Απογοήτευση

[ioanna128]

Καλησπέρα και καλή χρονιά! Αν και διαβάζω εδώ και καιρό τα post σ' αυτό εδώ το φόρουμ, πρώτη φορά μπαίνω στη διαδικασία να γράψω. Λοιπόν, η ιστορία μου ξεκινάει τον Οκτώβριο του 2017 όταν έπαθα το πρώτο μου ψυχωτικό επεισόδιο. Πήγα ένα ταξίδι στο οποίο γνώρισα ένα αγόρι. Λίγο η κούραση, λίγο η αϋπνία, λίγο η υπερβολική χαρά κ ο ενθουσιασμός για την γνωριμία αυτή, λίγο ο επεισοδιακος χωρισμος με τον πρώην με έφτασαν σε σημείο που να μην καταλαβαίνω τι μου γίνεται. Λίγες μέρες μετά που γύρισα απ' το ταξίδι στη πόλη που σπουδάζω τα έχασα, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από τη φαντασία, έλεγα ασυναρτησίες, νόμιζα ότι με παρακολουθούν, μάλωσα με τη κολλητή μου και το αγόρι της και ανησύχησα τους δικούς μου σε σημείο να έρθουν ένα βράδυ στη πόλη που σπούδαζα για να με δουν. Τότε μετα από πίεση της μητέρας μου πήγαμε σε ένα σύμβουλο σχέσεων γιατί νόμιζε ότι αυτό ήταν το πρόβλημα, αλλά δεν μου πρόσφερε καμία βοήθεια. Όλο αυτό το ξεπέρασα μόνη μου όταν πήγα κ έμεινα στο πατρικό μου για λίγες μέρες ώσπου συνηλθα. Συνεχίσαμε να είμαστε λοιπόν μαζί με αυτό το αγόρι που σας είπα παρόλο της απόστασης που υπήρχε μεταξύ μας. Το καλοκαίρι του 2019 τελείωσα με τις υποχρεώσεις μου στην σχολή κ μετακόμισα πίσω στην πόλη από όπου κατάγομαι. Μετά από ενα μήνα ήρθε κ με βρήκε το αγόρι μου με σκοπό να συγκατοικήσουμε κ να ζήσουμε επιτέλους μαζί από κοντά μια κανονική σχέση. Μην τα πολυλογω η σχέση φαινόταν κ από πριν δεν πήγαινε καλά είχαμε πολλούς τσακωμούς κ ειδικά από κοντά το κακό παραεγινε. Μετά τον Νοέμβριο ορκίστηκα πήρα πτυχίο κ λίγες μέρες μετά βρήκα κ μια δουλειά. Επίσης τότε ήμουν κ στα χωρίσματα με το αγόρι. Τότε ήρθε το δεύτερο ψυχωτικό επεισόδιο κ ήταν 1000 φορές χειρότερο από το πρώτο. Έλεγα πάλι ασυναρτησίες, νόμιζα ότι με παρακολουθουσαν, μάλωσα με τη νύφη μου κ με μια φίλη μου, έβλεπα σκιές άκουγα θορυβους σε σημείο όπου ένα βράδυ σηκώθηκα κ έφυγα από το σπίτι με τις πιτζάμες κ τις παντόφλες κ πήγα στου αδερφού μου κ μετά πήγα κ ξάπλωσα σε ένα δρόμο γιατί νόμιζα ότι θα έρχονταν να με σώσουν κ άλλα κουλα.. τότε οι δικοί μου κατάλαβαν τη σοβαρότητα της κατάστασης κ με πήγαν σε δημόσιο ψυχίατρο, η οποία με παρακολουθούσε μεχρι πριν από λίγους μήνες.. έπαιρνα φαρμακευτική αγωγή αντιψυχωτικά για 1 χρονο κ αντικαταθλιπτικά για λίγους μήνες γιατί μετά το επεισόδιο με έπιασε κατάθλιψη. Στη δουλειά φυσικά έκατσα λίγες μέρες γιατί με όλο αυτό που μου συνέβη δε μπορούσα να δουλέψω. Στην κατάθλιψη έπεσα πέρυσι τον Φεβρουάριο δεν ήμουν καλά δεν είχα όρεξη καθόλου γιατί σκεφτόμουν όλα αυτά που έκανα και είπα, κ ότι έχασα τη δουλειά που είχα βρει.. με την βοήθεια της ψυχιάτρου κ των δικών μου κάπως συνηλθα κ έτσι ερχόμαστε στο σήμερα. Ένα χρόνο τώρα ψάχνω δουλειά κ δεν βρίσκω τιποτα. Πάω σε συνεντεύξεις σε ραντεβού όλοι λένε θα ειδοποιήσουν κ τιποτα. Τον Σεπτέμβριο δουλεψα 2 εβδομάδες σε ένα μαγαζι αλλά δεν με πήραν τελικα κ απογοητευτηκα. Τώρα στην καραντίνα ήμουν στο χωριό με τους δικούς μου, μαζέψαμε τις ελιές μας ήμουν καλά γιατι δούλευα. Τώρα ήρθα πάλι στο σπίτι μου όπου μένω μόνη μου κ έχω πέσει πάλι κ μου φαίνεται ότι οδευω προς κατάθλιψη ξανά. Ο κύριος λόγος είναι η δουλειά που δεν έχω, νιώθω άχρηστη, ανίκανη κ ότι απογοητεύω την οικογένεια μου. Στο αντικείμενο μου δεν υπάρχει δουλειά, έχω τελειώσει φιλόλογος, ούτε παιδιά για ιδιαίτερα δεν βρίσκω με την κατάσταση αυτή. Άλλο ένα θέμα που με πονάει είναι ότι σπούδασα κάτι που δε μαρεσει επειδή άκουσα καθηγητές κ γονείς που με παρότρυναν κ παρόλα αυτά τελείωσα τη σχολή μου στα 4 χρόνια. Επίσης άλλο ένα πράγμα που με πονάει είναι η απώλεια του αδερφού μου όταν ήμουν 13. Έφυγε από ναρκωτικά. Έζησα στα παιδικά κ εφηβικά μου χρόνια δύσκολες καταστασεις αλλά δεν ξέρω αν έχουν σχέση με όλα τα παραπάνω. Αυτά ήθελα να πω να τα βγάλω από μέσα μου, συγγνώμη για το μεγάλο post. Εύχομαι να είστε όλοι καλά.

[mindcrime]

Υποθέτω πως είσαι μικρή γιατί δεν κάνεις αιτήσεις στο δημόσιο σε οποιοδηποτε τομέα ακομα και ειδικος φρουρός ξερω γω, οτι να 'ναι; Το κάνεις ή απλώς λες αυτό μου αρέσει αυτό δεν μου αρέσει και δεν στέλνεις παντου αιτήσεις;

[el.gre]

Λυπάμαι που έχασες τον αδερφό σου είναι πολύ σκληρό, δεν ξέρω αν έχει να κάνει με αυτά που περνας τώρα. Μην απογοητεύσει με το θέμα της δουλειάς, αυτή η κατάσταση που ζούμε τώρα δεν είναι μόνιμη, θα φτιάξουν πάλι τα πράγματα κ θα ναι πιο εύκολο να βρεις δουλειά. Να κοιτάς και τις προκυρηξειε για δημόσιο που σου είπε ο mindcrime ειδικά αν έχεις απολυτήριο λυκείου με καλό βαθμό η αν έχεις καλό βαθμό πτυχιου

[Art_Phil]

Απόσο γνωρίζω το άλφα και το ωμέγα είναι να μην διακόψεις την αγωγή σου.
Τουλάχιστον έτσι λένε οι ψυχίατροι. Γιατί όταν ο οργανισμός παθαίνει ψυχωτικό επεισόδιο, είναι σαν να παθαίνει σοκ, και αυτό έχει κάποιες αρνητικές συνέπειες στο σώμα. Δηλαδή άμα ανα 1-2 χρόνια παθαίνεις ψυχωτικό επεισόδιο, αυτό μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στην υγεία του οργανισμού και στον εγκέφαλο. Γι αυτό τα χάπια παίρνεις τα χάπια ως πρόληψη στην επόμενη κρίση.

Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο αυστηρή. Τώρα είναι μια περίοδος πολύ δύσκολη για όλους στο θέμα εύρεσης εργασίας, αυτά δεν χρειαζεται να τα παίρνουμε προσωπικά. Στέλνεις άπειες αιτήσεις και ζήτημα να σου απαντήσουν 1-2.
Επίσης, πέρασες και κάτι αρκετά δύσκολο, μην πιέζεις τον εαυτό σου.
Οι γονείς σου χαρούμενοι θέλουν να βλέπουν εσένα

[giorgos panou]

καλημερα
ΤΑ προβληματα σου -χωρις να κανω το θεραπευτη, με την κριση απο τα οσα εχω ζησει μιλαω - το προβλημα σου λοιπον ειναι το αγχος σου και το στρες οπου προκυπτει απο τη προσπαθεια σου να εισαι τελεια. Θελεις να εισαι η πιο σωστη κορη, η πιο σωστη αδελφη, και λογικα η πιο σωστη συντροφος. Αυτο ομως, ειδικα στο θεμα του ερωτα σχεδον πωτες δεν πετυχαινει ,εκτος εαν ο αλλος εχχει ιδιοτελεις σκοπους, διοτις μικρη μου συμφορμητισσα ο ερωτας δεν ειναι αυτο που εσυ θεωρεις ιδανικο και σωστο προς τον συντροφο σου! αλλα αυτο που ο καθε ενας απο τους δυο σας θα μπορεσει να εξηγησει στον αλλον!!!
Νομιζω λοιπον οτι η θυσιες οπου κανεις , εχουν στον βομο τους τον εαυτο σου, το δικο σου κορμι δυστυχως ειναι αυτο που θυσιαζεις για να κανειςτους αλλους χαρουμενους! μην το κανεις αυτο ειναι τεραστιο λαθος, διοτις σχεδον το αναποδο θα συμβει, πολλες φορες οι ανθρωποι μας αγαπαν και ειναι ευχαριστημενοι απο εμας λογο του οτι θαυμαζουν τις επιτυχειες μας και οχι αυτα που τους προσφερουμε, απεναντιας στο μυαλο τους υπαρχει η πονηραδα, οτι τα κανουμε με σκοπο ανταποδωσης, ενω οταν εσυ πετυχεις, και σε θαυμαζουν, τους κανεις πιο χαρουμενους τελικα παρα να ασχοληθεις μαζι τους κι να παραμελεις τον εαυτο σου.
Εαν εχω καταλαβει καλα, εισαι αυτο που λεμε μια στις 100,000! αν εχω πεσει μεσα δλδ, διοτις ο χαρακτηρας ο δικος σου σε αλλες συνθηκες, σε αλλες κοινωνιες θα ηταν υποδηγμα και παραδηγμα προσφορας προς τον συνανθρωπο μας, θα ηταν ο ορισμος της αλληλεγγυης. αν εχω καταλαβει σωστα, διοτις ειναι πολυ σπανιο να υπαρχουν τετοιοι χαρακτηρες ,λεω αν τοτες ειναι μεγαλη μου τιμη που επικοινωνω με εναν ανθρωπφο, μια κοπελα σαν εσενα! οπου παιρνει χαρα μεσα απο την προσφορα της στου γυρο της κι αδιαφορει για την δικη της χαρα! εισαι ξεχωρηστη κοπελα, να ξερεις οτι το χαρισμα το οποιο αναφερω ειναι πολυ μεγαλο μαρτυριο αλλα η αποδωση του σε ψυχικη και πνευματικη ικανοποιηση δεν θα γινει αντιλυπτει απο εμας τους υπολοιπους ! παρα μονο απο εσενα! αν παντα εχω πεσει μεσα!