Μειζονα καταθλιπτικη διαταραχη και καταθλιπτικα επεισοδια.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 16
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8

    Smile Μειζονα καταθλιπτικη διαταραχη και καταθλιπτικα επεισοδια.

    Χαιρετω το Φορουμ,

    σας διαβαζω εδω και 2 χρονια , εχω και εγω θεματα ψυχικης υγειας και το φορουμ με βοηθησε να καταλαβω οτι δεν ειμαι η μονη.

    Πριν απο 2 χρονια στα 40 μου, λογω πιεσης, αγχους, υπερκοπωσης επαθα βαρυ καταθλιπτικο επεισοδιο, μαλλον πρωτη φορα στη ζωη μου.
    Παλιοτερα ξεσπουσα στο ποτο&τσιγαρο, αλλα λογω φορτου εργασιας και εξτρα σεμιναριων κτλ σταματησα τα μπαρ και τα ποτα. Τοτε καταλαβα οτι εχω θεμα με τα νευρα μου κτλ... τα οποια μαλλον με τις μπυρες και τις παρεες και τις ταβερνες το κουκουλωνα η βγηκαν τυπου στερητικα.

    Δηλαδη σιγα σιγα αρχισα να κλαιω μετα τη δουλεια και στη συνεχεια εκλαιγα ολη μερα για μερες. Ειχα φοβερες ημικρανιες, ευαισθησια προς τους αλλους και δεν αντεχα τον κοσμο, τις φωνες, τα παιδια, το σουπερμαρκετ κτλ. Επισης ειχα θεματα με τα αυτια μου, σαν να ακουγεται εκρηξη απο το ενα αυτι, οταν πιεζομουν να δουλεψω. Καποιες φορες καβγαδιζα ή δεν μπορουσα να ελεγξω τα νευρα μου.
    Για καιρο δεν μπορουσα να διαβασω και να ανοιξω τον υπολογιστη. Νομιζα οτι δεν θα μπορω να γραψω και να διαβασω ποτε ξανα. Πηγαινα για ντους και σκεφτομουν νεκρους συγγενεις και εκλαιγα.Μιλουσαν οι αλλοι και ειχα θλιψη, γιατι ο τοιχος ειχε γκρι χρωμα. Τραγουδια δεν μπορουσα να ακουσω, γιατι με στενοχωρουσαν.

    Ετρεξα σε εναν οικονομικο ψυχολογο, βρισκομαι στο εξωτερικο και επρεπε να βρω στα ελληνικα. Ξεκινησα θεραπεια, δηλαδη η ψυχολογος με καθησυχαζε και με συμβουλευε να χαλαρωσω και να παιρνω αδειες απο τη δουλεια και να μην με πιεζω. Αρχικα πηρα φυτικα χαπια *σπαθοχορτο, δεν εγινε κατι. Αντιθετως υπηρξε ενα πρωινο που δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεβατι και ακουσα σαν φωνη στο κεφαλι μου του τυπου , καλα να παθεις, θες να ξαπλωσεις, τωρα εγινε αυτο που ηθελες. Σαν |κατηγορια| επειδη χρειαζομουν διακοπες και πια δεν μπορουσα να παω στην τουαλετα. Ενιωθα οτι ο χρονος δεν φτανει, δεν μπορουσα να φαω, να πλυνω τα δοντια μου να βγω εξω. Στο τελος ξεκινησα με σερτραλιν, το οποιο με βοηθησε να ειμαι χαλαρη και πηγαινα μια φορα στις 3 εβδομαδες στην ψυχολογο που με στηριζε. Να πω οτι εδω στο εξωτερικο η παθολογος γραφει τα χαπια. Δηλαδη η ψυχολογος γραφει μια ουσια και η παθολογος τη συνταγογραφει, δεν χρειαζεται να πληρωσω ψυχιατρο κτλ.

    Τωρα ειμαι καλυτερα, δηλαδη σχεδον τα εκοψα τα χαπια, δεν με πιεζω καθολου, κοιμαμαι 15 ωρες καποιες φορες και αποφευγω τοξικους ανθρωπους και καταστασεις. Αρχισα και να βγαινω εξω. Δηλαδη ειμαι καλυτερα, αλλα εχω μεσα μου μια σκοτεινια, σαν να εζησα το σκοταδι της μελαγχολιας και στην ψυχη μου υπαρχει ο πινακας της κραυγης του Μουνκ *νορβηγος ζωγραφος. Ημουν αισιοδοξη, αλλα πια ειμαι απαισιοδοξη και δεν πιστευω στην ανθρωποτητα πια. Η μελαγχολια ριζωσε μεσα μου, ασχετα εαν η ζωη μου παει καλυτερα.

    Δεν πιστευα στην καταθλιψη ουτε στους ψυχολογους, αλλα επαθα και εμαθα...
    Φυσικα τα 2 αυτα χρονια δεν ειμαι λειτουργικη και τωρα ξεκινησα λιγο να αναλαμβανω μικρες δουλειες στον υπολογιστη, γιατι δεν την παλευω για 8ωρα.
    Υιοθετησα προσφατα και ενα σκυλακι 6 χρονων που δεν περπαταει καλα, αλλα μου δινει δυναμη και στιγμες χαρας, κοιμομαστε μαζι κτλ.

    Θα ηθελα να δηλωσω συμπαρασταση σε οσους βασανιζονται απο παρομοια θεματα. Καποιοι απο εμας δεν εχουν υποστηρικτικο περιβαλλον και παλευουν στο σκοταδι και στον πανικο μονοι τους και χωρις λεφτα. Εγω εχω το συζυγο και με στηριξε σε ολα. Ειμαι σε πολη της Ευρωπης και ολοι παμε σε ψυχολογους και δεν ειναι ταμπου. Επισης δεν ειχα ασχημη παιδικη ηλικια ή τραγωδιες της ζωης, φυσικα η ελληνικη οικογενεια μας εκανε λιγο σαν τα μουτρα της....

    Πραγματικα θαυμαζω τη δυναμη των ανθρωπων που επιβιωνουν απο τετοιες καταστασεις χωρις τη στηριξη της οικογενειας, με τοξικους συγγενεις, χωρις λεφτα, χωρις προσβαση σε \οικονομικο ψυχολογο/ψυχιατρο σε περιβαλλοντα που τους βλαπτουν και θαυμαζω και καποιους απο το φορουμ που αντιμετωπιζουν τετοιες καταστασεις απο μικρη ηλικια και δεν τα παρατανε.
    Τελος μην ντρεπεστε και πηγαινετε σε γιατρο, δεν χρειαζεται να υποφερουμε στο σκοταδι, υπαρχει και αγωγη που βοηθαει βγαλουμε τη μερα, μεχρι να περασει η καταθλιψη καπως.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,278
    όπως θαυμάζεις τους άλλους κράτα λίγο θαυμασμό και για τον εαυτό σου που μπόρεσε να αντέξει όσα άντεξες και για τον τρόπο που τα αντιμετωπίζεις σήμερα.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    1,040
    Quote Originally Posted by janedoe2021 View Post
    Δηλαδη ειμαι καλυτερα, αλλα εχω μεσα μου μια σκοτεινια, σαν να εζησα το σκοταδι της μελαγχολιας και στην ψυχη μου υπαρχει ο πινακας της κραυγης του Μουνκ *νορβηγος ζωγραφος. Ημουν αισιοδοξη, αλλα πια ειμαι απαισιοδοξη και δεν πιστευω στην ανθρωποτητα πια. Η μελαγχολια ριζωσε μεσα μου, ασχετα εαν η ζωη μου παει καλυτερα.
    Αχ ψυχούλα μου,σε νοιώθω γιατί τα έχω περάσει και τα περνάω και ζώ διαρκώς μ'αυτό το ανεξίτηλο ''παράσημο''.
    Λέει ο κόσμος σ'αυτά τα κλισέ κουότς,πως ''ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό'',αλλά απ'την εμπειρία μου πιστεύω πως όλο και κάποιο κουσούρι σου αφήνει.
    Πιστεύω επίσης πως τα καταθλιπτικά επεισόδια και οι κρίσεις πανικού σου αφήνουν μετατραυματική διαταραχή αυτά καθ'εαυτά χωρίς να έχεις βιώσει κάποιο άλλο εξωτερικό τραυματικό γεγονός.
    Έπαθα την πρώτη καραμπινάτη κριση πανικού στα 22 και ακόμα(36 πλεόν),δεν έχει φύγει το άφτερμάθ της από πάνω μου.
    Το ίδιο και με την κατάθλιψή...Αν έχεις γευτεί το απώτατο όριο της μαυρίλας και της απόγνωσης,το κουβαλάς μέσα σου και χρωματίζει αρνητικά τα πάντα,ακόμα και όλα τα θετικά/ευχάριστα που μπορούν να σου συμβούν.
    Πάντως αν θες και κάτι αισιόδοξο,ρεαλιστικό όμως και όχι ευχολόγιο,θα σου πω πως για τρεις μήνες το ΄19 βίωσα ένα υπομανιακό επεισόδιο έπειτα από πειραματισμό και απότομη διακοπή εξτρίμ αγωγής με αντικαταθλιπτικά και σταθεροποιητές,
    όπου όλα έφυγαν...και η βαθιά ριζωμένη μαυρίλα,και ο μόνιμος φόβος των κρίσεων πανικού...Διά μαγείας!...Εφυγαν!..και δυστυχώς επανήλθαν όταν τελείωσε το πανηγύρι...Αλλά θέλω να σου πώ,
    πως είναι θέμα χημείας,έχει να κάνει με την μακρόχρονη νευροχημική μνήμη,δεν ξέρω...Πιστεύω πως αν κάνουμε μπρέινγουόσινγκ στον εαυτό μας για μεγάλο χρονικό διάστημα,ξαναρυθμίζεται η νευροχημεία μας και μπορούμε να απαλλαγούμε από όλα αυτα...Χρειάζονται αλλαγές σε βάθος χρόνου!
    Πάντως από τότε ελπίζω και ελπίζω να κάνεις το ίδιο και εσύ.
    ''Μισώ την ζωή απ'την αγάπη που της έχω'' - Fernando Pessoa

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8
    Καλημερα, ναι καπως ετσι ειναι, πηραμε τη ζωη λαθος και θελει να αλλαξουμε προσανατολισμο μερικες φορες...

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by janedoe2021 View Post
    Χαιρετω το Φορουμ,

    σας διαβαζω εδω και 2 χρονια , εχω και εγω θεματα ψυχικης υγειας και το φορουμ με βοηθησε να καταλαβω οτι δεν ειμαι η μονη.

    Πριν απο 2 χρονια στα 40 μου, λογω πιεσης, αγχους, υπερκοπωσης επαθα βαρυ καταθλιπτικο επεισοδιο, μαλλον πρωτη φορα στη ζωη μου.
    Παλιοτερα ξεσπουσα στο ποτο&τσιγαρο, αλλα λογω φορτου εργασιας και εξτρα σεμιναριων κτλ σταματησα τα μπαρ και τα ποτα. Τοτε καταλαβα οτι εχω θεμα με τα νευρα μου κτλ... τα οποια μαλλον με τις μπυρες και τις παρεες και τις ταβερνες το κουκουλωνα η βγηκαν τυπου στερητικα.

    Δηλαδη σιγα σιγα αρχισα να κλαιω μετα τη δουλεια και στη συνεχεια εκλαιγα ολη μερα για μερες. Ειχα φοβερες ημικρανιες, ευαισθησια προς τους αλλους και δεν αντεχα τον κοσμο, τις φωνες, τα παιδια, το σουπερμαρκετ κτλ. Επισης ειχα θεματα με τα αυτια μου, σαν να ακουγεται εκρηξη απο το ενα αυτι, οταν πιεζομουν να δουλεψω. Καποιες φορες καβγαδιζα ή δεν μπορουσα να ελεγξω τα νευρα μου.
    Για καιρο δεν μπορουσα να διαβασω και να ανοιξω τον υπολογιστη. Νομιζα οτι δεν θα μπορω να γραψω και να διαβασω ποτε ξανα. Πηγαινα για ντους και σκεφτομουν νεκρους συγγενεις και εκλαιγα.Μιλουσαν οι αλλοι και ειχα θλιψη, γιατι ο τοιχος ειχε γκρι χρωμα. Τραγουδια δεν μπορουσα να ακουσω, γιατι με στενοχωρουσαν.

    Ετρεξα σε εναν οικονομικο ψυχολογο, βρισκομαι στο εξωτερικο και επρεπε να βρω στα ελληνικα. Ξεκινησα θεραπεια, δηλαδη η ψυχολογος με καθησυχαζε και με συμβουλευε να χαλαρωσω και να παιρνω αδειες απο τη δουλεια και να μην με πιεζω. Αρχικα πηρα φυτικα χαπια *σπαθοχορτο, δεν εγινε κατι. Αντιθετως υπηρξε ενα πρωινο που δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεβατι και ακουσα σαν φωνη στο κεφαλι μου του τυπου , καλα να παθεις, θες να ξαπλωσεις, τωρα εγινε αυτο που ηθελες. Σαν |κατηγορια| επειδη χρειαζομουν διακοπες και πια δεν μπορουσα να παω στην τουαλετα. Ενιωθα οτι ο χρονος δεν φτανει, δεν μπορουσα να φαω, να πλυνω τα δοντια μου να βγω εξω. Στο τελος ξεκινησα με σερτραλιν, το οποιο με βοηθησε να ειμαι χαλαρη και πηγαινα μια φορα στις 3 εβδομαδες στην ψυχολογο που με στηριζε. Να πω οτι εδω στο εξωτερικο η παθολογος γραφει τα χαπια. Δηλαδη η ψυχολογος γραφει μια ουσια και η παθολογος τη συνταγογραφει, δεν χρειαζεται να πληρωσω ψυχιατρο κτλ.

    Τωρα ειμαι καλυτερα, δηλαδη σχεδον τα εκοψα τα χαπια, δεν με πιεζω καθολου, κοιμαμαι 15 ωρες καποιες φορες και αποφευγω τοξικους ανθρωπους και καταστασεις. Αρχισα και να βγαινω εξω. Δηλαδη ειμαι καλυτερα, αλλα εχω μεσα μου μια σκοτεινια, σαν να εζησα το σκοταδι της μελαγχολιας και στην ψυχη μου υπαρχει ο πινακας της κραυγης του Μουνκ *νορβηγος ζωγραφος. Ημουν αισιοδοξη, αλλα πια ειμαι απαισιοδοξη και δεν πιστευω στην ανθρωποτητα πια. Η μελαγχολια ριζωσε μεσα μου, ασχετα εαν η ζωη μου παει καλυτερα.

    Δεν πιστευα στην καταθλιψη ουτε στους ψυχολογους, αλλα επαθα και εμαθα...
    Φυσικα τα 2 αυτα χρονια δεν ειμαι λειτουργικη και τωρα ξεκινησα λιγο να αναλαμβανω μικρες δουλειες στον υπολογιστη, γιατι δεν την παλευω για 8ωρα.
    Υιοθετησα προσφατα και ενα σκυλακι 6 χρονων που δεν περπαταει καλα, αλλα μου δινει δυναμη και στιγμες χαρας, κοιμομαστε μαζι κτλ.

    Θα ηθελα να δηλωσω συμπαρασταση σε οσους βασανιζονται απο παρομοια θεματα. Καποιοι απο εμας δεν εχουν υποστηρικτικο περιβαλλον και παλευουν στο σκοταδι και στον πανικο μονοι τους και χωρις λεφτα. Εγω εχω το συζυγο και με στηριξε σε ολα. Ειμαι σε πολη της Ευρωπης και ολοι παμε σε ψυχολογους και δεν ειναι ταμπου. Επισης δεν ειχα ασχημη παιδικη ηλικια ή τραγωδιες της ζωης, φυσικα η ελληνικη οικογενεια μας εκανε λιγο σαν τα μουτρα της....

    Πραγματικα θαυμαζω τη δυναμη των ανθρωπων που επιβιωνουν απο τετοιες καταστασεις χωρις τη στηριξη της οικογενειας, με τοξικους συγγενεις, χωρις λεφτα, χωρις προσβαση σε \οικονομικο ψυχολογο/ψυχιατρο σε περιβαλλοντα που τους βλαπτουν και θαυμαζω και καποιους απο το φορουμ που αντιμετωπιζουν τετοιες καταστασεις απο μικρη ηλικια και δεν τα παρατανε.
    Τελος μην ντρεπεστε και πηγαινετε σε γιατρο, δεν χρειαζεται να υποφερουμε στο σκοταδι, υπαρχει και αγωγη που βοηθαει βγαλουμε τη μερα, μεχρι να περασει η καταθλιψη καπως.
    Καλησπέρα !

    Μπράβο για την δύναμη και την αποφασιστικότητα
    να παλέψεις όλο αυτό και να καταφέρεις να γίνεις λειτουργική και το κυριότερο να μεταλαμπαδεύεις την θετικοτητα που σου άφησε όλο αυτό προς τους υπόλοιπους ανθρώπους που συμπάσχουν κατά κάποιο τρόπο μαζί σου ..

    Συνεχίζεις ακόμα ψυχοθεραπεία?
    Τώρα πλέον για αυτά που σου έχει αφήσει όλη αυτή η ιστορία ?

    Όλους μας αυτά τα μονοπάτια μας αφήνουν μια μελανχολια ,το θέμα είναι κατά πόσο και με ποιο τρόπο θα την εντάξεις στην ζωή σου από εδώ και πέρα εφόσον δεν μπορείς να την αποβάλεις πλήρως ..

    Εμένα πάντως αυτή η μελανχολια που με επισκεφτεται κατά καιρούς αρχίζει και μου αρέσει όσο μου αρέσουν και οι στιγμές που θέλω να βρίσκομαι με παρέα και να γελάω μέχρι δακρύων ..
    Αν σου πω ότι όταν έχω μια γεμάτη και αγχώδεις μέρα που θέλω να μην μιλάω με κανέναν για να ηρεμήσω μου αρέσει να ακούω ακόμα και μουσική που μπορεί να προκαλεί αυτή την γλυκιά όμως μελανχολια ...

    Προσπάθησες όλο αυτό να το διαχειριστής με τον δικό σου τρόπο ώστε να μην το βλέπεις σαν αρνητικό πλέον στην ζωή σου?
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  6. #6
    Ειμαι συμπασχων και εγω. Η καταθλιψη ειναι πολυ ασχημη ακομα και υγιης να εισαι, αν εχεις καταθλιψη ειναι δωρον αδωρον. Στην ουσια η ζωη σου σταματαει να εχει νοημα. Σκεφτομαι ολους αυτους που περνανε τα ιδια με μενα, ομως η καταθλιψη πιστευω στην περιπτωση μου τουλαχιστον ειναι μονο ενα συμπτωμα. Τα ασχημα ειναι αυτα που οδηγησαν στην καταθλιψη. Εγω επελεξα να μην ακολουθησω την αγωγη που μου προτειναν. Εγω δεν εχω μονιμη καταθλιψη αλλα συχνα καταθλιπτικα επεισοδια που οσο περναει ο καιρος ολο και εντεινονται

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8
    Καλημερα,

    ναι, συνεχιζω θεραπεια και θα συνεχιζω για παντα, γιατι παντα θα υπαρχει κατι που θα με επηρεαζει. Οσο μεγαλωνουμε θα εχουμε και δυσκολοτερες καταστασεις να αντιμετωπισουμε, οποτε για να μην πνιγομαι σε μια κουταλια νερο, θα πηγαινω μια φορα το μηνα*η πιο συχνα. Σχετικα με τα χαπια, τελικα δεν θα τα σταματησω, νομιζα οτι τελειωσα, αλλα ισως θα χρειαζεται να παιρνω για παντα καποιο ελαφρυ αντικαταθλιπτικο *αλλιως θα πινω 10 καφεδες και θα καπνιζω 40 τσιγαρα...

    Τωρα το διαχειριζομαι λιγο πιο εκλεπτυσμενα, δηλαδη οτι ειναι και ευκαιρια να με μαθω και να ωριμασω. Επισης διαβασα οτι η καταθλιψη ειναι και μια αμυνα του οργανισμου να παγωσει για να μην κλαταρει, οπως η χειμερια ναρκη στα ζωα, τα οποια για να επιβιωσουν τον επικινδυνο χειμωνα κοιμουνται.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by janedoe2021 View Post
    Καλημερα,

    ναι, συνεχιζω θεραπεια και θα συνεχιζω για παντα, γιατι παντα θα υπαρχει κατι που θα με επηρεαζει. Οσο μεγαλωνουμε θα εχουμε και δυσκολοτερες καταστασεις να αντιμετωπισουμε, οποτε για να μην πνιγομαι σε μια κουταλια νερο, θα πηγαινω μια φορα το μηνα*η πιο συχνα. Σχετικα με τα χαπια, τελικα δεν θα τα σταματησω, νομιζα οτι τελειωσα, αλλα ισως θα χρειαζεται να παιρνω για παντα καποιο ελαφρυ αντικαταθλιπτικο *αλλιως θα πινω 10 καφεδες και θα καπνιζω 40 τσιγαρα...

    Τωρα το διαχειριζομαι λιγο πιο εκλεπτυσμενα, δηλαδη οτι ειναι και ευκαιρια να με μαθω και να ωριμασω. Επισης διαβασα οτι η καταθλιψη ειναι και μια αμυνα του οργανισμου να παγωσει για να μην κλαταρει, οπως η χειμερια ναρκη στα ζωα, τα οποια για να επιβιωσουν τον επικινδυνο χειμωνα κοιμουνται.

    Καλημερα!

    Η ψυχοθεραπεια ειναι το καλυτερο δωρο που μπορουμε να κανουμε στον ευατο μας εχουμε δεν εχουμε σοβαρα θεματα .
    Αλλωστε ο λογος που καποιος την συνεχιζει ή ακομα την ξεκινάει δεν ειναι μονο για να λυσει καποιο σοβαρο θεμα που του εχει προκύψει .

    Ειναι ο λογος που ειπες .Οσο μεγαλωνουμε και μαθαινουμε καλυτερα τον ευατο μας, μας βοηθαει να αντιμετωπιζουμε πρωτόγνωρες για εμας καταστασεις με περισσοτερο ωριμοτητα ωστε να εχουμε τα καλυτερα αποτελεσματα .
    Κοινος μας μαθαινει τα ορια μας ,μας δειχνει πως να βαζουμε ορια στις σχεσεις μας και πως να αντιδρουμε εγκαιρα ωστε καποια γεγονοτα να μην ειναι ικανα πλεον να μας παρασυρουν σε κατστασεις που μας φθειρουν ψυχολογικα ...Τον ευατο μας ,το εγω μας ενισχυουμε σε τετοιο βαθμο ομως που να ειμαστε ουτε εγωιστες αλλα ουτε και παθητικοί απεναντι σε καταστασεις και γεγονοτα .
    Και αυτο δεν ειναι καθολου ευκολο και δεν νομιζω να υπαρχει ανθρωπος αυτη την στιγμη που να λεει οτι εγω σε αυτο το κομματι ειμαι ενταξει .Αυτο θελει πολυ δουλεια και κυριως καθημερινη ,αναλογα με τις καταστασεις που εχουμε να αντιμετωπισουμε ,γιατι μεσα απο αυτες βλεπουμε τις ιδιες μας τις αντιδρασεις και συνειδητοποιουμε τι δουλεια εχουμε κανει .

    Να την συνεχισεις και να την κανεις οσο και οταν την χρειαζεσαι .Μην βαζεις πλαφον σε αυτο ,μπορει να κανεις και δυο και τρεις μηνες που να μην την χρειαστεις και να υπαρξει και περιοδος που να ειναι αναγκαιο να κανεις και 2 φορες τον μηνα .Αυτα καθοριζονται αναλογα το σταδιο της ζωης που βρισκεσαι και τι αναγκη την εχεις .

    Εγω περισσοτερες φορες χρειαστηκα μια συμβουλη ,μια καθοδηγη για να μαθω να διαχειριζομαι με ηρεμια και μεθοδικοτητα τις εφηβειες των παιδιων μου παρα για το βασικο θεμα που με οδηγησε στην πρωτη μου ψυχολογο ....
    Οσο για τα χαπια με βρισκεις και εδω απολυτη συμφωνη .Αν το χρειαζεσαι καντω δικο σου χωρις τυψεις και ενοχες .
    Ολοι στην ζωη τους κατι χρειαζονται ,αλλοι για την καρδια ,αλλοι για το στομαχι ή για οποιαδήποτε αλλη πάθηση .
    Υπαρχουν και αυτοι που χρειαζονται και αυτα τα χαπια να μην ποναει η ψυχη τους .Ολοι με τα παυσιπονα ζουμε κατα καποιον τροπο ,τι σημασια εχει αν το ενα παυσιπονο ηρεμει το στομαχι και το αλλο την ψυχη?
    Καμια νομιζω .....

    Αν τα χρειάζεσαι για να μην χτυπάει το καμπανακι του οργανισμού σου οτι εχεις περασει τα ψυχικα σου όρια και κυνδινευεις να κανεις περισσοτερο κακο σε αυτον , να τα εχεις παντα μαζι σου χωρις ιχνος ενοχής.

    Μονο ενας ανθρωπος συνειδητοποιημενος και ήρεμος βγαινει μεσα απο την ψυχικη και σωματικη θεραπεία !
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8
    συμφωνω με αυτα που λες και δυστυχως ισως χειροτερεψουν τα συμπτωματα, οι συνθηκες που ζουμε δεν βοηθανε.
    Επισης, εαν εχεις περασει πολλα ασχημα πραγματα συσσωρευμενα, γραψανε μεσα σου και βγαινουν στην επιφανεια *ευκαιριας δοθεισης.

    Σχετικα με την αγωγη. Δεν ξερω τι αγωγη σου προταθηκε. Αλλα επειδη υπαρχει κινδυνος να διαταραχθει και ο υπνος σου και να απελπιστεις παραπανω, θα μπορουσες να δοκιμασεις κατι βοηθητικο που να καταπραυνει τις κρισεις πανικου, το στρες, τη σκεψη απο τραυματα, και ολα αυτα που σε κουραζουν καθημερινα. Το βοηθητικο δεν θεραπευει, απλα σου δινει μια μικρη ωθηση να φτιαξεις μια νεα καθημερινοτητα, οπου απολαμβανεις το φαγητο σου, βλεπεις μια ταινια και γελας, δεν κατηγορεις τον εαυτο σου για κατι, δεν ξυπνας με φοβο και σκοταδι και δεν ξεσπας στους γυρω σου με το παραμικρο *προσωπικες εμπειριες.

    Θα μπορουσες να το ξανασκεφτεις στο μελλον σχετικα με μια ελαφρια χημικη αγωγη ή καποιο φυτικο βοηθητικο, δοκιμαστικα, υπαρχουν θεραπειες απο αρχαιοτατων χρονων. Οι γιαγιαδες και οι παππουδες στο χωριο βραζανε τσαι σπαθοχορτο*η βαλσαμοχορτο *του αγιου ιωαννη. Ρωτησα καποτε, και μου ειπαν οτι ,κανει τις γριες να γελανε, επακριβως. Επισης βιταμινες και μαγνησιο βοηθανε. Καποιοι πηραν φαρμακευτικη αγωγη για κρισεις πανικου και λενε, οι κρισεις πανικου σταματησαν τελειως *μαζι με ψυχοθεραπεια. Και εγω δεν ηθελα καθολου, αλλα τελικα δοκιμασα καποιο βοηθητικο και επιασε. Ετσι μπορεσα να κοιμαμαι και να μην ξυπναω στις 04.00 το ξημερωμα, να κανω τακτικο μπανιο, να διαβασω για το φοβο κτλ. και να καταλαβω λιγο τι μου συμβαινει.
    Λυπαμαι που το περνας ολο αυτο.

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8
    Ναι, ετσι ειναι!

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by janedoe2021 View Post
    συμφωνω με αυτα που λες και δυστυχως ισως χειροτερεψουν τα συμπτωματα, οι συνθηκες που ζουμε δεν βοηθανε.
    Επισης, εαν εχεις περασει πολλα ασχημα πραγματα συσσωρευμενα, γραψανε μεσα σου και βγαινουν στην επιφανεια *ευκαιριας δοθεισης.

    Σχετικα με την αγωγη. Δεν ξερω τι αγωγη σου προταθηκε. Αλλα επειδη υπαρχει κινδυνος να διαταραχθει και ο υπνος σου και να απελπιστεις παραπανω, θα μπορουσες να δοκιμασεις κατι βοηθητικο που να καταπραυνει τις κρισεις πανικου, το στρες, τη σκεψη απο τραυματα, και ολα αυτα που σε κουραζουν καθημερινα. Το βοηθητικο δεν θεραπευει, απλα σου δινει μια μικρη ωθηση να φτιαξεις μια νεα καθημερινοτητα, οπου απολαμβανεις το φαγητο σου, βλεπεις μια ταινια και γελας, δεν κατηγορεις τον εαυτο σου για κατι, δεν ξυπνας με φοβο και σκοταδι και δεν ξεσπας στους γυρω σου με το παραμικρο *προσωπικες εμπειριες.

    Θα μπορουσες να το ξανασκεφτεις στο μελλον σχετικα με μια ελαφρια χημικη αγωγη ή καποιο φυτικο βοηθητικο, δοκιμαστικα, υπαρχουν θεραπειες απο αρχαιοτατων χρονων. Οι γιαγιαδες και οι παππουδες στο χωριο βραζανε τσαι σπαθοχορτο*η βαλσαμοχορτο *του αγιου ιωαννη. Ρωτησα καποτε, και μου ειπαν οτι ,κανει τις γριες να γελανε, επακριβως. Επισης βιταμινες και μαγνησιο βοηθανε. Καποιοι πηραν φαρμακευτικη αγωγη για κρισεις πανικου και λενε, οι κρισεις πανικου σταματησαν τελειως *μαζι με ψυχοθεραπεια. Και εγω δεν ηθελα καθολου, αλλα τελικα δοκιμασα καποιο βοηθητικο και επιασε. Ετσι μπορεσα να κοιμαμαι και να μην ξυπναω στις 04.00 το ξημερωμα, να κανω τακτικο μπανιο, να διαβασω για το φοβο κτλ. και να καταλαβω λιγο τι μου συμβαινει.
    Λυπαμαι που το περνας ολο αυτο.

    Η τωρινή κατασταση δεν εχει αλλοίωση πολυ την καθημερινοτητα μου .Η δουλεια μου δεν εχει σταματησει καθολου οποτε δεν μπορω να καταλαβω και πολυ την έννοια της καραντίνας σε αυτο το κομματι .
    Απλα εχουν περιοριστει οι μετακινησεις μου οσο αφορα τα επαγελματικα ταξίδια που εκανα παλιά ,κατι το οποιο μου λειπει ειναι η αληθεια γιατι ηταν μια ευκαρια να τα συνδυάζω και με ψυχαγωγια ...

    Η αγωγη μου δεν βασιζεται στην ψυχολογικη μου υποστηριξη ,απλα στον νευροπαθητικο πονο .....Το θεμα ειναι οτι ανήκει στην κατηγορια των αντικαταθλιπτικων και μεχρι να βρω ποια θα κουμπωσει πανω μου ταλαιπωρηθηκα παρα πολυ ψυχολογικα,μπηκα σε νερα που δεν ειχα ιδεα πως θα τα καταφερω για να βγω ζωντανη και χωρις να χασω το μυαλο μου απο εκει ...Αν και νομιζω οτι το χανεις οταν εισαι μεσα σε αυτο...
    Εχω επιλεξει ομως να την λαμβανω στην μικροτερη δοση και για οσο χρειαστει προκειμενου να αποφευγω να χρησημοποιω συχνα παυσιπονα οταν κατα περιοδους με πιάνει ...Αλλωστε εδω μεσα μιλαμε συχνα για βλαβες που προκύπτουν απο την μακροχρονια χρηση τετοιων χαπιων αλλα κανεννας δεν εχει καταλαβει πως η συνεχής χρηση ακομα και του ντεπον μπορει να κανει μεγαλυτερη ζημια στον οργανισμο μας ....


    Εχω ψαχτει πολυ και με βελονισμο και με βοτανα αλλα και με συμπληρωματα και το αποτελεσμα στο να με καλυπτει τοσο μικρη δοση το χαπι ειναι επειδη ελέγχων ανα τακτα χρονικα διαστηματα τις αποθηκες βιταμινων μου και να λαμβανω συμπληρωματα οταν αυτα ειναι αναγκαία .


    Στο κομματι της κρισης πανικου που προερχεται καθαρα απο την αισθηση του πονου στην συγκεκριμενη περιοχη και ο φοβος μου οτι θα ξαναπερασω μια πολυ επώδυνη περιοδο που ημουν κλινήρης για καποιους μηνες πλεον μπορω να πω οτι ελενχεται σε πολυ μεγαλο βαθμο.
    Αρχικα βοηθηθηκα και απο τα χαπια γιατι καθαρισε καπως το μυαλο μου και μπορεσα και δουλεψα σε αυτο το κομματι με την θεραπευτρια μου και πλεον που δεν καλυπτεται το κομματι του πανικου απο την δοσολογια μου ,ειμαι σιγουρη οτι εχω "εκαπιαδευτη" να το ελέγχων ,προς το παρον τουλαχιστον ....


    Με τον υπνο δεν ειχα εγω ιδιαίτερο ,απλα εκεινη την περιοδο δεν κοιμομουν καλα γιατι πολυ απλα ημουν ξεκουραστη.Ποσο μπορει να κοιμηθει ενας ανθρωπος οταν ολη μερα ειναι σε ενα κρεβατι και δεν κανει καποια δραστηριοτητα που δεν κουραζεται .
    Οταν ξεκινησε το κομματι της αποκαταστασης μου και σιγα σιγα αρχισα να ξαναμπαινω στους ρυθμους της παλιας μου ζωης επανηλθε πληρως αυτο το κομματι χωρις καμια επιπλεον βοηθεια σε χαπια .
    Μου ειχαν πει για χαπια καθαρα για να κοιμαμαι , αλλα επειδη ηξερα αυτο το κομματι μου δεν μπηκα καν σε αυτη την διαδικασία ...


    Σημερα πλεον που εχω επανελθει πληρως πλην κάποιων ημερων που ειμαι λιγακι πονεμενη σωματικα να το πω ,οπως οποιοσδήποτε ανθρωπος που μπορει να εχει ενα πονο στην μεση ή στο ποδι ,το μονο που εχω να πω ειναι , οτι αν δεν ηταν αυτο το γεγονος η αιτια να ξεκινησω ψυχοθεραπεια καθαρα για το δικο μου κομματι ισως να μην ειχα την ζωη αυτα που εχω τωρα .
    Μπορει να ταλαιπωρηθηκα παρα πολυ κυριως σωματικα ,μπορει να στερουμε ενα πραγμα που ηταν καθοριστικο για εμενα αλλα τελικα πλεον λεω οτι αξιζε ολο αυτο που περασα ,γιατι διορθωσα πολλα επανω μου ,στις σχεσεις με τους δικους μου ανθρωπους και κυριως με την οικογενεια μου.

    Νομιζω ομως εχω και γενικα ολοι εχουμε δρομο ακομα ολοι μας στο να γινομαστε καλυτεροι μιας που οσο μεγαλωνουμε συνηδειτοποιουμε ολο και περισσοτερα πραγματα που ενω παλια τα βλεπουμε τελειως απερισκεπτα ,στην πορεια οταν τα ζεις απο μεσα συνειδητοποιεις πως αν εσυ δεν εισαι καταλληλα εξοπλισμενος ψυχικα ανετα σε παρασυρουν .....
    Αλλωστε ο καλυτερος ανθρωπος λενε ειναι αυτος που μεχρι την τελευταια του πνοη προσπαθει να εξελίσσεται και να παραδειγματιζεται απο τους ανθρωπους που θεωρει εκεινος οτι αξιζει να ¨μιμείται " ....

    Τωρα αν χειροτερεψουν αργοτερα τα συπτωματα νομιζω ειναι στο χερι του καθενος μας πλεον ποσο θα αφησει τον ευατο του να επηρεαστει απο ολο αυτο .
    Πλεον λεω οτι αν ηξερα ολα αυτα που ξερω τωρα την εποχη που ημουν πολυ χαλια και σωματικα και ψυχικα ισως να μην αφηνα ολο αυτο να με κανει να πιασω πάτο στην κυριολεξια .Ισως επανερχομουν πιο γρηγορα και να απευφευγα καποια λαθη που εγιναν ..
    Αλλα επειδη για να παμε μπροστα απαραιτητη προυποθεση ειναι να τα αφηνουμε πισω ολα αυτα ωστε να μην μας επηρεαζουν ,λεω ενα ,δεν πειραζει, οτι ειμαι ευλογημενη που εστω και αργα συνηδητοποιησα τι επρεπε να κανω προκυμενου να μην χαθει τιποτα και προχωραμε παρακατω .
    Κραταμε μονο τα μαθηματα που βγαινουν μεσα απο τα παθηματα δυστηχως ....

    Γι αυτο εγω πλεον δεν λυπαμαι για ολο αυτο που μου ετυχε και σου προτείνω να κανεις και εσυ το διο για οτι σου προκύπτει στην ζωη σου .
    Δεν ηθελα ποτε στην ζωη μου να με λυπουνται γι αυτο και οταν ημουν χαλια θυμωνα πολυ ,νευριαζα και εδιωχνα και κοσμο απο διπλα μου ....Λαθος βεβαια αλλα το καταλαβα μετα και ευτυχως εγκαιρα .

    Δουλευε οσο μπορεις με τον ευατο σου και μην δινεις περιθωρια να σε λυπουνται !
    Καλυτερα να σου θυμωνουν για το πεισμα σου και την αποφασιστηκοτητα σου!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  12. #12
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8
    καλημερα!
    ναι, εχεις απολυτο δικιο, εχουμε και τυψεις για αυτα που μας συμβαινουν και αυτο μας επιβαρυνει και αλλο.
    Σχετικα με το να ειμαστε αποφασιστικοι και να μιλαμε, ακομη και εαν χαλασουν σχεσεις *με τη μανα μας, το αφεντικο κτλ., το εμαθα στη θεραπεια!

    Βεβαια να πω την αληθεια, επειδη ειμαι τσουσα απο παιδι, το παρακανω, σχεδον πιανομαι στα χερια, και κυριαρχει κατι παιδικο παρολο που πατησα τα 40. Βριζω δυνατα κτλ κτλ.
    Μετα υπαρχει και ο φοβος τη θυματοποιησης, δηλαδη οτι ισως φοβαμαι να με πιασουν κοροιδο ή να γινω θυμα. Για αυτο το παρακανω.

    Αλλα ναι, οπως το ειπες , δουλευουμε με τον εαυτο μας και αντιδρουμε ελευθερα!

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Κοίτα και εγώ είμαι τσαουσα απ' ότι λένε και όσες φορές την πάτησα στην ζωή μου και στεναχωρέθηκα για σχέσεις οι οποίες ίσως δεν πήγαν όπως περίμενα ήταν γιατί το είχα χάσει .
    Έκανα πίσω για να μην τους στεναχωρήσω ...

    Ανέκαθεν ειμαι άνθρωπος που ότι είναι θα στο πω ,θα στο πω είτε σου αρέσει είτε όχι .
    Δεν μπορώ να κρύβομαι ούτε να υποκρίνομαι.
    Αν καταλαβαίνεις ότι στα λέω για καλό σου ,έχει καλώς αν πάλι όχι καλύτερα να μην κάνουμε παρέα .
    Ποτέ δεν πήγαινα τους ανθρώπους που μπροστά σου λένε αλλά και μόλις φεύγει κάποιος αρχίζει το θαψιμο στην κυριολεξία .

    Έχει τύχει να έχω πλέον σχέση με άτομα που τα θεωρώ φίλους μου και να έχουμε πει πάρα πολλά από λόγια .
    Τα είπαμε όμως γιατί υπήρχαν γεγονότα που μας αφορούσαν .
    Δεν στέκομαι ποτέ σε λόγια τρίτων ή τεταρτων που μπορεί να με επηρεάζουν .
    Μπορεί κάποιος άνθρωπος να φέρθηκε σκάρτα σε έναν άλλον αλλά σε εμένα να είναι τύπος και υπογραμμος .
    Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή στον άλλον φέρθηκε άσχημα για τους λόγους του ότι και εγώ θα τον κατακρίνω και δεν θα τον αφήσω να δω από μόνη μου αν όντως είναι έτσι .

    Στις οικογενειακές μου σχέσεις όμως είναι λίγο διαφορετικά .
    Εκεί ναι μεν είμαι τσαουσα αλλά έχω άλλο μέτρο .
    Ποτέ δεν θα ξεφύγω είτε διαφωνισω με τους γονείς μου είτε με τον άντρα μου .
    Είναι τα δικά μου όρια γιατί ξέρω ότι κάποια λόγια όταν λέγονται με αυτούς τους ανθρώπους δεν παίρνονται πίσω .
    Και φυσικά δεν υπάρχει λογος να ξεφεύγεις σε αυτές τις σχέσεις .
    Έχω διαφωνήσει άπειρες φορές με την μητέρα μου ειδικά όταν πρόσεχε τα παιδιά μου ..Έκανε πράγματα τα οποία εγώ δεν συμφωνούσα..Εκεί μαλώναμε αλλά ξέραμε και οι δύο ότι δεν λέγονται με δολο και φυσικά εγώ δεν ξέφευγα.
    Δεν μπορούσα άλλωστε ,όσο και να έχω μεγαλώσει και εγώ 40 είμαι ,ξέρω ότι απέναντι έχω την μάνα μου .
    Το ίδιο συμβαίνει και με τον άντρα μου ..
    Τόσα χρόνια και έχουμε μαλώσει και έχουμε διαφωνισει αλλά όλα έχουν ένα όριο .
    Δεν είπαμε ποτέ βαριές κουβέντες όχι γιατί καταπιεζομαστε σε αυτό το κομμάτι ,αλλά είναι ένα κομμάτι το οποίο ξεκαθαρίστηκε από την αρχή .
    Δεν σηκώνει και δεν σηκώνω χαρακτηρισμούς περίεργους που μετά δύσκολα ξεχνιούνται .
    Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να σου πω να φτάσουμε και σε αυτό το σημείο αλλά ξέρω πολυ καλά ότι και να μαλώσουμε θα προχωρησουμε σε κάτι τέτοιο ..
    Και οι δύο είτε θα προτιμήσουμε να πάμε μια βόλτα ,να ηρεμήσουμε και να ξαναμιλήσουμε όταν θα έχει περάσει η ένταση ,είτε θα βγάλουμε ότι είναι να βγάλουμε με τον τρόπο που έχουμε βρει τόσα χρόνια ώστε να μην ξεφεύγουμε .

    Όλα γενικά ειναι θέμα ορίων ..Είτε είσαι τσαουσα όπως λες είτε ήρεμος άνθρωπος όλα προσαρμόζονται ανάλογα τους ανθρώπους που έχεις απέναντι σου .
    Με όλους δεν μπορείς να έχεις τα ίδια ..
    Πάντα φροντίζουμε να υπάρχει σεβασμός σε όλες μας τις σχέσεις .
    Με τους γονείς αυτό το κομμάτι δεν παραβιάζεται με την καμία που λένε ..

    Γι αυτό από εκεί που είναι να χαλιομαστε εμείςς τα λόγια που λέγονται καλό είναι πριν φτάσουμε σε καταστάσεις που να επηρεάζουν την ψυχολογία μας να κάνουμε λιγάκι δουλίτσα με τον ευατο μας .
    Μόνο καλό θα κάνει και στον ευατο μας αλλά και στις σχέσεις μας ,οποίες είναι αυτές!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  14. #14
    Banned
    Join Date
    Apr 2011
    Location
    athens
    Posts
    4,129
    janedoe2021 ,με αγγιξε πολυ το θεμα σου, και η περιγραφη του, μερικες φορες σαν διαβαζω προβληματα αλλων επειδη εχουμε καποια κοινα νιωθω ασχημα διοτις βλεπω οτι "πονανε" και αλλα ατομα καπου εκει εξω! Η κανουμε ακομα και τα ιδια λαθη μερικες φορες ,εσκεμενα λαθη οπως λεει ο
    psycho22 ,ετσι και εγω εω σταματησει τα φαρμακα νομιζωντας οτι ειτε μπορω να τα βγαλω περα μονος μου ειτε επειδ εχω απογοητευτει πληρως!
    Οπως ομως το λες janedoe2021 ειναι ενας αγωνας οπου θα πρεπει να δινουμε για παντα.Νομιζω οτι μας κανει απο την μια ατυχους σε σχεση με αλλους ,οπου με τυποτα δε μπορουν να αντιληφθουν τη καταθλιψη εαν δεν την εχουν, αλλα απο την αλλη εχουμε την μοναδικοτητα της μονιμης αναζητησης μεσα στο ΕΓΩ μας, επειδη δεν αγαπαμε τον εαυτο μας τοσο οσο οι υγειες , δεν ενδιαφερομαστε αρκετα οπως πρεπει δλδ, αναζηταμε κατι πιο περα απο αυτο, ετσι και επιρεασμενοι απο τις "φωνες" μεσα μας απο το υποσηνειδητο μας δλδ ψαχνουμε συνεχως ολο και πιο βαθια, ειτε την ψαχνουμε μεσα απο περιεργα βιντεο και βιβλια ειτε με περιεργους ανθρωπους το συνεχες ψαξιμο που κανουμε μας φερνει σε κοσμους πολυ πιο μακρια! το αν ειναι καλητερα η χειροτερα στο τελος θα το μαθουμε!
    Ενα παραδηγμα για τν διαφορα καταθλιπτικου και μη καταθλιπτικου ειναι το λιγο πιο πανω μηνυμα, οπου η συμφορμητισσα με λατρεια περιγραφει το "ΕΓΩ" της . Οπου στα μειωνεκτιματα της ,αυτο που ειναι χειροτερο ειναι οτι ειναι πολυ ντομπρα προς τους αλλους, δλδ ειναι ολυ ειλικρινης! Αυτο το μικρο παραδηγμα ειναι η μεγαλη διαφορα της καταθλιψης απο την μελαγχολια, οταν εχεις καταθλιψη δεν εχεις κουραγιο να εκθεαζεις τον εαυτο σου και ουτες νιωθεις οτι εισαι κατις ιδιαιτερος ξεχωριστη προσωπικοτητα παραπανω απο τους αλλους, δυστυχως νιωθεις το αντιθετο, νιωθεις οτι εισαι ξεχωριστος αλλα προς τα κατω, οχι με την εννοια του χαζου, αλλα του ατυχου, του αδυναμου ,και του οτι δεν εχεις πλεον ορεξη να δρασεις!
    Παντος δεν μπορω να μην αναφερθω στο οτι τα τελευταια χρονια η επιστημη εχει κανει αρκετα βηματα στον χορο αυτον, κα απο πλευρα θεραπειων μεσα απο συνεδρειες, οπως κα με φαρμακα οπου εχουν υπαρξε νεα φαρμακα πολυ καλα με πολυ λιγοτερες παρενεργειες απο το παρελθον,και τελος εχει παψει το κομπλεξ οπου ειχαν αυτες οι δυο διαφορετικες πρακτικες αναμεσα τους ,ετσι σημερα πολλοι θεραπευτες παροτρυνουν και τις δυο μαζι!

  15. #15
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    8
    Quote Originally Posted by giorgos panou View Post
    janedoe2021 ,με αγγιξε πολυ το θεμα σου, και η περιγραφη του, μερικες φορες σαν διαβαζω προβληματα αλλων επειδη εχουμε καποια κοινα νιωθω ασχημα διοτις βλεπω οτι "πονανε" και αλλα ατομα καπου εκει εξω! Η κανουμε ακομα και τα ιδια λαθη μερικες φορες ,εσκεμενα λαθη οπως λεει ο
    psycho22 ,ετσι και εγω εω σταματησει τα φαρμακα νομιζωντας οτι ειτε μπορω να τα βγαλω περα μονος μου ειτε επειδ εχω απογοητευτει πληρως!
    Οπως ομως το λες janedoe2021 ειναι ενας αγωνας οπου θα πρεπει να δινουμε για παντα.Νομιζω οτι μας κανει απο την μια ατυχους σε σχεση με αλλους ,οπου με τυποτα δε μπορουν να αντιληφθουν τη καταθλιψη εαν δεν την εχουν, αλλα απο την αλλη εχουμε την μοναδικοτητα της μονιμης αναζητησης μεσα στο ΕΓΩ μας, επειδη δεν αγαπαμε τον εαυτο μας τοσο οσο οι υγειες , δεν ενδιαφερομαστε αρκετα οπως πρεπει δλδ, αναζηταμε κατι πιο περα απο αυτο, ετσι και επιρεασμενοι απο τις "φωνες" μεσα μας απο το υποσηνειδητο μας δλδ ψαχνουμε συνεχως ολο και πιο βαθια, ειτε την ψαχνουμε μεσα απο περιεργα βιντεο και βιβλια ειτε με περιεργους ανθρωπους το συνεχες ψαξιμο που κανουμε μας φερνει σε κοσμους πολυ πιο μακρια! το αν ειναι καλητερα η χειροτερα στο τελος θα το μαθουμε!
    Ενα παραδηγμα για τν διαφορα καταθλιπτικου και μη καταθλιπτικου ειναι το λιγο πιο πανω μηνυμα, οπου η συμφορμητισσα με λατρεια περιγραφει το "ΕΓΩ" της . Οπου στα μειωνεκτιματα της ,αυτο που ειναι χειροτερο ειναι οτι ειναι πολυ ντομπρα προς τους αλλους, δλδ ειναι ολυ ειλικρινης! Αυτο το μικρο παραδηγμα ειναι η μεγαλη διαφορα της καταθλιψης απο την μελαγχολια, οταν εχεις καταθλιψη δεν εχεις κουραγιο να εκθεαζεις τον εαυτο σου και ουτες νιωθεις οτι εισαι κατις ιδιαιτερος ξεχωριστη προσωπικοτητα παραπανω απο τους αλλους, δυστυχως νιωθεις το αντιθετο, νιωθεις οτι εισαι ξεχωριστος αλλα προς τα κατω, οχι με την εννοια του χαζου, αλλα του ατυχου, του αδυναμου ,και του οτι δεν εχεις πλεον ορεξη να δρασεις!
    Παντος δεν μπορω να μην αναφερθω στο οτι τα τελευταια χρονια η επιστημη εχει κανει αρκετα βηματα στον χορο αυτον, κα απο πλευρα θεραπειων μεσα απο συνεδρειες, οπως κα με φαρμακα οπου εχουν υπαρξε νεα φαρμακα πολυ καλα με πολυ λιγοτερες παρενεργειες απο το παρελθον,και τελος εχει παψει το κομπλεξ οπου ειχαν αυτες οι δυο διαφορετικες πρακτικες αναμεσα τους ,ετσι σημερα πολλοι θεραπευτες παροτρυνουν και τις δυο μαζι!
    Καλημερα, ναι, συμφωνω σε ολα. Επειδη το κειμενο σου ειναι λιγο πυκνο σε νοημα, εαν μπορεις να εξηγησεις λιγο παραπανω τη διαφορα καταθλιψης/μελαγχολιας σε σχεση με το πως βλεπουμε τον εαυτο μας * συναισθημα του ξεχωριστου με θετικο ή αρνητικο προσημο.

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. μικτή αγχώδησ και καταθλιπτική διαταραχή
    By Δημήτρης123 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 7
    Last Post: 25-01-2021, 22:10
  2. Μείζονα καταθλιπτική διαταραχή
    By nickirkas in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 2
    Last Post: 20-01-2020, 20:39
  3. ποσα καταθλιπτικα επεισοδια
    By Νεραιδα in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 11
    Last Post: 28-07-2017, 13:55
  4. καταθλιπτικη διαταραχη?
    By Νεραιδα in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 18
    Last Post: 22-03-2016, 20:28
  5. διαφορα καταθλιπτικα
    By stefanos14587 in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 1
    Last Post: 20-01-2013, 19:57

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •