Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή...μια διαρκής μάχη. - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 11 FirstFirst 1234 ... LastLast
Results 16 to 30 of 162
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2020
    Posts
    129
    Quote Originally Posted by zoed View Post
    AggelikiAngy σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Ναι πρέπει να κάνω κάποια κίνηση εφόσον δεν επιλύεται εύκολα μόνο του. Μερικές φορές οταν παρατηρώ αυτά που σκέφτομαι αισθάνομαι τελείως ανόητη και απορώ με τον εαυτό μου, ενώ μετά καταλαβαίνω οτι αυτή η ψυχολογική κατάσταση είναι ακριβώς αυτό: υπερανάλυση, παράλογες φοβίες και αγχώδης αντιμετώπιση των πραγμάτων. Απλά έχω ακούσει οτι πολλές φορές ακόμα και η ψυχοθεραπεία δεν λύνει κάποια προβλήματα μας δίνει ίσως μια κατευθυνση προς το καλύτερο για αυτο και ειμαι διστακτική.
    Ακριβώς αυτή είναι η ΙΨΔ, υπέρ ανάλυση, παράλογες φοβίες που σκέφτεσαι το πιο απίθανο σενάριο και ατελείωτο άγχος

  2. #17
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Θα μιλήσω για μένα για να μην σε επηρεάσω. Δεν θεωρώ πως θα πάψω ποτέ να είμαι ιδεοψυχαναγκαστική, δεν πρόκειται η θεραπεία ή η φαρμακευτική αγωγή να την εξαφανίσει ολοκληρωτικά. Απλά μαθαίνω και θα μάθω περισσότερους τρόπους να το αντιμετωπίζω. Θέλει και προσωπική δουλειά και καθημερινή προσπάθεια.

  3. #18
    AggelikiAngy συμφωνώ μαζί σου. Οχι οτι ειμαι κατα της θεραπείας απλά ξέρω οτι πράγματα που είναι βαθειά ριζωμένα μέσα μας απαιτούν και αρκετή προσωπική προσπάθεια. Οταν έχεις διαμορφώσει ουσιαστικά των χαρακτήρα σου μέσα απο τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις έναν νέο, βελτιωμένο εαυτό γιατι πολύ απλά πρέπει να ''καταστρεψεις'' όλα όσα σε πληγώνουν απο τον προηγούμενο. Νομίζω οτι είμαστε ιδεοψυχαναγκαστικοί απο πολύ μικρή ηλικία απλά καταφέραμε πλέον να δώσουμε όνομα σε όλο αυτό. Έχεις παρατηρήσει εάν κάποιες δραστηριότητες όπως περπάτημα, μουσική κλπ. σε βοηθάνε με κάποιο τρόπο? Εγω εχω παρατηρήσει οτι οταν είμαι αδρανής και δεν συναναστρέφομαι με κόσμο νιώθω αρκετά χειρότερα.

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Κάπως έτσι. Δεν έχω μάθει να μην είμαι ιδεοψυχαναγκαστική. Κάποιες συνεδρίες πριν είχα πει στη ψυχολόγο ορισμένες φορές πέφτω σε ιδεοληψίες ή ιδεοψυχαναγκασμούς γιατί νιώθω σαν να είναι αυτό μέρος της προσωπικότητάς μου. Μου είχε εξηγήσει πως αυτό το αισθάνομαι επειδή επιδιώκω μια μετάβαση από το οικείο (ιδεοψυχαναγκασμούς) σε κάτι μη οικείο (αντιμετώπιση των ιδεοψυχαναγκασμών). Σίγουρα όταν είμαι φουλ απασχολημένη με κάτι με κάνει να νιώθω καλύτερα. Πχ. στις αρχές του χρόνου έκανα declutter ένα ολόκληρο δωμάτιο που είχε πράγμα, αναδιάταξη επίπλων και άλλα συναφή και όντως ήμουν καλύτερα. Αλλά μετά πάλι το κενό, είτε σε μεγαλύτερο βαθμό είτε σε μικρότερο. Έχω περάσει από φάση που να θέλω να είμαι διαρκώς απασχολημένη, πχ. να πηγαίνω για περπάτημα, μετά σε κανένα άτομο μια βόλτα από την δουλειά του και κατέληγα να νιώθω χαμένη και άδεια ανάμεσα σε άτομα, γιατί ουσιαστικά μετέτρεπα το να θες να είσαι απασχολημένος σε ένα μεγάλο ιδεοψυχαναγκασμό που εγώ τότε το βάφτιζα ρουτίνα. Είναι αυτό το συνεχές άγχος που νιώθεις, σαν κάτι να λείπει, σαν να έχεις μια εκκρεμότητα, κάτι να έχεις υπολογίσει λάθος και να είναι δικιά σου υπόθεση να το διορθώσεις κοκ. Πχ. μέσα στην ημέρα θα πω στους δικούς μου γιατί δεν με αγαπάτε τόσο, γιατί μου μιλάτε απότομα, χωρίς να μου έχουν κάνει κάτι, απλά επειδή μου έχει δημιουργήσει αυτή την αμφιβολία και την αβεβαιότητα ένα άλλο τοξικό άτομο της ευρύτερης οικογένειας σε όλη μου την παιδική ηλικία μέχρι και την ενηλικίωσή μου ή και μετά ακόμα. Δυστυχώς αυτό το άτομο έχει μεγάλη ευθύνη για μεγάλο μέρος των ψυχολογικών μου προβλημάτων. Τώρα όμως από το να έχω μια ιδεοληψία πως θα βρω τους γονείς μου να έχουν πεθάνει την επόμενη μέρα και να κάνω σενάρια και να θεωρώ πως όντως θα συμβεί, το να σκέφτομαι απλά μικρές αγχωτικές σκέψεις γνωρίζοντας πως είναι λόγω της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής έχει μια διαφορά. Δεν έχω βρει την χρυσή τομή, ακόμα μαθαίνω.

  5. #20
    Αυτό που είπες είναι ακριβώς το πώς νιώθω σχεδόν συνέχεια. Αισθάνομαι οτι έχω ένα κακό άγχος που με κάνει είτε να σκέφτομαι πράγματα είτε να πρέπει να κάνω πράγματα για να εκτονώσω αυτό που νιώθω. Αυτό όμως δυσκολεύει τα απλά πράγματα, πχ. όταν ετοιμάζομαι να βγώ μια βόλτα θέλω πάρα πολύ χρόνο για να ετοιμαστώ, αγχώνομαι για ανόητα, άχρηστα πράγματα και χάνω την ουσία της διαδικασίας που είναι το να βγώ απλά απο το σπίτι μου. Αυτό με εξαντλεί πραγματικά. Παρατηρώ οτι σαν συνέπεια της διαταραχής αυτής κάνω κάποια απλά πράγματα πιο αργά απο αυτό που θα έπρεπε, επειδή ακριβώς αναλύω κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας μου. Πόσο ζηλεύω τους ανθρώπους που κάνουν όλες τις δραστηριότητες τους γρήγορα και με διάθεση...εγώ και μόνο που καθυστερώ να κάνω κάποια πράγματα νευριάζω με τον εαυτό μου και χαλάω την διάθεση μου.

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Είναι δύσκολο αυτό που έχουμε, σαν κατάρα. Πχ. ψάχνομαι να αλλάξω την κρεβατοκάμαρά μου μέσα στην χρονιά, έχω μπει σε μια διαδικασία να κοιτάζω διάφορα στυλ ή σχέδια για να δω τι θα ήθελα. Για ένα διάστημα μου έδωσε χαρά. Μετά από ένα σημείο με ένα κλικ μέσα μου χωρίς να το θέλω αγχώθηκα, απομυθοποίησα την προσπάθεια, ξενέρωσα. Και αυτό το παθαίνω παντού, στις επιλογές, στις ανθρώπινες επαφές και γενικά σε ό,τι μου δίνει κάποια ευχαρίστηση.

  7. #22
    Νομίζω οτι είναι σαν να σαμποτάρουμε με τις σκέψεις μας όλα όσα μας κάνουν χαρούμενους ίσως γιατι νιώθουμε οτι δεν μας αξίζουν...δεν ξέρω τι περίεργη ψυχολογία ειναι πάντως απλά μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Ας είμαστε δυνατοί να προσπαθούμε να το παλεύουμε τουλάχιστον.

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Κι εγώ μέσα μου πιστεύω πως δεν αξίζω την σημασία, την προσοχή, να μου φέρονται καλά ή με αξιοπρέπεια. Χθες με έπιασε το παράπονο πως αν δεν ήταν αυτό το τοξικό άτομο στην ζωή μου, δεν θα είχα αυτά τα θέματα, δυσκολεύομαι σε διάφορους τομείς λόγω αυτών που έπραττε και εκείνη θα νομίζει πως ήταν σαν μάνα μου (ναι, ναι, για ένα διάστημα ήθελε να υποκαταστήσει και την μητέρα μου). Έριξα ένα μεγάλο κλάμα χθες.

  9. #24
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Και εγώ έχοντας δύο τοξικούς γονείς αισθάνομαι σήμερα οτι δεν έχω καμία αξία ώς άτομο και πρέπει συνέχεια να κάνω κάτι για να παίρνω την επιβράβευση και την προσοχή των άλλων. Πιστεύω οτι αν δεν είμαι ή κάνω κατι σημαντικό στη ζωή μου δεν αξίζω να με αγαπάνε. Προφανώς αυτή τη ψυχολογία μου καλλιέργησε το οικογενειακό περιβάλλον. Υπάρχουν φορές που νιώθω ενοχές όταν περνάω καλά ή κάνω βελτιώσεις στη ζωή μου. Απλά δεν έμαθα οτι η αξία μου είναι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μου και οι άνθρωποι με αγαπάνε για αυτά και όχι γιατι πρέπει να τους προσφέρω οτιδήποτε. Έχουμε αξία όπως και κάθε ένας άνθρωπος σε αυτη τη Γη και πρέπει να την διεκδικήσουμε, ασχετά απο το κακό που μας έχουν κάνει.

  10. #25
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Είναι σαν να λες τις σκέψεις μου. Εντωμεταξύ τώρα με την καραντίνα έχουμε δικαιολογία να μην περνάει από το σπίτι ή να μην με ενοχλεί, μετά τι θα γίνει; Βέβαια μέσα μου την έχω απομυθοποιήσει, έχω αποστασιοποιηθεί και δεν υπάρχει γυρισμός. Αλλά το θέμα είναι πως είναι άβολο να ακούς διαφορά και να λες μέσα σου κάνε υπομονή μέχρι να τελειώσει. Την πέτυχα έξω κάποιες φορές που ήμουν με το σκυλί περπάτημα και ήταν η φάση αυτό που περιέγραψα.

  11. #26
    Βάλε τα όρια σου και μην επιτρέπεις σε κανέναν να μειώνει την αξία σου! Με τους ανθρώπους που αισθάνομαι οτι μου κάνουν κακό έχω αποκτήσει μια πιο ουδέτερη στάση και προσπαθώ όσο μπορώ να αραιώνω την συναναστροφή. Με την μητέρα μου ευτυχώς μένουμε πλέον σε διαφορετικές πόλεις και νιώθω πολύ καλύτερα και πιο ελεύθερη. Κατάλαβα οτι ο τρόπος να μην επηρεάζεσαι είναι να υψώνεις το δικό σου τείχος ασφάλειας, πάντα με όμορφο και ήρεμο τρόπο, και απο εκεί και πέρα ο καθένας παίρνει το μήνυμα του.

  12. #27
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Ναι, σίγουρα. Μακάρι να γίνει έτσι. Αν και αυτή μπορεί να βρει τον τρόπο της και να στείλει κάτι ακραίο ή να έρθει να φορτωθεί. Υπομονή. Αν και σήμερα μισή μέρα ήμουν καλά, μισή ένιωθα αγχωμένη και χαμένη. Πφ.

  13. #28
    Μια απο τα ίδια...απίστευτη συμπτωση έχουμε! Εκεί που ήμουν σχετικά καλά έγινε ένα σκηνικό με τη μητέρα μου και έγινα πάλι χάλια... θυμώνω που δεν μπορώ να διαχειριστώ τα προβλήματα μου και πέφτω στην ίδια παγίδα πάλι. Είναι σαν να επαναλαμβάνω τα ίδια σκηνικά ξανά και ξανά γιατι νομίζω οτι εκεί ανήκω και έτσι πρέπει να νιώθω συνέχεια. Το άγχος σε κάνει να νιώθεις οτι έρχεται το τέλος του κόσμου με απλά πράγματα και νομίζεις συνέχεια οτι είσαι υπεύθυνος να λύσεις ολα τα προβλήματα του κόσμου. Εκεί που λές μια μέρα οκ σήμερα κάπως το έχω, κάτι συμβαίνει και ανάποδα όλα...αυτή τη περίοδο είμαι έγκυος και όοοολα τα αισθάνομαι ακόμα πιο αγχωτικά και περίεργα. Προσπαθώ να ισορροπήσω τις ορμόνες μου με όλο αυτο το χαμό που γίνεται στο κεφάλι μου. Αύριο πχ θέλω να επικοινωνήσω με το αφεντικό μου στη δουλειά να ενημερώσω για την εγκυμοσύνη μου και το σκέφτομαι 100000 ώρες πως θα το πω, πως θα απαντήσουν τι θα μου πουνε και κάνω σενάρια άγχους και πάλι. ΦΤΑΝΕΙ ειλικρινά θέλω να πατήσω ένα στοπ σε αυτο το τρενάκι που τρέχει συνέχεια!

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Αααα, με το καλό να έρθει το παιδάκι σου. Μια ακόμα σύμπτωση, κι εγώ το απόγευμα αγχώθηκα με κάτι που πρέπει να διακοπεί γραφειοκρατικά, πανικοβλήθηκα για κάποιους λόγους και έπεσε σε φουλ άγχος, ιδεοληψίες και κλάμα. Ελπίζω αύριο να είναι καλύτερη μέρα, μια νέα αρχή (κάθε μέρα αυτό λέω εντωμεταξύ). Αυτό που λες με τα σενάρια το έχω κι εγώ, δηλαδή θα το τπεραναλύσω σε σημείο να φθαρώ ψυχικά και στο τέλος ή να ξενερώσω ή να κουραστώ. Δεν είμαι ο εαυτός μου, βασικά δεν ξέρω πότε ήμουν ο εαυτός μου, αφού οι ιδεοψυχαναγκασμοί και το άγχος είναι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.

  15. #30
    Σε ευχαριστώ πολύ! Είναι σαν έργο χωρίς τέλος... προσπαθούμε και όλο γυρνάμε απο εκεί που αρχίσαμε. Ελπίδα υπάρχει κάθε μέρα, μακάρι να γίνει κάτι να ηρεμήσουμε κάποια στιγμη ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να παλεύουμε όσο πιο πολύ για εμάς και τους δικούς μας που σίγουρα θέλουν να μας βλέπουν χαρούμενους και ήρεμους.

Page 2 of 11 FirstFirst 1234 ... LastLast

Similar Threads

  1. ΙΨΔ/OCD (Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή)
    By xristinaxrkd in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 51
    Last Post: 10-05-2020, 00:20
  2. Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.
    By Katie25 in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 16
    Last Post: 02-05-2020, 01:13
  3. Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.
    By Katie25 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 15
    Last Post: 30-12-2019, 02:20
  4. Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
    By genehunter in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 64
    Last Post: 07-12-2008, 14:50
  5. ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
    By ρεβη in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 43
    Last Post: 14-12-2007, 15:00

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •