Θέλω κάπου να μιλησω

[mindcrime]

Το έξοδο θα μπορούσε να είναι ένας καφές ή ένα ποτό. Όχι απαραίτητο. Καταλαβαίνω πως το ρωτάς. Μπορεί να του είχα πει να βγαίνουμε για κάνα καφέ ή ποτό, δε θυμάμαι. Αλλά και πάλι η απάντηση του με πλήγωσε πολύ.

Αυτός τι περιμένει από εσένα; Είναι ικανοποιημένος από την όλη κατάσταση; Αυτός στον γάμο του νιώθει καλά, θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως αν συνεχιστεί η ζωή σε αυτό το μοτίβο δεν υπάρχει πρόβλημα;

[Αλεξία10]

Εγώ πάω πολλά χρόνια σε ψυχολόγος και το ξέρει. Ξέρει ότι προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο για μένα και για την οικογένεια μου (άσχετα που όταν του είπα μια φορά ότι προσπαθώ να γίνω καλά και για μένα αλλά και για την οικογένεια μας, μου πέταξε το ωραίο ότι μόνο για μένα προσπαθώ να γίνω καλά). Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αρκετές διαφωνίες για πάρα πολλά πράγματα. Μου έχει πει πράγματα που με πληγωσαν βαθιά και του το έχω πει. Μετά τη γέννα του παιδιου μας για παράδειγμα που ήμουν κι εγώ χάλια, μου ειπε η ψυχολόγος να μην κάθομαι σπίτι, να πηγαίνω βόλτες με τον άντρα μου. Όταν του το είπα μου απάντησε "δε θα διαλύθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά". Αυτό και άλλα πολλά ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Είναι δύσκολος άνθρωπος, κλειστός,αλλα είναι και πολύ εργατικός και πολύ καλός πατέρας. Καταλαβαίνω ότι έχει κουραστεί με αυτή την κατάσταση. Του έχω πει πολλές φορές να πάει και αυτός σε ειδικό ή να πάμε μαζί αλλά πάντα έλεγε ότι αυτός είναι μια χαρά. Τώρα τελευταία που του το ξαναείπα το σκέφτεται. Αυτά που έκανε ο άντρας σου όταν ήσουν χάλια, εμένα δεν τα έκανε ποτέ παρόλο που τα ζητούσα. Ξέρεις κάτι Αλεξία,η τελευταία υποτροπή μου μετά τη διακοπή του φαρμάκου με έκανε να σκέφτομαι πάρα πολλά. Να αναρωτιέμαι τι γίνεται τελικά στη ζωή μου,για πιο λόγο υποτροπιασα τόσο γρήγορα. Πριν από κάθε υποτροπή μου υπήρχε καβγάς με τον άντρα μου...

Λοιπόν, αυτό που σου είπε "δεν θα διαλυθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά" είναι βαρύ. Έχεις δίκιο να νιώθεις άσχημα, αλλά από την άλλη, δεν χρειάζεται να διαλυθεί κανένας οικονομικά πηγαίνοντας μια βόλτα με έναν καφέ στο χέρι. Και αυτό που λες για την υποτροπή το πιστεύω. Οτιδήποτε μας ταράζει χειροτερεύει την κατάσταση. Και επίσης δυσκολεύει την κατάσταση το γεγονός ότι είναι κλειστός χαρακτήρας γιατί δεν ξέρεις τι στο καλό τον ενοχλεί και τι όχι.

Από πάντα δηλαδή ήταν έτσι? Γιατί προφανώς φαντάζομαι δεν τον παντρευτηκες ενώ σου μιλούσε με αυτό τον τρόπο. Προσπαθώ να καταλάβω πού "κόλλησε" η όλη κατάσταση. Γιατί δεν τον γνώρισες χθες.
Στην αρχή πώς ήταν? Όταν δεν ήσουν χάλια ψυχολογικά? Δηλαδή οι καβγάδες αρχίζουν πάντα για την κατάσταση σου ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι?

[Hope 2]

Αυτός τι περιμένει από εσένα; Είναι ικανοποιημένος από την όλη κατάσταση; Αυτός στον γάμο του νιώθει καλά, θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως αν συνεχιστεί η ζωή σε αυτό το μοτίβο δεν υπάρχει πρόβλημα;

Δε ξέρω τι περιμένει από εμένα. Στην παρούσα φάση μάλλον περιμένει να με πιάσει το αντικαταθλιπτικο για να είμαι καλύτερα. Δε νομίζω πως είναι ικανοποιημένος έχοντας μια γυναίκα που μόλις κόβει τα φάρμακα υποτροπιαζει και αντε πάλι από την αρχή να συνέλθει. Μερικές φορές νιώθω ότι αν δεν είχαμε παιδί θα έφευγε. Από την άλλη ο χαρακτήρας του δε με βοηθάει πολλές φορές. Δε κατάλαβα πιο μοτίβο εννοείς.

[mindcrime]

Δε ξέρω τι περιμένει από εμένα. Στην παρούσα φάση μάλλον περιμένει να με πιάσει το αντικαταθλιπτικο για να είμαι καλύτερα. Δε νομίζω πως είναι ικανοποιημένος έχοντας μια γυναίκα που μόλις κόβει τα φάρμακα υποτροπιαζει και αντε πάλι από την αρχή να συνέλθει. Μερικές φορές νιώθω ότι αν δεν είχαμε παιδί θα έφευγε. Από την άλλη ο χαρακτήρας του δε με βοηθάει πολλές φορές. Δε κατάλαβα πιο μοτίβο εννοείς.

Εννοώ εσύ να είσαι δυστυχισμένη αυτός να πηγαίνει στη δουλειά του, να γυρνάει σπίτι για να είναι καλός πατέρας και να συνεχιστεί αυτός ο τρόπος ζωής για τα επόμενα 10 χρόνια για παράδειγμα. Εσύ ήσουν πάντα έτσι ή όλα αυτά ξεκίνησαν μετά το γάμο; Αν δεν είχες το θέμα της κατάθλιψης θεωρείς πως ο γάμος σας θα ήταν μέλι-γάλα; Αυτός αλήθεια για την κατάσταση σου θεωρεί πως δεν έχει καμία ευθύνη ο ίδιος και ότι ολα τα κανει σωστά;

[Hope 2]

Λοιπόν, αυτό που σου είπε "δεν θα διαλυθουμε οικονομικά για να είσαι εσύ καλά" είναι βαρύ. Έχεις δίκιο να νιώθεις άσχημα, αλλά από την άλλη, δεν χρειάζεται να διαλυθεί κανένας οικονομικά πηγαίνοντας μια βόλτα με έναν καφέ στο χέρι. Και αυτό που λες για την υποτροπή το πιστεύω. Οτιδήποτε μας ταράζει χειροτερεύει την κατάσταση. Και επίσης δυσκολεύει την κατάσταση το γεγονός ότι είναι κλειστός χαρακτήρας γιατί δεν ξέρεις τι στο καλό τον ενοχλεί και τι όχι.

Από πάντα δηλαδή ήταν έτσι? Γιατί προφανώς φαντάζομαι δεν τον παντρευτηκες ενώ σου μιλούσε με αυτό τον τρόπο. Προσπαθώ να καταλάβω πού "κόλλησε" η όλη κατάσταση. Γιατί δεν τον γνώρισες χθες.
Στην αρχή πώς ήταν? Όταν δεν ήσουν χάλια ψυχολογικά? Δηλαδή οι καβγάδες αρχίζουν πάντα για την κατάσταση σου ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι?

Δεν ήταν έτσι από την αρχή. Άρχισε όταν μετακόμισε από την πόλη του για να είμαστε μαζί πριν από 8 χρόνια. Δεν είμαστε από το ίδιο μέρος. Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Είχαμε πολλούς καβγάδες και συνεχώς έκανα πίσω γιατί καταλάβαινα ότι του είναι δύσκολη η προσαρμογή. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν έχει κάνει φίλους, προτιμάει να μένει σπίτι με το παιδί του. Δεν έχει χόμπι. Είναι κλειστός άνθρωπος. Αγχώνεται πολύ με τα οικονομικά παρόλο που δεν πεινάμε. Δε θέλει να ξοδεύουμε σε καφέδες ενώ μπορούμε από το σπίτι κτλ. Εγώ δεν είμαι έτσι. Για χρόνια δεν αντιδρούσα όπως σου είπα και σκεφτόμουν ότι μπορεί και να έχει δίκιο αλλά με την ψυχοθεραπεία κατάλαβα πόσο λάθος έκανα που δεν έλεγα αυτό που νιώθω και αυτό που θέλω. Τώρα είναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια να το κάνω. Οπότε το κάνω συνήθως μου βγαίνει με ένταση και καταλήγουμε σε καβγά.

[Hope 2]

Εννοώ εσύ να είσαι δυστυχισμένη αυτός να πηγαίνει στη δουλειά του, να γυρνάει σπίτι για να είναι καλός πατέρας και να συνεχιστεί αυτός ο τρόπος ζωής για τα επόμενα 10 χρόνια για παράδειγμα. Εσύ ήσουν πάντα έτσι ή όλα αυτά ξεκίνησαν μετά το γάμο; Αν δεν είχες το θέμα της κατάθλιψης θεωρείς πως ο γάμος σας θα ήταν μέλι-γάλα; Αυτός αλήθεια για την κατάσταση σου θεωρεί πως δεν έχει καμία ευθύνη ο ίδιος και ότι ολα τα κανει σωστά;

Τα προβλήματα μου ξεκίνησαν ένα χρόνο μετά που γνωριστήκαμε. Από παιδί είχα κάποια στοιχεία ιδεοψυχαναγκαστικής αλλά όχι έντονα και πάντα χωρίς καταθλιψη. Στο πρώτο μου επεισόδιο μου στάθηκε πολύ. Από τη μέρα που μετακόμισε για να έρθει στη πόλη μου, άρχισε να αλλάζει. Όχι δεν θεωρώ πως αν δεν είχα κατάθλιψη ο γάμος θα ήταν μέλι γάλα, θα είχε πάλι τα προβλήματα του απλά η κατάσταση μου τα ενισχύει. Μέχρι πριν την τελευταία μου υποτροπή, ναι θεωρώ πως πίστευε ότι τα κάνει όλα σωστά. Μετά από αυτήν όμως του έχω πει πολλές φορές ότι έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό που έχω. Δε ξέρω αν το έχει δεχτεί αλλά τουλάχιστον το έβγαλα από μέσα μου.

[Marilou]

Δεν ήταν καλά και τον ρώτησα τι έχει. Μου είπε ότι δεν του μιλάω, ότι δεν του λέω πως είμαι. Γενικά όποτε του λέω αυτά που σκέφτομαι συνήθως βγάζει θυμό και νευρα( μάλλον από φόβο για αυτό που συμβαίνει). Ελάχιστες φορές με έχει βοηθήσει η κουβέντα μαζί του όταν δεν είμαι καλά. Οπότε δε θέλω να του λέω κάθε μέρα τα ίδια γιατί νιώθω πως δεν τα αντέχει. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή που μου είπε ότι δεν του μιλάω, του εξήγησα ότι δεν είμαι καλά, ότι όταν του μιλάω συνήθως νευριάζει και όλο αυτό με επηρεάζει αρνητικά και του ζήτησα να με στηρίζει και να πηγαίνουμε καμία βόλτα. Όχι δεν υπήρχε κάποια επείγον δουλειά, είναι οι κλασικες δουλειές που έχουν όλοι. Απλά θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικές όλες οι δουλειές και πρέπει να γίνουν στην ώρα τους, ακόμα και το μαγείρεμα.

Σορυ αλλά θα σε πριξω και από ότι βλέπω θα σε πριξουμε στις ερωτήσεις γιατί για εμένα αυτό είναι το σωστό όταν έναν άνθρωπο δεν τον ξέρω ....

Και δυστηχως έχω έρθει και άλλη φορά σε θέση να προσπαθήσω να μπω στα παπούτσια μιας κοπέλας που μπορεί να ήταν και σαν και εσένα,γιατί όσο και να θέλω να πω προσωπικές μου εμπειριες μέσα από αυτά τα 20 χρόνια γάμου άλλο τόσο μου είναι δύσκολο να κρίνω και ζευγάρια για το ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος ..
Μπορώ όμως να διακρίνω ποτέ αυτή η κολοκαταθλιψη αλειωνει τον τρόπο συμπεριφοράς κάποιου που την έχει και ποτε μπορεί ο σύντροφός εκδηλώνει συμπεριφορές που μαρτυρούν καθαρά την κούραση όλης αυτής της κατάστασης και όχι το γεγονός ότι δεν σε αγαπάει ..

Γιατί πολύ συχνά αυτά τα δύο μπερδεύονται και εκεί δυστηχως έχω δει ζευγάρια να οδηγούνται ακόμα και σε χωρισμό και είναι πολύ άδικο Hope να διαλύονται σπίτια από κάτι που διορθώνεται ...

Βλέπεις λοιπόν ότι δεν ήταν και τόσο καλή στιγμή και να σου πω και κάτι ?
Εσύ μας λες από την μια ότι του μιλάς και βγάζει θυμό και από την άλλη βλέπω ένα συζηγο να σου λέει ότι δεν είναι καλά γιατί δεν του μιλάς ...

Καλά κατάλαβα?

Μήπως βρε κορίτσι μου όταν του μιλάς είσαι προκατηλημμενη και βγάζεις άλλα από αυτά που θες να πεις?
Μήπως η γλώσσα του σώματος σου δεν είναι αυτή που πρέπει ?
Ξέρεις έντονες κινήσεις φωνές και όλα αυτά που τον άλλων τον θυμώνουν ακόμα και δίκιο να έχεις ..

Πες μου λιγο αυτά ένα ένα για να καταλάβω γιατί με μπέρδεψες..από την μια λες ότι μιλάς και από την άλλη ο συζηγος λες ότι σου κάνει παράπονα ότι δεν.

[mindcrime]

Τα προβλήματα μου ξεκίνησαν ένα χρόνο μετά που γνωριστήκαμε. Από παιδί είχα κάποια στοιχεία ιδεοψυχαναγκαστικής αλλά όχι έντονα και πάντα χωρίς καταθλιψη. Στο πρώτο μου επεισόδιο μου στάθηκε πολύ. Από τη μέρα που μετακόμισε για να έρθει στη πόλη μου, άρχισε να αλλάζει. Όχι δεν θεωρώ πως αν δεν είχα κατάθλιψη ο γάμος θα ήταν μέλι γάλα, θα είχε πάλι τα προβλήματα του απλά η κατάσταση μου τα ενισχύει. Μέχρι πριν την τελευταία μου υποτροπή, ναι θεωρώ πως πίστευε ότι τα κάνει όλα σωστά. Μετά από αυτήν όμως του έχω πει πολλές φορές ότι έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό που έχω. Δε ξέρω αν το έχει δεχτεί αλλά τουλάχιστον το έβγαλα από μέσα μου.

Από εσένα αλλά και από την ίδια του την ζωή, αυτός έχει παράπονα; Σου έχει μιλήσει ποτέ για αυτά; Και όχι παράπονα περί κατάθλιψης αλλά γενικώς από την καθημερινότητα, το σεξ, την εμφανιση σου. Θεωρείς πως δικαίως αγχώνεται για τα οικονομικά; Θα παρέδιδε ποτέ τα οικονομικά σε εσένα ώστε να έχετε κάτα κάποιο τρόπο τη ζωή που θες ή πιστεύεις πως δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο; Στα τόσα χρόνια και χωρίς εντάσεις και εκρήξεις έχεις καταφέρει να τον ανοίξεις; Κοίτα το οτι μετακόμισε σε σένα είναι μεγάλο βήμα, αλλά θέλω να μου πεις κάτι ειλικρινά, το έκανε πιστεύεις γιατί σε αγαπούσε ή επειδή ενδεχομένως να είχε κάποιο κέρδος από αυτό; Στην πολη που ζούσε είχε φίλους πιστεύεις; Σχέσεις με άλλες γυναίκες πριν απο σένα;

[Αλεξία10]

Δεν ήταν έτσι από την αρχή. Άρχισε όταν μετακόμισε από την πόλη του για να είμαστε μαζί πριν από 8 χρόνια. Δεν είμαστε από το ίδιο μέρος. Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Είχαμε πολλούς καβγάδες και συνεχώς έκανα πίσω γιατί καταλάβαινα ότι του είναι δύσκολη η προσαρμογή. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν έχει κάνει φίλους, προτιμάει να μένει σπίτι με το παιδί του. Δεν έχει χόμπι. Είναι κλειστός άνθρωπος. Αγχώνεται πολύ με τα οικονομικά παρόλο που δεν πεινάμε. Δε θέλει να ξοδεύουμε σε καφέδες ενώ μπορούμε από το σπίτι κτλ. Εγώ δεν είμαι έτσι. Για χρόνια δεν αντιδρούσα όπως σου είπα και σκεφτόμουν ότι μπορεί και να έχει δίκιο αλλά με την ψυχοθεραπεία κατάλαβα πόσο λάθος έκανα που δεν έλεγα αυτό που νιώθω και αυτό που θέλω. Τώρα είναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια να το κάνω. Οπότε το κάνω συνήθως μου βγαίνει με ένταση και καταλήγουμε σε καβγά.

Αυτό είναι όντως ένα θέμα, δηλαδή το ότι δεν κάνει φίλους. Αλλά δεν είμαστε όλοι κοινωνικοί, συν ότι είναι κλειστός χαρακτήρας, συν ότι άλλαξε και πόλη. Προφανώς είχε μια ζωή εκεί που έμενε την οποία την άφησε για να είναι μαζί σου.

Το καλό θα ήταν αυτό που είπες πιο πάνω. Να πάτε και οι δύο σε έναν ψυχολόγο ή σύμβουλο γάμου. Μπορεί να σας βοηθήσει. Γιατί έχω την εντύπωση ότι ή φτάσατε σε αυτή την κατάσταση για βλακιες (του τύπου αυτός είναι κλειστός χαρακτήρας και εσύ κλεινεσαι και δεν μιλας), ή αποφασίσατε να μείνετε μαζί χωρίς να καταλάβετε πόσο διαφορετικοί είστε, πράγμα το οποίο θα φανεί αν ισχύει όταν πάτε σε ειδικό.
Γιατί επίσης εμείς δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο και άνετα θα μπορούσαμε να βγάλουμε λάθος συμπέρασμα (εδώ έβλεπα παρανοϊκό ότι γινόταν στο δικό μου σπίτι, φαντάσου). Και είσαι και εσύ σε φάση προσαρμογής με τα φάρμακα, οπότε είναι δύσκολη η όλη κατάσταση.

Όσο για το ότι δεν μιλας σε καταλαβαίνω 1000%. Είμαι και εγώ ακριβώς έτσι και προσπαθώ να το διορθώσω.

Υ.Γ. Είχα πάει και εγώ σε σύμβουλο γάμου. Την πρώτη φορά τους άφησα και τους δύο εκεί και έφυγα νευριασμενη. Οι άλλες φορές, όσο ήμουν εκεί νόμιζα ότι ήταν για κλάματα η κατάσταση. Τώρα τα θυμάμαι και γελάω μόνη μου :D

[el.gre]

Δεν ξέρω τι να σε συμβούλεψω γιατί δεν είμαι παντρεμένη με παιδί. Θα σου πω εμένα τι μου συμβαίνει όταν υπάρχει γκρίνια φασαρία καυγάδες οι εμμονές μου αυξάνονται κ οι ψυχαναγκασμοι μου. Ίσως θα ήταν καλό να πήγαινε κ ο συζηγος σε άλλο ψυχολόγο όμως όχι τον ίδιο και να έλεγε το πως βλέπει αυτός την κατάσταση στο σπίτι, είναι διαφορετικό να προσπαθείς εσύ να τον κάνεις να καταλάβει και αλλιώς να του τα πει ένα τρίτο πρόσωπο. Αν υπάρχει θέληση φτιάχνεται αλώστε ο στόχος σας είναι κοινος

[Hope 2]

Σορυ αλλά θα σε πριξω και από ότι βλέπω θα σε πριξουμε στις ερωτήσεις γιατί για εμένα αυτό είναι το σωστό όταν έναν άνθρωπο δεν τον ξέρω ....

Και δυστηχως έχω έρθει και άλλη φορά σε θέση να προσπαθήσω να μπω στα παπούτσια μιας κοπέλας που μπορεί να ήταν και σαν και εσένα,γιατί όσο και να θέλω να πω προσωπικές μου εμπειριες μέσα από αυτά τα 20 χρόνια γάμου άλλο τόσο μου είναι δύσκολο να κρίνω και ζευγάρια για το ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος ..
Μπορώ όμως να διακρίνω ποτέ αυτή η κολοκαταθλιψη αλειωνει τον τρόπο συμπεριφοράς κάποιου που την έχει και ποτε μπορεί ο σύντροφός εκδηλώνει συμπεριφορές που μαρτυρούν καθαρά την κούραση όλης αυτής της κατάστασης και όχι το γεγονός ότι δεν σε αγαπάει ..

