Περί θεραπείας και άλλες συζητήσεις.

[anwnimi]

Originally posted by Arsi

Originally posted by weird
Εμένα αυτή τη στιγμή με απασχολεί ένα άλλο θέμα.
Οι ομάδες.
Ως ομάδα, μπορούμε να λάβουμε και το ζεύγος.
Γιατί η σύγκρουση, συνιστά αναπόφευκτο μέρος της αλλελεπίδρασης?

ποιά είναι η γενεσιουργός της αιτιά?

Ανέκαθεν οι συγκρουσεις, πέρα απο καταστροφικές, μου φαινόντουσαν και δημιουργικές...
Σαν το ρίκσο,
που είναι ταυτόχρονα,
κίνδυνος και ελπίδα.

Για να συγκρουστείς με κάποιον σε ένα θέμα σημαίνει ότι υπάρχει θέμα να λύσεις κ συ για τον εαυτό σου,έτσι ερεθίζεται,προκαλείται,γεν νιούνται νέοι προβληματισμοί κ.λ.π.
Προσωπικά όσο κ αν διαφωνώ με τις απόψεις κάποιου αν δεν υπάρχει \'κάτι\' εκεί δεν συγκρούομαι.Λέω απλά οκ εσύ πιστεύεις αυτό,εγώ εκείνο κ τέλος.
Οι έντονες συγκρούσεις με τους άλλους είναι συγκρούσεις με τον εαυτό μας,δε συμφωνείτε?

Συμφωνώ και εγώ Άρση.
Συγκρούσεις με τον εαυτό μας
αλλά και με άλλα πρόσωπα που συμβολίζονται ίσως στο πρόσωπο του απέναντί μας.

Τελικά
με τον Πάνο
έκτός από αρκετές διαφορές
έχουμε και αρκετά κοινά
:)

[Arsi]

Originally posted by weird
Αυτό λέω κι εγώ.
Αν δεν εξωτερικεύσω το μέσα μου,
για να δω την εικόνα του,
όπως αυτή λαμβάνει σχήμα στο έξω μου,
πως θα το αγγίξω πλήρως?


Αρα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τις εξωτερικές συγκρούσεις,
σαν το πάντρεμα και την έκφραση των εσωτερικών συγκρούσεων?

Προσωπικά έτσι πιστεύω.

Κάποτε είχα πει κάτι σε κάποιον κάποιον φίλο μου.Σχολίαζε αρνητικά κάποιον κ του λέω γιατί τον κατηγορείς έτσι?Μας πειράζει η διαφορετικότητα κάποιου όταν ένα κομμάτι μας είναι ίδιο μ\'αυτό που κατηγορούμε κ το πολεμάμε\'(μου έμεινε εκείνη η βραδιά γι\'αυτό το αναφέρω τώρα).
Με όλο αυτό θέλω να πω,πως η διαφορετικότητα είναι εξέλιξη για τον εαυτό μας.Μαζί κ με τις συγκρούσεις.Αν όλοι ήταν ολόιδιοι με μας δε θα μαθαίναμε τίποτα.

[weird]

Το βαρετό απογευματινό της Παρασκευής στο γραφείο μόλις τελείωσε!!
Σας ευχαριστώ για την όμορφη παρέα.
Φιλιά πολλά =)

[weird]

Originally posted by Arsi

Originally posted by weird
Αυτό λέω κι εγώ.
Αν δεν εξωτερικεύσω το μέσα μου,
για να δω την εικόνα του,
όπως αυτή λαμβάνει σχήμα στο έξω μου,
πως θα το αγγίξω πλήρως?


Αρα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τις εξωτερικές συγκρούσεις,
σαν το πάντρεμα και την έκφραση των εσωτερικών συγκρούσεων?

Προσωπικά έτσι πιστεύω.

Κάποτε είχα πει κάτι σε κάποιον κάποιον φίλο μου.Σχολίαζε αρνητικά κάποιον κ του λέω γιατί τον κατηγορείς έτσι?Μας πειράζει η διαφορετικότητα κάποιου όταν ένα κομμάτι μας είναι ίδιο μ\'αυτό που κατηγορούμε κ το πολεμάμε\'(μου έμεινε εκείνη η βραδιά γι\'αυτό το αναφέρω τώρα).
Με όλο αυτό θέλω να πω,πως η διαφορετικότητα είναι εξέλιξη για τον εαυτό μας.Μαζί κ με τις συγκρούσεις.Αν όλοι ήταν ολόιδιοι με μας δε θα μαθαίναμε τίποτα.

Νομίζω οτι η σύγκρουση είναι προαπαιτούμενο για την ενσωμάτωση του διαφορετικού.

Επίσης, νομίζω πως όλα τα διαφορετικά δεν μας ενοχλούν παρά ανάλογα με το πόσο αγγίζουν κατι δικό μας.Εχεις πολύ δίκιο Αρσι μου.

[anwnimi]

Ειδικά αυτό με την αρνητική κριτική των άλλων είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ζήλειας, πραγμάτων που εμείς δεν μπορούμε ή δε διακινδυνεύουμε να κάνουμε.

[Arsi]

Κ γω σας ευχαριστώ για την όμορφη παρέα:)
Πάω να φτιάξω έναν δεύτερο καφέ,να βγω λίγο στο μπαλκόνι...να ξεθολώσω απ\'το άσχημο ξύπνημα με το όνειρο.....
φιλιά:))))

[anwnimi]

Πολυ μου άρεσε η κουβέντα μας! Είχε όμορφα στοιχεία:)

[haniel]

antara exeis parei to u2u mou???