Μεταιχμιακη διαταραχη , αυτοτραυματισμοι και αυτοκτονικες σκεψεις

[VictoriaSkG]

Καλησπερα και απο μενα , Καλη Χρονια να εχουμε ολοι . Θα μπω αμεσως στο θεμα . Εχω γραψει και αλλες φορες στο φορουμ σχετικα με ψυχοσωματικα προβληματα που με ταλαιπωρουν εδω και πολλα χρονια . Ειμαι η Βικτωρια 45 ετων και ζω με τον αντρα μου και τα τρια μας παιδια . Εχω διαγνωστει με μεταιχμιακη διαταραχη προσωπικοτητας αλλα και με διπολικα στοιχεια τυπου β . Βρισκομαι σε ψυχαναλυση και ψυχοθεραπεια εδω και αρκετο καιρο . Συγκεκριμενα ταλαιπωρουμε απο το 2004 και επειτα με αγχωδη διαταραχες , πολλα ψυχοσωματικα , αγοροφοβιες , αρρωστοφοβιες κτλ κτλ , οι τελευταιες εχουνε παρελθει εδω και πολλα χρονια αλλα με ειχανε ταλαιπωρησει για ευλογο διαστημα . Επειτα απο πολλες ασχημες οικογενειακες καταστασεις (οχι με τον συζυγο μου αλλα με την πατρικη μου οικογενεια ) βγηκανε με ορμη τα συμπτωματα της μεταιχμιακης και της διπολικης διαταραχης . Αλλωτε καλυτερα και αλλωτε χειροτερα , περναει ο καιρος και εγω ταλαντευομαι αναλογα με τις διαθεσεις και τους κυκλους που βιωνω απο τις διαταραχες μου . Εχω την αμεριστη υποστηριξη απο το συζυγο μου και τα παιδια μας γνωριζουν μεσα σε γενικα πλαισια ολα οσα με ταλαιπωρουν , ειναι μικρα εξαλλου με τον μεγαλυτερο στα 15 . Απο τα παιδικα , εφηβικα αλλα και νεανικα μου χρονια θυμαμαι οτι ανα περιοδους αυτοτραυματιζομουν καθως η σχεση με τους γονεις μου παρεμενε στην κοψη του ξυραφιου και ηταν παντα εκρηκτικες χωρις να αποποιουμε φυσικα τις δικες μου ευθυνες ,θεωρω οτι τα περισσοτερα λαθη βαραιναν εκεινους . Ειμαι υιοθετημενη και παντα οι γυρω γυρω της οικογενειας μας με αντιμετωπιζαν ως το ξενο αιμα , το μπασταρδακι που οφειλει την αδολη και ατελειωτη ευγνωμοσυνη στον πατερα και τη μητερα που οπως ελεγαν οι γυρω ,θυσιαστηκαν για μενα . Εχω υποστει λεκτικη και σωματικη κακοποιηση , πολυ ξυλο , βεβαια στη δεκαετια του 80 και ισως και του 90 υπηρχε η απατηλη και λανθασμενη εντυπωση οτι το ξυλο βγηκε απο τον παραδεισο . Κοβομουν με μαχαιρια , με κοπιδια , με καπακια απο αναψυκτικα κτλ κτλ . Βεβαια για μεγαλο διαστημα πολλων χρονων ειχα σταματησει την ρουτινα αυτη . Οι σχεσεις μου με τους αλλους ηταν παντα δυσλειτουργικες , ιδιαιτερα τα τελευταια χρονια . Οι μονες σταθερες μου ειναι ο αντρας μου και τα παιδια μας . βεβαια δουλεψαμε παρα πολυ αφου και αυτη τη σχεση πηγα να την καταστρεψω μενοντας 2 χρονια σε διασταση , ευτυχως ομως δεν χωρισαμε . Εχω φιλους και γνωστους , λιγους βεβαια , και ολοι γνωριζουν για την κατασταση μου και ευτυχως με νοιωθουν και με καταλαβαινουν . Τον τελευταιο χρονο επανηλθε η μανια των αυτοτραυματισμων . Σταδιακα και με απολυτη προσηλωση εφτασα σε σημειο να μαχαιρωνω το χερι μου ολοενα και περισσοτερο . ΣΕ σημειο να χρειαζομαι ραμματα . Σε σημειο να εχω κατατρομαξει τον αντρα μου , να κλαιει και να φοβαται οτι θα με χασει . Περνανε σκεψεις αυτοκτονιας απο το μυαλο μου και θεωρω οτι καποια στιγμη θα βρω το θαρρος να πετυχω το σκοπο μου , ενα μαυρο πεπλο εχει μπει στο κεφαλι μου και ειναι στιγμες που νοιωθω οτι χανω τα λογικα μου.Εχω ολα τα κλασικα καταθληπτικα συμπτωματα , κουραση , υπνηλια , κενοτητα κτλ κτλ . Να εργαστω φυσικα στεκει αδυνατον τα τελευταια χρονια , βεβαια ειμαι συγγραφεας και εργαζομαι απο το σπιτι , αλλα ακομα και σε παρουσιασεις που αναγκαστικα πρεπει να παρεβρισκομαι ειναι δυσκολο να ειμαι . Αγαπω παρα πολυ τα παιδια μου και τον αντρα μου , αλλα ειναι στιγμες που νοιωθω οτι δεν με κραταει τιποτα . Συζητησαμε για φαρμακευτικη αγωγη , την οποια με πιεζει να παρω και βλεπω και εγω οτι δεν γινεται διαφορετικα . Αυτα απο μενα .

[Epsilon]

Γειά σου Βικτωρία. Υπάρχει κάτι (εκτός από αυτά που ζούμε με τον covid, ίσως) που να σε έχει ζορίσει στη ζωή σου ειδικά τον τελευταίο χρόνο;

[angel99]

Καλησπερα και απο μενα , Καλη Χρονια να εχουμε ολοι . Θα μπω αμεσως στο θεμα . Εχω γραψει και αλλες φορες στο φορουμ σχετικα με ψυχοσωματικα προβληματα που με ταλαιπωρουν εδω και πολλα χρονια . Ειμαι η Βικτωρια 45 ετων και ζω με τον αντρα μου και τα τρια μας παιδια . Εχω διαγνωστει με μεταιχμιακη διαταραχη προσωπικοτητας αλλα και με διπολικα στοιχεια τυπου β . Βρισκομαι σε ψυχαναλυση και ψυχοθεραπεια εδω και αρκετο καιρο . Συγκεκριμενα ταλαιπωρουμε απο το 2004 και επειτα με αγχωδη διαταραχες , πολλα ψυχοσωματικα , αγοροφοβιες , αρρωστοφοβιες κτλ κτλ , οι τελευταιες εχουνε παρελθει εδω και πολλα χρονια αλλα με ειχανε ταλαιπωρησει για ευλογο διαστημα . Επειτα απο πολλες ασχημες οικογενειακες καταστασεις (οχι με τον συζυγο μου αλλα με την πατρικη μου οικογενεια ) βγηκανε με ορμη τα συμπτωματα της μεταιχμιακης και της διπολικης διαταραχης . Αλλωτε καλυτερα και αλλωτε χειροτερα , περναει ο καιρος και εγω ταλαντευομαι αναλογα με τις διαθεσεις και τους κυκλους που βιωνω απο τις διαταραχες μου . Εχω την αμεριστη υποστηριξη απο το συζυγο μου και τα παιδια μας γνωριζουν μεσα σε γενικα πλαισια ολα οσα με ταλαιπωρουν , ειναι μικρα εξαλλου με τον μεγαλυτερο στα 15 . Απο τα παιδικα , εφηβικα αλλα και νεανικα μου χρονια θυμαμαι οτι ανα περιοδους αυτοτραυματιζομουν καθως η σχεση με τους γονεις μου παρεμενε στην κοψη του ξυραφιου και ηταν παντα εκρηκτικες χωρις να αποποιουμε φυσικα τις δικες μου ευθυνες ,θεωρω οτι τα περισσοτερα λαθη βαραιναν εκεινους . Ειμαι υιοθετημενη και παντα οι γυρω γυρω της οικογενειας μας με αντιμετωπιζαν ως το ξενο αιμα , το μπασταρδακι που οφειλει την αδολη και ατελειωτη ευγνωμοσυνη στον πατερα και τη μητερα που οπως ελεγαν οι γυρω ,θυσιαστηκαν για μενα . Εχω υποστει λεκτικη και σωματικη κακοποιηση , πολυ ξυλο , βεβαια στη δεκαετια του 80 και ισως και του 90 υπηρχε η απατηλη και λανθασμενη εντυπωση οτι το ξυλο βγηκε απο τον παραδεισο . Κοβομουν με μαχαιρια , με κοπιδια , με καπακια απο αναψυκτικα κτλ κτλ . Βεβαια για μεγαλο διαστημα πολλων χρονων ειχα σταματησει την ρουτινα αυτη . Οι σχεσεις μου με τους αλλους ηταν παντα δυσλειτουργικες , ιδιαιτερα τα τελευταια χρονια . Οι μονες σταθερες μου ειναι ο αντρας μου και τα παιδια μας . βεβαια δουλεψαμε παρα πολυ αφου και αυτη τη σχεση πηγα να την καταστρεψω μενοντας 2 χρονια σε διασταση , ευτυχως ομως δεν χωρισαμε . Εχω φιλους και γνωστους , λιγους βεβαια , και ολοι γνωριζουν για την κατασταση μου και ευτυχως με νοιωθουν και με καταλαβαινουν . Τον τελευταιο χρονο επανηλθε η μανια των αυτοτραυματισμων . Σταδιακα και με απολυτη προσηλωση εφτασα σε σημειο να μαχαιρωνω το χερι μου ολοενα και περισσοτερο . ΣΕ σημειο να χρειαζομαι ραμματα . Σε σημειο να εχω κατατρομαξει τον αντρα μου , να κλαιει και να φοβαται οτι θα με χασει . Περνανε σκεψεις αυτοκτονιας απο το μυαλο μου και θεωρω οτι καποια στιγμη θα βρω το θαρρος να πετυχω το σκοπο μου , ενα μαυρο πεπλο εχει μπει στο κεφαλι μου και ειναι στιγμες που νοιωθω οτι χανω τα λογικα μου.Εχω ολα τα κλασικα καταθληπτικα συμπτωματα , κουραση , υπνηλια , κενοτητα κτλ κτλ . Να εργαστω φυσικα στεκει αδυνατον τα τελευταια χρονια , βεβαια ειμαι συγγραφεας και εργαζομαι απο το σπιτι , αλλα ακομα και σε παρουσιασεις που αναγκαστικα πρεπει να παρεβρισκομαι ειναι δυσκολο να ειμαι . Αγαπω παρα πολυ τα παιδια μου και τον αντρα μου , αλλα ειναι στιγμες που νοιωθω οτι δεν με κραταει τιποτα . Συζητησαμε για φαρμακευτικη αγωγη , την οποια με πιεζει να παρω και βλεπω και εγω οτι δεν γινεται διαφορετικα . Αυτα απο μενα .

Γεια σου βικτωρια σταματα να αυτοτραυματιζεσαι δεν ειναι λυση μονο κακο κανεις στον εαυτο σου σκεψου τα παιδακια σου να σε βλεπουν σε αυτη την κατασταση που δεν ξερω μπορει να ειδαν και τις πληγες σου. Κρατα την οικογενεια σου ενωμενη και μην σκεφτεσαι αυτα που τραβηξες μικρη απο τους συγγενεις που ευχομαι να τα βρειτε μια μερα, αλλα δεν κατηγορησες τους γονεις σου ειπες για τους γυρω γυρω αυτους μην τους δινεις σημασια για μενα εισαι το παιδι τους αφου αυτοι σε μεγαλωσαν. Κοιταξε να παρεις αγωγη θα σε βοηθησει πολυ να σταθεις στα ποδια σου. Καλη δυναμη και να πας αμεσα σε εναν ειδικο. Φιλια!!!

[Epsilon]

Γεια σου βικτωρια σταματα να αυτοτραυματιζεσαι δεν ειναι λυση μονο κακο κανεις στον εαυτο σου σκεψου τα παιδακια σου να σε βλεπουν σε αυτη την κατασταση που δεν ξερω μπορει να ειδαν και τις πληγες σου. Κρατα την οικογενεια σου ενωμενη και μην σκεφτεσαι αυτα που τραβηξες μικρη απο τους συγγενεις που ευχομαι να τα βρειτε μια μερα, αλλα δεν κατηγορησες τους γονεις σου ειπες για τους γυρω γυρω αυτους μην τους δινεις σημασια για μενα εισαι το παιδι τους αφου αυτοι σε μεγαλωσαν. Κοιταξε να παρεις αγωγη θα σε βοηθησει πολυ να σταθεις στα ποδια σου. Καλη δυναμη και να πας αμεσα σε εναν ειδικο. Φιλια!!!

Αφού λέει ότι κάνει ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση επίσης η γυναίκα. Ο αυτοτραυματισμός είναι πολύ συνηθισμένος στους borderline και υπάρχει λόγος που γίνεται, δεν είναι εύκολο να τον διακόψει. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια εκ μέρους της. Μην τα παίρνεις όλα επιπόλαια.

[VictoriaSkG]

Γειά σου Βικτωρία. Υπάρχει κάτι (εκτός από αυτά που ζούμε με τον covid, ίσως) που να σε έχει ζορίσει στη ζωή σου ειδικά τον τελευταίο χρόνο;

Καλημερα ολη μερα , τα τελευταια 4-5 χρονια ηταν αρκετα ζορισμενα με αποκορυφωση τον προηγουμενο . Δεν νομιζω οτι φταιει ο κοβιντ αν και σιγουρα μας ζοριζει ολους αυτο που ζουμε , αυτο που συζητησαμε με τον ψυχολογο μου ειναι οτι θα ημουν στην κατασταση μου ετσι και αλλιως . Η αληθεια ειναι οτι ζοριστηκα παρα πολυ ολα αυτα τα χρονια . Και με το θανατο της μητερας μου , το θανατο της καλυτερης μου φιλης και επειτα διαφορα επιπλεον οικογενειακα κτλ κτλ , το περιεργο ειναι οτι τωρα πλεον εχουν τελειωσει ολα αυτα , η ζωη μου εχει γαληνη και ηρεμια , περισσοτερο απο ποτε , και ομως πλεον ειναι αδυνατον να τα χαρω ολα αυτα .

[VictoriaSkG]

Γεια σου βικτωρια σταματα να αυτοτραυματιζεσαι δεν ειναι λυση μονο κακο κανεις στον εαυτο σου σκεψου τα παιδακια σου να σε βλεπουν σε αυτη την κατασταση που δεν ξερω μπορει να ειδαν και τις πληγες σου. Κρατα την οικογενεια σου ενωμενη και μην σκεφτεσαι αυτα που τραβηξες μικρη απο τους συγγενεις που ευχομαι να τα βρειτε μια μερα, αλλα δεν κατηγορησες τους γονεις σου ειπες για τους γυρω γυρω αυτους μην τους δινεις σημασια για μενα εισαι το παιδι τους αφου αυτοι σε μεγαλωσαν. Κοιταξε να παρεις αγωγη θα σε βοηθησει πολυ να σταθεις στα ποδια σου. Καλη δυναμη και να πας αμεσα σε εναν ειδικο. Φιλια!!!

Καλημερα και σε σενα . Ευτυχως η δυστυχως τους εχω χασει ολους και τους γονεις μου και τους κοντινους συγγενεις , ολους τους φροντισα εγω εφοσον ημουν το μοναδικο παιδι στην οικογενεια ετσι και αλλιως . Δεν νοιωθω ασχγμα για κανεναν τους αλλα ενα μεγαλο γιατι , το πολυποθητο συγνωμη το ελαβα μονο απο τη μητερα μου λιγο πριν το τελος . Ειναι τοσο αντιφαντικα τα συναισθηματα μου για εκεινη , ενω τη λατρευω και μου στοιχισε υπερβολικα ο θανατος της σκεφτομαι ολα οσα επετρεψε να μου συμβουν και με πικραινει απιστευτα , ποτε δεν την μισησα , κανεναν τους , πικρια εχω μεσα μου . Πηγαινω σε ειδικο απο το 2007 και ψυχολγο και ψυχιατρο ανα διαστηματα . Η αγωγη ειναι μονοδρομος σε αυτη τη φαση και ειναι κατι που θελω να κανω για τον αντρα μου , που τραβαει το βαρος ολων αυτων και τα παιδια μας , τα οποια γνωριζουν για τα ψυχολογικα μου αλλα δεν με εχουν δει σε ασχημες φασεις .

[Marilou]

Καλημερα και σε σενα . Ευτυχως η δυστυχως τους εχω χασει ολους και τους γονεις μου και τους κοντινους συγγενεις , ολους τους φροντισα εγω εφοσον ημουν το μοναδικο παιδι στην οικογενεια ετσι και αλλιως . Δεν νοιωθω ασχγμα για κανεναν τους αλλα ενα μεγαλο γιατι , το πολυποθητο συγνωμη το ελαβα μονο απο τη μητερα μου λιγο πριν το τελος . Ειναι τοσο αντιφαντικα τα συναισθηματα μου για εκεινη , ενω τη λατρευω και μου στοιχισε υπερβολικα ο θανατος της σκεφτομαι ολα οσα επετρεψε να μου συμβουν και με πικραινει απιστευτα , ποτε δεν την μισησα , κανεναν τους , πικρια εχω μεσα μου . Πηγαινω σε ειδικο απο το 2007 και ψυχολγο και ψυχιατρο ανα διαστηματα . Η αγωγη ειναι μονοδρομος σε αυτη τη φαση και ειναι κατι που θελω να κανω για τον αντρα μου , που τραβαει το βαρος ολων αυτων και τα παιδια μας , τα οποια γνωριζουν για τα ψυχολογικα μου αλλα δεν με εχουν δει σε ασχημες φασεις .

Καλημέρα !

Δεν νομίζεις ότι μόνο για τα παιδιά και για τον άντρα σου πρέπει να δείξεις ακόμα περισσότερο δύναμη και να το παλέψεις?
εφόσον δεν έχουν καταλάβει ακόμα εκείνα σε τι δύσκολη κατάσταση είσαι ,δεν αξίζει να δυναμώσεις και άλλο ώστε μεγαλώνοντας πλέον και εκείνα να μην γνωρίσουν μια κατάσταση από την ίδια τους την μητέρα που μπορεί να τους σημαδέψει για μια ζωή ?

Εφόσον λες ότι γνώρισες και την άσχημη πλευρά της δικής σου μητέρας και γνωρίζεις πόσο βαθιά χαραγμένο μπορεί να μείνει ένα τραμαυτικο γεγονός στην ψυχή ενος παιδιού ,να γίνει σκοπός σου πλέον να μην επιτρέψεις εσύ στον ευατο σου να προσφέρεις κάτι τέτοιο στα δικά σου παιδιά ..

Θέλω να μου πεις γιατί εγώ που πραγματικά δεν έχω ιδέα από τέτοιες περιπτώσεις ,όταν αυτότραυματιζεσαι και βλέπεις το αποτέλεσμα τι νοιωθεις ..
Νοιωθεις ότι τιμωρίες τον ευατο σου για κάτι και έτσι ηρεμείς?
Νομιζεις ότι ο μοναδικός τρόπος ηρεμίας σου πλέον είναι αυτός?
Εχεις προσπαθήσει την ώρα που έχεις αυτές τις τάσεις να φύγεις να πας μια βόλτα ,να ασχοληθείς με τα παιδιά ή δεν σε αφήνει όλο αυτό να λειτουργήσεις ?

Δεν στέκομαι ούτε σε ταμπέλες ούτε σε τίποτα ..
Μόνο σε αυτά που διάβασα για αυτό και σου κάνω αυτές τις ερωτήσεις ..
Μπορεί να είναι γενικά χαρακτηριστικά της παθησης σου αλλά για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά και σίγουρα πηγάζουν από διαφορετικά βιώματα και καταστάσεις .

[VictoriaSkG]

[/B]

Καλημέρα !

Δεν νομίζεις ότι μόνο για τα παιδιά και για τον άντρα σου πρέπει να δείξεις ακόμα περισσότερο δύναμη και να το παλέψεις?
εφόσον δεν έχουν καταλάβει ακόμα εκείνα σε τι δύσκολη κατάσταση είσαι ,δεν αξίζει να δυναμώσεις και άλλο ώστε μεγαλώνοντας πλέον και εκείνα να μην γνωρίσουν μια κατάσταση από την ίδια τους την μητέρα που μπορεί να τους σημαδέψει για μια ζωή ?

Εφόσον λες ότι γνώρισες και την άσχημη πλευρά της δικής σου μητέρας και γνωρίζεις πόσο βαθιά χαραγμένο μπορεί να μείνει ένα τραμαυτικο γεγονός στην ψυχή ενος παιδιού ,να γίνει σκοπός σου πλέον να μην επιτρέψεις εσύ στον ευατο σου να προσφέρεις κάτι τέτοιο στα δικά σου παιδιά ..

Θέλω να μου πεις γιατί εγώ που πραγματικά δεν έχω ιδέα από τέτοιες περιπτώσεις ,όταν αυτότραυματιζεσαι και βλέπεις το αποτέλεσμα τι νοιωθεις ..
Νοιωθεις ότι τιμωρίες τον ευατο σου για κάτι και έτσι ηρεμείς?
Νομιζεις ότι ο μοναδικός τρόπος ηρεμίας σου πλέον είναι αυτός?
Εχεις προσπαθήσει την ώρα που έχεις αυτές τις τάσεις να φύγεις να πας μια βόλτα ,να ασχοληθείς με τα παιδιά ή δεν σε αφήνει όλο αυτό να λειτουργήσεις ?

Δεν στέκομαι ούτε σε ταμπέλες ούτε σε τίποτα ..
Μόνο σε αυτά που διάβασα για αυτό και σου κάνω αυτές τις ερωτήσεις ...
Μπορεί να είναι γενικά χαρακτηριστικά της παθησης σου αλλά για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά και σίγουρα πηγάζουν από διαφορετικά βιώματα και καταστάσεις .

Καλημερα Μαριλου και καλη Κυριακη ... σε ευχαριστω για την απαντηση σου . Θα σου απαντησω ευθυς αμεσως στα ερωτηματα σου . Η ασχημη πλευρα της μητερας μου ειχε να κανει σχεση με δικες της αγκυλωσεις καθως και συστολες σχετικα με την εικονα που θα επρεπε οπωσδηποτε να εχω εγω προς τον κοσμο και προς τα δικα της ματια . Δεν δεχτηκε ποτε το γεγονος οτι ημουνα πιο καλλιτεχνικο πνευμα , το ονειρο μου ηταν να σπουδασω στο ΚΘΒΕ και ακολουθησω μια καριερα ηθοποιου , τελικα βεβαια ειμαι απολυτα ευχαριστημενη με την πορεια μου την ας πουμε επαγγελματικη ως συγγραφεα . Ομως η μητερα μου ποτε δεν αποδεχτηκε αυτο που ημουν και ειμαι , για τους δικους της λογους και ψυχολογικες διαταραχες τις οποιες ποτε δεν δεχτηκε να δουλεψει αφου η ψυχοθεραπεια για εκεινη ηταν κατι σαν μαυρη μαγεια . Η γενικοτερη συμπεριφορα της προς εμενα , ιδιαιτερα τα τελευταια 15 χρονια πριν το θανατο της , ηταν κακοποιητικη , με προσβολες , μουτρα κτλ , εφτανε στα ορια του μπουλινγκ . Εγω στα παιδια μου φερομαι μονο με αδολη και ατελειωτη αγαπη , η αγκαλια μου ειναι παντα ανοιχτη και η κατανοηση μου προς τα ονειρα τους , τις ανησυχιες αλλα και τις απογοητευσεις τους βρισκεται στον υπερτατο βαθμο , ευτυχως δεν μοιαζω πουθενα στις συμπεριφορες της δικης μου μητερας. Βεβαια κατανοω και με βρισκεις συμφωνη στο τι αντικτυπο θα εχει στη δικη τους ψυχολογια αμα δουν τους αυτοτραυματισμους μου , η ακομα που θα μπορουσε να τους οδηγησει μια ενδεχομενη αυτοκτονια μου , σε τι αδιεξοδο θα εμπαινε η ζωη τους . Οι λογοι που το κανω ειναι κυριως τιμωρητικοι , ναι τιμωρω τον εαυτο μου προκαλοντας πονο η ακομα και ευχαριστηση οταν βλεπω το αιμα να χυνεται . Παλια φοβομουν περισσοτερο , οσο περναει ο καιρος και εντεινονται οι αυτοτραυματισμοι εξαλειφεται και το αισθημα του φοβου . Ναι το εχω προσπαθησει να αποσπασω την προσοχη μου , εβγαινα και περπατουσα με τις ωρες , μετεφερα το λαπ τοπ μου απο το γραφειο μου στο σαλονι ωστε να μην απομωνονομαι και να βρισκομαι πολλες ωρες με την υπολοιπη οικογενεια , πρκατικες που πιανουν καποιες φορες αλλα και παλι το μυαλο μου βρισκεται στο πως θα προκαλεσω κακο στον εαυτο μου .

[Marilou]

Καλημερα Μαριλου και καλη Κυριακη ... σε ευχαριστω για την απαντηση σου . Θα σου απαντησω ευθυς αμεσως στα ερωτηματα σου . Η ασχημη πλευρα της μητερας μου ειχε να κανει σχεση με δικες της αγκυλωσεις καθως και συστολες σχετικα με την εικονα που θα επρεπε οπωσδηποτε να εχω εγω προς τον κοσμο και προς τα δικα της ματια . Δεν δεχτηκε ποτε το γεγονος οτι ημουνα πιο καλλιτεχνικο πνευμα , το ονειρο μου ηταν να σπουδασω στο ΚΘΒΕ και ακολουθησω μια καριερα ηθοποιου , τελικα βεβαια ειμαι απολυτα ευχαριστημενη με την πορεια μου την ας πουμε επαγγελματικη ως συγγραφεα . Ομως η μητερα μου ποτε δεν αποδεχτηκε αυτο που ημουν και ειμαι , για τους δικους της λογους και ψυχολογικες διαταραχες τις οποιες ποτε δεν δεχτηκε να δουλεψει αφου η ψυχοθεραπεια για εκεινη ηταν κατι σαν μαυρη μαγεια . Η γενικοτερη συμπεριφορα της προς εμενα , ιδιαιτερα τα τελευταια 15 χρονια πριν το θανατο της , ηταν κακοποιητικη , με προσβολες , μουτρα κτλ , εφτανε στα ορια του μπουλινγκ . Εγω στα παιδια μου φερομαι μονο με αδολη και ατελειωτη αγαπη , η αγκαλια μου ειναι παντα ανοιχτη και η κατανοηση μου προς τα ονειρα τους , τις ανησυχιες αλλα και τις απογοητευσεις τους βρισκεται στον υπερτατο βαθμο , ευτυχως δεν μοιαζω πουθενα στις συμπεριφορες της δικης μου μητερας. Βεβαια κατανοω και με βρισκεις συμφωνη στο τι αντικτυπο θα εχει στη δικη τους ψυχολογια αμα δουν τους αυτοτραυματισμους μου , η ακομα που θα μπορουσε να τους οδηγησει μια ενδεχομενη αυτοκτονια μου , σε τι αδιεξοδο θα εμπαινε η ζωη τους . Οι λογοι που το κανω ειναι κυριως τιμωρητικοι , ναι τιμωρω τον εαυτο μου προκαλοντας πονο η ακομα και ευχαριστηση οταν βλεπω το αιμα να χυνεται . Παλια φοβομουν περισσοτερο , οσο περναει ο καιρος και εντεινονται οι αυτοτραυματισμοι εξαλειφεται και το αισθημα του φοβου . Ναι το εχω προσπαθησει να αποσπασω την προσοχη μου , εβγαινα και περπατουσα με τις ωρες , μετεφερα το λαπ τοπ μου απο το γραφειο μου στο σαλονι ωστε να μην απομωνονομαι και να βρισκομαι πολλες ωρες με την υπολοιπη οικογενεια , πρκατικες που πιανουν καποιες φορες αλλα και παλι το μυαλο μου βρισκεται στο πως θα προκαλεσω κακο στον εαυτο μου .

Κρύβεις πολλές ευαισθησίες και φαίνεται άλλωστε από το πρώτο σου μήνυμα ...
Μέχρι και αυτό που διάλεξες να κανεις στην ζωή σου σαν επάγγελμα...
Άλλωστε οι άνθρωποι των τεχνών κρυβουν πολλά μέσα τους ...

Ειρωνεία?Εγώ εδώ και τέσσερα χρόνια κοντά προσπαθώ να συμφιλιωθω κατά κάποιο τρόπο με τον πόνο και το αίμα ώστε να μπορώ να ελέγχω την δική μου αντίδραση ..Τον πανικό μου και να μην λυποθυμο..
Αυτό δηλαδή που έχεις καταφέρει να κάνεις εσύ με τον ευατο σου ..
Αυτό που μου είχε πει η δική μου γιατρός ...Όταν εκθέτεις τον ευατο σου σε μια συνεχείς κατάσταση στο τελος την αφομοιώνεις και την συνηθίζεις ...

Ίσως και εσύ αυτό έχεις κάνει δεν ξέρω ..Με τα χρόνια έχεις καταφέρει να οδηγήσεις το μυαλό σου σε αυτό το σημείο και αυτό νομίζω είναι το πιο επικυνδινο γιατί νομίζω κάθε φορά μπορεί να προχωράει και λίγο παραπάνω ...

Εφόσον όμως αναγνωρίζεις ότι είναι κάτι που δεν πρέπει ,εφόσον βλέπεις ότι όσες φορές προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτό ,αν και με δυσκολία το πετυχαίνεις, έχεις συζήτηση με τον γιατρό σου με ποιους τρόπους μπορείς κάθε φορά να αντιδρας ώστε να μην αφηνεις να σε παρασύρουν αυτές οι σκέψεις ?

Στην αρχή είναι πολύ δύσκολο γιατί το μυαλό αυτόματα πάει εκεί ,έτσι έχει μάθει ,αλλά απ' ότι είδα και με τον ευατο μου με τα χρόνια πλέον αυτόματα βλέποντας τέτοιες εικόνες δεν πανικοβάλομαι και κάνω τις σκέψεις που μου είχε δείξει τότε η δική μου γιατρός και το ελενχο όλο και πιο καλά ..
Βέβαια αυτό όσο αφορά τρίτους γιατί σε εμένα συνεχίζει να μου φέρνει αναστάτωση το αίμα και ο πόνος ...

Όλα αυτά τα χρόνια που κάνεις ψυχοθεραπεία δεν σε βοήθησε να αφομοιώσεις ή ακόμα να αποβάλεις όλα αυτά που σε βασανίζουν από παιδί?
Όταν κάτι δεν μπορείς να το αποδεχτείς και να το αποβαλλεις ,το αποδέχεσαι ,συμφιλιώνεσαι και το κάνεις δικό σου ..αυτό ξέρω εγώ τουλάχιστον ,ώστε να προχωράς χωρίς να σε επηρεάζει...

Τι είναι αυτό το τόσο τραυματικό που δεν σε αφήνει να πας παρακάτω ,αυτό που σε κάνει τελοσπαντων που θες να τιμωρήσεις τον ευατο σου ?
Μόνο το θέμα της μητέρας σου?

[VictoriaSkG]

Κρύβεις πολλές ευαισθησίες και φαίνεται άλλωστε από το πρώτο σου μήνυμα ...
Μέχρι και αυτό που διάλεξες να κανεις στην ζωή σου σαν επάγγελμα...
Άλλωστε οι άνθρωποι των τεχνών κρυβουν πολλά μέσα τους ...

Ειρωνεία?Εγώ εδώ και τέσσερα χρόνια κοντά προσπαθώ να συμφιλιωθω κατά κάποιο τρόπο με τον πόνο και το αίμα ώστε να μπορώ να ελέγχω την δική μου αντίδραση ..Τον πανικό μου και να μην λυποθυμο..
Αυτό δηλαδή που έχεις καταφέρει να κάνεις εσύ με τον ευατο σου ..
Αυτό που μου είχε πει η δική μου γιατρός ...Όταν εκθέτεις τον ευατο σου σε μια συνεχείς κατάσταση στο τελος την αφομοιώνεις και την συνηθίζεις ...

Ίσως και εσύ αυτό έχεις κάνει δεν ξέρω ..Με τα χρόνια έχεις καταφέρει να οδηγήσεις το μυαλό σου σε αυτό το σημείο και αυτό νομίζω είναι το πιο επικυνδινο γιατί νομίζω κάθε φορά μπορεί να προχωράει και λίγο παραπάνω ...

Εφόσον όμως αναγνωρίζεις ότι είναι κάτι που δεν πρέπει ,εφόσον βλέπεις ότι όσες φορές προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτό ,αν και με δυσκολία το πετυχαίνεις, έχεις συζήτηση με τον γιατρό σου με ποιους τρόπους μπορείς κάθε φορά να αντιδρας ώστε να μην αφηνεις να σε παρασύρουν αυτές οι σκέψεις ?

Στην αρχή είναι πολύ δύσκολο γιατί το μυαλό αυτόματα πάει εκεί ,έτσι έχει μάθει ,αλλά απ' ότι είδα και με τον ευατο μου με τα χρόνια πλέον αυτόματα βλέποντας τέτοιες εικόνες δεν πανικοβάλομαι και κάνω τις σκέψεις που μου είχε δείξει τότε η δική μου γιατρός και το ελενχο όλο και πιο καλά ..
Βέβαια αυτό όσο αφορά τρίτους γιατί σε εμένα συνεχίζει να μου φέρνει αναστάτωση το αίμα και ο πόνος ...

Όλα αυτά τα χρόνια που κάνεις ψυχοθεραπεία δεν σε βοήθησε να αφομοιώσεις ή ακόμα να αποβάλεις όλα αυτά που σε βασανίζουν από παιδί?
Όταν κάτι δεν μπορείς να το αποδεχτείς και να το αποβαλλεις ,το αποδέχεσαι ,συμφιλιώνεσαι και το κάνεις δικό σου ..αυτό ξέρω εγώ τουλάχιστον ,ώστε να προχωράς χωρίς να σε επηρεάζει...

Τι είναι αυτό το τόσο τραυματικό που δεν σε αφήνει να πας παρακάτω ,αυτό που σε κάνει τελοσπαντων που θες να τιμωρήσεις τον ευατο σου ?
Μόνο το θέμα της μητέρας σου?

Ναι εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες οτι εφοσον εκθετω σε ενα κινδυνο παραπανω τον εαυτο μου και τον ξεπερναω , παω για το ενα βημα παραπανω , πολυ ευστοχα το τοποθετησες . Στο γιατρο μου ειχα παει αρχικα για τις κρισεις πανικου που μου συνεβαιναν εκεινη την περιοδο και , ειχα αγοραφοβια και αρρωστοφοβια , τα οποια καταφεραμε και αντιμετωπισαμε με πολυ μεγαλη επιτυχια οπως και παρηλθαν τελικα απο τη ζωη μου και φυσικα παντα με την στηριξη του αντρα μου . Ομως καθως η ζωη ποτε δεν μενει σταθερη αλλα μεταβαλλονται οι παραγοντες που μπορουν να μας επηρεασουν , ετσι και σε μενα καθως τα οικογενειακα προβλημα γιγαντωνοντουσαν ετσι και οι διαταραχες μου αυξανοντουσαν και συμπεριφεροντουσαν κατα αυξοντα παραγοντα . Η τοξικη σχεση με τη μητερα μου ηταν αυτη που εδραιωσε και αυξησε τις συμπεριφορες μου καθως και γιγαντωσε την λαβωμενη μου αυτοεκτιμηση . Για πολλα χρονια πιστευα οτι δεν αξιζω την ευτυχια στη ζωη μου , περασα 3 εγκυμοσυνες με γκρινιες , κατηγοριες και μπουλινγκ , καθως και με απειρα ψυχοσωματικα τα οποια εκεινη την εποχη με τρομαζαν στον υπερθετικο βαθμο . Δεν χαρηκα το γαμο μου , δεν μπορεσα να παντρευτω με τον τροπο που θα ηθελα και ακομα και σημερα , που εχω συμφιλιωθει με την εαυτο μου , τη νοιωθω μια απο τις πιο αβολες της ζωης μου . Ημουν τοσο κλειδωμενη συναισθηματικα η ακομα και σεξουαλικα με τον ανθρωπο μου που απορω ακομα και τωρα που εχω απελευθερωθει , πως αντεξε τοσα χρονια να ζει μαζι μου και να προσπαθει για παντα το καλυτερο . Συγκεκριμενα οταν εμεινα εγκυος στον μικροτερο μου γιο , σημερα ειναι 8μιση ετων , η μητερα μου με κατηγορησε οτι της αφεμαξα εναν λογαριασμο τραπεζας , ωστε να ανακαινισω μια κοινη κατοικια μας για να μπορεσει να επαναενοικιαστει , εναν λογαριασμο οπου ημουν και εγω συνδικαιουχος , αλλα εκεινη δεν το ειδε ετσι . Ομως στην αδελφη της δανεισε με ευκολια πολλες χιλιαδες ευρω ωστε η τελευταια να τα σπαταλησει σε ανοησιες χωρις να εχει καμια οικονομικη αναγκη τελικα . Οταν μαλωσαμε για το λογαριασμο ημουν 3 μηνων , δεχτηκε να με ξαναδει οταν πλεον η κοιλια μου φαινοταν αρκετα και τοτε εμαθε οτι ειμαι εγκυος ,μια ασχημη εγκυμοσυνη , αρρωστησα αρκετες φορες , επαθα καταθληψη και δεν ηθελα να δω ανθρωπο μπροστα μου .
Ομως και παλι ειναι φορες που νοιωθω τοσο πολυ μπερδεμενη απανεναντι της , υπηρξε καλη μητερα δεν μπορω να την κατηγορησω σε ολους τους τομεις και σε ολα τα χρονια της κοινης μας πορειας . Ομως υπεφερε απο δικες της αγκυλωσεις και συστολες , κοινωνικες κυριως , δεν ηταν θερμη γυναικα , να με παρει στην αγκαλια της , να με πνιξει με φιλια , να με χαιδεψει κτλ κτλ περασαν πολλα χρονια για να καταφερω λειτουργησω με ολο το παθος που με διακατεχει , και σε συναισθηματικο επιπεδο αλλα και σε ερωτικο με τον αντρα μου . Τον οποιο λατρευω , ισως περισσοτερο απο την αρχη που γνωριστηκαμε και ερωτευτηκαμε .
Αλλαξα αρκετους γιατρους στην πορεια της ασθενειας μου , ομως μονο αυτος που πηγαινω τωρα κταφερε και γιατρευε καθε φορα αρκετα απο οσα με ταλαιπωρουσαν . Εξαλλου και ο ιδιος μου προτεινε οτι ειναι καιρος πλεον να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη ωστε να μπορεσουμε να καταπολεμησουμε τις τασεις αυτοκαταστροφης , την καταθληψη και τις σκεψεις για αυτοκτονια .

[Marilou]

Ναι εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες οτι εφοσον εκθετω σε ενα κινδυνο παραπανω τον εαυτο μου και τον ξεπερναω , παω για το ενα βημα παραπανω , πολυ ευστοχα το τοποθετησες . Στο γιατρο μου ειχα παει αρχικα για τις κρισεις πανικου που μου συνεβαιναν εκεινη την περιοδο και , ειχα αγοραφοβια και αρρωστοφοβια , τα οποια καταφεραμε και αντιμετωπισαμε με πολυ μεγαλη επιτυχια οπως και παρηλθαν τελικα απο τη ζωη μου και φυσικα παντα με την στηριξη του αντρα μου . Ομως καθως η ζωη ποτε δεν μενει σταθερη αλλα μεταβαλλονται οι παραγοντες που μπορουν να μας επηρεασουν , ετσι και σε μενα καθως τα οικογενειακα προβλημα γιγαντωνοντουσαν ετσι και οι διαταραχες μου αυξανοντουσαν και συμπεριφεροντουσαν κατα αυξοντα παραγοντα . Η τοξικη σχεση με τη μητερα μου ηταν αυτη που εδραιωσε και αυξησε τις συμπεριφορες μου καθως και γιγαντωσε την λαβωμενη μου αυτοεκτιμηση . Για πολλα χρονια πιστευα οτι δεν αξιζω την ευτυχια στη ζωη μου , περασα 3 εγκυμοσυνες με γκρινιες , κατηγοριες και μπουλινγκ , καθως και με απειρα ψυχοσωματικα τα οποια εκεινη την εποχη με τρομαζαν στον υπερθετικο βαθμο . Δεν χαρηκα το γαμο μου , δεν μπορεσα να παντρευτω με τον τροπο που θα ηθελα και ακομα και σημερα , που εχω συμφιλιωθει με την εαυτο μου , τη νοιωθω μια απο τις πιο αβολες της ζωης μου . Ημουν τοσο κλειδωμενη συναισθηματικα η ακομα και σεξουαλικα με τον ανθρωπο μου που απορω ακομα και τωρα που εχω απελευθερωθει , πως αντεξε τοσα χρονια να ζει μαζι μου και να προσπαθει για παντα το καλυτερο . Συγκεκριμενα οταν εμεινα εγκυος στον μικροτερο μου γιο , σημερα ειναι 8μιση ετων , η μητερα μου με κατηγορησε οτι της αφεμαξα εναν λογαριασμο τραπεζας , ωστε να ανακαινισω μια κοινη κατοικια μας για να μπορεσει να επαναενοικιαστει , εναν λογαριασμο οπου ημουν και εγω συνδικαιουχος , αλλα εκεινη δεν το ειδε ετσι . Ομως στην αδελφη της δανεισε με ευκολια πολλες χιλιαδες ευρω ωστε η τελευταια να τα σπαταλησει σε ανοησιες χωρις να εχει καμια οικονομικη αναγκη τελικα . Οταν μαλωσαμε για το λογαριασμο ημουν 3 μηνων , δεχτηκε να με ξαναδει οταν πλεον η κοιλια μου φαινοταν αρκετα και τοτε εμαθε οτι ειμαι εγκυος ,μια ασχημη εγκυμοσυνη , αρρωστησα αρκετες φορες , επαθα καταθληψη και δεν ηθελα να δω ανθρωπο μπροστα μου .
Ομως και παλι ειναι φορες που νοιωθω τοσο πολυ μπερδεμενη απανεναντι της , υπηρξε καλη μητερα δεν μπορω να την κατηγορησω σε ολους τους τομεις και σε ολα τα χρονια της κοινης μας πορειας . Ομως υπεφερε απο δικες της αγκυλωσεις και συστολες , κοινωνικες κυριως , δεν ηταν θερμη γυναικα , να με παρει στην αγκαλια της , να με πνιξει με φιλια , να με χαιδεψει κτλ κτλ περασαν πολλα χρονια για να καταφερω λειτουργησω με ολο το παθος που με διακατεχει , και σε συναισθηματικο επιπεδο αλλα και σε ερωτικο με τον αντρα μου . Τον οποιο λατρευω , ισως περισσοτερο απο την αρχη που γνωριστηκαμε και ερωτευτηκαμε .
Αλλαξα αρκετους γιατρους στην πορεια της ασθενειας μου , ομως μονο αυτος που πηγαινω τωρα κταφερε και γιατρευε καθε φορα αρκετα απο οσα με ταλαιπωρουσαν . Εξαλλου και ο ιδιος μου προτεινε οτι ειναι καιρος πλεον να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη ωστε να μπορεσουμε να καταπολεμησουμε τις τασεις αυτοκαταστροφης , την καταθληψη και τις σκεψεις για αυτοκτονια .

Αλήθεια γράφοντας μας όλα αυτά και ξαναδιαβάζοντας τα ,νομίζεις τελικά ότι έχεις συμφιλιωθεί?

Δεν ξέρω πραγματικά εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο..ίσα ίσα κουβαλάς πραγματακια ακόμα και σήμερα ,άσχετα αν έχεις φτάσει σε ένα σημείο να τα δικαιολογείς και να τα καταλαβαίνεις ..
Να τα αφομοιώνεις όμως όχι ... ή καλύτερα σε τέτοιο βαθμό που να μην σε επηρεάζει ,να μην σε τρώει όλο αυτό ...


Σε ένα γάμο αρχικά είμαστε όλες κλειδωμένες και με τα χρόνια απελευθερονωμαστε όλο και πιο πολύ ,δεν είσαι η μόνη και ειδικά στο κομμάτι που λες ότι σήμερα είσαι πολύ καλύτερα από όταν γνωριστήκατε πίστεψέ με και εγώ εκεί ανήκω ..
Δεν ξέρω αν φταίει η ωριμότητα της ηλικίας ,αν τα γεγονότα που περάσαμε όλα αυτά τα χρόνια ,άσχημα και καλά ,αν εινάι το θέμα των παιδιών ή οι δυσκολίες που πέρασα εγώ κυρίως σε θέματα υγείας και η όλη αντιμετώπιση του αλλά ναι ισχύει αυτό ...

Όλο αυτό που βιώνουμε πλέον δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό ...Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τώρα που έχουμε μάθει ο ένας τον άλλον και οι καυγάδες μας δεν είναι πλέον καυγάδες απλά διαφωνίες και δεν μας φθείρουν όλο αυτό δυναμώνει πιο πολύ ...
Ίσως μπαίνουν και άλλα στοιχεία μέσα στο θέμα έρωτας ,αγάπη και νομίζουμε ότι δυναμώνει ..
Και δυναμώνει σε όλους τους τομείς που χρειάζονται να έχεις πλήρη απελευθέρωση πλέον για να λειτουργεί όλο αυτό και να εισπρατεις το καλύτερο !

Έτσι το έχω σκεφτεί πλέον ..ίσως μπαίνει στη μέση ο θαυμασμός προς τα πρόσωπα τους ,που παρ όλο τις δυσκολίες και τις αναποδιες εκείνοι ήταν εκεί δεν τα παρατούσαν ...ίσως είναι ο θαυμασμός στο κομμάτι των παιδιών και την στηριξη που έδινε ο ένας στον άλλων όσο αφορά στην κοινή στάση πως να μεγαλώσουν ..

Δεν ξέρω πραγματικά μου το έλεγαν ότι οι δυσκολίες και οι αναποδιες δένουν τους ανθρώπους αλλά δεν το πίστευα ..Έλεγα εντάξει μωρέ ,υποτίθεται όταν παίρνεις την απόφαση να παντρευτης με έναν άνθρωπο είσαι στην κορυφή των συναισθημάτων σου ...

Τώρα πλέον ξέρω πως είναι μύθος όλο αυτό ..
Και αν το καλοσκεφτείς δικαιολογείς άνετα τα άτομα που προχωρούν στο διαζύγιο βγαίνοντας όλα αυτά στην διάρκεια του ....

Και πολύ καλά έκανε ο γιατρός σου για την αγωγή..όσο και να είμαστε αρνητικοί σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη και μόνο καλό θα μας κάνει άλλωστε το βλέπεις και εσύ ..
Φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία είναι ικανά να σε οδηγήσουν σε καλά αποτελέσματα ..

Να σου πω όμως κάτι ?
Δεν μπορείς να ξεχάσεις το κομμάτι της μητερας σου?
Να πεις ότι έγινε έγινε ..Ας κρατήσω μόνο τα καλά γιατί υπήρχαν ..
Να το δεις ότι έπρεπε να γίνουν κάποια πράματα για να μάθεις εσύ πλέον να είσαι πιο δυνατή και να φτιάξεις μια όμορφη οικογένεια ..

Αξίζει βρε κορίτσι μου να καταστρέφεις κάτι τόσο όμορφο για κάτι που πάει τελείωσε ?

Μην κάνεις την χάρη να σε παρασύρει όλο αυτό κι άλλο ..
Είναι ικανό να σε κάνει να χάσεις πολλά πράγματα από τα παιδάκια σου .(να σου ζήσουν κιόλας)
Ξέρεις όσο μεγαλώνουν μπορεί να ανεξαετοποιουντε όλο και περισσότερο αλλά το κομμάτι το συναισθηματικό και το κομμάτι της υποστηριξης θα μεγαλώνει ..

Αξίζει κάτι τέτοιο να σε κάνει να τα χάσεις όλα αυτά ?
Άσε τον ευατο σου αν δεν θες να το δεις ετσι..
Αξίζει ακόμα και αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος ο άντρας σου που υπομένει όλα αυτά να στερηθεί την γυναίκα του ?

[angel99]

kαλησπερα Βικτορια πως εισαι τωρα καλυτερα?

[angel99]

Παντως κακος σου ειπαμε για την οικογενεια σου αυτο το ξερεις ηδη και γι αυτους ζεις αλλα ρε συ Βικτωρια δες λιγο οτι υπαρχουν χειροτερα προβληματα θα μου πεις ο καθενας βλεπει τα δικα του μεγαλυτερα αλλα δεν ειναι ετσι ενας ανθρωπος με ευαισθησιες συμποναει και τους αλλους. Τωρα ειναι δυσκολο να το καταλαβεις γιατι εισαι σε καταθλιψη με την καταλληλη φαρμακευτικη αγωγη θα δεις τα πραγματα διαφορετικα. Ασε που μου φαινεσαι δυναμικη γυναικα αφου μπορεσες να ξεπερασεις δυσκολιες απο μονη σου.

[Epsilon]

Συγκεκριμενα οταν εμεινα εγκυος στον μικροτερο μου γιο , σημερα ειναι 8μιση ετων , η μητερα μου με κατηγορησε οτι της αφεμαξα εναν λογαριασμο τραπεζας , ωστε να ανακαινισω μια κοινη κατοικια μας για να μπορεσει να επαναενοικιαστει , εναν λογαριασμο οπου ημουν και εγω συνδικαιουχος , αλλα εκεινη δεν το ειδε ετσι . Ομως στην αδελφη της δανεισε με ευκολια πολλες χιλιαδες ευρω ωστε η τελευταια να τα σπαταλησει σε ανοησιες χωρις να εχει καμια οικονομικη αναγκη τελικα .

Εάν τα χρήματα του κοινού λογαριασμού ανήκαν στην μητέρα σου, αναγνωρίζεις ότι είχε το δικαίωμα να τα δώσει στη θεία σου ή όπου αλλού ήθελε; Πως "έπρεπε να το δει" κατά τη γνώμη σου;

[VictoriaSkG]

Εάν τα χρήματα του κοινού λογαριασμού ανήκαν στην μητέρα σου, αναγνωρίζεις ότι είχε το δικαίωμα να τα δώσει στη θεία σου ή όπου αλλού ήθελε; Πως "έπρεπε να το δει" κατά τη γνώμη σου;

οτι θα επρεπε να το συζητησει μαζι μου καθως ηταν μια γυναικα 85 ετων και δανειζε σε μια αλλη γυναικα 81 ετων η οποια ειχε αρκετες αθασταλειες στο ... βιογραφικο της , την ιδια στιγμη οποθ εμενα δεν μου δανεισε ουτε ενα ευρω οταν της ζητησα για να χειρουργηθει ο μεγαλυτερος μου γιος . Ισως βεβαια κανω και λαθος , ομως αφενος τα χρηματα αυτα ανηκαν στον πατερα μου απο τις συνταξεις του και το εφαπαξ του , αφετερου δεν πηρα και δεν ζητησα ουτε ενα ευρω μετα το θανατο του οπως νομικα δικαιωμουν , απλα το μονο που ζητησα ηταν να το συζητησει μαζι μου , οχι κατι περισσοτερο η κατι λιγοτερο .