Γιατί πολύ συχνά αυτά τα δύο μπερδεύονται και εκεί δυστηχως έχω δει ζευγάρια να οδηγούνται ακόμα και σε χωρισμό και είναι πολύ άδικο Hope να διαλύονται σπίτια από κάτι που διορθώνεται ...

Βλέπεις λοιπόν ότι δεν ήταν και τόσο καλή στιγμή και να σου πω και κάτι ?
Εσύ μας λες από την μια ότι του μιλάς και βγάζει θυμό και από την άλλη βλέπω ένα συζηγο να σου λέει ότι δεν είναι καλά γιατί δεν του μιλάς ...

Καλά κατάλαβα?

Μήπως βρε κορίτσι μου όταν του μιλάς είσαι προκατηλημμενη και βγάζεις άλλα από αυτά που θες να πεις?
Μήπως η γλώσσα του σώματος σου δεν είναι αυτή που πρέπει ?
Ξέρεις έντονες κινήσεις φωνές και όλα αυτά που τον άλλων τον θυμώνουν ακόμα και δίκιο να έχεις ..

Πες μου λιγο αυτά ένα ένα για να καταλάβω γιατί με μπέρδεψες..από την μια λες ότι μιλάς και από την άλλη ο συζηγος λες ότι σου κάνει παράπονα ότι δεν.

Αυτή η υποτροπή ήταν πολύ έντονη και δεν την περίμενα, ήταν και το ότι ήθελα να κάνω και άλλο παιδί και δεν το άντεχα. Οπότε έχεις δίκιο ότι πολλές φορές ήμουν λίγο πιο επιθετικη απλά επειδή δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Από την άλλη ο άντρας μου είναι γενικά απότομος και λέει πράγματα που με πληγώνουν κάποιες φορές. Το πρόβλημα του είναι ότι συζητάω περισσότερο με την πατρική μου οικογένεια πάρα με αυτόν. Του εξήγησα όμως ότι όταν του μιλάω συνέχεια για αυτά που σκέφτομαι αυτός αγχώνεται, στεναχωριέται, θυμώνει και όλο αυτό δε μου κάνει καλό. Να σου πω κάτι όμως, δε χρειάζεται να του πω κάτι, με βλέπει, μια αγκαλιά και μια βόλτα θα μπορούσε να τα προσφέρει. Τα προβλήματα αυτά τα είχαμε και πριν, δηλαδή να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα αλλά στην φάση που είμαι τα βλέπω ίσως πιο έντονα γιατί ψάχνω να βρω τι φταίει που δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

[Marilou]

Αυτή η υποτροπή ήταν πολύ έντονη και δεν την περίμενα, ήταν και το ότι ήθελα να κάνω και άλλο παιδί και δεν το άντεχα. Οπότε έχεις δίκιο ότι πολλές φορές ήμουν λίγο πιο επιθετικη απλά επειδή δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Από την άλλη ο άντρας μου είναι γενικά απότομος και λέει πράγματα που με πληγώνουν κάποιες φορές. Το πρόβλημα του είναι ότι συζητάω περισσότερο με την πατρική μου οικογένεια πάρα με αυτόν. Του εξήγησα όμως ότι όταν του μιλάω συνέχεια για αυτά που σκέφτομαι αυτός αγχώνεται, στεναχωριέται, θυμώνει και όλο αυτό δε μου κάνει καλό. Να σου πω κάτι όμως, δε χρειάζεται να του πω κάτι, με βλέπει, μια αγκαλιά και μια βόλτα θα μπορούσε να τα προσφέρει. Τα προβλήματα αυτά τα είχαμε και πριν, δηλαδή να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα αλλά στην φάση που είμαι τα βλέπω ίσως πιο έντονα γιατί ψάχνω να βρω τι φταίει που δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

Έχεις δίκιο σε αυτό αλλά να σε ρωτήσω κάτι ?
Στην ζωή σας πως είστε ?
Ξέρει ότι όταν δεν είσαι καλά χρειάζεσαι αγκαλιά ?
Του το έχει πει.αυτο ,του το έχεις ζητήσει?

Και μην μου πεις και εσύ ότι δεν είμαι ζητιάνα να ζητιανευω γιατί το έχω ακούσει και αυτό ..
Και εγώ εκεί θα σου πω εσύ δεν είσαι ζητιάνα, από τον άλλο γιατί ζητάς να είναι μάντης και να μαντέψει αν εσύ έχεις ανάγκη από μια αγκαλιά αν δεν έχετε μάθει ο ένας τον άλλον σε τέτοιες κινήσεις?

Συμφωνώ ότι μέσα σε ένα ζευγάρι ο ένας πρεπει να καταλαβαίνει τον άλλο τι χρειάζεται μόνο με μια ματιά μετα από κάποια χρόνια ,αλλά εκπαιδεύεσαι σε αυτό ..
Σε όλα αυτά τα χρόνια εσύ του το ξεκαθαρισες?
Του έχεις πει όταν είστε καλά και σε.εχει στην αγκαλιά του ότι είναι το καλύτερο φάρμακο για εσένα αυτό και το χρειάζεσαι συχνά?

Με λίγα λόγια είσαι εκδηλωτική όλα αυτά τα χρόνια σε συναισθήματα ώστε πλέον να φτάσετε σε ένα σημείο που χωρίς λόγια να ξέρει τι θέλει ο ένας και τι έχει ανάγκη ο άλλος ?

Δεν είναι κάτι εύκολο αυτό και δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη ...

Ξέρεις ανέφερες κάτι πιο πάνω που εμένα με κλωτσισε αρκετά ..
Ήταν το θέμα των χρημάτων και σε πολλά θέματα συμβιμβαστικες ,νομίζω θα ήταν και αυτό ...

Πρόσεχε όμως άλλο συμβιμβαζομαι στο κάθε μέρα δεν θα μαγειρεύω κρέας γιατί δεν του αρέσει και άλλο συμβιμβαζομαι σε ένα τέτοιο θέμα ...

Το θεωρείς τσιγκούνη?
Γιατί ανέφερες ότι πάντα είχε θέμα και ειδικά αυτό που σου είπε για την βόλτα ..Πρόσεχε άλλο τσιγκούνης και άλλο οικονόμος ..
Γιατί αν ήταν τσιγκούνης και το δέχτηκες αυτό είναι πολύ δύσκολο ..Σε αυτό το κομμάτι δεν χωράει συμβιμβασμος ...Υποχώρηση έκανες αναλογιζομενη νομίζω τις συνέπειες ...
Αυτό είναι ελλατωμα για εμένα και μάλιστα πολύ μεγάλο .Βασικά για εμένα τσιγκούνης ένας άνθρωπος δεν είναι μόνο στα χρήματα είναι και στα συναισθήματα και σε πολλά άλλα .
Γι αυτό εκεί εγώ δεν συμβιμβαζομαι ...

Γιατί κατά καιρούς αναφέρομαι ότι ο γάμος καλός ή κακός περιλάβει και συμβιμβασμος αλλά όχι τέτοιου είδους ...

[Hope 2]

Από εσένα αλλά και από την ίδια του την ζωή, αυτός έχει παράπονα; Σου έχει μιλήσει ποτέ για αυτά; Και όχι παράπονα περί κατάθλιψης αλλά γενικώς από την καθημερινότητα, το σεξ, την εμφανιση σου. Θεωρείς πως δικαίως αγχώνεται για τα οικονομικά; Θα παρέδιδε ποτέ τα οικονομικά σε εσένα ώστε να έχετε κάτα κάποιο τρόπο τη ζωή που θες ή πιστεύεις πως δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο; Στα τόσα χρόνια και χωρίς εντάσεις και εκρήξεις έχεις καταφέρει να τον ανοίξεις; Κοίτα το οτι μετακόμισε σε σένα είναι μεγάλο βήμα, αλλά θέλω να μου πεις κάτι ειλικρινά, το έκανε πιστεύεις γιατί σε αγαπούσε ή επειδή ενδεχομένως να είχε κάποιο κέρδος από αυτό; Στην πολη που ζούσε είχε φίλους πιστεύεις; Σχέσεις με άλλες γυναίκες πριν απο σένα;

Ναι έχει παραπονα, όχι για την εμφάνιση μου,για το σεξ υπάρχει και το φαρμακο στη μέση που με ρίχνει λίγο σε αυτό το κομμάτι. Θα ήθελε να έχει περισσότερη οικονομική άνεση. Γενικά δε μου λέει πάρα πολλά. Όχι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεται τόσο πολύ για τα οικονομικά. Όχι ότι έχουμε πολλά λεφτά αλλά τουλάχιστον δουλεύουμε και οι δύο και μπορούμε να ξοδέψουμε για ένα καφέ. Τα οικονομικά τα διαχειριζομαστε μαζί αλλά θέλει να έχει και έναν έλεγχο παραπάνω. Δε νομίζω να άντεχε να τα αναλάβω εγώ χωρίς να ξέρει τι γίνεται. Όχι δε μετακόμισε επειδή είχε κάποιο άλλο κέρδος. Είχε φίλους, όχι πολλούς. Και σχέσεις. Για μένα ήρθε και ξέρω ότι είναι πολύ σημαντικό αλλά...

[Αλεξία10]

Αυτή η υποτροπή ήταν πολύ έντονη και δεν την περίμενα, ήταν και το ότι ήθελα να κάνω και άλλο παιδί και δεν το άντεχα. Οπότε έχεις δίκιο ότι πολλές φορές ήμουν λίγο πιο επιθετικη απλά επειδή δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Από την άλλη ο άντρας μου είναι γενικά απότομος και λέει πράγματα που με πληγώνουν κάποιες φορές. Το πρόβλημα του είναι ότι συζητάω περισσότερο με την πατρική μου οικογένεια πάρα με αυτόν. Του εξήγησα όμως ότι όταν του μιλάω συνέχεια για αυτά που σκέφτομαι αυτός αγχώνεται, στεναχωριέται, θυμώνει και όλο αυτό δε μου κάνει καλό. Να σου πω κάτι όμως, δε χρειάζεται να του πω κάτι, με βλέπει, μια αγκαλιά και μια βόλτα θα μπορούσε να τα προσφέρει. Τα προβλήματα αυτά τα είχαμε και πριν, δηλαδή να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα αλλά στην φάση που είμαι τα βλέπω ίσως πιο έντονα γιατί ψάχνω να βρω τι φταίει που δε μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.

Hope εσυ τι θέλεις? Εννοώ θέλεις να είσαι μαζί του? Έχεις κουραστεί? Θέλεις να φτιάξεις τα πράγματα?

[Hope 2]

Αυτό είναι όντως ένα θέμα, δηλαδή το ότι δεν κάνει φίλους. Αλλά δεν είμαστε όλοι κοινωνικοί, συν ότι είναι κλειστός χαρακτήρας, συν ότι άλλαξε και πόλη. Προφανώς είχε μια ζωή εκεί που έμενε την οποία την άφησε για να είναι μαζί σου.

Το καλό θα ήταν αυτό που είπες πιο πάνω. Να πάτε και οι δύο σε έναν ψυχολόγο ή σύμβουλο γάμου. Μπορεί να σας βοηθήσει. Γιατί έχω την εντύπωση ότι ή φτάσατε σε αυτή την κατάσταση για βλακιες (του τύπου αυτός είναι κλειστός χαρακτήρας και εσύ κλεινεσαι και δεν μιλας), ή αποφασίσατε να μείνετε μαζί χωρίς να καταλάβετε πόσο διαφορετικοί είστε, πράγμα το οποίο θα φανεί αν ισχύει όταν πάτε σε ειδικό.
Γιατί επίσης εμείς δεν τον ξέρουμε τον άνθρωπο και άνετα θα μπορούσαμε να βγάλουμε λάθος συμπέρασμα (εδώ έβλεπα παρανοϊκό ότι γινόταν στο δικό μου σπίτι, φαντάσου). Και είσαι και εσύ σε φάση προσαρμογής με τα φάρμακα, οπότε είναι δύσκολη η όλη κατάσταση.

Όσο για το ότι δεν μιλας σε καταλαβαίνω 1000%. Είμαι και εγώ ακριβώς έτσι και προσπαθώ να το διορθώσω.

Υ.Γ. Είχα πάει και εγώ σε σύμβουλο γάμου. Την πρώτη φορά τους άφησα και τους δύο εκεί και έφυγα νευριασμενη. Οι άλλες φορές, όσο ήμουν εκεί νόμιζα ότι ήταν για κλάματα η κατάσταση. Τώρα τα θυμάμαι και γελάω μόνη μου :D

Μακάρι να τα θυμάμαι κι εγώ μετά από λίγα χρόνια και να γελάω... Θα του ξαναπώ αυτές τις μέρες να πάμε σε ειδικό μαζί. Μάλλον θα δεχτεί.