Περί θεραπείας και άλλες συζητήσεις.

[anwnimi]

originally posted by PETRAN
\"Εσωτερικά γεγονότα\"? Εε αυτό εννοώ ιδέες/φαντασία/σκέψεις...εκτός αν εννοείς τίποτα μαγια...τα φοβάμαι εγώ αυτά...α πα πα...!

Πάνο εδώ σου απαντώ για μένα τι σημαίνουν εσωτερικά γεγονοτα. Δεν τα συνδέω καθολου με φαντασία αν εννοείς φαντασιοπληξία.

Εσωτερικό γεγονός ειναι όταν επεξεργάζομαι τον εσωτερικό συναισθηματικό μου κόσμο με γόνιμο τρόπο οσο γίνεται, αναγνωρίζοντας και αποβάλλοντας όπως λες τις προβληματικές γνωστικές πεποιθήσεις και μερικές φορές φτάνω σε μια μικρή ή πιο μεγάλη αυτο-ανακάλυψη!

Και άλλες πάλι φορές που κατορθώνω να φτάσω παραπέρα σε ανακάλυψη ενός νέου δρόμου για να οδηγηθώ εκεί που επιθυμώ, σε φωτεινότερα μονοπάτια αφήνοντας κάποιο σκοτεινό που με εγκλώβιζε.

Αυτά τα εσωτερικά γεγονότα πολλές φορές είναι τόσο σημαντικά για μένα που ισοδυναμούν ή ακόμα μπορεί και να ξεπεράσουν ένα σπουδαίο εξωτερικό γεγονός. Άλλες πάλι φορές ένα σημαντικό για μένα εξωτερικό γεγονός με οδηγει σε ένα άλλο συνταρακτικό εσωτερικό γεγονός κ.ο.κ.

Χωρις αυτό να σημαίνει ότι υποβιβάζω την επιθυμία μου για εξωτερικά γεγονότα. Χωρίς αυτά η ζωή θα έμενε μισή...

Μαγεία; Μμμ, μ\'αρέσει η μαγεία:)))
Έλα όμως Πάνο δεν είναι και τόσο μαγική αυτή η διεργασία, νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος, αν το θέλει μπορεί να την επιχειρήσει και είμαι σίγουρη ότι πολλοί την κάνουν και πολύ καλύτερα από εμένα :)

[anwnimi]

Όσο για το φόβο για τη μαγεία τη συγκεκριμένη που περιγράφω (και όχι τα spells :))) )
Ναι κι εγώ τη φοβόμουν, πάντα. Την έτρεμα. Κι όταν την επιχείρησα κάποια στιγμή τρόμαξα τόσο πολύ που την αρνήθηκα πεισματικά. Έκλεισα διακόπτες. Όμως, μετά από καιρό, ξαναγύρισα, δεν μπορούσα να της αντισταθώ!

Θέλει μέτρο, χρόνο και κόπο, επιμονή και υπομονή, αν είναι κανείς άμαθο μαγο-μαθητούδι όπως η γράφουσα:)

Ωχ μήπως τα γράφω πολύ ποιητικά;;;

Πάνο μου σόρυυυυ:)))))

[anwnimi]

originally posted by PETRAN

originally posted by anwnimi
Εδώ εντάξει θα διαφωνήσω μπορεί να μην το κάνεις συνειδητά αλλά το ότι είσαι expert κάνει μπαμ Πάνο:)
Εγώ όμως δε σου λέω να αρνηθείς το ότι είσαι expert, είναι σαν να αρνείσαι το μυαλό σου. Απλά σου λέω μιας και είσαι expert βοήθα όπου θέλεις να εκθέσεις τις γνώσεις και απόψεις σου αλλά με περισσότερη πως να το πω προσοχή μιας και είσαι expert.

Όχι σου λέω παιδί μου δεν είμαι expert. Τι επειδή έχω ένα πτυχίο με κάνει και expert? Να δεις, αν σου λεγα ακριβώς τα ίδια πράγματα (ακριβώς όμως) αλλά σου λεγα ότι είμαι ο σάκης ο υδραυλικός με ενδιαφέρον στην ψυχολογία θα μου λεγες \"ωωχχ μωρέ σταμάτα ρε αφού δεν είσαι ειδικός!\" (καλά μπορεί να μην το λεγες αλλά έτσι θα σκεφτόσουνα...) να δεις τι κάνουν τα στερεότυπα...(που παρεπιμπτόντως τα μελετάνε και αυτά οι κοινωνικοί ψυχολόγοι αλλα δυστυχώς δεν θυμάμαι πολλά γιατί δεν ήμουν πολύ καλός στην κοινωνική ψυχολογία επειδή την βαριόμουνα λολ)

Μμμμ, δεν αμφιβάλλω ότι τα στερεότυπα μας επηρεάζουν αρκετά σε πολλές περιπτώσεις. Μόνο που ΄στη δική μας περίπτωση πιστεύεις πως ο σάκης ο υδραυλικός θα είχε τον ίδιο τρόπο και τα ίδια επιχειρήματα να προβάλλει με ένα νευροψυχολόγο;

αλλά έτσι και αλλιώς δεν είμαι γιατί δεν έχω άδεια ασκήσεως επαγγέλματος χεχε (καλά στην Αγγλία που σπούδασα δεν είμαι ούτε για πλάκα, για να γίνεις ειδικός ψυχολόγος εκεί πρέπει να κάνεις το ανάλογο 3ετές διδακτορικό στην ανάλογη ειδικότητα ψυχολογίας...και είναι πολύ δύσκολο να μπεις λολ... το 70% των αποφοιτων ψυχολογίας στην Αγγλία δεν γίνονται ειδικοί ψυχολόγοι [εφαρμοσμένοι η ερευνητές] αλλά συνήθως βρίσκουν δουλιές σε άλλους τομείς όπως στο management, στην διαχείριση ανθρωπινων πόρων, στην διαφήμιση κλπ.)

Εδω στην καλή μας Ελλάδα είναι πιο χαλαρά τα πράγματα πάντα, και όχι μόνο στον τομέα της ψυχολογίας:))

originally posted by anwnimi

Αυτό ακούγεται πάρα πολύ ενδιαφέρον. Πολύ θα ήθελα να ακούσω τα συμπεράσματά σου:) Aχ τι μλκια πτυχιακή έκανα θα πάω κι εγώ ψυχολογία :))))

Αλήθεια τι πτυχιακή έκανες?

Πολύ εγκεφαλική και τεχνοκρατική για τα τωρινά μου γούστα:) Στο προπτυχιακό ανάλυση, σχεδίαση και προγραμματισμός-υλοποίηση οικονομικού προγράμματος και σύνδεση με βάση δεδομένων:ΡΡΡ Στο μεταπτυχιακό αρχές της εικονικής πραγματικότητας και σχεδίαση, προγραμματισμός-υλοποίηση ενός τρισδιάστατου εικονικού περιβάλλοντος.

Τότε τις θεωρούσα πολύ ενδιαφέρουσες, μιας και οι \"λογικοί\" νευρώνες μου είχαν εξασκηθεί πολύυυυ - με βοήθησαν όμως πααααρα πολύ να μην απασχολώ το μυαλό μου με τους γνωστούς πανικούς. Όμως οι \"συναισθηματικοί\" μου νευρώνες είχαν πέσει σε παρακμή:)))) Ή μάλλον εγώ το επέλεξα έστω και όχι τόσο συνειδητά.

originally posted by anwnimi
Εσύ Πάνο πως επέλεξες την νευροψυχολογία;

Εεε μ\'άρεσε ο εγκέφαλος εκεί και πήγα λολ (τόσο απλά! λολ)

Εδω σε πιάνω μιας και με απωθούσε και εμένα οποιοσδήποτε κλάδος δεν είχε σχέση με τη μαθηματική λογική, (το άσπρο ή μαύρο δηλαδή) δηλαδή κάτι πέρα από μαθηματικά, φυσικη, χημεία, πληροφορική και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Προσωπικά, θεωρούσα το διαφορετικό επικίνδυνο για το δικό μου ψυχισμό:))) Τοτε εννοείται πως ούτε κατά διάνοια συνειδητοποιούσα την αιτία για την προτίμησή μου αυτή.

[anwnimi]

Α και όταν μελετούσα για την εικονική πραγματικότητα ανέφερε εικονικά περιβάλλοντα που ειχαν δημιουργηθεί με σκοπό τη συμπεριφοριστική θεραπεία των πανικών μέσω της έκθεσης.

Πάνο τι λες θα συνεργαστούμε να μετρήσουμε την αποτελεσμάτικότητά τους πειραματικά; :)))

Αλλά the real thing is better:)

[PETRAN]

Επέστρεψα...\"μαλακός\" όσο ποτέ!

Originally posted by weird


Επέτρεψέ μου να διατηρώ τις αμφιβολίες μου σχετικά με τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας στην ολότητά τους, χωρίς να αμφισβητώ ωστόσο την εγκυρότητα των επιμέρους ερευνών που γίνονται.



Από ότι κατάλαβα, κάνεις τον διαχωρισμό μεταξύ ενστίκτων, που είναι αποτέλεσμα εξέλιξης και μεταξύ λοιπών στοιχείων που αναπτύχθηκαν βάσει των περιβαλλοντικών επιρροών. Τα πρώτα, ανάγονται στα hyman universal που λέγαμε, ενώ τα δεύτερα είναι εμπειρικά και άρα διαφορετικά καθοριζόμενα.
Χμ, με ρώτησες κάποτε, πως αυθαίρετα, υποστηρίζω ότι οι διαφορετικοί ποσοτικά συνδυασμοί των ίδιων – κοινών μεταβλητών, οδηγούν σε άπειρες διαφορετικές ποιοτικές αποχρώσεις. Είναι εμφανές : κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του τους ίδιους συνδυασμούς σε διαφορετικές ποσότητες, αλλά έχει διαφορετικό δακτυλικό αποτύπωμα από κάθε άλλον άνθρωπο και η ίριδα του ματιού του σχηματίζει διαφορετικές διακλαδώσεις πχ.
Πέραν τούτου, οι περιβαλλοντικές επιρροές που μπορεί να δεχτεί ο κάθε άνθρωπος, τον κάνουν εντελώς διαφορετικό από κάποιον άλλο.

Ναι τα παραδείγματα που λες (π.χ. με την ίριδα του ματιού κλπ.) είναι πολύ εύστοχα. Υπόψην έ, κάτι που μπορεί να μπερδεύονται κάποιοι, η ψυχολογία δεν είναι επιστήμη που προσπαθεί να προψλέψει τον ψυχολογικό κόσμο κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, είναι η επιστήμη που μελετά τους μηχανισμούς που οδηγούν σε αυτές τις κατανομές που περιγράφεις. Π.χ. ο οφθαλμολόγος δεν χρειάζεται να βγάλει κάθε ξεχωριστό βιβλίο για κάθε ξεχωριστό αμφιβληστροειδή που υπάρχει στον κόσμο, ξέρει ότι ο αμφιβληστροειδής αποτελείται από κύτταρα όνοματι ροδία και κονία που κάνουν το και το και τέλος, δεν χρειάζεται να γνωρίσει όλες τις πιθανές κατανομές και θέσεις τους που υπάρχουν στα μάτια όλου το ζωικού βασιλείου. Οο φυσικός δεν χρειάζεται να βγάλει ξεχωριστό βιλίο για κάθε πέτρα που σπρώχνει σε κάθε κατηφόρα, ξέρει τους νόμους του Νεύτωνα (π.χ. F=ma) και μπορεί σύμφωνα με αυτό και τα στοιχεία που έχει να κάνει προβλέψεις. Έτσι και η ψυχολογία, προσπαθεί να ερευνήσει τους μηχανισμούς, όχι όλα τα πιθανά αποτελέσματα όλων των μηχανισμών. Το γεγονός ότι η χωρητικότητα της βραχυπρόθεσμης μνήμης είναι 7+-2 μονάδες πληροφοριών μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες στιγμιαίες βραχυπρόθεσμες μνήμες κάθε φορά δεν χρειάζεται να τις ξέρουμε όλες. Έχοντας αυτό το κανόνα όμως μπορούμε να προβλέψουμε. Δεν είναι ερώτημα που έχει να κάνει με την διαφορετικότητα δηλαδή του κάθε ανθρώπου. Το να καταλάβουμε ποιοι μηχανισμοί οδηγούν στην διαμόρφωση των στάσεων δεν έχει να κάνει με όλες τις πιθανές στάσεις που μπορεί να υπάρξουν ποτέ. Το να μελετάμε το ποιοι μηχανισμοί διαμορφώνουν την προσωπικότητα δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη όλων των πιθανών προσωπικοτήτων. Εμείς προσπαθούμε να βρούμε τους νόμους πίσω από τους μηχανισμούς, όχι φυσικά όλα τα πιθανά αποτελέσματα των μηχανισμών. Αυτό στο λέω γιατό πολλοί το μπερδεύουνε και σου λένε \"ψυχολογία, σιγά δεν είναι επιστήμη, αφού κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός!\" σαν να σου λένε \"φυσική, δεν είναι επιστήμη αφού κάθε αντικείμενο του κόσμου είναι διαφορετικό\" η \"βιολογία, δεν είναι επιστήμη αφού κάθε έμβιο ον είναι διαφορετικό\", φυσικά δεν στέκει αυτό. Να το ξεκαθαρίσουμε λίγο αυτό.


Όσο για τις μεγαλόστομες ατάκες σου τύπου \"υπάρχουν άπειροι διαφορετικοί άνθρωποι\" εγώ δεν είμαι σίγουρος γι\'αυτό. Δηλαδή πως βγαίνει το άπειροι? Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για άπειρα είδη προσωπικοτήτων? Όχι δεν νομίζω. Τις δεκαετίες του \'50 και του \'60 κάποιοι ψυχομετρικοι΄ψυχολόγοι όπως ο Allport και ο Cattell άρχισαν να κάνουν πολυάριθμες (άπειρες! λολ) πολυπαραγοντικές στατιστικές μετρήσεις (εντελώς διαφορετική στατιστική ανάλυση από το πείραμα η την παρατήρηση, ποιο \"Αδύναμη\" μέθοδος αλλά ποιο αποκαλυπτική για πολυάριθσμες πληροφορίες) σε τεράτια δείγματα του πληθυσμού για να ανακαλύψουν αν υπάρχουν κοινά \"traits\" προσωπικότητας μεταξύ των ανθρώπων. Η άποψη ότι οι άνθρωποι κινούνται σε συγκεκριμένες \"διαστάσεις\" προσωπικότητας ήταν γνωστή από κάποιους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, όπου ήταν ήδη γνωστό ότι μια σημαντική διάσταση είναι αυτή της εξωστρέφειας-εσωστρέφειας. Τελικά ο κάθε ερευνητής κατέληξε σε διαφορετικό αριθμό, όχι γιατί βρήκαν διαφορετικά στοιχεία, αλλά γιατί κάποια στοιχεία είχαν από πίσω κοινές διαστάσεις, οπότε όλο και συνοψίζονταν σε \"ανώτερους\" παράγοντες και ήταν στην κρίση του ερευνητή αν θα έπρεπε να τις \"συνοψίσει\" η να τις αφήσει ακέραιες. Ο Cattell και οι συνεργάτες του που μάλλον κάναν την ποιο τεράστια δουλειά τελικά κατέληξαν σε 16 κοινούς πρωτογενείς παράγοντες και 5 δευτερευογενείς. Αν υπολογίσουμε την πιθανότητα για όλες τις πιθανές προσωπικότητες, τότε θα καταλήξουμε σε ένα τεραααάστιο νούμερο. Ας με διορθώσει και η Anwnimi που είναι πληροφορικάρια (:P), αλλά η πιθανότητα όλων των πιθανών συνδιασμών αυτών των παραγόντων είναι 16 υψομένο στην 16η χ 5 υψομένο στην 5η. Το κομπιουτεράκι μου κόλλησε από το νούμερο, ωστόσο παραμένει ένα νούμερο, όχι μια απειρότητα! Δεν είναι τυχαίο που τα τεστ προσωπικότητας, αν και αρκετά ποιο αδύναμα από τα τεστ νοημοσύνης είναι αρκετά έγκυρα (στις διαστάσεις που τουλάχιστον ερευνούνε).

Τώρα θα μου πεις, ότι η προσωπικότητα και μόνο δεν κάνει την διαφορετικότητα. Κάποιες προσωπικότητες μπορεί να προτιμήσουν κάποιες επιλογές, κάποιες επιλογές όμως μπορεί να μην έχουν και σχέση με τον τομεά προσωπικότητα (π.χ. πάω σε κάποιο εστιατόριο να φάω επειδή μου άρεσε το φαγητό την προηγούμενη φορά). Γνωρίζοντας όμως τους μηχανιμσούς για όλα αυτά-όπως είπα και πριν-μπορούμε να συστηματοποιούμε τα (ψυχολογικά) φαινόμενα και να κάνουμε κάποιες προβλέψεις. Είμαι πεποισμένος, ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, θα μπορούν να \"διαβάζουν\" τον εγκέφαλο σου έτσι απλά, ώστε να μπορούν να προβλέψουν με τρομερή ακρίβεια την πιθανότητα να κάνεις οποιαδήποτε πράξη...και το καταλαβαίνω αυτό από τις ραγδαίες έρευνες που κάνουν σήμερα με τους νεο-ανακαλυφθέντες λειτουργικούς τομογράφους του \'90. Άραγε πως να είναι μια τέτοια μελλοντική κοινωνία?

Ενστικτωδώς αναπτυγμένες συμπεριφορές.

Συμφωνώ ότι έχουμε αλλοιώσει σε σημαντικό βαθμό την παράμετρο της φυσικότητας, στον τρόπο ζωής μας. Η τεχνολογική πρόοδος παραβιάζει νόμους που είναι βαθιά χαραγμένοι μέσα μας. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο για τον οποιο θα έπρεπε το σώμα ή ο εγκέφαλός μας να ακολουθήσει αυτήν την αλλοίωση, πέρα από ένα ορισμένο μέτρο.
Ξέρεις, με έχει πιάσει και με πιάνει ακόμα μια τρομερή απέχθεια για όλα τα κατεργασμένα τρόφιμα. Τσιζ κέηκ, φαστ φουντ, σπατάλες με σοκολάτες, υδατάνθρακες, γαριδάκια, πατατάκια, κρεατικά του τύπου γύρος, κρέατα με ορμόνες που τρώμε έξω, παγωτά με εκατό χρωστικά, κτλ. Όταν τρέφομαι λιτά και φυσικά, με καρπούς, σαλάτες, ψαράκι, ψωμί ολικής, χυμούς, γάλα… αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Έτσι πάλεψα πριν χρόνια με το άγχος μου. Έκανα ένα βαθύ άκουσμα του οργανισμού μου και τον ρώτησα, τι έχει πραγματικά ανάγκη να τρώει. Άλλαξα όλη τη διατροφή μου ενισχύοντάς την με βιταμίνες β, μαγνήσιο, φυτικές ίνες, λαχανικά. Έχω έναν ευαίσθητο οργανισμό κι αμέσως είδα την διαφορά. Το άγχος μου μειώθηκε εξαιρετικά. Σε αντίθεση με εσένα λοιπόν, πιστεύω ότι καλό είναι να ακούμε τους απαρχαιωμένους μηχανισμούς που βρίσκονται μέσα μας, και οι οποίοι δεν είναι εναντίον μας, σε συνδυασμό με την πρόοδο που κάνουμε. Έχουμε την φύση μέσα μας και μόνο μέσα στην φύση μπορούμε να γαληνέψουμε.

Ναι να μην αλλάξουμε την φύση μας, αλλά τι να κάνουμε που το περιβάλλον το αλλάξαμε και δεν υπάρχει επιστροφή? (βέβια υπαρχει και ο ερημιτισμός...)Τι νά κάνουμε, δεν μπορώ έτσι να πάω και να κάνω σεξ με μια κοπέλα υπάρχουν κοινωνικές επιταγές και πρέπει! Ποιος θέλει να παθαίνει κρίσεις πανικού η να φοβάται το σκοτάδι? Δεν θα ήταν ποιο χρήσιμο να φοβόμαστε τις μηχανές με όλους αυτούς τους τύπους που σκοτώνονται σε κόντρες? Είτε σ\'αρέσει είτε όχι, αλλάξαμε το περιβάλλον μας και το σώμα μας και ο εγκέφαλος μας δεν έχει προλάβει να εξελιχθεί σε αυτό. Αυτός είναι ο μοντέρνος κόσμος και εκτός και αν πας να ζήσεις στο δάσος, κάποια πράγματα θα δουλεύουν εναντίον σου. Πάντως θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχθεί ο εγκέφαλος μας σε σχέση με την τεχνολογία και την αύξηση της πολυπλοκότητας των ερεθισμάτων που δεχόματσε. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο εγκέφαλος γίνεται όλο και ποιο σύνθετος, όπως και το ότι η μέση νοημοσύνη κάθε γενιάς είναι λίγο ψηλότερη από αυτήν της προηγούμενης (Flynn effect). Η τεχνολογία πιστεύω έχει συμβάλει ενεργά σε αυτό.΄Ισως με τις ταχύτητες που γράφεις Weird να είσαι της καινούργιας γενιάς :P


Πάντως εγώ υποστηρίζω ότι το να κάνει κάποιος ποιο \"φυσικά\" πράγματα είναι καλό και εγώ είμαι υπερ των οργανικών τροφών κλπ. δεν το συζητάω. Όσο μπορούμε, πρέπει να ζούμε σύμφωνα με την φύση μας.

Μιλάς για την ενστικτώδη και αρχέγονη αντίδραση μάχης ή φυγής. « Σήμερα οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον τι να φοβηθούν». Κι όμως, εδώ διαφωνώ. Ο φόβος θανάτου, είναι πανταχού παρόν. Και μπορεί παλιότερα να συνδεόταν με τα άγρια ζώα που ίσως κατασπάραζαν το θήραμα – άνθρωπο, αλλά σήμερα συνδέεται με τον καρκίνο, τα χημικά που καταναλώνουμε με τις τροφές, τις πολλαπλές εστίες κινδύνου στις οποίες μας υποβάλλουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας ( συχνές μετακινήσεις, άγχος κτλ). Πέραν δε του φόβου του βιολογικού θανάτου, σήμερα πια, με την εξέλιξη του εγκεφάλου και την δημιουργία λεπτεπίλεπτων συναισθημάτων και ψυχικής αντίληψης, υφίσταται και ο φόβος του ψυχικού θανάτου. Το μυαλό μας χρησιμοποιεί σύμβολα αρχέγονα για να μας συμβολίσει έμμεσα τον φόβο και τον τρόμο που συνεπάγεται για τον ψυχισμό μας ο σημερινός τρόπος ζωής μας, αλλά και για να συμβολίσει επίσης συγκρούσεις, απωθημένα και βίαια/ σκοτεινά συναισθήματα. Αν εξάλλου ο πρωτόγονος είχε την ευκαιρία να σκοτώσει για να κατασιγάσει τα άγρια ένστικτα του, ο σύγχρονος πολιτισμένο άνθρωπος, δεν έχει αυτή την δυνατότητα. Υπάρχουν εντάσεις που συσσωρεύονται, ηδονές που ζητούν άγρια ικανοποίηση, πόθοι ακυρίευτοι, όλα αυτά, υπάρχουν μέσα μας. Και ίσως, αν είχαμε έναν πιο φυσικό τρόπο ζωής να μπορούσαμε να τα χαλιναγωγήσουμε πιο ευεργετικά για την ψυχική μας υγεία.
Τέλος, κάτω από τις σωματικές αλλαγές του άγχους, πιστεύω ότι ουσιαστικά κρύβονται συναισθήματα, τα οποία δεν συνειδητοποιεί μεν το μυαλό ( ίσως γιατί είναι εξαιρετικά δύσβατα και ολέθρια) αλλά συνειδητοποιεί το σώμα, εξ αφορμής ορισμένου, φαινομενικά άσχετου, ερεθίσματος.

Με αυτό το ποστ σου θα συμφωνήσω αρκετά. Πολύ όμορφο κείμενο. Όμως αναγκαστικά, η γνώση θα φέρνει και αλλαγές. Γιατί η γνώση αναγκαστικά φέρνει δύναμη και έλεγχο. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον πρέπει κάποιος-εώς ένα βαθμό τουλάχιστον-να θυσιάσει κάτι το φυσικό για να ζήσει σε έναν καλύτερα ελεγχόμενο αλλά μάλλον αφύσικο τεχνοκρατικό κόσμο. Η γνώση όμως έδιωξε το σκοτάδι (και κυριολεκτικά και μεταφορικά), μας έφερε τεχνολογία, ιατρική περίθαλψη...και πέρα από τα πρακτικά αυτά, πιστεύω ότι έστω λίγο βελτίωσε την ηθική μας. Η γνώση όπως είρθε μετά τον διαφωτισμό κατήργησε εώς ένα μεγάλο βαθμό την δουλεία, όρισε κάποια ανθρώπινα δικαιώματα και επίσης εως ένα βαθμό έδιωξε την θρησκευτική μισαλλοδόξία και την αμόρφωτη δεισιδαιμονία του μεσαίωνα. Βέβαια έφερε και το πλαστικό και τα χημικά και ένα αφύσικο τρόπο ζωής. Όλα λοιπόν είναι δίκωπο μαχαίρι. Μακάρι να κρατούσαμε μόνο τα θετικά και να διώχναμε τα αρνητικά. Αλλά αυτό μάλλον δεν γίνεται.

Πολλά από αυτά που εξελίχθηκαν δεν είναι χρήσιμα… Χμ, θα στο αντιστρέψω. Μάλλον ο μοντέρνος πολιτισμός δεν μας είναι και πολύ χρήσιμος, αν λάβουμε υπόψη τον τρόπο με τον οποίο είμαστε φτιαγμένοι.

Για το θέμα της θρησκείας έχω τοποθετηθεί αναλυτικότατα στο θέμα « διαθρησκευτική ανοησία» στην ενότητα γενικά.
Γενικά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι χωρίς ένα κοινό υπόβαθρο πίστης, είναι αδύνατον να μείνει σε συνοχή μια κοινωνία, δεδομένου ότι ο μέσος κοινωνικός άνθρωπος, σε κάθε εποχή και ανεξαρτήτως κοινωνικής προόδου, έρχεται αντιμέτωπος με τον τρόμο της φθοράς της ύλης και του θανάτου.

Ίσως να μην είναι χρήσιμος αλλά δες το προηγούμενο ποστ μου.


Όσο για την πίστη, εγώ θα αναρωτηθώ για το πόσο είναι απαραίτητη. Ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός διδάσκουνε ωραία και καλά πραγματάκια, όμως χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται με τον χειρότερο τρόπο από τους ηγέτες κάθε είδους. Η πίστη ενώνει, όμως με αυτόν τον τρόπο ταυτόχρονα δεν διχάζει κιόλας? Δες πως ταυτίζεται με τις εθνότητες και το τι αίμα χύνεται καθημερινά, παλαιστίνιοι vs. ισραηλινοί, προτεστάντες-ευαγγελλιστές, \"ιεροί ζωσμένοι πολεμιστές\" χώρια τους παπάδες με τρελή περιουσία που κάνουν εγκληματα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Υποτίθεται ότι αυτές οι μονοθειστικές θρησκείες (ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός)-που ήταν παρακλάδια του ιουδασιμού-δίδασκαν την ειρήνη αλλά μόνο αίμα χυνοταν για άπειρους αιώνες και η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμιά αξία μπροστά στο \"θέλημα του θεού\" όπως κυρίσσονταν από κάθε τύρρανο/θρησκευτικό ηγέτη. Χρειάζονταν ο διαφωτισμός για να θυμιθούμε το φως και τον ορθολογισμό των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων ώστε να να αρχίσει πάλι να αναπτύσσεται ο πολιτισμός που είχε μείνει σε \"χριστιανικό\" σκοτάδι για πάρα πολλούς αιώνες. Κάποιος θα πει ότι \"ο άνθρωπος φταίει και όχι ο θεός\" και εγώ θα πω \"ότι η πίστη του ανθρώπου είναι η αφορμή\" για πολλά δεινά, πιστεύω (χε) περισσότερα από τα οφέλη. Το μόνο όφελος που κερδίζει κάποιος από το να πιστεύει σε κάποιον προσωπικό θεό είναι η ηλίθια υπαρξιακή ανακούφιση, που προέρχεται από τις προσευχές και το φίλημα των εικόνων, τα δεινά όμως πολλά, ανάμεσα τους η άγνοια, η εθελοτυφλία, ο συντιριτισμός, ο περιορισμός, η \"αμορφοσία λόγο της επανάπαυσης στο θείο\", η δεισιδαιμονία, η ενδυνάμωση του εθνικισμού και άλλα πολλά.

Χρειάζεται η πίστη σε έναν θεό? ΟΧΙ! Τόσο απλή η απάντηση μου. Δεν χρειάζεται η πίστη σε κάποιον θεό ούτε σε κάποιο καλοστημένο θέατρο του παραλόγου όπως η εκκλησία. Οι βουδιστές Zen π.χ. δεν πιστεύουν σε κανένα προσωπικό θεό, ούτε σε ανθρωπόμορφα όντα, ούτε σε στρατιές αγγέλων, ούτε σε τίποτα δαιμωνικό. Η θρησκεία τους μιάζει ποιο πολύ με φιλοσοφία ζωής...και αγι\'αυτό είναι πολύ ποιο ειρηνικοί από τους \"μονοθειστές\" ιουδαίους/χριστιανούς/ισλαμιστές. Εγώ πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι πνευματικοί, χωρίς να γίνονται δέσμιοι οποιουδήποτε δαίμωνα η άγγελου.

Το να αλλάξεις την επιφάνεια, τις επιφανειακές καταθλιπτικές σκέψεις, είναι πραγματικά δώρον άδωρο. Δεν θα ήθελα με τίποτα να περάσω όλη τη ζωή μου, ως ο παρατηρητής του μυαλού μου, όντας σε ετοιμότητα να σημαδεύω ανά πάσα στιγμή τις διαστρεβλώσεις που ανακύπτουν και δη τις γνωστικές προκαταλήψεις μου!
Απεναντίας, όταν χτυπάω την μήτρα των προκαταλήψεων αυτών με έναν βαθύ ανασχηματισμό του ψυχισμού μου και δη μια αναμόρφωση που εκπορεύεται από την επαναβίωση, μέσω της εκδραμάτισης , της μέχρι τώρα συναισθηματικής ζωής μου, οι διαστρεβλώσεις χάνονται χωρίς εγώ να χρειάζεται να επιτελώ όλη την ώρα έργο οδοστρωτήρα. !!!
Κοινώς σου λέω, μην πας να πολεμήσεις την φωτιά με την φωτιά ( σκέψη με σκέψη) αλλά με το νερό ( βίωμα- συναίσθημα- ανάπλαση- πηγή).
Προσωπική μου άποψη είναι και δεν έχω και να σου παραθέσω ούτε έρευνα, ούτε κλινική μελέτη πάνω σε αυτό.

Ναι άλλα φαίνεται ότι πολεμώντας φωτιά-με-την-φωτιά πιάνει και αυτό. Δεν είναι δική μου άποψη αλλά ερευνών. Τώρα εγώ σου είπα ότι τα πιστεύω μου επι του θέματος είναι κοντά στα δικά σου, απλά δεν τα δέχομαι τόσο τυφλά τα πράγματα.

Από πού άραγε αντλεί το βίωμα την δύναμή του? Φαντάσου την θεραπεία προσωποκεντρικής κατεύθυνσης σαν μια γυάλα, όπου μέσα της θεραπευτής και θεραπευόμενος καλούνται να βιώσουν συναισθήματα, δράματα, τον εαυτό του θεραπευόμενου και στο τέλος τέλος, την ίδια τη σχέση τους. Μιλάμε για εξαιρετική πηγή δύναμης. Νομίζω ότι σχετίζεται το βίωμα με το συναίσθημα.

Ωστόσο, όλα αυτά, δεν αναιρούν για εμένα την ύπαρξη των εσωτερικών συγκρούσεων. Γιατί να αναιρεί το ένα , το βίωμα στο εδώ και τώρα, την αξία του άλλου? Της ανάλυσης του παρελθόντος. Και τα δύο, έχουν το κάθε ένα, την ιδιαίτερη αξία τους. Χρειάζεται και η ενδοσκόπηση, και το βίωμα, και η αλληλεπίδραση και η γνωστική παρέμβαση και η συμπεριφορική, το καθένα για να επιτελέσει έναν ιδιαίτερο ρόλο. Διότι ο άνθρωπος, είναι ένα πολύπλοκο και ιδιαίτερο ον στην εκάστοτε ατομικότητά του.

Ναι οκ συμφωνώ μαζί σου...και η προσωποκεντρική προσέγγιση μου αρέσει πάρα πολύ προσωπικά (χεχε). Απλά δεν την θεωρώ αποτελεσματική όταν το πρόβλημα είναι μεγάλο, είναι μια ωράια προσέγγιση βελτίωση της ζωής συμβουλευτικά και όχι κλινικά δηλαδή. Αλλά πιστεύω ότι το άτομο στα πλαίσια της προσωποκεντρικής καταλαβαίνει καλύτερα τον εαυτό του και αποκτάει μεγαλύτερες άμυνες στην ζωή.

Σαν να έχεις λίγο υποβαθμίσει την αξία της αυτογνωσίας.
Για μένα το άγχος καθώς και η κάθε νόσος, συνδέεται με την μη γνώση και τη μη πραγματωση του εαυτού. Και πίστεψέ με, αυτός ο έαυτός, έχει βαθύτατες ανάγκες, που δεν είναι όλες ευανάγνωστες ούτε εύκολο στο να ικανοποιηθούν.

Καταλαβαίνω την αμφιβολία σου για την ψυχανάλυση. Ωστόσο, ας μην βάζουμε όλους τους ψυχαναλυτές στο ίδιο καζάνι, κι ας μην προδικάζουμε ότι για όλους τους πάσχοντες από πανικό, θα έιχε ανεπιθύμητο αποτέλεσμα. Αλήθεια, ποια είναι η δική σου προσωπική σχέση με την ανάλυση? Εχεις κάνει ποτέ, αν επιτρέπεται?

Οχι αυτό είναι λάθος. Δεν παθαίνει κάποιος κρίσεις πανικού η κατάθλιψη λόγο έλλειψης αυτογνωσίας, μην λέμε και ότι θέλουμε...υπάρχουν συγκεκριμένοι μηχανισμοί για το πως κάποιος μπορεί να πάθει κρίση πανικού και δεν έχουν να κάνουν με την αυτογνωσία και την αυτοπραγμάτωση. Το ότι κάποιος γενήθηκε με ποιο ευαίσθητο \"φοβικό\" σύστημα δεν φταίει αυτός, ούτε θα αλλάξει κάτι αν μάθει τα πάντα για τον εαυτό του. Μπορεί να ξέρει τα πάντα για τον εαυτό του και ν απανικοβληθεί. Μπορεί να ξέρει τα πάντα για τον εαυτό του και να πάθει κατάθλιψη η ψύχωση. Αρκει η προδιάθεση και κάποιες σκέψεις μια στιγμής για να πυροδοτήσουν την κατάσταση, και αν και μπορεί γνωρίζοντας τον εαυτό του να \"αμυνθεί καλύτερα\", εξακολουθεί να είναι πιθανό θύμα ΄(απλά έχει καλύτερες πιθανότητες). Μην παίρνουμε ψευτο-φιλοσοφικές απλουστεύσεις σαν γεγονότα.


Έχω κάνει ψυχανάλυση για 2 συνεδρίες αλλά έφυγα γιατί είχα εκευριστεί τρομερά με αυτήν την \"θεραπεία\". Απλά κατάλαβα πόσο απάτη είναι αυτό το πράγμα δεν χρειαζόταν άλλο.

Αλλά και να μην είχα κάνει δεν θα άλλαζε κάτι. Αν κάτι είναι απάτη, είναι! Τέλος. Το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα με τις μελλοντολογικές προβλέψεις \"μιριαμ και τζοσουα \"δεν σημαίνει ότι η \"μελλοντολογία\" είναι έγκυρη. Προφανώς λολ.

Συμφωνούμε. Πρώτα ενδυνάμωση, πρώτα έρχεται η χειροπιαστή βοήθεια και μετά η εμβάθυνση. Εξάλλου αυτό είδα και εγώ από την προσωπική μου εμπειρία. Όταν μαστιζόμουν από άγχη και φοβίες, δεν άντεχα να αναλώσω χρόνο αλλού και δη στο παρελθόν. Όταν πια τα αντιμετώπισα, προχώρησα βαθύτερα.

Ναι, όπως είπα και πριν, προσωπικά συμφωνώ με αυτό, απλά σαν επιστήμονας αναρωτιέμαι κατά πόσο ισχύουν κάποια πράγματα.

[weird]

Καλησπέρα παιδιά!~
τι κάνουμε?
Τελικά εσείς οι δύο έχετε ένα μυαλουδάκι που ταιριάζει, ανώνυμη και πάνο... χεχε
ενεργοποιέιτε κοινές νευρωνικές διασυνδέσεις..:PP
Είμαι στη δουλίτσα,
δεν μπορώ να γράψω τώρα.
Ενδιαφέρουσα η απάντησή σου Πάνο.

[PETRAN]

Originally posted by weird

Πώς το εξηγούμε αυτό?
Φιλενάδα σε έπιασε μια τάση να τα εξηγήσεις όλα ε?
πρόσεχε μόνο γιατί οσο πιο πολλά εξηγείς, τόσο λιγότερα νιώθεις πιστεύω.
Κι όσο πιο πολλά ξέρεις γνωστικά, τόσο στενεύουν τα περιθώρια αυθορμητισμού και αυθεντικότητας που διαθέτεις.
χεχεχε
ο πετράν θα μας πετρανοποιήσει!
Αντίσταση!
Εμείς θα τον αποπετρανοποιήσουμε:PP
And the show does go on??
:PP

υγ. Σε σχέση με το θέμα του χρόνου, άλλο είναι ο ψυχικός χρόνος της μνήμης και των συναισθημάτων και άλλος ο ευθύγραμμος χρόνος του ρολογιού.
Οσο με αφορά, όταν δέχομαι πολλαπλά ερεθίσματα, δεν νιώθω τον χρόνο να τρέχει απαραίτητα αλλά να επεκτείνεται.
Ετσι σε ένα ταξίδι, νιώθω τόσο γεμάτη τη μέρα μου που την αισθάνομαι σαν να έζησα δυο ή τρεις μέρες μέσα σε μια.
Απεναντίας, την καθημερινότητά μου που έχει αρκετή δόση ρουτίνας και άρα σταθερών και συγκεκριμένων ερεθισμάτων μέσα της, την νιώθω να τρέχει.
( Απο την άλλη είναι φορές στην καθημερινότητά μου που ανοίγω μια παρένθεση ψυχικού, μέσα στον συμβατικό χρόνο, οπότε \"επεκτείνω\" την μέρα μου).
Tέλος, όταν αναπολώ το ταξίδι ανασκοπώντας, μου φαίνεται οτι ο χρόνος ήταν τελικά λίγος.

Αυτό το έχω ακούσει και από άλλους και το θεωρώ κουτό λολ (σορρυ) ότι δηλαδή η επιστήμη δήθεν διώχνει την ομορφιά και τον ρομαντισμό. Δηλαδή δεν μπορεί ένας αστροφυσικός να πάρει το παιδικό του τηλεσκόπιο και να κοιτάξει με δέος και ρομαντισμό τον νυχτερινό έναστρο ουρανό, όπως όταν ήταν παιδί? Δεν μπορεί ένα περιβαλλοντικός βιολόγος η ένας οικολόγος να θαυμάσουν με δέος την φύση? Ένας γεωλόγος ένα βουνό η ένα ηφαίστειο? Και ούτω καθ\'εξής...


Ο ρομαντισμός και ο αυθορμητισμός δεν έχουν να κάνουν μια με την επιστημονική γνώση, η το χεις η δεν το χεις απλά. Ποτέ δεν έπαψα να ακούω την μουσική μου η να διαβάζω τους αγαπημένους μου ποιητές, η να \"ζήσω\" την στιγμή με την κοπέλα μου. ΄΄Ισα ίσα που πάντα σκέφτομαι και δρω εντελώς αυθόρμητα και συναισθηματικά, δηλαδή σε καμιά περίπτωση δεν τα αναλύω όσο εσύ ας πούμε Weird λολ. (τουλάχιστον όπως δείχνεις εδώ μέσα, έξω μπορεί να είσαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος χε ;))



Φυσικά άλλο ο φυσικός και άλλο ο ψυχολογικός χρόνος, δεν ταυτίζονται αυτά τα 2 όπως δεν ταυτίζονται η αντίληψη της καρέκλας μου με την καρέκλα!


Όσο γι\'αυτό που λες με τον χρόνο, τα πράγματα αντιστρέφονται μετά από κάποιο σημείο συναισθηματικής έντασης. διάβασε την έρευνα μου (λολ! ). Μετά από κάποιο αριθμό γεγονότων αντιστρέφεται το θέμα...ο οργανισμός νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέρθει σύμφωνα με τους περιορισμένους πόρους (προσοχής κλπ.) που έχει, προκαλεί στρες και τότε ο χρόνος υπερ-εκτιμάται...τα γεγόνοτα ξετυλίγονται αργά και ο χρόνος εκείνη την στιγμή είναι σαν να \"παγώνει\"...αντιθέτως, λίγα γεγονότα μπορούν να προκαλέσουν υπο-εκτιμήσεις, αν συνοδεύονται από χαρά/ηδονή και γενικά πολύ έντονα θετικά συναισθήματα...ότάν κάνει κάποιος σεξ ας πούμε η όταν τρώει ένα πολύ νόστιμο φαγητό,μπορεί στην κυριολεξία να μείνει \"κενός\" από σκέψεις, παρ\'όλα αυτά ο χρόνος εκείνη την στιγμή είναι σαν μια στιγμή. Προφανώς θα έχει και τα αντίθετα αποτελέσματα στην μνήμη. Αυτόν ακριβώς τον \"διπλό διχασμό\" βρήκα στο πείραμα μου.


Πράγμα που επιβεβαιώνει ότι είσαι συναισθηματικός τύπος Weird ;)

Αυτή η θεωρία΄κατ\'αρχάς δεν είναι η \"άποψη της νευροψυχολογίας για τον χρόνο\", είναι η κυρίαρχη ψυχολογική θεωρία για τον χρόνο γενικά και έχει υποστήριξη από διάφορα παιδία ερευνών, συμπεριλαμβανομένων την νευροψυχολογία (αθενείς με νευρολογική ζημιά), τα πειράματα σε κανονικούς πληθυσμούς (γνωστική ψυχολογία-αυτό που έκανα εγώ στην πτυχιακή μου δηλαδή), τα πειράματα σε κανονικούς πλυθησμούς με απεικονιστικές μεθόδους (γνωστική νευροεπιστήμη) καθώς και τα πειράματα σε διάφορα είδη ζώων (βιολογική/συγκριτική ψυχολογία).

Είναι πολύ καλή θεωρία που εξηγεί πολλά, αλλά από ότι θυμάμαι είναι λίγο πολύπλοκη.

[anwnimi]

weird μου;;;

(Πάνο εσύ μην ακούς)
Σκέφτομαι κι εγώ έτσι ψυχρο-λογικά δηλαδή;;;
Με έβαλες σε σκέψεις τώρα.
Βασικά, όπως ξαναέγραψα στη συζήτησή μας επί λέξει, ο Πάνος μου θύμισε έναν όχι-και-τόσο-ξεχασμένο εαυτό.

Κι εγώ κάθισα να κάνω καμιά δουλειά στον υπολογιστή και ανοίγω συνεχώς το ίντερνετ, θα το κόψω μου φαίνεται. Λοιπον θα μπω όταν τελειώσω και αφού τελειώσω το baby-sitting :P

[weird]

Γλύκα μου,απλά έχεις ίδιου τύπου εξυπνάδα με τον Πάνο πιστεύω.
Δεν το είπα για κακό!

Πλάκα πλάκα, συμμετέχοντας στις συζητήσεις μας,
άρχισα να νοσταλγώ μια παλιά μου αγάπη!

Τα μαθηματικά....

σκέφτομαι να πάρω και να διαβάσω το θεώρημα του παπαγάλου... μου έχουν πει έιναι καλό βιβλίο.

[PETRAN]

Originally posted by anwnimi
weird μου;;;

(Πάνο εσύ μην ακούς)
Σκέφτομαι κι εγώ έτσι ψυχρο-λογικά δηλαδή;;;
Με έβαλες σε σκέψεις τώρα.
Βασικά, όπως ξαναέγραψα στη συζήτησή μας επί λέξει, ο Πάνος μου θύμισε έναν όχι-και-τόσο-ξεχασμένο εαυτό.

Κι εγώ κάθισα να κάνω καμιά δουλειά στον υπολογιστή και ανοίγω συνεχώς το ίντερνετ, θα το κόψω μου φαίνεται. Λοιπον θα μπω όταν τελειώσω και αφού τελειώσω το baby-sitting :P

Anwnimi is back yes!!!


Ωωω έχεις μωράκι? Τι γλυκό!!!



(είδες δεν είμαι ψυχρο-λογικό ρομπότ...πάντα...λολ)

[anwnimi]

Μπήκα για να δω την απάντηση σου και τον καθρέπτη σου :)

και ξαναβγαίνω, με καλεί το καθήκον:)

Πάνο ωωωωω δεν ειναι δικά μου (2) :)))))))))))

[PETRAN]

Originally posted by anwnimi
Μπήκα για να δω την απάντηση σου και τον καθρέπτη σου :)

και ξαναβγαίνω, με καλεί το καθήκον:)

Πάνο ωωωωω δεν ειναι δικά μου (2) :)))))))))))

Ωωωωω δεν είναι δικά σου?

χμμ.....



Εεε καλά τότε σου εύχομαι να αποκτήσεις τα δικά σου μια μέρα!!! :):):):):):)

[anwnimi]

Σ\'ευχαριστώ.

you are so sweat if you want it :)))

[PETRAN]

Originally posted by anwnimi



Πάνο εδώ σου απαντώ για μένα τι σημαίνουν εσωτερικά γεγονοτα. Δεν τα συνδέω καθολου με φαντασία αν εννοείς φαντασιοπληξία.

Εσωτερικό γεγονός ειναι όταν επεξεργάζομαι τον εσωτερικό συναισθηματικό μου κόσμο με γόνιμο τρόπο οσο γίνεται, αναγνωρίζοντας και αποβάλλοντας όπως λες τις προβληματικές γνωστικές πεποιθήσεις και μερικές φορές φτάνω σε μια μικρή ή πιο μεγάλη αυτο-ανακάλυψη!

Και άλλες πάλι φορές που κατορθώνω να φτάσω παραπέρα σε ανακάλυψη ενός νέου δρόμου για να οδηγηθώ εκεί που επιθυμώ, σε φωτεινότερα μονοπάτια αφήνοντας κάποιο σκοτεινό που με εγκλώβιζε.

Αυτά τα εσωτερικά γεγονότα πολλές φορές είναι τόσο σημαντικά για μένα που ισοδυναμούν ή ακόμα μπορεί και να ξεπεράσουν ένα σπουδαίο εξωτερικό γεγονός. Άλλες πάλι φορές ένα σημαντικό για μένα εξωτερικό γεγονός με οδηγει σε ένα άλλο συνταρακτικό εσωτερικό γεγονός κ.ο.κ.

Χωρις αυτό να σημαίνει ότι υποβιβάζω την επιθυμία μου για εξωτερικά γεγονότα. Χωρίς αυτά η ζωή θα έμενε μισή...

Μαγεία; Μμμ, μ\'αρέσει η μαγεία:)))
Έλα όμως Πάνο δεν είναι και τόσο μαγική αυτή η διεργασία, νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος, αν το θέλει μπορεί να την επιχειρήσει και είμαι σίγουρη ότι πολλοί την κάνουν και πολύ καλύτερα από εμένα :)

Ουαουυυ....\"σκοτεινοί δρόμοι\", \"φωτεινοί δρόμοι\", \"αλήθειες\" τι λες βρε παιδί μου αγριέυτικα με το ρομαντικό παρουσιαστικό του κειμένου! :D :P




Εντάξει μεταξύ μας ήταν λίγο...cliche οι ατάκες..θα μπορούσες να πεις κάτι ποιο μεγαλόστομο όπως...\"...και το μυαλό μου κάποιες φορές μεταμορφώνοταν σε έναν δαιδαλώδη λαβυρίνθο που με παγίδευε μέσα στους ερεβώδεις θαλάμους και στα αδιέξοδα της απόγνωσης, μερικές φορές όμως, λίγο το αιθέριο χάδι της θεάς τύχης, λίγο το μονοπάτι των αληθινών μου σκέψεων-που σαν ένας μίτος της Αριάδνης μου έδειχναν τον δρόμο πρώς την ελευθερία-έβρισκα επιτέλους το ζεστό φως της ευημερίας μου, και ο αέρας της ελευθερίας κουβαλούσε τις οσμές μιας άνοιξης τόσο τέλειας που δεν θα ρθει ποτέ! \"

(\"ποτέ\", \"τέλεια\" κλπ. πάντα εν αφθονια!)


Εντάξει μου φαίνεται πως θα προσπαθώ να γράφω και εγώ μόνο τέτοια κείμενα από εδώ και πέρα...

[PETRAN]

Originally posted by anwnimi
Σ\'ευχαριστώ.

you are so sweat if you want it :)))

Once sweet, always sweet!