφτείς έναν άντρα "άρρωστο" με τη γυναίκα του.. ή μια μάνα κολλημένη με το παιδί της... γενικά μαζί του έχω μάθει να μοιράζομαι. Επίσης στεναχωριέμαι όταν βλέπω αδέρφια που δεν είναι αγαπημένα. Εκεί που δουλεύω το αφεντικό έχει τον αδερφό του του κλώτσου και του μπάτσου και με τον βασικό μισθό και τρελαίνομαι. Και λεω να χα εγω κλινική τα μισά θα του δινα όχι τον βασικό. Τέλος πάντων άσχετο αυτό απλά ήθελα να το θίξω. Όταν κατέβαινα σε πρωταθλήματα μποξ σκεφτόμουν ότι με κάθε μετάλλιο ή κύπελλο που έπαιρνα θα έκανα χαρούμενο τον αδερφό μου (θα μπορούα να σκέφτομαι και τους γονείς μου απλά σιχαίνονται το μποξ) και προσπαθούσα πάντα να μαι ο καλύτερος να μη με βλέπει να τις τρωω.

η αναλογια, δεν ειναι τοσο η μανα που ειναι κολλημενη στο παιδι της και οπωσδηποτε οχι ενας ανδρας κολλημενος στην γυναικα του, αλλα ενα παιδι, κολλημενο στην μανα του στην πατρικη του οικογενεια δηλαδη...
αυτο ειναι που πολλοι αντιμετωπιζουν, ισως γιατι οι διδυμοι ειναι πιο λιγοι απο τους μαμακηδες.
δλδ, δεν μπορω να φανταστω μια σχεση να λειτουργει, εναν ανδρα να μου ειναι επιθυμητος, ανε χει ενα νηπιακο κολλημα με την μανα του, που δεν ειναι ερωτικο, να συζουμε/ παντρευτουμε και να ξερω οτι ανυπομονει να κοιμηθει μαζι της για να νιωσει ευτυχισμενος, θελει να τον κανει μπανιο εκεινη για να νοιωθει χαρουμενος κλπ.
καταλαβαινεις τωρα την αναλογια;
θα αισθανεται κανεις οτι βρηκε ενα παιδακι, οχι εναν συντροφο.

οσο για το οτι σου αρεσει να το συζητας, με τυχαιους αγνωστους (οπως εμεις) θα δεις πως το βλεπουν εκεινοι, πως για παραδειγμα θα το εβλεπαν αν τους τυχαινε μια τετοια γνωριμια.
μπορεις ομως να επιδιωξεις να δικτυωθεις με αλλους διδυμους, με το ιντερνετ σιγουρα ειναι ευκολο, και να δεις πως το ζουν κι εκεινοι..

[flame92]

ΦΥΣΙΚΑ και δεν ειναι ολες οι εξαρτησεις ιδιες.
αυτο δεν σημαινει οτι το να εισαι κολλημενος με εναν ανθρωπο που δεν ειναι συντροφος σου, σε βαθμο που να κοιμασαι μαζι του, ενω δεν εισαι παιδι, ειναι μια "καλη" εξαρτηση...
ειναι ενας βαθμος εξαρτησης που δεν δινει χωρο σε αλλες ενηλικες σχεσεις σου να αναπτυχθουν.
δειχνει να ειστε αυταρκεις οι δυο σας στο κουκουλι σας. οποτε, τι τις θελετε τις αλλες σχεσεις;; οι γυναικες δεν ειναι μηχανες που κανουν παιδια. μια γυναικα θελει να σε παντρευτει για να εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σου, οχι για να κανει τα παιδια σου... παιδια κανει και μονη της (η με καποιον αλλον, τελοσπαντων)..
αν αυτος ειναι ο σκοπος σας, να προχωρησετε δλδ μονοι σας οι δυο σας στην ζωη, με γεια σας με χαρα σας. αλλα να το κανετε συνειδητα.
αν θελετε κι αλλες ενηλικες σχεσεις, ερωτικες σχεσεις με γυναικες, ουσιαστικες εννοω, οχι απλα σεξουαλικες, κοβετε αυτον τον δρομο με τον τροπο που ενθαρυνετε στον εαυτο σας την νηπιακη αυτην προσκολληση με τον υπνο και το μπανιο...

και παλι πας στο ασπρο#μαυρο.
δεν ειπε κανεις να απομακρυνθειτε, χανοντας στην καλησ ας σχεση.
αυτο που λεμε οι περισσοτεροι, ειναι να διαχειριστειτε αυτες τις παιδικες συμπεριφορες προσκολλησης του κοινου υπνου, κοινου μπανιου κλπ.
ΦΥΣΙΚΑ καιεπιλεγουμε συντροφους που αγαπανε τα αδερφια μας και χαιρονται για την καλη μας σχεση μαζι τους. αυτο δεν περιλαμβανει ομως το να χαιρονται που θελουμε να κοιμομαστε στο ιδιο κρεβατι με την αδερφη μας , αντι με τον συντροφο μας.
υπαρχει διαχειριση στα πραγματα, δεν υπαρχει μονο ασπρο και μαυρο...

Μα δεν είπα ποτέ ότι η γυναίκα είναι μια μηχανή που κάνει παιδιά. Και με απασχολεί πολύ η σχέση με την γυναίκα μου με την έννοια ότι θέλω να ναι μια όμορφη και ουσιαστική σχέση και όχι να με πάρει εμένα επειδή είμαι γιατρός και να την πάρω εγώ επειδή θα "μου κάνει παιδιά". Να αγαπηθούμε και να ζήσουμε παιδί επειδή θα κολλήσουμε όχι επειδή θα εκπληρλωνει ο ένας τους εγωισμούς του άλλου. Τώρα το τι τις θέλουμε τις άλλες σχέσεις είναι μια ερώτηση που την έχω κάνει στον εαυτό μου. Δεν μπορεί να μου καλύψει τις συντροφικές ανάγκες που θα μου κάλυπτε η σύντορφος μου όπως και εγώ εκείνου. Μαζί του δεν νιώθω ολόκληρος. Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε μισοί και το ταίρι μαςείναι το σπασμένο μας άλλο μισό.. μάλλον ένα τέταρτο νιώθω και το άλλο τέταρτο είναι ο αδερφός μου (δεν λέω να χουμε την ίδια γυναίκα προς θεού). Θα θελα πολυ να ψαξω τη βιολογία του θέματος. Στο μυαλό μου έχω ερμηνεύσει αυτή την έλξη σαν ένα τραύμα που να προσπαθεί να φέρει κοντά τα χείλη του για να επουλωθεί. Σαν να αφαιρέσαν από εμένα ένα τέραστιο κομμάτι μου. Και δεν είναι ανάλογο με τη μάνα και το παιδί γιατί το παιδί είναι διαφορετικό γενετικά από τη μάνα (ούτε το μισό είναι "δικό" της γιατί όπως παράγονται τα ωάρια (και τα σπερματοζωάρια αντίτοιχα) μπλέκονται τα γονίδια και κάθε ωάριο κ σπερματοζωάριο είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα του ίδιου οργανισμού. Τέλος πάντων το έκαψα λίγο με τη γενετικκή απλά ήθελα να το μοιραστώ.

Έχω γνωρισει 2 γυναίκες που με ταρακούνησαν σαν άνθρωπο δυστυχώς οι συνθήκες δεν επέτρεψαν με καμία από τις 2 να προχωρήσει. Και η σχέση που είχα δυστυχώς τη θεωρώ ένα λάθος. Δεν μπορώ να πω ότι με πλήγσωσε ή μου φέρθηκε άσχημα. Απλά ήταν ένα λάθος δικό μου.

Αν ήμουν παντρεμένος δεν θα άφηνα τη γυναίκα μου για να κοιμάμαι με τον αδερφό μου προφανώς. Αλλά ο αδερφός μου θα ήταν ένα πρόσωπο της καθημερινότητας μου όχι κάθε κυριακή ένα τραπέζι τον πρώτο καιρό και γεια σας.

[flame92]

η αναλογια, δεν ειναι τοσο η μανα που ειναι κολλημενη στο παιδι της και οπωσδηποτε οχι ενας ανδρας κολλημενος στην γυναικα του, αλλα ενα παιδι, κολλημενο στην μανα του στην πατρικη του οικογενεια δηλαδη...
αυτο ειναι που πολλοι αντιμετωπιζουν, ισως γιατι οι διδυμοι ειναι πιο λιγοι απο τους μαμακηδες.
δλδ, δεν μπορω να φανταστω μια σχεση να λειτουργει, εναν ανδρα να μου ειναι επιθυμητος, ανε χει ενα νηπιακο κολλημα με την μανα του, που δεν ειναι ερωτικο, να συζουμε/ παντρευτουμε και να ξερω οτι ανυπομονει να κοιμηθει μαζι της για να νιωσει ευτυχισμενος, θελει να τον κανει μπανιο εκεινη για να νοιωθει χαρουμενος κλπ.
καταλαβαινεις τωρα την αναλογια;
θα αισθανεται κανεις οτι βρηκε ενα παιδακι, οχι εναν συντροφο.

οσο για το οτι σου αρεσει να το συζητας, με τυχαιους αγνωστους (οπως εμεις) θα δεις πως το βλεπουν εκεινοι, πως για παραδειγμα θα το εβλεπαν αν τους τυχαινε μια τετοια γνωριμια.
μπορεις ομως να επιδιωξεις να δικτυωθεις με αλλους διδυμους, με το ιντερνετ σιγουρα ειναι ευκολο, και να δεις πως το ζουν κι εκεινοι..

Ίσως έχεις δίκιο ότι δεν είναι τόσο κοινοί οι δίδυμοι από τους μαμάκηδες. Γενικά η μεταξύ μας σχέση μας έκανε ανεξάρτητους πολύ γρήγορα από τους γονείς μας (συναισθηματικά) παρότι είμαστε πολύ δεμένοι σαν οικογένεια και αγαπημένοι. Με τρομάζει γενικά στην ιδέα του γάμου ότι δεν θα χωμια ιδιωτικότητα να πω ναι απόψε θέλω να κάνω αυτό θέλω να βγω ως το πρωι να κοιμηθς με τον αδερφό μου να πάω σπίτι του κολλητού μου γενικά να κάνω οτι θέλω. Οι γονείς μου ήταν όλη την ώρα μαζί δεν ξέρω αν το θέλω αυτό. άλλους διδυμους δεν έχω καταφέρει να βρω η αληθεια ειναι. Επίσης κάτι που θέλω πολύ είναι η σύντροφος μου να μπορεί να με ξεχωρήσει από τον αδερφό μου (τουλάχιστον από κοντά στις φωτογραφίες ούτε εγώ δεν είμαι σίγουρος). Ο κολλητός μο και η κολλητή μας πχ δεν μας μπερδεύουν ποτέ, όλοι οι άλλοι όμως μας μπερδεύουν. Επίσης πολλοί μαςέχουν πει ότι νιώθουν τα ίδια πράγματα για μας. Πχ μια φίλη μου που με ήξερε 2-3 χρόνια χωρίς να γνωρίσει τον αδερφό μου αλλά έχοντας ακούσει πολλά για αυτόν μου λέει δεν τον ξέρω καν αλλα σας αγαπάω το ίδιο. Και φοβάμαι λίγο ότι η γυναίκα μου/του θα μπορούσε να γουστάρει και εκείνον/εμένα και με γειώνει αυτό.

[Remedy]

Ίσως έχεις δίκιο ότι δεν είναι τόσο κοινοί οι δίδυμοι από τους μαμάκηδες. Γενικά η μεταξύ μας σχέση μας έκανε ανεξάρτητους πολύ γρήγορα από τους γονείς μας (συναισθηματικά) παρότι είμαστε πολύ δεμένοι σαν οικογένεια και αγαπημένοι. Με τρομάζει γενικά στην ιδέα του γάμου ότι δεν θα χωμια ιδιωτικότητα να πω ναι απόψε θέλω να κάνω αυτό θέλω να βγω ως το πρωι να κοιμηθς με τον αδερφό μου να πάω σπίτι του κολλητού μου γενικά να κάνω οτι θέλω. Οι γονείς μου ήταν όλη την ώρα μαζί δεν ξέρω αν το θέλω αυτό. άλλους διδυμους δεν έχω καταφέρει να βρω η αληθεια ειναι. Επίσης κάτι που θέλω πολύ είναι η σύντροφος μου να μπορεί να με ξεχωρήσει από τον αδερφό μου (τουλάχιστον από κοντά στις φωτογραφίες ούτε εγώ δεν είμαι σίγουρος). Ο κολλητός μο και η κολλητή μας πχ δεν μας μπερδεύουν ποτέ, όλοι οι άλλοι όμως μας μπερδεύουν. Επίσης πολλοί μαςέχουν πει ότι νιώθουν τα ίδια πράγματα για μας. Πχ μια φίλη μου που με ήξερε 2-3 χρόνια χωρίς να γνωρίσει τον αδερφό μου αλλά έχοντας ακούσει πολλά για αυτόν μου λέει δεν τον ξέρω καν αλλα σας αγαπάω το ίδιο. Και φοβάμαι λίγο ότι η γυναίκα μου/του θα μπορούσε να γουστάρει και εκείνον/εμένα και με γειώνει αυτό.

ενταξει, αυτοι οι φοβοι, πριν καν γινει μια γνωριμια, ειναι απλες ανησυχιες, ισως και χωρις βαση, πιστευω.
οπως σας ξεχωριζουν οι κολλητοι σας, ειναι πιθανον να σας ξεχωριζει οποιοσδηποτε εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σας, οπως μιας συντροφος ζωης.

στο θεμα των 'ελευθεριων" ομως, για καποιον λογο που εσυ ξερεις, πετας την μπαλα στην εξεδρα για πολλοστη φορα...
κι εξηγουμαι.
ειναι αλλο να εχεις και δικες σου ασχολιες ενω εισαι σε σχεση/γαμο, ασχολιες οπως να δεις φιλους χωρις την γυναικα σου παρουσα, να εχεις καποια δικη σου δραστηριοτητα και τελειως ΑΛΛΟ, το να κοιμασαι με τονα δερφο σου... το να κοιμασαι εμ τον αδερφο, δεν ειναι μια αυτονομια που θελεις να εχεις, ειναι μια νηπιακη προσκολληση. αυτο, μπορει να μην το θελει στην σχεση της μια γυναικα, οπως δεν θα θελει κι εναν ανδρα να θελει να κοιμαται με την μανα του..
κατα τα αλλα, το ποσες ανεξαρτητες δραστηριοτητες εχει το καθε ζευγαρι, το οριζουν οι 2 μεταξυ τους. εσυ βρες μια κοπελα που αν θελει ιδια αυτονομια με σενα. αλλο η αυτονομια κι αλλο τα κολληματα.

[Remedy]

Μα δεν είπα ποτέ ότι η γυναίκα είναι μια μηχανή που κάνει παιδιά. Και με απασχολεί πολύ η σχέση με την γυναίκα μου με την έννοια ότι θέλω να ναι μια όμορφη και ουσιαστική σχέση και όχι να με πάρει εμένα επειδή είμαι γιατρός και να την πάρω εγώ επειδή θα "μου κάνει παιδιά". Να αγαπηθούμε και να ζήσουμε παιδί επειδή θα κολλήσουμε όχι επειδή θα εκπληρλωνει ο ένας τους εγωισμούς του άλλου. Τώρα το τι τις θέλουμε τις άλλες σχέσεις είναι μια ερώτηση που την έχω κάνει στον εαυτό μου. Δεν μπορεί να μου καλύψει τις συντροφικές ανάγκες που θα μου κάλυπτε η σύντορφος μου όπως και εγώ εκείνου. Μαζί του δεν νιώθω ολόκληρος. Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε μισοί και το ταίρι μαςείναι το σπασμένο μας άλλο μισό.. μάλλον ένα τέταρτο νιώθω και το άλλο τέταρτο είναι ο αδερφός μου (δεν λέω να χουμε την ίδια γυναίκα προς θεού). Θα θελα πολυ να ψαξω τη βιολογία του θέματος. Στο μυαλό μου έχω ερμηνεύσει αυτή την έλξη σαν ένα τραύμα που να προσπαθεί να φέρει κοντά τα χείλη του για να επουλωθεί. Σαν να αφαιρέσαν από εμένα ένα τέραστιο κομμάτι μου. Και δεν είναι ανάλογο με τη μάνα και το παιδί γιατί το παιδί είναι διαφορετικό γενετικά από τη μάνα (ούτε το μισό είναι "δικό" της γιατί όπως παράγονται τα ωάρια (και τα σπερματοζωάρια αντίτοιχα) μπλέκονται τα γονίδια και κάθε ωάριο κ σπερματοζωάριο είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα του ίδιου οργανισμού. Τέλος πάντων το έκαψα λίγο με τη γενετικκή απλά ήθελα να το μοιραστώ.

Έχω γνωρισει 2 γυναίκες που με ταρακούνησαν σαν άνθρωπο δυστυχώς οι συνθήκες δεν επέτρεψαν με καμία από τις 2 να προχωρήσει. Και η σχέση που είχα δυστυχώς τη θεωρώ ένα λάθος. Δεν μπορώ να πω ότι με πλήγσωσε ή μου φέρθηκε άσχημα. Απλά ήταν ένα λάθος δικό μου.

Αν ήμουν παντρεμένος δεν θα άφηνα τη γυναίκα μου για να κοιμάμαι με τον αδερφό μου προφανώς. Αλλά ο αδερφός μου θα ήταν ένα πρόσωπο της καθημερινότητας μου όχι κάθε κυριακή ένα τραπέζι τον πρώτο καιρό και γεια σας.

σορι, και μου κανει εντυπωση που δεν το ξερεις, εφοσον και ειδικος εισαι και σε απασχολει πολυ το θεμα, λογω αυτων των προβληματισμων, αλλα υπαρχουν ομοζυγωτικοι διδυμοι χωρις μεγαλη προσκολληση, και με πολυ μεγαλυτερη αυτονομια απο αυτο που περιγραφεις. και οχι μονο αυτονομια, αλλα και βιολογικη διαφοροποιηση (πχ ασθενειες)...
απο αυτα που εχουν προκυψει απο τις μελετες, φαινεται οτι δεν ειναι νομοτελεια η τοση προσκολληση 2 διδυμων (οπως αυτη που μας περιγραφεις), αλλα , παρολο που ειναι κατι παρα πολυ διαφορετικο απο 2 απλα αδερφια, εξακολουθει να παιζει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρολο το περιβαλλον, ο τροπος που μεγαλωσαν, ο τροπος που το διαχειριστηκαν.
αν εσυ στα 30 επιτρεπεις στον εαυτο σου να κοιμαται με τον αδερφο του σε αυτην την ηλικια, δεν σημαινει οτι σε υποχρεωσε η βιολογια σε αυτο. ψαξου περισσοτερο αν σε ενδιαφερει η βιολογια του πραγματος..

υ.γ. απο οσα εχεις πει, δεν προκυπτει καθολου οτι δεν θα κοιμοσουν με τον αδερφο σου, αν ειχες γυναικα... το να το επιθυμεις ειναι σημαντικοτερο απο το ποσο συχνα θα το εκανες (αν το εκανες). τοσο καιρο μας λες οτι ο υπνος με τον αδερφο δεν εχει καμια σχεση με αυτα που σου καλυπτει μια συντροφος... φασκεις κι αντιφασκεις...

[flame92]

ενταξει, αυτοι οι φοβοι, πριν καν γινει μια γνωριμια, ειναι απλες ανησυχιες, ισως και χωρις βαση, πιστευω.
οπως σας ξεχωριζουν οι κολλητοι σας, ειναι πιθανον να σας ξεχωριζει οποιοσδηποτε εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σας, οπως μιας συντροφος ζωης.

στο θεμα των 'ελευθεριων" ομως, για καποιον λογο που εσυ ξερεις, πετας την μπαλα στην εξεδρα για πολλοστη φορα...
κι εξηγουμαι.
ειναι αλλο να εχεις και δικες σου ασχολιες ενω εισαι σε σχεση/γαμο, ασχολιες οπως να δεις φιλους χωρις την γυναικα σου παρουσα, να εχεις καποια δικη σου δραστηριοτητα και τελειως ΑΛΛΟ, το να κοιμασαι με τονα δερφο σου... το να κοιμασαι εμ τον αδερφο, δεν ειναι μια αυτονομια που θελεις να εχεις, ειναι μια νηπιακη προσκολληση. αυτο, μπορει να μην το θελει στην σχεση της μια γυναικα, οπως δεν θα θελει κι εναν ανδρα να θελει να κοιμαται με την μανα του..
κατα τα αλλα, το ποσες ανεξαρτητες δραστηριοτητες εχει το καθε ζευγαρι, το οριζουν οι 2 μεταξυ τους. εσυ βρες μια κοπελα που αν θελει ιδια αυτονομια με σενα. αλλο η αυτονομια κι αλλο τα κολληματα.

Προφανώς,δεν έχουν βάση αλλά με προβληματίζουν. Απλά το θέμα γάμου και αδερφός είναι κάτι που με προβληματίζει. Ο γάμος είναι μια δέσμευση και ο αδερφός μου μια ελευθερία. Τι εννοώ.. του λέω ότι θέλω χωρίς να το σκέφτομαι. Ξέρω απο πριν ότι δεν θέλει το κακό μου, οικονονικά δεν είχαμε και δεν θα έχουμε ποτέ οικονομικές διαφορές. Γενικά σαν να είμαι απόλυτα ο εαυτός μου μαζί του. Με μια σχέση μην πεις αυτό θα ζηλέψει μην πεις το άλλο θα στραβώσει. Ένας συγγενής μου έχει 2 παιδιά έχει παντρευτεί μια που δνε θέλω να τη χαρακτηρίσω και φοβάται ότι αν την χωρίσει όπως θέλει θα μείνει χωρίς παιδιά και θα πληρώνει και διατροφή ενώ δεν του περισσσεύουν. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος να αφήσω την ελευθερία μου μου για έναν γάμο. Το θέμα δεν είναι ο γάμος (το θέμα που άνοιξα) αλλά κατάμια έννοια συνδέεται. Ο αδερφός μου για μενα είναι η απόλυτη ελευθερία. Ίσως είμαι και στα "απόνερα" της προηγούμενης σχέσης μου και μου φαίνονται όλα δύσκολα. Καταπιέστηκα πολύ στην προηγούμενη σχέση μου ανεξαρτήτως αδερφού πολλές φορές. Ακόμα και στο τι θα φοράω.

Επίσης να πω ότι κάποιες φορές οι σχέσεις μας δεν τα πάνε τελείως καλά με εμένα ή με εκείνον. Και έχω ένα άγχος τι θα πει για την κοπέλα μου όταν έχω.

[Art_Phil]

Στο προηγούμενο μου post σε ρώτησα εάν αυτή η σχέση είναι λειτουργική για εσένα και μου είπες ναι.
Όμως εγώ βλέπω κάποια προβλήματα.
Το πρώτο είναι το εξής.
Γενικά θεωρώ πως οι άνθρωποι αναπτύσσουμε στενές σχέσεις και έχουμε την τάση αυτή γιατί νιώθουμε έλλειψη.
Η έλλειψη είναι αυτή που μας οδηγεί στην συντροφικότητα, στον έρωτα, στην φιλία.
Όταν νιώθουμε μοναξιά έχουμε ανάγκη για συντροφικότητα.
Και έτσι ψάχνουμε τη σχέση που θα καλύψει αυτές τις ανάγκες μας και θα είμαστε χαρούμενοι.
Ακούγεται πολύ απλοιστικό αλλά σκεψου έναν άνθρωπο που δεν έχει καθόλου ανάγκη την συντροφιά, τι είναι πιο πιθανό;
Να μην αναζητήσει και να μην ενδιαφέρεται να αναπτύξει δεσμούς.
Η δική σου περίπτωση μπορεί να φέρνει πρόβλημα γιατί ο αδερφός σου καλύπτει πολλές ανάγκες θέλοντας ή μη.
Και ένας από τους λόγους που η σχέση αυτή είναι τόσο σημαντική είναι γιατί έχεις μάθει να καλύπτεις μία σειρά αναγκών σου μέσα από τον αδερφό σου.
Δεν βρίσκεις κάποιο λόγο να απομακρυνθείς εφόσον είσαι καλά.
Το πρόβλημα ξεκινάει όμως ότι έχοντας καλλυμένες τις μισές σου ανάγκες δύσκολα θα αναπτύξεις γερούς δεσμούς και με άλλους άνθρώπους.
Και αυτό το καταλαβαίνω, στο πως βλέπεις τις γυναίκες, απο τη μία θες πολύ να βρεις κοπέλα, από την άλλη φοβάσαι και πνίγεσαι ότι θα σου στερήσει τον αδερφό σου.
Η γυναίκα όμως που θα έρθει σε σένα μπορεί να μην έχει μια αδερφή που να καλύπτει κάποιες ανάγκες της. Και να έχει πολύ περισσότερο ανάγκη εσένα , απο ότι εσύ εκείνη εφόσον τις μισές σου ανάγκες τις καλύπτεις με τον αδερφό σου.
Αυτό θα σε δυσκολέψει με λίγα λόγια στον έρωτα. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να ερωτευτείς έντονα όταν έχεις ήδη τον πλατωνικό έρωτα με τον αδερφό σου κάθε μέρα.
Και γιατί όλα αυτά είναι πρόβλημα;
Γιατί αυτό που θα σε εξελίξει σαν άνθρωπο είναι να κάνεις πράγματα και με άλλους άνθρωπους, να αναπτύξεις ισχυρούς δεσμούς και με άλλους ανθρώπους, να νιώσεις και εσύ κάποια στιγμή μόνος, θλιμμένος, για να πάρεις δύναμη, και να βρεις ποιος είσαι.
Δεν εξελίσσεσαι και δεν μαθαίνεις εάν δεν εκτεθείς.
Ως προς το εάν όλο αυτό είναι φυσιολογικό, εγώ θα έλεγα πως με προβλματίζει που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μισό και όχι ολόκληρο.
Εάν αντιλαμβανόσουν τον εαυτό σου ολόκληρο θα απολάμβανες την παρέα του αδερφού σου χωρίς να παίζει κάτι σε εξάρτηση.
Τώρα εσφαλμένα πιστεύεις ότι είσαι μια μισή προσωπικότητα κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.
Εάν μιλούσαμε για διάγνωση αυθάιρετα θα έλεγα το άγχος του αποχωρισμού. αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Αλλά αυτά είναι απλές ταμπέλες, για μένα η σχέση με τον αδερφό σου έχει κάποια κόστη.

[flame92]

Στο προηγούμενο μου post σε ρώτησα εάν αυτή η σχέση είναι λειτουργική για εσένα και μου είπες ναι.
Όμως εγώ βλέπω κάποια προβλήματα.
Το πρώτο είναι το εξής.
Γενικά θεωρώ πως οι άνθρωποι αναπτύσσουμε στενές σχέσεις και έχουμε την τάση αυτή γιατί νιώθουμε έλλειψη.
Η έλλειψη είναι αυτή που μας οδηγεί στην συντροφικότητα, στον έρωτα, στην φιλία.
Όταν νιώθουμε μοναξιά έχουμε ανάγκη για συντροφικότητα.
Και έτσι ψάχνουμε τη σχέση που θα καλύψει αυτές τις ανάγκες μας και θα είμαστε χαρούμενοι.
Ακούγεται πολύ απλοιστικό αλλά σκεψου έναν άνθρωπο που δεν έχει καθόλου ανάγκη την συντροφιά, τι είναι πιο πιθανό;
Να μην αναζητήσει και να μην ενδιαφέρεται να αναπτύξει δεσμούς.
Η δική σου περίπτωση μπορεί να φέρνει πρόβλημα γιατί ο αδερφός σου καλύπτει πολλές ανάγκες θέλοντας ή μη.
Και ένας από τους λόγους που η σχέση αυτή είναι τόσο σημαντική είναι γιατί έχεις μάθει να καλύπτεις μία σειρά αναγκών σου μέσα από τον αδερφό σου.
Δεν βρίσκεις κάποιο λόγο να απομακρυνθείς εφόσον είσαι καλά.
Το πρόβλημα ξεκινάει όμως ότι έχοντας καλλυμένες τις μισές σου ανάγκες δύσκολα θα αναπτύξεις γερούς δεσμούς και με άλλους άνθρώπους.
Και αυτό το καταλαβαίνω, στο πως βλέπεις τις γυναίκες, απο τη μία θες πολύ να βρεις κοπέλα, από την άλλη φοβάσαι και πνίγεσαι ότι θα σου στερήσει τον αδερφό σου.
Η γυναίκα όμως που θα έρθει σε σένα μπορεί να μην έχει μια αδερφή που να καλύπτει κάποιες ανάγκες της. Και να έχει πολύ περισσότερο ανάγκη εσένα , απο ότι εσύ εκείνη εφόσον τις μισές σου ανάγκες τις καλύπτεις με τον αδερφό σου.
Αυτό θα σε δυσκολέψει με λίγα λόγια στον έρωτα. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να ερωτευτείς έντονα όταν έχεις ήδη τον πλατωνικό έρωτα με τον αδερφό σου κάθε μέρα.
Και γιατί όλα αυτά είναι πρόβλημα;
Γιατί αυτό που θα σε εξελίξει σαν άνθρωπο είναι να κάνεις πράγματα και με άλλους άνθρωπους, να αναπτύξεις ισχυρούς δεσμούς και με άλλους ανθρώπους, να νιώσεις και εσύ κάποια στιγμή μόνος, θλιμμένος, για να πάρεις δύναμη, και να βρεις ποιος είσαι.
Δεν εξελίσσεσαι και δεν μαθαίνεις εάν δεν εκτεθείς.
Ως προς το εάν όλο αυτό είναι φυσιολογικό, εγώ θα έλεγα πως με προβλματίζει που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μισό και όχι ολόκληρο.
Εάν αντιλαμβανόσουν τον εαυτό σου ολόκληρο θα απολάμβανες την παρέα του αδερφού σου χωρίς να παίζει κάτι σε εξάρτηση.
Τώρα εσφαλμένα πιστεύεις ότι είσαι μια μισή προσωπικότητα κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.
Εάν μιλούσαμε για διάγνωση αυθάιρετα θα έλεγα το άγχος του αποχωρισμού. αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Αλλά αυτά είναι απλές ταμπέλες, για μένα η σχέση με τον αδερφό σου έχει κάποια κόστη.

Θεωρώ ότι έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες. Νιώθω σαν να ναι μια πλατωνική σχέση μαζί του από αυτή την άποψη.. ή σαν να χουν περάσει 40 χρόνια γάμου και να χουμε ξεχάσει ότι κάποτε γουστάραμε ο ένας τον άλλον. Η σχέση με μια γυναίκα μου φαίνεται ενδεχομένως δύσκολη επειδή ήδη έχω αυτόν που μου καλύπτει σχεδόν τα πάντα και χωρίς ρίσκο. Είμαι και κάπως δύσκολος στο να ανοιχτώ σαν άνθρωπος. Το αν εσφαλμένα ή όχι πιστεύω ότι είμαι μισή προσωπικότητα δεν το ξέρω.. αλλά έχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάει τα μισά ο ένας τα μισά ο άλλος πολλές φορές. Ξέρω τι θα πει πριν το πει. Ακόμα και αν με πάρει τηλέφωνο ξέρω σε τι στάση βρίσκεται. Ξέρω πότε πληγώνεται. Επίσης δεν ξέρω γιατί η μανα μου πάντα προσπαθούσε να μας χωρίσει. Δλδ οκ τα περισσότερα αδέρφια σαν παιδιά στην καλύτερη παίζουν ξύλο.. εμείς όλη την ώρα παίζαμε επιτραπέζια, ζωγραίζαμε και στο δημοτικο ps2 και μποξ.. Τώρα πχ οταν τον έχω αγκγαλια η με εχει στα κρυφα.. λες και κανουμε εγκλημα. Και δεν ξερω τι φοβάται ότι είμαστε γκει; οτι θα πηδηχτουμε; (συγγνωμη για τη λεξη). Ορισμένες φορές κάπως φοβάμαι τι θα πει και αλλες θυμωνω γτ θεωρω δεν της πεφτει λογος.