Μεγάλες αλλαγές μετά από περίπου δύο χρόνια απουσίας από το φόρουμ
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 4 of 4
  1. #1
    Member
    Join Date
    Jan 2017
    Posts
    41

    Μεγάλες αλλαγές μετά από περίπου δύο χρόνια απουσίας από το φόρουμ

    Χαιρετώ όλο το φόρουμ.
    Δυστυχώς έλειπα για μεγάλο χρονικό διάστημα από εδώ, υπολογίζω περίπου δύο χρόνια. Ούτε καν πήγα να δω πότε έγινε η τελευταία μου δημοσίευση. Αν και δεν είμαι περήφανος γι' αυτό, η αλήθεια είναι ότι ένιωθα άβολα για αυτά που δημοσίευσα εδώ και γι' αυτό δεν πλησίαζα καθόλου. Όμως αυτό είναι συνηθισμένο μου πρόβλημα. Όποτε δηλαδή είμαι επιφανειακά καλά, αγνοώ τα προβλήματά μου και ζω για λίγο σαν να μην τα είχα, μέχρι φυσικά να υπάρξει επόμενο στρεσογόνο γεγονός και να με ξαναχτυπήσουν, όπως τώρα και πολλές φορές ανάμεσα στα τελευταία δύο χρόνια.
    Φεύγοντας από εδώ, ήμουν ένας μπερδεμένος, φοβισμένος, χωρίς κατεύθυνση άνθρωπος που δεν έβλεπα φως στον ορίζοντα. Όχι ότι τώρα όλα άλλαξαν μαγικά, αλλά τουλάχιστον έγιναν κάποιες αλλαγές.

    Νομίζω από το 2018 προς το τέλος του, ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Δε θυμάμαι αν ανέφερα κάτι εδώ. Πήγα με τα παράπονα της αναβλητικότητας και του άγχους, εφόσον είχα πρόβλημα με το μεταπτυχειακό μου και δεν το παρακολουθούσα αποτελεσματικά. Η ψυχολόγος προσπάθησε να με βοηθήσει, αλλά αρχικά μέναμε στο ίδιο σημείο. Με διέγνωσε τελικά άτυπα με δυσθυμία και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, και μου πρότεινε φαρμακευτική αγωγή. Τελικά το Φεβρουάριο του 2019 με έφερε σε επαφή με ψυχίατρο, ο οποίος μου έδωσε φλουοξετίνη, αρχικά 20 μγ τη μέρα, μετά από λίγο όμως κάναμε τη δόση διπλή. Όπως μου τόνιζε και η θεραπεύτρια, το φάρμακο απλώς θα βελτιώσει ελαφρώς τη διάθεση, αλλά η δουλειά να αλλάξω θα είναι δική μου. Παρόλο που εγώ πίεζα για διερεύνηση ελλειμματικής προσοχής, αυτό δεν εισακούστηκε. Η θεραπεία δεν ήταν και μεγάλη επιτυχία. Μετά από ένα μήνα παρατήρησα πραγματικά βελτίωση της διάθεσης. Μιλούσα λίγο πιο ζωηρά, είχα καλύτερο ύπνο και δεν έκλαιγα πια εύκολα. Παρόλα αυτά οι σκοτεινές σκέψεις παρέμειναν, το ίδιο και η μη ικανοποίησή μου από τη ζωή και είχα σοβαρές παρενέργειες στη σεξουαλική λειτουργία. Όταν είχα πάρει αυτά τα φάρμακα στα 16 μου για ένα χρόνο, δεν αντιμετώπισα πρόβλημα, αλλά τώρα είχα έντονο πρόβλημα. Υποψιάζομαι ότι είχα χαμηλή τεστοστερόνη έτσι κι αλλιώς, αφού οι στύσεις μου ήταν μειωμένες και πριν. 20 μέρες μετά το φάρμακο όμως ξεκίνησαν συμπτώματα όπως στυτική δυσλειτουργία, αποτυχημένος αυνανισμός, ακόμα και πόνος στο πέος και στις θηλές. Μπορεί κάθε δύο βδομάδες να είχα καλύτερη λειτουργία, όπως επίσης και όταν ξεχνούσα κάποια δόση, οπότε η λειτουργία ήταν καλύτερη για τρεις μέρες μετά, αλλά κατά τα άλλα ήταν πρόβλημα. Συνέχιζα να επισκέπτομαι το επάγγελμα σπάνια όποτε ήμουν καλύτερα, αλλά γενικώς το πρόβλημα δε με ενοχλούσε. Πίστευα ότι δε θα χρειαστώ τη σεξουαλική μου λειτουργία έτσι κι αλλιώς γιατί ήταν πλέον αργά να γνωρίσω γυναίκες και κατά κάποιον τρόπο έτσι τιμωρούσα τον εαυτό μου. Είχα μπει λίγο πιο έντονα στην red pill φιλοσοφία εκείνο το διάστημα και αποδέχτηκα ότι δεν έχω ερωτικό μέλλον. Τα πράγματα όμως αργότερα άλλαξαν, όπως θα σας πω σε λίγο.

    Όπως και με όλες τις προηγούμενες απόπειρες ψυχοθεραπείας, η θεραπευτική σχέση διαλύθηκε στο τέλος πριν την επίτευξη των στόχων. Άρχισα να αναβάλω τα ραντεβού και τελικά συνάντούσα την ψυχολόγο μόνο τυχαία στο δρόμο. Στον ψυχίατρο πήγαινα για τη συνταγή ανά διαστήματα, αλλά κι αυτός σταμάτησε να δουλεύει στη δομή. Η ψυχολόγος μου φάνηκε ψεύτική, απόμακρη και σχεδόν ρομποτική. Ο ψυχίατρος φαινόταν πιο εμπαθητικός, αλλά δεν είχε το χρόνο για ψυχοθεραπεία. Αποδίδω την αποτυχία στο ότι πήγαινα σε κρατική δομή, όπου μάλλον τοποθετούν τα λιγότερο καταρτισμένα άτομα. Αν δεν πληρώσεις πεπειραμένο επαγγελματία, δεν πρόκειται να έχεις επιτυχία.

    Έτυχε να κάνω ορισμένους επιφανειακούς φίλους μέσα από το χόμπι των ερπετών. Όλοι είχαμε παρόμοιο χόμπι, και όσο καλυτέρευε ο καιρός πηγαίναμε έξω στη φύση ώστε να βρούμε ζώα, να τα φωτογραφίσουμε, και συχνά κάναμε ενημερωτικές δημοσιεύσεις όσον αφορά αυτά. Αυτό συνεχίστηκε για τη θερμή περίοδο του 2019 και του 2020. Δυστυχώς εντόπισα έναν οπορτουνιστή απατεώνα ανάμεσά μας, ο οποίος υποδυόταν το φυσιολάτρη, μόνο και μόνο για να τσεκάρει τοποθεσίες και να κλέψει άγρια ζώα και να τα πουλήσει. Τελικά αναγκάστηκα να διαχωρίσω τη θέση μου από αυτόν. Έμαθα αργότερα ότι ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος με εγκληματικό ιστορικό. Παρόλο που ταρακουνήθηκα από αυτό, πιστεύω πως μεγάλωσα σαν άνθρωπος και δε θα πρέπει να εμπιστεύομαι τόσο εύκολα άλλους ενήλικες ανθρώπους. Τα δικά μου ζώα είναι επίσης όλα καλά. Σίγουρα είναι θεραπευτικό να είσαι κοντά σε ζώα που έχουν εξελιχθεί με μοναδικό τρόπο και ζουν ουσιαστικά παράλληλα με εμάς, σε έναν δικό τους πιο όμορφο και πιο απλό κόσμο χωρίς καμία ανησυχία που ταλαιπωρεί το δικό μας είδος. Αλλά γιατί λέω επιφανειακούς φίλους; Γιατί κακά τα ψέματα, αλλά εφόσον μεγαλώσεις, οι μόνοι φίλοι που μπορείς να κάνεις είναι είτε από χόμπι είτε από δουλειές, και η φιλία σου θα περιοριστεί στη συγκεκριμένη δραστηριότητα που τους γνώρισες. Μετά ο καθένας γυρίζει στη ζωή, την οικογένεια και τους φίλους του. Οι υποχρεώσεις τρέχουν. Ενώ με έναν παιδικό φίλο μπορείς να συζητήσεις και τα συναισθήματα που σε απασχολούν. Πάντοτε κρατάς μια πισινή για κάθε άνθρωπο που γνωρίζεις στην ενήλικη ζωή και ξέρεις ότι ο καθένας ήρθε με την δική του ψυχρή ατζέντα.

    Όσον αφορά τους παλιότερους φίλους, δε νιώθω πως αρχικά τους πέταξα μακριά. Αλλά και τα δύο καλοκαίρια δε μπορέσαμε εύκολα να συναντηθούμε. Δυστυχώς όσο μεγαλώνεις κι αποκτάς δουλειά και πραγματικές υποχρεώσεις ξεκόβεις από τον άλλον και χωρίς να το καταλαβαίνεις. Έτσι για παράδειγμα δεν έχω συναντηθεί με τον καλύτερο παιδικό μου φίλο τα τελευταία δύο χρόνια, αν και θα ήθελα πολύ. Φέτος η επικοινωνία είναι ακόμα μικρότερη. Προσπάθησα να την επαναφέρω στην αρχή της πρώτης καραντίνας, αλλά μετά την άφησα. Κρατάω επαφή με ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά δεν είναι από τους φίλους που είναι για να μιλάς προσωπικά ζητήματα. Όσον αφορά τις οικογενειακές σχέσεις, πλέον έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και μπορώ να μην συμμετέχω σε καταστάσεις που δε βοηθούν στην ψυχική μου ηρεμία. Έχω κόψει περισσότερο από διάφορους επικριτικούς συγγενείς, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τους έχω αποφύγει αφού δε μένω μόνος. Η αγαπημένη μου ξαδέρφη, αν θυμάστε σε μια μεγάλη παλιά δημοσίευση, επίσης χάθηκε σε μεγάλο βαθμό απ' τη ζωή μου. Την έχει φάει η πολύωρη δουλειά και έχει χάσει τη ζωντάνια και τον αυθορμιτισμό της. Επένδυσε περισσότερο στη σχέση της και πλέον μένει πιο μακριά. Επίσης έχει ριζοσπαστικοποιηθεί πολιτικά προς συγκεκριμένη αριστερή κατεύθυνση, και δε μπορώ να κάνω απλή συζήτηση μαζί της χωρίς να ξεκινά να φανατίζεται πολιτικά. Σπάνια μιλάμε, και εκφράζει το παράπονο ότι δεν της μιλάω όπως παλιά, αλλά δεν είναι και κάτι που μπορώ να της εξηγήσω ήρεμα.

    Μέσα στο καλοκαίρι του 2019 έπιασα δουλειά. Έχει να κάνει με εκπαίδευση ενηλίκων σε μία ΜΚΟ. Οι απολαβές μέτριες και οι ώρες πολλές, αλλά τουλάχιστον δεν είναι μακριά απ' τον τόπο διαμονής μου. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά πήγα να δουλέψω μόνο και μόνο για να μη νομίζουν οι γονείς μου ότι είμαι άχρηστος και για να ξεχάσω την αποτυχία στο μεταπτυχειακό μου. Αντιλαμβάνομαι ωστόσο ότι οι προοπτικές εξέλιξης από αυτή τη δουλειά δεν είναι πολλές, όπως επίσης ότι οι προτεραιότητες του φορέα μπορεί σε λίγα χρόνια να αλλάξουν και να μην έχω πια λόγο ύπαρξης εκεί. Αλλά από το τίποτα καλά είναι. Γρήγορα κατάλαβα πως μειώθηκαν οι διακοπές μου και ο ελεύθερός μου χρόνος, αλλά τουλάχιστον έβαλα ένα πρόγραμμα στη ζωή μου και μπορούσα να λέω στους άλλους ότι κάνω κάτι. Όσον αφορά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα, δε φαίνεται να' χει κανένας παράπονο μαζί μου, αλλά από την άλλη δεν κατέχω καθόλου την έννοια της γραφειοκρατίας ή της προθεσμίας, κι εκεί δυσκολεύομαι και έρχομαι σε προστριβές με προϊσταμένους μου. Πιστεύω πως δε με διώχνουν μόνο και μόνο γιατί δε βρίσκουν άλλον αυτό το διάστημα. Βέβαια στο διάστημα της καραντίνας δε δουλεύω πια και νιώθω ξανά άχρηστος.

    Συνεχίζεται.

  2. #2
    Member
    Join Date
    Jan 2017
    Posts
    41
    Συνέχεια.

    Το φθινόπωρο του 2019 γνώρισα κοπέλα. Την γνώριζα από μία μικρή διεθνή συνάντηση του 2017. Από τότε μιλούσαμε περιστασιακά μέσω διαδικτύου, αλλά δεν το θεωρούσα σημαντικό. Είναι από το εξωτερικό αλλά γνωρίζει άπταιστα ελληνικά. Αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά από την άνοιξη του 2019 και τον Σεπτέμβριο συναντηθήκαμε σε ταξίδι στο εξωτερικό. Αργότερα ήρθε και στην Ελλάδα. Η μεγαλύτερή μου τύχη όμως ήταν ότι ήταν εδώ μαζί μου το 2020 για πάνω από δύο μήνες το καλοκαίρι. Η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη, εφόσον ΄πως είπα δε μένω μόνος και οι προστριβές με τη μητέρα ήταν έντονες στην αρχή. Ακόμα μία στρεσογόνα κατάσταση. Η κοπέλα αυτή είναι πολύ έξυπνη, κατανοητική, εσωστρεφής σαν εμένα, και συμπίπτουμε στα ενδιαφέροντα και στον τρόπο σκέψεις σε μεγάλο βαθμό. Δε θα ήθελα να την χάσω από λάθος μου. Από την άλλη δε με κάνει πάντοτε να νιώθω ωραία με τον εαυτό μου. Εγώ είμαι φορτωμένος προβλήματα, ενώ αυτή δε φαίνεται να έχει κανένα. Είναι επιμελείς με τις σπουδές της και δεν αναβάλει ούτε κάνει παράπονα. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να ταιριάξουμε μακροπρόθεσμα. Δυστυχώς η καραντίνα μας χωρίζει βίαια και είναι δύσκολο να έχω κάποια ελπίδα σε αυτές τις συνθήκες. Σεξουαλικά, είχα προβλήματα αρχικά εξαιτίας του φαρμάκου. Προφασιζόμουν διάφορες δικαιολογίες που τις πίστευε. Τελικά μείωσα σταδιακά τη δόση και το έκοψα το καλοκαίρι του 2020, και δε θα ήθελα να ξαναπλησιάσω SSRI ποτέ.

    Η αρρωστοφοβία μου δε χάθηκε, απλώς τώρα υποφέρω μέσα μου και ψάχνοντας στο Ίντερνετ. Κατάλαβα τελικά ότι δεν είναι θεμιτό να παραπονιέμαι δημοσίως ούτε σε οικογένεια ούτε σε φίλους. Στην ενήλικη ζωή, η ψυχική νόσος θεωρείται τεμπελιά στην καλύτερη περίπτωση και εμμονή για την προσοχή των άλλων στη χειρότερη. Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση και υποστήριξη από κανέναν. Ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του και το συμφέρον του, και όλοι οι άλλοι ας πάνε να γαμηθούν. Ο καθένας έχει τη σκληρή του προσωπική ατζέντα, ακόμα και οι γονείς μας. Οι σχέσεις γίνονται περισσότερο σχέσεις κρατών παρά φίλων.

    Το βάρος μου δεν πάει καλά. Από το φθινόπωρο του 2019 είχα πάρει απόφαση να το μειώσω, πηγαίνοντας σε διατροφολόγο. Δυστυχώς δε μπόρεσα να ακολουθήσω τη διατροφή κατά γράμμα και η πρόοδός μου ήταν αργή. Ανέβαλα κλασικά την ένταξή μου σε γυμναστήριο, ώσπου έκανα μόνο λίγες φορές και μετά ήρθε η καραντίνα. Στην πρώτη καραντίνα άφησα εντελώς το βάρος μου, και ακόμα περισσότερο στη δεύτερη. Ευτυχώς όλες οι πρόσφατες εξετάσεις υγείας δεν έχουν δείξει κάποια αιτία ανησυχίας, αλλά το σπλαχνικό μου λίπος αρχίσει να ανεβαίνει. Η οστική και μυική μου μάζα είναι σε υψηλά επίπεδα, ίσως επειδή ο οργανισμός καταπονείται για να σηκώσει όλο το βάρος. Μέχρι πόσο θα κρατήσει όμως αυτό. Τώρα πάλι πήρα απόφαση να μειώσω το βάρος μου. Για να δούμε πόσο θα κρατήσει. Το θέμα είναι ότι τρώω από έξω παχυντικά φαστ φουντ μόνο και μόνο για να νιώσω για λίγο καλύτερα. Μπορεί να τρώω πολύ γρήγορα χωρίς να καταλαβαίνω καν γεύση, αλλά έστω κι αυτό μου φέρνει καλή διάθεση για λίγα λεπτά. Τρώω επίσης ελάχιστα το πρωί και μεγάλες ποσότητες το βράδυ.

    Οι καραντίνες με επηρέασαν έντονα Όπως όλοι μας, αρχικά φοβόμουν τον ιό, αλλά στη συνέχεια ένιωθα περισσότερο ασφαλής. Δεν ήμουν σε ευπαθή ομάδα και το ανοσοποιητικό μου σύστημα με στήριξε για όλα τα χρόνια της ζωής μου ως τώρα. Αν δεν έμενα με άλλους, μπορεί και να μην πρόσεχα τόσο ώστε να κολλήσω και να το περάσω, αν και όπως κατάλαβα έπειτα, τα ΜΜΕ είχαν εξασκήσει τόση τρομολαγνεία, που έκαναν και τον άνοσο να φαίνεται επικίνδυνος. Ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν να κολλήσω την οικογένειά μου, να γίνει ιχνηλάτηση και να φτάσει σε εμένα ως αρχικό στόχο, και μετά θα λένε ότι φταίω εγώ. Όλη η οικογένεια από την πλευρά της μάνας μου έφαγαν αμέσως όλη την τρομολαγνεία. Μεσήλικες δημόσιοι υπάλληλοι οι παλαιότεροι και αριστερά κοριτσάκια οι νεότεροι, λογικό. Η πλευρά του πατέρα μου, που αποτελείται από πιο ανεξάρτητα συντηρητικά άτομα, δεν επηρεάστηκε έντονα. Ο πατέρας μου ταξίδευε μάλιστα όσο μπορούσε.

    Στην πρώτη καραντίνα λοιπόν, είχα χάσει κάθε αίσθηση στόχου και νοήματος. Μπορούσα να ξαπλώνω τρεις μέρες συνεχόμενα, και είχα να τηλεφωνήσω φίλο για πάνω από βδομάδα. Εννοείται ότι σταμάτησα εντελώς να παρακολουθώ μεταπτυχειακό και δεν πέρασα σε κανένα μάθημα. Παρόλο που είχα χρόνο να το κάνω, δεν το έκανα. Αργότερα ανέπτυξα ένα απλοποιημένο πρότυπο συμπεριφοράς, όπου έβγαινα έξω για μικρό χρονικό διάστημα, επισκεπτόμουν τον πατέρα μου και γύριζα πίσω. Είχα φυλακιστεί με τη μάνα μου στον ίδιο χώρο που δεν ήταν καλό για εμένα. Η διάθεσή μου βελτιώθηκε στην άρση των μέτρων. Στη δεύτερη καραντίνα ήμουν πιο προσαρμοσμένος από εμπειρία της πρώτης. Όσο όμως καταλάβαινα ότι θα τραβήξει μέχρι την άνοιξη, άρχισα να χάνω ελπίδα. Τώρα βγαίνω έξω μέχρι τον πατέρα μου για περίπου 3 ώρες τη μέρα. Συνήθως τρώ κάτι από έξω κάθε φορά, κάτι που μου δίνει βάρος, αλλά δεν έχω άλλον τρόπο για να νιώσω προσωρινά καλά. Το βιολογικό μου ρολόι μετακινήθηκε άσχημα, και πλέον κοιμάμαι γύρω στις 6 το πρωί και ξυπνάω μεσημέρι. Δυσκολεύομαι πολύ να κοιμηθώ, σε αντίθεση με προηγουμένως που ο ύπνος μου είχε εξωμαλυνθεί. Τα όνειρά μου δεν έχουν κάτι το αξιοσημείωτο. Όταν ξυπνάω, νιώθω ζαλισμένος και χωρίς ενέργεια για τις πρώτες ώρες. Ανυπομονώ όμως να πέσω στο κρεβάτι για να απαλλαχθώ από τις σκέψεις μου. Νιώθω ένας αποτυχημένος σε όλα και ένα αναλώσιμο μέρος ενός συστήματος που δεν ενδιαφέρεται για εμένα ή κανέναν μας άλλωστε. Με αυτές τις καραντίνες, θα χάσουν οι μικρές επιχειρήσεις και θα κερδίσουν τα μεγάλα τεχνολογικά μονοπώλια. Με την ραγδαία πρόοδο της ρομποτικ΄ςη και της τεχνητής νοημοσύνης που προβλέπεται ότι θα επιταχυνθεί με την συνεχιζόμενη απομόνωση, ακόμα περισσότερα επαγγέλματα θα αχρηστευθούν και ακόμα περισσότεροι άνθρωποι θα καταλήξουν για πάντα άχρηστη. Η καραντίνα αυτή διέλυσε οικογενειακές και φιλικές σχέσεις, χώρισε ζευγάρια, ματαίωσε ταξίδια ίσως για πάντα, έπνιξε νεοφυείς επιχειρήσεις, απομόνωσε ακόμα και ετοιμοθάνατους ανθρώπους από τους δικούς τους. Η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα πήγανε περίπατο μέσα σε λίγες μέρες. Δικαιώματα που δε μας είχαν αφαιρεθεί ούτε καν μέσα στους παγκόσμιους πολέμους, τώρα έγιναν απλώς προνόμια. Και από πίσω έχουμε τη σκιά των μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών, με την κομμουνιστική, απολιταρχική Κίνα να επεκτείνεται συνεχώς και την άρρωστη Δύση να μη μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά. Τα μονοπώλια στη δύση θα διαβρώσουν τη δημοκρατία. Στο μέλλον είτε θα είμαστε μέλη ενός τεχνολογικού μονοπωλίου είτε του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας, ανάλογα με τον τόπο που βρίσκεται ο καθένας. Αυτές οι σκέψεις είναι συνεχόμενες.

    Όσον αφορά τις σπουδές μου, αυτό το εξάμηνο επιτέλους ξεκίνησα να παρακολουθώ τα μαθήματα. Ωστόσο ξεκίνησα να τα παρακολουθώ ένα μήνα μετά, και πολλές προθεσμίες έχουν δυστυχώς ξεπεραστεί. Τώρα ήρθαν οι εξετάσεις. Είμαι συντετριμμένος. Δε μιλάω σε κανέναν, και μιλάω αναγκαστικά με λίγους φίλους και την κοπέλα μου όποτε με τηλεφωνούν για να φαίνομαι καλά. Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν αποτύχω και πάλι. Αν και πιστεύω ότι έχω ένα στενό περιθώριο να περάσω τα δύο μαθήματα, υπάρχουν πράγματα σε αυτά που δεν έχω κάνει και οι καθηγητές δεν έχουν διάθεση να με βοηθήσουν.

    Έτσι λοιπόν είμαι εδώ τώρα, 27 χρονών, αρχίζοντας να γερνάω και να καταρρέω χωρίς να έχω κάνει τίποτα. Δεν ταξίδεψα πολύ, δεν είχα ποιοτικές φιλίες και σχέσεις, δεν έζησα όσα έζησαν άλλοι συνομήλικοί μου. Δεν είμαι και το πιο κοινωνικό άτομο του κόσμου και έχω συμβιβαστεί με αυτό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα ήθελα λίγες τουλάχιστον ποιοτικές σχέσεις. Είμαι ένας κωλόχοντρος που πονάει ο κώλος μου, επειδή κάθομαι πολλές ώρες στον υπολογιστή, συνήθως στα κοινωνικά δίκτυα χωρίς να κάνω τίποτα σημαντικό. Δεν κατάφερα να ανεξαρτητοποιηθώ και να ζήσω μόνος μου, δεν τα πάω καλά με τη διαχείριση της γραφειοκρατίας και αναγκάζομαι εξαιτίας της συγκατοίκησης να αλληλεπιδρώ με γονείς και συγγενείς ακόμα κι αν δε θέλω. Έχω μια δουλειά που αναβλήθηκε λόγο καραντίνας, και μια κοπέλα που είναι στου διαόλου τη μάνα. Οι σπουδές μου είναι σκατά, αλλά πρέπει να τις τελειώσω, μήπως μου δώσουν επιπλέον προσόντα, και επειδή έδωσα πολλά λεφτά και για να κάνω τους γονείς μου χαρούμενους. Και ακόμα κι αν πετύχω σε κάτι, τι νόημα έχει αν είμαστε όλοι έρμαια πανίσχυρων εξωτερικών δυνάμεων; Είδατε πως άλλαξαν οι ζωές των ανθρώπων με την καραντίνα, και γι' αυτό δεν είναι υπεύθυνος κανένας μας. Έχει νόημα να ζω παραπάνω;

  3. #3
    Quote Originally Posted by Kanakas View Post
    Συνέχεια.

    Το φθινόπωρο του 2019 γνώρισα κοπέλα. Την γνώριζα από μία μικρή διεθνή συνάντηση του 2017. Από τότε μιλούσαμε περιστασιακά μέσω διαδικτύου, αλλά δεν το θεωρούσα σημαντικό. Είναι από το εξωτερικό αλλά γνωρίζει άπταιστα ελληνικά. Αρχίσαμε να ερχόμαστε πιο κοντά από την άνοιξη του 2019 και τον Σεπτέμβριο συναντηθήκαμε σε ταξίδι στο εξωτερικό. Αργότερα ήρθε και στην Ελλάδα. Η μεγαλύτερή μου τύχη όμως ήταν ότι ήταν εδώ μαζί μου το 2020 για πάνω από δύο μήνες το καλοκαίρι. Η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη, εφόσον ΄πως είπα δε μένω μόνος και οι προστριβές με τη μητέρα ήταν έντονες στην αρχή. Ακόμα μία στρεσογόνα κατάσταση. Η κοπέλα αυτή είναι πολύ έξυπνη, κατανοητική, εσωστρεφής σαν εμένα, και συμπίπτουμε στα ενδιαφέροντα και στον τρόπο σκέψεις σε μεγάλο βαθμό. Δε θα ήθελα να την χάσω από λάθος μου. Από την άλλη δε με κάνει πάντοτε να νιώθω ωραία με τον εαυτό μου. Εγώ είμαι φορτωμένος προβλήματα, ενώ αυτή δε φαίνεται να έχει κανένα. Είναι επιμελείς με τις σπουδές της και δεν αναβάλει ούτε κάνει παράπονα. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να ταιριάξουμε μακροπρόθεσμα. Δυστυχώς η καραντίνα μας χωρίζει βίαια και είναι δύσκολο να έχω κάποια ελπίδα σε αυτές τις συνθήκες. Σεξουαλικά, είχα προβλήματα αρχικά εξαιτίας του φαρμάκου. Προφασιζόμουν διάφορες δικαιολογίες που τις πίστευε. Τελικά μείωσα σταδιακά τη δόση και το έκοψα το καλοκαίρι του 2020, και δε θα ήθελα να ξαναπλησιάσω SSRI ποτέ.

    Η αρρωστοφοβία μου δε χάθηκε, απλώς τώρα υποφέρω μέσα μου και ψάχνοντας στο Ίντερνετ. Κατάλαβα τελικά ότι δεν είναι θεμιτό να παραπονιέμαι δημοσίως ούτε σε οικογένεια ούτε σε φίλους. Στην ενήλικη ζωή, η ψυχική νόσος θεωρείται τεμπελιά στην καλύτερη περίπτωση και εμμονή για την προσοχή των άλλων στη χειρότερη. Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση και υποστήριξη από κανέναν. Ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του και το συμφέρον του, και όλοι οι άλλοι ας πάνε να γαμηθούν. Ο καθένας έχει τη σκληρή του προσωπική ατζέντα, ακόμα και οι γονείς μας. Οι σχέσεις γίνονται περισσότερο σχέσεις κρατών παρά φίλων.

    Το βάρος μου δεν πάει καλά. Από το φθινόπωρο του 2019 είχα πάρει απόφαση να το μειώσω, πηγαίνοντας σε διατροφολόγο. Δυστυχώς δε μπόρεσα να ακολουθήσω τη διατροφή κατά γράμμα και η πρόοδός μου ήταν αργή. Ανέβαλα κλασικά την ένταξή μου σε γυμναστήριο, ώσπου έκανα μόνο λίγες φορές και μετά ήρθε η καραντίνα. Στην πρώτη καραντίνα άφησα εντελώς το βάρος μου, και ακόμα περισσότερο στη δεύτερη. Ευτυχώς όλες οι πρόσφατες εξετάσεις υγείας δεν έχουν δείξει κάποια αιτία ανησυχίας, αλλά το σπλαχνικό μου λίπος αρχίσει να ανεβαίνει. Η οστική και μυική μου μάζα είναι σε υψηλά επίπεδα, ίσως επειδή ο οργανισμός καταπονείται για να σηκώσει όλο το βάρος. Μέχρι πόσο θα κρατήσει όμως αυτό. Τώρα πάλι πήρα απόφαση να μειώσω το βάρος μου. Για να δούμε πόσο θα κρατήσει. Το θέμα είναι ότι τρώω από έξω παχυντικά φαστ φουντ μόνο και μόνο για να νιώσω για λίγο καλύτερα. Μπορεί να τρώω πολύ γρήγορα χωρίς να καταλαβαίνω καν γεύση, αλλά έστω κι αυτό μου φέρνει καλή διάθεση για λίγα λεπτά. Τρώω επίσης ελάχιστα το πρωί και μεγάλες ποσότητες το βράδυ.

