Περί θεραπείας και άλλες συζητήσεις.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 46 12311 ... LastLast
Results 1 to 15 of 683
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999

    Περί θεραπείας και άλλες συζητήσεις.

    Πετράν σου απαντώ εδώ, στο τελευταίο μήνυμα που μου έστειλες.



    Δεν τα συμπέρανα μόνη μου, προς θεού. Με βοήθησε φυσικά η θεραπεύτριά μου, αλλά με έναν πολύ εκπλεπτυσμένο και έξυπνο τρόπο. Φυσικά και κάποιες φορές μου ανέφερε θεωρητικά τι είναι πχ. η προβολή, η ανάκλαση, η ενδοβολή, ο ναρκισσισμός, κτλ. Κυρίως όμως η δουλειά γινόταν και γίνεται βιωματικά. Στην πράξη. Πιστεύω καταλαβαίνεις τι εννοώ με αυτό.

    Επίσης ήταν εκπληκτικές οι πολύ δυνατές φράσεις που όμως λέγονταν την κατάλληλη στιγμή και υπό το κατάλληλο, υποβλητικό κλίμα. Φράσεις που χτυπούν κατευθείαν το μυαλό ή μιλούν άμεσα στην συναισθηματική λογική.

    Μου λες ποια είναι αυτά τα άλλα.
    Αυτά τα άλλα, δεν μπορώ εύκολα να τα ταξινομήσω ή να τα βάλω σε ταμπέλες - ορισμούς. Δεν αναφέρομαι τόσο στον παράγοντα της προσωπικότητας ή της γενετικής προδιάθεσης, αλλά στα άλλα στοιχεία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, δεν είναι μόνο ο εγκέφαλός του αλλά και τα συναισθήματά του, είναι και η ψυχή του και το πνεύμα του, είναι και ο σύνδεσμος που ενώνει τα διάφορα αυτά στοιχεία της ανθρώπινης υπόστασης κάτω από την ίδια προσωπικότητα.
    Θεωρώ την θεραπευτική αλληλεπίδραση, το ισχυρότερο μέσο ίασης, καθότι η αληθινή ανθρώπινη επαφή, λειτουργεί θεραπευτικά. Το μοίρασμα, η ανάπτυξη ενός δεσμού εμπιστοσύνης και βαθιάς κατανόησης, η διαχείριση τρυφερών συναισθημάτων, η διερεύνηση βαθύτερων πτυχών του εαυτού, είναι όλα μέρος αυτής της αλληλεπίδρασης. Δεν είναι μόνο προκαταλήψεις και πεποιθήσεις τα συστατικά που εμποδίζουν την ακεραιότητα της ψυχικής δομής ενός ανθρώπου ή αυτά που δρουν κλονιστικά ως προς την ισορροπία του. Για μένα, αγκυλωμένα συναισθήματα, άγχη που δεν βιώθηκαν, ψυχικές δεξιότητες που περιορίστηκαν σαν αποτέλεσμα κάποιας παλιότερης αμυντικής προσπάθειας του οργανισμού, ανεπαρκής συνδεσιμότητα ανάμεσα στα διάφορα σημεία του εαυτού, όπως είναι ο νους και το συναίσθημα ( έλλειψη επαφής) είναι εξίσου καθοριστικά. Όλα όσα θάφτηκαν κάπου στην πορεία, πρέπει να ανακαλυφθούν και να βιωθούν εκ νέου. Η αυτοανακάλυψη και η αυτογνωσία είναι καθοριστικές για την αντιμετώπιση κάθε ψυχικής νόσου.
    Συμπερασματικά, τα επίπεδα μιας ολοκληρωμένης, κατά τη δική μου άποψη, θεραπείας, πέρα από το γνωστικό, είναι το βιωματικό «εδώ και τώρα» που προωθεί την βαθιά συνειδητοποίηση και την επαφή και εμπεριέχει την ανάπτυξη υγιούς και βαθιάς σχέσης με τον θεραπευτή, το παρελθοντικό τραύμα που πρέπει να επουλωθεί καθώς και η ανασκαφή για την ανεύρεση των πρωταρχικών αιτιών που οδήγησαν τη δημιουργία πάγιων αντιλήψεων, δράσεων-συμπεριφορών, ψυχικών διαθέσεων – στάσεων και συναισθημάτων, αλλά τέλος και το αβέβαιο μελλούμενο, το υπαρξιακό κομμάτι της θεραπείας. Οπότε ανακύπτει το θέμα της νοηματοδότησης της ζωής του καθενός από τον ίδιο, της απελευθέρωσης, από τα οποιαδήποτε δεσμά της, της κάθε δημιουργικής πηγής ( φορτίο ψυχικού πλούτου) που φέρει μέσα του ο εκάστοτε άνθρωπος. Και τέλος, η λυτρωτική επαφή με τον πυρήνα του είναι του και τον πιο αληθινό και ουσιαστικό εαυτό του είναι κατά τη γνώμη μου ο απώτατος θεραπευτικός στόχος.


    Ολα αυτά είναι η προσωπική μου αντίληψη και δεν θέλω φυσικά να την παρουσιάσω ως την μόνη σωστή. Σε κάποιους μπορεί να ταιρίάζει σε άλλους όχι.
    Επίσης, πέρα απο κάποια γενικά πλαίσια, δεν υποστηρίζω οτι η δομή, η πορεία ή η μορφή της θεραπείας είναι συγκεκριμένη αλλά το σχήμα της δίνεται στην πορεία, ανάλογα με τον εκάστοτε θεραπευόμενο.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Όχι, δεν με χαρακτηρίζει καθόλου η μονομέρεια στην κοινωνική μου ζωή. Ανάλογα με το τι μου εκπέμπει ο καθένας, κάνω μαζί του χαβαλέ, ή πάω σε πιο σοβαρά θέματα. Κάνω παρέα με διαφορετικού τύπου άτομα από τελείως διαφορετικούς χώρους. Γενικά ως άνθρωπος είμαι εξαιρετικά αυθόρμητη και κάνω αρκετό χιούμορ: )
    Δεν φοβάμαι ότι τα στοιχεία «χαβαλέ» τύπου αλλοιώνουν την εικονική μου περσόνα, διότι δεν είμαι υπέρ του να παριστάνω εδώ μέσα και φυσικά υπέρ του μονοδιάστατου, έχω ήδη βγάλει πιο ανάλαφρες πλευρές μου στο παρελθόν.
    Είναι πολύ απλά ένα μήλο, όπως σου το παρουσίασα: δεν έχω συνδέσει το φόρουμ αυτό με νετ κουβεντούλα και χαβαλέ τόσο, όσο με παροχή στήριξης και ανταλλαγή απόψεων.
    Από την άλλη, μην είσαι τόσο βέβαιος ότι αυτά που γεμίζουν εσένα, θα γέμιζαν το ίδιο κάποιον άλλο. Για μένα η δόση χαβαλέ που μου χρειάζεται προκειμένου να είμαι πλήρης, μπορεί να είναι μικρότερη από όση χρειάζεται σε εσένα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μιζεριάζω ή ότι χάνομαι σε μια ατέρμονη ανάλυση.
    Εξάλλου, οι μεγάλες αναλύσεις είναι για όσους αντέχουν να τα βγάζουν πέρα μαζί τους. Δεν διακηρύττω τίποτε άλλο, πέρα από το ότι ο καθένας, δίνει το ολοδικό του σχήμα στην ζωή του.

    υγ. μην αναλώνεσαι στο να λυπάσαι για κάποιον, απο τη στιγμή που δεν ξέρεις αν και πόσο λυπάται εκείνος:))
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Αλλά τέτοιος που είσαι εσύ, μια ζωή θα με κάνεις να γελάω και να μην μπορώ να σοβαρευτώ.
    Δεν φοβάμαι το γέλιο και το χιούμορ!!
    Καμία σχέση.
    Φοβάμαι το να με ωθεί κάποιος στο να μην μπορώ να σοβαρευτώ!!!
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Νεό θρεντ από την Weird, το περίμενα! λολ. Καλά έκανες αν και θα έπρεπε να το κάνεις κατά την γνώμη μου στο \"Γενικά\". Nevermind though...



    Originally posted by weird


    Μου λες ποια είναι αυτά τα άλλα.
    Αυτά τα άλλα, δεν μπορώ εύκολα να τα ταξινομήσω ή να τα βάλω σε ταμπέλες - ορισμούς. Δεν αναφέρομαι τόσο στον παράγοντα της προσωπικότητας ή της γενετικής προδιάθεσης, αλλά στα άλλα στοιχεία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, δεν είναι μόνο ο εγκέφαλός του αλλά και τα συναισθήματά του, είναι και η ψυχή του και το πνεύμα του, είναι και ο σύνδεσμος που ενώνει τα διάφορα αυτά στοιχεία της ανθρώπινης υπόστασης κάτω από την ίδια προσωπικότητα.
    Οκ δηλαδή τα συναισθήματά δεν βρίσκονται στον εγκέφαλο? Να σαι σίγουρη ότι εκεί βρίσκονται γιατί-χτύπα ξύλο-αν τραυματιστείς στο λιμβικό/μεταιχμιακό σύστημα η σε μέρη του προμετωπιαίου λοβού να σαι σίγουρη ότι θα γίνεις ένα...ρομποτ...και δεν μιλάμε ρομποτ σαν και μένα λολ...μιλάμε για το αληθινό πράγμα...


    Και τι ακριβώς είναι η \"ψυχή\" και το \"πνεύμα\"? Μιλάμε για θρησκευτικά πιστεύω? Πραματικά δεν καταλαβαίνω τι είναι η ψυχή και το πνεύμα πέρα από θρησκευτικές δοξασίες...που έμμεσα φυσικά σαν \"πεποιθήσεις\" μπορούν να έχουν πολύ δυνατές επιρροές στον ψυχισμό χε...



    Θεωρώ την θεραπευτική αλληλεπίδραση, το ισχυρότερο μέσο ίασης, καθότι η αληθινή ανθρώπινη επαφή, λειτουργεί θεραπευτικά. Το μοίρασμα, η ανάπτυξη ενός δεσμού εμπιστοσύνης και βαθιάς κατανόησης, η διαχείριση τρυφερών συναισθημάτων, η διερεύνηση βαθύτερων πτυχών του εαυτού, είναι όλα μέρος αυτής της αλληλεπίδρασης. Δεν είναι μόνο προκαταλήψεις και πεποιθήσεις τα συστατικά που εμποδίζουν την ακεραιότητα της ψυχικής δομής ενός ανθρώπου ή αυτά που δρουν κλονιστικά ως προς την ισορροπία του.

    Και ποιος λέει ότι είναι η αληθινή ανθρώπινη επαφή που λειτουργεί θεραπευτικά και όχι το πιστεύω που έχεις για το ότι η αληθινή ανθρώπινη επαφή λειτουργεί θεραπευτικά? Ποιος λέει ότι είναι η ανθρώπινη επαφή με αυτές τις ποιότητες που αναφέρεις (ανάπτυξη δεσμού εμπιστοσύνης, κατανόησης κλπ.) που θεραπεύουν, και όχι οι σκέψεις σου που αλλάζουν δραστικά κατά την διάρκεια αυτής της θεραπείας?Θέλω να σου πω ότι δεν μπορείς να διαχωρίσεις αυτά που μου είπες από τις πεποιθήσεις και τις προκαταλήψεις γιατί όλα αυτά είναι αλληλένδετα.
    Αλήθεια, αν ήταν έτσι, άνθρωποι με διάφορα προβλήματα δεν θα γιατρευόντουσαν αυτόματα αν άρχισαν να συνάπτουν υγιείς ανθρώπινες επαφές? Γιατί αυτό απλά δεν συμβαίνει. Δυστυχώς η ανθρώπινη επαφή και μόνο δεν φτάνει για να θεραπεύσει μια κρίση πανικού η μια κατάθλιψη. Μήπως είναι λοιπόν το γεγονός, ότι μέσα σε μια τέτοια θεραπευτική σχέση αναπτύσσεις τέτοιες καινούργιες ποιο \"υγιείς\" πεοιθήσεις και σκέψεις (δες την επόμενη παράγραφο για την άμεση αλληλένδετη σχέση σκέψης και συναισθήματος) που με την σειρά τους φέρνουν τις αλλαγές? θυμάμαι την ταινεία \"Ανάλυσε Το\". Ο Θεραπευτής έλεγε κάποια κουτά πράγματα για τον Robert De Niro, και ο (ποιο αμόρφωτος και χαζούλης) gangster Robert De Niro, νομίζοντας ότι ακριβώς χτύπησε το πρόβλημα ενθουσιασμένος έλεγε \"γιατρέ μου είσαι φοβερός! να σε φιλήσω!\"



    Για μένα, αγκυλωμένα συναισθήματα, άγχη που δεν βιώθηκαν, ψυχικές δεξιότητες που περιορίστηκαν σαν αποτέλεσμα κάποιας παλιότερης αμυντικής προσπάθειας του οργανισμού, ανεπαρκής συνδεσιμότητα ανάμεσα στα διάφορα σημεία του εαυτού, όπως είναι ο νους και το συναίσθημα ( έλλειψη επαφής) είναι εξίσου καθοριστικά. Όλα όσα θάφτηκαν κάπου στην πορεία, πρέπει να ανακαλυφθούν και να βιωθούν εκ νέου. Η αυτοανακάλυψη και η αυτογνωσία είναι καθοριστικές για την αντιμετώπιση κάθε ψυχικής νόσου.

    Οι \"θαμένες\" εμπειρίες όντως έχουν αποδειχθεί να έχουν μια επιρροή. Όμως το να διαχωρίζεις τον \"νου\" από το \"συναίσθημα\" είναι απλά ανούσιο και λανθασμένο. Μια πολλήηηη παλιά πεποίθηση της ψυχολογίας/φιλοσοφίας που έχει την αρχή της στον Αριστοτέλη. Δεν μπορεί να υπάρξει πολύπλοκο συναίσθημα χωρίς νου. Για να σου δώσω να καταλάβεις ποια είναι η επιστημονική στάση για τα συναισθήματα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν 5-8 βασικά συναισθήματα που είναι γενετικά εντυπωμένα-πχ. φόβος, οργή, ηδονή, θλίψη,αηδία, έκπληξη και όλα τα άλλα π.χ. \"μίσος\" η \"ευτυχία\" προέρχονται από αυτά τα βασικά συναισθήματα (η μίξη αυτών των συναισθημάτων) σε διαφορετική ένταση/εγρήγωρση και ακολουθούμενα από διαφορετικές σκέψεις. π.χ. το \"μίσος\" είναι υψηλής έντασης μόνιμη οργή πρως ένα άτομο, η \"ευτυχία\" είναι κατα βάση ηδονή που σχετίζεται με συγκεκριμένες σκέψεις που έχουν να κάνουν με την εκπλήρωση επιθυμιτών στόχων, η \"απόγνωση\" είναι υψηλής έντασης θλίψη ακολουθούμενη από την σκέψη ότι \"αυτή η άσχημη κατάσταση δεν θα αλλάξει\", η \"νοσταλγία\" είναι μια ανάμιξη ηδονής και ελαφριάς έντασης θλίψης αφού σχετίζεται με μνήμες που είναι μεν όμορφου περιεχομένου αλλά παραμένουν στο παρελθόν...και άλλα πολλά. Δηλαδή η σκέψη είναι μέρος του συναισθήματος αφού καθορίζει το είδος του συναισθήματος.

    Με όλα αυτά θέλω να πω ότι χρειάζεσαι ανώτερο μυαλό και σκέψη για να βιώσεις αυτά τα συναισθήματα και δεν είναι τυχαίο που όσο προχωράμε από τον άνθρωπο στα ανώτερα και μετά στα κατώτερα θηλαστικά μειώνεται δραστικά και το συναισθηματικό ρεπερτόριο (άλλωστε αυτό φαίνεται και στο πλήθος των εκφράσεων που μπορούν να φανούν στο πρόσωπο του ανθρώπου, σε κανένα άλλο ζώο δεν υπάρχει αυτό. Οι μυες του προσώπου έχουν εξελιχθεί παράλληλα με τον εγκέφαλό του ανθρώπου, οπότε και με την αύξηση της νοητικής-και ως τελικό αποτέλεσμα- και της συναισθηματικής ζωής). Δηλαδή είναι μύθος ότι τα συναισθήματα είναι ξεχωριστά από τις σκέψεις, με το ποιο τρανό παράδειγμα του Phineas Cage όπου όταν μια λάμα διαπέρασε το μέρος του εγκεφάλου που είναι το μεγαλύτερο στον άνθρωπο-τον (δεξιό στην περίπτωση του Cage) προμετωπιαίο λοβό-και ουσιαστικά είναι το μέρος του εγκεφάλου που μας κάνει ανθρώπους και σχετίζεται με την ανώτερη σκέψη, την μετάγνωση, τον έλεγχο, την δημιουγία/ερμηνεία συναισθημάτων και την δημιουργία της γλώσσας-ο Phineas Cage-surprise-έγινε άλλος άνθρωπος! Άλλαξε όλη η συναισθηματική του εμπειρία και η προσωπικότητά του 180 μήρες και κανένας ποια από τους συγγενείς του και τους φίλους του δεν τον αναγνώριζε.


    Ο μύθος ότι η σκέψη (λογική) και το συναίσθημα είναι διαφορετικά έχει μείνει από τον Αριστοτέλη που πίστευε ότι η σκέψη έχει την βάση της στον εγκέφαλο και το συναίσθημα στην καρδιά, κάτι που λέμε μέχρι σήμερα (\"follow your heart\",\" Ακου την Καρδιά σου\" κλπ...Ο Αριστοτέλης το είχε συμπεράνει αυτό γιατί το έντονο συναίσθημα εκφράζονταν με αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό, κάτι που φυσικά συμβαίνει αλλά για άλλους λόγους)To ότι η σκέψη και τα συναισθήματα είναι αλληλένδετα έχει αποδειχθεί σε αρκετές πειραματικές μελέτες,, την ποιο γνωστή αυτή των Singer και Schacther αλλά δεν θα μπω σε λεπτομέρειες όμως γιατί είναι πολλή τεχνική.


    Τώρα βέβαια πήγα πολύ μακριά με την εξήγηση των συναισθημάτων, δεν κολλάει τόσο αλλά έτσι μερικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ακόμα λολ.


    Η Ψυχαναλυτική/Freuδική άποψη που λες όμως ότι κάποια \"θαμένα\" πράγματα (όπως καταπιεσμένες σκέψεις/συναισθήματα, η μυστικότητα, η ψυχολογική κατάσταση που δεν εκδηλώθηκε) μπορούν να οδηγήσουν σε μια ψυχοπαθολογία έχουν βρει και μοντέρνα επιστημονική στήριξη από τον φοβερό ψυχολόγο Daniel Wegner που τα ονόμασε όλα αυτά \"Καταστολή Σκέψης\". O Wegner, χρησιμοποιώντας-σαν μοντέρνος ψυχολόγος-την θετικιστική/εμπειρική μέθοδο και μιλώντας την \"γνωστική γλώσσα\", απέδειξε μερικά ψυχαναλυτικά concepts και στο εργαστήριο, όπως το ότι αν δεν σκέφτεσαι κάτι, τόσο ποιο πολύ αυτό έρχεται στο προσκήνιο και σε επηρεάζει (\"Μην Σκεφτείτε Μια Λευκή Αρκούδα\"-ωπ την σκεφτήκατε!), καθώς και το ότι η βούληση δεν είναι συνειδητή αλλά ασυνείδητη. Τον θεωρώ τρομερά πρωτοποριακό ερευνητή, που η συμβολή του δεν χωράει να αναπτυχθεί εδώ μέσα. Ίσως αν υπάρχει ενδιαφέρον να κάνω ένα θρεντ στο \"Γενικά\" χε. Αν και δεν έχει εξακριβωθεί λεπτομερειακώς η σχέση αυτών με την ψυχοπαθολογία σίγουρα υπάρχουν σύνδεσμοι. Τώρα βέβαια δεν ξέρω πόσο βοηθάει την κατάσταση αν καταλάβεις το πως προκλήθηκαν, δηλαδή ποιες σκέψεις καταπιέστηκαν, πότε, κλπ.


    Συμπερασματικά, τα επίπεδα μιας ολοκληρωμένης, κατά τη δική μου άποψη, θεραπείας, πέρα από το γνωστικό, είναι το βιωματικό «εδώ και τώρα» που προωθεί την βαθιά συνειδητοποίηση και την επαφή και εμπεριέχει την ανάπτυξη υγιούς και βαθιάς σχέσης με τον θεραπευτή, το παρελθοντικό τραύμα που πρέπει να επουλωθεί καθώς και η ανασκαφή για την ανεύρεση των πρωταρχικών αιτιών που οδήγησαν τη δημιουργία πάγιων αντιλήψεων, δράσεων-συμπεριφορών, ψυχικών διαθέσεων – στάσεων και συναισθημάτων, αλλά τέλος και το αβέβαιο μελλούμενο, το υπαρξιακό κομμάτι της θεραπείας. Οπότε ανακύπτει το θέμα της νοηματοδότησης της ζωής του καθενός από τον ίδιο, της απελευθέρωσης, από τα οποιαδήποτε δεσμά της, της κάθε δημιουργικής πηγής ( φορτίο ψυχικού πλούτου) που φέρει μέσα του ο εκάστοτε άνθρωπος. Και τέλος, η λυτρωτική επαφή με τον πυρήνα του είναι του και τον πιο αληθινό και ουσιαστικό εαυτό του είναι κατά τη γνώμη μου ο απώτατος θεραπευτικός στόχος.


    Ολα αυτά είναι η προσωπική μου αντίληψη και δεν θέλω φυσικά να την παρουσιάσω ως την μόνη σωστή. Σε κάποιους μπορεί να ταιρίάζει σε άλλους όχι.
    Επίσης, πέρα απο κάποια γενικά πλαίσια, δεν υποστηρίζω οτι η δομή, η πορεία ή η μορφή της θεραπείας είναι συγκεκριμένη αλλά το σχήμα της δίνεται στην πορεία, ανάλογα με τον εκάστοτε θεραπευόμενο.

    Ανέφερα και στο προηγούμενο ποστ μου ότι ουδέποτε έχει ειπωθεί/ανακαλυφθεί ότι το \"σκάλισμα του παρελθόντος\" γιατρεύει. Στο προηγούμενο θρεντ είχα φέρει το παράδειγμα του αυτοκινήτου που φεύγει από τον δρόμο και ο οδηγός κρέμεται από ένα κλαράκι. Αλήθεια πως βοηθάει εκείνη την στιγμή το άτομο αν κάποιος του πει από πάνω ότι ο δρόμος σε εκείνο το σημείο είχε λάδια και το ότι εκείνος πάτησε ποιο πολύ το γκάζι γιατί θυμήθηκε την μητέρα του που πάντα τον κρητίκαρε γιατί αργούσε στα ραντεβού του? Σίγουρα μια τετοια γνώση θα τον κάνει να μην ξαναεπαναλάβει το ίδιο λάθος (η μάλλον θα μειώσει την πιθανότητα) αλλά δεν θα τον βοηθήσει να σκαρφαλώσει εκείνη την στιγμή τους βράχους. Σίγουρα βοηθάει το να ξέρει που να πάει, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να βάλει δυνάμεις και να αντιμετωπίσει την κατάσταση κάτι που δεν έχει να κάνει με βαθύτερες γνώσεις. Πραγματικά, δεν έχω ακούσει ποτέ καποιος να θεραπεύεται-έτσι σαν από θαύμα-από κρίσεις πανικού, από κατάθλιψη η από ανορεξία νερβόζα επειδή σε μια φάση είχε το \"a-ha moment\" (που περιγράφεις και εσύ η ίδια-λέξεις που σε κάνουν σε μια στιγμή να καταλάβεις...) με τον/την θεραπευτή του και κατάλαβε τα βαθύτερα αίτια πίσω από αυτές. Σίγουρα βοηθάνε αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι θεραπεύουνε.


    Αυτά τα ολίγα (!)

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by weird
    Αλλά τέτοιος που είσαι εσύ, μια ζωή θα με κάνεις να γελάω και να μην μπορώ να σοβαρευτώ.
    Δεν φοβάμαι το γέλιο και το χιούμορ!!
    Καμία σχέση.
    Φοβάμαι το να με ωθεί κάποιος στο να μην μπορώ να σοβαρευτώ!!!

    Και τι θα γίνει αν δεν μπορείς να σοβαρευτείς?


    (Τζάμπα φιλική Γ-Σ Συνεδρία από μένα για σένα :P)!

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Καλά οκ, στο θέμα των γνώσεων είσαι εκπληκτικός.
    Πως καταφέρνεις παιδάκι μου και τα συγκρατείς όλα αυτά μέσα στο μυαλουδάκι σου??

    Εμένα ο τομέας μου ήταν ανέκαθεν άλλου είδους γνώσεις, πιο εσωτερικές.

    Περιμένω τη γιαγιάκα σπίτι ( αν και δεν είμαι πολύ χαρούμενη για το τι άκουσα πάλι απο τους γιατρούς), οπότε θα σου απαντήσω, με την ποιότητα που θέλω, άλλη στιγμή.

    Πάντως απολαμβάνω τη συζήτηση μαζί σου, επεκτείνεις τους γνωστικούς μου ορίζοντες, χεχε.
    Την καλημέρα μου.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by PETRAN
    Originally posted by weird
    Αλλά τέτοιος που είσαι εσύ, μια ζωή θα με κάνεις να γελάω και να μην μπορώ να σοβαρευτώ.
    Δεν φοβάμαι το γέλιο και το χιούμορ!!
    Καμία σχέση.
    Φοβάμαι το να με ωθεί κάποιος στο να μην μπορώ να σοβαρευτώ!!!

    Και τι θα γίνει αν δεν μπορείς να σοβαρευτείς?


    (Τζάμπα φιλική Γ-Σ Συνεδρία από μένα για σένα :P)!
    Αν δεν μπορώ να σοβαρευτώ, ενώ θέλω, επειδή βρίσκομαι υπο την επιροή του χιούμορ κάποιου άλλου, πολλά μπορεί να γίνουν...

    Δεν έχω αρκετό έλεγχο του εαυτού μου, είμαι ευάλωτη σε αυτόν τον άλλο.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by weird
    Originally posted by PETRAN
    Originally posted by weird
    Αλλά τέτοιος που είσαι εσύ, μια ζωή θα με κάνεις να γελάω και να μην μπορώ να σοβαρευτώ.
    Δεν φοβάμαι το γέλιο και το χιούμορ!!
    Καμία σχέση.
    Φοβάμαι το να με ωθεί κάποιος στο να μην μπορώ να σοβαρευτώ!!!

    Και τι θα γίνει αν δεν μπορείς να σοβαρευτείς?


    (Τζάμπα φιλική Γ-Σ Συνεδρία από μένα για σένα :P)!
    Αν δεν μπορώ να σοβαρευτώ, ενώ θέλω, επειδή βρίσκομαι υπο την επιροή του χιούμορ κάποιου άλλου, πολλά μπορεί να γίνουν...

    Δεν έχω αρκετό έλεγχο του εαυτού μου, είμαι ευάλωτη σε αυτόν τον άλλο.
    Καλέ μου θεραπευτή, μην κουράζεσαι με μένα,
    ξέρω τι πας να εκμαιεύσεις.

    Η αυτόματη αρνητική σκέψη \" δεν έχω τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού μου και της κατάστασης και του άλλου μην σου πω=κίνδυνος/ευάλωτο\" πηγάζει απο ορισμένη δυσλειρουγική πεποίθηση που έχει παγιωθεί μέσα μου και η οποία σχηματίστηκε λόγω ορισμένων βιωμάτων και του τρόπου που εντυπώθηκαν αυτά σαν εσωτερικές νοερές παραστάσεις για τον κόσμο και την πραγματικότητα, σε πρώιμη παιδική ηλικία.
    Δυσλειτουργική πεποίθηση = το να μην έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου ίσον κίνδυνος / θάνατος.
    Μια άλλη δυσλειτουργική μου πεποίθηση, άμεσα συνδεόμενη με αυτή είναι \" Όταν δέχεσαι βοήθεια, αυτό σημαίνει πως είσαι άχρηστη.\"
    Ξέρω και πότε δημιουργήθηκαν, με βάση ποιά ερεθίσματα, τα οποία εντυπώθηκαν έτσι μέσα μου.

    Αυτά, χωρίς να έχω διαβάσει παρά ελάχιστα για Γ-Σ.
    Τα βλέπω απλά,
    εγώ τους έχω δώσει δική μου ορολογία, απλά τώρα χρησιμοποιώ τη δική σου για να συνεννοηθούμε;)
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Αγαπητέ θεραπευτή, θα σε αποκωδικοποιήσω το αποφάσισα... χεχεχε

    Originally posted by PETRAN
    Originally posted by weird
    Πάνο τα είδα.
    Ας μιλήσουμε καθαρά.
    Οταν καταθέτεις την επιστημονική σου άποψη, είσαι άκρως ορθολογιστικός και εγκυκλοπαιδικός γιατί έτσι έχεις επιλέξει να είσαι, όταν καταθέτεις την επιστημονική σου άποψη, αυτό θεωρείς ως το ωφελιμότερο απο κάθε απόψεως.
    Ετσι το βλέπω.
    Απο εκεί και πέρα, όταν αποφασίζεις να βγάλεις κι άλλες πλευρές σου, σίγουρα, δείχνεις στοιχεία της ανθρώπινης ιδιότητάς σου.. χεχε
    ακόμα κι αν αυτά είναι οργισμένες ατάκες
    ή γλυκούλικα αρκουδάκια.
    :)

    Εε ναι όταν είναι για επιστημονικό θα πρέπει να είμαι ορθολογιστικός και εγκυκλοπαιδικός τι θα έπρεπε να είμαι συναισθηματικός?
    Διακρίνω ίχνη μονομέρειας στον τρόπο που έχουν σχηματιστεί οι παγιωμένες πεποιθήσεις που διαμόρφωσαν τα πρέπει σου.


    Επιστημονικό είναι...βέβαια θα μπορούσα να είμαι ποιο \"εκλαικευμένος\" και \"επικοινωνιακός\" οκ αυτό είναι αλήθεια...
    Ναι, είναι η αλήθεια οτι η μεταβλητή της μονομέρειας μπορεί να δίνει ένα δυνατό αποτέλεσμα στον παράγοντα επιστημονικότητα, αλλά κοστίζει όσον αφορά άλλους παράγοντες, όπως η αλληλεπιδραστικότητα και ο επικοινωνιακός παράγοντας. Συμπερασματικά, ένα υπέροχο κείμενο αξίζει λιγότερο όταν δεν παράγει δυνατό αποτέλεσμα μεταδοτικότητας στον εκάστοτε δέκτη του. Γι αυτό πχ όταν μιλώ με εσένα, προσαρμόζω τη ροή και την ποιότητα του ύφους μου σε ένα κοινό κώδικά που τέθηκε στην πορεία. Στα \"πλαίσια\";))



    Εγώ πάλι έχω καταλάβει ότι είσαι υπερβολικά συναισθηματική, δηλαδή εκεί που γράφουμε κάτι ξαφνικά \"ωπ παιδιά μου ήρθε έμπνευση\"! και νασου παρεμβάλλεται από το πουθενά ένα ποίημα...! δεν είναι λίγο έξω από τα πλαίσια της κατάστασης αυτό λολ?Τα πλαίσια έτσι όπως είναι εντυπωμένα στον δικό σου εγκέφαλο,ναι. Στον δικό μου, έχουν αυξημένη την μεταβλητή της ελαστικότητας ανάλογα με την εκάστοτε συνθήκη φυσικά, Γι αυτό και σου απάντησα, γιατί όχι εδώ μέσα?).


    Μετά από όλα αυτά, επιτέλους κατάλαβα ότι είσαι...


    Κλασσική ανάγκη του εγκεφάλου σου να επεξεργαστεί νοητικά τα πάσης φύσεως δεδομένα, κατηγοριωποιώντας τα και θέτοντας ταμπέλες. χεχε


    ...emo!

    Τί λες αλλάζουμε ρόλους??
    Λοιπόν υπάρχει ένα βιβλίο στο οποίο θα βρεις ενδιαφέρον πιστεύω.
    Είναι το \"ο ασθενής που θερπάπευσε τον θερπευτή του\" του Stanley Siegel .
    Σου παραθέτω απόσπασμα κριτικής.
    \"Στο βιβλίο \"Ο ασθενής που θεράπευσε το θεραπευτή του\" ανατρέπει τις παραδοσιακές θεωρήσεις καθώς προκαλεί τη συμβατική θεραπευτική σκέψη με την ανορθόδοξη προσέγγιση του: Αντί να ταξινομεί τα προβλήματα των πελατών του σε παθολογικές κατηγορίες και να προσπαθεί να τα \"διορθώσει\", τους ενθαρρύνει να εκτιμήσουν την προσαρμοστική ευστροφία τους. Στη διαδικασία αυτή σχεδόν πάντα συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο - όπως στην περίπτωση του ζευγαριού που ξεπέρασε τις συγκρούσεις υψώνοντας ένα πραγματικό τείχος στο σπίτι του ή στην ιστορία που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο, όπου ο Siegel υποκινεί μια αντιστροφή των ρόλων για έναν επίμονα επιφυλακτικό πελάτη ο οποίος, εντελώς απροσδόκητα, λύνει το πρόβλημα της θεραπεύτριάς του. Οι δώδεκα αυτές ιστορίες, που συγκινούν, διασκεδάζουν και συγχρόνως προκαλούν τη σκέψη, καταδεικνύουν τις πεποιθήσεις του Siegel πως η θεραπεία είναι ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης, όπου ο θεραπευτής έχει να μάθει πραγματικά όσα και ο ασθενής, και πως η θεραπεία είναι δυνατή μόνο όταν ο θεραπευτής σέβεται αληθινά τους ασθενείς του \"
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by weird
    Δάκρυα.
    Είστε λίγο πιο ασόβαρα
    απο όλα τα σοβαρά λόγια
    γιατί είστε δραματικά.
    Και σας συνοδεύει και βιολί...


    Μάλιστα....
    Πολύ πολύ ενδιαφέρον Πάνο μου...

    Καληνυχτώ:))
    αλά νοητικά =
    Διακρίνω μια νοητική σου προκατάληψη όσον αφορά την προσωπική αίσθηση και την διαπροσωπική έκφραση του συναισθηματικού σου τομέα.

    Μπορείς να μου μεταφράσεις την δυσλειτουργική πεποίθηση που βρίσκεται απο πίσω?
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by weird
    Καλά οκ, στο θέμα των γνώσεων είσαι εκπληκτικός.
    Πως καταφέρνεις παιδάκι μου και τα συγκρατείς όλα αυτά μέσα στο μυαλουδάκι σου??

    Εμένα ο τομέας μου ήταν ανέκαθεν άλλου είδους γνώσεις, πιο εσωτερικές.

    Περιμένω τη γιαγιάκα σπίτι ( αν και δεν είμαι πολύ χαρούμενη για το τι άκουσα πάλι απο τους γιατρούς), οπότε θα σου απαντήσω, με την ποιότητα που θέλω, άλλη στιγμή.

    Πάντως απολαμβάνω τη συζήτηση μαζί σου, επεκτείνεις τους γνωστικούς μου ορίζοντες, χεχε.
    Την καλημέρα μου.

    Καλησπέρα Weird,


    χαίρομαι που είναι καλά η γιαγιά σου, εύχομαι να συνεχίσει να είναι καλά.


    Αυτά τα ξέρω γιατί απλά με ενδιέφερε το αντικείμενο που σπούδασα, δηλαδή ήμουν από τους τυχερούς που η σχολή του ήταν και ένα από τα χομπι του χε...και εγώ χαίρομαι να μιλάω μαζί σου. Έχω καταλάβει ότι χονδρικά είμαστε λίγο αντίθετοι σε κάποια πράγματα, εσύ φαίνεσαι να είσαι ο ποιο \"πνευματικός\", \"ολιστικός\" χαρακτήρας και εγώ ο ποιο \"πραγματιστικός\", \"αναλυτικός\". Πάντα υπάρχει σύγκρουση μεταξύ τέτοιων προσωπικοτητων :P αυτές οι συγκρούσεις όμως είναι και οι ποιο ενδιαφέρουσες!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by weird
    Αν δεν μπορώ να σοβαρευτώ, ενώ θέλω, επειδή βρίσκομαι υπο την επιροή του χιούμορ κάποιου άλλου, πολλά μπορεί να γίνουν...

    Δεν έχω αρκετό έλεγχο του εαυτού μου, είμαι ευάλωτη σε αυτόν τον άλλο.

    Χμμ (η μμμ λολ) ακούγεται καλό...!:P




    Καλέ μου θεραπευτή, μην κουράζεσαι με μένα,
    ξέρω τι πας να εκμαιεύσεις.

    Η αυτόματη αρνητική σκέψη \" δεν έχω τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού μου και της κατάστασης και του άλλου μην σου πω=κίνδυνος/ευάλωτο\" πηγάζει απο ορισμένη δυσλειρουγική πεποίθηση που έχει παγιωθεί μέσα μου και η οποία σχηματίστηκε λόγω ορισμένων βιωμάτων και του τρόπου που εντυπώθηκαν αυτά σαν εσωτερικές νοερές παραστάσεις για τον κόσμο και την πραγματικότητα, σε πρώιμη παιδική ηλικία.
    Δυσλειτουργική πεποίθηση = το να μην έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου ίσον κίνδυνος / θάνατος.
    Μια άλλη δυσλειτουργική μου πεποίθηση, άμεσα συνδεόμενη με αυτή είναι \" Όταν δέχεσαι βοήθεια, αυτό σημαίνει πως είσαι άχρηστη.\"
    Ξέρω και πότε δημιουργήθηκαν, με βάση ποιά ερεθίσματα, τα οποία εντυπώθηκαν έτσι μέσα μου.

    Αυτά, χωρίς να έχω διαβάσει παρά ελάχιστα για Γ-Σ.
    Τα βλέπω απλά,
    εγώ τους έχω δώσει δική μου ορολογία, απλά τώρα χρησιμοποιώ τη δική σου για να συνεννοηθούμε;)

    Να πάρει Weird με κατάλαβες! Από αυτά που μου λες φαίνεται όντως να έχεις κάνει δουλειά ψυχοθεραπευτικά. Αλήθεια όμως αφού το ξέρεις γιατί δεν το πράττεις? Αφού ξέρεις ότι χάσιμο ελέγχου=όχι κίνδυνος/θάνατος γιατί δεν τον κάνεις? Η έστω να γίνεις ποιο χαλαρή? Η το έχεις πετύχει ήδη αυτό?



    Διακρίνω ίχνη μονομέρειας στον τρόπο που έχουν σχηματιστεί οι παγιωμένες πεποιθήσεις που διαμόρφωσαν τα πρέπει σου.
    Χαχα οκ ποια είναι αυτά? :P




    Ναι, είναι η αλήθεια οτι η μεταβλητή της μονομέρειας μπορεί να δίνει ένα δυνατό αποτέλεσμα στον παράγοντα επιστημονικότητα, αλλά κοστίζει όσον αφορά άλλους παράγοντες, όπως η αλληλεπιδραστικότητα και ο επικοινωνιακός παράγοντας. Συμπερασματικά, ένα υπέροχο κείμενο αξίζει λιγότερο όταν δεν παράγει δυνατό αποτέλεσμα μεταδοτικότητας στον εκάστοτε δέκτη του. Γι αυτό πχ όταν μιλώ με εσένα, προσαρμόζω τη ροή και την ποιότητα του ύφους μου σε ένα κοινό κώδικά που τέθηκε στην πορεία. Στα \"πλαίσια\";))

    Ελπίζω να έχω αλλάξει (ελαφρύνει) κάπως το ύφος μου ε? Ακόμα και τα επιστημονικά ελπίζω να είναι ποιο ευκολοδιάβαστα...να πάρει...τόσα...αρκουδάκια και κουκλάκια έχω ποστάρει!


    Κλασσική ανάγκη του εγκεφάλου σου να επεξεργαστεί νοητικά τα πάσης φύσεως δεδομένα, κατηγοριωποιώντας τα και θέτοντας ταμπέλες. χεχε
    Χεχε η αυτό η...απλά σε πείραζα! emmoo, emmoo :P:P



    Τί λες αλλάζουμε ρόλους??
    Λοιπόν υπάρχει ένα βιβλίο στο οποίο θα βρεις ενδιαφέρον πιστεύω.
    Είναι το \"ο ασθενής που θερπάπευσε τον θερπευτή του\" του Stanley Siegel .
    Σου παραθέτω απόσπασμα κριτικής.
    \"Στο βιβλίο \"Ο ασθενής που θεράπευσε το θεραπευτή του\" ανατρέπει τις παραδοσιακές θεωρήσεις καθώς προκαλεί τη συμβατική θεραπευτική σκέψη με την ανορθόδοξη προσέγγιση του: Αντί να ταξινομεί τα προβλήματα των πελατών του σε παθολογικές κατηγορίες και να προσπαθεί να τα \"διορθώσει\", τους ενθαρρύνει να εκτιμήσουν την προσαρμοστική ευστροφία τους. Στη διαδικασία αυτή σχεδόν πάντα συμβαίνει κάτι αξιοπρόσεκτο - όπως στην περίπτωση του ζευγαριού που ξεπέρασε τις συγκρούσεις υψώνοντας ένα πραγματικό τείχος στο σπίτι του ή στην ιστορία που έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο, όπου ο Siegel υποκινεί μια αντιστροφή των ρόλων για έναν επίμονα επιφυλακτικό πελάτη ο οποίος, εντελώς απροσδόκητα, λύνει το πρόβλημα της θεραπεύτριάς του. Οι δώδεκα αυτές ιστορίες, που συγκινούν, διασκεδάζουν και συγχρόνως προκαλούν τη σκέψη, καταδεικνύουν τις πεποιθήσεις του Siegel πως η θεραπεία είναι ένας δρόμος διπλής κατεύθυνσης, όπου ο θεραπευτής έχει να μάθει πραγματικά όσα και ο ασθενής, και πως η θεραπεία είναι δυνατή μόνο όταν ο θεραπευτής σέβεται αληθινά τους ασθενείς του \"

    Ακούγεται ενδιαφέρον βιβλίο...θα το ψάξω! Φυσικά και η σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου είναι διπλή. Πρέπει να είναι μια \"οριζόντια\" και όχι \"κάθετη\" σχέση (που κάποιος είναι από πάνω/κάποιος από κάτω) που και οι 2 αλληλεπιδρούν δυναμικά.


    Ναι ας αλλάξουμε ρόλους Weird!




    αλά νοητικά =
    Διακρίνω μια νοητική σου προκατάληψη όσον αφορά την προσωπική αίσθηση και την διαπροσωπική έκφραση του συναισθηματικού σου τομέα.

    Μπορείς να μου μεταφράσεις την δυσλειτουργική πεποίθηση που βρίσκεται απο πίσω?

    Βλέπω έπιασες κιόλας δουλειά!


    Χαχα βασικά διακρίνεις λάθος, τα τελευταία μου ποστ ήταν full emo!( Απλά πρως το...[χαζο-]χαρούμενο...):P

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    2,494
    originally posted by PETRAN
    Anwnimi ωωω μα τι \"κουτό\" που είσαι...δεν μου έλειψε το να σε γειώνω (κσσσ μαστιγιά)..μου έλειψε ο τρυφερός σου χαρακτήρας όπως παρουσιάζεται μέσα στα

    κείμενα, η ευγενική σου γραφή, οι γλυκές ανοιξιάτικές σου προτάσεις...


    Ωω μα ποσταρε λίγο ακόμα σε παρακαλώ!



    -Romantic Petran
    Oh, My Romantic Panos :) (*με ανάλογη μουσική υπόκρουση ξαφνικά να παίζει στην ατμόσφαιρα χιχι)

    (ορίστε με τα * μας παρασέρνεις στον τρόπο γραφής σου και αφήσαμε τα κατεβατά επικά κείμενα και πιάσαμε τις υποσημειώσεις με τα * λολ)

    Τι να πω είναι από τα πιο όμορφα λόγια που μου γράφουν στο φόρουμ δεν μπορώ να μην πω ένα ευχαριστώ!

    (Περίεργος συνδυασμός όμως: γειωτικά+όμορφα λόγια από το ίδιο πρόσωπο, μεγάλο ψυχολογικό ενδιαφέρον χαχα, οριακού περιεχομένου χμμμ - ειναι σωστή διάγνωση; )

    :)))))))))


    Εγώ αυτό που εισπράττω Πάνο είναι ότι χρησιμοποιείς το χιούμορ ακόμα και στις πιο emo στιγμές σου, σαν απαραίτητο συστατικό έτσι δεν είναι; Δεν είναι άσχημο, αλλά όμορφο και ιδιαίτερο (χμμμ πάλι μου φέρνεις παρελθοντικές μνήμες ενός \"όχι-και-πολύ-ξεχασμένου\" εαυτού:) ) Αλήθεια ποια πεποίθηση σου υποκινεί το χιούμορ ως πανταχού παρόν;



    Όσο για τη θεραπευτική σχέση και τη σημασία της στην πορεία της θεραπείας του θεραπευόμενου να συμπληρώσω κι εγώ κάτι.
    Μόνο η ιδια η προσέγγιση που εφαρμόζεται σε μια ακολουθία συνεδριών παίζει ρόλο στο θεραπευτικό αποτέλεσμα; Κι άραγε παίζει το σημαντικότερο ρόλο;
    Ο τρόπος με τον οποίο την εφαρμποζει ο εκάστοτε θεραπευτής;
    Ο τρόπος με τον οποίο μιλά ο θεραπευτής κάθεται, ακούει, συναισθάνεται, χαμογελά, σοβαρεύει, σιωπά, δίνει κουράγιο, ξαφνιάζεται, κλαίει (ναι συμβαίνει καμιά φορά κι αυτό:) ωχ εδώ κι αν έχει να γράψει ο Πάνος :))) ), γίνεται \"πιο σκληρός\", απαιτέι δράση και αναληψη προσωπικής ευθυνης από το θεραπευόμενο...
    Και που καταλήγουμε; Στη θεραπευτική σχέση...Στην αλληλεπίδραση δύο ανθρώπων.

    Άλλωστε όλες οι ψυχικές διαταραχές δεν έχουν σαν αιτία/αποτέλεσμα και τις μη υγιείς σχέσεις με τους γύρω; Ένας θεραπευόμενος, θρεφόμενος από μια υγιή, ανθρώπινη θεραπευτική σχέση (πάντα βέβαια μέσα σε ορισμένα όρια μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου) δεν παίρνει δύναμη και κουράγιο, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση;

    Επομένως αυτά τα χαρακτηριστικά δεν συμβάλλουν στην αυτοβελτίωσή του;

    Οπότε συμφωνώ και πάλι (χιχι) με τη weird...


    Τα παραπάνω άραγε πόσο είναι στατιστικά μετρήσιμα;
    Κι αν δεν είναι σημαίνει απαραίτητα ότι δεν ισχύουν;

    Και πριν κλέισω να πω και κάτι άλλο που παραλίγο να ξεχνούσα.
    originally posted by PETRAN
    Και τι ακριβώς είναι η \"ψυχή\" και το \"πνεύμα\"? Μιλάμε για θρησκευτικά πιστεύω? Πραματικά δεν καταλαβαίνω τι είναι η ψυχή και το πνεύμα πέρα από θρησκευτικές

    δοξασίες...που έμμεσα φυσικά σαν \"πεποιθήσεις\" μπορούν να έχουν πολύ δυνατές επιρροές στον ψυχισμό χε...
    Δηλαδή η ψυχολογία (ψυχή+λόγος) και η ψυχιατρική (ψυχή+ιατρική) με τι ακριβώς ασχολούνται; Πάνο OMG με τι ασχολείσαι;;; :)))

    Γνωρίζω βέβαια ότι δεν υπάρχει κάτι επιστημονικά αποδεδειγμένο που να υφίσταται ως ψυχή. Για να αποδειχθεί όμως επιστημονικά θα πρέπει να υπάρχουν τα κατάλληλα όργανα που θα τη \"μετρήσουν\" ή θα τη \"δουν\". Πριν λίγο καιρό ένας καλός φίλος με τον οποίο κάνουμε φιλοσοφικές συζητήσεις (όπως καλή ώρα :) ) μου είπε το εξής που το βρήκα εξαιρετικά εύστοχο: και τα ραδιοφωνικά κύματα δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε, ωστόσο υπάρχουν, υπάρχουν στον αέρα. Μπορούμε να τα αντιληφθούμε μόνο με το κατάλλλο όργανο/δέκτη, το ραδιόφωνο. Αν δεν είχαμε το ραδιόφωνο δε θα τα αντιλαμβανόμασταν. Αυτό όμως δε θα σήμαινε ότι δεν υπάρχουν.

    Άρα το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα από όσα έχουν αποδειχθεί επιστημονικά μέχρι σήμερα. Κι αυτό οδηγεί στον εξής κίνδυνο:να υπάρχουν τα δύο άκρα, της φαντασιοπληξίας αλλά και του απόλυτου μηδενισμού.
    Προσωπικά τίποτα από τα δύο άκρα δε με εκφράζει. Ωστόσο, επιλέγω να είμαι ρομαντική ως προς την ύπαρξη του φαινόμενου \"ψυχή\", τουλάχιστον εν ζωή...

    Αυτά σας καληνυχτώ και περιμένω όλο λαχτάρα ερεθίσματα προς αυριανή συζήτηση και μελέτη, αλλιώς θα σας βάλω απουσία ε;

    *e-Φιλάκια weird και Πάνος...
    -Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς, αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη;

    -H ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες, τρέχει με έτη φωτός, ο καιρός δεν την τρομάζει

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2007
    Posts
    3,623
    Originally posted by anwnimi


    Oh, My Romantic Panos :) (*με ανάλογη μουσική υπόκρουση ξαφνικά να παίζει στην ατμόσφαιρα χιχι)

    (ορίστε με τα * μας παρασέρνεις στον τρόπο γραφής σου και αφήσαμε τα κατεβατά επικά κείμενα και πιάσαμε τις υποσημειώσεις με τα * λολ)

    Τι να πω είναι από τα πιο όμορφα λόγια που μου γράφουν στο φόρουμ δεν μπορώ να μην πω ένα ευχαριστώ!

    (Περίεργος συνδυασμός όμως: γειωτικά+όμορφα λόγια από το ίδιο πρόσωπο, μεγάλο ψυχολογικό ενδιαφέρον χαχα, οριακού περιεχομένου χμμμ - ειναι σωστή διάγνωση; )

    :)))))))))


    Εγώ αυτό που εισπράττω Πάνο είναι ότι χρησιμοποιείς το χιούμορ ακόμα και στις πιο emo στιγμές σου, σαν απαραίτητο συστατικό έτσι δεν είναι; Δεν είναι άσχημο, αλλά όμορφο και ιδιαίτερο (χμμμ πάλι μου φέρνεις παρελθοντικές μνήμες ενός \"όχι-και-πολύ-ξεχασμένου\" εαυτού:) ) Αλήθεια ποια πεποίθηση σου υποκινεί το χιούμορ ως πανταχού παρόν;

    Να πάρει αυτό με την \"οριακή\" το έχω ξανακούσει και το σκεφτόμουνα και εγώ λολ. Λες να έχω κάποια στοιχεία και να αρχίσω να ποσταρω στο άλλο φορουμ για τις διαταραχές προσωπικότητας λολ? Πρόσφατα το είπα σε μια φίλη μου...

    -Εύη, ξέρεις αυτή η διαταραχή που λέγεται \"οριακή διαταραχή προσωπικότητας\"?

    -Πάνο, τι είναι αυτό?

    (της αναφέρω τα διαγνωστικά κριτήρια μπλα μπλα μπλα)

    με κοιτάει έντρομη...

    -Πάνο, αυτός είσαι εσύ!!!

    -ωχ...ναι..!?

    -Εεεε...λίγο...


    λολολ


    Αλλά εντάξει η οριακή σε full-blown εκδοχή είναι πολύ ποιο extreme. Όλοι οι άνθρωποι έχουν στοιχεία και από κάτι, το θέμα είναι αυτό το κάτι μην γίνει tooo muuchhh. Απλά το πρόβλημα είναι στην ψυχιατρική και στην ψυχολογία που δεν υπάρχουν (ακόμα) ιατρικά τεστ πολλές φορές γίνεται υπερ-διάγνωση, δυστυχώς.


    Anwnimi, το humour δεν το έχω πάντα και σε όλες τις περιπτώσεις χεχε. Ξέρεις τώρα θυμήθηκα ένα άλλο concept από την κοινωνική ψυχολογία, το \"Fundamental Attribution Error\" και το \"Actor-Observer Effect\". Αυτό λέει, ότι οι άνθρωποι τείνουν να αποδίδουν τα αίτια της συμπεριφοράς των άλλων σε αυτούς (τις προσωπικότητές τους κλπ.) και την δικιά τους συμπεριφορά στις περιστάσεις χα...σε μια γνωστή έρευνα ένας Αμερικανός ομιλητής είχε πει ότι του ανέθεσαν να βγάλει λόγο για τον Castro. Από το πλήθος όλοι υπέθεσαν ότι ο ομιλητής ήταν υπερ-Castro. Επίσης, όταν γίνεται ατύχημα, σχεδόν πάντα όλοι τείνουν να αποδώσουν το λάθος σε λάθος του οδηγού και όχι στην κατάσταση του δρόμου η ΄σε άλλους εξωτερικούς παράγωντες. Αυτή η κατάσταση μπορεί φυσικά να αντιστραφεί ανάλογα με τα αποτελέσματα (θετικά η αρνητικά) της κατάστασης, π.χ. αν η συμπεριφορά κάποιου έχει θετικές επιπτώσεις τότε μάλλον θα τείνει να την αποδώσει στον εαυτό του και όχι στην περίσταση! (εκτός και αν είναι καταθλιπτικός, όπου έχει παρατηρηθεί να γίνεται το αντίστροφο)

    Cool? Τώρα τα ξέρεις και δεν θα τα κάνεις και εσύ!Το γεγονός ότι έκανα μόνο humour δηλαδή θα μπορούσε να εξηγηθεί άπό το ότι θέλω να διασκεδάσω μόνο τα άτομα του φορουμ, μέχρι να θέλω να δείξω ένα διαφορετικό στερεότυπο από το στανταρ σοβαρό του \"ψυχολόγου\" μπλα μπλα (δεν λέω ότι είναι αυτοί χε) Φυσικά και εγώ το έκανα εδώ μέσα με εσάς αλλά καθαρά στα πλαίσια πλάκας/πειράγματος (π.χ. Weird=Emo λολ) αλλά οκ φυσικά και δεν τα παίρνω σοβαρά υπόψην μου λολ




    Όσο για τη θεραπευτική σχέση και τη σημασία της στην πορεία της θεραπείας του θεραπευόμενου να συμπληρώσω κι εγώ κάτι.
    Μόνο η ιδια η προσέγγιση που εφαρμόζεται σε μια ακολουθία συνεδριών παίζει ρόλο στο θεραπευτικό αποτέλεσμα; Κι άραγε παίζει το σημαντικότερο ρόλο;
    Ο τρόπος με τον οποίο την εφαρμποζει ο εκάστοτε θεραπευτής;
    Ο τρόπος με τον οποίο μιλά ο θεραπευτής κάθεται, ακούει, συναισθάνεται, χαμογελά, σοβαρεύει, σιωπά, δίνει κουράγιο, ξαφνιάζεται, κλαίει (ναι συμβαίνει καμιά φορά κι αυτό:) ωχ εδώ κι αν έχει να γράψει ο Πάνος :))) ), γίνεται \"πιο σκληρός\", απαιτέι δράση και αναληψη προσωπικής ευθυνης από το θεραπευόμενο...
    Και που καταλήγουμε; Στη θεραπευτική σχέση...Στην αλληλεπίδραση δύο ανθρώπων.

    Άλλωστε όλες οι ψυχικές διαταραχές δεν έχουν σαν αιτία/αποτέλεσμα και τις μη υγιείς σχέσεις με τους γύρω; Ένας θεραπευόμενος, θρεφόμενος από μια υγιή, ανθρώπινη θεραπευτική σχέση (πάντα βέβαια μέσα σε ορισμένα όρια μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου) δεν παίρνει δύναμη και κουράγιο, αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση;

    Επομένως αυτά τα χαρακτηριστικά δεν συμβάλλουν στην αυτοβελτίωσή του;

    Οπότε συμφωνώ και πάλι (χιχι) με τη weird...


    Τα παραπάνω άραγε πόσο είναι στατιστικά μετρήσιμα;
    Κι αν δεν είναι σημαίνει απαραίτητα ότι δεν ισχύουν;


    Σίγουρα η υγιής θεραπευτική σχέση παίζει σημαντικό ρόλο δεν αμφισβητείται αυτό! Απλά από μόνη της δεν είναι αρκετή για να επιφέρει κάτι, αλλιώς δεν θα χρειαζόντουσαν ψυχοθεράπευτές, παρά μόνο γλυκούλικα άτομα σαν και σένα Anwnimi ( αχουυ τοοο)!

    Η υγιής θερπαευτική σχέση χρειάζεται για να υπάρξει η βάση που πάνω σε αυτή θα εφαρμόσει ο θεραπευτής την θεραπευτική μέθοδο. Φυσικά αν δεν υπάρχει πάει στράφι η όλη η προσπάθεια αφού μάλλον θα έχουμε το \"από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν\". Οπότε θεραπευτική σχέση=καλό πράγμα! :P

    τωρα φυσικά σε έρευνες για το ποια θεραπευτική μέθοδο λειτουργεί, γι\'αυτό γίνονται πάνω σε πολλούς θεραπευτές (αντιπροσωπευτικό δείγμα πάντα!) για να γίνουν cancelled τέτοιες παράμετροι και να φανεί μόνο η επιρροή της μεθόδου. Αλλά φυσικά επειδή κάποιος πάει σε ένα θεραπευτή και όχι σε ολόκληρο δείγμα, εύχεσαι αυτός που θα πας να έχει τις καλές ποιότητες!


    Δηλαδή η ψυχολογία (ψυχή+λόγος) και η ψυχιατρική (ψυχή+ιατρική) με τι ακριβώς ασχολούνται; Πάνο OMG με τι ασχολείσαι;;; :)))

    Γνωρίζω βέβαια ότι δεν υπάρχει κάτι επιστημονικά αποδεδειγμένο που να υφίσταται ως ψυχή. Για να αποδειχθεί όμως επιστημονικά θα πρέπει να υπάρχουν τα κατάλληλα όργανα που θα τη \"μετρήσουν\" ή θα τη \"δουν\". Πριν λίγο καιρό ένας καλός φίλος με τον οποίο κάνουμε φιλοσοφικές συζητήσεις (όπως καλή ώρα :) ) μου είπε το εξής που το βρήκα εξαιρετικά εύστοχο: και τα ραδιοφωνικά κύματα δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε, ωστόσο υπάρχουν, υπάρχουν στον αέρα. Μπορούμε να τα αντιληφθούμε μόνο με το κατάλλλο όργανο/δέκτη, το ραδιόφωνο. Αν δεν είχαμε το ραδιόφωνο δε θα τα αντιλαμβανόμασταν. Αυτό όμως δε θα σήμαινε ότι δεν υπάρχουν.

    Άρα το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα από όσα έχουν αποδειχθεί επιστημονικά μέχρι σήμερα. Κι αυτό οδηγεί στον εξής κίνδυνο:να υπάρχουν τα δύο άκρα, της φαντασιοπληξίας αλλά και του απόλυτου μηδενισμού.
    Προσωπικά τίποτα από τα δύο άκρα δε με εκφράζει. Ωστόσο, επιλέγω να είμαι ρομαντική ως προς την ύπαρξη του φαινόμενου \"ψυχή\", τουλάχιστον εν ζωή...

    Αυτά σας καληνυχτώ και περιμένω όλο λαχτάρα ερεθίσματα προς αυριανή συζήτηση και μελέτη, αλλιώς θα σας βάλω απουσία ε;

    *e-Φιλάκια weird και Πάνος...

    Ε καλά το ψυχή στην ψυχολογία και στην ψυχιατρική χρησιμωποιείται για ιστορικούς λόγους, σαν την παλιά λέξη που αναφερόταν στα αρχαία χρόνια να \"δίνει ζωή και να ελέγχει το σώμα\". Στο εξωτερικό η λέξη ταυτίστηκε με τον νου, το μυαλό (Psyche= The Mind) δεν εχει σχέση με την \"ψυχή\" όπως χρησιμοποιείθηκε από κάποιες θρησκείες. Στα αρχαία χρόνια, (όπου και η λέξη ψυχή επινοήθηκε άλλωστε), η ψυχή δεν ταυτίζοταν πάντα με μεταφυσικές δοξασίες, αθανασία κλπ. όπως τελικά καθιερώθηκε από τον χριστιανισμό π.χ. πολλοί αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Δημόκριτος και ο Αριστοτέλης πίστευαν ότι η ψυχή πεθαίνει με το σώμα κλπ.

    Ακόμα και στον χριστιανισμό πουθενά δεν λέει ότι όταν πεθαίνεις η ψυχή \"πάει κάπου\". Αντιθέτως, η ψυχή μένει σε στάσιμη κατάσταση (κοιμισμένη) μέχρι να έρθει η δευτέρα παρουσία, όπου υπάρχει ανάσταση του σώματος και μετά κρίση για το ποιος θα συνεχίσει να ζει αναστημένος σε ένα αθάνατο πλέον σώμα στον παράδεισο και καλά.


    Πραγματικά, δεν πιστεύω( ούτε καν λιγάκι) ότι υπάρχει \"ψυχή\" χωρίς εγκέφαλο. Αν είναι δηλαδή να υπάρξει τέτοιο θαύμα που να ανασταίνεσαι, οκ whatever, αλλά ότι συνεχίζει να ζει κάτι μετά από brain death...λυπάμαι αλλά όχι μόνο δεν υπάρχουν στοιχεία...όχι μόνο δεν υπάρχει λόγος για να υπάρξουν τέτοια στοιχεία (πέρα από τον φόβο του θανάτου)...αλλά τα επιστημονικά στοιχεία είναι εναντίον μιας τέτοιας πεποίθησης...βλέπε τι γίνεται στην \"ψυχή\" μετά από διάφορων ειδών εγκεφαλικές ζημιές...η και σε ψυχιατρικές καταστάσεις, αλήθεια τι παθαίνει η ψυχή στην σχιζοφρένεια? Η μήπως το άτομο είναι δαιμονισμένο όπως πίστευαν?


    No Brain No Game miss!

    (τώρα αν θέλει ο θεούλης να μου ξανα-αναστήσει τον εγκέφαλο εγώ μέσα είμαι λολ! Μα κοιτάξτε πόσο καλός είμαι...)


    Πωω ρε παιδιά και τι παλιο-καιρο είχε σήμερα μου χάλασε την διάθεση... δηλαδή...μέχρι και η Weird δεν μπήκε! (O μπωω η Anwnimi θα πιάσει το μαστίγιο πάλι...!)

    (Ελπίζω να είναι όλα καλά με την γιαγιά της)

    μήπως να καθιερώσουμε κανα κανάλι chat? λολ

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    2,337
    αλήθεια τι παθαίνει η ψυχή στην σχιζοφρένεια? Η μήπως το άτομο είναι δαιμονισμένο όπως πίστευαν?
    Θα ήθελα να επέμβω στην όμορφη κουβεντούλα σας...αν δεν σας πειράζει.

    Η ερώτηση σου προϋποθέτει δύο πράγματα. 1) οτι υπάρχει ψυχή και 2) οτι υπάρχει σχιζοφρένεια. Ας υποθέσουμε οτι και τα δύο υπάρχουν και θα προσπαθήσω να μιλήσω με βάση αυτών ως δεδομένα.

    Παραπέρα ας υποθέσω οτι η ψυχή είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας του εγκεφάλου. Παράδειγμα, η ψύχη μου είναι καλή άρα θα βοηθήσω την γριούλα να περάσει τον δρόμο. Δεν μιλάω για τον εγκέφαλο στην σαρκική μορφή του αλλά για το αποτέλεσμα που παράγει η όποια λειτουργία του, κάτι που δεν υπάρχει σαν ύλη αλλά σαν παράγωγο της ύλης (ακόμα και μια ανάμνηση δεν είναι υλική).

    Στο δεύτερο σκέλος. Η σχιζοφρένεια είναι ένα είδους διαταραχής της ψυχής, η όταν το άτομο φαίνεται να λειτουργεί στην ουσία χωρίς ψυχή. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως όταν το άτομο παθαίνει σχιζοφρένεια, παύει να καθοδηγείται από την ψυχή του (μιλάω σε μεταφορικό ύφος).

    Εφόσον υποθέτουμε πως και τα δύο είναι γεγονότα που συμβαίνουν τότε η ψυχή είναι υπαρκτή εφόσον η ανυπαρξία της διαστρεβλώνει τον κόσμο και την αντίληψη του ατόμου για αυτόν και τον ίδιο.

    Σε ποιο ρομαντική μορφή τώρα. Καταρχάς είμαστε ύλη. Κατα δεύτερον μπορούμε να παράγουμε και ύλη αλλά και κάτι περισσότερο απο ύλη (αναμνήσεις, όνειρα για το μέλλον κτλ.) . Η ζωή δεν είναι το πριν ούτε το μετά αλλά το τώρα. Απλώς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον χρόνο και αυτό απο μόνο του αποκαλύπτει τους περιορισμούς του ανθρώπου να αποδεχτεί με πλήρη συνείδηση οτι είμαστε κάτι παραπάνω απο κρέατα..

Page 1 of 46 12311 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •