Περί θεραπείας και άλλες συζητήσεις.

[anwnimi]

Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς vince, σου τα γράφω γιατί τα εννοώ... Το θέμα είναι αν εσύ τα νιώθεις...

Δε νομίζεις ότι αδικείς τον εαυτό σου λέγοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις κάποιον από εδώ μέσα επειδή έχεις αποκαλύψει την \"ταμπέλα\" σου;

[vince]

Originally posted by Sofia

Originally posted by vince
Η κατάθλιψη είναι πιο αποδεκτή από την σχιζοφρένεια. Έλα για λίγο στην θέση μου και αν δεν σου αρέσει ή λέξη σχιζοφρένεια (ή έστω δεν αντανακλά την ακριβή εικόνα) ας αρκεστώ στον όρο ψύχωση (με όποιο σχετικό παρακλάδι ή κάτι ποιο αφηρημένο σαν έννοια).

μπορω να ερθω στην θεση σου. αλλα αρνουμαι να παρω τον ρολο του θυματος vince. μπορω να σε δω καταματα. δεν μπορω να σε δω με λυπηση. Αν με εννοεις....

Ειλικρινά θα ένιωθα πολύ άσχημα αν κάποιος μου έλεγε πως με έβλεπε με λύπηση. Κάποτε ένιωθα αξιολύπητος δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό. Γενικά δεν ξεχνάω πόσο χαμηλά είχα πέσει στην ζωή μου και πόσο προσπάθησα να ζήσω με αξιοπρέπεια.

Ξέρεις Σοφία αν τελικά υπάρχει θεός του οφείλω πολλά..και θα δηλώσω αιώνια υποταγή σε αυτόν γιατί προσευχήθηκα πολλές φορές στο παρελθόν στο να μου επιτρέψει να ζήσω και άλλες χαρές στην ζωή μου. Και αυτό έγινε..

[Sofia]

Πολλες φορες η λυπηση προς καποιον κρυβει κ φοβο προς το ιδιο ατομο....

[vince]

Originally posted by anwnimi
Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς vince, σου τα γράφω γιατί τα εννοώ... Το θέμα είναι αν εσύ τα νιώθεις...

Δε νομίζεις ότι αδικείς τον εαυτό σου λέγοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις κάποιον από εδώ μέσα επειδή έχεις αποκαλύψει την \"ταμπέλα\" σου;

Νιώθω ότι η ελπίδα που είχα, όταν βρισκόμουν στο απόλυτο μηδέν, μου έδωσε δύναμη. Την ευκαιρία όμως μου την έδωσαν οι υπόλοιποι άνθρωποι και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω όσο πιο δυνατός και αν νιώθω πλέον.

Αν αδικώ τον εαυτό μου με αυτό που είπα..χμμ...θα δείξει. Μπορεί κάποτε να το τολμήσω..πάντως από την μια στιγμή στην άλλη δεν θα γίνει.

[vince]

Originally posted by Sofia
Πολλες φορες η λυπηση προς καποιον κρυβει κ φοβο προς το ιδιο ατομο....

Φόβος για το διαφορετικό ή το απρόβλεπτο δηλαδή?

Νομίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν αλλάζουν την γνώμη τους αποκλειστικά και μόνο από μια πτώση του άλλου.

[anwnimi]

Originally posted by vince

Originally posted by anwnimi
Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς vince, σου τα γράφω γιατί τα εννοώ... Το θέμα είναι αν εσύ τα νιώθεις...

Δε νομίζεις ότι αδικείς τον εαυτό σου λέγοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις κάποιον από εδώ μέσα επειδή έχεις αποκαλύψει την \"ταμπέλα\" σου;

Νιώθω ότι η ελπίδα που είχα, όταν βρισκόμουν στο απόλυτο μηδέν, μου έδωσε δύναμη. Την ευκαιρία όμως μου την έδωσαν οι υπόλοιποι άνθρωποι και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω όσο πιο δυνατός και αν νιώθω πλέον.

Αν αδικώ τον εαυτό μου με αυτό που είπα..χμμ...θα δείξει. Μπορεί κάποτε να το τολμήσω..πάντως από την μια στιγμή στην άλλη δεν θα γίνει.

Είναι όμως vince μου σαν να στιγματίζεις εσύ, ο ίδιος, τον ίδιο τον εαυτό σου...

[Sofia]

Anwnimi, χαιρομαι που το βλεπεις ετσι:) ναι συμφωνω οτι ειναι σαν να στιγματιζει ετσι πρωτος ο ιδιος τον εαυτο του.

Και μου παει στο μυαλο μια συζητηση τις προαλλες που ειχαμε για την καταθλιψη, νομιζω με τιτλο καταθλιψη κ κληρονομικοτητα. Στεναχωριεμαι κ λυπαμαι ειλικρινα παρα πολυ, οταν πρωτα οι ιδιοι δειχνουμε πρωτοι στον εαυτο μας την σκληροτητα που υπάρχει απο καποιους εκει εξω. Κι ειχα γραψει κατι σχετικο με την αγαπη στον ιδιο τον εαυτο μας. Ηταν το μονο μου κομματι που δεν σχολιαστηκε. Κ δεν το βρισκω τυχαιο. Καθολου...

[Sofia]

Originally posted by vince

Originally posted by Sofia
Πολλες φορες η λυπηση προς καποιον κρυβει κ φοβο προς το ιδιο ατομο....

Φόβος για το διαφορετικό ή το απρόβλεπτο δηλαδή?

Νομίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν αλλάζουν την γνώμη τους αποκλειστικά και μόνο από μια πτώση του άλλου.

φοβος για το διαφορετικο. φοβος για το αν αντεχω να δω το διαφορετικο. φοβος για το τί ειναι αυτο που δεν εχω εγω, δεν το ξερω...δεν ξερω πώς να αντιδρασω κ τί να κανω. Τί ειναι το σωστο κ τί οχι.

Ο φοβος για την απορριψη υπάρχει και απο σενα υποθετω. Και οχι αδικα. Εχεις ομως αναρωτηθει για τον ανθρωπο που θελει να σε πλησιασει? Τον ρωτησες ποτε? Τον ακουσες?

[vince]

Originally posted by anwnimi

Originally posted by vince

Originally posted by anwnimi
Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς vince, σου τα γράφω γιατί τα εννοώ... Το θέμα είναι αν εσύ τα νιώθεις...

Δε νομίζεις ότι αδικείς τον εαυτό σου λέγοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις κάποιον από εδώ μέσα επειδή έχεις αποκαλύψει την \"ταμπέλα\" σου;

Νιώθω ότι η ελπίδα που είχα, όταν βρισκόμουν στο απόλυτο μηδέν, μου έδωσε δύναμη. Την ευκαιρία όμως μου την έδωσαν οι υπόλοιποι άνθρωποι και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω όσο πιο δυνατός και αν νιώθω πλέον.

Αν αδικώ τον εαυτό μου με αυτό που είπα..χμμ...θα δείξει. Μπορεί κάποτε να το τολμήσω..πάντως από την μια στιγμή στην άλλη δεν θα γίνει.

Είναι όμως vince μου σαν να στιγματίζεις εσύ, ο ίδιος, τον ίδιο τον εαυτό σου...

Κατά κάποιον τρόπο είναι λιγάκι αντικρουόμενο...

Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς ....δεν αισθάνομαι ελλιπής ή ελαττωματικός για την όποια ασθένεια..ούτε με τρομάζει η ιδέα και τόσο..

Έχεις δίκιο και μάλλον αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο...το υπέρτατο τόλμημα για μένα...και ίσως κάτι που θα μου φανερώσει πολλά.

[vince]

Originally posted by Sofia
Ο φοβος για την απορριψη υπάρχει και απο σενα υποθετω. Και οχι αδικα. Εχεις ομως αναρωτηθει για τον ανθρωπο που θελει να σε πλησιασει? Τον ρωτησες ποτε? Τον ακουσες?

Έχω να σκεφτώ πολλά από τις απαντήσεις σας. Για την ώρα απλά διαβάζω. Νιώθω σαν να είπες κάτι πολύ σημαντικό σε ένα προηγούμενο σου μήνυμα..

(Weird ζητάω συγνώμη διότι δικό σου είναι το θέμα και κάπου η κουβέντα ξέφυγε..)

[keep_walking]

Εμενα μου τη δινει που δεν μπορω να πω οτι πασχω,για να μη βλαψω τον εαυτο μου,δεν μπορω να πω οτι περασα δια πυρος και σιδηρου και στεκομαι ακομα ορθιος,δεν μπορω να πω τι περασα,δεν μπορω να πω πολλα προβληματα μου,ενα μεγαλο μερος της ζωης μου μενει στη σκια.
Οχι δεν μπορω και καλα κανω και δεν το λεω,αλλα με εκνευριζει παρολο που εχω \"διανυσει\" πολλα χιλιομετρα πολλες φορες η συμπεριφορα του κοσμου στο \"εκκεντρικο\" χαρακτηρα που παρουσιαζα στην πορεια της αναρωσης μου,που δεν ξερω αν εχει τελειωσει απλως τωρα ειμαι στα \"καλυτερα\" μου.

[anwnimi]

Originally posted by Sofia
Anwnimi, χαιρομαι που το βλεπεις ετσι:) ναι συμφωνω οτι ειναι σαν να στιγματιζει ετσι πρωτος ο ιδιος τον εαυτο του.

Και μου παει στο μυαλο μια συζητηση τις προαλλες που ειχαμε για την καταθλιψη, νομιζω με τιτλο καταθλιψη κ κληρονομικοτητα. Στεναχωριεμαι κ λυπαμαι ειλικρινα παρα πολυ, οταν πρωτα οι ιδιοι δειχνουμε πρωτοι στον εαυτο μας την σκληροτητα που υπάρχει απο καποιους εκει εξω. Κι ειχα γραψει κατι σχετικο με την αγαπη στον ιδιο τον εαυτο μας. Ηταν το μονο μου κομματι που δεν σχολιαστηκε. Κ δεν το βρισκω τυχαιο. Καθολου...

Ναι συζητάμε το ίδιο πράγμα απλά για άλλη \"ταμπέλα\".

Το βρίσκω κάπως αναμενόμενο οι ίδιοι να θέτουμε τον εαυτό μας στο περιθώριο γιατί δεν τον αγαπούσαμε όσο πρέπει, δεν το σεβόμαστε, δεν τον διεκδικούμε. Ως συνέπεια της έλλειψης αγάπης από εμάς προς εμάς, μας επισκέφθηκαν η κατάθλιψη, οι πανικοί, η ψύχωση, για να μας το θυμήσουν, να μας ταρακουνήσουν...
Ναι, ήταν πολύ σημαντικό αυτό που έγραψες Σοφία. Οφείλουμε πρώτα για εμάς να το συνειδητοποιήσουμε αρχικά και μετά να το κάνουμε πράξη...

[anwnimi]

Originally posted by vince

Originally posted by anwnimi

Originally posted by vince

Originally posted by anwnimi
Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς vince, σου τα γράφω γιατί τα εννοώ... Το θέμα είναι αν εσύ τα νιώθεις...

Δε νομίζεις ότι αδικείς τον εαυτό σου λέγοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις κάποιον από εδώ μέσα επειδή έχεις αποκαλύψει την \"ταμπέλα\" σου;

Νιώθω ότι η ελπίδα που είχα, όταν βρισκόμουν στο απόλυτο μηδέν, μου έδωσε δύναμη. Την ευκαιρία όμως μου την έδωσαν οι υπόλοιποι άνθρωποι και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω όσο πιο δυνατός και αν νιώθω πλέον.

Αν αδικώ τον εαυτό μου με αυτό που είπα..χμμ...θα δείξει. Μπορεί κάποτε να το τολμήσω..πάντως από την μια στιγμή στην άλλη δεν θα γίνει.

Είναι όμως vince μου σαν να στιγματίζεις εσύ, ο ίδιος, τον ίδιο τον εαυτό σου...

Κατά κάποιον τρόπο είναι λιγάκι αντικρουόμενο...

Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς ....δεν αισθάνομαι ελλιπής ή ελαττωματικός για την όποια ασθένεια..ούτε με τρομάζει η ιδέα και τόσο..

Έχεις δίκιο και μάλλον αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο...το υπέρτατο τόλμημα για μένα...και ίσως κάτι που θα μου φανερώσει πολλά.

Χαιρομαι vince που είσαι open-minded και όχι απόλυτος, σε κάτι που αναγνωρίζω πραγματικά ότι είναι αρκετά δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο...και αξίζει τον κόπο για σένα, για να νιώσεις καλά...και ελεύθερος

[PETRAN]

Originally posted by anwnimi

Α καλό δηλαδή να πάρω προαγωγή γιατρέ μου μου από ταπεινή θεραπευόμενη σε καλή μαθήτρια; ;)
Ναι το σίγουρο είναι ότι όλοι έχουμε λίγο από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των διαταραχών προσωπικότητας αλλά δεν πάει να πει ότι έχουμε και κάποια από αυτές.

Εγώ μάλλον έχω κλίση στην εξαρτητική και αποφευκτική :(((((

(Συγκάτοικοι όλοι στην τρέλα:) Άλλωστε λίγο τρέλα κάνει πάντα καλό)

*με βαριά ιπποτική επική φωνή γεμάτη ανδρεία

Anwnimi σε χρίζω θεραπευτρια!

Τώρα...πρέπει να κάνεις έναν άθλο...να με κάνεις καλά...:P


Anwnimi που ήσουν όλο αυτό τον καιρό!? Μόνη σου έλεγες για απουσίες αλλά εσύ έλειπες τελικά. Απαράδεκτη!

*ξαφνικά μαλακώνει την φωνή

Τι κάνεις γλυκιά μου?

(λολ οριακός!?)

Δηλαδή τι θέλει να πει ο ποιητής; Θες να πεις ότι αυτή μου η ερώτηση για το χιούμορ σου έχει σχέση με τα παραπάνω;
Γενικά, πάντως όντως αυτό το φαινόμενο που περιγράφεις το έχω παρατηρήσει πολύ συχνά.
Αποκτώντας την ικανότητα να βλέπουμε πρώτα εμάς και μέσα μας πριν κάνουμε οποιαδήποτε κρίση για τον άλλο, γινόμαστε περισσότερο δίκαιοι, άνθρωποι, και

κάνουμε ένα βήμα αυτογνωσίας... So help me Πάνο:) απαντώντας μου για να καταλάβω καλύτερα τι εννοείς.

Εεε άσε με να γράψω και εγώ ένα ποίημα όλο η Weird θα γράφει δηλαδή? Εγώ δηλαδή δεν είμαι ποιητής?

*με σιωπηλή κουλτουριάρικη φωνή γεμάτη δέος...

Μεσα στα νύχτα
η κραυγή χιλίων αμνών
αυτή η σιωπή
αστράφτει κάτω από την υποκρισία
Και στέκεται εκεί
μαραμένη
αλλά ποιο δυνατή
από τις απειλές τους
Εκεί σε βρήκα
Στη νύχτα των ψυχών...

Τσσσσσ καλό!? Σε Weird-ύφος έτσι? Εντάξει πιστεύω έβαλα τα γυαλιά στην Weird την προκαλώ σε μάχη ποιημάτων!



Λοιπόν μετά την ποιητική παρεμβολή στο θέμα μας...


Αυτό που εννοούσα, είναι ότι όλοι κάνουμε αυτά τα \"λάθη\" και βγάζουμε αμέσως συμπεράσματα για τον χαρακτήρα του άλλου από ένα περιορισμένο όγκο πληροφοριών, χωρίς να πέρνουμε υπ\'όψιν το περιβάλλον και τις περιστάσεις. Π.χ. στην αρχή που έγραφα σοβαρά, με κόλλησες αυτόματα στο στερεότυπο του ψυχολόγου, μετά που έκανα πλάκα σχημάτισες αμέσως τον χαραχτήρα του \"πλακαντζή\" για μένα (λεώ εγώ τώρα δεν λέω ότι τα έκανες αυτά), για την Weird δεν είμαι συναισθηματικός ενώ για μένα η Weird είναι πολύ συναισθηματική κλπ...θέλω να πω ότι ΟΛΑ αυτά είναι κάλλιστα λάθος γιατί προσπαθούμε να αποδόσουμε αυτές τις συμπεριφορές μας (το τι \"λέει\" ο τρόπος γραφής μας) σε στοιχεία του χαραλτήρα μας και όχι στα περιορισμένα πλαίσια των περιστάσεων που δημιουργούνται μέσα από την συζήτηση του φορουμ, με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που άμα έβλεπες ένα άτομο να μην μιλάει σε ένα πάρτυ να έβγαζες αμέσως το συμπέρασμα ότι είναι \"εσωστρεφής\", χωρίς να γνώριζες ότι πριν λίγο \"έχασε\" ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Δηλαδή θέλω να πω ότι αυτό γίνεται συνέχεια και στην καθημερινή ζωή αλλά είναι λάθος και προκατειλήμμένο...(και ονομάζεται \"actor-observer effect\")φυσικά υπάρχει και η περίπτωση να \"πέσεις μέσα\" απλά δεν προβλέπεται λογικά.


Στην δικιά μου περίπτωση, εσείς τα παρα-κάνατε αυτό το λάθος λολ. Δηλαδή, συνέχεια προσπαθούσατε να εξηγήσετε αυτά που έγραφα σε σχέση με στοιχεία του χαρακτήρα μου και της προσωπικότητας μου (ψυχο-φουσκαναλυση έτσι λέγεται αυτό λολ) χωρίς να λάβετε υπόψην τα στοιχεία της περίστασης, thats all.

[b]Μμμ, δεν είναι ανάγκη οι ψυχολόγοι να είναι σοβαροί κι ούτε εμείς θα τους θέλαμε σοβαρούς, αν εννοείς απλά σοβαροφανείς. Εγώ προσωπικά θεωρώ πλεονέκτημα

κάποιος επαγγελματίας, είτε είναι ψυχολόγος είτε οτιδήποτε άλλος, να είναι σοβαρός (όχι σοβαροφανής) δηλαδή να παίρνει στα σοβαρα τη δουλειά του, να είναι

υπέυθυνος για τις πράξεις του και τη συμπεριφορά του γενικότερα. Το αν θα κάνει χιούμορ ή όχι σε στιγμή παντα που να είναι θεμιτό είναι πολυ θετικό στοιχείο

για μένα χωρίς να του στερεί τη σοβαρότητά του. Βέβαια, αρκεί να του ταιριάζει και σαν χαρακτηριστικό, δηλαδή το χιούμορ να βγαίνει πηγαίο και όχι

επιτηδευμένο, να είναι δεκτικό από την μεριά του θεραπευόμενου και να λειτουργεί με τρόπο που να προάγει τη θεραπεία και τη μεταξύ τους επικοινωνία και όχι

να την αναστέλλει.

Βέβαια, εμένα τουλάχιστον στην αρχή μου έδωσες την εντύπωση του στάνταρ σοβαρού και απόλυτου ψυχολόγου \"μπλα μπλα μπλα\" αλλά μετά το διόρθωσες αρκετα:)
Θα συμφωνήσω Πάνο ότι έχει σημασία η μεταδοτικότητα και η ικανότητα να είναι κάποιος επικοινωνιακός. Κι εγώ μη νομίζεις, τα λέω για να τα ακούω μιας κι εγώ

παλεύω να τα βελτιώσω όσο γίνεται περισσότερο στη δική μου δουλειά μιας και δεν είναι το φόρτε μου.

Νομίζω με το χιούμορ σου το καταφέρνεις αυτό σε ένα βαθμό.

Και σίγουρα χαλάρωσες την ατμόσφαιρα με αυτό, τα κατάφερες από το να μας πηγαίνεις από το ένα ΟΡΙΟ :) στο άλλο. Σίγουρα βέβαια προτιμώ το πιο ήρεμο τωρινό

μας κλίμα όπου διατυπώνουμε τόσο τις συμφωνίες μας όσο και τις διαφωνίες μας χωρίς σύγχυση...

Αλλά πάνω βρε Πάνο που το φτιάχνεις, αχ, αχ! Στα τελευταία ποστ διάβαζα ένα διαφορετικό Πάνο και να σου μετά...Το Μαράκι μας (panikoula)

βρε τι σου έκανε και της απαντάς έτσι; Ρε συ Πάνο το χιούμορ δεν ταιριάζει πάντα και παντού και σε όλους και σε όλα... To είπες κι εσύ παραπάνω! Νομίζω

είσαι πάρα πολύ έξυπνος (και το έχεις αποδείξει) και το καταλαβαίνεις όσο κι εγώ και τα παιδιά που σου το επισήμαιναν. Και μη μου πεις πάλι για ράντομ, δεν

είναι δικαιολογία για μένα προσωπικά.


Ήθελα να σου γράψω κι άλλα σχετικα΄με τους προβληματισμούς που έθεσες αλλά θα σταματήσω προς το παρόν στον τελευταίο παραπάνω δικό μου προβληματισμό, μήπως

και σε προβληματίσω...
Και θα συνεχίσω αύριο πάλι με τα υπόλοιπα.

Σε ευχαριστώ πολύ για αυτά που λες περι εξυπναδας

κοκκινίζω...σταμάτα...!

Και εσύ είσαι έξυπνη και έχεις έτσι και αυτή την γλυκιά αυστηρότητα (λολ)...(ωπ actor-observer effect το είδες το έκανα το λάθος πάλι !) καθηγήτρια είσαι Anwnimi?

Οκ με αυτά που λες, στην μαρία ήταν flamming-humour και ζητώ συγνώμη εδώ επίσημα αν την πείραξε!Maraki συγχώρεσε με! Απλά δεν υπάρχει forum χωρίς flamming εντάξει ρε Anwnimi (με μαγκικη φωνή κάγκουρα) φλωράκια είμαστε τώρα forum χωρίς flamming και trolling νταξ μην ξενερώνεις ρε μην μασάς τώρα και καλά νταξ να πούμε (λολ!) (ψυχολόγος-κάγκουρας καλό ε!?)


Αλλά εσύ γιατί αμέσως σαν ένας άλλος βασιλιάς-αρθούρος πας αμέσως να υπερασπιστείς χωρίς να υπάρχει κατηγορία?
Όλο το προηγούμενο θρεντ άρχισε έτσι πάλι! Εσύ έκανες πρώτη την αρχή και μετά ξύπνησες και την οργή του λαού λολ. (βέβαια δεν μπορώ να πω...σε καλό μας βγήκε τελικά! Πράγμα που προβληματίζει κατά πόσο τα φαινομενικά αρνητικά οδηγούν και σε αρνητικά και κατά πόσο μπορούμε να προβλέψουμε τις επιλογές μας με κριτήριο το πως αυτές φαίνονται στην αρχή χμμμ....)

άφησε την να με βρίσει μόνη της αν θέλει! (λολ) Η έστω αστην να παραπονεθεί πρώτα αυτή και μετά ρίξε εσύ τον επόμενο λίθο!


Έχεις κάτι το βέβαια ιπποτικό δεν μπορώ να πω...καλά εεε..μήπως έχεις το \"κομπλεξ του παλαδίνου\"? Anwnimi δεν ξέρω αν υπάρχει...αλλά μπόρούμε να το δημιουργήσουμε εμείς ε! Θες να γίνεις το case-study μου? πωωω πωω το βλέπω βιβλίο τώρα...


\"The Paladin Complex\"

\"on the manic nature of guarding the perceived injustice\"

καλά εδώ στο e-psychology εμπνέομαι πολύ με σας δεν ξέρω...!


:P:D:cool:

[Sofia]

Originally posted by keep_walking
Οχι δεν μπορω και καλα κανω και δεν το λεω,αλλα με εκνευριζει παρολο που εχω \"διανυσει\" τεραστια χιλιομετρα πολλες φορες η συμπεριφορα του κοσμου στο \"εκκεντρικο\" χαρακτηρα που παρουσιαζα στην πορεια της αναρωσης μου,που δεν ξερω αν εχει τελειωσει απλως τωρα ειμαι στα \"καλυτερα\" μου.

keep καταλαβαινω τί λες. ναι, καλα κανεις που δεν το λες...αλλα πουθενα? πιστευεις πώς ολοι θα αντιδρουσαν με τον ιδιο τροπο?

οπως λες πολλες φορες η συμπεριφορα του κοσμου απεναντι στο διαφορετικο ειναι ασχημη Συμφωνω ΑΠΟΛΥΤΑ. Μονο που θα προσθεσω γιατι το πιστευω επειδη κ το βλεπω κ το ζω, πώς ολοι δεν ειναι το ιδιο. Υπαρχουν πολυ ομορφοι ανθρωπο εκει εξω. Ελπιζω να μπορουμε ολοι κ να τους βλεπουμε...