    Οι καραντίνες με επηρέασαν έντονα Όπως όλοι μας, αρχικά φοβόμουν τον ιό, αλλά στη συνέχεια ένιωθα περισσότερο ασφαλής. Δεν ήμουν σε ευπαθή ομάδα και το ανοσοποιητικό μου σύστημα με στήριξε για όλα τα χρόνια της ζωής μου ως τώρα. Αν δεν έμενα με άλλους, μπορεί και να μην πρόσεχα τόσο ώστε να κολλήσω και να το περάσω, αν και όπως κατάλαβα έπειτα, τα ΜΜΕ είχαν εξασκήσει τόση τρομολαγνεία, που έκαναν και τον άνοσο να φαίνεται επικίνδυνος. Ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν να κολλήσω την οικογένειά μου, να γίνει ιχνηλάτηση και να φτάσει σε εμένα ως αρχικό στόχο, και μετά θα λένε ότι φταίω εγώ. Όλη η οικογένεια από την πλευρά της μάνας μου έφαγαν αμέσως όλη την τρομολαγνεία. Μεσήλικες δημόσιοι υπάλληλοι οι παλαιότεροι και αριστερά κοριτσάκια οι νεότεροι, λογικό. Η πλευρά του πατέρα μου, που αποτελείται από πιο ανεξάρτητα συντηρητικά άτομα, δεν επηρεάστηκε έντονα. Ο πατέρας μου ταξίδευε μάλιστα όσο μπορούσε.

    Στην πρώτη καραντίνα λοιπόν, είχα χάσει κάθε αίσθηση στόχου και νοήματος. Μπορούσα να ξαπλώνω τρεις μέρες συνεχόμενα, και είχα να τηλεφωνήσω φίλο για πάνω από βδομάδα. Εννοείται ότι σταμάτησα εντελώς να παρακολουθώ μεταπτυχειακό και δεν πέρασα σε κανένα μάθημα. Παρόλο που είχα χρόνο να το κάνω, δεν το έκανα. Αργότερα ανέπτυξα ένα απλοποιημένο πρότυπο συμπεριφοράς, όπου έβγαινα έξω για μικρό χρονικό διάστημα, επισκεπτόμουν τον πατέρα μου και γύριζα πίσω. Είχα φυλακιστεί με τη μάνα μου στον ίδιο χώρο που δεν ήταν καλό για εμένα. Η διάθεσή μου βελτιώθηκε στην άρση των μέτρων. Στη δεύτερη καραντίνα ήμουν πιο προσαρμοσμένος από εμπειρία της πρώτης. Όσο όμως καταλάβαινα ότι θα τραβήξει μέχρι την άνοιξη, άρχισα να χάνω ελπίδα. Τώρα βγαίνω έξω μέχρι τον πατέρα μου για περίπου 3 ώρες τη μέρα. Συνήθως τρώ κάτι από έξω κάθε φορά, κάτι που μου δίνει βάρος, αλλά δεν έχω άλλον τρόπο για να νιώσω προσωρινά καλά. Το βιολογικό μου ρολόι μετακινήθηκε άσχημα, και πλέον κοιμάμαι γύρω στις 6 το πρωί και ξυπνάω μεσημέρι. Δυσκολεύομαι πολύ να κοιμηθώ, σε αντίθεση με προηγουμένως που ο ύπνος μου είχε εξωμαλυνθεί. Τα όνειρά μου δεν έχουν κάτι το αξιοσημείωτο. Όταν ξυπνάω, νιώθω ζαλισμένος και χωρίς ενέργεια για τις πρώτες ώρες. Ανυπομονώ όμως να πέσω στο κρεβάτι για να απαλλαχθώ από τις σκέψεις μου. Νιώθω ένας αποτυχημένος σε όλα και ένα αναλώσιμο μέρος ενός συστήματος που δεν ενδιαφέρεται για εμένα ή κανέναν μας άλλωστε. Με αυτές τις καραντίνες, θα χάσουν οι μικρές επιχειρήσεις και θα κερδίσουν τα μεγάλα τεχνολογικά μονοπώλια. Με την ραγδαία πρόοδο της ρομποτικ΄ςη και της τεχνητής νοημοσύνης που προβλέπεται ότι θα επιταχυνθεί με την συνεχιζόμενη απομόνωση, ακόμα περισσότερα επαγγέλματα θα αχρηστευθούν και ακόμα περισσότεροι άνθρωποι θα καταλήξουν για πάντα άχρηστη. Η καραντίνα αυτή διέλυσε οικογενειακές και φιλικές σχέσεις, χώρισε ζευγάρια, ματαίωσε ταξίδια ίσως για πάντα, έπνιξε νεοφυείς επιχειρήσεις, απομόνωσε ακόμα και ετοιμοθάνατους ανθρώπους από τους δικούς τους. Η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα πήγανε περίπατο μέσα σε λίγες μέρες. Δικαιώματα που δε μας είχαν αφαιρεθεί ούτε καν μέσα στους παγκόσμιους πολέμους, τώρα έγιναν απλώς προνόμια. Και από πίσω έχουμε τη σκιά των μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών, με την κομμουνιστική, απολιταρχική Κίνα να επεκτείνεται συνεχώς και την άρρωστη Δύση να μη μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά. Τα μονοπώλια στη δύση θα διαβρώσουν τη δημοκρατία. Στο μέλλον είτε θα είμαστε μέλη ενός τεχνολογικού μονοπωλίου είτε του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας, ανάλογα με τον τόπο που βρίσκεται ο καθένας. Αυτές οι σκέψεις είναι συνεχόμενες.

    Όσον αφορά τις σπουδές μου, αυτό το εξάμηνο επιτέλους ξεκίνησα να παρακολουθώ τα μαθήματα. Ωστόσο ξεκίνησα να τα παρακολουθώ ένα μήνα μετά, και πολλές προθεσμίες έχουν δυστυχώς ξεπεραστεί. Τώρα ήρθαν οι εξετάσεις. Είμαι συντετριμμένος. Δε μιλάω σε κανέναν, και μιλάω αναγκαστικά με λίγους φίλους και την κοπέλα μου όποτε με τηλεφωνούν για να φαίνομαι καλά. Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν αποτύχω και πάλι. Αν και πιστεύω ότι έχω ένα στενό περιθώριο να περάσω τα δύο μαθήματα, υπάρχουν πράγματα σε αυτά που δεν έχω κάνει και οι καθηγητές δεν έχουν διάθεση να με βοηθήσουν.

    Έτσι λοιπόν είμαι εδώ τώρα, 27 χρονών, αρχίζοντας να γερνάω και να καταρρέω χωρίς να έχω κάνει τίποτα. Δεν ταξίδεψα πολύ, δεν είχα ποιοτικές φιλίες και σχέσεις, δεν έζησα όσα έζησαν άλλοι συνομήλικοί μου. Δεν είμαι και το πιο κοινωνικό άτομο του κόσμου και έχω συμβιβαστεί με αυτό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα ήθελα λίγες τουλάχιστον ποιοτικές σχέσεις. Είμαι ένας κωλόχοντρος που πονάει ο κώλος μου, επειδή κάθομαι πολλές ώρες στον υπολογιστή, συνήθως στα κοινωνικά δίκτυα χωρίς να κάνω τίποτα σημαντικό. Δεν κατάφερα να ανεξαρτητοποιηθώ και να ζήσω μόνος μου, δεν τα πάω καλά με τη διαχείριση της γραφειοκρατίας και αναγκάζομαι εξαιτίας της συγκατοίκησης να αλληλεπιδρώ με γονείς και συγγενείς ακόμα κι αν δε θέλω. Έχω μια δουλειά που αναβλήθηκε λόγο καραντίνας, και μια κοπέλα που είναι στου διαόλου τη μάνα. Οι σπουδές μου είναι σκατά, αλλά πρέπει να τις τελειώσω, μήπως μου δώσουν επιπλέον προσόντα, και επειδή έδωσα πολλά λεφτά και για να κάνω τους γονείς μου χαρούμενους. Και ακόμα κι αν πετύχω σε κάτι, τι νόημα έχει αν είμαστε όλοι έρμαια πανίσχυρων εξωτερικών δυνάμεων; Είδατε πως άλλαξαν οι ζωές των ανθρώπων με την καραντίνα, και γι' αυτό δεν είναι υπεύθυνος κανένας μας. Έχει νόημα να ζω παραπάνω;
    Καλησπερα συνηθως δεν διαβαζω μικρα μηνυματα αλλα το δικο σου το διαβασα με μεγαλη προσοχη. Σε εχει παρει λιγο απο κατω αλλα τα πραγματα δεν ειναι τοσο τραγικα οσο τα βλεπεις. Εισαι πολυ μικρος 27 χρονων για να κανεις το μεταπτυχιακο σου ξερω ανθρωπους που πανε ξανα σχολειο και ειναι 50 χρονων για να αυξησουν τα προσοντα τους. Παρε τον χρονο σου και καθισε να διαβασεις για να περασεις τα μαθηματα σου. 27 και αρχισες να γερνας τι ειναι αυτα που λες?

  4. #4
    Banned
    Join Date
    Aug 2010
    Posts
    778
    Δύσκολα περνάς κι εσύ, μη νομίζεις οι περισσότεροι είμαστε πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση. Νομίζω θα σου έκανε καλό να μιλάς με την κοπέλα σου κ να της ανοίγεσαι, να σε εμψυχώνει να την εμψυχώνει, θα είναι πιο εύκολο να συνεχίσεις με τις υποχρεώσεις σου όταν έχεις κάποιον να σ ακούει στις δύσκολες στιγμές σου

Similar Threads

  1. Μικρα βηματακια για μεγαλες αλλαγες!
    By MissButterfly in forum Παχυσαρκία
    Replies: 14
    Last Post: 12-10-2017, 00:20
  2. Χωρισμός μετα απο 5 χρόνια περίπου.
    By Maximos1982 in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 14
    Last Post: 15-01-2015, 19:26
  3. Μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου οι οποίες με αγχώνουν!! HELP!!!!!!!!!
    By annoulini in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 9
    Last Post: 13-07-2012, 13:45
  4. Μικρές και μεγάλες απορίες για την εμφάνισή μου στο φόρουμ!!!
    By marinaki_ed in forum Σχόλια, προτάσεις, προβλήματα
    Replies: 22
    Last Post: 27-07-2011, 11:20
  5. ποιες ειναι οι μεγαλες σου συμπαθειες στο φορουμ?
    By ferro in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 28
    Last Post: 07-09-2009, 14:49

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •